Chapter 64

🌌Chapter 64

လင်း လက်ကို လျင်မြန်စွာပိတ်၍ ပိုး​ကောင်​​လေးအား ပြန်သွင်းလိုက်ပြီး စိတ်အ​နှောင့်အယှက်ဖြစ်စွာ​ ပြောလိုက်သည်။

"အဲ့အ​ကြောင်း​ စဥ်း​တောင် မစဥ်းစားနဲ့..."

လု​မော့ အနှစ်သက်ဆုံးက သူ့ကိုယ်သူ ဖြစ်သည်မှာ သံသယဝင်စရာပင်မလိုချေ။

လင်း သူ့မျက်နှာအား လက်ဖြင့်အသာဖုံးလိုက်ပြီး သက်ပြင်း ခပ်နက်နက်ချလိုက်သည်။

ငါ ဘာ​တွေများ​ တွေး​နေတာလဲ...

ထိုသူက ဇာ့ဂ်မျိုးနွယ်စုတစ်ခု ဟူ၍ပင် သတ်မှတ်၍ မရနိုင်သည့် ​​ရှေးကျသည့် ဇာ့ဂ်တစ်​ကောင်မျှသာ ဖြစ်​လေသည်။ အလွန်ဆုံးအ​နေဖြင့် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်တစ်​ကောင်အဖြစ်သာလျှင် သတ်မှတ်နိုင်ပြီး ဇာ့ဂ်မျိုးနွယ်စု၏ သဘာဝရန်သူပင် ဖြစ်​နေသေးသည်။ 

ငါ ဘယ်အချိန်တည်းကများ ဒီလောက်အထိ စိတ်ဆတ်လာရတာလဲ…

သူ့ကိုယ်သူ စိတ်တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ထားပြီး ပိုရင့်ကျက်လာရန် လိုအပ်ပေသည်။

-----------------

တိုကင်ပြားများကို ပိုက်ဆံဖြင့် လဲလှယ်လိုက်ပြီးနောက် ​လင်း​ရှေ့သို့ တိုးကာ လု​မော့အနီးသို့သွားမည့်အချိန်တွင် ပုံရိပ်တစ်ခုက သူ့​ဘေးမှ ပွတ်တိုက်ဖြတ်ကျော်သွားသည်။

လှပသိမ်​မွေ့သည့် ဖဲ​ဝေသူက သူ့မျက်နှာကိုလှည့်ကာ တိုးတိုး​လေး​ ပြောလိုက်သည်။

"မင်းတို့ ဒီက​နေ အမြန်ထွက်သွားသင့်တယ်..."

လင်း သူ့ကိုကြည့်လိုက်သည်။

"ဘာလို့လဲ..."

ဖဲ​ဝေသူက သူ့မျက်လုံးများကို မှိတ်ကာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး ပြောလိုက်သည်။

"ဒါက ဒီတိုင်း ရိုက်စားတစ်ခုပဲ...မင်းတို့ ပိုက်ဆံ​တွေအားလုံးဆုံးရှုံးသွားပြီး ​ကြေးပြား​စေ့ နည်းနည်း​​​​လေးတောင် ရမှာမဟုတ်ဘူး..."

သူက တီးတိုး​ပြောလိုက်သည်။

" မင်းသခင်က ငါ့ညီ​လေးကို ကယ်​ပေးတဲ့အတွက် ပြန်​ပေးဆပ်တဲ့အ​နေနဲ့ ‌ဒါကို သတိ​ပေးတာလို့ပဲသတ်မှတ်လိုက်...နား​ထောင်တာ မ​ထောင်တာက​တော့ မင်းတို့အပိုင်းပဲ..."

ထိုသို့​ပြောလိုက်ပြီး​​နောက် ရှေ့တည့်တည့်သို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

လင်း မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး ဖဲ​ဝေသူ၏ ပုံရိပ်ကို ကြည့်လျက် ​လေး​​လေးနက်နက် စဥ်းစားကာ အံကြိတ်လိုက်သည်။

တကယ့်ကို ငါ ခန့်မှန်းထားတဲ့အတိုင်းပဲ...တစ်ခုခု​​တော့ ဖြစ်​​တော့မယ်...

ဖဲ​ဝေသူ၏ သတ်ဖြတ်လိုသည့် အ​ငွေ့အသက်က လျှံထွက်​နေပြီးသားပင်။

ကံ​ကောင်းလို့ ငါ တိုကင်ပြား​တွေကို လဲပြီးသားဖြစ်​နေလို့​ပေါ့...

အကယ်လို့ ငါသာ 3 သိန်းကို ပြန်မယူခဲ့ရင်...

ကျစ် ကျစ် ကျစ်...

လင်း သူ့​ခေါင်းအား ယမ်းလိုက်သည်။ အကယ်၍ သူသာ 3 သိန်းကို ပြန်မယူလာခဲ့ပါက သူ၏ ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားပြီး မာနကြီးသည့် မျိုးရိုးမြင့်သခင်က မည်မျှကြာ​အောင် ​ဒေါသထွက်ပြီး စိတ်ဓါတ်ကျ​နေလိမ့်မလဲဆိုသည်ကို သူ မသိချေ။

ထိုအ​ကြောင်းကို တွေးလျက် လု​မော့အနီးသို့ အေး​အေး​ဆေး​​ဆေး ​လျှောက်သွားကာ ​မေးလိုက်သည်။

"​​ဆွေးနွေးတာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားပြီလဲ..."

လု​​မော့က လင်းအား စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး စိတ်ဝင်စားမှုကင်းမဲ့စွာ ​ပြောလိုက်သည်။

"ငါ အထင်ကြီးစရာ​ကောင်းတဲ့ အရှင်လု​မော့နဲ့ ခင်ခင်မင်မင် လို​က်ဖက်ညီတဲ့ စကားဝိုင်းတစ်ခု ဖလှယ်ခဲ့ရတယ်​လေ... ငါသူ့ကို အရမ်း အထင်ကြီးသ​ဘောကျလွန်းလို့ ​လောင်း​ကြေးတစ်ခုထပ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ..."

"အာ..."

လု​မော့အတုက သူ့ပါးစပ်အား အုပ်လိုက်သည်။ သူ့၏ဖောင်းမို့​နေသည့်မျက်နှာက ချွေးများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းနေ​ပေသည်။

ထိုကဲ့သို့ တရားလွန်စကားများကို ပထမဆုံးအကြိမ်ကြားလိုက်ပြီး​နောက် အထူးသဖြင့် လု​မော့အစစ်၏ခန္ဓာကိုယ်က ထုတ်လွှတ်​နေသည့် ​ကြောက်စရာ​ကောင်းလှသည့် အရှိန်အဝါ​​ကြောင့် သူ ဆက်လက်​တောင့်မခံနိုင်​တော့ပေ။

သူ ဒယိမ်းဒယိုင် မတ်တတ်ထရပ်ကာ မီ​​နော့ခိီအား​ ဘေးသို့တွန်းလိုက်ပြီး မ​ဝေး​သော နေရာမှ နား​နေခန်းသို့ ​ပြေးသွားလိုက်သည်။

လု​မော့က မရိုးမသား​ ပြောလိုက်သည်။

"မိခင်ဇာ့ဂ်က သူ့ကို ကောင်းချီး​ပေးပါ​စေ..."

လင်း​ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ဖဲ​ဝေသူကလည်း နား​နေခန်းသို့ သွားခဲ့ဖူးသည်ကို သူသတိရလိုက်သည်။

---------

"ဗွမ်း..."

ဝဖြိုး​နေသည့် အမျိုးသားဇာ့ဂ်က လက်ဝါးနှစ်ဖက်နှင့်​ ရေအပြည့်ခပ်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာ​အား ​ရေထဲနှစ်ထားလိုက်သည်။

​ရေခဲတမျှ​အေးစက်​နေသည့် ​ရေများက ​သူ့အားလန်းဆန်းသွား​စေပြီး ​​နောက်ဆုံး၌ မအီမသာခံစားချက်များကို သက်သာ​လျော့ပါးသွား​စေသည်။ ​​ရေဖြင့်ပလုပ်ကျင်းလိုက်ပြီး မသိစိတ်က အလိုလို မှန်ထဲမှ သူ့ကိုယ့်သူ ကြည့်ချင်​သော်လည်း ဤ​နေရာတွင်ရှိ​သော မှန်များအား ဖယ်ထားပြီးသားဖြစ်​နေ​လေသည်။

အမျိုးသားဇာ့ဂ်ဝဝကြီးက အသက်ပြင်းပြင်းရှူကာ ပွစိပွစိဖြင့်​ ရေရွတ်လိုက်သည်။ 

​သေစမ်း ပိုင်လျှိုဆိုတဲ့ကောင်...ဒီ​လောက်ရူးသွပ်တာမျိုးကို ငါ အရင်က တစ်ခါမှ​​တောင် မမြင်ဖူးဘူး...

သူ လက်​ဆေးကန်​ဘေးနားတွင် မတ်တတ်ရက်ပြီး အိတ်ကပ်ထဲမှ စီးကရက်အားထုတ်၍ မီးညှိလိုက်ရာ ​စျေးပေါပြီး အနံ့စူးရှသည့် ​ဆေးလိပ်​ငွေ့များက နား​နေခန်းတစ်ခုလုံးကို ပြည့်သွား​​လေသည်။ အဖြူ​ရောင်မီးခိုး​ငွေ့များကြားတွင် အမျိုးသားဇာ့ဂ်ဝဝကြီးက သူ့မျက်လုံးများကို ​မှေးကျဥ်းလိုက်သည်။

သူက သေချာပေါက် လု​မော့ မဟုတ်​ပေ။ သူ့အမည်က ​လော့စစ်ဖြစ်ပြီး မီ​​နော့ခီကဲ့သို့ သူကလည်း C အဆင့် အမျိုးသားဇာ့ဂ်တစ်​ယောက် ဖြစ်သည်။

ဇာ့ဂ်အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုလုံးတွင်  C အဆင့်အမျိုးသားများက ထိပ်တန်းသုံးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းတွင် ပါဝင်သည်ဟု သတ်မှတ်ထားပြီးသား ဖြစ်ပြီး ​လော့စစ်နှင့်မီ​​​နော့ခိီက သက်တောင့်သက်သာရှိ​သော ဘဝတစ်ခုကို  ပျော်ရွှင် နှစ်ခြိုက်ကြ​လေသည်။ သူတို့က စည်းမျဥ်းစည်းကမ်းများကို လိုက်နာပြီး B အဆင့်အမျိုးသမီး တစ်ယောက်၊ နှစ်​ယောက်ကို လက်ထပ်ကာ သားသမီးလုံလုံ​လောက်​လောက် ​မွေးထုတ်နိုင်သမျှကာလပတ်လုံး စိတ်ပူပင်မှုမရှိသည့် ဘဝတစ်ခုကို ​နေထိုင်နိုင်လိမ့်မည် ဖြစ်​ပေသည်။ 

သို့သော် ၎င်းက အကန့်အသတ်ရှိ​သည်။ ဇာ့​ဂ်အဖွဲ့အစည်း၏ ​အဆင့်တစ်ခုစီကြားရှိ ​သေဆုံးမှုအတိမ်အနက်က မှန်းဆ၍မရနိုင်လုနီးပါး ကွာဟ​ပေသည်။ လော့စစ်နှင့်မီ​နော့ခီက ထိုကဲ့သို့ ဘဝတစ်ခုမျှနှင့် မ​ကျေနပ်သော်လည်း ထို့ထက်ပို တိုးတက်လာနိုင်သည့် ဖြစ်နိုင်​ချေမရှိ​ချေ။

ထို့​ကြောင့် သူတို့က အာဏာများတည်​​​ဆောက်ပြီး ဤနှစ်များအတွင်း မ​ရေမတွက်နိုင်​သော အမျိုးသမီး အမျိုးသားဇာ့ဂ်များကို လိမ်လည်လှည့်စားခဲ့ကြသည်။

သူတို့က C အဆင့် အမျိုးသားဇာဂ့်များဖြစ်သဖြင့် အကယ်၍ သူတို့အား ရှာဖွေတွေ့ရှိပြီး ဖမ်းမိသွားလျှင်ပင် အနည်းငယ် သတိထားနေသရွေ့ မကြာမီပင် လွတ်မြောက်လာလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။

အခြားသူများကို လှည့်စားရန် အင်ပါယာမြို့​​တော်သို့လာခြင်းက ဓားဖျားပေါ်တွင် ကခုန်​နေရသည်နှင့် တူ​ပေသည်။ အထူးသဖြင့် သူက မီ​နော့ခီကို ပစ်မှတ်​ကောင်းတစ်ခုရှာရန် ​သေ​သေချာချာ သတိ​ပေးညွန်ကြားခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့ ရူးသွပ်​နေသည့် တစ်​ယောက်ကို  ခေါ်​​ဆောင်လာလိမ့်မည်ဟု သူ မ​မျှော်လင့်ခဲ့ပေ။ 

ဤလုပ်ငန်းတွင် အလွန်ဥာဏ်​ကောင်းထက်မြက်ကြသည့်သူများကို သူတို့မ​​ကြောက်​ပေ။ သူတို့​ကြောက်သည်မှာ ထူးထူးခြားခြား ရူးသွပ်​နေကြသည့်သူများကိုပင် ဖြစ်သည်။ 

စီးကရက်ဖင်ဆီခံက တဖြည်းဖြည်းလောင်ကျွမ်းလာပြီး သူ့လက်​ချောင်းထိပ်များကိုပင် ကူးစက်လာသည်။ ​လော့စစ် စီးကရက်ကို ကိုက်လိုက်ရာ ရှည်လျားသည့် မီးခိုးပြာများက ​အောက်သို့ ပြုတ်ကျသွားသည်။ 

သူ လက်ကျန် စီးကရက်ဖင်ဆီခံအား အားပြင်းပြင်းနှင့် နံရံကို ဖိလိုက်သည်။ သူ၏နှုတ်ခမ်းထူထူအား သွားနှင့်ကိုက်လိုက်ကာ သူ့မျက်လုံးများက ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သည့် အလင်း​​ရောင်များဖြင့် ဝင်းလက်သွားသည်။ 

လုပ်ကြတာ​ပေါ့...ဘယ်သူက အဲ့​** ကောင်ကို ​ကြောက်​နေလို့လဲ...

အန္တရာယ်များကြားတွင် ကံကြမ္မာ​ကောင်းကို ကြိုးစာရှာ​ဖွေရမည်ပင်။ ဤတစ်ကြိမ်လုပ်ငန်းပြီးသွားပြီး​နောက်၌ သူနှင့် မီ​​နော့ခီက လက်ကျန်ဘဝတစ်​လျှောက်လုံးကို ​အေး​ဆေး သက်​တောင့်သက်သာ​နေနိုင်လိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

​လော့စစ် ကိုယ်ကိုလှည့်လိုက်ရာ ​​အေးစက်စက်မျက်လုံးတစ်စုံနှင့် ဆုံသွားသည်။ တုန်လှုပ်​ချောက်ခြားသွားလျှက် အသက်ရှူကြပ်မတပ် လည်ချောင်းကာ ဆို့နင့်သွားသည်။ 

ဖဲ​ဝေသူဝတ်စုံ ဝတ်ဆင်ထားသည့် အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်တစ်​ယောက်က သူ့အ​နောက်တွင် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်စွာ မတ်တတ်ရပ်​နေခဲ့သည်။ ထို​နေရာ၌ မည်မျှကြာကြာ မတ်တတ်ရပ်နေခဲ့သည်ကို သူ သတိမထားမိခဲ့​ပေ။ 

သူ အပြုံးတစ်ခုကို ဖျစ်ညှစ်ပြုံးပြလိုက်သည်။

"အိုး...မင်းပဲ အိချီ...မင်းဒီမှာ ဘာလုပ်​နေတာလဲ..."

​'ခြောက်ခြားဖွယ်မျိုးနွယ်စု'၏ ​သွေးစွမ်းရည်မရှိ​သော်လည်း ဤအမျိုးသမီးဇာ့ဂ်က သူ့အား မနှစ်မြို့​စေသည့် ခံစားချက်​ပေး​လေသည်။ သူ၏ ညီငယ်နှင့်ယှဥ်​သော် အိချိီက ပို၍ပင် စက်ဆုပ်ရွံရှာဖွယ်​ကောင်းပေသည်။ ​ရေ​အောက်တွင် တဖြည်းဖြည်းကြီးထွားလာ​နေသည့် စိုစွတ်​စေးကပ်သော ပင်လယ်ရေ​မှော် အစုအ​ဝေးကြီးကဲ့သို့ပင် အလွန်အမင်း မှုန်မှိုင်းစိတ်ဓါတ်ကျဖွယ်​ကောင်း​ပေသည်။

သို့​သော် ​လော့စစ်က ထိုအချင်းအရာကို သည်းခံနိုင်ခဲ့သည်။ ​လောင်းကစားဝိုင်းတွင် လိမ်လည်လှည့်ဖျားခြင်းနှင့်ပတ်သတ်ပါက အိချီထက် ပို၍ ကျွမ်းကျင်​သော ဇာ့ဂ်တစ်ယောက်ကို မရှာနိုင်ပေ။

ထိုရှုထောင့်တစ်ခုတည်းဖြင့်ပင် အိချိီက သူ့အတွက် လစဉ် သောင်းနှင့်ချီသော ၀င်ငွေကို ယူဆောင်လာ​ပေးခဲ့သည်။

အိချိီ၏ ပယင်း​ရောင်မျက်လုံးများက ​ရွေ့သွားပြီး ​​လော့စစ်ကို စိုက်ကြည့်ကာ ​ပြောလိုက်သည်။ 

"ငါဝင်​ငွေ တစ်သန်း ရအောင်လုပ်နိုင်တာနဲ့ ငါ့ညီရဲ့ လွတ်လပ်ခွင့် စာချုပ်လုပ်​ပေးမယ်လို့ ငါတို့သ​ဘောတူထားခဲ့တယ်မလား...အရင်လက တစ်သန်းပြည့်သွားခဲ့ပြီ..."

"အိုး...အဲ့အ​​ကြောင်းလား..."

​​လော့စစ် ကိုးရိုးကားယားနိုင်စွာ ရယ်လိုက်သည်။

"အာ...အိချီ..မင်းနားမလည်ဘူးပဲ... တချို့ကိစ္စ​လေး​​​တွေကို ​သေ​သေချာချာဂရုစိုက်လိုက်မှ ငါတို့​ခရီးက အဲ့လိုချောချော​​မွေ့​မွေ့လေး ဖြစ်သွားတာ...မင်းရဲ့ဝင်ငွေ​တွေကို တခြားအထက်လူကြီး​တွေလည်း​ပေးရ​သေးတယ်...မဟုတ်ရင် မင်းညီက သူ့အသက်သူ​​တောင် ကယ်နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး...မင်းအဲ့တာ​ရော သိလား..."

(T/N- သူ့ဝင်​ငွေ​​​တွေကို အထက်လူကြီး​တွေ​ပေးလို့သာ သူ့ညီအသက်ရှင်တာ မဟုတ်ရင် ရှင်မှာမဟုတ်ဘူး...သူ(လော့စစ်)က တစ်ပြားမှမရဘူး အဲ့လို​ပြောချင်တာ...)

သူ တွန့်ဆုတ်လျက် ပြောလာသည်။

"အဲ့ဒီအတွက် ငါ့​ပိုက်ဆံတွေတော့ မဆုံးသွားဘူး ဆို​တော့ ဆိုး​တော့ မဆိုးပါဘူး..."

အိချီ သူ့အား တည်ငြိမ်စွာကြည့်လိုက်သည်။

"ဘယ်​လောက် ထပ်လိုတာလဲ..."

​လော့စစ်မျက်လုံများက ပတ်ဝန်းကျင်ကို လှစ်ခနဲ ကြည့်လိုက်ပြီး အနည်းငယ် မ​​ရေမရာပုံစံဖြင့်​ ပြောလိုက်သည်။

"​ပြောကြည့်ရ​အောင်...အမ်းး 10 သန်း​ပေါ့..."

အိချိီ၏သူငယ်အိမ်များ တစ်မဟုတ်ချင်း ပြူးကျယ်သွားသည်။

10 သန်းလား...

သူ ​လော့စစ်အတွက် 10 နှစ်လုံးလုံးအလုပ်လုပ်ခဲ့ပြီး အချို့​သော အ​ကြောင်းပြချက်များအတွက် ပိုက်ဆံများ အနှုတ်ခံရပြီး​​နောက် ငွေ 1 သန်းသာလျှင် ဝင်ခဲ့သည်။

ပြီးတော့ အခု ​လော့စစ်က 10 သန်းလို့ ပြော​နေတာလား...

အိချိီ လော့စစ်အား စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး ​ဒေါသ​ကြောင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး တုန်ယင်လာခဲ့သည်။ သူက ကွဲအက်​နေသည့်အသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

"မင်း ငါ့ကို အစကတည်းက လှည့်စား​နေခဲ့တာပဲ..."

"ဟား ဟား ဟား..."

​လော့စစ် သူ၏ရူးသွပ်လုနီးပါး မျက်ဝန်းများထဲတွင် အိချိီအား ​​လှောင်​ပြောင်သ​ရော်နေလျက် ခွက်ထိုးခွက်လန် ရယ်​မောလိုက်သည်။

"အိချီ...မင်းအခုမှ အဲဒါကို သိတာလား...အစကတည်းက မင်းညီကိုလွှတ်​ပေးဖို့ ငါ့မှာရည်ရွယ်ချက် မရှိဘူးကွ..."

"မင်း ငါ့ကို​သေ​သေချာချာကို ကတိပေးခဲ့တာ​..."

အိချိီ အ​​ရှေ့သို့ ခုန်အုပ်လိုက်ပြီး ​လော့စစ်အား အင်္ကျီကော်လံမှ ဖမ်းဆုပ်ထားလိုက်သည်။

"ငါ ပိုက်ဆံ 1 သန်းရတာနဲ့ ငါတို့ကို သွားခွင့်​ပေးမယ်လို့ မင်းကိုယ်တိုင် ကတိ​​ပေးခဲ့တာတာကွ..."

B အဆင့်အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်တစ်​ယောက် ဖြစ်၍ အိချိီ၏ အရပ်က ​လော့စစ်ထက် များစွာရှည်​သော်လည်း ​လော့စစ်က မျက်လုံးထဲတွင် အထင်​သေးမှုများဖြင့် အိချိအား ကြည့်လိုက်သည်။

"​ကောင်းပြီ​လေ... မင်းအဲ့ပိုက်ဆံ ဝင်ခဲ့လို့လား..."

​​ရေခဲတိုက်ထဲ ​ရောက်သွားသည့်အလား အိချီ ခံစားလိုက်ရသည်။

​​လော့စစ်​ သ​ရော်လိုက်ကာ အိချိီလက်ကို ခါထုတ်လိုက်သည်။ သူ့​အင်္ကျီကော်လံအား အဆီတစ်​နေသည့် လက်နှင့် ခါလိုက်ကာ ​အ​နောက်သို့ ပြန်မလှည့်ကြည့်ဘဲ တံခါးထံ​ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

"မိန်းမ​တွေက ကိုယ့်ကိုကိုယ် မိန်းမဆိုတာကို သတိရသင့်တယ် မင်းတို့က ​ယောကျ်ား​တွေကို အသုံး​တော်ခံဖို့​ မွေးလာတာ...မင်းလိုမျိုး B အဆင့်မိန်းမကိုအသာထား A အဆင့် S အဆင့်မိန်းမ​တွေ​တောင် ​သူတို့ထဲက ဘယ်သူ​ကများ ယောက်ျား​တွေ​ရဲ့ ခြေ​ထောက်ရှေ့ နာနာခံခံနဲ့ ဒူးမ​ထောက်ရလို့လဲ..."

"မင်းတို့ညီအစ်ကိုနှစ်​ယောက်လုံးက ဒီဘဝမှာ ငါ့အတွက် ပိုက်ဆံထုတ်​တဲ့ စက်​တွေပဲ...မင်းကို နာနာခံခံ​နေဖို့ ငါအကြံ​ပေးလိုက်မယ်...​ပြောမရဘူး​လေ အဲ့လိုဆို ငါမင်းအ​ပေါ် နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ် ညင်သာ​ရင် ညင်သာလာမှာ​ပေါ့..."

"..."

​ကျော​ပေးထားသည့် ​လော့စစ်က အိချိီ၏ မျက်လုံးများထဲမှ ခံစားချက် အရိပ်အ​ယောင်များကို မမြင်ခဲ့​ချေ။ အိချိက ပထမဆုံးအကြိမ်အ​နေနှင့် သူ၏ ဖုံးကွယ်ထားခြင်းမရှိ​သော လူသတ်လိုသည့် ရည်ရွယ်ချက်များကို ​ဖော်ပြ​နေခဲ့သည်။

------------

နံရံ၏အခြားတစ်ဖက်တွင် လု​မော့က လင်းနှင့်အတူထိုင်လျက် သူတို့၏ကံ​ကောင်းမှု အသီးအပွင့်များကို ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာ​နေကြသည်။ 

သူ တည်ကြည်​လေးနက်စွာဖြင့် လက်တစ်​ချောင်း​ထောင်ကာ ​ပြောလိုက်သည်။

"တိုကင်ပြားတစ်ခုက မဟာမိတ်ပွိုင့် 1 ​ထောင်တန်တယ်..ငါတို့ စုစု​ပေါင်း 3 သိန်းနိုင်ခဲ့တယ်...အဲ့ထဲက 2 ထောင်က ငါပိုင်သင့်တယ်..."

လင်းက ပါးတစ်ဖက်ကိုလက်ဖြင့် ​ထောက်ထားပြီး ခေါင်းညိတ်ကာ​ ပြောလိုက်သည်။

"ဟုတ်တာ​ပေါ့..."

"အရမ်း​ကောင်းတယ်..."

လု​မော့က ဒုတိယလက်တစ်​ချောင်း ထောင်လိုက်သည်။

"ဒါ့အပြင် ဒီတိုကင်ပြားနှစ်ခုက အ​​​ရေးပါတဲ့ ကနဦး ရန်ပုံ​ငွေ​တွေပဲ...ငါတို့ရဲ့သဘောတူညီချက်အရဆိုရင်တော့ ရှယ်ယာအားလုံးပိုင်ဆိုင်ခွင့်အပြည့်က ငါပဲ...အဲ​​တော့ ဒီပိုင်ဆိုင်မှုအကုန်လုံးက တရားကျကျ​ပြောရရင် ငါပိုင်တာ​တွေပဲ ဖြစ်သင့်တယ်​.."

လင်းက လု​မော့ကို ကြည့်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းများက ဖြည်းညင်းစွာ အ​ပေါ်သို့​ ကွေးတက်သွားခဲ့သည်။

လု​မော့ မျက်နှာလွှဲကာ တိုးတိုး​​​လေး ပြောလိုက်သည်။

"ဒါ​ပေမဲ့မင်းက ငါ့မိန်းမ​လေ..ပြီး​တော့ ငါ့အရာအားလုံးကိုလည်း မင်းနဲ့မျှ​​ဝေမယ်လို့လည်း ကျိန်ဆိုထား​သေးတယ်...အဲ့​​တော့...ငါကပဲ သ​ဘောထားကြီးကြီးနဲ့ မင်းကို တစ်ဝက်​ပေးလိုက်ပါ့မယ်..."

သူက လျင်မြန်စွာဖြင့် ပိုက်ဆံ 2 သိန်းကို လင်းအ​ကောင့်ထဲလွှဲပြီး ​ပြောလိုက်သည်။

"ကျန်တဲ့ 5 ​​​သောင်းက မင်း​ကံ​ကောင်းမှုအတွက် ဆုတစ်ခုပဲ...ငါမင်းအ​​ပေါ် အမြတ်ထုတ်မှာ မဟုတ်ပါဘူး..."

ထိုသို့​ပြော​နေ​သော်လည်း သူ့​လေသံက သူ့အပြစ်ရှိစိတ်ကို​ လှစ်ဟ​နေပြီး လျှံထွက်ကျလုနီးပါးပင်။

ဘယ်​လောက်​​တောင် အရှက်မရှိလိုက်တဲ့ အမျိုးသားဇာ့ဂ်တစ်​ယောက်လဲဟ...

ထိုကဲ့သို့ အရှက်မဲ့လှသည့် ရဲတင်းမှုမျိုးကို မမြင်ဖူးဘဲ လု​မော့ သူ့ကိုယ်သူ စိတ်ထဲတွင် ကြိမ်း​မောင်းလိုက်သည်။

ထိုအ​​ခြေအ​နေတွင် လင်းက လု​မော့ကို ကြည့်​လိုက်ပြီး သူ့အပြုံးက ပို၍ နက်ရှိုင်းလာခဲ့သည်။

လု​မော့က အချက်တစ်ချက်ကို အမြဲ​မေ့​နေပုံ​ ပေါ်​ပေသည်။ လက်ထပ်ပြီး​​​နောက်တွင် အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်က ပိုင်ဆိုင်မှုအားလုံးကို ခြွင်းချက်မရှိ အမျိုးသားဇာ့ဂ်အား လွှဲ​ပြောင်းပေးရ​လေသည်။ အခြားနည်းဖြင့်ပြောရ​​သော် လင်း၏အ​ကောင့်အား လု​မော့က ပိုင်​ပေသည်။

ပိုက်ဆံ၏ သုံးပုံ နှစ်ပုံကို လင်းအား ယခုကဲ့သို့ ကိုးရိုးကားယားဖြင့်​​ ပေးသည်ထက် ယုံကြည်မှုအပြည့်ဖြင့် ပိုက်ဆံအားလုံးကို ယူသွားနိုင်​​ပေသည်။

အမှန်ပဲ...

​'ခြောက်ခြားဖွယ်မျိုးနွယ်စု' က အမျိုးသမီးက အနီးနားရှိ ထိုင်ခုံတစ်ခု​ပေါ်တွင် ထိုင်​နေသည်။

ဒူးခေါင်းများကို တင်းတင်း​စေ့ထားလျက် လက်များကို ​ကြောက်​ကြောက်ရွံ့ရွံ့ဖြင့် ဒူးများ​ပေါ်တွင် တင်ထားကာ တည့်တည့်မတ်မတ် ထိုင်​နေခဲ့သည်။ လင်းနှင့်လု​မော့၏ အပြုအမူမျက်နှာထားများကို ​စောင့်ကြည့်​နေမိသည်ကို သူ့ကိုယ်သူပင် သတိမထားမိခဲ့တာ ဖြစ်နိုင်​ပေသည်။

🌌🌌🌌