MM Story Teller

Chapter 90

Viewers 11k

🌍Chapter 90

လူငယ်မှာ သူ့အားကြောက်လန့်စွာကြည့်လျက်

"ကျွန်...ကျွန်တော့်နာမည်က ရှင်းဖုန်းပါ... ခင်များက ကစားသမားအသစ်လား...ကျွန်တော် အတော်စောစောကတည်းကရောက်နေတာ...ဒီဟာက သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးပါတဲ့ အစစ်အမှန်ဂိမ်းမလား... ကျွန်တော်ကပထမဆုံး၀င်လာတဲ့တစ်ယောက်ပဲ... အခုဘယ်နှစ်ရက်ရှိပြီလဲ ခင်များသိလား...မကြောက်နဲ့နော် ကျွန်တော်ခင်များကို ဒုက္ခမပေးပါဘူး... ကျွန်တော် အသင်းဖော်အသစ်ကိုမတွေ့ရတာ အတော်ကြာပြီမို့လို့ပါ"

ထန်မော့ မျက်မှောင်ကျုံ့လျက်မေးလိုက်သည်။

"အသင်းဖော် အသစ်ဟုတ်လား"

ရှောင်ဖုန်းမှာ တံတွေးကို ကြောက်လန့်စွာမြိုချလျက် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။

"ဟုတ် ဟုတ်တယ်လေ...ခင်များမလာခင်က ကျွန်တော့်မှာ အသင်းဖော်၂ယောက်ရှိသေးတယ်... သူတို့တွေအကုန်သေသွားပြီ... သူတို့က ဟိုးကလူတွေဆီက သတ်ခံလိုက်ရတာ...ကျွန်တော့်ခြေထောက်ကတော့ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးကြောင့် ဒဏ်ရာရထားတာဆိုတော့ ကျွန်တော်ဟိုဟိုဒီဒီသွားပြီး သဲလွန်စတွေရှာလို့မရတော့ဘူး... ခင်များသာရောက်မလာခဲ့ရင် ကျွန်တော်ဒီနေရာမှာ သေသွားတော့မယ်ထင်တယ်"

"အဲဒီလူတွေက ဘယ်သူတွေလဲ"

ထန်မော့ကမေးလိုက်သည်။

ရှောင်ဖုန်းကြောက်လန့်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် သူဘာမှမပြောရသေးခင်တွင် ရုံးခန်းထဲတွင် ဘဲလ်တီးသံတစ်ခုထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။ တချိန်တည်းမှာပင် ရုံးခန်းစားပွဲ၏နောက်မှ စာအုပ်စင်ထံ သို့တောက်ပသောအလင်းရောင်တစ်ခုဖြာကျ လာခဲ့လေသည်၊

ထန်မော့အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။

"ဒါကဘာလဲ"

ရုံးခန်းအလယ်ရှိ စားပွဲပေါ်မှ ကွန်ပျူတစ်လုံး ပွင့်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် ၄င်း၏မျက်နှာပြင်ပေါ်တွင် ဗီဒီယိုကောတစ်ခုရှိနေခဲ့သည်။ ကမ္ဘာကြီးအွန်လိုင်းပေါ်တက်သွားစဥ်ကပင် ဆက်သွယ်ရေးပစ္စည်းမှန်သမျှ အသုံးပြု၍မရတော့တာဖြစ်သည်။ ဤကွန်ပျူတာ မည်သို့ပွင့်လာပါသနည်း။

ရှင်းဖုန်းမှာ နံရံထောင့်သို့ပြန်တွားသွားလျက် လွန်စွာကြောက်ရွံ့နေခဲ့လေသည်။ သူသည်နံရံတွင်ကပ်လျက် ကွန်ပျူတာကို လက်ညှိုးထိုးပြကာဆိုလာသည်။

"လာနေပြီ...သူတို့တွေလာနေပြီ...အဲဒီကလူတွေ အဲဒီကလူတွေ ခေါ်နေပြီ"

ထန်မော့နှုတ်ခမ်းကိုသပ်လိုက်မိသည်။ သူခတ္တမျှတွေးတောနေပြီးမှ ရှေ့သို့လှမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကွန်ပျူတာ၏ကိုယ်ထည်ကို အရင်ဆုံးစစ်ဆေးလိုက်သည်။ ကွန်ပျူတာ၏ကိုယ်ထည်မှာမူ ပွင့်မနေခဲ့ချေ။ ၄င်း၏မျက်နှာပြင်ကသာပွင့်လာပြီး တစ်ယောက်ယောက်ဆီမှ ဗီဒီယိုကောကို လက်ခံထားခြင်းပင်။

ထန်မော့ကွန်ပျူတာမျက်နှာပြင်အား အမူအယာမဲ့စွာ ကြည့်နေပြီးမှ OK ကိုနှိပ်လိုက်လေသည်။

စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာပင် ဖူ၀မ်သော်၏ မျက်နှာက ကွန်ပျူတာ၏မျက်နှာပြင်ပေါ်တွင် ပေါ်လာခဲ့လေသည်။

ထန်မော့အံ့အားသင့်သွားမိသည်။

"ဖူ၀မ်သော်"

ဖူ၀မ်သော်သည်လည်း အံ့အားသင့်ဟန် ပြလာခဲ့သည်။

ထိုစဥ် ကျယ်လောင်သော ကလေးသံဖြင့် ကြေညာသံတစ်ခုက အခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့လေသည်။

"တင်းတောင်~ ဒုတ်ယမြောက် အရံမစ်ရှင်ခွဲ

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးရဲ့ ဖိနပ်တိုက်ဆေးကို ရှာပါ"

အခန်းက မှောင်မည်းလျက် ကွန်ပျူတာမှ အလင်းရောင်တစ်ခုသာ ခပ်ဖျော့ဖျော့လင်းနေခဲ့သည်။ ထန်မော့ကိုယ်ကိုကိုင်းလျက် ကွန်ပျူတာကိုငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မောက်စ်ပေါ်လက်တင်ကာ ရွေ့လျားကြည့်လိုက်မိလေသည်။ သို့သော် သူOKကိုနှိပ်လိုက်ပြီးနောက် မောက်စ်မှာ ထပ်မံအလုပ်မလုပ်တော့ချေ။ ဖူ၀မ်သော်၏မျက်နှာကကသာ မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံးကို ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။

ထန်မော့ကဆိုလိုက်သည်။

"နောက်ကိုနည်းနည်း ဆုတ်ပေးပါလား"

ဖူ၀မ်သော်နောက်သို့ ၃လှမ်းဆုတ်လျက် ၄င်း၏ပတ်၀န်းကျင်ကိုဖော်ပြလာခဲ့သည်။

ထန်မော့ ဖူ၀မ်သော်၏ဘေးမှအရာများကို ဂရုတစိုက်စူးစမ်းလိုက်သည်။ ထိုနေရာတွင် မီးထွန်းထားပြီး ၄င်းမှာ သေးငယ်သောအခန်းတစ်ခုဖြစ်ပုံရလေသည်။ အခန်းထဲတွင် စက္ကူပုံးများပြန့်ကျဲနေပြီး ဂိုထောင်အသေးစားတစ်ခုဖြစ်ပုံရသည်။ ဖူ၀မ်သော်မှာ အပေါ်သို့မော့ကြည့်နေခဲ့သည်။

ထန်မော့ကမေးလိုက်သည်။

"ခင်များဘာကိုကြည့်နေတာလဲ"

ဖူ၀မ်သော်ကတုန့်ပြန်လာခဲ့သည်။

"ဖန်သားပြင်သေးသေးလေး လက်တစ်၀ါးစာလောက်လေးပဲ အခန်းတောင့်ရဲ့နံရံကနေကျနေတာ"

ထန်မော့မေးခွန်းများ ဆက်တိုက်မေးနေစရာမလိုစေရန် သူကတိုက်ရိုက်သာ ဆက်ပြောလာသည်။

"မင်းနဲ့လူချင်းခွဲလာပြီးတော့ ကိုယ့်ကို သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးက အခန်းလေးတစ်ခုကိုခေါ်သွားတယ်.. ကိုယ်က မင်းနဲ့ စက်ရုံတစ်ခုတည်းမှာပဲ...ဒါကစက်ရုံနောက်ဘက်ခြမ်းက ဂိုထောင်ထဲမှာ... ကိုယ့်ကိုဒီမှာထားခဲ့တာ ပြတင်းပေါက်တွေ တံခါးတွေကိုဖွင့်လို့မရဘူး... အနက်ရောင်မျှော်စင်ကလည်း ကိုယ်ဖွင့်လို့မရဘူးလို့ပြောတယ် ပြီးတော့ ထန်မော့..."

အမျိုးသား၏အသံမှာ ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။

ထန်မော့ခေါင်းကိုငုံ့လျက် စခရင်ပေါ်မှဖူ၀မ်သော်၏ တည်ငြိမ်သော မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်မိသည်။

ဖူ၀မ်သော်က မေးလာခဲ့သည်။

"မင်းအခုစွမ်းရည်ကို သုံးလို့ရလား"

ထန်မော့၏ရင်ထဲတင်းကြပ်သွားမိတော့သည်။

ထန်မော့တွင် စွမ်းရည်များစွာရှိသည်။ လောလောဆည်တွင် ဖူ၀မ်သော်နှင့် ရှင်းဖုန်း၏ရှေ့တွင် အသုံးပြုရန်အသင့်တော်ဆုံး စွမ်းရည်မှာ 'ငါစိတ်စွမ်းအင်နယ်မြေက ဇာတ်လိုက်လောက်တောင် သားနားမနေဘူး'ဟူသည့်တစ်ခုပင်။ ဤသည်မှာတစ်ခါသုံးစွမ်းရည်ဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့သော၂လခန့်က ထန်မော့မှာ မီးခြစ်ဆံကြီးကို သိမ်းရန် ဤစွမ်းရည်ကိုအသုံးပြုခဲ့လေသည်။ ရုံးခန်းထဲသို့မ၀င်ခင်က ထန်မော့မှာ ရှင်းဖုန်း၏အသံကိုကြားခဲ့သည်။ ထို့နောက် မတော်တဆမှုများကို ကြိုတင်ကာကွယ်သည့်အနေဖြင့် မီးခြစ်ဆံကြီးကို ထုတ်ယူထားခဲ့လေသည်။

ဖူ၀မမ်သော်မှသူအား ရုတ်တရက် ဗီဒီယိုကောခေါ်လာပြီးနောက် ထန်မော့မှာ မီးခြစ်ဆံကြီးကို ကွန်ပျူတာ၏ဘေးတွင် တင်ထားခဲ့သည်။

ထန်မော့သည် ယခုလေးတင် တင်ထားလိုက်သော မီးခြစ်ဆံကြီးအား တဖြည်းဖြည်းလှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထန်မော့၏ အကြည့်များမှာ ဗလာဖြစ်နေသော စားပွဲပေါ်တွင် အတော်ကြာ စွဲမြဲနေပြီးမှ လက်ကောက်၀တ်မှ တက်တူးကို ကြည့်လိုက်မိလေသည်။

တောက်ပသောအနီရောင် မီးခြစ်ဆံတက်တူးမှာ ထင်ရှားနေခဲ့သည်။ သူသည်တက်တူးကိုဖိလျက် သူ၏စွမ်းရည်ကို သုံးကြည့်လိုက်သည်။

မိနစ်၀က်ခန့်ကြာပြီးနောက် ထန်မော့ ဖူ၀မ်သော်အား ကြည့်လိုက်မိလေသည်။

"ကျွန်တော့်စွမ်းရည်ကိုသုံးလို့မရတော့ဘူး... အခန်းထဲကို၀င်လာတုန်းကအထိတောင် ကျွန်တော်သုံးလို့ရနေတုန်းပဲ... ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်သတိမထားလိုက်မိခင်မှာပဲ မရတော့ဘူး"

ဖူ၀မ်သော်ကဆိုလိုက်သည်။

"ကိုယ်လည်းအတူတူပဲ...ဒီအခန်းထဲ၏ရောက်လာပြီးတော့ ပြတင်းပေါက်တွေ တံခါးတွေကို ဖောက်ချင်ခဲ့တာ ဒါပေမယ့် စွမ်းရည်ကို သုံးလို့မရတော့ဘူး... ထန်မော့ပြီးတော့ ကိုယ့်ရဲ့ဂိမ်းကူပစ္စည်းတွေကိုလည်း သုံးလို့မရတော့ဘူး"

ထန်မော့သူ၏အိတ်ကပ်ထဲမှ ပတ္တမြားကိုထုတ်ယူလျက် သူ၏ခေါင်းပေါ်တင်ကြည့်လိုက်သည်။

ပတ္တမြားမှာ သူ၏ခေါင်းပေါ် ဒေါက်ခနဲကျလာပြီး ထိုမှတဆင့် ထန်မော့၏လက်ထဲပြုတ်ကျလာခဲ့သည်။

"ကျွန်တော်လည်း ကျွန်တော့်ပစ္စည်းတွေကို သုံးမရတော့ဘူး"

၂ဦးသားမှာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ဖန်သားပြင်ပေါ်မှတဆင့်ကြည့်နေမိပြီး ဘာကိုမျှမဆိုမိကြချေ။

ထို့နောက် ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်မှာ တချိန်ထဲတွင် မေးလိုက်မိကြသည်။

"မင်းရဲ့မစ်ရှင်ကဘာလဲ"

"ခင်များရဲ့မစ်ရှင်ကဘာလဲ"

ထို့နောက်၂ဦးသားဆွံ့အသွားမိပြန်သည်။

ယခုလေးတင်ပင် ထန်မော့မှာ အနက်ရောင်မျှော်စင်၏ မစ်ရှင်ကြေညာမှုကို ကြားလိုက်ရသည်။

သို့သော်ဖူ၀မ်သော်၏ဘက်မှ ကြေညာသံကိုမူမကြားရချေ။ လူ၂ဦးမှာ ရုတ်ချည်း ဗီဒီယိုကောပြောရန် ဖိအားပေးခံလိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့် တဖက်လူ၏ မစ်ရှင်ကိုအရင်ဆုံးသိရရန်လိုအပ်လေသည်။

တူညီသောမစ်ရှင်ဖြစ်လျှင် နှစ်ဦးသားပူးပေါင်းသည်က သင့်တော်သောကိစ္စပင်။ မတူညီသောမစ်ရှင်များဖြစ်ပါက ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်မှာ အဆိုးဆုံးရန်သူများဖြစ်လာလိမ့်မည်။

ထန်မော့မှာ မပြောခင်ခတ္တမျှတွန့်ဆုတ်နေပြီးမှ ဆိုလိုက်သည်။

"အနက်ရောင်မျှော်စင်ကကျွန်တော့်ကို သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးအတွက် တစ်ခုခုရှာခိုင်းနေတယ်"

ဖူ၀မ်သော်ကပြုံးလိုက်သည်။

"တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ ကိုယ်လည်းအတူတူပဲ"

"အဲဒါက အရည်တစ်မျိုးပဲ ဒါပေမယ့် အနှစ်ဖြစ်ရင်လည်းရတယ်"

"သူကသံဘူးနဲ့ထုတ်ပိုးထားတာဆိုပေမယ့် ပုလင်းနဲ့ဆိုလည်းရတယ်"

တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖန်သားပြင်မှတဆင့် သတိနှင့်ကြည့်နေခဲ့ရာမှ ထန်မော့ဤအခြေအနေက အလွန်စိတ်၀င်စားစရာကောင်းသည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ယုံကြည်အောင်ပြောပြနေရခြင်းက ဂိမ်းထက်ပို၍ စိတ်၀င်စားစရာကောင်းနေခဲ့သည်။

"အတူချရေးရအောင် ဖူ၀မ်သော်... ကျွန်တော်ကရုံးခန်းထဲမှာဆိုတော့ ဘောပင်ရောစာရွက်ရောရှိတယ်... ခင်များမှာလည်းနောက်က စက္ကူပုံးတွေရှိတာပဲ... အဲဒီပေါ်မှာရေးလိုက်ပြီး... ပြီးမှ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပြိုင်တူပြရအောင်"

"အိုကေ"

ထန်မော့ အံဆွဲထဲမှ ဘောပင်နှင့် စာရွက်ကိုထုတ်ယူလိုက်သည်။ ဖူ၀မ်သော်ကမူ စက္ကူပုံးတစ်ခုကိုဆုတ်ဖြဲလိုက်သည်။ ထန်မော့မှာ စာလုံး၂လုံးကို စာရွက်ပေါ်ရေးနေစဥ် ဖူ၀မ်သော်ကမူ ဓါးထက်ထက်တစ်ချောင်းဖြင့် ကတ်ကူစာရွက်ပေါ် ထွင်းနေခဲ့သည်။

၁၀စက္ကန့်ခန့်ကြာပြီးနောက် နှစ်ဦးသားမှာ တစ်ပြိုင်ထဲရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။

ထို့နောက် ဖန်သားပြင်ကိုကြည့်လိုက်ကြသည်။

ထန်မော့ကအကြံပေးလိုက်သည်။

"ကျွန်တော် ၁ ၂ ၃ရေလိုက်မယ် ပြီးရင်အတူတူပြကြတာပေါ့"

ဖူ၀မ်သော်က သဘောတူလာသည်။

"ကောင်းပြီ"

ထန်မော့၏လက်ချောင်းများမှာ စာရွက်၏အစွန်းကိုကိုင်ထားလျက် ရေတွက်လိုက်သည်။

" ၁ ၂ ၃"

ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော်မှာ သူတို့ရေးသားထားသော စကားလုံးများကို တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပြလိုက်ကြသည်။

[ဖိနပ်တိုက်ဆေး]

ထန်မော့မှာ အလွန်တည်ငြိမ်နေပုံပေါ်သော်လည်း တိတ်တခိုးသက်ပြင်းအသာချလိုက်မိသည်။

"ကြည့်ရတာ ကျွန်တော်တို့ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ပူးပေါင်းရတော့မယ်ထင်တယ်"

ဖူ၀မ်သော်မှာ ကတ်ထူစာရွက်ကိုပစ်ချလိုက်ပြီး

"မင်းဘက်ကအခြေအနေကဘယ်လိုလဲ"

ထန်မော့ရှင်းပြလိုက်သည်။

"ကျွန်တော်က ခင်များထက်ပိုကျယ်တဲ့အခန်းထဲကို ၀င်လာတာ... ဒီဟာက စက်ရုံရဲ့ ကုန်ထုတ်လုပ်ရေးဘက်ခြမ်းဖြစ်မယ်...တံခါးတစ်ချပ်က ထုတ်လုပ်ရေးဘက်ခြမ်းကိုသွားတယ်...ကမ္ဘာကြီးအွန်လိုင်းပေါ်တက်မလာခင်က အလုပ်သမားတွေ အဲဒီနေရာကိုသွားပြီး အစားအသောက်ထုတ်ပိုးတာကို စစ်ဆေးတာဖြစ်မယ်...မုန့်ထုတ်တွေအများကြီးပဲ...ကျွန်တော်လည်း ဂိမ်းကအရမ်းကြာမှာစိုးလို့ ဘီစကစ်တစ်ဘူးယူလာတယ်။"

ထို့နောက် သူကရပ်တန့်သွားပြီးမှ ဆက်ပြောလိုက်သည်။

"အခုကျွန်တော်က ထုတ်လုပ်ရေး ဧရိယာနောက်ကရုံးခန်းထဲမှာ"

ထန်မော့အကြမ်းဖျင်းရှင်းပြပြီးနောက် ဖူ၀မ်သော်ကလည်း ဆိုလာသည်။

"အိုကေ ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ကိုယ်တို့မစ်ရှင်ကအတူတူပဲ ဒါပေမယ့်သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးကပေါ်မလာသေးဘူး...ဖိနပ်တိုက်ဆေးကိုလည်း ဘယ်မှာ သွားရှာရမလဲမသိဘူး"

"ဒါပေမယ့် ဂိမ်းမှာပါဖူးတဲ့ ကစားသမားတစ်ယောက်ရှိတယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်မလား"

ဖူ၀မ်သော်မှာ တစ်ဦးတည်းဖြစ်သော်လည်း ထန်မော့အခန်းထဲတွင်မူ ရှင်းဖုန်းရှိသည်။

ထန်မော့ခေါင်းငြိမ့်လျက် ရှင်းဖုန်းကို ကြည့်လိုက်သည်။

"ရှင်း လူကြီးမင်း ခင်များဒီဂိမ်းထဲကိုရောက်နေတာ ကြာပြီမလား... ကျွန်တော်တို့ဂိမ်းရဲ့ စည်းမျဥ်းတွေကို ပြောပြပေးလို့ရမလား"

ရှင်းဖုန်းမှာ နံရံတွင်ကပ်လျက် ထန်မော့ကို ကြောက်လန့်စွာကြည့်လာခဲ့သည်။ ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်မှာ စကားကို ကောင်းစွာအပြန်အလှန်ပြောနေသည်ကို တွေ့ရပြီးနောက် သူကအလွန်ကြောက်လန့်သွားပုံပင်။ ထန်မော့က သူ့အားမေးခွန်းမေးလာသည်နှင့် တံတွေးကိုမြိုချလိုက်သည်။

"ဖိနပ်တိုက်ဆေးကိုရှာဖို့ပဲလေ... သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးပြောတာက ဖိနပ်တိုက်ဆေးက ကျွန်တော်တို့ထဲက တစ်နေရာရာမှာရှိတယ်တဲ့... ကျိန်းသေပေါက် ဒီနေရာ၂ခုမှာပေါ့...ဖိနပ်တိုက်ဆေးရှာတွေ့မှ ကျွန်တော်တို့ကို ပြန်လွှတ်ပေးမှာ... ရှာမတွေ့ရင် သူ...သူက...အား...ခင်များ ခင်များမကြာခင်သိလာလိမ့်မယ်။"

ထန်မော့မှာ ရှင်းဖုန်း၏ ကြောက်ရွံနေသောအမူအယာကိုမြင်လျှင် မျက်လုံးများကို မှေးကျဥ်းလိုက်မိသည်။ သူသည်ရှင်းဖုန်းအား သံသယအပြည့်ဖြင့်ကြည့်နေမိသော်လည်း ဘာမှတော့မပြောတော့ချေ။ ဘာမှသတိမထားမိယောင်ဆောင်ကာ ဖူ၀မ်သော်ကိုသာမေးလိုက်သည်။

"ခင်များဘက်ကအခြေအနေကရော အန္တရာယ်များလား"

၄င်းကိုကြားလျှင် ဖန်သားပြင်၏အောက်နားကိုကြည့်နေရာမှ ဖူ၀မ်သော်မှာ မော့ကြည့်လာခဲ့သည်။

"ဘာမှတော့သိပ်မထူးခြားပါဘူး ဒီအလောင်း၃လောင်းကလွဲလို့"

ထန်မော့မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်မိသညိ။

"အဲဒီမှာ အလောင်း၃လောင်းရှိတယ်လား... အရင်ကကစားသမားတွေနေမှာ... ဒီမှာလည်း ၂ယောက်သေထားတယ်... ဒီတော့ဂိမ်းတစ်ဖက်စီကလူအရေအတွက်က ညီတယ်။"

ထို့နောက် ထန်မော့မှာ ဖူ၀မ်သော် ဖန်သားပြင်၏အောက်ဘက်ကို စိုက်ကြည့်နေသည်အား သတိထားမိသည်မို့ သတိထားလျက်မေးလာခဲ့သည်။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ"

ဖူ၀မ်သော်ကဆိုလာသည်။

"ဒီ၃ယောက်ရဲ့ အလောင်းက နည်းနည်းထူးခြားနေတယ်"

ထန်မော့ကမေးလိုက်သည်။

"ဘယ်လိုကြောင့်လဲ"

ဖူ၀မ်သော်မှာ ခတ္တမျှတိတ်နေပြီးမှ မော့ကြည့်လာသည်။

"သွေးတွေအထုတ်ခံထားရပြီးတော့ ခြောက်သွေ့သွားတာ"

သူက အရိုးရှင်းဆုံးစကားလုံးဖြင့် ပုံဖော်ပြခဲ့သည်။ ထန်မော့လည်း သိပ်အများကြီးမတွေးလိုက်ပဲ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ဖူ၀မ်သော်မှာ အခန်း၏ထောင့်တွင်ရပ်လျက် မျက်နှာကျက်ပေါ်မှ ဖန်သားပြင်အသေးလေးကို မော့ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

၄င်းမှာ သေးငယ်လွန်း၍ ထန်မော့ဘက်မှ၄င်းကိုမြင်လိုလျှင် အလွန်အနီးကပ်ကြည့်မှသာရလိမ့်မည်။

အေးစက်သောအဖြူရောင်အလင်းက တစ်ခန်းလုံးကို လွှမ်းခြုံထားပြီး ဖူ၀မ်သော်က နံရံပေါ်မှီလျက် အမူအယာမဲ့စွာရပ်နေခဲ့သည်။ သူနှင့် ၁၀စင်တီမီတာမျှသောအကွာအဝေးတွင် ခြောက်သွေ့နေသော အလောင်း၃လောင်းရှိသည်။ ကိုယ်ထည်များမှ ညှိုးလျော် ခြောက်ကပ်လျက် မျက်နှာမှာမူ ပြာနှမ်းနေပြီး မျက်လုံးများက အကြောက်တရားဖြင့် ပြူးထွက်ကာပွင့်နေခဲ့သည်။ လူတစ်ဦး၏မျက်လုံးမှာ ဤမျှ လုံး၀ိုင်းကာ အပြင်သို့ပြူးထွက်နိုင်သည်ကို တွေးမိကြမည်မဟုတ်ချေ။

ဤအလောင်း၃လောင်းကို နံရံတွင် ဘုရားသခင်၏ လက်၀ါးကပ်တိုင်ပေါ် သံချောင်းနှင့်ရိုက်ခတ်ခံထားရသည့်နှယ် ကပ်ထားခဲ့သည်။

အကွာအဝေးမှာ နီးလွန်း၍ ထိုအလောင်းများထံမှ ပုတ်အက်အက်အနံ့မှာ ဖူ၀မ်သော်၏ နှာခေါင်းထဲပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။ သို့သော် သူသည် ထန်မော့အား အမူအယာတစ်ချက်မပျက်ပဲ စကားပြောနေဆဲပင်။

" သဲလွန်စတွေမရှိသေးရင် ကိုယ်တို့ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးပေါ်လာအောင် စောင့်လို့ရတယ်"

ထန်မော့ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"အင်း အဲဒီ.."

ဘန်း...

သူ၏နားထဲတွင် ကျယ်လောင်သော အသံတစ်ခုကို ကြားလိုက်ရသည်။ ထန်မော့၏ရင်ထဲမှ တစ်ချက်ဆောင့်ခုန်သွားမိလေသည်။

ကွန်ပျူတာ၏မျက်နှာပြင်မှာ မှောင်မည်းသွားပြီး ဖူ၀မ်သော်၏ ပုံရိပ်သည်လည်း ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။

🪩

Prev Next