MM Story Teller

Chapter 54

Viewers 7k

🌍Chapter 54

ယနေ့တွင် ထိုဂြိုလ်သားစွမ်းရည်ကို တစ်ယောက်ယောက်ကသူ့အပေါ် အသုံးပြုခဲ့သည်။

ထန်မော့မှာ သူ၏ကိုယ်ပိုင်လက်ရေးဖြင့် ရေးထားသော စာလုံးများကို စူးစိုက်ကြည့်နေမိသည်။

"ငါဒါတွေကို မရေးခဲ့ဘူး ဒါပေမယ့် ဒီလက်ရေးကတော့ သေချာပေါက် ငါ့လက်ရေးပဲ"

ဖြစ်ခဲ့ပြီးသောအရာတို့ကို ပြန်လည်ပြင်ဆင်၍မရတော့။ ထန်မော့မှာ နောက်၃ရက်တိတိ မော့မော့ဟုတွင်နေဦးမည်ဖြစ်ကာ သူလက်ရှိစဥ်းစားရန်လိုသည်က အဘယ်ကြောင့်နာမည်ကိုပြောင်းခဲ့သည်နှင့် အဘယ်ကြောင့်ထိုနာမည်ကိုရွေးခဲ့သည်ဆိုသည်ကိုပင်။

"မော့မော့ ဘာလို့မော့မော့လဲ..."

ထန်မော့မျက်မှောင်ကျုံ့လျက် ရေရွတ်နေမိသည်။ ထို့နောက် သူ၏မှတ်ဥာဏ်ထဲတွင် ထိုအမည်နှင့် ဆက်စပ်သည်တို့ကို ရှာဖွေကြည့်နေမိသည်။

ရုတ်တရက် သူ၏ခေါင်းထဲ အလင်းရောင်တစ်ချက် လက်သွားသည့်နှယ်

"မော့မော့ ကြက်ဆင်ဥ...ဖူ၀မ်သော်..."

၁မိနစ်ကြာပြီးနောက် ထန်မော့ကြက်ဆင်ဥကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး သုံးကြိမ်ခေါက်လိုက်သည်။

"လူကြီးမင်းဖူ ခင်များရှိနေလား"

ဖူ၀မ်ကျို့မှာ သူ့အားတမင်စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ပုံရကာ ချက်ချင်းပြန်ဖြေလာခဲ့သည်။

"အင်း ရှိပါတယ် မော့မော့..."

ရုတ်ချည်း ဖူ၀မ်သော်၏စကားသံမှာ ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက်အတော်လေးအချိန်ယူပြီးနောက်မှ

"ငါမင်းကို မော့မော့လို့ခေါ်နေမိတာလား ငါပြောချင်တာ မင်းနာမည်က မော့မော့.."

တစ်ဖက်မှထပ်မံတိတ်ဆိတ်သွားခဲ့ပြန်သည်။

ထန်မော့"..."

ဖူ၀မ်သော်"..."

ဖူ၀မ်သော်မှာ ရှန်ဟိုင်းသို့ခရီးဆက်မနှင်ပဲ ဟိုတယ်တစ်ခုတွင် နားနေခြင်းဖြစ်သည်။ မနက်ဖြန်မှ ခရီးဆက်ရန် စဥ်းစားထားခြင်းပင်။ ထန်မော့သည် ယနေ့သူ့အားဆက်သွယ်လာမည်ဟု ဆိုခဲ့စဥ်ကပင် သူသည်ဤအရေးကိုရှေ့တွင်ထား၍ ခရီးဆက်မည့် အစီအစဥ်ကို နောက်သို့ပို့ခဲ့သည်၊သူစောင့်နေသည်မှာ ၁၃နာရီခန့်ပင်ရှိလေပြီ။ သို့သော် သူအမှန်တကယ် ထန်မော့၏ အသံကိုကြားရပြီး အမည်ထုတ်ခေါ်လိုက်စဥ်တွင် မော့မော့ဟူ၍ဖြစ်နေခဲ့သည်။

ကြက်ဆင်ဥ၏တစ်ဖက်မှ စကားသံမှာ တိတ်ဆိတ်သွားလျက် အသက်ရှူသံကိုသာလျှင် ကြားနေခဲ့ရသည်။

ထန်မော့အနေနှင့် ဖူ၀မ်သော်မှာ 'မင်းအဖေက မင်းအဖေပဲ'စွမ်းရည်သက်ရောက်မှု ခံနေရကြောင်း သိလိုက်သည်။ သူ၏လက်ရှိအမည်မှာ မော့မော့ဖြစ်ကာ ၃ရက်အတွင်း ထိုသို့သာတွင်နေဦးပေမည်။ သို့သော် တစ်ဖက်လူထံမှ မော့မော့ဟူ၍ အခေါ်ခံလိုက်ရသည်မှာ အတော်လေးရင်းနှီးပုံပေါက်ကာ ထူးဆန်းနေခဲ့သည်။

ထန်မော့နှစ်ကြိမ်ခန့် ချောင်းဟန့်လိုက်သည်။

"ခင်များလည်း ကျွန်တော့်နာမည်ကဘာလို့ မော့မော့ဖြစ်နေတာလဲလို့ တွေးမိနေမှာပဲ"

ဖူ၀မ်သော်အသံမှာ တိုးညှင်းနေခဲ့သည်။

"အင်း မင်းနာမည်ကအဲလိုမဟုတ်မှန်းတော့ ခံစားမိတယ် ဒါပေမယ့် အဲလိုပဲခေါ်မိနေတယ်"

"ဒါက..ကျွန်တော့်ရဲ ဂိမ်းကူပစ္စည်းတွေထဲကတစ်ခုကြောင့်ပါ တစ်ယောက်ယောက်ရဲ့နာမည်ကို ၃ရက်ပြောင်းပေးနိုင်တယ်လေ ပြောင်းပြီးတာနဲ့ နာမည်ပိုင်ရှင်ကိုယ်တိုင် ကိုယ့်နာမည်ကို ထုတ်ပြောလို့မရတော့ဘူး ဒီဟာက နာမည်ပြောင်းတာရယ် ဘယ်သူကမှဒီသက်ရောက်မှုကိုပယ်ဖျက်လို့မရတာကလွဲရင် ဘာမှထွေထွေထူးထူးတော့မဟုတ်ပါဘူး"

ဖူ၀မ်သော်ခတ္တမျှတိတ်ဆိတ်နေပြီးမှဆိုသည်။

"ဒါဆိုဒါကမင်းမနေ့ကပြောတဲ့ နည်းလမ်းပေါ့"

ထန်မော့မှာ ဖူ၀မ်သော်၏ စကားကြောင့် တန့်သွားမိလျက်

"မနေ့ကဟုတ်လား လူကြီးမင်းဖူ ကျွန်တော် ခင်များပြောတာကို သိပ်နားမလည်ဘူးရယ်"

ဖူ၀မ်သော်မှာ အခန်းပြတင်းပေါက်မှ အပြင်ဘက်သို့ ကြည့်နေခဲ့ပြီး ပြင်ဆင်ထားခဲ့ပြီးဖြစ်သော စကားလုံးများကို ဆိုလာခဲ့သည်။

"ကောင်းပြီ တည့်ပဲပြောကြတာပေါ့ ဒီနေ့က ဒီဇင်ဘာ ၇ရက်နေ့ လွန်ခဲ့တဲ့လေးရက် ဒီဇင်ဘာ၃ရက်ရဲ့ ညနေခင်းလောက်မှာပဲ မင်းငါ့ကိုဆက်သွယ်လာပြီးတော့ မင်းကအရေးတကြီးအခြေအနေနဲ့ရင်ဆိုင်နေရတာမို့ ဂိမ်းသိမ်းမှတ်ကိုဖွင့်ချင်တယ်လို့ ပြောတယ်"

ဖူ၀မ်သော်မှာ အလျင်မလိုစွာနှင့် လိုအပ်သည့်အချက်များကိုသာ ရွေး၍ရှင်းပြကာ ထန်မော့အား တွေးတောရန်အချိန်တချို့ ဖန်တီးပေးခဲ့သည်။ ၃ရက်နေ့တွင်ဖြစ်ခဲ့သည်အား ပြောပြီးနောက် မနေ့ကဖြစ်စဥ်အကြောင်းကို ပြောပြခဲ့သည်။

"မနေ့က ဒီဇင်ဘာ၆ရက်မှာ မင်းထပ်ဆက်သွယ်လာပြီးတော့ ဂိမ်းသိမ်းမှတ်ကိုဖွင့်ချင်ပေမယ့် အလုပ်မဖြစ်ဘူးလို့ ပြောလာတယ် ၃ရက်နေ့က တစ်ကြိမ်ဖွင့်ပြီးသွားတာကို မင်းမမှတ်မိတော့ဘူး ပြီးတော့ မင်းပြောခဲ့တာက..."

ဖူ၀မ်သော်၏လေသံမှာ သူနှင့်မဆိုင်သောတစ်ခုခုကို ပြောပြနေသည့်အလား ခံစားချက်များမပါ၀င်ပဲ အလွန်တည်ငြိမ်လှသည်။ သူသည်သိထားသမျှအရာအားလုံးကို တိုတိုနှင့်လိုရင်း နားလည်လွယ်စေရန် ဖြည်းညှင်းစွာ ပြောပြနေခဲ့သည်။

"ဒီတော့ အခု ၇ရက်မြောက်နေ့မှာလည်း မင်းအရင်နေ့ကဖြစ်ခဲ့သမျှ ဘာမှမမှတ်မိဘူးပေါ့"

ထန်မော့၏မျက်နှာမှာ ပျက်ယွင်းလာခဲ့သည်။

"အင်း ကျွန်တော်မမှတ်မိဘူး"

"အခုဘာတွေဖြစ်နေတယ်လို့ထင်လဲ"

ထန်မော့ ခတ္တမျှ စဥ်းစား၍ သူကြုံတွေ့နေရသော အခြေအနေကို တဖက်လူကိုပြောပြရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

"ကျွန်တော် လောလောဆယ် အနက်ရောင်မျှော်စင် ပထမထပ်ကို ရောက်နေတာ... ဂိမ်းကတော့ရှင်းပါတယ်... ကျွန်တော်က ရွှေကြွက်ကို ၇ရက်အတွင်း မိအောင်ဖမ်းရမှာ... ကြွက်မွန်းစတားတွေက ဘယ်လောက် သန်မာလဲဆိုတာတော့ ကျွန်တော် မသိရသေးဘူး သူတို့လက်ထဲမှာလည်း သေရင်သေသွားနိုင်တယ်...ဒါပေမယ့် ခုရက်အတွင်းမှာတော့..."

ခတ္တမျှရပ်တန့်နေပြီးနောက် ထန်မော့ဆက်ပြောလာခဲ့သည်။

"အင်း ပြောရရင်ဒီနေ့က ၇ရက်မြောက်တောင်ရောက်နေပြီပဲ ခုရက်အတွင်းမှာ ကျွန်တော် ရွှေကြွက်ကို အမိမဖမ်းနိုင်တဲ့ဖြစ်နိုင်ချေက သုညပဲ... ဒီဂိမ်းကသိပ်လွယ်နေလွန်းလို့ ဘာကခက်ခဲနေတာလဲ နားမလည်ခဲ့ဘူး...ကြည့်ရတာ အချိန်ကပြဿနာဖြစ်နေတဲ့ပုံပဲ"

ဖူ၀မ်သော်ကဆိုသည်။

"အချိန်ဟုတ်လား"

ထန်မော့ခေါင်းကညိတ်လိုက်သည်။

"အင်း...ခင်များကျွန်တော့်ကို ပြောခဲ့တဲ့အချက်တွေအရဆိုရင် ဖြစ်နိုင်ချေ၂မျိုးရှိတယ် ပထမတစ်ချက်က ကျွန်တော်က အနက်ရောင်မျှော်စင်ဆီကနေ မှတ်ဥာဏ်တွေဖျက်ခံရပြီး နေ့တိုင်းကို ပထမရက်လို့ထင်နေတာပဲ...ပထမရက်မှာ ရွှေကြွက်ပေါ်လာနိုင်နှုန်းက နိမ့်တော့ ကျွန်တော်စွန့်စားမှာ မဟုတ်ဘူးလေ အဝေးကနေပဲကြည့်နေလောက်တယ်"

ထန်မော့ သူ၏အမည်ပြောင်းလဲနေသည်ကို သတိမထားမိခင်ကအထိ ထိုသို့လုပ်ရန် စိတ်ကူးနေခဲ့သေးသည်။

"ဒီလိုဆိုရင် ၇ရက်လုံး ကျွန်တော်က ရွှေကြွက်ကို မဖမ်းပဲ ရပ်ကြည့်နေမိမှာ ဂိမ်းကလည်း အလိုလိုရှုံးသွားမှာပဲ"

ဖူ၀မ်သော်မှာ သူ၏စကားကို ချက်ချင်းပင် နားလည်သွားခဲ့သည်။ သို့သော် သူကမေးလိုက်သည်။

"ဒုတိယဖြစ်နိုင်ချေကရော"

ထန်မော့သည် ကြက်ဆင်ဥကို ကိုင်လျက် ပြတင်းပေါက်ထံလျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူသည်တောင်ခြေမှ ကြွက်တွင်း၉တွင်းကို အတော်ကြာကြာ ကြည့်နေခဲ့မိသည်။ ထို့နောက်တွင်နှုတ်ခမ်းများဖွင့်ဟလျက် ရေရွတ်လာခဲ့သည်။

"ဒုတိယဖြစ်နိုင်ချေကတော့ ကျွန်တော်လည်း သေချာမပြောနိုင်သေးဘူး... ဖြစ်နိုင်တာကဂိမ်းထဲမှာ ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထက် ပိုပြီးရှိရင်ရှိနေမှာ ကျွန်တော်ကမှတ်ဥာဏ်ဖျက်ခံရတာမဟုတ်ပဲ ကျန်တဲ့သူတွေအကုန်လည်းကလည်း ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ပဲဖြစ်မယ်...ဒီလိုဆို ကျွန်တော့်အနေနဲ့ ရွှေကြွက်ကို ဖမ်းမိနိုင်ချေက ၄၀ရာခိုင်နှုန်းမဟုတ်ပဲ ခန့်မှန်းလို့ရတော့မှာ မဟုတ်ဘူး"

ဖူ၀မ်သော်မှာ လက်ထဲမှ ကြက်ဆင်ဥကိုကြည့်လျက် ထန်မော့၏ စကားသံကို နားထောင်နေခဲ့သည်။

သူသည်မနေ့ကအချိန်သို့ ပြန်ရောက်သွားသည့်နှယ် ထိုစကားများကို ဂရုတစိုက်နားထောင်နေခဲ့သည်။ မနေ့ကညနေတုန်းကလည်း နေ၀င်ချိန်ကို မျက်နှာမူလျက် သူသည်တဖက်မှကောင်လေး၏စကားကို ယခုကဲ့သို့ပင် နားထောင်နေခဲ့ဖူးသည်။

ဆယ်မိနစ်မျှ အချိန်အတွင်းတွင် တဖက်မှကောင်လေးသည် ဖြစ်နိုင်ချေနှင့် အခြေအနေအားလုံးကို တွက်ဆပြီးဖြစ်သည်။

"ဒီတော့ ငါ့မှာမင်းအတွက်မေးခွန်းတစ်ခုရှိတယ်"

ဖူ၀မ်သော်၏အသံမှ နိမ့်၍လွှမ်းမိုးနိုင်စွမ်းရှိကာ ထန်မော့ကြက်ဆင်ဥကို ငုံ့မကြည့်မိပဲ မနေနိုင်ခဲ့ချေ။

"ဘာများလဲ"

"ကမ္ဘာပေါ်မှ မင်းအတွက် အချိန်တစ်ရက်ပဲ ကျန်တော့မယ်ဆိုရင် မင်းရဲ့ ကံကောင်းစေတဲ့နံပါတ်က ဘာလဲ"

ထန်မော့မှာ တဖက်လူ၏မေးခွန်းကို ချက်ချင်းနားမလည်လိုက်ချေ။ သို့သော်စက္ကန့်အနည်းငယ်မျှ အကြာတွင် သူ၏မျက်လုံးတို့ ၀ိုင်းစက်သွားလျက် ကြက်ဆင်ဥကို ကိုင်ထားသော သူ၏လက်တို့ အနည်းငယ် တုန်ရီသွားမိသည်။ ထို့နောက်သူသည် စိတ်သက်သာရာရစွာ အသက်ကိုရှုထုတ်လိုက်သည်။

"ကျွန်တော့်ကိုယ်ကျွန်တော် ယုံခဲ့သင့်တယ်"

ဖူ၀မ်သော်ကမေးလာခဲ့သည်။

"မင်းအဖြေကိုသိသွားပြီလား"

"အင်း"

ဖူ၀မ်သော်ကရယ်လိုက်သည်။

"ငါမင်းကို အဖြေမှန်ကို ပြောပြစရာမလိုဘူးလား.. မင်းထင်ထားတာမှားကောင်းမှားနေနိုင်တာပဲ.. မှားသွားခဲ့ရင် သိပ်မကောင်းလှဘူးလို့ထင်ပါတယ်"

ထန်မော့တည်ငြိမ်စွာပင် ဆိုလိုက်သည်။

"မလိုတော့ပါဘူး.. ကျွန်တော်တွေးမိတဲ့အဖြေကသာမှားနေမယ်ဆိုရင် ကျွန်တော့်ကိုပြောပြနေလည်းမထူးတော့ဘူး...ဒီအဖြေကိုသိတာ ကျွန်တော်တစ်ယောက်ပဲရှိတယ်၊ အဆုံးသတ်ကအတူတူပါပဲ... ကျွန်တော့်မှာ အချိန်သိပ်မရှိတော့ဘူး...ကျွန်တော်အခု ကြွက်တွင်းတွေဆီသွားပြီး စစ်ဆေးရတော့မယ်"

"ကံကောင်းပါစေ"

ထန်မော့" အနည်းဆုံး ၄၀ရာခိုင်နှုန်း အများဆုံးကတော့ ၈၀ရာခိုင်နှုန်းပေါ့ ကျွန်တော်ဒီဂိမ်းကို ရှင်းနိုင်မှာပါ"

ဖူ၀မ်သော်"မင်းကိုရှန်ဟိုင်းမှာ တွေ့ရဖို့မျှော်လင့်ပါတယ်"

ထန်မော့ ကြက်ဆင်ဥကိုစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ သူသည်ဖူ၀မ်သော်နှင့်မနေ့ကပြောခဲ့သည်တို့ကို မမှတ်မိတော့၊ သို့သော် သူခတ္တမျှ တွေးတောပြီးနောက် ဆိုလိုက်သည်။

"ကောင်းပြီ ကျွန်တော် အသက်ရှင်ခဲ့ရင် တွေ့ကြတာပေါ့"

ထိုဆက်သွယ်မှုပြီးဆုံးသွားသည်နှင့် ထန်မော့ကန်စွန်းဥကို ရရန်ကြိုးစားတော့သည်။ သူသည် ဆိုဖာကြားမှာ ဆံပင်အထွေးလိုက်ကို ကရားထဲထည့်လိုက်မိဆဲဖြစ်ကာ မီးကျွမ်းနံစော်နေသော ကန်စွန်းဥကိုသာရခဲ့သည်။ ထို့နောက်မီးလင်းဖိုပေါ်ရှိ ခေါင်းပြတ်ထံမှ ဆံပင်အချို့နှင့်စမ်းသပ်ကြည့်သော်လည်း ကန်စွန်းဥကိုမရရှိခဲ့ပြန်ချေ။ နောက်ဆုံးတွင် သူသည်မာရီယိုဦးထုပ်ကိုသုံးလျက်

ကန်စွန်းဥနှင့် လဲလှယ်ရန် မြေအောက်ကမ္ဘာမှ အမှိုက်၃ခုကိုရရှိခဲ့သည်။

ထန်မော့ စားပွဲထံလျှောက်သွားလျက် ပန်းကန်တစ်ချပ်ကိုယူကာ ကန်စွန်းဥကိုထည့်လျက် ကြွက်တွင်းများဆီလျှောက်သွားလိုက်တော့သည်။

သူသည် ကြွက်တွင်း၉တွင်းလုံးတွင် မူမမှန်သော တစုံတရာရှိမရှိစစ်ဆေးပြီးချိန်တွင် ၅နာရီ၅၅မိနစ်ပင်ရှိပြီဖြစ်သည်။ ထန်မော့သည် ကန်စွန်းဥကိုကိုင်လျက် ပထမတွင်းနှင့် ဒုတိယတွင်းတို့ကို တဖြည်းဖြည်းဖြတ်လာပြီး နောက်ဆုံး၉ခုမြောက်တွင်းထံသို့လျှောက်သွားလိုက်သည်။

သူ၏လက်ကောက်၀တ်ကိုမြှောက်လျက် အချိန်ကို ကြည့်လိုက်သည်နှင့် ၅နာရီ ၅၉မိနစ်ကိုညွှန်ပြနေခဲ့သည်။

ထန်မော့သည်အသက်ကိုဖြည်းညှင်းစွာ ရှူသွင်းရှူထုတ်လုပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်စက္ကန့်လက်တံမှာ ၁၂ကိုညွှန်ပြလာလျှင် ထန်မော့တွင်း၀ထံလျှောက်သွားလျက် ကန်စွန်းဥပန်းကန်ကို ချထားလိုက်သည်။ သူသည်တွင်း၏အလယ်တွင်ရပ်လျက် မှောင်မည်းနေသော အတွင်းဘက်ကို တည်ငြိမ်စွာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

၆နာရီထိုးသည်နှင့် မွန်းစတားတောင်ကြား၏ နေရောင်မှာ ရုတ်ချည်းပျောင်ကွယ်သွားတော့သည်။ အေးစက်သော လရောင်က ထန်မော့၏ဆံပင်များအပေါ်ဖြာကျနေခဲ့သည်။ ထန်မော့လက်မှ တက်တူးအားဖိလိုက်သည်နှင့် မီးခြစ်ဆံကြီးက သူ၏လက်ထဲတွင်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သူသည်မှောင်မည်းသော တွင်းကြီးထဲစိုက်ကြည့်ရင်း တစ်ခုခုပေါ်လာမည်ကို အသင့်အနေအထားဖြင့် စောင့်နေခဲ့လေသည်။

အချိန်မည်မျှကုန်လွန်သွားသလဲပင်မသိ။ သူ ရုတ်တရက်အသံတချို့ကို ကြားလိုက်ရတော့သည်။ ၄င်းမှာတွင်းနက်ထဲမှ လေးလံအရာကြီးတစ်ခုရွေ့လျားလာသည့်နှယ်။ ခြေတစ်လှမ်းစီတိုင်း တွင်းကြီးတစ်ခုလုံး လှုပ်ခါသွားရသည်အထိ။

ထိုအရာကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်း နီးကပ်သထက် နီးကပ်လာခဲ့တော့သည်။

၄င်းမှာရွှေရောင်နှင့်အမည်းရောင် ရောနှောနေသည့်နှယ်။

ထိုအရာမှာ လရောင်အောက်သို့ တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာသည်နှင့် ထန်မော့မီးခြစ်ဆံကြီးကို တင်းတင်းဆုပ်လျက် ကြီးမားသောကြွက်ကြီးကို ရိုက်ချလိုက်တော့သည်။ သို့သော် မီးခြစ်ဆံကြီးမှာ ကြွက်ကြီး၏ ခေါင်းကိုမထိခင်မှာပင် ထန်မော့အချိန်မှီရပ်တန့်လိုက်သည်။

လရောင်ဖျော့ဖျော့အောက်တွင်း ကြီးမားသော ကြွက်ကြီးမှာ ရွှေရောင်ဖျော့ဖျော့ လင်းနေခဲ့သည်။ ထိုကြွက်ကြီးမှာ ထန်မော့အား ကြောင်အစွာကြည့်နေခဲ့သည်။ ထို့နောက်သူ့အားဂရုစိုက်မနေတော့ပဲ ကန်စွန်းဥပန်းကန်ပြားထံသို့သာခေါင်းစိုက်လိုက်တော့သည်။ ရွှေကြွက်မှာ ကန်စွန်းဥအား မျက်နှာတစ်ခုလုံးပေကျံသည်အထိ အမြှီးလေးကိုလှုပ်တုတ်လှုပ်တုတ်နှင့်ပျော်ရွှင်စွာ စားသောက်နေခဲ့လေသည်။

ထန်မော့မှာ ကန်စွန်းဥကို အသည်းအသန်၀ါးနေသော ရွှေကြွက်ကို ကြည့်နေခဲ့သည်။

တစ်မိနစ်အတွင်းတွင် ကန်စွန်းဥမှာ ပြောင်သလင်းခါသွားပြီးနောက် ထန်မော့မှာ ကွဲအက်သံတစ်ခုခုကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

သူ၏မျက်စိရှေ့မှ ရွှေကြွက်နှင့် ကန်စွန်းဥတို့မှာ ရုပ်ပုံတစ်ခုအဖြစ်ရပ်တန့်သွားလျက် ထိုရုပ်ပုံ၏ အလယ်မှ အကွဲကြောင်းလေးတစ်ခုပေါ်လာတော့သည်။ ထိုအက်ကွဲကြောင်းမှာ ပင့်ကူအိမ်နှယ် တဖြည်းဖြည်းကြီးထွားလာခဲ့ပြီး ထိုရုပ်ပုံကြီးတစ်ခုလုံးပြိုကျသွားသည်နှင့် ၄င်းနောက်မှ အစစ်အမှန်ပုံရိပ်မှာ ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။

ထန်မော့ရှေ့မှာ မည်သည့်အရာမှ ထွေထွေထူးထူးပြောင်းလဲမသွားခဲ့ချေ။ သို့သော် ရွှေကြွက်ကြီးမှာတော့ သေးငယ်သောကြွက်ကလေးတစ်ကောင်အဖြစ်ပြောင်းလဲသွားလျက် ဗိုက်ပူပူလေးဖြင့် သူ၏ရှေ့တွင် ပက်လက်ကလေးလှဲနေခဲ့သည်။

ထိုကြွက်ကလေးမှာတစ်ခုခုမှားယွင်းနေသည်အား ခံစားမိပုံဖြင့် ကြွက်တွင်းထဲအလျင်အမြန် ပြန်ပြေးရန်ပြင်လိုက်သည်။ ထန်မော့က၄င်းကို ပြေးခွင့်မပြုခဲ့ချေ။ သူသည်ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားသော အိတ်တစ်လုံးနှင့်ပင် ထိုဒုက္ခပေးလွန်းသော ကြွက်ကလေးကို အုပ်ကာဖမ်းလိုက်တော့သည်။

ရွှေကြွက်ကလေးမှာ အိတ်ထဲတွင် ခုန်ပေါက်လျက် လွတ်အောင်ရုန်းကန်နေခဲ့သည်။ ထန်မော့ ထိုအိတ်ကို ကြိုးနှင့်တင်းတင်းချည်လျက် ခါးတွင်ချိတ်ဆွဲကာ ထွက်မသွားခင် တွင်း၀မှာ ကန်စွန်း၏ပန်းကန်ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထို့နောက်အခြားတွင်းများထံသွား၍ ထပ်မံစစ်ဆေးလိုက်သည်။

ပထမတွင်းပေါက်တွင် အဖြူရောင်အမှုန်များရှိနေခဲ့သည်။ ထန်မော့ပထမအကြိမ်စစ်ဆေးစဥ်က ထိုအမှုန်များကို မတွေ့ခဲ့ရချေ။ သူသည်ဒူးထောက်လျက် ထိုအမှုန်များကို ယူကာ အနီးကပ်ကြည့်ရှူလိုက်သည်။

"ဒါတွေကပန်းကန်ကအမှုန်တွေပဲ"

သူနောက်တစ်ကြိမ်ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။

တွင်းပေါက်တိုင်းနီးပါးတွင် ပန်းကန်မှုန်များရှိနေခဲ့သည်။ တတိယတွင်းတွင် မြေမှုန်များကိုတူးထားသော တွင်းကလေးရှိနေကာ၊ ငါးခုမြောက်တွင်းပေါက်တွင်မူ တွင်းပေါက်၂ပေါက်ရှိနေခဲ့သည်။

၄င်းတို့ကိုမြင်လျှင် ထန်မော့ ရွှေကြွက်မှ ကန်စွန်းဥကိုစားနေသောမြင်ကွင်းကိုပြန်လည်မြင်ယောင်လာခဲ့သည်။ သူသည်ရွှေကြွက်ကိုထည့်ထားသည့်အိတ်အား မြှောက်လျက် အကူအညီမဲ့စွာဆိုလိုက်မိသည်။

"ဒါတွေကမင်းလက်ချက်ပဲလို့ ငါခံစားနေရတယ်"

ရွှေကြွက်မှာ ဒေါသတကြီးရုန်းကန်နေတော့သည်။

ထိုပုံရိက်ယောင်မှာကွဲကြေသွားသည်နှင့် ထန်မော့မေ့လျော့နေခဲ့သော မှတ်ဥာဏ်အားလုံးပြန်လည်ရောက်ရှိလာခဲ့လေသည်။

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ သူ့အား အချိန်ကိုမှတ်ထားရန်ပြောပြီး ထွက်သွားစဥ်ကတည်းက ထန်မော့၏အချိန်မှာ ထိန်းချုပ်ခံလိုက်ရခြင်းပင်။ ၄င်းမှာ အနက်ရောင်မျှော်စင်၏လက်ချက်လည်း ဖြစ်နိုင်သလို ရွှေကြွက်၏လက်ချက်လည်း ဖြစ်နိုင်ပေသည်။ ထန်မော့ကတော့ ၄င်းမှာ ရွှေကြွက်၏လက်ချက်ဟုသာထင်သည်။

🪩

Prev Next