MM Story Teller

Chapter 89

Viewers 7k

🌍Chapter 89

သံဖိနပ်ချုပ်သမားနှင့်တွေ့လျှင်လည်း ကျိန်းသေအဆွဲခံရမည်လို့တော့မဆိုလိုချေ။

လူနှစ်ဦးထဲတွင် အရံမစ်ရှင်ကို အသက်သွင်းမိပြီး ဆွဲခေါ်ခံရမည့်သူက ထန်မော့ဖြစ်မည်ဟုလည်း သေချာပေါက်မပြောနိုင်ချေ။

အရာအားလုံးမှာ မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်းမှာ ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့သည်။ ထန်မော့ ဖူ၀မ်သော်ကို အလျင်အမြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဖူ၀မ်သော်၏ မျက်လုံးများမှာ သံဖိနပ်ချုပ်သမားပေါ် စူးစိုက်ကြည့်လျက် သူ၏မျက်နှာမှာတော့ တည်ငြိမ်နေခဲ့သည်။ ဖူ၀မ်သော်မှာ ထန်မော့၏ အကြည့်ကိုခံစားမိလျှင် လှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။

ထန်မော့ကလျှင်မြန်စွာဆိုလာသည်။

"ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်"

ဖူ၀မ်သော်"..."

ထန်မော့လှည့်ပြေးရန် တွန့်ဆုတ်မနေခဲ့ချေ။

ဖူ၀မ်သော်"..."

လူတိုင်းနီးပါးမှာ တောထဲမှ ကျား စကားပုံကိုကြားဖူးမည်သာ။ မုဆိုး၂ဦးမှာ ကျားတစ်ကောင်ကိုတွေ့လျှင် မည်သို့အသက်ရှင်မည်နည်း။ လူတစ်ယောက်အနေနှင့် ကျားကိုအနိုင်ယူရန်မဖြစ်နိုင်ချေ။ ထို့ကြောင့် မုဆိုးမှာ ကျားကိုသတ်မည့်အစားသူ၏အဖော်ကိုသတ်ခဲ့သည်။

ထန်မော့မှာ အရံမစ်ရှင်ခွဲကို မည်သူအသက်သွင်းမိသလဲ မသိချေ။ သို့သော် လှည့်ပြေးခြင်းက အကောင်းဆုံးရွေးချယ်မှုပင်။ အကယ်၍ သူ၏အဖော်က ချန်ရှန်းရှန်းဖြစ်လျှင် ထန်မော့မှာ တွန့်ဆုတ်နေလျှင်တောင် ဤနည်းကို မသုံးဖြစ်ခဲ့လောက်ချေ။ သို့သော် လောလောဆယ်တွင် သူ့ဘေးမှလူက ဖူ၀မ်သော် ဖြစ်နေခဲ့သည်။ သူသည် ဤလူနှင့် အခုမှအနည်းငယ် ရင်းနှီးမိခြင်းဖြစ်သည့်တိုင် တဖက်လူမှာ မိမိထက်သန်မာသည်ကိုတော့ခံစားမိလေသည်။

ထန်မော့လှည့်ပြေးလိုက်စဥ်မှာပင် ဖူ၀မ်သော်အတွက် ရင်ထဲမှတိတ်တဆိတ် ဆုတောင်းပေးလိုက်မိသည်။

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီး၏ တုန့်ပြန်မှုမှာလည်း လျင်မြန်လှသည်။ ထန်မော့မီတာအနည်းငယ်သာပြေးလိုက်ရသေးသည်။ သူ၏သံချောင်းကိုက်နေသော သံချိန်ကြိုးကို ထန်မော့၏ ညာလက်ထဲပစ်ဖမ်းလျက် သူ့အားအတင်းအကြပ်ပြန်လှည့်စေသည်။

ထိုလူကြီးမှာ ပါးစပ်ကိုဟလျက် အတွင်းမှ ရွံစရာ အ၀ါရောင်သွားများကိုဖော်ပြလာသည်အားတွေ့လိုက်ရသည်။

"ဟီး ဟီး ဟီး သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးရဲ့ ဂိမ်းကမ္ဘာကကြိုဆိုပါတယ်ကွာ"

ထန်မော့မှာ အရံမစ်ရှင်ခွဲကို အသက်သွင်းမိသည်ကမိမိဖြစ်ကြောင်း နားလည်မိချိန်တွင် သူ၏အမူအယာမှာ တဖြည်းဖြည်း ပျက်ယွင်းသွားမိလေသည်။ သူသည်အမူအယာမဲ့စွာ ထိုသံကြိုးကို တိတ်တဆိတ်ရုန်းကန်နေမိသည်။ သို့သော်ဤ သာမာန်ထင်ရသော သံချေးကိုက်နေသော သံကြိုးမှာ တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်ပဲ လွန်စွာခိုင်မာနေခဲ့သည်။ ထန်မော့၏ လက်ရှိခွန်အားနှင့် မည်သို့မျှ အလွတ်မရုန်းနိုင်ချေ။

အနက်ရောင်မျှော်စင်မှ ဂိမ်းကိုကြေညာပေးပြီးသည်နှင့် ငြင်းဆန်ရန်မဖြစ်နိုင်ချေ။ ဘုရင့်ရွှေဒင်္ဂါးကို လိုအပ်သည်အထိ ဆိုးရွားသောဂိမ်းထဲရောက်သွားလျှင်တောင် အစပိုင်းတွင် သူထိုမျှ ရုန်းကန်မိမည်မဟုတ်ချေ။

ဖူ၀မ်သော်ကမူ ဘေးမှရပ်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သံဖိနပ်ချုပ်သမားမှာ သူ့ကိုလျစ်လျူရှူလျက် ထန်မော့ကိုသာ ကြည့်နေခဲ့သည်။ ဖူ၀မ်သော်၏အကြည့်တို့မှာ ထန်မော့နှင့် သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးကြားတွင် အပြန်အလှန်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။ ဖြစ်ပျက်နေသည်အား နားလည်သွားလျှင် သူ၏နှုတ်ခမ်းတို့တွန့်ကွေးသွားလျက် ထန်မော့ကိုပြုံးပြကာဆိုလာခဲ့သည်။

"စိတ်မကောင်းပါဘူး"

ထန်မော့"..."

၄င်းမှာ ဖူ၀မ်သော်အား စတေးရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်က ထန်မော့ဆိုခဲ့သော တူညီသည့်စကားပင်။

ထန်မော့မှာ ဂိမ်းကိုပါ၀င်ဆုံးဖြတ်ပြီးဖြစ်သည်။ သူသည်ဖူ၀မ်သော်ကိုကြည့်လျက် ဤလူမှာ ကောင်းကင်ဘုံမှ အမှန်တကယ်ကောင်းချီးပေးခံရသူဟု တွေးလိုက်မိသည်။

သို့တိုင်အောင် ထန်မော့အတော်ကြာသည်အထိ အကူအညီမဲ့မနေခဲ့ချေ။ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ ဖူ၀မ်သော်အားလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

"မင်းကိုလည်း သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးရဲ့ ဂိမ်းကမ္ဘာကနေကြိုဆိုပါတယ်ကွာ"

ထိုစကားများကိုဆိုလိုက်ပြီး ခြေဆောင့်လိုက်သည်နှင့် မှော်ဂါထာတစ်ခုနှယ် ထန်မော့၏လက်ကိုချုပ်ထားသော သံချိန်းကြိုးမှာ ရှည်ထွက်လာပြီး မျက်လုံးနှင့်မမြင်နိုင်သောအလျင်နှင့်ပင် ဖူ၀မ်သော်၏ လက်သို့ဦးတည်လာခဲ့သည်။

ဖူ၀မ်သော်"..."

ထန်မော့"..."

ဖူ၀မ်သော်လည်း လျင်မြန်စွာတုန့်ပြန်လျက် ရှောင်လိုက်သည်။ သို့သော် ထိုသံကြိုးမှာ မျက်လုံးပါသကဲ့သို့ သူ၏နောက်သို့အဆက်မပြတ်လိုက်နေခဲ့လေသည်။ ဖူ၀မ်သော်ချည်နှောင်ခံလိုက်ရသည်နှင့် သူ၏ညာလက်ကို ချက်ချင်းမြောက်လိုက်သည်။

သူ၏လက်ချောင်းများ ပျောက်ကွယ်သွားလျက် အနက်ရောင် သတ္တုကတော့ချွန်တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထို့နောက် တွန့်ဆုတ်မနေပဲ ထိုသံကြိုးကိုဖြတ်ချလိုက်သည်။ မာကြောသော သတ္တုချင်းထိခတ်မိသံ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သံကြိးမှာပြတ်မသွားခဲ့လျှင် ဖူ၀မ်သော်၏အမူအယာ ပျက်ယွင်းသွားခဲ့လေသည်။

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးက သူ၏အဖြစ်အပျက်ကိုမြင်လျှင် ကျယ်လောင်စွာ ရယ်မောလိုက်လေသည်။

ထို့နောက် သူတို့၏နားထဲတွင် ကလေးသံ၏ ကြေညာမှုကိုကြားလိုက်ရတော့သည်။

"တင်းတောင်~ 'သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးနဲ့ တွေ့ဆုံပါ' ကိုအသက်သွင်းပြီးတော့ အစစ်အမှန်လောကဂိမ်း 'ချစ်စရာသံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီး'ထဲကို ၀င်လာပါပြီ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးနဲ့အတူ အလုပ်ရုံထဲအတူ၀င်သွားပေးကြပါနော်... သဲလွန်စ: ချစ်စရာသံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးရဲ့ သံချိန်းကြိုးဟာ ကျိုးကြောင်းပြပစ္စည်းဖြစ်ပါတယ်...ချည်နှောင်မိပြီးလျှင် သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးကိုယ်တိုင်ပဲ ပြန်ဖြည်လို့ရမှာပါ"

အနက်ရောင်မျှော်စင်မှ သတိပေးလာလျှင် ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော် လွတ်မြောက်ရန်ရုန်းကန်မနေတော့ချေ။

လရောင်အောက်တွင် သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ သီချင်းလေးညည်းလျက် လူ၂ဦးကိုဆွဲကာ စက်ရုံဧရ်ယာထဲသို့၀င်လာခဲ့လေသည်။

ရှည်လျားသောချိန်းကြိုးမှာ နှစ်ခြမ်းခွဲလျက် တစ်ဖက်မှ ထန်မော့ တဖက်မှ ဖူ၀မ်သော်ကို ချည်နှောင်ထားခဲ့သည်။ ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော် ဘေးချင်းကပ်လျှောက်လာခဲ့ကြလေသည်။ ယခင်အရံကစားသမားကဲ့သို့ အတင်းရုန်းကန်မနေခဲ့ကြချေ။

သူတို့ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီး၏ နောက်မှ အတူတကွလျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ သူတို့၏လက်မှ သံချိန်းကြိုးများသာမရှိပါက မည်သူမှ သူတို့ကိုအတင်းအကြပ်ဆွဲခေါ်ခံရသည်ဟု ထင်ကြမည်မဟုတ်ချေ။

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီး၏ သီချင်းက ပီနိုကီယိုထက်ပင် ဆိုးရွားလှသည်။ ထိုငှက်ဆိုးထိုးသံတမျှသီချင်းကို အတော်ကြာသည်းခံနားထောင်နေခဲ့ရပြီးနောက် ထန်မော့ကရေရွတ်လိုက်မိသည်။

"ကြေသွားပြီပေါ့"

ဖူ၀မ်သော်ကမူ တိုးလျစွာ ဆိုလာသည်။

"မင်းကတွက်ချက်နေတာလား"

"အင်း"

"အင်းဒါဆို ကြေပြီ"

ဤတစ်ကြိမ်တွင်တော့ ကြိုးတစ်ချောင်းထဲအတူမိနေသော ဓါးခုတ်ကောင်နှစ်ကောင်ဖြစ်နေချေပြီ။ ထန်မော့အနေနှင့် ဤမတော်တဆအဖြစ်အပျက်က မိမိတို့၂ဦးကြား အငြင်းပွားစရာဖြစ်မလာရန်မျှော်လင့်လေသည်။

(အဟမ်း) ကိုယ့်အဖော်ကို ကိုယ်ရောင်းစားချင်ခဲ့ပေမယ့်ပေါ့ ...

အခြေအနေများမှာ ဤအထိရောက်လာချေပြီ။ လက်ရှိအရေးအကြီးဆုံးအရာမှာ အတူလက်တွဲပြီး ရှင်သန်ရန်ကြိုးစားဖို့ပင်။

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးက ကစားသမား၂ဦးအား စက်ရုံဧရိယာ၏ အ၀င်၀သို့ခေါ်လာခဲ့သည်။ ထန်မော့ စက်ရုံပတ်လည်မှ ပတ်၀န်းကျင်ကို ဂရုတစိုက်စူးစမ်းနေခဲ့သည်။

ဖူ၀မ်သော်၏ အကြည့်မှာမူ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးပေါ်တွင် မြဲမြံလျက် သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီး၏ လက်တစ်ဖက်စီမှ ချိန်းကြိုးနှင့် သံချွန်ချောင်းတို့နှင့်အတူ ၄င်း၏ လှုပ်ရှားမှုတိုင်းကို မလွတ်တမ်းစောင့်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

စက်ရုံဧရိယာထဲသို့မ၀င်ခင်တွင် သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ ချိန်ကြိုးကို ဆောင့်ဆွဲလိုက်သည်။ ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်တို့က တူညီသောချိန်းကြိုးတွင် ချည်နှောင်ခံထားရသည့်တိုင် ထိုသို့အဆွဲခံလိုက်ရချိန်တွင် ထန်မော့တစ်ဦးကိုသာ သက်ရောက်ခဲ့လေသည်။ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးက သွားကိုစိလျက် ရယ်ပြလာပြီး

"မင်းကဒီမှာပဲဆိုတော့ ၀င်လိုက်"

သူကတံခါးကိုကန်ဖွင့်လိုက်လျှင် လရောင်မှာ မှောင်မည်းနေသော စက်ရုံဟောင်းအတွင်း ၂မီတာခန့်အထိ ခပ်ဖျော့ဖျော့လင်းနေခဲ့သည်။

ထန်မော့မျက်မှောင်ကျုံ့လျက် ဖူ၀မ်သော်နှင့် သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးကိုကြည့်လိုက်လေသည်။

လူ၂ဦး၏အကြည့်တို့ဆုံသွားလျှင် ခေါင်းအသာညိတ်ပြလိုက်ကြသည်။

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ ထန်မော့ကအထဲသို့၀င်မသွားသေးသည်ကိုတွေ့လျှင် ပြဿနာရှာချင်နေသည်ဟု ယူဆကာ သူ့အား စက်ရုံထဲသို့ တိုက်ရိုက်တွန်းထည့်လိုက်လေသည်။ စက်ရုံထဲသို့၀င်သွားသည်နှင့် လက်တွင်ချည်ထားသော သံချိန်းကြိုးမှာချက်ချင်းပြေသွားခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် ထိုသံချိန်းကြိုးမှာ အသက်ရှိနေသကဲ့သို့ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီး၏ လက်ထဲသို့ ပြန်ဆုတ်သွားခဲ့လေသည်။

ထန်မော့၏နောက်မှ တံခါးက ဆောင့်ပိတ်သွားခဲ့သည်။ ထန်မော့အတော်ကြာနားထောင်နေပြီးနောက်တွင် အပြင်ဘက်မှ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီး၏ သီချင်းသံမှာ ဝေးသထက်ဝေးသွားခဲ့တော့သည်။

သူသည် ဖူ၀မ်သော်အား အခြားတစ်နေရာသို့ခေါ်သွားခဲ့တာပင်။

"ဒီဂိမ်းက တစ်သင်းထဲမဟုတ်ဘူးလား"

ထန်မော့တွေးလိုက်မိသည်။

သံဖိနပ်ချုပ်သမားနှင့် ဖူ၀မ်သော်မှာ ဝေးကွာသွားချေပြီ။ ထန်မော့သည်အတိုင်းရပ်မနေနိုင်ချေ။ သူဘေးဘီကိုလှည့်ကြည့်လျက် ပတ်၀န်းကျင်ကို စူးစမ်းလိုက်သည်။

ဤသည်မှာ စားသောက်ကုန်ထုတ်လုပ်သည့် စက်ရုံပင်ဖြစ်သည်။ မွှေးပျံ့သောဘီစကစ်ရနံ့ကို အဝေးမှပင် ခံစားနိုင်လေသည်။ ကမ္ဘာကြီးအွန်လိုင်းပေါ်တက်လာသည်မှာ တစ်လနှင့် လ၀က်ခန့်ကြာပြီးချေပြီ။ စက်ရုံမှာ ရပ်တန့်သွားသည်က ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သော်လည်း အတွင်းတွင်သိုလှောင်ထားသော ကုန်များမှာ မပျက်စီးသေးချေ။ သို့သော် စား၍တော့မရချေ။

စက်ရုံမှာ မှောင်မည်းနေပြီး လရောင်ကပြတင်းပေါက်မှတဆင့် ထောင့်တစ်ခုကို ထွန်းလင်းနေစေသည်။

ထန်မော့တံခါးကို တွန်းဖွင့်ရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။

သို့သော် မရချေ။ ထို့နောက်သူ၏အိတ်ထဲမှ ကျောက်တုံးကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။

ထန်မော့ သူ၏အိတ်အား အလျင်စလိုဖြင့် ကားနောက်တွင်၀ှက်ထားခဲ့ပြီး သူနှင့်အတူပါမလာခဲ့ချေ။ သူ့တွင်ဓါတ်မီးမပါသော်လည်း မာရီယို၏ဦးထုပ်ထံမှရရှိထားသော အလင်းကျောက်တုံးကို သတိရသွားမိလေသည်။ ကျောက်တုံး၏အလင်းရောင်မှာ ၄င်း၏ ၂မီတာခန့်မျှသာ ရောက်ရှိနိုင်လေသည်။ သို့တိုင်အောင် ဘာမှမရှိသည်ထက်တော့ ကောင်းမွန်နေဆဲပင်။

ထန်မော့ထိုကျောက်တုံးကို ၃ကြိမ်မျှပွတ်ကြည့်လိုက်ပြီး တက်လည်းနင်းကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် စာတန်းလေးများကတဖြည်းဖြည်းပေါ်လာခဲ့လေသည်။

[ပစ္စည်း: မှော်ကျောက်တုံး]

[ပိုင်ရှင်: ထန်မော့]

[အရည်အသွေး: သာမာန်]

[အဆင့်: ၁]

[တိုက်ခိုက်မှု: သာမာန်]

[အသုံးပြုပုံ: တစ်ယောက်ယောက်ကို ကောက်ပေါက်လိုက်ရင် အဲဒီလူ နည်းနည်းတော့နာသွားမှာပဲ၊ တောက်ပနိုင်တယ်၊ တစ်ခြားထူးထူးဆန်းဆန်းဘာတွေလုပ်နိုင်သေးလဲ ဘယ်သူသိမှာလဲ]

[ကန့်သတ်ချက်: မရှိ]

[မှတ်ချက်: ကျောက်တုံးမှာလည်း အိပ်မက်နဲ့ပါ... အမှောင်ထဲက ပုလဲလုံးလေးဖြစ်ချင်မိတာ မှားလား]

ထန်မော့၏အကြည့်တို့မှာ ထူးထူးဆန်းဆန်းဘာတွေလုပ်နိုင်သေးလဲ မသိဟူသောစာကြောင်းတွင် ခတ္တမျှရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက်ထိုကျောက်တုံး၏ အလင်းရောင်ဖြင့် စက်ရုံအတွင်းစူးစမ်းလိုက်လေသည်။

ကျယ်၀န်းသော စက်ရုံအတွင်းတွင် ထန်မော့၏ခြေသံများ ပဲ့တင်ထပ်နေခဲ့သည်။ ထန်မော့ ကျောက်တုံးကိုအသုံးပြုလျက် ရှေ့ကိုကြည့်နေပြီး သူ၏ဘေးပတ်လည်မှ အသံမှန်သမျှကို အာရုံစိုက်၍ နားစွင့်ထားခဲ့သည်။ တစ်ခုခုဆိုလျှင် မီးခြစ်ဆံကြီးကိုဆွဲထုတ်ကာ ရင်ဆိုင်လိုက်မှာပင်။

သူ မီတာတချို့လျှောက်လာပြီးနောက်တွင် စတီးနှင့်ပြုလုပ်ထားသော စားပွဲရှည်များ ခုံရှည်များကို အစီအရီတွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထိုစားပွဲများပေါ်တွင် ဘီစကစ်ထုတ်များမှာ ပြန့်ကျဲလျက်။ စက်ရုံထဲမှ စားစရာအများစုအား ကစားသမားများမွှေနှောက်ယူသွားခဲ့ချေပြီ။ ဘူးခွံများနှင့်ရောနှောလျက်ပြုတ်ကျနေသော ဘီစကွတ်ထုတ်တချို့သာ ကျန်ရစ်တော့သည်။

ထန်မော့လည်း ဘီစကစ်တစ်ဘူးကို ကောက်ယူလျက် ရှေ့သို့ဆက်သွားလိုက်သည်။

စက်ရုံ၏တ၀က်မှာ ထုတ်လုပ်ရေးဘက်ခြမ်းဖြစ်ကာ ကျန်သည်က ရုံးခန်းဧရိယာဖြစ်သည်။

ထန်မော့လက်ထဲတွင် အလင်းကျောက်တုံးကို ကိုင်လျက် ရှေ့သို့လျှောက်သွားနေခဲ့သည်။ သူ ပထမရုံးခန်းရှေ့တွင်ရပ်သွားလျက် တံခါးဘုကိုလှည့်ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။

၄င်းမှာ ပွင့်မလာချေ။

ထန်မော့ သူ၏ရှေ့ကိုကြည့်ရင်း နောက်သို့တစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်မိလေသည်။ ထို့နောက်ခြေထောက်ကို ဆန့်လျက် တံခါးကိုကန်ချလိုက်သည်။

ဘန်း...

ဖုန်များလွင့်ထွက်လာခဲ့သည်။

အခန်းမှာတိတ်ဆိတ်လျက် ထန်မော့ကန်ဖွင့်လိုက်ချိန်တွင်လည်း အတွင်းမှ မည်သည့်လှုပ်ရှားမှုမှမရှိခဲ့ချေ။ ထန်မော့ကျောက်တုံးကို ကိုင်လျက် ပတ်၀န်းကျင်ကို ရှာဖွေကြည့်လိုက်သည်။ ဤသည်မှာ ကစားသမားများထံမှာ မွှေနှောက်ခံထားရသော သာမာန်ရုံးခန်းတစ်ခုပင်။ ထိုကစားသမားများမှာ ဤဂိမ်းရောက်လာပြီးမှ သို့မဟုတ် မတိုင်ခင်က ဤစက်ရုံထဲသို့၀င်ခဲ့ခြင်းလား တွေးတောနေမိလေသည်။

ထန်မော့နောက်တစ်ကြိမ်စစ်ဆေးလိုက်သော်လည်း မူမမှန်သောဘာကိုမျှမတွေ့ခဲ့ချေ။ ထို့နောက်သူရှေ့ဆက်သွားလိုက်သည်။

သူ ရုံးခန်း၃ခုကိုမွှေနှောက်ခဲ့သော်လည်း မည်သည့်ထူးခြားချက်ကိုမှမတွေ့ခဲ့ရချေ။ အတွင်းဘက်ဆုံးရှိ ရုံးခန်းသို့ရောက်လာခဲ့လျှင် သူ အထဲမှ အသံတိုးတိုးများကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

ထန်မော့၏ မျက်လုံးတို့မှေးကျဥ်းသွားလျက် တံခါးအားကြည့်လိုက်မိလေသည်။ သူသည်မပေါ့ဆရဲသည်ဖြစ်၍ မီးခြစ်ဆံကြီးကိုလည်း ထုတ်လိုက်သည်။ ခတ္တမျှနားထောင်နေပြီးနောက် တံခါးကို ခြေတစ်ဖက်ဖြင့် ကန်ဖွင့်လိုက်သည်။ တချိန်တည်းမှာပင် ခန္ဓာကိုယ်ကို နံရံတွင်ကွယ်လျက် လျက်တပြက်တိုက်ခိုက်မှုများကို ကြိုတင်ရှောင်ရှားလိုက်လေသည်။

"အား..ဘယ်သူ..အဲဒီမှာ ဘယ်သူလဲ"

ထန်မော့ တုန်ယင်နေသော ယောကျာ်းသံတစ်ခုကြောင့် မျက်မှောင်ကျူံ့လိုက်မိသည်။ ထိုအသံကဆက်ပြောလာခဲ့သည်။

"ဘယ်သူလဲ ဘယ်သူလဲလို့"

တစ်ခုခုကိုတွေးမိသည့်အလား ထိုအသံမှာ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတို့ရောနှောလာခဲ့သည်။

"ကစားသမားအသစ်လား... ကစားသမားအသစ်ရောက်လာပြီလား"

ထိုအသံမှာ ဆက်တိုက်ရေရွတ်နေခဲ့သည်။

ထန်မော့ခတ္တမျှတွေးတောနေခဲ့မိသည်။ ထို့နောက်လက်တစ်ဖက်တွင် မီးခြစ်ဆံကြီးကို တင်းတင်းဆုပ်လျက် ရုံးခန်းထဲသို့၀င်သွားလိုက်လေသည်။

ကြမ်းပြင်မှာ ပေပွရှုပ်ထွေးလျက်။

မုန့်ထုပ်များမှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ပြန့်ကျဲလျက် အနက်ရောင်သွေးများ ပေကျံနေခဲ့သည်။ ပိန်ချုံးနေသော ဖြူလျော်လျော် ယောကျာ်းလေးတစ်ဦးမှာ စားပွဲနောက်တွင်ပုန်းနေပြီး ထန်မော့ကို ချောင်းကြည့်နေခဲ့လေသည်။ သူ၏နှုတ်ခမ်းထောင့်တွင်မူ ဘီစကွတ် အမှုန့်တချို့ ကပ်နေခဲ့သည်။ သူကြားလိုက်သောအသံမှာ ဤလူဘီစကွတ်ကို ၀ါးနေခဲ့ခြင်းဖြစ်လိမ့်မည်။

ထိုလူ၏ကိုယ်ပေါ်တွင် ကြောက်လန့်ဖွယ် အပေါက်ကဲ့သို့ ဒဏ်ရာများစွာရှိလေသည်။ သူ၏လက်မောင်းမှစ၍ ပေါင်အထိ ချွန်ထက်သောတစ်ခုခုနှင့် အထိုးခံထားရပုံပေါ်သော အပေါက်များရှိနေခဲ့လေသည်။

ထိုဒဏ်ရာများ၀န်းကျင်မှ အရေပြားမှာမူ ခရမ်းရောင်သန်းနေခဲ့လေသည်။ ကစားသမားတစ်ဦး၏ တိုးတက်လာသော ကိုယ်ခံအားကြောင့်သာ ဤလူမသေသေးခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုကစားသမားမှာ အားနည်းစွာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပြိုကျသွားခဲ့သည်။ ညာဘက်ခြေထောက်တွင် ဒဏ်ရာအများဆုံးဖြစ်ကာ အသုံးပင်မပြုနိုင်တော့ဟန်တူလေသည်။

ထန်မော့ အေးစက်စွာမေးလိုက်သည်။

"ဘယ်သူလဲ"

လူငယ်မှာ သူ့အားကြောက်လန့်စွာကြည့်လျက်

"ကျွန်...ကျွန်တော့်နာမည်က ရှင်းဖုန်းပါ... ခင်များက ကစားသမားအသစ်လား...ကျွန်တော် အတော်စောစောကတည်းကရောက်နေတာ...ဒီဟာက သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးပါတဲ့ အစစ်အမှန်ဂိမ်းမလား... ကျွန်တော်ကပထမဆုံး၀င်လာတဲ့တစ်ယောက်ပဲ... အခုဘယ်နှစ်ရက်ရှိပြီလဲ ခင်များသိလား...မကြောက်နဲ့နော် ကျွန်တော်ခင်များကို ဒုက္ခမပေးပါဘူး... ကျွန်တော် အသင်းဖော်အသစ်ကိုမတွေ့ရတာ အတော်ကြာပြီမို့လို့ပါ"

🪩

Prev Next