MM Story Teller

Chapter 56

Viewers 7k

🌍Chapter 56

ရွှေကြွက်ကိုထည့်ထားသော အိတ်ကို စားပွဲပေါ်တွင်တင်ထားပြီး ကြိုးနှင့်တင်းတင်းချည်ထားခဲ့သည်။ ရွှေကြွက်မှာ အတွင်းမှထွက်မလာနိုင်သော်လည်း အိတ်နှုတ်ခမ်း၀တွင် ရွှေမှုန်ကလေးတချို့ပေနေသည်ကိုလည်း တွေ့နိုင်ပေသည်။ ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ ရွှေကြွက်ကိုမြင်လျှင် အလွန်အံ့အားသင့်သွားလျက် သူမ၏ထီးကိုပင်ဂရုမစိုက်တော့။ ဟင်းခတ်အိတ်နှင့် ၀ိုင်ပုလင်းမှာလည်း ပစ်ထုတ်လိုက်သည်။ သူမသည်စားပွဲဆီအမြန်လျှောက်သွားလျက် အိတ်ကိုဖြည်လိုက်သည်။

ရွှေကြွက်က အိတ်ကိုဖွင့်လိုက်သည်နှင့် အပြင်သို့ပြေးထွက်ရန် ကြိုးစားတော့သည်။ သို့သော် ထန်မော့အနေနှင့်၄င်းကိုအလွတ်ပေးရန်မဖြစ်နိုင်ချေ။ သို့သော်သူဘာမှမလုပ်လိုက်ရခင်မှာပင် ဘွားဘွား၀ံပုလွေမှာ ရွှေကြွက်ကို ဂုတ်မှ ဖမ်းကိုင်၍ အပေါ်သို့မြောက်ကြည့်လိုက်သည်။

ရွှေကြွက်က စူးစူး၀ါး၀ါးအော်ဟစ်နေတော့သည်။

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးက ရွှေကြွက်ကိုခတ္တမျှစိုက်ကြည့်နေပြီးနောက် ထန်မော့အားပြန်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူမ၏အကြည့်များမှာ ရှုပ်ထွေးကာ အဓိပ္ပါယ်တို့ပြည့်၀နေလွန်း၍ စာလုံးရေတစ်သန်းရှိသော ၀တ္တုတစ်ပုဒ်ပင် ရေးနိုင်လောက်သည်။

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးက ရွှေကြွက်အား အိတ်ထဲတွင်ပြန်ထည့်လိုက်လျက် သူမ၏အမွှေးထူထူလက်မည်ကြီးထဲတွင် ကိုင်ထားခဲ့သည်။

အတော်ကြာပြီးသည့်နောက်မှ သူမသည်သက်ပြင်းကိုချလျက် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပုံဖြင့် ဒေါသတကြီးအော်ပြောလာခဲ့သည်။

"ကြေးပြား၅ပြားပဲ တစ်ပြားမှပိုမရဘူး ညည်းဘာညည်း နံစော်နေတဲ့ ညည်းအဖေဆီပြန်သွားတော့.. ညည်းရဲ့ ရုပ်ဆိုးဆိုးမျက်နှာနဲ့ အဲဒီပုတ်စော်နံနေတဲ့ ဆံပင်ကို ထပ်မမြင်ရစေနဲ့"

ဘွားဘွား၀ံပုလွေပြန်ရောက်လာစဥ်ကတည်းက ထန်မော့၏လက်က မီးခြစ်ဆံတက်တူးပေါ်တွင် ဖိထားကာ တစ်ချိန်လုံးစိတ်ကိုသတိတစ်ချက်မှ မလွတ်ရဲခဲ့ချေ။ သို့သော် ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီး၏ စကားကိုကြားပြီးနောက် သက်ပြင်းအသာချလိုက်မိတော့သည်။

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ သူမအခန်းကိုသွားလျက် ညစ်ပတ်နေသော ခြေအိတ်အ၀ါရောင်တစ်ဖက်ကို ခေါင်းအုံးအောက်မှ ထုတ်ယူလိုက်ပြီး ထိုအထဲမှ ကြေးပြားတချို့ကို နှိုက်ယူလိုက်သည်။ ကြေးပြား၅ပြားခန့်ကို သူမအထပ်ထပ်အခါခါရေတွက်ပြီးပါမှ မပေးချင်ပေးချင်နှင့် ထန်မော့လက်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်။

"တင်းတောင်~သင်ဟာဘွားဘွား၀ံပုလွေရဲ့ ကြေးပြား ၅ပြားကိုရရှိလိုက်ပါပြီ.. ဒီကြေးပြားတွေနဲ့ ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးရဲ့ ပန်းရောင်ထီးလေးကို လဲလှယ်နိုင်ပါတယ်"

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးက ထန်မော့အား ကြေးပြားများကိုကမ်းပေးပြီးနောက် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ ဟင်းခတ်အိတ်ကို ကောက်ယူလျက် ကြောင်အိမ်လေးထဲမှ ဓါးတစ်ချောင်းနှင့် လူသားတစ်ပိုင်းကိုထုတ်ယူကာ အရသာနယ်လိုက်လေသည်။ သူမသည် ထိုအသားပေါ် ငရုတ်ကောင်းမှုန့်တချို့ဖြူးလျက် ထန်မော့ကိုစိုက်ကြည့်ကာ ပယ်ပယ်နယ်နယ်၀ါးတော့သည်။ သူမ၏အကြည့်များမှာ အသားခြောက်ကိုစားနေခြင်းမဟုတ်ပဲ ထန်မော့ကိုစားနေရသည့်နှယ်။

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးသည် အသားခြောက်ကို၀ါးနေရသည်အား မြင်သောအခါတွင်မှ ထန်မော့စိတ်ထဲမှ နောက်ဆုံးကျန်ရှိသော အလုံးကြီးကျသွားခဲ့ရသည်။

ကြည့်ရသည်မှာ သူ၏မစ်ရှင်အောင်မြင်သွားသည်နှင့် ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ သူ့အားလုံး၀စားခွင့်မရှိတော့ပုံပင်။ ဤသည်မှာ အနက်မျှော်စင်၏ စည်းမျဥ်းပင်ဖြစ်လိမ့်မည်။

ထန်မော့ သူ၏လက်ထဲမှ ကြေးပြား၅ပြားကို အတော်ကြာကြည့်နေမိပြီးနောက် ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။

"ဒီကြေးပြားတွေနဲ့ အဲဒီထီးနဲ့လဲချင်တယ်"

"ဘာ"

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ မြေအောက်လူသား၏ အသားကို၀ါးနေသော သူမ၏သွေးတို့ဖြင့်စိုရွှဲနေသော ပါးစပ်ကိုဖွင့်လျက်ဆိုလာသည်။

အနက်ရောင်မျှော်စင်မှ သူ့အားသဲလွန်စပေးထားသည်မို့ သူထိုအတိုင်းလိုက်လုပ်ရန်သာတတ်နိုင်လေသည်။ ထန်မော့ကဆိုလိုက်သည်။

"ဒီကြေးပြားတွေနဲ့ ထီးနဲ့လဲလို့ရမလား"

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီး၏အကြည့်မှာ ရုတ်ချည်းထူးဆန်းလာခဲ့သည်။ သူမ၏မျက်လုံးများက ထန်မော့အား အစုန်အဆန်ကြည့်လျက် သူ၏လက်ထဲမှ ကြေးပြား၅ပြားကို လောဘတကြီးနှင့်ကြည့်လိုက်ကာ

"ညည်းက ဒီထီးနဲ့ဘာလုပ်ချင်လို့တုန်း"

ထန်မော့ကမူ ဆက်၍သာမေးလိုက်သည်။

"အဲဒီတော့ လဲလို့ရရဲ့လား"

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ အသားကိုအကိုက်ကြီးတစ်ကိုက် ကိုက်လိုက်သည်။

"ဒီနံစော်နေတဲ့ကလေးမကများ...ဒီထီးနဲ့ဘာလုပ်နိုင်မှာကျ"

ထန်မော့"..."

ခတ္တကြာပြီးနောက် သူသည်ခပ်တည်တည်နှင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"ဟုတ်ပါ့ သမီးကနံစော်နေတာပဲ"

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ ထိုထီးကို ထန်မော့အားမပေးလိုသည့်အလား တမင်စကားကြောရှည်နေခဲ့သည်။ သို့သော်သူမ၏အစိမ်းရောင်မျက်လုံးများမှာ ကြေးပြား၅ပြားထံမှ လုံး၀မခွာခဲ့ပေ။ သူမသည် ထိုထီးကလေးကိုကောက်ကိုင်လိုက်သည်။

"ကြေးပြား၅ပြားအတိနဲ့ပဲ လဲနိုင်မယ် တစ်ပြားမှ လျှော့မပေးနိုင်ဘူး"

ထန်မော့ ကြေးပြားများကို ကမ်းပေးလိုက်သည်။

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ ကြေးပြားများကို အလျင်အမြန်ဆွဲယူလိုက်ပြီး ထီးဖြင့် ထန်မော့အားပစ်ပေါက်လိုက်သည်။ သူမ၏ပါးစပ်မှာတော့ ပွစိပွစိပြောနေဆဲ။

"ဒီလက်တောက်လောက်ဟာမလေးက တကယ့်ကိုနံစော်နေရောပဲ သူမအဖေဆီက မကောင်းတာတွေသင်ထားတာဖြစ်မယ်"

ထန်မော့"..."

သူမလက်ထဲမှ အသားခြောက်မှာလည်း စားကုန်သွားပြီဖြစ်ကာ ထီးကိုလည်း လဲလှယ်လိုက်ချေပြီ။ ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ ထန်မော့အား စိုက်ကြည့်ရင်း တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာခဲ့သည်။

ထန်မော့ အနက်ရောင်မျှော်စင်ထံမှ အဓိကမစ်ရှင်ပြီးမြောက်သည်ဟု ကြေညာသံကို မကြားရသေးသဖြင့် တဖြည်းဖြည်းအချိန်ဆွဲနေခဲ့ခြင်းပင်။ သူ၏အဓိကမစ်ရှင်မှာ အခုထိမပြီးသေးခြင်း ဖြစ်နိုင်ပါသလော။ ဘွားဘွား၀ံပုလွေ၏အိမ်၌ပင်ဆက်၍ နေရဦးမည်လား။

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ သူမ၏မြေးမလေးကထွက်မသွားသေးသည်ကိုမြင်လျှင် သွားကို လျှာနှင့်သပ်လိုက်သည်။

"ငါ့ရဲ့မြေးမလေးက ထွက်မသွားချင်သေးဘူးနဲ့တူတယ်"

ထန်မော့၏ရင်ထဲတွင် တင်းကြပ်သွားလျက် နောက်သို့ဆုတ်ကာ သူ၏ဦးနှောက်ကို လျင်မြန်စွာ အလုပ်ပေးလိုက်သည်။

"အချိန်နဲ့ နေရာလွတ် ရွှေကြွက်ဆိုတာဘာလဲ"

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ တန့်သွားလျက် ပြန်မဖြေပဲ မနေနိုင်ခဲ့ချေ။

"ညည်းက အချိန်နဲ့နေရာလွတ် ရွှေကြွက်အကြောင်းကိုတောင် မသိဘူးလား ညည်းအမေကတော့ မြေအောက်လူသားတွေဆီက စည်းပျက် ကမ်းပျက်အကျင့်တွေကူးလာပြီး ညည်းကိုဒီလိုအခြေခံအရာတွေကိုတောင် သင်မပေးဘူးလား"

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးက အိတ်ထဲမှ ရွှေကြွက်ကိုထုတ်ယူလိုက်ပြီး ဘီဒိုထဲမှ လှည့်ဘီးလေးကိုထုတ်ကာ ထည့်လိုက်သည်။ ရွှေကြွက်ကလေးမှာ တွန်းထိုးရုန်းကန်ရင်း လွတ်မြောက်ရန် ကြိုးစားနေခဲ့သည်။ သို့သော် ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးက ၄င်းအား လှည့်ဘီးလေးထဲ ထည့်လိုက်သည်နှင့် ၄င်းမှာအသည်းအသန် စပြေးတော့သည်။ အစကမူအနည်းငယ် ငြင်းဆန်နေသေးသော်လည်း လှည့်ဘီးလေး လည်လာသည့်နှင့်အမျှ ထိုရွှေကြွက်လေးမှာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ အော်ဟစ်လျက် ပျော်ရွှင်စွာ ပြေးနေတော့သည်။

ထန်မော့ ရွှေကြွက်ကို ကြည့်နေစဥ် ရုတ်ချည်း ထိုလှည့်ဘီးအနီးတွင် အချိန်နှင့်နေရာလွတ်တို့ ထပ်လာသည်အားမြင်လိုက်ရတော့သည်။ လှည့်ဘီးပေါ်တွင်ပြေးနေသော ရွှေကြွက်မှာ ပထမအကောင် ဒုတိယအကောင် တတိယအကောင်ဟူ၍ တဖြည်းဖြည်းပွားလာတော့သည်။

ရွှေကြွက်၇ကောင်မှာ ခတ္တမျှထပ်နေခဲ့ပြီး တဖြည်းဖြည်း ခွဲထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ရွှေကြွက်မှာမြန်မြန်ပြေးလေ များများ ခွဲထွက်လာလေပင်။

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ ထိုရွှေကြွက်အား ပျော်ရွှင်စွာကြည့်လိုက်သည်။ သူမ၏တံတွေးမြိုချသံက တဲထဲတွင် ကျယ်လောင်လွန်းနေခဲ့၏။

"ဒီဟာက အချိန်နဲ့ နေရာလွတ်ရဲ့ ရွှေကြွက်လေ"

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ ရွှေကြွက်ကိုစိုက်ကြည့်လျက် 'ရွှေကြွက်ကင်' 'ရွှေကြွက်ချိုချဥ်' နှင့် 'ရွှေကြွက်ကြော်'ဟူသော စကားလုံးများကိုရေရွတ်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက်တွင် ထန်မော့ရှိရာသို့လှည့်ကြည့်လာပြီး တံတွေးကိုမြိုချလိုက်ပြန်သည်။

ထန်မော့ရုတ်ချည်း'သူ့ရဲ့ဦးနှောက်လေးကချိုပြီး အရည်ရွှမ်းလှတယ်'ဟူသော သီချင်းစာသားကို ပြန်လည်သတိရသွားမိသည်။

ထန်မော့"..."

အဓိကမစ်ရှင် ပြီးမြောက်ကြောင်းမကြေညာသေးသဖြင့် သူ ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီး၏ အိမ်မှ ထွက်မသွားရဲခဲ့ချေ။ ထူးဆန်းပြီးအက်ကွဲနေသောရယ်သံက ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီး၏ ကျယ်ပြောသောပါးစပ်ထဲမှ ထွက်ကျလာခဲ့သည်။ သူမက ထန်မော့ထံ နီးကပ်လာပြီး ညင်သာစွာဆိုလာခဲ့သည်။

"ငါ့မြေးလေး ဘွားဘွားရဲ့အိပ်ခန်းက ကျယ်ပြီး ဆော့စရာတွေအများကြီးရှိတယ်နော်...ဘွားဘွားနဲ့အတူ ၀င်မကြည့်ချင်ဘူးလား အထဲကိုသွားကြစို့လေ"

ထန်မော့အံကိုကြိတ်လိုက်မိသည်။ သူသည်အဓိကမစ်ရှင် မပြီးသေးသည်ဖြစ်စေ လောလောဆယ်ယာယီအနေနှင့် ဤနေရာမှထွက်သွားရန်သာဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ ထိုစဥ်မှာပင် အပြင်ဘက်မှ တံခါးခေါက်သံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

"ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီး မြေအောက်လူသားတစ်အုပ်က မွန်းစတားတောင်ကြားနားရောက်နေတယ်.. ဘွားဘွားရဲ့ မြေးမလေးကိုလည်း သူတို့နဲ့လမ်းကြုံထည့်ပေးလိုက်လို့ရတာပဲ ကျွန်တော်ခေါ်သွားပေးလိုက်ရမလား ဘွားဘွားအိမ်မှာရှိလားဟင်"

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ သူမ၏သွားရည်တမြားမြားသွားချွန်များနှင့် ထန်မော့အားလောဘတကြီးစိုက်ကြည့်နေခဲ့စဥ် ထိုအသံကိုကြားလိုက်ရတော့သည်။

ထန်မော့ချက်ချင်းဆိုသလို လွန်ခဲ့သော ၇ရက်ခန့်က လူ၀ံကြီး တံခါးလာခေါက်ချိန်တွင် သူမဘာလုပ်နေခဲ့ကြောင်း နားလည်သွားခဲ့သည်။ ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ သူမ၏ပန်းရောင်၀တ်စုံကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်စေရန် အမြန်ပြင်လိုက်ပြီး ဦးထုပ်လှလှလေးတစ်လုံးကိုစွပ်လိုက်ပြီး တံခါးကိုသွားဖွင့်လိုက်သည်။

"ဦးလေးလူ၀ံကြီးက ကျွန်မရဲ့မြေးမလေးကို အတော်ဂရုစိုက်တာပဲနော်"

ထန်မော့ သူမနောက်မှလိုက်လာခဲ့သည်။

လူ၀ံမွန်းစတားကြီးဆိုလိုက်သည်။

"ခေါင်းစွပ်ဦးထုပ်နီလေးက ဘွားဘွားရဲ့မြေးမလေးပဲလေ... ကျွန်တော်တို့အားလုံးက ဂရုစိုက်ပေးရမှာပဲ...ခေါင်းစွပ်ဦးထုပ်နီလေး မင်းတို့မြေအောက်ကမ္ဘာက ကုန်သည်တွေ ဒီနားကဖြတ်သွားလို့လေ...ဦးလေးတို့က သူတို့ဆီသွားမှာ..

သူတို့ကလူကောင်းလေးတွေလေ ဦးလေးတို့ကိုလည်း စျေးတန်တန်နဲ့ ရောင်းပေးတယ်..ဘုရင်ကယ်ရယ်ဗင်လိုမဟုတ်ဘူး။ ဦးတို့လိုချစ်စရာ မွန်းစတားလေးတွေကိုလည်း ဘယ်တော့မှ မလိမ်ဘူးရယ်။ "

ထန်မော့ခေါင်းငြိမ့်လျက် လူ၀ံကြီး၏ဘေးသို့လျှောက်သွားလိုက်သည်။

ထန်မော့အားစိုက်ကြည့်ရင်း ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီး၏ မျက်နှာမှာစိမ်းဖန့်နေခဲ့သည်။ ထန်မော့ကမူ လူ၀ံကြီးဘေးတွင်ရပ်လျက် မြေကြီးအားတည်ငြိမ်စွာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သို့သော် သူအခုထိ အဓိကမစ်ရှင်ကို အဘယ်ကြောင့်အပြီးမသတ်နိုင်သေးသည်အား စဥ်းစားမရဖြစ်နေခဲ့ကာ ယခုလည်းထွက်သွားရပေတော့မည်။ အကယ်၍သူ့အနေနှင့် ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီး၏ အိမ်ကိုပြန်လာရန်လိုအပ်လျှင် မွန်းစတားတောင်ကြားကို ခိုး၀င်ရလိမ့်မည်။

ထိုစဥ်မှာပင် ကြည်လင်သော ကလေးငယ်တစ်ဦး၏ ကြေညာသံကိုကြားလိုက်ရတော့သည်။

"တင်းတောင်~ အဓိကမစ်ရှင် 'မွန်းစတားတောင်ကြားက ပျော်စရာကြွက်ဖမ်းဂိမ်းလေး' ပြီးဆုံးသွားပါပြီ... ကြွက်မည်း၁၁ကောင်နဲ့ ရွှေကြွက်တစ်ကောင်ကို ဖမ်းမိခဲ့ပါတယ်"

ထန်မော့၏မျက်လုံးတို့ ပြူးကျယ်သွားပြီးမှ စိတ်သက်သာရာရသွားခဲ့လေသည်။ သို့သော် ကလေးသံကဆက်၍ ကြေညာလာခဲ့သည်။

"ကြွက်မည်းတစ်ကောင်က တစ်မှတ်နဲ့ညီမျှပြီးတော့ ရွှေကြွက်ကတော့ ၁၀မှတ်နဲ့ညီမျှပါတယ်... ကစားသမားဟာစုစုပေါင်း ၂၁မှတ်ရရှိခဲ့ပါတယ်... ကစားသမားမှာ အမှတ်၂၀ထက်ပိုရရှိခဲ့တာကြောင့် လူ၀ံကြီးရဲ့ချစ်သက်လက်ဆောင်ကို အသက်သွင်းလိုက်ပါပြီ"

ထန်မော့မှာ တစ်ခုခုကိုသဘောပေါက်သွားမိလျက် နှလုံးမှ တစ်ချက်ဆောင့်ခုန်သွားမိသည်။ သူ၏တစ်ကိုယ်လုံးတောင့်ခဲသွားခဲ့သည်။

အနက်ရောင်မျှော်စင်ကဆက်၍ကြေညာလာခဲ့သည်။

"တင်းတောင်~ ကစားသမားမော့မော့ဟာ လျှို့၀ှက်ဓိကမစ်ရှင် 'ရွှေကြွက်ကိုဖမ်းပါ'ကို အသက်သွင်းခဲ့ပြီးတော့ အနက်ရောင်မျှော်စင်ရဲ့ပထမထပ် (ရိုးရိုးအဆင့်)ကိုကျော်လွန်ပြီး အနက်ရောင်မျှော်စင်ရဲ့ပထမထပ်(ခက်ခဲအဆင့်)ကို ရှင်းလင်းနိုင်ခဲ့ပါပြီ"

ထန်မော့လက်ချောင်းများတုန်ယင်သွားလျက် ချက်ချင်းဆိုသလို အနက်ရောင်မျှော်စင်၏ လှည့်ကွက်ကိုနားလည်သွားခဲ့တော့သည်။

...သောက်ကျိုးနဲ ခက်ခဲမှုအဆင့် မင်းအမေပဲကွာ...

လူ၀ံကြီးနှင့် ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးဆက်၍ စကားပြောနေကြစဥ် ထန်မော့၏ရှေ့၌ အဖြူရောင်အလင်းတစ်ခု ဖြတ်ခနဲလင်းသွားခဲ့သည်။

ထိုစဥ်မှာတွင် ကျယ်လောင်၍ ပျော်ရွှင်နေသော ကလေးသံ၏ကြေညာမှုက ကမ္ဘာပေါ်မှ ကစားသမား ၂၃ဦး၏ခေါင်းထဲတွင် ကြားလိုက်ရလေသည်။

"တင်းတောင်~ တရုတ်ပြည် ခရိုင် ၂ရဲ့ တရား၀င် ကစားသမားမော့မော့ဟာ အနက်ရောင်မျှော်စင်ပထမထပ်ရဲ့ ခက်ခဲမှုအဆင့်ကို အောင်မြင်စွာ ရှင်းလင်းလိုက်ပါပြီ"

"တင်းတောင်~ တရုတ်ပြည်ရဲ့ ခရိုင် ၂..."

အနက်ရောင်မျှော်စင်၏ ကမ္ဘာလုံးဆိုင်ရာကြေညာမှုမှာ သုံးကြိမ်တိုင်တိုင် ပဲ့တင်ထပ်နေခဲ့သည်။ ၂၃ယောက်လုံးမှာ လှုပ်ရှားမှုများကို ရပ်လျက် အနီးရှိ အနက်ရောင်မျှော်စင်ကြီးအား အံအားသင့်စွာ ကြည့်လိုက်မိကြလေသည်။

ထိုကြေညာသံကိုကြားရချိန်တွင် ဖူ၀မ်သော်က ပေကျင်း အထွက်လမ်းတွင်ရှိနေခဲ့သည်။

"ခက်ခဲမှုအဆင့်..."

ထို့နောက်သူသည် နှုတ်ခမ်းကိုဟလျက် ရယ်လိုက်ပြီး တောင်ဘက်သို့ဆက်၍ ခရီးနှင်သွားခဲ့လေသည်။

လော့စ်အင်ဂျလိတွင် သွေးများပေကျံနေသောရွှေ၀ါရောင်ဆံပင်ဖြင့် အမျိုးသမီးမှာ သူမကိုယ်သူမရေရွတ်မိလိုက်သည်။

"ခက်ခဲမှုအဆင့်...ဆိုတာကဘာလဲ"

ဥရောပတွင် ကတုံးပြောင်နှင့် ယောကျာ်းတစ်ဦးမှာ ဆိုဖာတစ်ခုတွင်ထိုင်လျက် ၀ိုင်ကို စိမ်ပြေနပြေအရသာခံနေခဲ့သည်။ ထိုကြေညာချက်ကို ကြားလိုက်ရချိန်တွင် သူသည် မျက်မှောင်ကျုံ့လျက်

"ငါ့ရဲ့မျှော်စင်ပထမထပ်က ရိုးရိုးအဆင့်ပါ ခက်ခဲမှုအဆင့်ကဘာလဲ"

တရုတ်ပြည်မှ ၃ဦး၊ အမေရိကန်မှ ၃ဦးနှင့် ဥရောပမှ ၄ဦး... ဤကြေညာချက်ကို ကြားခဲ့ကြသည်။

ကစားသမား စုစုပေါင်း ၂၃ယောက်ပင်။ ဖူ၀မ်သော်မှလွဲလျှင် ကျန်၂၂ယောက်မှာ ထိုအမည်ကိုရင်ထဲမှ တိတ်တဆိတ်မှတ်သားလိုက်ကြသည်။

"မော့မော့"

ထန်မော့သည် ယခုမှ နန်ကျင်းလမ်းကိုပြန်ပို့ခံလိုက်ရခြင်းဖြစ်ကာ သူ့အနေနှင့်ကမ္ဘာတစ်၀ှမ်းကို မီးပွားတစ်စရှို့ပေးလိုက်မိမှန်းမသိလိုက်ချေ။ ၃ရက်အတွင်းတွင် မော့မော့ဟူသည့်အမည်သည်ကား ဤကမ္ဘာကြီးပေါ်တွင် ဆက်လက်တည်ရှိတော့မည်မဟုတ်ချေ၊

ထန်မော့ နန်းကျင်းလမ်းပေါ်မှ စူပါမားကတ်တစ်ခုတွင် ရောက်ရှိနေခဲ့သည်။

ရှန်ဟိုင်း၏ အနက်ရောင်မျှော်စင်မှာ နန်ကျင်းလမ်းပေါ်တွင် တည်ရှိလေသည်။ ထန်မော့မှာလွန်ခဲ့သော ၇ရက်ခန့်က မျှော်စင်တိုက်ခိုက်ဂိမ်းထဲ ၀င်သွားခဲ့သည်။ ယခုတော့ လွယ်အိတ်တစ်လုံး ထီးတစ်လက်ဖြင့် ဤနေရာသို့ပြန်ရောက်လာခဲ့ချေပြီ။

ထန်မော့ပြန်ရောက်လာခဲ့သော်လည်း ချက်ချင်းမလှုပ်ရှားမိခဲ့ချေ။ သူ သူ၏ရှေ့မှာ ဘာမှမရှိသော ဖန်သားကောင်တာကိုမျက်နှာမူနေရာမှ ဘေးမှ ပန်းရောင်ထီးလေးကိုကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ၏မျက်နှာမှာ တည်ငြိမ်လွန်းစွာပင် ပန်းရောင်ထီးကိုကောက်လျက် သူ၏အိတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက်ဗလာအမူအယာဖြင့် ဆိုင်ထဲမှထွက်လာပြီး အနက်ရောင်မျှော်စင်ထံသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

အနက်ရောင်မျှော်စင်ကြီးမှာ မြေပြင်အထက် မီတာ၁၀၀ကျော်တွင် တွဲလွဲခိုနေခဲ့သည်။ ထန်မော့ အနက်ရောင်မျှော်စင်အောက်တို့ တည့်တည့်လျှောက်သွားလျက် အပေါ်သို့မော့ကြည့်လိုက်လေသည်။

၁မိနစ်ခန့်ကြာပြီးနောက် သူသည်မြေကြီးပေါ်မှ သံတုတ်တစ်ချောင်းကိုကောက်ယူလျက် မျှော်စင်အောက်မှ ကျောက်စားပွဲကျိုးတစ်လုံးကို ရိုက်ချလိုက်တော့သည်။ ထိုကျိုးကြေနေသောကျောက်စားပွဲကို သံတုတ်ဖြင့်အကြိမ်ကြိမ်ရိုက်နေစဥ်တွင် သူ၏မျက်နှာတွင် မည်သည့်အမူအယာမှမရှိခဲ့ချေ၊

လူတစ်ယောက်နှင့်အမျိုးသမီးတစ်ဦးမှာ သူ၏အနီးအနားမှ ဖြတ်သွားခဲ့သည်။ ထိုနှစ်ယောက်မှာ သူ့အားကြည့်လျက် သိပ်အံ့သြပုံမပြပဲ အလျင်အမြန်ခြေလှမ်းတို့ကိုသာ အရှိန်တင်လျက် ထွက်သွားခဲ့ကြသည်။

🪩

Prev Next