MM Story Teller

Chapter 49

Viewers 7k

🌍Chapter 49

ထန်မော့ ကရားထဲသို့ပစ်ထည့်လိုက်သော ဆံပင်များမှာ မည်းတူးပြီးနံစော်နေသော အမည်မသိအရာ၀တ္ထုကြီးအဖြစ်ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။

သူ နှာခေါင်းကိုလက်ဖြင့်ပိတ်လျက် နောက်လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဓါးကို သုံးလျက် ထိုအရာကိုခွဲကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နော် သူကခွဲထားသောအတွင်းသားများကို အမူအယာမဲ့စွာကြည့်လျက်

"တူးသွားတဲ့ကန်စွန်းဥတွေကဘာလို့ မစင်နံ့ထွက်နေရတာလဲ"

သူ၏စကားကို ကြားမိသည့်အလား ပန်းရောင် ကရားမှာ ဖြတ်ခနဲလင်းလာခဲ့ပြန်သည်။

ထန်မော့အနေနှင့်ဤအရာကြီးကို ကြွက်တွင်းရှေ့တွင်ထားလျက် စမ်းသပ်နေစရာပင်မလိုချေ။ ဤအရာကြီးနှင့် ရွှေကြွက်ကို ဆွဲဆောင်နိုင်စရာအကြောင်းကိုမရှိပေ။

ထန်မော့ကရားကိုကောက်ယူလျက် စာလုံးကလေးများကို ထိကြည့်လိုက်သည်။

"မြေအောက်လူသားရဲ့ ပုတ်သိုးနေတဲ့ဆံပင်တွေ၊ ပြောချင်တာကဆံပင်က အိုဟောင်းနေလွန်းလို့ မြေအောက်ကမ္ဘာကတစ်ခုခုအဖြစ် လက်မခံနိုင်တော့တာလား၊ အစာအဖြစ်ပြောင်းပေးလို့မရဘူးပေါ့"

သို့ဆိုလျှင်တော့ ခက်ခဲပေတော့မည်။

ထန်မော့မီးလင်းဖိုထံလျှောက်သွားလိုက်ပြီး အပေါ်တွင်ချိတ်ထားသော လူခေါင်းကြီးကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူကခတ္တမျှကြည့်နေပြီးမှ ဓါးကိုထုတ်ယူကာ ၄င်းထံမှ ဆံပင်အနည်းငယ်ကိုဖြတ်ယူလိုက်သည်။ ထို့နောက်ဆိုဖာထံပြန်သွားလျက် ကရားထဲသို့ ထိုဆံပင်များကို ထည့်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။

၅မိနစ်ကြာပြီးနောက်

[သေခါနီးလူကြီးရဲ့ ဆံပင်တွေ ထွီ...]

ထန်မော့"..."

ဒါတောင်မရသေးဘူးလား...

ထန်မော့လည်း မည်သည့်ဦးခေါင်းအပိုင်းအစကိုမှ ဖြတ်ယူဖို့ကြိုးစားမနေတော့ချေ။ ကစားပွဲအတွက်လိုအပ်ချက်မှ အတော်လေးမြင့်မားပုံပင်။ အကယ်၍ထန်မော့ကသာ အစစ်အမှန်ခေါင်းစွပ်နီလေးဆိုလျှင် မြေအောက်လူသားဖြစ်သည်မို့ မိမိ၏ပိုင်ဆိုင်မှုများကို ထည့်လျှင်လည်းရသည်ပင်။

သို့သော်သူက ခေါင်းစွပ်နီလေးဟုတ်မနေခဲ့ချေ။

"မာရီယိုရဲ့ဦးထုပ်က မြေအောက်ကမ္ဘာကလို့ပြောလို့တော့ရတာပဲ၊ ကြက်ဆင်ဥကပွေးကြီးဆီကရတာ၊ တီကောင်မျက်ရည်ကလည်း မွန်းးတားတွေနဲ့ဆိုင်တယ်"

ထိုသုံးခုမှာ ထန်မော့ အနက်ရောင်မျှော်စင်ဂိမ်းများထံမှ ရရှိခဲ့သောဆုများပင်။ အသုံး၀င်နိုင်မည့်တစ်ခုတည်းသောအစာက မာရီယို၏ဦးထုပ်ဖြစ်သည်။ သို့သော်ထန်မော့အတွက် ထိုကဲ့သို့အထူးအရည်အသွေးရှိပစ္စည်းတစ်ခုကို ကရားထဲထည့်ပြီး ကန်စွန်းဥအဖြစ်ပြောင်းရန်မူ မဖြစ်နိုင်ချေ။

သူ့တွင် အဖြေရှိနေခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

ထန်မော့ အနီရောင် ပတ္တမြားကိုထုတ်ယူလျက် သူ့ခေါင်းပေါ်တင်ကာ မာရီယို၏ဦးထုပ်အဖြစ်ပြောင်းလိုက်သည်။

ဤဆိုး၀ါးသောရနံ့က မီးကျွမ်းနေသော ကန်စွန်းဥအနံ့လောက်တော့မဆိုးသေးချေ။ ထန်မော့အလျင်အမြန် အသက်အောင့်ထားလိုက်သည်။ သူ ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီး၏ အိမ်နံရံကိုကြည့်လိုက်ပြီး ၃စက္ကန့်ခန့်ကြာသည်နှင့် ခေါင်းနှင့် ပြေးတိုက်တော့သည်။

ဒုန်း...

ဘုတ်...

ပထမအသံမှ နံရံနှင့်ခေါင်းနှင့် ၀င်တိုက်သောအသံဖြစ်ကာ ဒုတိယအသံကတော့ ပစ္စည်းတစ်ခုခုပြုတ်ကျလာသည့်အသံပင်။

"ဒီနံရံကအတော်မာတာပဲ"

ထန်မော့သူ၏ခေါင်းကိုပွတ်လျက် မာရီယို၏ဦးထုပ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

ထို့နောက်ကိုယ်ကိုကိုင်းလျက် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ ပစ္စည်းကို ကောက်ယူလိုက်သည်။

၄င်းမှာ အိုဟောင်းနေသော အံကပ်တစ်ခုဖြစ်ကာ ချောကလက်အစအနတချို့ပင် ကပ်နေသေးသည်။ ထန်မော့မှာ ထိုပစ္စည်းကလည်း တူးနေသော ကန်စွန်းဥကိုသာ ထုတ်ပေးနိုင်မည်ကို အနည်းကပ်စိုးရိမ်နေမိသည်။

သူသည်ထိုအံကပ်ကို ကရားထဲထည့်လိုက်ချိန်အထိ အနည်းငယ် ရတက်မအေးဖြစ်နေဆဲပင်။

၁မိနစ်ကြာပြီးနောက် ပန်းရောင်ကရားမှ ယခင်ကဲ့သို့ပင် တောက်ပသောအလင်းရောင်များ တဖျတ်ဖျတ်လင်းလာပြီး အလင်းရောင်များပျောက်သွားသည်နှင့် ကရားနှုတ်ခမ်း၀တွင် မြင်နိုင်သောမျဥ်းတစ်ကြောင်းပေါ်လာခဲ့သည်။ ထိုလိုင်းဖြည်းဖြည်းဖြတ်သွားသည်နှင့် ကရားမှာ အ၀ါရောင်အဖြစ်ပြောင်းလဲလာခဲ့သည်။ ပထမတစ်ခေါက်နှင့်မတူသည်နှင့် ထန်မော့စိတ်လှုပ်ရှားသွားမိသည်။ ကရားတစ်ခုလုံး အရောင်ပြောင်းသွားသည်နှင့် အထဲမှ တစ်ခုခုခုန်ထွက်လာပြီး ထန်မော့၏ခြေထောက်နားသို့ကျလာခဲ့သည်။

[ဖိနပ်ချုပ်သမားကြီး နှစ်၇၀လောက် သုံးခဲ့တဲ့ အံကပ်ဟောင်းကြီး]

ကရားပေါ်တွင် စာလုံးတချို့ပေါ်လာခဲ့ပြီး အ၀ါရောင်မှာ တဖြည်းဖြည်းမှိန်ဖျော့လျက် ပန်းရောင်အဖြစ်ပြန်ပြောင်းသွားခဲ့သည်။

ထန်မော့ခြေထောက်နားရှိ ကန်စွန်းဥမှာ ကြီးမားပြီးရှည်လျားကာ လူကြီးတစ်ဦး၏ လက်မောင်းတစ်ဖက်ခန့်ရှိသည်။ ထိုကန်စွန်းဥမှာ ကမ္ဘာပေါ်က ကန်စွန်းဥများနှင့် မကွာသော်လည်း အနံ့ကတော့ အနည်းငယ်ပိုကောင်းလေသည်။ ထန်မော့မှာ တစ်ရက်လုံးဘာမှမစားရသေးသော်လည်း ဤကန်စွန်းဥကိုကြည့်ပြီး ဗိုက်ဆာမလာခဲ့ပေ။

သူကန်စွန်းဥကိုယူလျက် မီးဖိုချောင်းထံသွားကာ ပန်းကန်တစ်ချပ်ပေါ်တွင် ၄င်းကို တင်လိုက်သည်။

ထိုအရာများအားလုံးပြီးစီးသွားချိန်တွင် မနက်၃နာရီသာရှိသေးသည်။ ထန်မော့ခတ္တမျှတွေးတောပြီးနောက် မာရီယို၏ဦးထုပ်ကိုဆောင်းကာ နံရံကို ၂ကြိမ်ခန့်၀င်တိုက်လိုက်ပြန်သည်။ ပထမအကြိမ်တွင် ကွဲနေသောမှန်တစ်ချပ်နှင့် နောက်တစ်ကြိမ်တွင်မူ တစ်၀က်စားထားသော ကြက်ပေါင်တစ်ချောင်းပြုတ်ကျလာခဲ့သည်။

မာရီယို၏ဦးထုပ်မှာ အထူးအရည်အသွေးရှိ ဂိမ်းကူပစ္စည်းပင်။ ထိုဦးထုပ်ကိုဆောင်းထားပြီး မာကြောသော နံရံကို၀င်တိုက်ပါက ရှားပါးသောရတနာများ ကျလာနိုင်သော စွမ်းရည်မျိုးရှိသည်။ အလွန်ဆုံးရာခိုင်နှုန်းကတော့ ၁၀ရာခိုင်နှုန်းသာ။

ပစ္စည်းများကိုရရှိပြီးနောက် ထန်မော့စမ်းကြည့်လိုက်သည်။

မာရီယိုဦးထုပ်ကို၀တ်ထားပြီးနောက် မာကြောသောနံရံကို၀င်တိုက်ရန် အားများများသုံးရန်လိုအပ်သည်။

ထို့နောက်ပစ္စည်းတချို့ပြုတ်ကျလာမည်ဖြစ်ကာ မည်သည့်အရာပြုတ်ကျလာမည်လဲ မသိနိုင်ချေ။

အနက်ရောင်မျှော်စင်ထံမှ သူ့အနေနှင့် မျှော်စင်တိုက်ခိုက်ဂိမ်းထဲ၀င်ရတော့မည်ဟု သတင်းပေးကတည်းက သူတစ်ရက်ကိုမျှမဖြုန်းတီးခဲ့ချေ။ သူထိုဦးထုပ်ကို၀တ်လျက် နံရံများကို၀င်တိုက်ကာ ထိုအရာပြောသလို ရတနာတွေများကျလာမလားဟု ကြိုးစားခဲ့သည်။

ဦးထုပ်အား တစ်ရက်တွင်ဘယ်နှကြိမ်သာအသုံးပြုရမည်ဟု ဖော်ပြမထားချေ။ သို့သော်ထန်မော့၏စမ်းသပ်ချက်များအရ ထိုဦးထုပ်ကို တစ်နေ့တွင် ၃ကြိမ်သာလျှင် လုံလုံခြုံခြုံအသုံးပြုနိုင်သည်။ ထိုသုံးကြိမ်ထံမှ ၀င်တိုက်မှုအားကြောင့် ထန်မော့အား မူးဝေပြီးမသက်မသာဖြစ်လာစေသည်။ အကယ်၍ သူ၄ကြိမ်မြောက်သာ သုံးမည်ဆိုပါက ထိုဦးထုပ်မှာ သူ၏ကိုယ်အတွက် ဆိုးကျိုးများဖြစ်လာစေမည်ဟုသူသိလိုက်သည်။ ၀င်တိုက်မှုများလေ သိသာလေပင်။

ထို့ကြောင့်ဤဦးထုပ်အား တစ်နေ့တွင် ၃ကြိမ်တွင်သာအသုံးပြုနိုင်ကာ ပစ္စည်းကျနိုင်နှုန်းလည်း သင့်တော်သည်။

ဦးထုပ်ကိုရရှိပြီးချိန်မှစ၍ ထန်မော့ထိုဦးထုပ်ကို ၃၄ကြိမ်အသုံးပြုပြီးဖြစ်ကာ တခါတရံမှသာ သူထံတွင် အသုံး၀င်သော ပစ္စည်းတချို့ရရှိလာတတ်သည်။

တခါတရံ ညစ်ပါတ်နေသော ကောဇော၊ တခါတရံမူ ရိုးရိုးကျောက်ခဲတစ်ခဲပင် ကျလာတတ်သေးသည်။

တစ်ခါက ရတနာကျောက် ၇မျိုးစီချယ်ထားသော ဓါးကလေးတစ်ချောင်း ကျလာဖူးခဲ့သည်။ ထန်မော့အံ့အားသင့်စွာမျက်တောင်ခတ်လျက် ထိုဓါးကိုအလျင်အမြန်ကောက်ယူလိုက်သည်။ သူထိုဓါးကို မစမ်းသပ်ကြည့်ရသေးသော်လည်း စာကြောင်းတချို့က ခပ်မြန်မြန်ပဲပေါ်လာခဲ့သည်။

[ပစ္စည်း:စနိုး၀ှိုက်ရဲ့ပန်းသီးလှီးဓါး]

[ပိုင်ရှင်:ထန်မော့]

[အရည်အသွေး:အမှိုက်ဆန်]

[အဆင့်:မရှိ]

[တိုက်ခိုက်ခြင်း:အားနည်း]

[ အသုံးပြုပုံ:အလွန်လှပ]

[မှတ်ချက်: စနိုး၀ှိုက်လေး အခွံခွာထားတဲ့ပန်းသီးလေးစားချင်လားဟင်]

ထန်မော့"..."

သူပန်းသီးအခွံမခွာချင်ပါဘူးနော်...

ထန်မော့လက်မလျှော့သေးချေ။

၄င်းမှာ အမှိုက်ဆန်သောအရည်အသွေးရှိလျှင်တောင် စနိုး၀ှိုက်၏ဓါးတွင်သစ်သီးလှီးသည့်အပြင် တခြားအသုံးပြုနိုင်သောနေရာရှိပေဦးမည်။ ထို့နောက်သူ၏လက်ကထိုဓါးသွားကို မတော်တဆသွားထိမိခဲ့သည်။ ထန်မော့၏ဦးနှောက်က လက်ချောင်းမှပြတ်ရှသောနာကျင်မှုကို စောင့်နေတုန်းသာရှိသေးချိန်တွင် ထိုဓါးမှာ နှစ်ပိုင်းကျိုးသွားတော့သည်။

ဤသောက်ကျိုးနဲဓါးမှာ လက်ညိုးလေးနှင့်တောင် အထိမခံချေ။

မာရီယို၏ဦးထုပ်ကား ဆိုးကျိုးများလှသည်။

ထန်မော့ ကန်စွန်းဥပန်းကန်ကိုကိုင်လျက် ကြွက်တွင်း၉တွင်းထံလျှောက်သွားလိုက်သည်။

မွန်းစတားတောင်ကြားတွင် တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ တောင်၏အနက်ရှိုင်းဆုံးအပိုင်းတွင်နေထိုင်လေသည်။ လူ၀ံကြီးနှင့်တခြားမွန်းစတားများမှာ တောင်များလယ်တွင်နေထိုင်ကြသည်။

သူတို့မှာ ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီး၏အိမ်နှင့်ကွာဝေးလှပြီး အဆက်အဆံမရှိသလောက်ပင်။

ထန်မော့သည်လည်း မွန်းစတားတောင်ကြားတွင် ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီး၏ အဆင့်အတန်းမှာ ထူးခြားသည်ဟုခံစားမိလိုက်သည်။

သူမ၏စိုက်ခင်းမှာ တခြားသူများ၏စိုက်ခင်းများထက် ကြီးမားသည်။

ထန်မော့တောင်ကြားကို၀င်လာစဥ်က တခြားအိမ်များရှေ့မှ အသီးအရွက်စိုက်ခင်းများကိုမြင်ခဲ့သည်။

သေးငယ်သောအသီးအရွက်စိုက်ခင်းလေးများမှာ သာမာန်ဆန်လှပြီး ရှေးယခင်ကလူတို့အိမ်တွင် စိုက်ပျိုးထားတတ်သောစိုက်ခင်းလေးများနှင့် အတူတူပင်။ သို့သော်ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီး၏စိုက်ခင်းကမူ တောင်ကြားတစ်ခုလုံးကို နေရာယူထားလေသည်။

ထိုတောင်ကြားတွင် ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးတစ်ဦးတည်းသာနေထိုင်ပြီး ကျန်နေရာမှာ အသီးအရွက်စိုက်ခင်းပင်ဖြစ်သည်။

ထန်မော့ ဆယ်မိနစ်ကြာတောင်ကြားသို့ဆင်းလာပြီးနောက် စိုက်ခင်းအနီးမှ တွင်းပေါက်၉ပေါက်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

ထိုချောမွေ့သေသပ်သော တွင်းပေါက်ကိုးပေါက်မှာ ရုတ်တရက်ကြီးပေါ်ပေါက်လာသည့်နှယ်။ ၄င်းမှာ တောင်ကြားတစ်ခုလုံးနှင့်မအပ်စပ်ပဲ ကွဲထွက်နေခဲ့သည်။ ထန်မော့သည် စိုက်ခင်း၏အလယ်တွင်ရပ်နေခဲ့ပြီး သူ၏ရှေ့တွင်မူ တွင်းပေါက်ကိုးပေါက်ရှိလေသည်။

အချင်း၀က်၃မီတာခန့်ရှိသော တွင်းပေါက် ၉ပေါက်မှာဘေးချင်းကပ်တန်းစီလျက်။ ထိုတွင်းပေါက်များမှာ အတော်လေးနက်ရှိုင်းသည်ကိုလည်း မြင်နိုင်လေသည်။ သူဓါတ်မီးဖြင့်ထိုးကြည့်လျှင်တောင် အတွင်းသို့ သေချာမမြင်နိုင်ပေ။

အဌမအချက်: ကောက်ရိတ်သိမ်းချိန်မတိုင်ခင် ကြွက်များမှာ တွင်းများအတွင်းတွင်သာနေထိုင်ကြသည်။

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးပြန်လာမှ အသီးအရွက်များ စိုက်ပျိုးမည်ဖြစ်၍ ထိုကြွက်များမှာ အခုချိန်အပြင်သို့ ထွက်လာနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ ထန်မော့ ထိုတွင်းပေါက်များအနီး ဂရုတစိုက်လျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူသည်ကန်စွန်းဥကို တွင်းရှေ့တွင်ချလိုက်ပြီး တွင်းပေါက်၉ပေါက်လုံးကို လျှောက်ကြည့်လိုက်၏။

မြေကြီးပေါ်တွင် ကုတ်ခြစ်ရာများရှိနေခဲ့သည်။ ချွန်ထက်သောလက်သည်းရာများပင်။ ထိုလက်သည်းချွန်များဖြင့် မြေကြီးကိုတူးထားသည်တို့ကိုလည်း တွေ့ရလေသည်။ အနက်ဆုံးမြေကျင်းမှာ မီတာ၀က်လောက်ရှိသည်။

"ကြွက်အမတွေက အနည်းဆုံး ၂မီတာလောက်ရှိပြီး တော့ သူတို့လက်သည်းတွေကလည်း အတော်ထက်ပုံပဲ"

ထန်မော့ ထိုခြေရာလက်ရာများကို ကြည့်လျက် တိတ်တဆိတ်ရေရွတ်လိုက်သည်။

"ဒါတွေက ရွှေကြွက်လုပ်ထားတာလား၊ ကြွက်မည်းကလုပ်ထားတာလား"

တွင်းပေါက်များထဲတွင် ရွှေရောင်နှင့် အမည်းရောင် အမွှေးတချို့လည်းရှိကာ အမည်းရောင် အမွှေးကပိုများသော်လည်း ထိုခြေရာလက်ရာများကို မည်သည့်တစ်ကောင်ကလုပ်ထားသလဲတော့မခန့်မှန်းနိုင်ချေ၊

"အမွှေးတွေရဲ့အရှည်ကအတူတူပဲ၊ ဒီလိုဆိုမှတော့ ရွှေကြွက်နဲ့ ကြွက်မည်းရဲ့အရွယ်ကလည်း အတူတူပဲဖြစ်မှာ"

ထန်မော့တွင်းထဲသို့၀င်မသွားပဲ အပြင်မှနေ အတွင်းသို့ တတ်နိုင်သမျှ စူးစမ်းနေခဲ့သည်။

"ကြည့်ရတာ ရွှေကြွက်နဲ့ကြွက်မည်းရဲ့ တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်းက မျောက်တွေထက်နည်းမှာတော့မဟုတ်ဘူး၊ သူတို့ကပိုတောင်သန်မာနိုင်တယ်"

ထန်မော့ ခတ္တမျှတွေးတောနေပြီးမှ ကန်စွန်းဥပန်းကန်ကိုကိုင်လျက် တွင်းပေါက်ကိုးခုရှေ့တဖန်ပြန်သွားလိုက်သည်။

ပထမရက်တွင် ရွှေကြွက်ပေါ်လာနိုင်နှုန်းက ၄၀ရာခိုင်နှုန်းရှိကာ ကြွက်မည်းပေါ်လာနိုင်နှုန်းက ၆၀ရာခိုင်နှုန်းရှိသည်။

သူအလျင်မလိုချေ။

ထန်မော့အနေနှင့် ထိုကြွက်များမှာမည်သို့ပုံသဏ္ဍာန်ရှိသလဲ မသိသလို တိုက်ခိုက်နိုင်စွမ်းက မည်မျှသန်မာသလဲဆိုတာကိုလည်း မသိချေ။ သူ့တွင်အချိန်၇ရက်ရှိသည် ရွှေကြွက်ကိုကျန်၆ရက်အတွင်းလည်း အမိဖမ်းနိုင်သေးသည်။ ဤသည်မှာပထမရက်သာရှိသေးကာ ကြွက်မည်းပေါ်လာနိုင်နှုန်းများသည်ပင်။

မိမိကိုယ်ကိုနှင့် ရန်သူကိုနားလည်ခြင်းက တိုက်ပွဲကိုအနိုင်ရခြင်းပင်။ လောလောဆယ်သူသိထားသည့်အချက်က အလွန်နည်းသေးသည်။

ထန်မော့လည်း သည်အတိုင်း ၅ခုမြောက်တွင်းပေါက်ကိုသူ ရွေးချယ်လိုက်ကာ တွင်းရှေ့တွင်ရပ်ပြီး သူ၏လက်ကိုမြောက်ပြီး လက်ပါတ်နာရီမှအချိန်ကို စစ်ကြည့်လိုက်သည်။

စက္ကန့်လက်တံများကတရွေ့ရွေ့သွားနေခဲ့သည်။

သုံးမိနစ်ကြာပြီးနောက်တွင် မိနစ်လက်တဲမှာ ၁၂ဟူသည့်နေရာတွင် ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး ထန်မော့လည်း ကန်စွန်းဥအား တွင်းရှေ့တွင်ချကာ အမြန်ပြေးလိုက်သည်။ သူသည်ဆယ်မီတာခန့်အကွာက ကျောက်တုံးကြီးအကွယ်သို့ပြေးလျက် ၅ခုမြောက်အပေါက်ရှေ့မှ ကန်စွန်းဥကိုကြည့်နေလိုက်သည်။

၆နာရီထိုးသည်နှင့် နေသာနေသော မွန်းစတားတောင်ကြားမှာ ရုတ်ချည်းမှောင်မည်းသွား၏။

မွန်းစတားတောင်ကြားတွင် နေမရှိသလိုမျိုး အလင်းလာရာကိုလည်းရှာမတွေ့ခဲ့ချေ။ မနက်၆နာရီထိုးတွင်နေထွက်သကဲ့သို့ဖြတ်ခနဲလင်းလာပြီး ညနေ၆နာရီတွင်မူနေ၀င်သလိုချက်ချင်းမည်းမှောင်သွားသည်။

ယခုမှာ ညနေခြောက်နာရီပင်။ ညသည်ရောက်ရှိလာခဲ့ပြီး မွန်းစတားတောင်ကြားတစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။ လရောင်ကဖျော့ဖျော့လေးလင်းနေပြီး လေပြည်ကလေးကတိုက်ခိုက်နေကာ လှုပ်ရှားမှုအရိပ်အယောင်ဟူ၍မရှိချေ။

ထန်မော့၏မျက်လုံးများက ကြီးမားသော ကန်စွန်းဥကြီးပေါ်တွင်မြဲမြံနေလျက် မွန်းစတားကြီးပေါ်လာမည်ကိုစောင့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။

သတ္တမအချက်: အကယ်၍ကစားသမားနှင့်အစားအစာက တစ်နေရာထဲအတူရပ်မနေပါက ရွှေကြွက်ပေါ်လာနိုင်နှုန်း သူညရာခိုင်နှုန်းပင်။

ထို့ကြောင့် ကြွက်မည်းကလွဲလျှင် တခြားကောင်ပေါ်မလာနိုင်ချေ။

၃စက္ကန့်ကြာပြီးနောက် ၅ခုမြောက်တွင်းပေါက်ထဲမှ ကျယ်လောင်သောအသံတစ်ခုထွက်လာခဲ့သည်။ ထန်မော့၏မျက်လုံးများ၀ိုင်းစက်သွားလျက် ကိုယ်ကိုဖြောင့်ကာ ထိုတွင်းပေါက်ကို စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ခတ္တမျှအကြာ၌မည်းမှောင်သောအရိပ်တစ်ခုက ၅ခုမြောက်တွင်းပေါက်၏အဝတွင်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက်ထိုအရိပ်ကြီး၏လက်သည်းက ကန်စွန်းဥပန်းကန်ကိုရိုက်ချလိုက်သည်။

ထိုအနက်ရောင်မွန်းစတားကြီး၏လက်က ကန်စွန်းဥကိုကိုင်ထားလျက် ပန်းကန်မှာမူ အမှုန့်များအဖြင့် ကြေသွားခဲ့သည်။ ထို့နောက်၄င်းက ကန်စွန်းဥကိုစားလိုက်သည်။

တိတ်ဆိတ်သော ညအမှောင်တွင် ကန်စွန်းဥကိုက်၀ါးသံက ကျယ်လောင်လွန်းနေခဲ့သည်။ ထန်မော့သည်အသက်ရှူအောင့်လျက် ကန်စွန်းဥကိုစားနေသော အမည်မသိသတ္တ၀ါအား ကြည့်နေမိလေသည်။ ၄င်းကကန်စွန်းဥကိုစားသောက်ပြီးသည့်နှင့် ရုတ်ချည်း ထန်မော့ပုန်းနေသော ကျောက်တုံးကြီးထံကြည့်လာခဲ့သည်။

ထန်မော့၏နှလုံးတစ်ချက်ဆောင့်ခုန်သွားသော်လည်း ထွက်တော့မပြေးချေ။ သူသည်ထိုအရာကြီး၏၁၀မီတာအကွာအဝေးမှ မျက်တောင်မခတ်ပဲ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

အနက်ရောင်မွန်းစတားကြီးမှာ တွင်း၀တွင်ရပ်နေပြီး ၄င်း၏အမည်းရောင်အရိပ်က ညနှင့်ရောနှောနေခဲ့သည်။ သေးငယ်သောအစိမ်းရောင်မျက်လုံးများကမူ ထန်မော့အားစူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်လျက်။ ထိုမျက်လုံးများမှာ အေးစက်ပြီး သွေးဆာမှုကို ဖုံးကွယ်မထားခဲ့ချေ။

လူတစ်ယောက်နှင့် ကြွက်တစ်ကောင်မှာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ၅စက္ကန့်ကြာပြီးနောက် ထိုအမည်းရောင်မွန်းစတားကြီးမှာ မြေကြီးကိုတစ်ချက်ကန်လျက် တွင်းထဲသို့ပြေး၀င်သွားတော့သည်။ ၄င်း၏အရှိန်မှာမြန်လှသည်။ တဒုန်းဒုန်းအသံများကတဖြည်းဖြည်းတိုးလျက် နောက်ဆုံးတွင်ဝေးကွာသွားခဲ့လေသည်။

🪩

Prev Next