MM Story Teller

Chapter 48

Viewers 7k

🌍Chapter 48

သူတစ်ခန်းလုံးကို စူးစမ်းပြီးနောက် သူ၏အကြည့်များက မီးလင်းဖိုထံကျရောက်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် မီးလင်းဖိုပေါ်တွင်ချိတ်ဆွဲထားသော ဦးခေါင်းတစ်လုံးအား ကြည့်လိုက်မိပြန်သည်။

၄င်းမှာ လူတချို့၏အိမ်ရှိ မီးလင်းဖိုပေါ်တွင်ရှိတတ်သော သမင်ချိုနှင့်ဦးခေါင်းကဲ့သို့ပင်။ သို့သော်ဤတစ်ခုမှာတော့ အခြောက်လှမ်းခံထားရသော လူခေါင်းတစ်ခုပင်။

ဆံပင်အခွေအခွေတို့မှာ ထိုလူ၏မျက်နှာပေါ်ကျနေခဲ့သည်။ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်လူကြီး၏ ဦးခေါင်းမှာ သွေးရောင်ကင်းမဲ့လျက် အလောင်းကောင်နှင့်တူနေသည်ကလွဲလျှင် မျက်လုံးများမှိတ်လျက် ပါးစပ်ဟထားသည်မှာ နံရံပေါ်တွင် အိပ်မောကျသွားသည့်နှယ်။

ထန်မော့ ၄င်းကိုတစ်ချက်သာကြည့်ပြီး မျက်နှာလွှဲလိုက်သည်။

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးက နောက်ဆုံးတွင် လက်တစ်ဖက်ကိုစားသောက်၍ပြီးသွားပြီမို့ အရိုးကိုထွေးလျက် မီးဖိုထဲပစ်ထည့်လိုက်သည်။ မီးတောက်များဆစ်ဆစ်မြည်လျက် အရိုး၏ဆိုး၀ါးသောညှော်နံ့က တဲကလေးလုံးတစ်ခုလုံးကို ဖုံးလွှမ်းသွားတော့သည်။

"ငါညည်းအတွက် ညစာပြင်ပေးထားမယ်မထင်နဲ့"

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ သူမ၏သွေးများစိုရွှဲနေသော ပါးစပ်ကိုပွတ်သုတ်ရင်းဆိုလိုက်သည်။

"ကြေး၇ပြားပေးထားတာတင်လွန်လွန်းနေပြီ၊ မနက်ဖြန်ကစပြီး ညည်းငါ့အတွက်ရွှေကြွက်ကိုဖမ်းပေးရမယ်၊ ငါခုနှစ်ရက်နေပြီးပြန်လာလို့ ရွှေကြွက်ကို မတွေ့လို့ကတော့လား...

ထန်မော့ သူ၏ရှေ့မှ ၀ံပုလွေကြီးအား အေးစက်စွာကြည့်လိုက်သည်။

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးက ပြုံးလျက် သူ၏သွားများကြားတွင်ညပ်နေသော လက်ညိုးတစ်ချောင်းကို ဖော်ပြလာသည်။

"ညည်းကငါ့ရဲ့ညစာဖြစ်လာမယ်မှတ်"

ဘန်း...

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီး၏တံခါးကိုဆောင့်ပိတ်လိုက်သည့်အားကြောင့် တစ်အိမ်လုံးတုန်ခါသွားရသည်။

ထို့နောက် ထန်မော့ အိပ်ခန်းထဲမှ မိုးကြိုးသံနှယ်ကျယ်လောင်သော ဟောက်သံကြီးကိုကြားလိုက်ရတော့သည်။

ထန်မော့ အခန်းထဲတွင်လျှောက်ပတ်ကြည့်လိုက်သည်။

သူ အခန်းထဲရှိ ခုံများ စားပွဲများမှန်သမျှကို စစ်ဆေးကြည့်ခဲ့ပြီး ဆိုဖာကြားတွင်ညပ်နေသော လူဦးရေပြားနှင့်တွဲလျက်ဆံပင်များကိုပင်တွေ့ခဲ့သေးသည်။

မီးဖိုအပေါ်နံရံတွင် ချိတ်ဆွဲထားသော လူခေါင်းမှလွဲလျှင် ဤအိမ်မှာ သာမာန်လူနေတဲလေးနှင့်ကွာခြားမှုမရှိချေ။

သူ အိတ်ကို စားပွဲအောက်တွင်ထားလိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်လှဲချလိုက်သည်။ ထန်မော့ သူ၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ မျက်နှာကြက်ကိုကြည့်နေရင်း သူမျှော်စင်ပထမထပ်သို့ ၀င်လာစဥ်မှစ၍ ကြုံတွေ့ရသမျှကို ပြန်လည်စဥ်းစားလိုက်သည်။

အနက်ရောင်မျှော်စင်၏ပထမထပ်မှာ မြေအောက်ကမ္ဘာဖြစ်ပြီး တောအုပ်မှာတော့ ပထမထပ်နှင့် ဒုတိယထပ်အကြားမှ အစပ်ဖြစ်သည်။

လူ၀ံကြီး၊ မျောက်ကြီးများ၊ ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီး၊ ခေါင်းစွပ်ဦးထုပ်နီလေး...

ခေါင်းစွပ်ဦးထုပ်နီလေးမှာ ဤနေရာသို့ သူမ၏အဘွားကိုတွေ့ရန်ရောက်လာခဲ့သည်။

ကြေးပြား၇ပြား...၊ ၇ရက်...

မစ်ရှင်က ၇ရက်လား...

ထန်မော့သည် မိမိက ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီး၏ ပြိုင်ဘက်မဟုတ်မှန်း ကောင်းကောင်းသိသည်မို့ အဓိကမစ်ရှင်ပေါ်ပေါက်လာသည်အထိ စိတ်ရှည်ရှည်နှင့်သာစောင့်နေခဲ့သည်။

အနက်ရောင်မျှော်စင်မှာ သူ့အားမစ်ရှင်ချမပေးပဲ နေလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။

ထန်မော့ မျက်လုံးများဖွင့်လျက် မျက်နှာကျက်ကိုငေးကြည့်ရင်း တစ်ညလုံးစဥ်းစားနေခဲ့သည်။

နောက်တစ်နေ့နေ့လည်တွင် ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီး၏

အခန်းထဲမှ ကျယ်လောင်သောအသံကိုကြားလိုက်ရသည်။ ထို့နောက်ဘွားဘွား ၀ံပုလွေကြီးမှာ ပန်းရောင်ဇာအနားများနှင့် စကပ်ကို ၀တ်ဆင်လျက် ထွက်လာခဲ့လေသည်။ ကြီးမားသောကိုယ်ကြီးပေါ်မှ စကပ်လေးမှာ မတော်မလျော်နှင့် အချိန်မရွေး ပြဲထွက်တော့မည့်နှယ်။ သူမမှာ တင်ပါးကိုလှုပ်ခါရင်း တံခါးပေါက်ထံလျှောက်သွားလိုက်သည်။

"..."

ထန်မော့ ကြည့်ချင်စိတ်ပင် ရှိမနေခဲ့ချေ။

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးက ပန်းရောင်ထီးကလေးတစ်ချောင်းကိုကိုင်လျက် အနက်ရောင်တံခါးဘုထံလက်လှမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက်ထန်မော့အား လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး

" ညည်း အဲဒီရွံ့စရာ ရွှေကြွက်ကို ဘယ်လိုဖမ်းရမလဲသိလား"

ထန်မော့မှာ ခတ္တမျှတိတ်ဆိတ်နေပြီးမှ ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"မသိဘူး"

"ညည်းအမေက ညည်းကိုဒါတောင်သင်ပေးမထားဘူးလား၊ သောက်ကျိုးနဲ ငါပဲအကုန်သင်ပေးနေရမှာလား၊ ဒီလိုဆိုမှတော့နင့်ကို ကြေးခြောက်ပြားပဲပေးနိုင်မယ် ကြားလား၊ မဟုတ်ဘူး ငါးပြားပဲ တစ်ပြားမှပိုမရဘူး"

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးက ထီးကိုပစ်ချလျက် ထန်မော့ထံ လှမ်းလာခဲ့သည်။

ထို့နောက် ပန်းရောင်ကရားကိုကောက်ယူလျက် ထန်မော့ထံပစ်ပေါက်လိုက်သည်။

"ဆယ်ရက်ကြာပြီးရင် ကောက်ရိတ်သိမ်းတဲ့အချိန်ရောက်ပြီ။ ဆပ်ကပ်ပိုင်ရှင်က စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ပြပွဲလေးတစ်ခုစီစဥ်ထားတယ်တဲ့၊ ငါသွားပြီးကြည့်ရမှာ၊ ငါ၇ရက်လောက်ကြာမယ်၊ အဲဒီအတောအတွင်း နင်ကအိမ်နဲ့ စိုက်ခင်းကို စောင့်ကြည့်ထား"

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးက ပြတင်းပေါက်ထံသို့လျှောက်သွားလိုက်လျှင် ထန်မော့လည်း နောက်မှ လိုက်သွားလိုက်သည်။

ပြတင်းပေါက်အလွန်တွင် ထွန်ထားသောအသီးအရွက်စိုက်ခင်းတစ်ခုကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ မည်းနက်မနေသောမြေကြီးမှာ စိုက်ပျိုးရန်အသင့်ဖြစ်နေပုံပင်။ ထိုစိုက်ခင်းမှာ တောင်ကုန်း၏အခြေနားတွင်ရှိလေသည်။

ထန်မော့သေချာကြည့်လိုက်လျှင် ထိုတောင်ခြေတွင် အပေါက်ကြီး ၉ပေါက်ရှိသည်ကိုလည်း တွေ့လိုက်ရလေ၏။

"အဲဒီသောက်ကြွက်တွေက အပေါက်တွေဖောက်ထားပြန်ပြီ"

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ ဒေါသတကြီးသွားကိုကြိတ်လိုက်သည်။

"ဒီနေ့ကပထမရက်ပဲ၊ နေ့တိုင်း ၆နာရီမှာ ညည်းကအဲဒီအပေါက်တွေရှေ့ စားစရာတစ်ခုထားပြီး နောက်အပေါက်ထဲမှပုန်းနေ။ ရွှေကြွက်ထွက်လာပြီး အဲအစာကိုစားတဲ့အချိန် ညည်းကသူ့ကိုအမြန်ဖမ်းရမယ် ကြားလား"

ထန်မော့ တာ၀န်အား အလျင်အမြန်နားလည်သွားခဲ့သည်။

"အဲဒီ၉ပေါက်ထဲက ဘယ်အပေါက်ဖြစ်ဖြစ်လား"

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးကခေါင်းငြိမ့်လျက်

"ဒါပေါ့၊ ညည်းကအဲမှာ အစာချထားလိုက်တာနဲ့ ရွှေကြွက်ငတုံးက ညည်းသူ့ကိုအစာကျွေးတာလို့ထင်မှာပဲ ၊ ရွှေကြွက်တွေကမြေအောက်လူသားတွေကို ကြိုက်တယ်လေ၊ ညည်းနဲ့အစာနဲ့တစ်နေရာထဲရပ်နေလိုက်တာနဲ့ သူယုံကြည်ပြီးထွက်လာမှာ၊ သူထွက်နိုင်ချေ ၈၀ရာခိုင်နှုန်းရှိပေမယ့် ကြွက်မည်းထွက်လာနိုင်ချေလည်း ၂၀ရာခိုင်နှုန်းရှိတယ်"

ထန်မော့မျက်မှောင်ကျုံ့လျက် မေးလိုက်သည်။

"ကြွက်မည်းကဘာလဲ"

"ကြွက်မည်းတွေက မြေအောက်လူသားတွေကို စားရတာအကြိုက်ဆုံးပဲ"

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ ယုတ်မာသောအပြုံးကြီးဖြင့် ဆက်ပြောလာ၏

"သူတို့ကမြေအောက်လူသားရဲ့ခေါင်းကိုဆွဲဖြုတ်ပြီး ခရမ်းချဥ်သီးဆော့နဲ့ တို့စားကြတာလေ၊ အမလေး အရသာရှိချက်ကပြောမနေပါနဲ့တော့၊ ဒါပေမယ့်လည်း ညည်းရွှေကြွက်ကို ပထမရက်မှာ အမိမဖမ်းဖို့တော့ငါအကြံပေးချင်တယ်၊ ဒီရာသီကကြွက်တွေ အနားယူရာကထွက်ပြီး အစာစားတဲ့အချိန်ပဲ၊ ရွှေကြွက်တွေက ကြွက်မည်းတွေထက်ပိုပျင်းတော့ သူတို့ကအိပ်နေတာများတယ်၊ ပထမရက်မှာ ကြွက်မည်းပေါ်လာနိုင်နှုန်းက ၅၀ရာခိုင်နှုန်းရှိတယ်"

ထန်မော့ထိုစကားများကို ဂရုတစိုက်မှတ်သားထားလိုက်ကာ

"ရွှေကြွက်အတွက်အစာက ဘယ်ကရမှာလဲ"

ဘွားဘွား ၀ံပုလွေကြီးမှာ ထန်မော့အား ထူးဆန်းစွာ ကြည့်လာခဲ့ပြီး

"ညည်းလက်ထဲက ပန်းရောင်ကရားပေါ့၊ ညည်းတို့မြေအောက်နိုင်ငံကရတဲ့ ဘယ်ဟာမဆို အဲထဲထည့်လိုက်ရင် ရွှေကြွက်အကြိုက်ဆုံး ကန်စွန်းဥထွက်လာလိမ့်မယ်၊ အဲဒီသောက်ရွှေကြွက်ငတုံးတွေက မြေအောက်ကမ္ဘာကလူတွေကို ဘာလို့အဲလောက်ကြိုက်တာလဲ ဘုရားပဲသိလိမ့်မယ်၊ ကန်စွန်းဥကဖြင့် လူသားချိုချိုလေးနဲ့ ယှဥ်လို့တောင်မရတာကို..."

ဘွားဘွား၀ံပုလွေက ထန်မော့ကိုကြည့်လျက် သွားရည်များကို မြိုချလိုက်သည်။

ထန်မော့ မစ်ရှင်ကို အကြမ်းဖျင်းတော့ ခန့်မှန်းမိပြီဖြစ်သည်။ သူကနောက်ဆုံးမေးခွန်းကို မေးလိုက်သည်။

"ရွှေကြွက်ကို ၇ရက်အတွင်းဖမ်းလို့ရရဲ့လား"

"ဒါပေါ့၊ ဒါပေမယ့် ငါပြန်လာလို့ရွှေကြွက်ကို မတွေ့ရင်တော့..."

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ အပြုံးနှင့် ထီးကိုကောက်လျက် တံခါးကိုပိတ်ကာထွက်သွားတော့သည်။

တံခါး၏အလွန်မှ သူမ၏စကားသံမှာ အိမ်ထဲမှ ကြားနေရဆဲပင်

"မြေအောက်လူရဲ့အသားချိုချက်ပဲ..."

ထို့နောက်တွင်ကျယ်လောင်သော ကြေညာချက်အား ကြားလိုက်ရတော့သည်။

"တင်းတောင်~အဓိကမစ်ရှင် 'မွန်းစတားတောင်ကြားရဲ့ ပျော်ရွှင်စရာဂိမ်းလေး' စတင်ဖွင့်လိုက်ပါပြီ"

"ဂိမ်း၏စည်းမျဥ်းများ..."

"ပထမအချက်၊ မွန်းစတားတောင်ကြားမှာ ရွှေကြွက်တစ်ကောင်တည်းပဲရှိပါတယ်"

"ဒုတိယအချက်၊ ကြွက်တွင်း၉တွင်းရှိပါတယ်"

"တတိယအချက်၊ မွန်းစတားကမ္ဘာရဲ့ အချိန်က ကမ္ဘာပေါ်က ၂၄နာရီနဲ့ အတူတူပါပဲ"

“စတုတ္ထအချက်၊ မြေအောက်ကမ္ဘာက ဘယ်ပစ္စည်းကိုမဆို ပန်းရောင်ကရားထဲထည့်လိုက်ရင် ရွှေကြွက်အကြိုက်ဆုံး ကန်စွန်းဥချိုကိုရမှာပါ၊ နေ့စဥ်ခြောက်နာရီတိုင်းမှာ ဒီကန်စွန်းဥကို ကြွက်တွင်း တစ်တွင်းရှေ့မှာ ချထားရပါမယ်"

"ပဥ္စမအချက်၊ ကစားသမားကကန်စွန်းဥနဲ့တွင်းတစ်ခုရှေ့ အတူတူရပ်နေသ၍ ရွှေကြွက်ထွက်လာနိုင်ချေ ၈၀ရာခိုင်နှုန်းနဲ့ ကြွက်မည်းထွက်လာနိုင်ချေ ၂၀ရာခိုင်နှုန်းရှိပါတယ်"

"ဆဌမအချက်၊ပထမရက်မှာ ရွှေထွက်ထွက်လာနိုင်ချေက ၄၀ရာခိုင်နှုန်းရှိပြီး ကြွက်မည်းထွက်လာနိုင်နှုန်းက ၆၀ရာခိုင်နှုန်းရှိမှာပါ"

“သတ္တမအချက်၊ ကစားသမားတစ်ယောက်ဟာ တစ်နေ့မှာ တွင်းတစ်ခုရှေ့မှာပဲ အစာကိုချထားလို့ရပါမယ်၊ တွင်း၂ခုရှေ့မှာထားတာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အစာနဲ့တွင်းရှေ့မှာ အတူတူရပ်မနေတာပဲဖြစ်ဖြစ် ရွှေကြွက်ပေါ်လာနိုင်နှုန်းက သုညရာခိုင်နှုန်းဖြစ်မှာပါ"

“အဌမအချက်၊ ကောက်မရိတ်သိမ်းခင်အထိ ကြွက်တွေဟာ မြေတွင်းကနေမထွက်တတ်ပါဘူး"

“ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးခမျာ တစ်နှစ်မှာတစ်ခါပဲ အသီးအရွက်တွေစိုက်ရပေမယ့် မုန်းစရာကြွက်တွေက သူ့ရဲ့စိုက်ခင်းကိုဖျက်ဆီးကြတယ်လေ၊ ဒီလိုနဲ့ ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးမှာ ဒီကြွက်တွေကိုဘယ်လိုဖမ်းရမလဲလို့ တွေးပူနေတုန်း သူ့ရဲ့ချစ်စရာကောင်းပြီး လိမ္မာတဲ့မြေးမလေးကိုသတိရသွားတယ်"

ထန်မော့ပန်းရောင် ကရားကို စားပွဲပေါ်တွင် တင်လိုက်ပြီး အတွင်း၌ဘာရှိသလဲဟု ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။

ဘန်း...

သူ၏နောက်မှ တံခါးဖွင့်သံအကျယ်ကြီး ထွက်လာခဲ့သည်။ ထန်မော့သူ၏လက်မှ မီးခြစ်ဆံတက်တူးကိုဖိလျက် လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။

သူသည် ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးက အိမ်ထဲသို့၀င်လာပြီး ဆိုဖာပေါ်မှ ပန်းရောင်လက်ကိုင်အိတ်လေးကို ကောက်ယူလိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထန်မော့ကသူမအား ကြည့်နေသည်ကို မြင်လျှင် သွေးဆာသောအပြုံးဖြင့်

"အချိန်ကိုသတိရ၊ ငါ၇ရက်နေပြီးပြန်လာလို့ ရွှေကြွက်ကိုမတွေ့ရလို့ကတော့ ညည်းကိုကြွပ်ကြွပ်၀ါးပစ်မယ်"

တံခါးမှာ ကျယ်လောင်စွာဆောင့်ပိတ်ခံလိုက်ရပြီး တစ်အိမ်လုံးငလျင်နှယ် လှုပ်ခါသွားခဲ့သည်။

ထန်မော့သည်လည်း ဆိုဖာဘေးမှ ပန်းရောင် နာရီကိုကြည့်လိုက်မိသည်။

"ပထမရက် ၁၂နာရီခွဲတောင်ရှိနေပြီ"

ထန်မော့သည် သူ၏အဓိကမစ်ရှင်၏ကြာချိန်အား ကမ္ဘာပေါ်မှအချိန်နှင့်ပင်တွက်ချက်လိုက်သည်။

"ဒီလိုဆိုငါဂိမ်းထဲကို နို၀င်ဘာ၃၀၊ ၅နာရီမှာ ၀င်လာတာဆိုတော့ တွက်ကြည့်လိုက်ရင် အခုက ဒီဇင်ဘာ ၁ရက်နေ့ဖြစ်မယ်..."

ထန်မော့ ယခုလေးတင်ကြေညာသွားသော အနက်ရောင်မျှော်စင်၏ စည်းမျဥ်းများကို ပြန်လည်စဥ်းစားလိုက်သည်။

သူ့တွင်ရွှေကြွက်ကိုဖမ်းရန် အချိန်၇ရက်ရှိသည်။ သူသည်နေ့တိုင်း ၆နာရီထိုးတွင်ကြွက်တွင်းတစ်တွင်း ရှေ့၌ ကန်စွန်းဥကိုချထားရန်လိုအပ်လေသည်။ အကယ်၍နောက်ကျပါက အစာမှာအသုံးမ၀င်တော့ပဲဖြစ်သွားမည်ဖြစ်ကာ သူ့တွင် အခွင့်အရေး၇ခါသာရှိသည်။

ပထမရက်တွင် ရွှေကြွက်ပေါ်လာနိုင်နှုန်းမှာ ၄၀ရာခိုင်နှုန်းသာရှိပြီး ကျန်ရက်တွေမှာ နှစ်ဆတိုးလာပြီး ၈၀ရာခိုင်နှုန်းဖြစ်လာလိမ့်မည်။

အကယ်၍ သူကစည်းမျဥ်းများအတိုင်းလိုက်နာပြီး အစာကိုချပေးခဲ့ပါက ၇ရက်အတွင်း ရွှေကြွက်ပေါ်မလာနိုင်သည့်ဖြစ်နိုင်ချေမှာ ၀.၀၀၀၁၉၂ရာခိုင်းနှုန်းသာ။ ပြောင်းပြန်အနေနှင့် ရွှေကြွက်ကိုဖမ်းမိနိုင်ချေက ၀.၉၉၉၈၈ရာခိုင်နှုန်းရှိလေသည်။

၄င်းမှာ ကြီးမားသောကွာခြားမှုပင်။

သူ၏ကံက သိပ်မကောင်းလှဟု ခံစားမိသည့်တိုင် ဤမျှမြင့်မားသော ဖြစ်နိုင်ချေအရ ရွှေကြွက်ကိုဖမ်းဆီးရန်သိပ်မခက်ခဲနိုင်ချေ။

ဂိမ်းကိုယ်တိုင်မှာပြဿနာရှိမနေသ၍ပေါ့...

ထန်မော့ အကြာကြီးတွေးတောနေသည့်တိုင် အဖြေထွက်မလာချေ။ နောက်ဆုံးသူ့တွင်ပါလာသည့် ဂိမ်းကူပစ္စည်းများကို ကြည့်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးလည်းမရှိသည်ဖြစ်၍ ဆိုဖာတွင်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ပန်းရောင်ကရားကိုလည်း ကော်ဖီစားပွဲပေါ်တင်ထားလိုက်သည်။

"မြေအောက်ကမ္ဘာကဘယ်ပစ္စည်းမဆို ကန်စွန်းဥချိုကိုထုတ်ပေးနိုင်တယ်..."

ထန်မော့၏အကြည့်တို့ရွေ့လျားသွားလျက် ဆိုဖာကြားမှ လူဦးရေပြားနှင့်တွဲလျက်ဆံပင်အထွေးလိုက်အား ကြည့်လိုက်မိသည်။

ထန်မော့မှာ ထိုဆံပင်အထွေးကို ကောက်ယူလျက် ပန်းရောင်ကရားထဲသို့ထည့်လိုက်လေသည်။ သို့သော် ခတ္တကြာသည်အထိ ကရားမှာ မည်သည့်လှုပ်ရှားမှုမှ ပြမလာခဲ့ချေ။

ထန်မော့အထဲသို့ ငုံ့ကြည့်လိုက်လျှင် ဆံပင်မှာ အောက်တွင်ကပ်နေပြီး ကန်စွန်းဥအဖြစ်ပြောင်းမသွားခဲ့သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"မလုံလောက်လို့လား..."

ထန်မော့ မျက်မှောင်ကျုံ့လျက် ဆံချည်မျှင်များကို ထပ်ထည့်လိုက်သည်။ ပန်းရောင်ကရားမှာ ကာရာအိုကေခန်းဟောင်းများကဲ့သို့ တောက်ပသောအလင်းရောင်များ တဖျတ်ဖျတ်လင်းလာပြီး အိမ်တစ်ခုလုံးကို တောက်ပသွားစေခဲ့သည်။

ထန်မော့ ထိုကရားကို ၃မိနစ်ခန့် မျက်တောင်ပင်မခတ်ဘဲ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည် ။ ကရားမှမီးရောင်များ နောက်ဆုံးတော့မှိန်ဖျော့သွားလျက် တဒုန်းဒုန်းအသံများနှင့်အတူ တစုံတစ်ခုကို ထွေးထုတ်လာခဲ့သည်။

သူ မာရီယိုကြီး၏ ဦးထုပ်အနံ့ကို ခံစားဖူးပြီးဖြစ်တာတောင်မှ ထိုအနံ့ကိုရလိုက်စဥ် မူးမေ့လဲတော့မတတ်ပင်။

သူ အန်ချင်စိတ်ကို သည်းခံလျက် ကရားထဲသို့ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ ကရား၏နှုတ်ခမ်းသားအား မမြင်ရသောမျဥ်းတစ်ခုကကာရံထားသည့်နှယ်၊ ကရား၏အတွင်းသားများပြင် အနက်ရောင်အဖြစ်ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။

ထန်မော့အံ့အားသင့်လျက် ရေရွတ်လိုက်သည်။

"ဒီလောက်တောင်ခက်တာလားဟ၊ အစာကိုလွယ်လွယ်နဲ့မရနိုင်ဘူးထင်တယ်"

သူ တွေးတောရန်အချိန်မရှိလိုက်ခင်မှာပင် ကရားမှတစ်စုံတစ်ခုကို ထွေးထုတ်လိုက်ပြီး ထန်မော့၏ ခြေထောက်အနီးသို့ ကျလာခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် ကရား၏အနက်ရောင်မှာ တဖြည်းဖြည်းမှိန်ဖျော့လျက် ပန်းရောင်အဖြစ် ပြန်ပြောင်းသွားခဲ့သည်။

ထန်မော့ အနည်းငယ်ထိတ်လန့်လျက် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ မီးကြွမ်းထားသည့်နှယ် မည်းတူးနေသော အမည်မဖော်နိုင်သည့်အရာအား ကောက်ယူကြည့်လိုက်မိသည်။ ထို့နောက် ကော်ဖီစားပွဲပေါ်မှ ပန်းရောင်ကရားကိုကြည့်လိုက်မိလေသည်။

ကရားထံမှ စာကြောင်းတချို့တဖြည်းဖြည်းပေါ်လာခဲွ၏။

[မြေအောက်လူသားတစ်ဦး၏ ပုတ်သိုးနေသောဆံပင်များ]

ထန်မော့"..."

🪩

Prev Next