အပိုင်း ၃

အခန်း (၃) - နေရာလွတ် ထွက်ပေါ်လာခြင်း

ဟဲကျစ်ယန်သည် သူမ၏ အတွေးများကို အမြန်ဆုံး အစီအစဉ်တကျ ရေးဆွဲလိုက်သည်။ သူမသည် အမှန်ပင် ကူးပြောင်းရောက်ရှိလာပြီး ဤဆေးရုံလေးသည် သူမ၏ ကူးပြောင်းမှုဆိုင်ရာ ရွှေလက်ချောင်းဟု ဆိုနိုင်ပေသည်။

ဤနေရာလွတ်၏ စွမ်းဆောင်ရည်ကို လျင်မြန်စွာ ဆုပ်ကိုင်နိုင်ရန် ဟဲကျစ်ယန်က “ထွက်မယ်” ဟု တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။

ဒါပေါ့၊ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်က ခန်းဝင်ပစ္စည်း သိုလှောင်ခန်းထဲမှာ ပြန်ပေါ်လာခဲ့သည်။

ဟဲကျစ်ဟန်သည် ပထမဆုံး သေတ္တာတစ်ခုကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူမ၏ အတွေးတစ်ချက်ဖြင့် ပြောင်းရွှေ့လိုက်ရာ သူမ၏ လူတစ်ကိုယ်လုံးနှင့် သေတ္တာပါ နေရာလွတ်ထဲတွင် ပြန်လည်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ထိုနေရာလွတ်သည် ပြင်ပအရာဝတ္ထုများ ဝင်လာနိုင်သည်ကို ပြသနေခဲ့သည်။

သေတ္တာကိုချပြီးနောက် ဟဲကျစ်ယန်သည် ခန်းဝင်ပစ္စည်းအခန်းထဲတွင် ဆက်မနေတော့ဘဲ မင်္ဂလာအခန်းသို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။

သူမတွင် နေရာလွတ်ရှိသော်လည်း ရိက္ခာပစ္စည်းများ ပိုမိုသယ်ဆောင်နိုင်ရန်အတွက် ပြည်နှင်ဒဏ်အမိန့်မထုတ်ပြန်မီ ကျိုးကြောင်းဆီလျော်သော အစီအစဉ်ကို ရေးဆွဲရမည်ဖြစ်သည်။

ဟဲကျစ်ယန်သည် မင်္ဂလာကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်ကာ အတွေးများနေခဲ့သည်။

သမိုင်းမှတ်တမ်းများတွင် မှတ်တမ်းတင်ထားတာ မှန်ကန်ပါက၊ နံနက်စောစောတွင် မော့ကျိုးယွီသည် သတိလစ်လျက် အသက်ယဲ့ယဲ့သာ ကျန်ပြီး နန်းတော်မှ ပြန်လည်ခေါ်ဆောင်လာခြင်းကို ခံခဲ့ရသည်။

မော့ကျိုးယွီ စံအိမ်သို့ ပြန်ရောက်ပြီး တစ်နာရီအကြာတွင် ဘုရင်မင်းမြတ်သည် ကာကွယ်ရေးဝန်ကြီးနေအိမ်ကို ဝန်းရံရန် တပ်ဖွဲ့များ စေလွှတ်ခဲ့ပြီး တစ်ချိန်တည်းတွင် မိသားစုပိုင်ပစ္စည်းများကို သိမ်းယူကာ ပြည်နှင်ဒဏ်ပေးရန် တော်ဝင်အမိန့်ပြန်တမ်းကို ထုတ်ပြန်ခဲ့သည်။

ဟဲကျစ်ယန်သည် ၁၀ နာရီ ထိုးနေပြီဖြစ်သော နေရာလွတ်ရှိ နာရီကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်သည်။

ဆိုလိုသည်မှာ တော်ဝင်အမိန့်ပြန်တမ်း မထုတ်ပြန်မီ အချိန် ၁၀ နာရီအောက်သာ ကျန်တော့သည်။

ဟဲကျစ်ယန်သည် ကျန်အချိန်များကို အပြည့်အဝ အသုံးချရန် စီစဉ်ထားသည်။

သူမစိတ်ကူးထဲက အကြံဉာဏ်အတိုင်း သူမသည် နေရာလွတ်ထဲသို့ လျှပ်တပြတ် ပြေးဝင်ကာ လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ရာ သူမ၏ ယခင်ဘဝက မစ်ရှင်များ သွားသည့်အခါ သူမ မကြာခဏ ဝတ်ဆင်လေ့ရှိသော အမြင်အာရုံကို ဖုံးကွယ်နိုင်သည့် ဝတ်စုံကို တွေ့ရှိခဲ့သည်။

ဟဲကျစ်ယန်သည် ရုပ်ဖျက်ပြီး အသွင်ပြောင်းကာ သူမ၏ ဆံပင် ရိုးရိုးရှင်းရှင်း ဆံထုံအဖြစ် သပ်သပ်ရပ်ရပ် စည်းနှောင်ပြီးသည်နှင့် တောင်တက်ပစ္စည်းအစုံကို ဝတ်ဆင်ကာ ခြံအပြင်ဘက်သို့ လျှောချသွားခဲ့သည်။

ကာကွယ်ရေးဝန်ကြီးနေအိမ်၏ မြေမျက်နှာသွင်ပြင်ကို ကြည့်ရှုရန်အတွက် ဟဲကျစ်ယန်သည် သစ်ပင်အကြီးကြီး တစ်ပင်အပေါ် သွက်သွက်လက်လက် တက်သွားခဲ့သည်။

သစ်ပင်ကြီးပေါ်တွင် ရက်ကာ ပတ်ပတ်လည်ကို စူးစမ်းလေ့လာကြည့်ရာ ဟဲကျစ်ယန်သည် အနောက်ခြံဝင်းမှာ အနည်းငယ်သာရှိကြောင်းကို ကနဦး ဆုံးဖြတ်နိုင်ခဲ့ပြီး ပိုမိုထူထပ်သော ခြံဝင်းများရှိသည့် နေရာကို‌ ရောက်ရန် အရှေ့ဘက်သို့ သွားရန် လိုအပ်သည်။

သို့ရာတွင် သူမ ထိုသို့ မလုပ်ခဲ့ပေ။

ပတ်ဝန်းကျင်မှ လေ့လာအကဲဖြတ်ရင်း ဟဲကျစ်ယန်သည် အရှေ့ဘက်ရှိ ခြံဝင်းများသည် မရီးများနှင့် ယောက္ခမတို့ နေထိုင်သည့် ခြံဝင်း ဖြစ်နိုင်သည်ဟု ဆန်းစစ်မိခဲ့သည်။ အဲဒီမှာ အဖိုးတန်ပစ္စည်းအချို့ရှိနေခဲ့ရင်တောင်မှ သူတို့ဟာ လူတစ်ဦးချင်းစီရဲ့ ကိုယ်ပိုင် ပိုင်ဆိုင်မှုတွေပင်။

သို့သော် လက်ရှိအရေးပေါ်အခြေအနေအရ ခြံဝင်းများကို ပတ်ပြီး သူခိုးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် ခိုးယူခြင်းထက် ဘဏ္ဍာတိုက်ကို ရှာဖွေတာက ပိုမိုလွယ်ကူပေလိမ့်မည်။

ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီးသည်နှင့် ဟဲကျစ်ယန်သည် အနောက်ဘက်သို့ လှမ်းမျှော်ကြည့်လိုက်သည်။

ကာကွယ်ရေးဝန်ကြီးအိမ်တော်ဆိုသည့်အတိုင်း အစောင့်အကြပ်တွေက အလွန်တင်းကြပ်သည်။

လမ်းတစ်လျှောက်လုံးတွင် ဟဲကျစ်ယန်သည် ရံဖန်ရံခါဆိုသလို လက်နက်များ ကိုင်ဆောင်ထားသော အစောင့်များစွာကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။

အနောက်ဘက်သို့ သွားလေလေ အစောင့်များ ပိုများလာလေလေဖြစ်ကြောင်းကို သူမ တွေ့ရှိခဲ့သည်။

သူမ၏ ယခင်ဘဝက ကျွမ်းကျင်မှုများကို အသုံးပြု၍ ကင်းထောက်ခြင်းနည်းပညာများကို အသုံးပြုကာ ခြံဝင်းတစ်ခုဆီသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။

ခြံဝင်းလို့မခေါ်ဆိုနိုင်ပေမယ့် အတော်လေး ကြီးမားတဲ့ အိမ်ကြီး တစ်လုံးလို့ ဆိုနိုင်ပေသည်။

အဝေးကနေ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဟဲကျစ်ယန်သည် တကယ်ပဲ အစောင့်နှစ်ယောက် စောင့်ကြပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သံသယကင်းစွာဖြင့် ဟဲကျစ်ယန်သည် ဤနေရာတွင် အရေးကြီးသော အရာတစ်ခု ရှိရမည်ဖြစ်ပြီး ပို၍ ဖြစ်နိုင်ခြေအရှိဆုံးက ကာကွယ်ရေးဝန်ကြီးအိမ်တော်၏ ဘဏ္ဍာတိုက်ဖြစ်ဖွယ်ရှိသည်ဟု မှန်းဆခဲ့သည်။

အစောင့်တွေကို အာရုံပြောင်းရန်အတွက် ဟဲကျစ်ယန်သည် မြေကြီးပေါ်ကနေ ကျောက်စရစ်ခဲ အသေးလေး တစ်ခုကို ကောက်ယူပြီး အနီးနားက ရေကန်ထဲ ပစ်ချလိုက်ပါသည်။

အထူးသဖြင့် ဤတိတ်ဆိတ်သော ညချမ်းတွင် “ပလုတ်” ဟူသော ရေကန်ထဲ ကျောက်စရစ်ခဲ ပြုတ်ကျသည့်အသံက အတော်လေး ကျယ်လောင်ပေသည်။

“အဲဒီမှာ ဘယ်သူလဲ။”

အစောင့်က တစ်ခုခု မှားနေတာကို အမြန်သတိထားမိပြီး သူ့လက်နက်နှင့်အတူ ရေကန်ဆီ ပြေးသွားခဲ့သည်။

ဟဲကျစ်ယန်သည် နှောင့်နှေးမနေဘဲ ချက်ချင်းဆိုသလို အိမ်ရှေ့သို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။

ထုံးစံအတိုင်း အစောင့်အနေဖြင့် အိမ်တံခါးကို သံသော့ခတ်ထားခဲ့သည်။

ဟဲကျစ်ယန်သည် နှစ်ခါပြန်မတွေးဘဲ သူမ၏ အသိစိတ်ဖြင့် နေရာလွတ်ထဲသို့ လျင်မြန်စွာ ဝင်ရောက်သွားကာ အကောင်းမွန်ဆုံး ဇာကနာလေးတစ်ခုကို ထုတ်ယူလာပြီး သော့ပေါက်ထဲ အကြိမ်အနည်းငယ်ခန့် လှည့်လိုက်ပြီးနောက် သော့ပွင့်သွားခဲ့သည်။

အစောင့်တွေ ပြန်မလာသေးတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ဟဲကျစ်ယန်သည် တံခါးကိုဖွင့်ကာ မြန်ဆန်သော အရှိန်ဖြင့် အထဲသို့ ဝင်သွားခဲ့သည်။

အတွင်းဘက်တွင် မည်းမှောင်နေပြီး လရောင်မှိန်မှိန်အောက်တွင် ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံး စင်တွေ ပတ်ရံထားသည်ကို သူမ တွေ့လိုက်ရသည်။

ဟဲကျစ်ယန်သည် သေသေချာချာ စစ်ဆေးနေဖို့ အချိန်မရှိပေ၊ သူမသည် အနီးဆုံး စင်ပေါ်ရှိ ပစ္စည်းများကို လှမ်းကိုင်ကြည့်လိုက်တော့ အနည်းငယ် ချောနေသလို ခံစားရကာ အထည်စ တစ်မျိုးမျိုး ဖြစ်နိုင်သည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

ဤသည်မှာ ကာကွယ်ရေးဝန်ကြီးအိမ်တော်၏ ဘဏ္ဍာတိုက်ဖြစ်သည်ကို သံသယမရှိပေ။

အချိန်ကုန်သက်သာစေရန်အတွက် ဟဲကျစ်ယန်သည် ဘဏ္ဍာတိုက်အတွင်းရှိ ပစ္စည်းအားလုံးကို နေရာလွတ်ထဲသို့ ထည့်ရန် သူမ၏ စိတ်အား တိုက်ရိုက်အသုံးပြုကာ စင်တွေကိုသာ ချန်ထားပြီး ပစ္စည်းအားလုံးကို ယူဆောင်သွားခဲ့သည်။

သူမ ပစ္စည်းတွေ စုဆောင်းပြီးတာနဲ့ အခြေအနေကို စစ်ဆေးဖို့ သွားရောက်နေတဲ့ အစောင့်တွေ ပြန်ရောက်လာခဲ့ကြသည်။

“မင်း စိုးရိမ်လွန်နေတာလို့ ငါထင်တယ်။ အဲဒီမှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး၊ ဘာမဟုတ်တာလေးအတွက် ငါတို့ ဟိုပြေးဒီလွှားလုပ်လိုက်ရတယ်။”

“ငါ ရေကန်ဘေးက လှုပ်ရှားသံကို သေချာပေါက် ကြားခဲ့ရတာကွ။”

“ဒီရာသီမှာ ဖားတွေ အရမ်းပေါတယ်။ ဖားတွေ ရေကန်ထဲ ခုန်ချလို့ အသံထွက်တာ ဖြစ်နိုင်တယ်။”

“ကောင်းပြီ၊ ကောင်းပြီ၊ ငါ အတွေးလွန်နေတာဖြစ်မှာပါ၊ ငါတို့ အငြင်းမပွားကြရအောင်၊ သေသေချာချာ သတိထားပြီး စောင့်ကြပ်ကြတာပေါ့။”

အစောင့်နှစ်ယောက် ပြန်ရောက်လာပြီဖြစ်သဖြင့် ယခုအခါ ဟဲကျစ်ယန်သည် သူတို့ သူမကို သတိမပြုမိဘဲ ထွက်သွားနိုင်ဖို့ကို စဉ်းစားရန် လိုအပ်လာခဲ့သည်။

ခဏလောက် စဉ်းစားပြီးနောက် ဟဲကျစ်ယန်သည် နေရာလွတ်ထဲမှာ ဒရုန်းအသေးလေးတစ်ခု ရှိနေသေးတာကို ရုတ်တရက် သတိရသွားခဲ့သည်။

စိတ်ထဲတွင် ဗျူဟာတစ်ခု ချမှတ်ပြီး ဟဲကျစ်ယန်သည် မျက်နှာကြတ် ရက်မပေါ်သို့ သွက်သွက်လက်လက် တက်သွားကာ ကြွေပြား တစ်ချပ်ကို ညင်သာစွာ တွန်းဖွင့်ပြီး ဒရုန်းကို အပြင်သို့ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

ဒရုန်းကို ကျွမ်းကျင်စွာ ကိုင်တွယ်ပြီး အဝေးတစ်နေရာသို့ ပျံသန်းသွားစေခဲ့သည်။ အကွာအဝေးက မှန်ကန်သည်ဟု သူမ ခံစားမိသောအခါ ဒရုန်း၏ လေဆာအလင်းနှင့် အသံလှိုင်းကိုဖွင့်ရန် အဝေးထိန်းခလုတ်ကို ထပ်မံ အသုံးပြုခဲ့သည်။

မတ်တပ်ရပ်စောင့်ကြပ်နေသည့် အစောင့်များသည် ချက်ချင်းဆိုသလို အသံကြောင့် ဆွဲဆောင်ခံလိုက်ရပြီးနောက် ခြံဝင်းအတွင်းမှ အဖြူရောင် အလင်းတန်းတစ်ခု ပစ်လွှတ်လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“အဲ့တာ ဘာလဲ။”

“လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူ ရှိတယ်။”

“ငါတို့ မြန်မြန် သွားကြည့်ရအောင်။”

အစောင့်များ၏ ခြေလှမ်းများ ဝေးသထက် ဝေးသွားသည်ကို နားထောင်ရင်း ဟဲကျစ်ယန်သည် ဘဏ္ဍာတိုက်မှ အလျင်အမြန် ပြန်ထွက်လာကာ ဘဏ္ဍာတိုက်ကို သော့ပြန်ခတ်ဖို့ မမေ့မလျော့ခဲ့ပေ။

ဘေးကင်းသော အကွာအဝေးဆီသို့ ပြေးလွှားရင်း သူမသည် သစ်ပင်ကြီး တစ်ပင်ပေါ်သို့ ခုန်တက်ကာ ဒရုန်း၏ လေဆာအလင်းနှင့် အသံလှိုင်းကို ပိတ်ရန် အဝေးထိန်းခလုတ်ကို အသုံးပြုလိုက်သည်၊ ပစ်မှတ်ကို ရှာမတွေ့သည့်အခါတွင် ထိုလူများသည် သဘာဝအတိုင်း ပြန်လာပါလိမ့်မည်။

ဟုတ်ပါတယ်၊ အလင်းပျောက်သွားတဲ့အထိ ဟိုဟိုဒီဒီ လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုခဲ့ပေမယ့် ဘာမှ မတွေ့ရတာကြောင့် အစောင့်တွေက ဘဏ္ဍာတိုက်ရှေ့သို့ တုံ့ဆိုင်းစွာ ပြန်ရောက်လာခဲ့ကြသည်။

“ဒီည တကယ့်ကို ထူးဆန်းနေသလိုပဲ၊ ဘာမှ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး၊ ဟုတ်တယ်မလား။”

“ငါလည်း အရမ်းထူးဆန်းနေတယ်၊ ငါတို့ မှုးမတ်ကြီးကို သတင်းပို့ရမလား။”

“မင်းမှာ မင်္ဂလာအခန်းထဲက မင်္ဂလာဦးညကို ဖြတ်သန်းဖို့ လုပ်နေတဲ့ မှုးမတ်ကြီးကို နှောင့်ယှက်ဖို့ သတ္တိရှိတယ်လား။”

“မင်း မှန်တယ်၊ ဘဏ္ဍာတိုက် လုံခြုံနေသရွေ့ မနက်ဖြန်မနက်ကျမှ ပြောလည်း နောက်မကျသေးပါဘူး။”

အစောင့်နှစ်ယောက်သည် သူတို့၏ သတိထားမှုကို လျှော့ချလိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဟဲကျစ်ယန်သည် သစ်ပင်ပေါ်မှ သွက်သွက်လက်လက် ခုန်ဆင်းကာ ဒရုန်းကို သူမလက်ထဲ ပြန်ဖမ်းယူကာ နေရာလွတ်ထဲသို့ ပစ်ထည့်လိုက်သည်။