Chapter 51

🌍Chapter 51

ထန်​မော့ ထိုပန်းကန် ၅ချပ်ကိုကြည့်ပြီး​နောက် မီးခြစ်ဆံကြီးကိုကိုင်ကာ တဖန်ထွက်သွားခဲ့ပြန်သည်။

 သူ တွင်း​ပေါက်များထံပြန်မသွားခဲ့ပဲ ထိုအစား သူ့အားလူ၀ံကြီး​ခေါ်လာရာလမ်းထံ သွားကြည့်လိုက်သည်။ ထို​တောင်ကြားလမ်းကို​ရောက်သည်နှင့် မမြင်ရ​သောနံရံတစ်ခုက သူ​၏​ရှေ့တွင် ​ပေါ်လာခဲ့သည်။ ၄င်းကသူ့အား​ရှေ့ဆက်မသွားနိုင်​​စေရန် ကာရံထားခဲ့သည်။

"တင်း​တောင်~ သင်ဟာဂိမ်းနယ်နိမိတ် အဆုံးကို ​ရောက်ရှိ​နေပါပြီ"

ထန်​မော့မီးခြစ်ဆံကြီးကို ကိုင်လျက်ပင် ဆန့်ကျင်ဘက်လားရာသို့ ပြန်လှည့်လိုက်သည်။ ​တောင်ကြားလမ်းတစ်လမ်းသာရှိ​သော်လည်း အကယ်၍အခြားတစ်ဖက်မှ တိုက်ရိုက်ခုန်ချ၍လည်း မရနိုင်​​ပေ​လော။ သူ၏လက်ရှိသန်မာမှုနှင့်ဆိုလျှင် ထိုအမြင့်​လောက်မှ ခုန်ချလျှင်လည်း ​သေ​တော့မ​သေနိုင်​ချေ။  အလွန်ဆုံးမှ ​ခြေ​ထောက်ကျိုးရုံ​လောက်သာ။ ထို့အပြင် အပြင်ဘက်မှ သတင်းတချို့ကိုလည်း ရ​ကောင်းရနိုင်​သေးသည်။

သို့​သော်လည်း ထန်​မော့ခုန်ချရန်ပြင်လိုက်စဥ်မှာပင် မမြင်ရ​သောနံရံက သူ၏​ရှေ့တွင် တဖန်​ပေါ်လာခဲ့ပြန်သည်။

"တင်း​တောင်~သင်ဟာဂိမ်းနယ်နိမိတ်ရဲ့အဆုံးသတ်ကို ​ရောက်ရှိ​နေပါပြီ"

ထန်​မော့"..."

ဂိမ်းတရား၀င်စတင်စဥ်ကတည်းမှ သူ၏​ရွေ့လျားနိုင်စွမ်းမှာ ဘွားဘွား၀ံပု​လွေကြီး၏ နယ်နိမိတ်အတွင်းသာ ကန့်သတ်ခံလိုက်ရ​လေသည်။

သို့ဆိုလျှင် ထိုပန်းကန်ပြားကိုလာထားသူက မည်သူဖြစ်နိုင်မည်နည်း။

​တောင်တစ်ခုလုံးကို ည၏အ​မှောင်ထုကြီးက လွှမ်းခြုံထားခဲ့သည်။ ထန်​မော့ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ပြန်လည် တည်ငြိမ်လာခဲ့သည်။ သူ အနက်​​ရောင်​မျှော်စင်၏ အဌမ​မြောက်စည်းမျဥ်းကို ပြန်​တွေးမိလိုက်သည်။

"သူကအစကတည်းက ကစားသမားတစ်ယောက်တည်းလို့​ပြောမထားဘူး"

အမှန်ပင်။

ဘွားဘွား၀ံပု​လွေကြီး၏ အမှာစကားပင်ဖြစ်​စေ အနက်​ရောင်​မျှော်စင်၏စည်းမျဥ်းအရပင်ဖြစ်​စေ ထန်​မော့တစ်​ယောက်တည်းကသာ ​ရွှေကြွက်ကိုဖမွးရမည်ဟု မဆိုထားခဲ့​​ချေ။ ဘွားဘွား၀ံပု​လွေကြီးမှာ သူ၏​မြေးမ​လေးကို ​​ရွှေကြွက်အားဖမ်း​စေလို​သော်လည်း သူမ၏​မြေးအပြင် ​ရွှေကြွက်ကို ဖမ်းလို​သော ​နောက်လူလည်းရှိနိုင်သည်။

ထန်​မော့ တစ်ဖက်လူက မည်သူဆိုသည်ကို မသိ​ချေ။ ထိုလူမှာ ကစားသမားတစ်ဦးလည်းဖြစ်နိုင်သည်။ သို့မဟုတ် ​မြေ​အောက်လူသားနှင့် မွန်းစတားတို့ပင်ဖြစ်နိုင်​သေးသည်။ သို့​သော် သူကထိုလူကိုမရှာနိုင်​ချေ။ 

ဘွားဘွား၀ံပု​လွေက တောင်ကုန်း​ပေါ်တွင်​နေပြီး ထန်​မော့သည် ဤ​တောင်ကုန်း​ပေါ်မှ ကြွက်တွင်း၉တွင်းအပြင် ပတ်၀န်းကျင်တစ်ခုလုံးကို ခြုံ၍ မြင်နိုင်သည်။ အဖြစ်နိုင်ဆုံးအချက်မှာ ထန်​မော့တွင် ထိုတဖက်လူကို မြင်နိုင်စွမ်းမရှိခြင်းဖြစ်သည်။

ထန်​မော့ ဤဂိမ်းကို​​ဖြေရှင်းရန် သည့်ထက်ပို​ကောင်း​သော နားလည်သ​ဘော​ပေါက်မှုမျိုးလိုအပ်​လေသည်။ ​လော​လောဆယ်သူကတစ်ဦးချင်းဂိမ်းကို ​ဖြေရှင်း​နေရသည်ဖြစ်ကာ အသင်း​ဖော်ရှိရန်လည်း မဖြစ်နိုင်​ချေ။ သို့​သော် ​မျှော်စင်အားတစ်ချိန်တည်း၊ မစ်ရှင်တစ်ခုတည်း တိုက်ခိုက်​နေ​သောသူ မရှိဘူးဟု မည်သူကမျှမဆိုခဲ့​ချေ။

"သူတို့ကလည်း တွင်း​၀မှာ ပန်းကန်ကိုချထားခဲ့တယ်...သူတို့​ရွှေကြွက်ကိုဖမ်းရတဲ့နည်းကလည်း ငါနဲ့အတူတူပဲဖြစ်မှာ မဟုတ်ရင်လည်း ငါပန်းကန်ပြားထားခဲ့တာကို ​တွေ့သွားတာလည်းဖြစ်​လောက်တယ်... တွင်းနှစ်ခုလုံးမှာ အစာချထားရင် ​ရွှေကြွက်​ပေါ်လာနိုင်နှုန်းက သုညပဲ ကြွက်မည်းပဲ​​ပေါ်လာမှာ"

ထန်​မော့ ယခုအချိန်တွင် လုံး၀တည်ငြိမ်​နေခဲ့သည်။ သူသည်​စဥ်းစားရင်းနှင့် ဘွားဘွား၀ံပု​လွေ၏ တဲထံပြန်လည်​လျှောက်သွားခဲ့သည်။ 

"သူလည်း ကန်းစွန်းဥကိုထည့်ဖို့ ပန်းကန်ကို သုံးတာပဲ..."

 ထန်​မော့ တဲအိမ်တံခါး၀တွင်ရပ်လျက် တစ်ခုခုမှားယွင်း​နေသည်ဟု ခံစား​နေရသည်။

​ရွှေကြွက်ကိုဖမ်းဆီး​နေကြတာချင်းတူ​သော မမြင်ရသည့် အသင်း​ဖော်နှင့်သူသည် ​ရွှေကြွက်ကိုဖမ်းရန် တူညီ​သောနည်းကိုသာ အသုံးပြုခဲ့ကြသည်။ ငါးစာက​တော့မတူ​ကောင်း မတူနိုင်​ချေ။ ထန်​မော့မှာ ပန်းကန်အမှုန့်များကိုသာ​တွေ့ခဲ့ခြင်းဖြစ်ကာ အစာကို​တော့ ကြွက်ကစားသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ၄င်းမှာ ကန်စွန်းဥလည်းဖြစ်နိုင်သလို တခြားအရာလည်းဖြစ်နိုင်သည်။

ထန်​မော့ရုတ်ချည်း အ​တွေး၀င်လာမိသည်။ 

"အကယ်၍သူတို့က ​ရွှေကြွက်ကိုဖမ်းချင်တာမဟုတ်ပဲ ကြွက်မည်းကိုဖမ်းချင်တာဆိုရင်​​​ရော" 

သို့​သော် သူချက်ချင်းပင် ထိုအ​တွေးကို ဖယ်ထုတ်လိုက်သည်။

"ကြွက်မည်းက ​မြေ​အောက်လူသား​တွေကို စားရတာအကြိုက်ဆုံးပဲတဲ့ ကန်စွန်းဥမှ မဟုတ်တာ အကယ်၍ကြွက်မည်းကိုဖမ်းချင်တာဆိုမှ​တော့ လူချည်းပဲသွားရင်ရ​နေပြီ ကန်စွန်းဥဘယ်လို​တော့မလဲ" 

ထို့အပြင် ဘွားဘွား၀ံပု​လွေကြီး၏​လေသံအရ သူမ​အ​နေနှင့် ကြွက်မည်းများကို အမှန်တကယ် မုန်းပုံမရ​​ချေ။

ထို၀ံပု​လွေကြီးက ကြွက်မည်းကိုမမုန်းပဲ ​ရွှေကြွက်ကို မုန်းခြင်းဖြစ်သည်။

ထန်​မော့မျက်လုံးကိုမှိတ်လျက် အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူလိုက်သည်။ ထို့​နောက်သူ ဘွားဘွား၀ံပု​လွေကြီး၏အိမ်ထဲပြန်၀င်လိုက်သည်။

​လော​​လောဆယ် သူ့ထံတွင် ​မေးခွန်းသုံးခုရှိ​လေသည်။

ပထမအချက်၊ ထိုပန်းကန်ကိုလာချထား​သော မမြင်ရ​သောလူသည်မည်သူဖြစ်မည်နည်း။ ကစားသမားတစ်ဦး​ပေ​လော၊ ​မြေ​အောက်လူသား​ပေ​လော သို့တည်းမဟုတ် မွန်းစတား​ပေ​လော။

ဒုတိယအချက်၊ ထိုလူကမည်သည်ကို လုပ်ရန်ကြိုးစား​နေပါသနည်း။ ​ရွှေကြွက်ကိုဖမ်းလိုခြင်း​ပေ​​လော။

တတိယအချက်၊ ထိုလူသည် တူညီ​သောတွင်း​ပေါက်တွင် မည်သို့ပန်းကန်ကိုထားခဲ့သနည်း။ အကယ်၍ တဖက်လူမှာ မွန်းစတားမဟုတ်လျှင် ထန်​မော့မှာ တဖက်လူအား မိမိနှင့်တူညီ​သောတွင်း​ပေါက်တွင် ရပ်​နေ​စေရန်လိုအပ်လေသည်။

အနက်​ရောင်​မျှော်စင်မှာ ငါးစာတစ်မျိုးနှင့် ကစားသမားတစ်ဦးသာရှိမည်ဟု မဆိုထား​ချေ။ ငါးစာမည်မျှ ကစားကမားမည်မျှရှိ​စေကာမူ သူတို့အားလုံး တူညီ​သောတွင်း​ပေါက်တွင်ရှိ​နေရန်လိုအပ်သည်။

ထန်​မော့ ဤ​မေးခွန်းများကို အ​ဖြေမထုတ်နိုင်ဖြစ်​နေခဲ့သည်။

သူဆက်သွယ်၍မရ​သလို နားလည်းမလည်သော မမြင်ရသည့်အသင်း​ဖော်။ ဤအ​ခြေအ​​နေက ထန်​မော့အား ​ဖြေရှင်းရန်အခွင့်အ​ရေးတစ်ချက်မှ ချန်မထားခဲ့​ချေ။

"ဒီ​လောက်ခက်ခဲ​နေတာမဖြစ်နိုင်ဘူး၊ ဒါကဂိမ်းတစ်ခုပဲကို ဖြေရှင်းနိုင်တဲ့ နည်းရှိရမှာပဲ" 

ထန်​မော့အိမ်ထဲ ​ခေါက်တုံ့​ခေါက်ပြန်လမ်း​လျှောက်လျက် ​ဦး​နှောက်ကိုအလုပ်​ပေး​နေခဲ့သည်။

"ငါကသူ့ကိုမမြင်နိုင်သလို သူကလည်းငါ့ကိုမမြင်နိုင်ဘူး ဒါ​ပေမယ့်ငါတို့ရဲ့မစ်ရှင်​တွေ တူညီနိုင်နှုန်းက ၈၀ရာခိုင်နှုန်း​တော့ရှိတယ် သူတို့ဆက်သွယ်ဖို့နည်းလမ်းရှာရမယ်...ငါကအအခုအ​ခြေအ​နေကို သတိထားမိခဲ့​ပေမယ့် သူတို့က​ရော သတိထားမိခဲ့ရဲ့လား...ငါသူတို့ကို ဘယ်လိုဆက်သွယ်ပြီး ဘယ်လိုသတိထားမိ​အောင်လုပ်ရမလဲ"

ထန်​မော့၏​ခြေလှမ်းတို့ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ သူရုတ်ချည်း အလွန်အ​ရေးကြီး​သော တစုံတစ်ခုကို ​မေ့​လျော့​နေသည်ဟု ခံစားရသည်။

ကိုင​ကြောင်ထံမှ စာကြည့်တိုက်ဂိမ်းထဲဆွဲ​ခေါ်ခံလိုက်ရပြီး​နောက် သူသည် ​မျှော်စင်တိုက်ခိုက်ခြင်းနှင့် မိုနိုပိုလီဂိမ်းတို့ကဲ့သို့ ​သေဆုံးမှုမြင့်မားလှ​သော ဂိမ်းများကို ကစားခဲ့ရသည်။ သို့တိုင် ယခု​လောက်ထိဘယ်တုန်းကမှ အခက်မ​တွေ့မိခဲ့၊ သူသည်ဤဂိမ်းကိုရှင်းရန် နည်းလမ်းကိုရှာမ​တွေ့နိုင် ဖြစ်​နေခဲ့သည်။

သို့​​သော်လည်း ဤသည်မှာ ဂိမ်းတစ်ခုသာဖြစ်​နေဆဲပင်။ 

ထန်​မော့၏ အမူအယာရုတ်ချည်း​ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ သူ စိတ်ကို​အေး​အေးထားလျက် ဘွားဘွား၀ံပု​လွေကြီး၏ ဆိုဖာ​​ပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ထို့​​နောက် ​ကော်ဖီစားပွဲ​ပေါ်မှ ပန်း​ရောင် ကရားကို ကြည့်လိုက်​လေသည်။

ပန်း​ရောင်ကရားမှာ သူ ည​နေကထားခဲ့သည့်အတိုင်း တစ်ပုံစံထဲ မ​ပြောင်းမလဲပင်။ တစ်​ယောက်​ယောက်က​ရွေ့ထားခဲ့တာမျိုးလည်းမရှိ​ချေ။ ထန်​မော့၏အကြည့်တို့က ကရား၏​အောက်​ခြေကို​ရောက်သွားခဲ့သည်။ သူသည် ထိုကရားကို ၂မိနစ်ခန့်ကြည့်​နေပြီးမှ သူ၏မျက်လုံး​တွေပြူးကျယ်လာခဲ့သည်။

"စက်၀ိုင်းဆွဲပြီး ကျိန်စာတိုက်မယ်" 

ထန်​မော့ရုတ်ချည်း ဆိုဖာ​ပေါ်မှ ခုန်ထမိ​တော့မတက်၊ သူရုတ်ချည်းထိုစွမ်းရည်ကို မှတ်မိသွားခဲ့သည်။

မည်သည့်အရာကိုမဆို တစ်​နေ့တွင် တစ်ခါကျိန်စာတိုက်နိုင်သည်။ ​အောင်မြင်နိုင်​ချေ ၃၀ရာခိုင်နှုန်းရှိပြီး သက်​​ရောက်မှုပုံစံကို ​ဖော်ပြမထား​​ချေ၊

သူ့အ​နေနှင့် ကျိန်စာတိုက်ရန် ထိုအရာ၏ပုံပန်းသဏ္ဍာန်ကိုလည်း​ကောင်း နာမည်ကိုလည်း​ကောင်း သိရန်မလိုအပ်​ချေ။ ဥပမာထန်​မော့အ​နေနှင့် လူတစ်​ယောက်က ၆နာရီတွင်  ပန်းကန်တစ်ချပ်ထားသွား​ကြောင်း သိရုံမျှနှင့် သူကျိန်စာတိုက်နိုင်ပြီဖြစ်သည်။

ထန်​​မော့ စားပွဲ​ပေါ်တွင် သူ၏ညာလက်ဖြင့် စက်၀ိုင်းတစ်ခုကိုဆွဲလိုက်သည်။ သို့​သော်သူ၏လက်များမှာ ထိုစက်၀ိုင်းကိုဆွဲသည်နှင့် စတင်တုန်ခါလာ​တော့သည်။ စက်၀ိုင်းတစ်၀ိုင်းကို အပြီးသတ်ရန် ထန်မော့ တစ်မိနစ်ခန့်ပင် အချိန်ယူခဲ့ရသည်။

​ပွေးကြီး​၏ ​မြေ​အောက်ဂူမှာရှိခဲ့စဥ်က လီပင်းမှာ သူ၏စွမ်းရည်ကို သက်​သေပြရန် ​ထောက်ချွန်နှင့်ဆွဲထားသည့်နှယ် ​သေသပ်လှပ​သောစက်၀ိုင်း၂၀ိုင်းကိုဆွဲပြခဲ့သည်။ အရွယ်အစားများမှာလည်း အတူတူပင်။

လီပင်း၏စွမ်းရည်ကို ရရှိခဲ့ပြီး​နောက် သူ ​လေးကြိမ်သာလျှင် အသုံးပြုရ​သေးသည်။  ရှီ​​ပေ့မူလတန်း​ကျောင်းမှ ခိုး၀င်သူ၊ မာရီယိုနှင့် နန်ကျင်းလမ်း​ပေါ်တွင် ခြုံခိုတိုက်ခိုက်ခဲ့​သော ခိုး၀င်သူနှစ်ဦးပင်။ သူထိုစွမ်းရည်ကိုအသုံးပြုလိုက်သည်နှင့် သူ၏လက်များက သူ့အလိုလိုထိန်းချုပ်စရာမလိုပဲ စက်၀ိုင်းကိုဆွဲနိုင်​လေသည်။

ထန်​မော့ သူ၏မျက်စိ​ရှေ့မှ တွန့်လိမ်​နေ​သော စက်၀ိုင်းကို ကြည့်ကာ မျက်​မှောင်ကျုံ့လိုက်မိသည်။

ထန်​မော့စွမ်းရည် စာအုပ်၏ ပထမစာမျက်နှာကို လှန်လိုက်မိသည်။ 

[စွမ်းရည်: ငါ့ရဲ့စွမ်းရည်နယ်​မြေက ဇာတ်လိုက်​လောက်​တောင် သားနားမ​နေဘူး]

ဤသည်မှာ မီးခြစ်ဆံကြီးကို သို​လှောင်ရန် အသုံးပြုပြီးသာဖြစ်၍ ထပ်သုံး၍မရ​တော့​ချေ။

ဒုတိယစာမျက်နှာ...

[စွမ်းရည်:စက်၀ိုင်းဆွဲပြီး ကျိန်စာတိုက်မယ်] 

ဤသည်မှာ သူအသုံးပြုရန် ကျရှုံးခဲ့​သော စွမ်းရည်ပင်။

တတိယစာမျက်နှာ...

[စွမ်းရည်:  ...]

……

ထန်​မော့ ၅ခု​မြောက်စာမျက်နှာကို လှန်လျက် 

'ငါ့အဘိုးပြန်​​ပေး စွမ်းရည်ကို​တွေ့လိုက်သည်။ သူ တဲအိမ်ထဲမှ ထွက်လိုက်ပြီး မည်း​မှောင်တိတ်ဆိတ်​နေ​သော ​တောင်ကြားကိုကြည့်လိုက်မိသည်။ ထို့​နောက် သူ၏တင်ပါးတွင်လက်နှစ်ဖက်တင်လျက် ​တောင်ကြားထဲသို့ အားအပြည့်နှင့်​အော်လိုက်​တော့သည်

" ငါ့အဘိုးပြန်​ပေး"

​အေးစက်​သော ညတွင် ထန်​မော့၏​​အော်သံမှာ မွန်းစတား​တောင်ကြားတွင် အချိန်အ​​​တော်ကြာ ပဲ့တင်ထပ်​နေခဲ့သည်။ ဆိုးသည်က အသံကိုသာကြားရပြီး မီးထွက်မလာခြင်းပင်။

ထန်​​​မော့၏ရင်မှာ တင်းကြပ်သွားခဲ့သည်။ သူသည်လက်မ​​​လျှော့လိုက်ပဲ' အ​ဝေးမှစွမ်းရည်ကိုကျားတစ်​ကောင်လိုစုပ်ယူခြင်း'စွမ်းရည်ကိုလည်း စမ်းသုံးကြည့်လိုက်သည်။ သို့​​သော် သူမည်မျှပင်ကြိုးစားပါ​စေ အကျိုးသက်​ရောက်မှု မရှိ​ချေ။

အားလုံးမှာ ကျရှုံးခဲ့ရသည်။

"ဒီဂိမ်းက စွမ်းရည်သုံးခွင့်ပိတ်ထားတာလား" 

ထန်​မော့နှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်း​စေ့မိသည့်တိုင် သူ၏ရင်ထဲက​တော့ ထိုအ​ဖြေကို ငြင်းဆန်​​နေခဲ့သည်။ 

မဖြစ်နိုင်။ သူ၏မီးခြစ်ဆံကြီးကို ထုတ်ယူ​နိုင်ဆဲမဟုတ်ပါ​လော။

လက်​ကောက်၀တ်ရှိ တက်တူးမှ မီးခြစ်ဆံကြီးကို ထုတ်ယူခြင်းသည်ပင် 'ငါ့စိတ်စွမ်းအင်နယ်​မြေက ဇာတ်​လိုက်​လောက်​တောင် သားနားမ​နေဘူး'စွမ်းရည်ကို အသုံးပြုခြင်းမဟုတ်ပါလား၊ ဤစွမ်းရည်ကို အသုံးပြုနိုင်သည့်တိုင် ကျန်စွမ်းရည်များက​တော့ အလုပ်မဖြစ်​​​ချေ။ ထို့အပြင် ထန်​မော့မှာ ကြွက်မည်းကြီးနှင့်တိုက်ခိုက်စဥ်ကလည်း မည်သည့်စွမ်းရည်ကိုမျှ အသုံးမပြုခဲ့​​ချေ။

သူယခုမှသတိရသည်မှာ သူ၏စွမ်းရည်များကို ​မော့​လျော့​နေခဲ့ခြင်းပင်။ သူသည်ကြွက်မည်းကြီးအား သူ၏ကိုယ်ပိုင်ခွန်အားနှင့် မီးခြစ်ဆံကြီးနှင့်သာရင်ဆိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

"ဒီဂိမ်းက စိတ်စွမ်းအင်နယ်​​မြေလို စွမ်းရည်မျိုးကိုပဲသုံးခွင့်​ပေးထားတာလား"

ထန်​မော့ ယာယီ​ဖြေရှင်းချက်ကို ထုတ်လိုက်မိသည်။ သူစွမ်းရည်စာအုပ်ကို ​လေထဲသို့ပစ်လျက် ပြန်သိမ်းလိုက်ပြီး​ကျောပိုးအိတ်ထဲမှ တီ​ကောင်မျက်ရည်ကိုထုတ်ယူလိုက်သည်။

ထန်​မော့ ဂိမ်းကူပစ္စည်းများကို​ရော အသုံးပြူနိုင် မပြုနိုင် စမ်းသပ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

မျက်ရည်မှာ ကန့်ချက်ရှိ​သော ဂိမ်းကူပစ္စည်းဖြစ်ကာ ၃ကြိမ်အသုံးပြုနိုင်ပြီး ဒဏ်ရာများကို ကုသနိုင်သည်။ ထန်​​​မော့ဓါးကိုထုတ်ယူလျက် သူ၏ဘယ်လက်ကို ကြီးမား​သောပြတ်ရှရာကြီးတစ်ခုပြုလုပ်လိုက်သည်။ ​သွေးများမှာ ထို​နေရာမှ တမဟုတ်ချင်းစီးကျလာခဲ့​တော့သည်။ စူးရှ​သောနာကျင်မှု​က ထန်​မော့၏မျက်ခုံးများကို စုကျုံ့သွား​စေခဲ့သည်။ သူကတီ​ကောင်မျက်ရည်ကို ဒဏ်ရာ​ပေါ်ဖိကပ်လိုက်သည်။

၅မိနစ်ကြာပြီး​နောက် ထန်​မော့၏ တရား၀င်ကစားသမား၏သန်မာ​သော ကိုယ်က အလိုလို​သွေးတိတ်သွား​စေသည်။ တီ​ကောင်မျက်ရည်မှာ ဒဏ်ရာ​ပေါ်ဖိကပ်ထားသည့်တိုင် မည်သည့်သက်​ရောက်မှုကိုမှ ပြုလုပ်​ပေးမလာခဲ့​​ချေ။

ထန်​မော့ တီ​ကောင်မျက်ရည်ကို သူ၏ အိတ်ထဲသို့ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး မာရီယို၏ဦးထုပ်ကို ထုတ်လိုက်ပြန်သည်။

​နေ့လည်ကသူသည်ထိုဦးထုပ်ကိုသုံးလျက် ပစ္စည်းသုံးခုကိုရရှိခဲ့သည်။ ထိုထဲမှ တစ်ခုကို ပန်း​ရောင်ကရားထဲသို့ ထည့်လျက် ကန်စွန်းဥနှင့်လဲခဲ့​လေသည်။ ​လေးကြိမ်​မြောက်အသုံးပြုပါက မူး​ဝေလာမည်ဖြစ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်အတွက် ​ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများရှိလာမည်ဖြစ်သည်။

သို့​သော် သူ တုန့်ဆိုင်းမ​နေခဲ့​ချေ။ သူ ဦးထုပ်ကို​ဆောင်းလျက် ဘွားဘွား၀ံပု​လွေကြီး၏ အိမ်နံရံကို ​ခေါင်းနှင့်​ပြေးတိုက်ချလိုက်သည်။

ဘန်း...

အို​ဟောင်းကာမည်းနက်​နေ​သော ​ငွေလက်စွပ်တစ်ကွင်း ​မြေ​ပေါ်သို့ပြုတ်ကျလာခဲ့သည်။ ထန်​မော့မှာ နံရံကိုလက်​ထောက်လျက် ခတ္တမျှ နား​နေခဲ့သည်။ ခတ္တကြာပြီးမှ ကိုယ်ကိုကိုင်းလျက်လက်စွပ်ကို ​ကောက်လိုက်သည်။

မာရီယို၏ဦးထုပ်ကို အသုံးပြုနိုင်ဆဲ။

သူ့ထံတွင် ​နောက်ဆုံးကျန်သည်က ရှားပါးအရည်အ​သွေးရှိ ကြက်ဆင်ဥပင်။

ထန်​မော့သည့် ကြက်ဆင်ဥကိုထုတ်ယူလျက် စိုက်ကြည့်လိုက်မိသည်။ အ​တော်​လေးကြာပြီး​နောက်တွင် သူသည် ကြက်ဆင်ဥ​ပေါ်သို့ ၃ချက် ဖြည်းညင်းစွာ ​ခေါက်လိုက်သညိ။

"လူကြီးမင်းဖူ"

ည​နေခင်း​လေ​ပြည်ကတိုး​ဝှေ့သွားလျက် ဘွားဘွား၀ံပု​လွေကြီး၏အိမ် မှန်ပြတင်း​ပေါက်ကိုခပ်သဲ့သဲ့ လှုပ်ခါသွား​စေသည်။

ကြက်ဆင်ဥထံမှ မည်သည့်အသံမျှထွက်မလာခဲ့​ချေ။

၃မိနစ်ကြာသွားသည့်တိုင် တိတ်ဆိတ်​​နေဆဲ။ 

ထန်​မော့သူ၏ညာလက်ကို​​မြောက်လျက် ကြက်ဆင်ဥ​ပေါ်တွင် 'S'သဏ္ဍာန်ကို​ရေးဆွဲလိုက်သည်။ 'S'စာလုံးမှာ ယခင်ကလို အလင်း​ရောင်များ ​တောက်ပလာခြင်းမရှိ​ချေ။ သို့​သော် ထန်​မော့မှာ ၄င်းကိုမမြင်သည့်အလား နာမည်တစ်ခုကို ​အော်​ခေါ်လိုက်သည်။ 

"ဖူ၀မ်​သော်"

​လေတိုးသံမှလွဲလျက် ​ဖြေသံဟူ၍မရှိခဲ့။ 

၁၀မိနစ်ကြာပြီး​နောက် ထန်​မော့ ကြက်ဆင်ဥကိုပြန်သိမ်းလိုက်ရသည်။ သူသည်ဘွားဘွား၀ံပု​လွေကြီး၏ အိမ်ပြတင်း​ပေါက်ထဲံ​လျှောက်သွားလျက် အပြင်ဘက်တစ်​နေရာမှ ကြွက်တွင်း၉တွင်းကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထိုစဥ် ဆိုဖာအနီးမှ ပန်း​ရောင်နာရီမှာ တီခနဲမြည်သံဖြင့် ၁၂နာရီကို ညွှန်ပြလာ​တော့သည်။

ဤသည်မှာ ၃ရက်​မြောက်​နေ့ပင်။ 

"ဒါကတစ်ဦးချင်းဂိမ်းပဲ" ထန်​မော့သည် အ​ဝေးတစ်​နေရာမှ တတိယ​မြောက် ကြွက်တွင်းကိုကြည့်လျက် တည်ငြိမ်စွာဆိုလိုက်သည်။ သူဖြည်းညင်းစွာ ​ကောက်ချက်ချလိုက်သည်။

"​နောက်တစ်​ယောက်ကလည်း ငါပဲ"

🪩