MM Story Teller

Ch-63

Viewers 14k

ရုပ်ဆိုးဆိုးကောလေး၏ လယ်ယာစိုက်ပျိုးရေးပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ်

အခန်း (၆၃.၁)

"ဇနီးလေး?!"

လီချန်ဖုန်းက သူ့မျက်နှာပေါ်က ချွေးတွေကိုသုတ်ဖို့ ဂရုပင်မစိုက်နိုင်တော့ဘဲ ဆီမီးထွန်း၍ အခန်းတိုင်းကို လိုက်ရှာခဲ့ပေမယ့် ရွှီချင်းကို မတွေ့ခဲ့ပေ။ အခန်းတိုင်းက သပ်ရပ်နေသလို ရွှီချင်း အဝတ်အစားတွေလည်း ရှိနေဆဲ။ လီချန်ဖုန်းက သူ့ကိုယ်သူ စိတ်တည်ငြိမ်အောင် အတင်းလုပ်ပြီးမှ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကို လိုက်ကြည့်နေရင်း တွေးတောနေလိုက်၏။

ဟုတ်သားပဲ! ရှဲ့မိသားစုဆီ သွားကြည့်ရမယ်!

လီချန်ဖုန်း အမောတကောပြေးလာသဖြင့် လမ်းမှာ ရွာသားတွေအားလုံးရဲ့ အာရုံစိုက်မှုကို ခံလိုက်ရတော့သည်။ "သူက တောင်အနောက်ဘက်က ကောရဲ့ ခင်ပွန်း မဟုတ်ဘူးလား? သူဘာလို့ ဒီလောက်မြန်မြန်ပြေးနေရတာလဲ? တစ်ခုခုများဖြစ်-?" လီချန်ဖုန်းရဲ့ အလျင်လိုနေဟန်ကြောင့် ဦးလေးတစ်ယောက်က တွေးရခက်စွာဖြင့် ပြောနေရာ သူ့စကားမဆုံးခင်မှာပင် သူ့ဇနီးက အပြစ်တင်လာခဲ့၏။

"ခင်ဗျား ဘာတွေပြောနေတာလဲ? သတိထားဦးလေ၊ သူကြားသွားလိမ့်မယ်!"

"ဦးလေးရှဲ့! ရွှီချင်း ဒီမှာရှိလား? ကျွန်တော် လီချန်ဖုန်းပါ!" လီချန်ဖုန်းက အသက်ပြင်းပြင်းရှူကာ ရှဲ့မိသားစုတံခါးကို ခေါက်လိုက်၏။ ရွှီချင်း ဒီမှာရှိမနေမှာကို ထိတ်လန့်နေမိ၍ စိုးရိမ်စိတ်ကြောင့် သူ့လက်ဖဝါးမှာ ချွေးစို့နေလျက်။

ဦးလေးရှဲ့က ရှဲ့ယွီနှင့်အတူတူ ဟင်းသီးဟင်းရွက်ခူးဆွတ်နေသော ရွှီချင်းကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ ခြံအပြင်ဘက်မှ အသံကျယ်ကြီးကို နားထောင်ရင်း "ဒီကလေးက ချင်းကောအာကို လာရှာတာပဲ ဖြစ်ရမယ်။ သူဒီမှာရှိတယ်ဟေ့! လာပြီ!"

ရှဲ့ယွီက လီချန်ဖုန်းရဲ့ အလောတကြီးအသံကို ကြားလိုက်၍ "ဒီလောက် အလောတကြီးဖြစ်နေတာ ဘာများဖြစ်လို့လဲ? တစ်ခုခုများဖြစ်လို့လား?"

ရွှီချင်းလည်း ပဟေဠိဖြစ်နေလျက်။ တောင်ပေါ်မှာ လီချန်ဖုန်း ဒဏ်ရာရလာလို့များလား? ဤဖြစ်နိုင်ချေကို ရွှီချင်းတွေးမိလိုက်သည်နှင့် ဟင်းရွက်ဆက်ခူးဖို့ စိတ်မဝင်စားတော့ဘဲ "ကျွန်တော်အပြင်ထွက်ပြီး သွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်နော်။"

ယခုဆို ရွှီချင်းမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီဖြစ်သဖြင့် သူက ဘာဖြစ်နေသလဲဆိုတာကို သိလိုသော်လည်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ထည့်သွင်းစဉ်းစား၍ မှန်မှန်နှင့် မြန်မြန် လျှောက်သွားလိုက်သည်။ လီချန်ဖုန်းက ဦးလေးရှဲ့ တံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် အမြန်မေးလိုက်၏။ "ကျွန်တော့်ဇနီးလေးရော..." သူ့စကားမဆုံးခင်မှာပင် ဦးလေးရှဲ့က အိမ်ဘက်ကို လက်ညှိုးထိုးပြကာ "သူအိမ်ထဲမှာရှိတယ်လေ။ ဘာဖြစ်လို့လဲ? မင်း ဘာလို့ ဒီလောက်အလျင်လိုနေရတာလဲ၊ ချွေးတွေလည်း ရွှဲနေရောပဲကွာ!"

ရွှီချင်းက ရှဲ့မိသားစုအိမ်မှာ ရှိနေတယ်လို့ ကြားလိုက်ရသဖြင့် လီချန်ဖုန်း စိတ်အေးသွားရလေပြီ။

"ဘာဖြစ်တာလဲ? ခင်ဗျား စိုးရိမ်တကြီးဖြစ်နေတာကို ကျွန်တော်မြင်တယ်နော်။" ရွှီချင်းက ခြံဝင်းတံခါးဆီသို့ လျှောက်လာရင်း လီချန်ဖုန်းမှာ ဒဏ်ရာမရထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် စိတ်သက်သာရာရသွား၏။ လီချန်ဖုန်း တစ်ခုခုဖြစ်သွားမှာကို သူလည်း စိုးရိမ်ရပါတယ်နော်။

သူ့ဇနီးလေးက သူ့အရှေ့မှာ ရပ်နေတာကို မြင်လိုက်ရတော့ လီချန်ဖုန်းလည်း စိုးရိမ်စိတ်တွေ ပပျောက်သွားရကာ ရွှီချင်းကို ပွေ့ဖက်ချင်ပေမယ့် သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ချွေးရွှဲနေသည်ကြောင့် ရွှီချင်းကို အနံ့နဲ့ ဒုက္ခမပေးလို၍ အနားကပ်မလာတော့ဘဲ "အဆင်ပြေပါတယ်။ ကိုယ် အိမ်မှာ မင်းကို မတွေ့လိုက်လို့။"

ရွှီချင်းလည်း သူ့နဖူး သူရိုက်ကာ "ဒါ ကျွန်တော့်အမှားပဲ။ အစ်ကိုရှောင်ယွီက ကျွန်တော့်ဆီ စကားလာပြောတော့ လမ်းလျှောက်ထွက်လာရင်း ဦးလေးရှဲ့တို့အိမ်ရောက်လာတာ။ ခင်ဗျားအတွက် ဘာစာမှမထားခဲ့မိဘူး။ ခင်ဗျားကို စိတ်ပူစေမိလို့ ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်နော်။"

သူ့မှတ်ဥာဏ်ကလည်း ပိုဆိုးလာလိုက်တာကွာ။ သို့ပေသိ လီချန်ဖုန်းရဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်နေတဲ့ပုံစံကို မြင်လိုက်ရတော့ ရွှီချင်းမှာ နွေးထွေးပြီး သက်တောင့်သက်သာရှိသလို ခံစားခဲ့ရသလို အနည်းငယ် အပြစ်ရှိသလိုလည်း ခံစားရလေသည်။

"ရပါတယ်ကွာ၊ အိမ်ပြန်ကြစို့လေ" လီချန်ဖုန်း က သူ့လက်တွေကို သန့်စင်အောင် သုတ်လိုက်ပြီး ဦးလေးရှဲ့အရှေ့မှာပဲ ရွှီချင်းလက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရာ "အိမ်ပြန်မယ်? မင်းတို့ဒီမှာပဲညစာစားသွား! ယဥ်ကျေးနေစရာမလိုဘူးဟေ့ ဒီကောင်လေးကတော့!"

ဦးလေးရှဲ့က ဒီလိုပြောလာတော့ လီချန်ဖုန်းလည်း ဘယ်လိုငြင်းရမှန်း မသိတော့သဖြင့် ရွှီချင်းကပဲ ပြုံးရယ်ကာ ပြောလိုက်၏။ "ချန်ဖုန်းက ရေမချိုးရသေးတော့ ညစာစားတဲ့အချိန်မှာ ချွေးနံ့တွေထွက်နေရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲဗျာ? နောက်တစ်ခေါက်မှပဲ လာစားတော့မယ်နော်"

"ဟုတ်တယ်၊ ဟုတ်တယ်! ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံးက ချွေးတွေကို ကြည့်ပါဦးဗျာ။ အနံ့ထွက်နေတော့ အဆင်မပြေဘူးလေ!" လီချန်ဖုန်းလည်း ရွှီချင်းရဲ့ စကားအတိုင်း လိုက်ပြောလာခဲ့သည်။

ယခုလိုမိုးခေါင်နေတဲ့အချိန်မှာ ပေါ့ပေါ့လေးနေလို့မရဘူးလေ။ အကယ်၍ ရှဲ့မိသားစုက ရွှီချင်းအိမ်မှာ လာစားတာဆိုရင်တော့ သူတို့က ကြိုဆိုတာပေါ့။ ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ် သူတို့ရဲ့ ရိက္ခာတွေက နောက်နှစ်ဆောင်းရာသီအထိ သိမ်းဆည်းထားခဲ့ကြတာလေ။ ရှဲ့မိသားစုမှာကျ အများကြီးမသိုလှောင်ထားတော့ လီချန်ဖုန်းလည်း ယဥ်ယဥ်ကျေးကျေး ငြင်းနေခဲ့တာပါပဲ။

"ဟုတ်ပါပြီ၊ ဟုတ်ပါပြီကွာ။ ဒါပေမဲ့ နောက်တစ်ခါဆို ဒီလိုမလုပ်ရဘူး။ မဟုတ်ရင် ငါ မပျော်တော့ဘူးကွာ!" ဦးလေးရှဲ့က အများကြီးတွေးမနေတော့ဘဲ ရွှီချင်းစကားကို ပျော်ရွှင်စွာ သဘောတူလိုက်လေသည်။

လီချန်ဖုန်းနှင့် ရွှီချင်းတို့က အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်မှာ မှောင်မည်းနေပြီဖြစ်ရာ လီချန်ဖုန်းလည်း မြန်မြန်ရေချိုးလိုက်ပြီး သူ့အဝတ်အစားလဲ၍ ဟင်းသီးဟင်းရွက်ခူးဆွတ်နေတဲ့ ရွှီချင်းကို ပွေ့ဖက်လိုက်တော့သည်။ "ဇနီးလေး"

ရွှီချင်းသည် ရေအေးအေးနဲ့ ရေချိုးထားလို့ လီချန်ဖုန်းရဲ့ အအေးဓာတ်နည်းနည်းကျန်နေသေးတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ခံစားလိုက်မိကာ ရယ်မောလျက် "ဘာဖြစ်လို့လဲ? ကလေးလိုလုပ်နေတယ်"

လီချန်ဖုန်းသည် ရွှီချင်းလက်ထဲမှ အလုပ်ကို လွှဲပြောင်းယူကာ သူ့ဘေးမှာ ထိုင်ချလာပြီး ရွှီချင်းပါးလေးကို နမ်းရင်း ပြောလိုက်၏။ "ကိုယ် မင်းကို အရမ်းလွမ်းတယ်လို့ ခံစားရလို့"

ရွှီချင်းသာ အိမ်မှာမရှိရင် အိမ်က ဘယ်လောက်ပဲ ကောင်းနေနေ၊ အသစ်ဖြစ်နေနေ၊ လီချန်ဖုန်းရဲ့မျက်လုံးထဲမှာတော့ ဘာအဓိပ္ပါယ်မှ မရှိဘူးလေ။

ရွှီချင်းရဲ့ မျက်နှာလေးမှာ အနည်းငယ် နီမြန်းလာရ၏။ လီချန်ဖုန်းက ဒီလိုနှလုံးသားရေးရာစကားတွေကို အိပ်ရာထဲတွင်သာ အမြဲပြောခဲ့ဖူးတာလေ။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ သူ့ရဲ့အရှက်မရှိတဲ့မျက်နှာက ပိုထူလာပုံပဲနော်။ သူ့ကိုယ်ဝန်ကြောင့်များလား? သူတို့နောက်ဆုံးလုပ်ခဲ့တဲ့အချိန်က ဘယ်လောက်တောင်ကြာသွားခဲ့ပြီလဲ? ဤအတွေးများဖြင့် ရွှီချင်းက လီချန်ဖုန်းရဲ့ဘောင်းဘီခွကြားကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပေသည်။

လီချန်ဖုန်းမှာ အနည်းငယ်ကိုးရိုးကားယားဖြစ်သလို ခံစားလိုက်ရကာ "အဲ့ဒီကိစ္စကြောင့်မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီအတိုင်း ကိုယ်မင်းကို လွမ်းနေရုံလေးပါပဲကွာ" ထိုသို့ပြောပြီးနောက် သူတစ်ခုခုမမှန်ဘူးလို့ ခံစားမိရင်း "မဟုတ်သေးပါဘူး၊ ကိုယ်အဲ့ကိစ္စကို တွေးတော့တွေးဖူးတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ တကယ် အဲ့ဒါကို တွေးနေတာမဟုတ်ပါဘူး" ရွှီချင်းက လီချန်ဖုန်းရဲ့ ရောထွေးနေတဲ့အတွေးတွေကို နားထောင်ရင်း မူးဝေသွားရသလိုပင် "ဟုတ်ပါပြီ၊ ဟုတ်ပါပြီ။ တွေးချင်ရာတာ တွေးတော့ဗျာ"

သူ့စကားတွေကြောင့် လီချန်ဖုန်းရဲ့ မျက်လုံးတွေက တောက်ပလာကာ "မင်းလည်း လိုချင်နေတာလား?" ရွှီချင်းမှာ အံ့အားသင့်သွားပြီး လီချန်ဖုန်းရဲ့ ဆိုလိုရင်းကို သဘောပေါက်လိုက်တော့မှ အမြန်ရှင်းပြလိုက်ရသည်။ သို့ရာတွင် လီချန်ဖုန်းက သက်ပြင်းချလျက် "ဒါပေမဲ့ အခု မင်းမှာကလေးလေးရှိနေတော့ မင်းလိုချင်တယ်ဆိုရင်တောင်မှ ကိုယ်မပေးနိုင်ပါဘူးကွာ"

ရွှီချင်းမှာ ဆွံ့အသွားရလျက်။ လီချန်ဖုန်းပြောပုံက မသိရင် သူကပဲ အရူးအမူးဖြစ်နေရသလိုမျိုးပဲ။

ညစာစားပြီးနောက် ရွှီချင်းနှင့် လီချန်ဖုန်းတို့လည်း ညခင်းလေအေးအေးကို ခံစားရန် ခြံဝင်းအတွင်းရှိ စားပွဲ၌ ထိုင်လိုက်ကြသည်။ ခြောက်သွေ့ရာသီ ရောက်လာပြီဖြစ်၍ သူတို့အိမ်တွင် ကြီးကြီးမားမားသက်ရောက်မှုမရှိသော်လည်း ရေအသုံးပြုရတာပဲ နည်းနည်းအဆင်မပြေဖြစ်ရသည်။ ရွှီချင်းက နေရာလွတ်ထဲမှ ဝိညာဉ်စမ်းရေကို ဘယ်လိုယူထုတ်ရမလဲဆိုတာကို မသိသေးပေ။

"နောက်ကျနေပြီ၊ အနားယူကြစို့" လီချန်ဖုန်းသည် ခြင်တွေပိုများလာတာကို မြင်လိုက်သဖြင့် ရွှီချင်းကို အခန်းပြန်ပြီး အနားယူစေချင်လေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ခြံတံခါးလာခေါက်တဲ့သူ ရှိမယ်လို့ ဘယ်သူထင်မလဲနော်။

"ဝုတ် ဝုတ်! ဝုတ် ဝုတ်!"

သူတို့နေထိုင်ရာနေရာ၌ ညဘက်ကြီး တံခါးလာခေါက်သဖြင့် ရှောင်ပေါင်က ထဟောင်လိုက်ရာ "ငါ လင်းဖန်းလျန်ပါ"

လင်းဖန်းလျန်သည် ခြံဝင်းတံခါးအပြင်ဘက်တွင် တစ်ယောက်တည်း ရပ်နေကာ အတွင်းမှ ခွေးဟောင်သံနှင့် လီချန်ဖုန်းအသံကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် ချက်ချင်း အသံပြုလိုက်လေသည်။

လီချန်ဖုန်း တံခါးသွားဖွင့်နေစဥ် ရွှီချင်းက မီးဖိုချောင်သို့သွားကာ လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက် သွားငှဲ့လိုက်၏။ ရွှီချင်း ပင်မခန်းသို့ လျှောက်လာသည့်အခါ လင်းဖန်းလျန်နှင့် လီချန်ဖုန်းတို့က ထိုင်နေကြပြီးဖြစ်လျက်။ လင်းဖန်းလျန်က ရွှီချင်းကို ကျေးဇူးတင်စကားပြောပြီး လက်ဖက်ရည်ခွက်ကို ယူလိုက်လေသည်။ ရွှီချင်းက လင်းဖန်းလျန်မှာ ပြောစရာရှိနေပေမယ့် ဘယ်လိုပြောရမယ်မှန်း မသိသလိုမျိုး ချီတုံချတုံအမူအရာဖြစ်နေတာကို သတိပြုမိလိုက်သည်။

xxx

ရုပ်ဆိုးဆိုးကောလေး၏ လယ်ယာစိုက်ပျိုးရေးပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ်

အခန်း (၆၃.၂)

"ဘာဖြစ်လို့လဲ? ပြောစရာရှိရင် ပြောလေ။ ဘာတွေတုံ့ဆိုင်းနေတာလဲ?"

လင်းဖန်းလျန်က လီချန်ဖုန်းကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး "ဒီနေ့ အစ်ကိုလီရဲ့ မိသားစုက ဆေးကုသဖို့ ငါတို့ဆေးခန်းကို ရောက်လာကြတယ်"

လီချန်ဖုန်းနှင့် ရွှီချင်းတို့လည်း အချင်းချင်း အကြည့်ဖလှယ်လိုက်ကြပြီး လီချန်ဖုန်းက လင်းဖန်းလျန်ကို ပြန်ကြည့်၍ "ဆက်ပြောလေ"

လီလောင်စန်း ထပ်ပြီး ပြဿနာရှာတာမဟုတ်ဖို့ဘဲ မျှော်လင့်ပါတယ်ကွာ။

"အဲ့ဒါက လီရှောင်းအာလေ။ သူ... သူ့နားကန်းသွားပြီ" လင်းဖန်းလျန် အရင်တစ်ခေါက်က ရွှီချင်းအိမ်မှာ လီရှောင်းအာကို မြင်ဖူးသောကြောင့် လီချန်ဖုန်းရဲ့ မိသားစုဖြစ်ကြောင်း သူမှတ်မိလိုက်၏။ ထို့ကြောင့် သူက ရှဲ့ယွီကို လာကြိုတဲ့အချိန်မှာ လီချန်ဖုန်းဆီ သတင်းလာပေးခဲ့သည်ပင်။ နောက်ဆုံးတော့ လီရှောင်းအာရဲ့ အခြေအနေက သိပ်မကောင်းဘူးလေ။

"ဘာ?!" ရွှီချင်း မယုံကြည်နိုင်စွာ အော်ဟစ်မိသွားရလျက်။ "ဟိုနေ့ကပဲ ကျွန်တော်တို့ သူနဲ့တွေ့တုန်းက အကောင်းကြီးကို။ ဒီအချိန်တိုလေးအတွင်းမှာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားရတာလဲ?!"

"အသေးစိတ်ကို မင်းသိလား? ပြင်းထန်လား?" လီချန်ဖုန်းက လင်းဖန်းလျန်ကို မမေးလိုက်ဘဲ မနေနိုင်တော့။ လီရှောင်းအာဟာ မိသားစုတွင် အငယ်ဆုံးကလေးဖြစ်ရာ လီချန်ဖုန်းက လီရှောင်းအာကို သူ့ကလေးအဖြစ် ပြုစုပျိုးထောင်ခဲ့တယ်လို့ ပြောလို့ရပေ၏။ လီရှောင်းအာက ရုတ်တရက် နားကန်းသွားပြီလို့ သူကြားလိုက်ရတော့ သူ့အတွက် လက်မခံနိုင်ဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။

လင်းဖန်းလျန်က ရွှီချင်းနှင့် လီချန်ဖုန်းတို့ရဲ့ တုံ့ပြန်မှုကို စိတ်ထဲမထားပေ။ ယင်းသည်ကား ကိုယ်ချစ်တဲ့သူတွေက တစ်ခုခုဖြစ်သွားတယ်လို့ ကြားသိရတဲ့သူတိုင်း လက်ခံဖို့ရာ ခဲယင်းသည်မှာ သဘာဝပင်။

"လတ်တလောဒဏ်ရာပါပဲ။ အခုတော့ ခေတ္တနားမကြားနိုင်ဘူးပေါ့ကွာ။ ဒီအတောအတွင်း သူ့ရဲ့ခံနိုင်ရည်အပေါ် မူတည်တယ်။ အခြေအနေဆိုးလာခဲ့ရင်တော့... ဒါပေမယ့် ဘာမှမသေချာသေးပါဘူးကွာ။ ငါ့အဖေက အရင်တုန်းက ဒီလိုအဖြစ်မျိုး ခဏခဏကြုံတွေ့ဖူးတော့ တချို့လူတွေဆို ရက်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ ပြန်ကောင်းလာတယ်ဆိုပဲ"

ရွှီချင်း တကယ့်ကို စိုးရိမ်နေမိလျက်။ လီရှောင်းအာက လူကောင်းလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သလို အရမ်းငယ်သေးတာကို။ အကယ်၍ သူ တကယ်ပဲ နားမကြားတော့ရင် သူ့အတွက်တော့ ကြီးမားတဲ့ ထိုးနှက်ချက်ဖြစ်သွားလိမ့်မှာ။ "အခုသွားကြည့်ကြတာပေါ့"

လီချန်ဖုန်း ခေါင်းခါလိုက်ပြီး "မင်းမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီလေ၊ ဒီကိစ္စကလဲ ဖြစ်သွားပြီးပြီဆိုတော့ အလျင်လိုနေလို့လဲ မထူးပါဘူးကွာ။ ဖန်းလျန်ရေ ငါ့ညီလေး ဘယ်လိုဒဏ်ရာရသွားတာလဲဆိုတာ မင်းသိလား? ဒီလောက်ကိစ္စကြီးဖြစ်တာတောင် ဘာလို့ ငါ့ဆီ တစ်ယောက်မှ လာအကြောင်းမကြားရတာလဲ?"

လင်းဖန်းလျန် ခေတ္တရပ်တန့်လိုက်ပြီးမှ "အစ်ကိုလီ၊ မင်းမိသားစုထဲက တစ်ယောက်ယောက်ကြောင့် ဖြစ်သွားတာမို့ ထင်တယ်" လီချန်ဖုန်း ထိုစကားကိုကြားလိုက်သည်နှင့် သူ့မျက်နှာက ချက်ချင်း မည်းမှောင်သွားရကာ လင်းဖန်းလျန်က ဆက်ပြောလာခဲ့သည်။

"ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဒဏ်ရာက အရမ်းပြင်းထန်ပြီးတော့ လီရှောင်းအာရဲ့ မျက်နှာမှာလဲ လက်ဖဝါးရာကြီး ရှိနေလို့ပဲ။ အဲ့ဒါကြောင့် ငါ့အဖေက ဒီလိုကိစ္စကြီးဟာ အရာရှိတွေကို သတင်းပို့ပြီး အပြစ်ပေးရမယ်လို့ ပြောခဲ့ပေမယ့် ဘယ်သူသိမှာလဲ..."

လင်းဖန်းလျန်က လီချန်ဖုန်းကို တစ်ချက်ကြည့်လာပြီး အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ဆက်ပြောလာခဲ့၏။ "မင်းရဲ့အမေက လီရှောင်းအာက မတော်တဆ သူ့ဘာသူထိခိုက်သွားတာလို့ ပြောလာလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်သူထင်ထားမှာတုန်း"

ဒီလောက် ရှင်းလင်းမြင်သာနေတဲ့ အကြောင်းပြချက်မျိုးကို ဘယ်သူမှ ယုံကြမည်မဟုတ်။ သည့်အပြင် အမေလီကလွဲပြီး လူတိုင်းရဲ့မျက်နှာထားတွေက ဆိုးရွားနေကြပေမယ့် အားလုံးက အသံတိတ်နေကြပြီး အမေလီရဲ့ ရှင်းပြချက်ကို သဘောတူကြသည့်နှယ်။ လီရှောင်းအာကလည်း တစ်ချိန်လုံး သူ့ခေါင်းကို ငုံ့ထားရာ သူကကြားလည်းမကြားနိုင်၊ စာလည်း မရေးတတ် မဖတ်တတ်သဖြင့် ဆက်သွယ်ဖို့ နည်းလမ်းမရှိဘူးလေ။

"ဒါ့အပြင် လီရှောင်းအာရဲ့ အခြေအနေက သိပ်မကောင်းဘူး။ တကယ်တော့ ဒီလိုကိစ္စမျိုးကို ဘယ်သူမဆို လက်ခံဖို့ ခဲယင်းမှာပဲ၊ ပြီးတော့ ကိုယ့်ရဲ့ အရင်းနှီးဆုံးမိသားစုဝင်တွေကြောင့် ထိခိုက်မိသွားတာဆိုတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့ကွာ" လင်းဖန်းလျန်မှာ လီမိသားစုအကြောင်း အများကြီးမှတ်ချက်မပေးချင်ပေ။ သို့သော်လည်း လီရှောင်းအာလေးက ဒီလိုငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်လေးနဲ့ ဒီကိစ္စမျိုးဖြစ်သွားရတာဟာ သနားစရာကောင်းလှသည်ပင်။

ရွှီချင်း မစိုးရိမ်ဘဲ မနေနိုင်တော့သဖြင့် "ချန်ဖုန်းရေ သွားကြည့်ကြရအောင်လေ။ တစ်ခုခုဖြစ်သွားခဲ့ရင်၊ ရှောင်းအာက သည်းမခံနိုင်တော့ဘူးဆိုရင်..."

လီချန်ဖုန်းလည်း လေးနက်တဲ့ မျက်နှာထားနှင့် ခဏလောက် စဉ်းစားလိုက်ပြီးမှ လင်းဖန်းလျန်ကို ပြောလိုက်၏။ "ဒီည မြည်းလှည်းငှားဖို့ ဒုက္ခမရှာနဲ့တော့။ ငါ မင်းကို ပြန်ပို့ပေးပြီးရင် လီမိသားစုဆီ သွားလိုက်မယ်"

ထို့နောက် သူက ရွှီချင်းဘက် လှည့်လာပြီး ပြောလိုက်သည်။ "ကိုယ် မင်းကို အဒေါ်ရှဲ့အိမ်ဆီ ခေါ်သွားပေးမယ်နော်။ ဒီတစ်ညတော့ ကိုယ်တို့ သွားနှောင့်ယှက်ရတော့မှာပဲ။ အိမ်မှာ မင်းတစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့ဖို့ ကိုယ်စိတ်မချဘူး" နွေရာသီဟာ တောတောင်ပေါ်မှ သားရဲတိရစ္ဆာန်များက အတက်ကြွဆုံးရာသီပင်။ တစ်ခုခုဖြစ်သွားခဲ့ရင် သူ တခြားသူတွေကို အကူအညီမတောင်းခဲ့မိလို့ နောင်တရမိလိမ့်မယ်။

ရွှီချင်းက လီချန်ဖုန်းရဲ့ အစီအစဥ်ကို လက်ခံခဲ့ပြီး အကျဉ်းချုံးပြင်ဆင်ပြီးနောက် သူတို့သုံးယောက်သား ရှဲ့မိသားစုအိမ်ကို ပြန်သွားကာ ဦးလေးရှဲ့တို့ကို အခြေအနေတွေ ရှင်းပြလိုက်၏။ ခဏအကြာတွင် လီချန်ဖုန်းနှင့် လင်းဖန်းလျန်တို့လည်း ညအမှောင်ထဲတွင် မြည်းလှည်းမောင်းထွက်သွားကြလေသည်။

ရွှီချင်းရဲ့နှလုံးသားထဲတွင် ဝမ်းနည်းနာကျင်နေရလျက်။ လီရှောင်းအာ ပြန်ကောင်းလာမယ်ဆိုရင် ကောင်းမှာပဲ။ သူ့ကျန်ဘဝတစ်လျှောက်လုံး ဒီလိုမျိုးနေသွားရမယ်ဆိုရင် သူပြိုလဲသွားလိမ့်မှာပဲ။

အဒေါ်ရှဲ့က ဇာတ်လမ်းတစ်ခုလုံးကို နားထောင်ပြီး သက်ပြင်းချရင်း "ဒီကလေးအတွက် အိမ်ထောင်ပြုဖို့အကြောင်း ဆွေးနွေးရမယ့် အရွယ်ရောက်နေပြီကို ခုတော့ ဒီလိုဖြစ်သွားတော့ ဒုက္ခများတော့မှာပဲ။ ဒါက တကယ့်ကို ကြေကွဲစရာပဲ!"

ရွှီချင်းလည်း ထိုညက ကောင်းကောင်းအိပ်မရခဲ့ဘဲ လီရှောင်းအာအကြောင်းကို ဆက်တိုက် တွေးတောနေခဲ့ကာ အနာဂတ်မှာ သူဘယ်လိုနေထိုင်မလဲ၊ သူဘယ်လိုရင်ဆိုင်ရမလဲဆိုတာတွေကို စဉ်းစားနေခဲ့၏။

အဒေါ်ရှဲ့အိမ်မှာ မနက်စာစားပြီးနောက် ရွှီချင်း အိမ်ပြန်လာကာ ဝက်ကလေး၊ ကြက်ကလေးတွေနှင့် ရှောင်ပေါင်တို့ကို အစာကျွေးပြီးနောက် ရွှီချင်းလည်း ခေတ္တတုံ့ဆိုင်းနေပြီးမှ နဂိုက ကလေးအတွက် ရည်ရွယ်ထားတဲ့အခန်းကို ကြိုပြင်ဆင်ထားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

လီချန်ဖုန်း နေ့ခင်းရောက်မှ မြည်းလှည်းမောင်းကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်။ နေပူလွန်းသဖြင့် သူ့နဖူးမှာ ချွေးရွှဲနေပြီး သူ့မျက်နှာအမူအရာကတော့ ဘာခံစားချက်မှပြမနေဘဲ တည်ငြိမ်နေလျက်။

ရွှီချင်း လီချန်ဖုန်းအတွက် လက်ဖက်ရည်အေးတစ်ခွက်ကို အလျင်အမြန် ငှဲ့ပေးလိုက်ပြီး လီချန်ဖုန်းစကားပြောလာမှာကို ဘေးတွင် ထိုင်စောင့်နေလိုက်၏။ လီချန်ဖုန်းက လက်ဖက်ရည်ကို သောက်ပြီးမှ ပြောလာခဲ့သည်။ "အဲ့ဒါတွေအကုန်လုံးက တတိယညီကြောင့် ဖြစ်ရတာပဲ"

ထို့နောက် သူက လီလောင်စန်းဟာ ဘယ်လိုရူးသွပ်သွားပုံနှင့် လီရှောင်းအာ ဘယ်လိုဒဏ်ရာရသွားခဲ့ရပုံကို အသေးစိတ် ရှင်းပြလိုက်၏။ "အမေပြောတာကတော့ ရှောင်းအာထိခိုက်သွားရတာက လီလောင်စန်းအမှားလို့ ပြောပေမယ့် သူက နောက်လမှာ စာမေးပွဲဖြေရတော့မယ်တဲ့။ သူအောင်သွားရင် ရှောင်းအာကို လျော်ကြေးပေးပါ့မယ်ဆိုပဲ"

"ဒါပေမဲ့ သူ စာမေးပွဲမအောင်ခဲ့ရင်ရော?" ရွှီချင်းလည်း လီရှောင်းအာနှင့် တူညီစွာပင် မေးလိုက်၏။

လီချန်ဖုန်းက ခေါင်းခါလိုက်ပြီး "အမေဆိုလိုတာက မိသားစုထဲမှာ တစ်ယောက်က ထိခိုက်သွားပြီးပြီမို့ နောက်တစ်ယောက်ကို မပျက်စီးစေချင်ဘူးလေ။ ဒီတော့ ကိုယ် တတိယညီကို ကောင်းကောင်းရိုက်ခဲ့လိုက်တယ်"

သို့သော်လည်း လီရှောင်းအာက အိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းက ဘာမှမစားဘဲ သူ့ခေါင်းကို ဖွက်ထားပြီး သူ့အခန်းထဲမှာ ပုန်းနေသည်ကို သူတွေးလိုက်မိတော့ သက်ပြင်းမချဘဲ မနေနိုင်တော့။ "ရှောင်းအာက အိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းက ဘာမှမစားဘဲ သူ့ခေါင်းကို ဖွက်ထားပြီးတော့ အခန်းထဲမှာ ပုန်းနေတယ်တဲ့။ အပြင်ကို ထွက်ဖို့ ငြင်းဆန်နေတာ"

ရွှီချင်း လီရှောင်းအာရဲ့ အပြုအမူကို နားလည်နိုင်ပေသည်။ ဒီလိုအဖြစ်မျိုး ကြုံတဲ့သူတိုင်းက လက်ခံဖို့ ခက်ခဲကြမှာပဲလေ။ ပြီးတော့ လက်ခံတယ်ဆိုရင်တောင်မှ လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင်လုပ်ဖို့ အချိန်အတော်ကြာဦးမှာ။

သည့်အပြင် သူ့ကို ဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ်ခဲ့တဲ့သူက သူ့ရဲ့ အစ်ကိုအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးလေနော်။ "ဒီတော့ ဒီကိစ္စကို တာဝန်ရှိသူတွေဆီမှာ တိုင်ကြားမှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ဆိုလိုတာလား?"

လီချန်ဖုန်းက လေးနက်တဲ့မျက်နှာထားနဲ့ ခေါင်းညိတ်ပြပြီး "ကိုယ်သဘောမတူပေမယ့် အဖေရော၊ အမေရော၊ အစ်ကိုကြီးတောင်မှ အတူတူပဲတွေးကြလို့။ ရှောင်းအာက ကောတစ်ယောက်ဆိုတော့ တစ်နေ့ကျရင် သူအိမ်ထောင်ပြုရမှာပဲတဲ့။ အဲ့ဒီကောင် တတိယညီကိုပဲ ဟမ့်! သူတို့က သူ့အပေါ်မှာ သူတို့ရဲ့ ဘဝတစ်ခုလုံးအပါ မျှော်လင့်ချက်အားလုံး ပုံအောထားကြတယ်ကွာ!"

Thanks for reading!

Prev Next