MM Story Teller

Chapter 88

Viewers 7k

🌍Chapter 88

မြေအောက်ကားပါကင်၏ အလင်းရောင်မှာ ဖျော့တော့လျက်။ လူ၂ဦးမှာ အပေါ်ထပ်သို့တက်သောလှေကားမှတဆင့် အပြင်ဘက်သို့ထွက်လာခဲ့ကြသည်။

ညအချိန်ဖြစ်၍ ကောင်းကင်မှာ မှောင်မည်းလျက်။

နီယွန်မီးများအကူအညီမပါပဲ ရှန်ဟိုင်း၏ညမှာ တိတ်ဆိတ်လျက် ကောင်းကင်ပေါ်တွင်မူ ကြယ်ကလေးတချို့ကတောက်ပနေခဲ့သည်။ မောလ်ထဲမှ ထွက်လာပြီးနောက် နံရံတစ်ဖက်ကို မှီလျက်ဖူ၀မ်သော်ကဆိုလာခဲ့သည်။

"ပေကျင်းကအခြေအနေတွေက ရှန်ဟိုင်းနဲ့ သိပ်မကွာပါဘူး အတူတူပါပဲ... တရုတ်ပြည်ခရိုင်တွေအကုန် ဒီလိုအနေအထားပဲ... ဧရိယာအကျယ်အ၀န်းနဲ့မဆိုင်ဘူး ပတ်၀န်းကျင်အခြေအနေကတော့ အတူတူပါပဲ"

ထန်မော့ နားလည်စွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

ကစားသမားများကို ထုတ်ပယ်ရန် သုံးရက်အချိန်ပေးပြီးကြေညာပြီး အနက်ရောင်မျှော်စင်မှာ ရုတ်ချည်းစတင်ခဲ့သည်။ သို့သော် ၄င်း၏ဆိုလိုရင်းကို မည်သူမျှနားမလည်ခဲ့ကြချေ။ ထို၃ရက်အတွင်း ဂိမ်းထဲဆွဲခေါ်ခံရသော တရား၀င်ကစားသမားများမှာ ဂိမ်းအကြောင်းဘာကိုမျှ ပြောခွင့်မရှိခဲ့ချေ။ ထို့အပြင် သူတို့မှာ ထို၃ရက်ကျော်လွန်ပြီးနောက် ဂိမ်းထဲကို ထပ်၀င်ခဲ့ရသည်။

ထို့ကြောင့် ကမ္ဘာကြီးအွန်လိုင်းပေါ်တက်လာသည်နှင့် ကမ္ဘာတစ်၀ှမ်းမှ အစိုးရစနစ်နှင့် ဥပဒေသတို့မှာလည်း ချက်ချင်းပြိုလဲသွားတော့သည်။

အနက်ရောင်မျှော်စင်၏ ကစားသမားများကို ခွဲခြားပုံမှာ ၄င်းတို့၏ မူလဇစ်မြစ်နှင့် လုံးလုံးသက်ဆိုင်ခြင်းမရှိချေ။ တချို့အရေးကြီးပုဂ္ဂိုလ်တချို့ဖြစ်သော ဖူ၀မ်သော်နှင့် လော့ဖုန်းချန်းတို့မှာ ရှင်ကျန်ရစ်ခဲ့ကြသည်။ ထို့အပြင် ထန်မော့ကြုံခဲ့ရသော သူခိုးရှန်စန်းခွန်ကဲ့သို့ လူသတ်သမားများလည်းရှိလေသည်။ သူသည်လည်း ဂိမ်းထဲသို့၀င်ရောက်ရန် ရှင်ကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်။

ဤသည်မှာ လူသားမျိုးနွယ်မှ နှစ်ပေါင်းများစွာ ထိန်းသိမ်းလာသော လူသားဆန်မှုနှင့် ယဥ်ကျေးမှုတို့ကို လုံး၀ပြိုလဲကျသွားစေသော ပုံမှန်မဟုတ်သည့် ဂိမ်းမျိုးပင်။ သို့သော်အဆုံးတွင်တော့ လူသားများဖြစ်နေဆဲပင်။

"ပေကျင်းမှာလည်း ရှန်ဟိုင်းလို စွမ်းရည်အဖွဲ့အစည်းမျိုးရှိလား"

ရှန်ဟိုင်းတွင် တိုက်ကဲ့သို့ အဖွဲ့အစည်းတချို့ရှိလေသည်။ ထိုအထဲတွင် တိုက်အဖွဲ့အစည်းမှာ အသန်မာဆုံးဖြစ်ကာ ရှန်ဟိုင်းတွင် နာမည်ကြီးနေခြင်းဖြစ်သည်။

ဖူ၀မ်သော်ကဆိုလိုက်သည်။

"အင်း အဖွဲ့သေးတော်တော်များများရယ် အဖွဲ့ကြီးတစ်ဖွဲ့ရယ်တော့ရှိတယ်"

ထန်မော့မှာ သူ၏လေသံမှာ တစ်ခုခုကိုဖမ်းဆုပ်မိလျက်

"အဲဒီအဖွဲ့အစည်းဆိုတာက.."

"ခိုး၀င်သူအဖွဲ့အစည်း"

ထန်မော့၏ခြေလှမ်းတို့တန့်သွားခဲ့သည်။

"ပေကျင်းရဲ့အကြီးဆုံးအဖွဲ့အစည်းက 'ကောင်းကင်ဘုံရဲ့အရွေးချယ်ခံ'တဲ့ ခိုး၀င်သူအယောက်၃၀လောက်ပါတယ် အားလုံးကသန်မာတယ် တစ်ယောက်ဆို မျှော်စင်ပထမထပ်ကို ရှင်းပြီးသွားပြီ"

ထန်မော့အံ့အားသင့်သွားမိသည်။

"သူတို့မျှော်စင်ပထမထပ်ကို ရှင်းပြီးတာ ခင်များဘယ်လိုသိတာလဲ"

ဖူ၀မ်သော်ကရှင်းပြလာသည်။

"ပေကျင်းကထွက်မလာခင်က သူနဲ့ထိပ်တိုက်တွေ့ခဲ့သေးတယ်...အတော်သန်မာတယ် အနက်ရောင်မျှော်စင်က သူ့ကိုကျိန်းသေသတိထားမိပြီး ဂိမ်းထဲဆွဲသွင်းမှာပဲ"

ခတ္တမျှတန့်သွားပြီးမှ ဆိုလာသည်။

"မင်းကို ဆွဲသွင်းခဲ့သလိုပဲလေ"

"အင်း"

ဖူ၀မ်သော်မှာ ကျယ်ပြောပြီး တိတ်ဆိတ်လှသော ကောင်းကင်ကိုကြည့်လျက် တည်ငြိမ်စွာဆိုလာခဲ့သည်။

"သူလည်းအတူတူပဲ မျှော်စင်တိုက်ခိုက်ဂိမ်းထဲ ဆွဲသွင်းခံရပြီး ရှင်းလည်းရှင်းပြီးလောက်ပြီ... ဒီဖြစ်နိုင်ချေက၉၀ရာခိုင်နှုန်းပဲ... မင်းထက်စောရင်စောလောက်တယ်... ခရိုင်တစ်ခုစီက ပထမဆုံးမျှော်စင်ကိုရှင်းနိုင်တဲ့သူကလွဲရင် ကျန်တဲ့သူတွေကို ကမ္ဘာတစ်၀ှမ်းကို ကြေညာမပေးဘူး... ဒီတော့ဘယ်သူမှလည်း မသိနိုင်ဘူး မင်းကတော့ချွင်းချက်ပေါ့"

"ကျွန်တော်ကချွင်းချက်ဟုတ်လား"

ထန်မော့ဖူ၀မ်သော်၏ စကားကြောင့် အံ့အားသင့်သွားမိသည်။ သူ၏ခြေလှမ်းတို့ရပ်တန့်သွားလျက် ဖူ၀မ်သော်အားလှည့်ကြည့်လိုက်မိလေသည်။

ဖူ၀မ်သော်၏မျက်၀န်းများမှာ ကြယ်များကို ကြည့်နေရာမှ ထန်မော့၏မျက်နှာဆီသို့ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ထန်မော့သည် ထိုကဲ့သို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းအမူအယာမျိုးကို ပြခဲလေသည်။ အချိန်အများစုတွင် သူကအမူအယာမဲ့လျက် ခံစားချက်များကို ဖုံးကွယ်ထားတတ်သည်။ သို့သော်ဤသတင်းကမူ သူ၏တွေးခေါ်နိုင်စွမ်းကို ကျော်လွန်နေခဲ့လေသည်။ သူ၏မျက်လုံးလေးများက အနည်းငယ်၀ိုင်းစက်လျက် ဆံစများကနဖူးပေါ်၀ဲကျနေကာ ရိုးအသော သာမန်ကျောကျောင်းသားလေးတစ်ဦးသဖွယ်ထင်ရစေသည်။

ဖူ၀မ်သော်လည်း သူအံ့အားသင့်သွားသော အကြောင်းပြချက်ကို နားလည်ပေသည်။ သူ၄င်းကိုတွေးတောလိုက်ပြီးနောက် ဖုံးကွယ်ထားမည့်အစား ထန်မော့ကို အမှန်အတိုင်းပြောပြရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

"ကိုယ်တွက်သလောက်ဆို အနက်ရောင်မျှော်စင်အွန်လိုင်းပေါ်တက်လာတာ ၂လလောက်ရှိပြီ။ အနည်းဆုံး အယောက်၂၀လောက်ကတော့ ပထမထပ်ကိုရှင်းပြီးလောက်ပြီ။ ခရစ်စမတ်ဘောနပ်စ်ဂိမ်းကြောင့် ကစားသမားတွေအကုန် ဂိမ်းထဲကို ဆွဲသွင်းခံလိုက်ရတယ်။ အများစုက ပထမထပ်ကိုရှင်းနိုင်တဲ့ အဆင့်အထိမရောက်သေးပေမယ့် အဲလောက်အရေအတွက်ကအတော်များနေပြီ။

အနည်းဆုံးကမ္ဘာပေါ်က ကစားသမားအယောက်၆၀လောက်ကတော့ ပထမထပ်ကိုရှင်းပြီးလောက်ပြီ။ ဒါပေမယ့်သူတို့ ဂိမ်းကိုရှင်းလိုက်တယ်မရှင်းလိုက်ဘူးဆိုတာကို မျှော်စင်ကကြေညာမပေးခဲ့ဘူး။ မင်းကလွဲလို့..."

ဖူ၀မ်သော်တိုက်ရိုက်ပင်ဆိုလိုက်သည်။

"မင်းကအနက်ရောင်မျှော်စင် ပထမထပ်ရဲ့ ခက်ခဲမှုအဆင့်ကိုရှင်းခဲ့တာ... မင်းဂိမ်းကိုရှင်းပြီးတာနဲ့ အနက်ရောင်မျှော်စင်က ကိုယ်ရဲ့စိတ်ထဲမှာ တရုတ်ပြည် ခရိုင်၂ ကစားသမားမော့မော့က အနက်ရောင်မျှော်စင်ပထမထပ်(ခက်ခဲမှုအဆင့်)ကို အောင်မြင်စွာရှင်းလင်းလိုက်ပါပြီလို့ ကြေညာတယ်လေ... တစ်ကမ္ဘာလုံးကိုလည်းမဟုတ်သလို တရုတ်ပြည်တစ်ခုလုံးကိုလည်းမဟုတ်ဘူး... ကိုယ့်အထင်ဆို မျှော်စင်ပထမထပ်ကို ရှင်းပြီးတဲ့ ကမ္ဘာသမားတွေပဲ ဒီကြေညာချက်ကို ကြားနိုင်တာဖြစ်မယ်"

ထန်မော့"..."

လွန်ခဲ့သော တစ်လခန့်က ထန်မော့မှာ အနက်ရောင်မျှော်စင်ထံမှ တွင်းတူးပေးခြင်းခံခဲ့ရသည်။

ပထမအကြိမ်မှာ အနက်ရောင်မျှော်စင်ထံမှ သတိပေးချက် လက်ခံရရှိစဥ်ကဖြစ်သည်။ သူ ဆယ်ရက်အတွင်း စွမ်းရည်များနှင့် ဂိမ်းကူပစ္စည်းများရရှိရန် အသည်းအသန်ကြိုးစားခဲ့ရသည်။ ဒုတိယအကြိမ်မှာ သူဂိမ်းကိုရှင်းလိုက်ပြီး အနက်ရောင်မျှော်စင်မှ သူ့အား ခက်ခဲမှုအဆင့်ကိုရှင်းလိုက်ကြောင်း ကြေညာလိုက်စဥ်တွင်ဖြစ်လေသည်။ သူ အနက်ရောင်မျှော်စင်အောက်သို့ တိုက်ရိုက်သွားရောက်လျက် ကျောက်စားပွဲကိုထုရိုက်ကာ ပေါက်ကွဲပစ်ခဲ့သည်။

ယခုတော့ အနက်ရောင်မျှော်စင်မှာ သူ့အား အထူးအခွင့်အရေးပေးပြီး လယ်ဗယ်မြင့်ကစားသမားများကြား နာမည်ကြီးဖြစ်အောင်လုပ်ပေးခဲ့ကြောင်းသိရလေသည်။

ဘယ်သူကနာမည်ကြီးချင်နေလို့လဲ...

ထန်မော့ အမည်ပြောင်းလဲသည့်စွမ်းရည်ကို အသုံးပြုခဲ့မိ၍ အလွန်ကံကောင်းသွားခဲ့သည်။ နာမည်ကြီးသွားသည်က မော့မော့ဖြစ်ကာ သူ၏အမည်အရင်းမဟုတ်ချေ။ ထန်မော့ထက်အရင် အနက်ရောင်မျှော်စင် ပထမထပ်ကို ရှင်းလင်းနိုင်ခဲ့သူများမှာ ကမ္ဘာပေါ်တွင်အသန်မာဆုံး ကစားသမားများဖြစ်သည်။ ထန်မော့မှာ ပစ်မှတ်ထားခံရမည်ကို မလိုချင်သလို မိမိ၏ခွန်အားကို မထုတ်ဖော်လိုပါချေ။

ထန်မော့၏ အမူအယာမှာ လျင်မြန်စွာပြောင်းလဲနေခဲ့သည်။ အဆုံးတွင်သူကသက်ပြင်းချလျက် ပြန်လည်တည်ငြိမ်သွားခဲ့သည်။ သူ၏စိတ်ထဲတွင်တော့ နောက်တစ်ကြိမ် ပုရှီသို့သွားဖြစ်လျှင် ထိုကျောက်စားပွဲကို ရိုက်ချိုးပစ်ဦးမည်ဟု တိတ်တိတ်လေးတွေးနေခဲ့လေသည်။

ထို့နောက် ဖူ၀မ်သော်က အပြင်ဘက်မှ သတင်းတချို့ကို အကျဥ်းချုပ်လျက် ထန်မော့ကို ပြောပြခဲ့သည်။

အရိုးရှင်းဆုံးဆိုရပါလျှင် တရုတ်ပြည်တစ်ခုလုံးမှာ ထိန်းချုပ်မှုလွတ်နေသော်လည်း အများစုမှာတော့ အလွန်ဆိုးရွားမနေခဲ့ချေ။ စုကျိုးမှပေါ်လာသော ခိုး၀င်သူအုပ်စုမှ ထူးခြားသော ဖြစ်ရပ်ပင်။ ဖူ၀မ်သော် ပေကျင်းတောင်ပိုင်းလမ်းမှ ရှန်ဟိုင်းကိုဦးတည်လာခဲ့ပြီး မြို့၂မြို့နှင့် စီရင်စုတစ်ခုကိုဖြတ်လာခဲ့ရသည်။ သို့သော် စုကျိုးတွင်သာလျှင် လူနှလုံးကို စားလိုသောရူးသွပ်နေသော ခိုး၀င်သူများရှိလေသည်။

စုကျိုး၏ ခိုး၀င်သူအဖွဲ့အစည်းမှာ မတော်တဆဟုလည်းဆိုနိုင်သည်။ ထန်မော့နှင့် လော့ဖုန်းချန်း၏စကားအရ ဤ ခိုး၀င်သူများတွင် လူ့နှလုံးကိုစားလျှင် ခွန်အားတိုးသော စွမ်းရည်မျိုးရှိ၍ပင်။ သို့မဟုတ်ပါက ခိုး၀င်သူအဖွဲ့အစည်းပင်ဖြစ်စေကာမူ လူများကို ရူးသွပ်စွာလိုက်သတ်နေမည်မဟုတ်ချေ။ အကျိုးအမြတ်မရှိပဲ သတ်ခြင်းက ကျန်ကစားသမားများစွာနှင့် ရန်ဖက်များဖြစ်လာရန်မတန်ချေ။

ဖူ၀မ်သော်၏စကားအရ ပေကျင်းမြို့ရှိ ခိုး၀င်သူအဖွဲ့အစည်းမှာ ကြီးမားသော်လည်း တခြားကစားသမားများနှင့် ကတောက်ကဆမျိုးမရှိပဲ အတော်လေး လုံခြုံသည်ဟုပင်။

ထိုသတင်းကိုကြားပါမှ ထန်မော့ စိတ်သက်သာရာရစွာ သက်ပြင်းချလိုက်မိလေသည်။ သူ၏တက္ကသိုလ်မှသူငယ်ချင်းသည် ဂိမ်းထဲသို့အောင်မြင်စွာ ၀င်နိုင်လိုက်သည်လော မသိသလို ပေကျင်းမှ တခြားကစားသမားများထံမှ အသတ်ခံလိုက်ရမည်လားလည်း မသိချေ။

ထို့ကြောင့် သူ ပေကျင်းသို့သွားရန် စဥ်းစားနေခဲ့သည်ပင်။

ထိုစဥ် စိတ်လှုပ်ရှားနေသောအသံတစ်ခုကို အဝေးမှ ကြားလိုက်ရလေသည်။

"အစ်ကိုထန် အစ်ကိုထန်"

ထန်မော့လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

ကလေးမလေးတစ်ဦးက မောလ်ရှိရာဘက်မှ လျင်မြန်စွာပြေးလာနေခဲ့သည်။ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း သူမအနားသို့ရောက်လာခဲ့သည်။ ထန်မော့သူမကိုသိသည်။ သူမက တိုက်အဖွဲ့၀င်တစ်ဦးဖြစ်သည့် လစ်ဇ်ပင်။ ထန်မော့သူမကို အရေးပေါ်ခန်းတွင် တစ်ခါတွေ့ဖူးလေသည်။

ထန်မော့၏ပထမဆုံးအတွေးမှာ...

"လော့ဖုန်းချန်းတစ်ခုခုဖြစ်လို့လား"

လစ်ဇ်ကခေါင်းခါလိုက်ပြီး ပြုံးလျက်ဆိုလာသည်။

"ရှင့်သူငယ်ချင်းပြန်လာပြီ"

ထန်မော့ သူမစကားကို နားမလည်သည်မို့ မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်မိသည်။

ဖက်တီးလေးတို့ကအဲလောက်တောင်မြန်တာလား...

ရုတ်ချည်းသူတစ်စုံတစ်ခုကိုသတိရသွားခဲ့သည်။

"ချန်ရှန်းရှန်းတို့၂ယောက်ပြန်လာပြီလား"

လစ်ဇ်ကပြန်ဖြေလာသည်။

"ဟင့်အင်း တစ်ယောက်ပဲပြန်လာတာ... ချန်ရှန်းရှန်းလေ သူပြန်ရောက်လာပြီ အခုဆေးခန်းထဲမှာ နားနေတယ်... ကျွန်မအခုလေးတင် သူ့ဒဏ်ရာကို ပတ်တီးစည်းပေးခဲ့တာ သူပြန်ရောက်ရောက်ချင်း ရှင့်ကိုတွေ့ချင်နေတာ သူကဒေါက်တာလော့နဲ့ ရှင့်ကို ပြောစရာရှိနေတယ်...သူ့မှာအတန်းဖော်၂ယောက်ရှိတယ်မလား... တစ်ယောက်ကဖက်တီးလေးလေ...သူကဂျက်နဲ့ ပုရှီကိုသွားပြီးအခုထိပြန်မရောက်သေးဘူး... တစ်ယောက်ကကျ တခြားသူတွေနဲ့ S8ဂိမ်းကိုသွားရှင်းနေတာ ကျွန်မအဲတစ်ယောက်ကို သွားရှာလိုက်ဦးမယ်"

ထန်မော့ကဆိုလိုက်သည်။

"အင်း ကျေးဇူးပါပဲ ငါသွားကြည့်လိုက်မယ်"

လစ်ဇ်ကပြုံးလိုက်သည်။

"သူကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပြန်လာနိုင်တာ ကျွန်မသိပ်၀မ်းသာတာပဲ"

သူမ လျိုချန်းကိုရှာရန်စက်ရုံဧရိယာဘက်သို့ လျင်မြန်စွာထွက်သွားခဲ့သည်။

ထန်မော့ ဖူ၀မ်သော်ကိုကြည့်လိုက်သည်။

"ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ဂိမ်းထဲကအခုပဲ ပြန်ရောက်လာတယ်"

ဖူ၀မ်သော်သူဆိုလိုသည်ကို နားလည်လေသည်။

"မင်းနဲ့လိုက်ခဲ့မယ်လေ"

ထို့နောက်သူကတန့်သွားပြီး တည်ငြိမ်စွာဆိုလာသည်။

"တိုက်အဖွဲ့ထဲကိုပြောတာမဟုတ်ဘူး ညဘက်အပြင်ထွက်တာကသိပ်မကောင်းဘူး...ဒီညတော့မောလ်ထဲမှာ ခဏနားဖို့နေရာရှာလိုက်မယ်"

လူနှစ်ဦးမှာ မောလ်ထဲသို့အတူတကွ၀င်သွားခဲ့သည်။

တချို့စကားများက မောလ်ထဲတွင်ပြော၍အဆင်မပြေချေ။ ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော် စက်ရုံဧရိယာအစွန်သို့ရောက်လာခဲ့သည်။ လမ်းမှာတိတ်ဆိတ်နေပြီး လမ်းတစ်ဖက်ဆီမှ အဆောက်အဦးများမှာ အမှောင်ထဲတွင် စီတန်းလျက်။ နေ့လည်ကဂိမ်းထဲသို့၀င်သွားသော ကစားသမားများမှာ လတ်တလောထွက်မလာသေးချေ။ ကျန်လူများမှာ မောလ်ထဲသို့ပြန်လာပြီး တစ်ညတာကို အနားယူရန်ပြင်ဆင်နေကြချေပြီ။

ထန်မော့ သူ၏လက်၂ဖက်ကို အိတ်ထဲထိုးထည့်လျက် စကားမဆိုပဲ ရှေ့သို့လျှောက်နေခဲ့သည်။

သူဘာပြောရမည်ကို မသိခြင်းပင်။

သူနှင့်ဖူ၀မ်သော်မှာ တစ်လနှင့် လ၀က်မျှသာ သိကျွမ်းဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ မော့မော့မှတဆင့်ဆက်သွယ်ဖူးသည်တို့ကို ထည့်မတွက်လျှင် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နေ့တစ်၀က်မျှသာတွေ့ဖူးခဲ့တာပင်။ ကမ္ဘာကြီးအွန်လိုင်းပေါ်တက်မလာခင် လူ၂ဦး၏ ဘ၀များမှာ မတူညီကြချေ။ ကမ္ဘာကြီး အွန်လိုင်းပေါ်တက်မလာခဲ့လျှင် ထန်မော့မှာ ဖူ၀မ်သော်နှင့် ဤဘ၀တွင် ဆုံဖြစ်လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။

လူ၂ဦးမှာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦးကောင်းစွာ နားလည်ကာ တိတ်ဆိတ်လျက်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် အဝေးတစ်နေရာမှ မောလ်၏အရိပ်ကို သစ်ရွက်များကြားမှ တွေ့လိုက်ရလေသည်။

ဖူ၀မ်သော် အသံနိမ့်နိမ့်ဖြင့်ဆိုလာခဲ့သည်။

"မင်းကစုကျိုးကလို့ပြောလိုက်တာနော်"

ထန်မော့ကတုန့်ပြန်လာခဲ့သည်။

"အင်း စုကျိုးက... ကိစ္စနည်းနည်းရှိလို့ ရှန်ဟိုင်းကိုရောက်လာတာ...အစကတော့ခိုး၀င်သူတွေကိစ္စပြီးတာနဲ့ စုကျိုးကိုပြန်မလို့ပဲ... ဒါပေမယ့်အဲဒီလူတွေကို ခင်များရှင်းပြီးပြီဆိုတော့ ကျွန်တော်ပြန်ဖို့အလျင်မလိုတော့ပါဘူး"

"မင်း စုကျိုးကိုမပြန်ပဲ ရှန်ဟိုင်းမှာပဲ နေတော့မှာလား"

ထန်မော့ခတ္တမျှတွေးတောလိုက်သည်။

"ပေကျင်းကိုသွားဖြစ်မယ်ထင်တယ်"

ဖူ၀မ်သော်ကမေးလာခဲ့သည်။

"ပေကျင်းကိုလား..."

ကိစ္စကြီးမဟုတ်၍ ထန်မော့ရိုးသားစွာပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"ကျွန်တော့်မှာ ဘွဲ့ယူပြီးကတည်းက မတွေ့ဖြစ်တော့တဲ့ တက္ကသိုလ်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိတယ် သူကပေကျင်းမှာ အလုပ်လုပ်နေတာ"

ဖူ၀မ်သော်ထပ်၍မေးမလာတော့ချေ။

ထန်မော့စကားက သူ အဘယ်ကြောင့် ပေကျင်းအကြောင်းသိချင်နေရသည်ကို ရှင်းပြပြီးဖြစ်သည်။

၂ယောက်သားမှာ ရှေ့သို့အတူလျှောက်သွားရင်း စက်ရုံဧရိယာကိုကျော်လွန်ကာ လမ်းကိုဖြတ်ကူးလျက် မောလ်သို့ပြန်ရောက်လာခဲ့ကြသည်။

ထိုစဥ် အဝေးမှ အသံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရသည်။ မှောင်မည်းသောညထဲတွင် ထိုအသံမှာ အလွန်စူးရှနေပြီး ၄င်းမှာ တစ်ယောက်ယောက်က သံချိန်းကြိုးတစ်ခုကို မြေကြီးပေါ် တရွတ်ဆွဲလာသည့်အလား။ ထန်မော့ထိုအသံကိုကြားလျှင် တစ်ခုခုမှားယွင်းနေသည်ကို ခံစားလိုက်မိလေသည်။ နောက်တစ်စက္ကန့်မှာပင် သူအမည်တစ်ခုကို မှတ်မိသွားခဲ့လေသည်။

သံဖိနပ်ချုပ်သမား...

ထန်မော့တုန့်ပြန်ရန်ပြင်လိုက်ချိန်မှာပင် ရှည်မျောမျော အရိပ်တစ်ခုက ထောင့်ချိုးတစ်ခုတွင်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။

၄င်းမှာ ၂မီတာခန့်မြင့်ပြီး ကြွက်သားအဖုအထစ်များနှင့်လူတစ်ဦးဖြစ်ကာ ညစ်ပါတ်နေသော မီးခိုးရောင်ရှပ်အင်္ကျီနဲ့ ဘွတ်ဖိနပ်ကို၀တ်ဆင်ထားလေသည်။ သူ၏လက်တစ်ဖက်တွင် ကြီးမားထူထဲသောချိန်းကြိုးတစ်ခုနှင့် တစ်ဖက်တွင်မူ သွေးများစိုရွှဲနေပြီး သံချေးတက်နေသော သံချွန်တစ်ခုကို ကိုင်ထားခဲ့သည်။ သူ၏မျက်နှာပေါ်တွင် သူ၏ဘယ်မျက်လုံးမှ နှာခေါင်းကိုဖြတ်၍ ညာဘက်နှုတ်ခမ်းထောင့်အထိ ရုပ်ဆိုးလှသော ဓါးရာကြီးတစ်ခုရှိလေသည်။

သံဖိနပ်ချုပ်သမားမှာ လမ်းတစ်ဖက်ခြမ်းတွင်ရပ်နေခဲ့သည်။ သူ၏နောက်တွင် မောလ်ရှိပြီး သူ၏ရှေ့တွင်မူ ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်တို့ရှိနေခဲ့သည်။

သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးမှာ ပြုံးရယ်လျက်

"ကြည့်စမ်း ဘာရှာတွေ့တာပါလိမ့်"

ထန်မော့၏ဦးနှောက်မှာ လျင်မြန်စွာလှုပ်ရှားနေပြီး မနေ့က အရံကစားသမားပြောခဲ့သည်တို့ကို သတိရလာခဲ့သည်။

[လီရှင်းဘာလုပ်ခဲ့လဲတော့မသိဘူး... ငါကသူ့ဘေးမှာပဲရပ်နေတာ... သံဖိနပ်ချုပ်သမားက ငါ့ကိုပြုံးပဲ ပြုံးပြပြီး ဆွဲခေါ်မသွားဘူး]

🪩

Prev Next