MM Story Teller

Chapter 60

Viewers 4k

🌌Chapter 60

စောင့်ဆိုင်းခန်းမတွင်းတွင် လုမော့ တစ်ယောက်တည်း နာရီဝက်ကြာအောင် စောင့်ဆိုင်းနေစဥ်အချိန်အတွင်း လင်းက သူ၏လုပ်ထုံးလုပ်နည်း အမျိုးမျိုးကို ကြိုးစားပမ်းစား ကိုင်တွယ်နေလေသည်။

တောက်ပပြီး စနစ်ကျသေသပ်သည့် ရုံးခန်းတစ်ခုထဲတွင် ယူနီဖောင်းဝတ်ထားသည့် ရဲအရာရှိတစ်ယောက်က ကြီးမားလှသည့် စားပွဲကောင်တာတစ်ခုနောက်တွင် ထိုင်နေပြီး သူ့ရှေ့တွင်မူ ထူထပ်လှသည့်စာရွက်စာတမ်းဖိုင်များက နေရာယူထားလေသည်။

ငယ်ရွယ်သောရဲအရာရှိလေးက လက်တစ်ဖက်တွင် စာရွက်စာတမ်းများကို လှန်လှောနေလျက် အခြားတစ်ဖက်က တံဆိပ်တုံးတစ်ခုကိုကိုင်ကာ တစ်ရွက်ပြီးတစ်ရွက် ရိုက်နှိပ်နေလေသည်။

သို့သော် ရဲအရာရှိလေးက ထိုအခိုက်အတန့်တွင် အလွန်ကြောက်လန့်နေသည်မှာ ထင်ရှားလှပေသည်။

သူ့ပါးပြင်ထက်တွင် ချွေးသီးချွေးပေါက်များ ထွက်နေလျက် အလင်းရောင်အောက်တွင် ရွှန်းစိုတောက်ပနေပြီး စာရွက်စာတမ်းများကို ကိုင်ထားသည့်လက်က အနည်းငယ် တုန်ယင်နေပေသည်။ သူ့အရှေ့တွင် ထိုင်နေသည့် အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်တွင် ငွေရောင်ဆံပင်နှင့် အနီရောင်မျက်ဝန်းများရှိပြီး သံသယမရှိစွာပင် ထိုသူမှာ တတိယစစ်တပ်၏ ဗိုလ်မှူးလင်း ဖြစ်ပေသည်။

ရဲအရာရှိက လင်း၏အမည်ကို အချိန်ကြာမြင့်စွာကတည်းက ကြားဖူးနေပြီး သူက ဗိုလ်မှူးအားလုံးထဲတွင် အဖော်ရွေဆုံးတစ်ယောက် ဟူသည်ကိုပင် ကြားဖူးလေသည်။

အမြဲလိုလို အေးစက်ခက်ထန်သည့် အမူအရာရှိသော အခြားဗိုလ်မှူးများနှင့်မတူညီစွာ တတိယစစ်တပ်ဗိုလ်မှူး၏မျက်နှာထက်တွင် အပြုံးတစ်ခုက အမြဲရှိပေသည်။ သူက အမြဲပင် မမျှော်လင့်ထားသည့် ဘေးဒုက္ခများကို ဖြစ်စေသော်လည်း သူ့အကျင့်စရိုက်က အတော်ပင် ဖော်ရွေပျူငှာလေသည်။

လင်းအား သာမာန်စစ်သားတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ဆက်ဆံပြီး သူ၏အမျိုးသမီးအစေခံဖြစ်လာရန် ပြောဆိုသည့် တပ်ခွဲမှအမျိုးသားတစ်ယောက်ပင် ရှိသည်ဟု ပြောကြသည်။

ဒါပေမဲ့ အခု ဘာတွေဖြစ်သွားတာလဲ...

ရဲအရာရှိက ခေါင်းငုံ့လိုက်ကာ သူ့စိတ်ထဲမှ ပူပန်နေမှုကို ဖုံးကွယ်ရန် အသည်းအသန်ကြိုးစားနေသည်။

သိသာရှင်းလင်းစွာပင် လင်းက ထိုနေရာတွင် ထိုင်နေရုံမျှဖြင့်ပင် သူ့အား အသက်ရှူရခက်ခဲစေသည်။

ဗိုလ်မှူးက သူ့ခုံပေါ်တွင် ကျောမှီထိုင်လျက် ခြေထောက်များကို ချိတ်ထားကာ လက်အိပ်ဝတ်ထားသော လက်ချောင်းများကို အချင်းအချင်း ချိတ်တွယ်ထားပြီး ခြေထောက်များပေါ် တင်ထားလေသည်။ ရဲအရာရှိ၏ လှုပ်ရှားမှုများကို စိုက်ကြည့်နေစဥ် သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် မည်သည့်အပြုံးမှ မရှိပေ။

မျက်နှာကျက်ထက်တွင် မီးသီးတစ်ခုချိတ်ဆွဲထား၍ လင်း၏ဦးထုတ်အား အရိပ်ထင်စေသည်။ အရိပ်အောက်တွင် မျက်ဝန်းအနီဖျော့ဖျော့က တဖျတ်ဖျတ်လင်းလက်နေပေသည်။

ရဲအရာရှိလေးက ပို၍ပင်ချွေးများထွက်လာပြီး သူ့လုပ်ဆောင်မှုများကို အရှိန်မြှင့်လိုက်သည်။ စာရွက်များက ပတ်ပတ်လည်ကို ပျံ့ကြဲသွားလျက် ပုံမှန်ပြီးဆုံးရန် 1 နာရီယူရသည့်လုပ်ငန်းက နာရီဝက်အထိလျော့သွားကာ ပြီးဆုံးသွားသည်။

"လုပ်...လုပ်ထုံးလုပ်နည်းတွေ အကုန် ပြီးသွားပါပြီ..."

ဖိုင်တွဲကိုပိတ်ကာ လင်းထံ တွန်းပို့လိုက်ချိန်တွင် သူ၏အသံက တုန်ယင်နေသည်။

လင်းက ခုံမှထရပ်ကာ ရဲအရာရှိထံ ဖြေးညင်းစွာလျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူ့ဘွတ်ဖိနပ်က ချောမွေ့ခိုင်ခံ့သည့် ကြွေပြားပေါ် နင်းလျှောက်သွားပြီး 'ကလပ်ကလပ်' ဟူသည့်အသံများ မြည်နေပေသည်။

သူ၏ရှည်လျားသည့်ပုံရိပ်က အလင်းရောင်ကို ပိတ်ကွယ်ထားလျက် ရဲအရာရှိအား သူ့အရိပ်ထဲတွင် အပြည့်အဝ ခြံရံထားလေသည်။

ရဲအရာရှိလေးက စိုးရိမ်ပူပန်စွာဖြင့် သူ့ခေါင်းအား အသည်းအသန် ဆက်ငုံ့ထားပြီး အသက်ပင် ရဲရဲမရှူရဲပေ။ ဗိုလ်မှူး၏အရှေ့တွင် မုန်တိုင်းကို ရင်ဆိုင်နေရသည့် အပျံသင်စ ငှက်ငယ်လေးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ အကူအညီမဲ့မှုကို ခံစားရပေသည်။

လင်းက သူ၏လက်အိတ်ဝတ်ထားသည့်လက်နှင့် စာရွက်စာတမ်းများကို ယူလိုက်ကာ တရွှမ်းရွှမ်းအသံနှင့် လှန်လျောကြည့်လိုက်သည်။

"မင်း..."

ရဲအရာရှိလေးက စိုးရိမ်ပူပန်စွာဖြင့် မျက်လုံးများကို ပိတ်လိုက်သည်။

"မင်းလက်ရေးလက်သားက လှသားပဲ..."

"..."

ဟမ်…

ရဲအရာရှိလေးက စိုးရိမ်တကြီး ခေါင်းကိုမော့လိုက်ရာ လင်း၏အကြည့်များက စာရွက်များမှ ဖယ်လိုက်သည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ လင်းက ရဲအရာရှိအားကြည့်လျက် ပြုံးပြလိုက်သည်။

"ခုနက ခြောက်လှန့်မိသလို ဖြစ်သွားရင် တောင်းပန်ပါတယ်..."

သူက ရဲအရာရှိနောက်ကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။

"ငါက စောင့်ကြည့်ကင်မရာကို ကြည့်ရုံတင်ပါ ကျေးဇူးပြုပြီး စိတ်မရှိပါနဲ့..."

ရဲအရာရှိလေးက အလျင်အမြန်ပင် ခေါင်းခါလိုက်သည်။

"မဟုတ်ဘူး မဟုတ်ဘူး အဲ့ဒါက ကိစ္စမရှိပါဘူး..."

"အဲ့ဒါ ကောင်းတယ်.."

လင်း ဦးထုပ်၏ဘေးအနားကိုလက်ဖြင့် တွန်းလိုက်ကာ ရဲအရာရှိလေးအား ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

"ကောင်းပါပြီ ဒါဆို...မင်းကိုမနှောင့်ယှက်တော့ပါဘူး..."

ရဲအရာရှိလေးက လင်း၏ထွက်ခွာသွားသော ပုံရိပ်လေးကို ဗလာသတ်သတ်ငေးကြည့်နေမိသည်။

မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းတွင် ဗိုလ်မှူးက သူ၏ဖိနှိပ်ချုပ်ချယ်သည့်ရောင်ဝါကို ပြန်လည်ရုတ်သိမ်းသလိုပင်။ တူညီသည့်မျက်နှာတစ်ခုတည်း ဖြစ်ပါသော်လည်း သူ၏စရိုက်လက္ခဏာက ပြောင်းလဲသွားပေသည်။

သူက အမှန်တကယ်ကို ခန့်မှန်း၍မရနိုင်ပေ။

မသိစိတ်အရ သူအနောက်ကို လှည့်လိုက်သည်။ သူ့အနောက်တွင် အလွန်အမင်း ကြီးမားလှသည့် ဧရာမစောင့်ကြည့်စခရင်ကြီးတစ်ခု ရှိလေသည်။ အင်ပါယာကြယ်၏ အင်ပါယာမြို့တော်ရှိ နေရာတိုင်းအား

စောင့်ကြည့်စစ်ဆေးရမည်ဖြစ်ပြီး သူ့ရုံးခန်းကိုပင် စောင့်ကြည့်ပစ္စည်းကိရိယာများနှင့် တပ်ဆင်ထားလေသည်။

ဒါပေမဲ့ ထောင်ပေါင်းများစွာသော ဇာ့ဂ်တွေကို ထောက်လှမ်း‌နေတဲ့ အဲလိုမျိုး ဧရာမ စောင့်ကြည့်စခရင်ကနေ ဗိုလ်မှူးက ဘယ်သူ့ကိုများ စောင့်ကြည့်နေတာလဲ...

------------------

လင်းက စာရွက်စာတမ်းများအား ကိုင်ကာ သူ့ကိုယ်သူ မီနော့ခီလို့ခေါ်သည့် အမျိုးသားဇာ့ဂ်တစ်ယောက်အား ပြောလိုက်သည်။

"ငါက 'ယိ'လို့ခေါ်တယ်... တစ်၊ နှစ်၊ သုံးဆိုတဲ့ တစ်က 'ယိ'..."

(T/N - 1, 2, 3 = ယိ၊ အာ့ ၊ စန်း)

သူ့မျက်နှာက ပြုံးနေသေးသော်လည်း သူ့နှလုံးသားက ချက်ချင်းပင် အားလုံးကို နားလည်သွားသည်။

ဝက်သတ်ဖို့ စီစဥ်နေတယ်ပေါ့လေ...ဟက်...

(T/N- အွန်လိုင်းdating app တွေကတစ်ဆင့် ပိုက်ဆံရင်းနှီးမြှုပ်နှံအောင် မြူဆွယ်ပြီးလိမ်တာကို တင်စားပြောတာပါ)

လင်းက များပြားလှသည့် လှည့်ကွက်သေးသေးလေးများကို ယခင်ကတွေ့ကြုံဖူးလေသည်။ အထူးသဖြင့် ခမ်းနားသည့် အစီအစဥ်ပွဲများတွင် လူများက အမြဲလိုလို အကျိုးအမြတ်ရရန် ကြိုးစားလေ့ရှိပေသည်။ ပထမဦးစွာ သူတို့က သားကောင်၏အာရုံကိုဆွဲဆောင်ရန် နိုင်ခြေမြင့်မားသည့် အလောင်းအစားတစ်ခုကို ဖော်ထုတ်ပြသကာ သွေးဆောင်ဖြားယောင်းပေလိမ့်မည်။ ထို့နောက်တွင် 'အနိုင်ရနိုင်သည့်အခွင့်အလမ်း' ကို သားကောင်အား မြင်သွားစေလိမ့်မည်ဖြစ်ကာ သူတို့၏ပိုက်ဆံအားလုံးကို လောင်းကစား၌ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံလာရန် လှည့်ဖြားပေလိမ့်မည်ပင်။

အလောင်းအစားလုပ်ရန် စိတ်အားထက်သန်သော "ဖြတ်သွားဖြတ်လာများ" ကဲ့သို့သော သားကောင်ကို ကြိုးကိုင်ရန် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာနည်းလမ်းကို အသုံးပြုသည့် များစွာသော လှည့်ကွက်များလည်း ကြားထဲတွင် ရှိသေးသည်။

အကယ်၍ ဂရုတစိုက်စီစဥ်ထားသည့် "ဝက်သတ်အစီအစဥ်" တစ်ခုဖြစ်ပါက ဖြစ်နိုင်ချေမှာ သားကောင်တိုင်းတွေ့ကြုံခဲ့ရသည်မှာ အစမှအဆုံးထိ လျှို့ဝှက်ကြံစည်ထားသော လိမ်လည်မှု ဖြစ်နိုင်ပေသည်။ သားကောင်များရထားသည့် သတင်းအားလုံးမှာ လူလိမ်များပေးထားသည့် သတင်းအမှားများဖြစ်သည်။

လင်း၏အကြည့်များက မီနော့ခီအပေါ်သို့ ကျရောက်သွားလေသည်။ ဤမီနော့ခီဟု ခေါ်သောအမျိုးသားမှာ သားကောင်ကိုရှာဖွေနေသည့် အမဲလိုက်မုဆိုးခေါင်းဆောင်ဖြစ်နိုင်ပေသည်။

သူ့ကို အခုချက်ချင်း နေရာမှာပဲ ဖမ်းလိုက်သင့်လား ဒါမှမဟုတ်...

"အခုပဲ မစ္စတာ 'လုမော့'ကို သွားတွေ့ကြတာပေါ့...သွားကြမလား..."

ကောင်းပြီလေ...

လင်း တည်ငြိမ်စွာပင် လက်အား ပြန်ရုတ်လိုက်သည်။

လုမော့က ကစားချင်နေမှတော့ ကိစ္စမရှိပါဘူး...ပွဲမကျင်းပခင် အချိန်အများကြီးကျန်ပါသေးတယ်...

လင်းက လုမော့၏လက်ကို အသာအယာပုတ်လိုက်၍ သူ့လက်ချောင်းထိပ်လေးများက လုမော့၏လက်ဖဝါးအား ပွတ်သပ်သွားမိသည်။

လုမော့ အလန့်တကြား ဖြစ်သွားလေသည်။

သူ့ခေါင်းကို လျှင်မြန်စွာလှည့်ကာ မျက်နှာက ရှက်သွေးဖြာနီရဲနေလျက် ဒေါသတကြီးဖြင့် တီးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။

"ဟေး...နေ့ခင်းပဲရှိသေးတယ်လေ...မင်းလိုချင်ရင်တောင်...အမ်...အနည်းဆုံးတော့ အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့ထိစောင့်ဦး..."

"..."

မဟုတ်ဘူး...ငါ ဆိုလိုချင်တာ ဒါ မဟုတ်ဘူးလေ...

မီနော့ခီ၏ 'ငါနားလည်ပါတယ်'ဟူသော ခြောက်ခြားဖွယ်ရာ အပြုံးကိုမြင်လိုက်ပြီးနောက် လင်း တိတ်တဆိတ် ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်သည်။

သို့သော် အချိန်အခါမသင့်သည့်အခိုက်တွင်မှ သူ့နှလုံးသားက အနည်းငယ် အရှိန်မြန်လာပေသည်။

"အခုပဲ ငါ့သူငယ်ချင်း အရှင်'လုမော့'ကို သွားတွေ့ကြစို့..."

မီနော့ခီ ဆက်လက်ပြီး မစောင့်ဆိုင်းနိုင်တော့ပေ။ အနည်းငယ် လောဘကြီးသည့် အရိပ်အယောင်က သူ့မျက်လုံးမှ မထိန်းချုပ်နိုင်စွာ ထွက်ပေါ်လာပြီး ပြောလိုက်သည်။

"ချစ်မိတ်ဆွေလေး ဒါက မရှုံးဖို့ အာမခံချက်ရှိတဲ့လုပ်ငန်းတစ်ခုပဲ..."

သူတို့ စောင့်ဆိုင်းခန်းမတွင်းမှ ထွက်လိုက်သောအခါ အပြင်ဘက်တွင် အနက်ရောင်ကားတစ်စီးက သူတို့အား စောင့်နေလေသည်။

လုမော့က ဟောင်းနွမ်းစုတ်ပြတ်နေသည့် ကားအား ကြည့်လိုက်ပြီး စတင်နောင်တရလာသည်။ ချိုးခြုံချွေတာရာမှ အသုံးအဖြုန်းကြီးလက်ဖွာသွားရန် လွယ်ကူသော်လည်း လက်ဖွာရာမှ ချိုးခြံခချွေတာရန်မှာ ခက်ခဲလေသည်။ အရင်းရှင်အဖြစ်နှင့် သုံးနှစ်မျှကြာအောင် အကျင့်ပျက်လာပြီးနောက် အသုံးဖြုန်းကြီးလက်ဖွာကာ အပျော်အပါးလိုက်စားမှုထဲ နစ်ဝင်ခဲ့ပြီး သူ့စိတ်ဝိညာဥ်အား ပိုက်ဆံများဖြင့် အခေါင်းပေါက် ဖြစ်အောင်လုပ်ပြီးနောက်တွင်မူ လုမော့က ယခင်ကဲ့သို့ ရိုးရှင်းသည့် လူငယ်လေးတစ်ယောက် မဖြစ်နိုင်တော့ပေ။

သူရွေ့လိုက်သည့် ခြေလှမ်းတိုင်းက ပိုက်ဆံနံ့၊ကြေးနီနံ့များ ဆိုးရွားသည့် အနံ့သက်ဆိုးများထွက်လျက် အမှိုက်ကောင်တစ်ယောက် လုံးလုံးလျားလျားဖြစ်လာခဲ့လေသည်။ ပြန်လှည့်၍ မရတော့ချေ။

မီနော့ခီက ဒရိုင်ဘာခုံတွင် ဝင်ထိုက်လိုက်ပြီး တိုက်တွန်းနှိုးဆော်လိုက်သည်။

"မြန်မြန် အထဲဝင်ကြလေ..."

လုမော့ စိတ်ကိုပြင်ဆင်ပြီး လင်းကို ကားထဲသို့ ဆွဲခေါ်လိုက်သည်။

ကားက စျေးပေါသည့် စီးကရက်အနံ့စူးစူးများနှင့် ပြည့်နေ၍ လုမော့အား မျက်မှောင်ကြုတ်သွားစေသည်။ သူ မသက်မသာခံစားလိုက်ရကာ လင်းကို မှီထားလိုက်သည်။

မီနော့ခီက သာမာန်ကာလျှံကာပုံစံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

"သောင်းပေါင်းများစွာ ပေးရတဲ့ကားတစ်စီးက အဲ့လောက်လည်း မကောင်းပါဘူး...ပိုင်လျှို ခဏ သည်းခံလိုက်ကွာ..."

သို့သော် သူ့အကြည့်များက နောက်ကြည့်မှန်မှတစ်ဆင့် လုမော့နှင့်လင်း၏ လှုပ်ရှားမှုတိုင်းအား စောင့်ကြည့်နေလေသည်။ မီနော့ခီ သူ့ကိုယ်သူ ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားစွာ တွေးလိုက်သည်။

ဒီဆင်းရဲသားလေးနှစ်ယောက်က ဒီလို အဆင့်မြင့်ကားမျိုး မမြင်ဖူးလောက်ဘူး ဟုတ်တယ်မလား...တကယ်တော့ နာမည်ရှိတဲ့ပစ္စည်းကောင်းကောင်းလေးတွေတောင် မတတ်နိုင်လောက်ဘူး...

မှန်ပေသည်။ အစကတည်းက သူ့ချမ်းသာမှုများနှင့် သူတို့အား ခြောက်လှန့်ထားရပေမည်။ သို့မှသာ သူ့စကားများကို ပို၍ လက်ခံယုံကြည်လာကြမည်ဖြစ်သည်။

"ဟမ်...ပိုင်လျှို မင်းဘာဖြစ်သွားတာလဲ..."

လင်း၏လည်ပင်းထဲတွင် ခေါင်းကိုမြှုပ်ထားလျက် လင်းကို တင်းကျပ်နေအောင် ဖက်ထားသည့် လုမော့အား မီနော့ခီ ကြည့်လိုက်သည်။ ၎င်းပုံစံက သူ့အား ပဟေဠိဖြစ်သွားစေသည်။

လင်းက ပြုံးလျက်ပြောလိုက်သည်။

"သခင်က နည်းနည်း ကားမူးနေတာပါ..."

"ကောင်းပါပြီ..."

မီနော့ခီ နောင်တနှင့်ခေါင်းကို လှည့်လိုက်သည်။ သူက လုမော့အား လမ်းတွင် ဆက်လက်ပြီး ကြိုးကိုင်ချယ်လှယ်ချင်သော်လည်း ရှက်စရာပင်။

ကားက ဖြည်းညှင်းစွာ စတင်ထွက်ခါသွားပြီး လုမော့၏နောင်တတရားက နောက်တစ်ဆင့်ကိုပင် မြင့်တက်သွားသည်။

သို့‌သော် တရုတ်လူမျိုးများတွင် အကျင့်ကောင်းတစ်ခုရှိပြီး ၎င်းကို စာကြောင်းလေးကြောင်းဖြင့် အကျဥ်းချုပ်နိုင်ပေသည်။

ငါတို့ဒီရောက်ပြီးနေမှတော့ ကိစ္စကြီးမဟုတ်တော့ပါဘူး...

နှစ်သစ်ရောက်ပြီ ကလေးတွေက ငယ်ရွယ်နေတုန်းပဲ...

လုမော့ အံကြိတ်လိုက်သည်။

ငါတို့ဒီအထိတောင် ရောက်ပြီးနေပြီပဲ...

သူက သူ့မျက်နှာကို လင်း၏ပခုံးထဲသို့ ပိုနက်နက်နစ်မြှုပ်လိုက်ရုံသာ တတ်နိုင်ပေသည်။ လင်း၏ထူးခြားသည့် သွေးနှင့်သံချေးနံ့များက လုမော့၏နှာခေါင်းပေါက်ထဲသို့ စိမ့်ဝင်ပျံ့နှံ့လာသည်။

သို့သော် ၎င်းက မလုံလောက်ပေ။

လုမော့ အလွန်အမင်း စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ စီးကရက်နံ့ကို သူ ရှူရှိုက်ခဲ့သည်မှာ အတော်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်ပြီး သူ့ယခင်ဘဝကို ချက်ချင်းသတိရသွားစေသည်။

သူက အလွန်ညံ့ဖျင်းလှသည့် ဒီဇိုင်နာတစ်ယောက်အနေဖြင့် ပုံကြမ်းများကို ပြန်လည်ပြင်ဆင်ရန် ညလုံးပေါက်နေနေရသည်မှာ ပုံမှန်ဖြစ်နေကျပင် ဖြစ်သည်။ အလွန်စိတ်ဖိစီးမှုများသောကြောင့် စီးကရက်များအား တစ်လိပ်ပြီးတစ်လိပ် သောက်လိမ့်မည်ပင်။

ငှားထားသည့် အခန်းငယ်လေးက လည်ပတ်နေသည့် ဆေးလိပ်ငွေ့များနှင့် ပြည့်နေပေလိမ့်မည်။

ပြောကြသည်မှာ တစ်ခုခုလုပ်နေချိန်တွင် သီချင်းတစ်ပုဒ်ထဲကိုသာ အမြဲနားထောင်လေ့ရှိပါက နှစ်ပေါင်းများစွာကြာပြီးနောက် ထိုသီချင်းကို ပြန်ကြားလိုက်ချိန်တွင် ထိုအရာကိုလုပ်နေစဥ်က ခံစားချက်များကို ပြန်အမှတ်ရနေလိမ့်မည်ပင်။

ဆေးလိပ်သောက်ခြင်းကလည်း ထို့နည်းတူစွာပင်။ ဆေးလိပ်ငွေ့များနှင့် ပြည့်နေသည့်အခန်းလေးထဲမှ စိတ်ဓာတ်ကျမှုများ၊ ရှုပ်ထွေးနေမှုများ မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ ရင်ဖွင့်နိုင်ခြင်းမရှိသည့် အထီးကျန် နွမ်းနယ်မှုများကို လုမော့အား သတိရသွားစေသည်။

မသိစိတ်အရ သူပါးစပ်ဟကာ လင်း၏ ညှပ်ရိုးထက်မှ အရေပြားအား ညင်သာစွာ ကိုက်ချလိုက်သည်။

"..."

သူ့လက်မောင်းထဲရှိ ခန္ဓာကိုယ်က တစ်ခဏမျှ တောင့်ခဲသွားသော်လည်း ပြေလျော့သွားပေသည်။

လုမော့၏စိတ်အခြေအနေက ရုတ်တရက်ပင် တိုးတက်သွားသည်။ လင်းက မည်သည်ကိုမှ မသိခဲ့သော်လည်း၊ လင်းက သူက အမှန်တကယ် ဘယ်သူဆိုသည်ကို မသိခဲ့သော်လည်း သို့မဟုတ် သူ့ရည်ရွယ်ချက်များက မည်သည်ဖြစ်ကြောင်း မသိခဲ့သော်လည်း ဤအခိုက်အတန့်တွင်မူ လင်းကသူ့ဘေး၌ ရှိနေပေသည်။

သူ မည်သည့်အရာများ လုပ်ခဲ့ပါစေ လင်းက လက်ခံပေးလိမ့်မည်ပင်။

ယခင်က သူလင်းကို မည်သည့်အရာများ လုပ်ခဲ့သည်ကို လုမော့ မှတ်မိပေသည်။ ထိုအရာများက မည်မျှလွန်ကျူးပြီး ကြောက်စရာကောင်းနေပါစေ လင်းက ဘယ်သောအခါကမှ မခုခံခဲ့ပေ။

လုမော့ကိုယ်တိုင်ပင် သတိမထားမိဘဲ ယခုလက်ရှိသူ့စိတ်အခြေအနေနှင့် သေချာသည့်အချက်တစ်ခုကို သူလက်ခံလိုက်သည်။

[ဘာတွေပဲဖြစ်ပါစေ ကိစ္စမရှိဘူး...လင်းက ငါ့ဘေးနားမှာရှိနေဖို့ ဆန္ဒရှိတယ်လေ...]

ထို့အပြင် လင်းတွင် ထူးခြားသည့် စရိုက်လက္ခဏာတစ်ခု ရှိပေသည်။

၎င်းက သူ၏ ထူးချွန်ပြောင်မြောက်လှသည့် ခွန်အားကြောင့် သို့မဟုတ် အလွန်များလှသည့် အတွေ့အကြုံများကြောင့် ဖြစ်နိုင်ပေသည်။ မည်သို့သော အခြေအနေတွင် ဖြစ်နေပါစေ ကိစ္စမရှိပေ။ သူက အမြဲ လုမော့နံဘေးတွင် တိတ်ဆိတ်စွာ ရပ်နေလိမ့်မည်ဖြစ်ကာ သူ့ကိုပင် စနောက်နေလိမ့်ဦးမည် ဖြစ်သည်။

သူက ဘယ်သောအခါမှ ရှုံးနိမ့်လိမ့်မည် မဟုတ်သည့်အလားပင်။

သင်္ဘောကို မရွေ့လျားနိုင်အောင် ဆွဲထားသည့် ကျောက်ဆူးတစ်ခုကဲ့သို့ လုမော့အား သတိလက်လွတ် ဆွဲဆောင်ထားပေသည်။

လုမော့ ခေါင်းငုံ့ထားပြီး သူ့ပါးစပ်ထောင့်တွင် အပြုံးလေးတစ်ခု ပေါ်လာလေသည်။ လူမမြင်ရသည့်အကွယ်တစ်ခုတွင် လုမော့ လက်ကို တိတ်တဆိတ်ဆန့်ထုတ်ကာ လင်း၏လည်ပင်းနောက်အား ကုတ်လိုက်သည်။

"..."

လင်းက မယုံနိုင်မှုဖြင့် မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားသည်။ သူ့ခေါင်းကိုငုံ့လိုက်ရာ လုမော့က သူ့မျက်နှာအား အနည်းငယ် လှည့်လိုက်သည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ သူ့ဘယ်ဘက်မျက်လုံးက တောက်ပလင်းလက်နေပေသည်။

သူက ပါးစပ်အား တိတ်တိတ်လေးဖွင့်လိုက်ကာ ရှက်ရွံ့နေပုံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

"မလုပ်နဲ့..."

လုမော့ : OvO

သူ လင်း၏နားရွက်အနီးသို့ မှီလိုက်ကာ တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။

"အသံမထွက်လိုက်နဲ့..."

သို့သော် သူ့လက်က အောက်သို့ရွေ့သွားကာ လင်း၏ကျောဘက်သို့ ညင်သာစွာလျှောချပြီး ဖုံးကွယ်ထားသော စပ်ကြောင်းကို ခြေရာခံလိုက်သည်။ ထိုနေရာက အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်များက သူတို့၏ အတောင်ပံများကို ဝှက်ထားလေ့ရှိသည့်နေရာဖြစ်ပြီး အာရုံကြောများစွာနှင့် ပြည့်နေသည်။ ပေါ့ပါးသည့် အထိတွေ့တစ်ချက်ကိုပင် သူတို့က အလွန်ရှင်းရှင်းလင်းလင်းခံစားမိပေသည်။

၎င်းက အလွန်ကျီစယ်သည့် အပြုအမူတစ်ခုပင်။ သို့သော် ထိုအခိုက်တွင် လုမော့၏စိတ်အခြေအနေက အလွန်ထူးဆန်းနေပေသည်။

အလိုလိုက်ခံရလွန်း၍ စိတ်ကြီးဝင်လာသည်ဟု ခေါ်ကောင်းခေါ်နိုင်ပေသည်။

လင်း၏ခန္ဓာကိုယ်က တုန်ယင်သွားပြီး မရေရာသောညီးတွားသံများနှင့် အလျင်စလို တံတွေးမြိုချသံများက သူ့လည်ချောင်းမှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

အသံက အလွန်နူးညံ့လှပြီး အမျိုးသားဇာ့ဂ်က မကြားကောင်း မကြားနိုင်သော်လည်း အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်က ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပင်ကြားလိုက်လေသည်။ စိုးရိမ်သွားလျက် မီနော့ခီက ကားမောင်းနေရင်းပင် မေးလိုက်သည်။

"ဘာဖြစ်တာလဲ..."

"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး..."

လုမော့ သာမာန်ကာလျှံကာပင် ပြန်ပြောလိုက်သည်။

"ငါ့အိမ်သူဘုရင်မကလည်း ကားမူးနေတာလေ..."

လင်း စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုဖြင့် လုမော့အား ကြည့်လိုက်သည်။ အားလုံးက ကိုယ်အိမ်စာမလုပ်ခဲ့ကြောင်း သိနေသော်လည်း ဆရာမ၏မေးခွန်းနှင့် ရင်ဆိုင်နေရချိန်တွင် အိမ်စာ စာအုပ်ကို မေ့ကျန်ခဲ့သည်ဟု ပြောနေသလိုပင် အကြောင်းပြချက်က အလွန်ကို ရိုးရှင်းပေသည်။

သိသာထင်ရှားနေသည့်အရာကို ဖုံးကွယ်ရန် ကြိုးစားနေလေသည်။

လုမော့ လင်းကိုပြုံးပြကာ အသံမြှင့်လိုက်သည်။

"ခဏလောက် နားကြရအောင်..."

🌌🌌🌌

Prev Next