Chapter 23

🐯Chapter 23

ထိုဥလေးမှာ ပန်ဒါပေါက်လေး ဖြစ်နေလိမ့်မည်ဟု သူ မမျှော်လင့်မိခဲ့ပေ။

သားပေါက်လေးက သူ၏ ဝိုင်းစက်တောက်ပသည့် မျက်လုံးဝိုင်းကြီးများနှင့် ကုယွီမြန်ကို ကြည့်နေသည်။ ကုယွီမြန်က သူ့ကို ပွေ့ချီလိုက်သောအခါ ခေါင်းလေးဖြင့်လက်မောင်းကြားထဲသို့ သတ္တိထားပြီး တိုးဝင်လိုက်သည်။ သားပေါက်လေးက သူနှင့် အလွန်ရင်းနှီးနေသည်။ ကုယွီမြန်၏ နှလုံးသားလေးက အရည်ပျော်သွားသည်။ သူက သားပေါက်လေးအား ဥခွံ၏အောက်ပိုင်းတစ်ဝက်ကို ဂရုတစိုက်ကူညီကာ ဖယ်ပေးလိုက်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် အိပ်စေခဲ့သည်။ 

နှင်းကျားသစ်လေး- "..." 

ကုယွီမြန်၏ ပခုံးပေါ်တွင် ထိုင်နေသည့် နှင်းကျားသစ်လေး၏မျက်လုံးများက အနည်းငယ်ပို၍ နက်မှောင်လာသည်။ 

ခေါင်းက ဝိုင်းနေပြီး ဝလည်းဝတယ်… ပထမဆုံး တွေ့ရတာနဲ့တင် ငတုံးမှန်းသိသာတယ်… ဒီငတုံးကောင်က ဘယ်လိုများ ငါ့ထက်ပိုကောင်းအောင် လုပ်နိုင်ရတာလဲ... ဒီကောင်က ကုယွီမြန်နဲ့ ထိုက်တန်ပါ့မလား…

ကျားသစ်လေးက ပထမဆုံး ကုယွီမြန်၏ ပုခုံးပေါ်မှ ခုန်ချကာ ကုယွီမြန်ရှေ့ရှိ စားပွဲပေါ်တွင် နေရာယူလိုက်ပြီး သူ၏ ကျက်သရေရှိပြီး ချောမွေ့နေသည့် ခန္ဓာကိုယ်ကို ဆန့်ထုတ် ပြလိုက်ကာ ကုယွီမြန်၏ အာရုံစိုက်မှုကို ရရှိရန် ကြိုးစားနေသည်။

ထိုအခြေအနေကို ကုယွီမြန်က မသိလိုက်ပေ။ သူက ပန်ဒါလေး၏ အမွေးပေါ်တွင် ကပ်နေသည့် အချွဲများကို ဖယ်ထုတ်ပေးရန် နူးညံ့သည့်ပဝါတစ်ထည်ကို ယူလိုက်သည်။

နှင်းကျားသစ်လေးလည်း သူ့ဒေါသကို ထိန်းလိုက်ပြီး ကုယွီမြန်က သူ့ခြေဖဝါးကို နမ်းခွင့်ရသည်မှာ ကံကောင်းသည်ဟု ဆိုလိုသည့်သဘောဖြင့် လူသား၏ လက်ဖဝါးပေါ်သို့ သူ့ ရှေ့ခြေဖဝါးကို တင်ပေးလိုက်သည်။ 

ကုယွီမြန်က သူ့ကို နမ်းလိုက်သော်လည်း မကြာမီမှာပင် သူ့ရင်ခွင်ထဲက သားပေါက်လေးဆီသို့သာ အာရုံပြန်ရောက်သွားခဲ့သည်။

နှင်းကျားသစ်လေး - "..." 

ငါ သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး…

သူက ကုယွီမြန်၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး အရူးအသစ်ကို တွန်းထုတ်ရန် ခက်ခက်ခဲခဲ တွန်းလိုက်သည်။ ပန်ဒါပေါက်စလေးက နှင်းကျားသစ်လေးကို ရန်စသလို စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့အတွက် နေရာလွတ်ရအောင် ပြန်တွန်းထားလိုက်ကာ ရှေ့ခြေနှစ်ချောင်းက ကုယွီမြန်၏ ဘယ်လက်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။ နှင်းကျားသစ်လေး၏ မျက်လုံးများက ကျဉ်းမြောင်းသွားပြီး ချွန်ထက်သောခြေသည်းများကို ထုတ်ဖော်လိုက်သည်။ ကျောင်းတွင်းအနိုင်ကျင့်မှုတစ်ခု ဖြစ်ပျက်ခါနီး အခြေအနေဖြစ်လာသည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် ကုယွီမြန်က ထိုရန်ပွဲ မစတင်မီတွင် သူတို့ကို ရပ်တန့်လိုက်သည်။ 

"ထွမ်ထွမ်... မင်းညီလေးကို မနှိပ်စက်နဲ့လေ..." 

ကုယွီမြန်က သားပေါက်နှစ်ကောင်လုံးကို ချီ မထားနိုင်ပေ။ သူက ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး နှင်းကျားသစ်လေး၏ခေါင်းကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ 

"မင်း အခု အစ်ကိုကြီး ဖြစ်နေပြီလေ... မဟုတ်ဘူးလား...”

ကုယွီမြန်လည်း ယခုအချိန်တွင် သူငယ်တန်းဆရာများ၏ အရည်အချင်းကို သင်ယူရန် ဆရာမရှိသဖြင့် နှစ်ဖက်လုံး စည်းဝါးညှိနေရသည်။ သူက ပန်ဒါပေါက်စကလေး၏ လက်ကိုကိုင်ပြီး ဝှေ့ယမ်းကာ ကျားသစ်လေးအား နှုတ်ဆက်စေလိုက်သည်။ 

"ကလေးလေးရေ... ဒါ မင်းရဲ့အစ်ကိုကြီး ထွမ်ထွမ်ပါ... သူ့ကို နှုတ်ဆက်လိုက်ပါဦး... မင်းမေမေကို မတွေ့ခင်အထိ  မင်းအစ်ကိုကြီးနဲ့ အတူတူ နေရလိမ့်မယ်…" 

အမွေးများကို ဖြီးသင်ပေးသည့် အချိန်ကတည်းက ကုယွီမြန်က သူ့လိင်အမျိုးအစားကို အတည်ပြုပြီးသားဖြစ်သည်။ ပန်ဒါပေါက်စကလေးက ဥာဏ်ကောင်းသူဖြစ်သည်။ ကုယွီမြန်က သူ့လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီးနောက် သူက နှင်းကျားသစ်လေးဆီသို့ သူ့ခြေသည်းများကို ဖြည်းညှင်းစွာ ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်သည်။ ကုယွီမြန်က ရယ်မောပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ သူ့ခေါင်းကို ပွတ်ပေးလိုက်မိသည်။ 

"ငါက ထွမ်ထွမ်ကို ညီလေးနဲ့ ရင်းနှီးစေချင်တယ်..." 

ကုယွီမြန်က နှင်းကျားသစ်ကို ပွတ်သပ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ 

"ဟုတ်ပြီလား…"

နှင်းကျားသစ်ငယ်လေးက 'အမေကိုရှာမတွေ့ခင်' ဟု ကြားလိုက်သောအခါတွင် ငြိမ်သက်သွားသည်။ သူက ပန်ဒါပေါက်ကလေးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့မိဘများက စောစောစီးစီး သေဆုံးသွားကြသည်။ ထိုလူက သူနှင့်သာ ဆိုင်ပြီး ထိုသူ၏ တစ်ဘဝလုံး သူနှင့်သာ နေသွားရမည်ဖြစ်သည်။

ဒီငတုံးက အဲ့လို လုပ်နိုင်ပါ့မလား…

ခဏ ငြိမ်သက်သွားပြီးနောက် သူက သားပေါက်လေးကို ပြန်ပြီး လက်ခါပြလိုက်သည်။ အလွန်ထက်မြသော ခြေသည်းများကို ပြန်သိမ်းထားလိုက်ပြီး ညိုမှိုင်းပြီး အေးစက်နေသော ခဲပြာရောင်မျက်လုံးများက နှုတ်ဆက်နေသည်ထက် ဒေါသနှင့် ခြိမ်းခြောက်နေသကဲ့သို့ ပိုထင်နေရသည်။ 

ပန်ဒါပေါက်ကလေး- "..." 

သူ မထိန်းထားနိုင်ဘဲ ကုယွီမြန်၏ရင်ခွင်ထဲသို့ အနည်းငယ်ပိုကျုံ့ဝင်မိသွားသည်။

တစ်နာရီခန့် ကြာသောအခါ…

ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် ကြယ်ကွန်ရက်က တစ်နေ့လျှင် ၂၄ နာရီလုံး ဖွင့်ထားသည်။ ကုယွီမြန်က သူ့ယခင်ဘဝက မှတ်မိသည့် အချိုးအစားအတိုင်း ရောစပ်ထားသည့် ပါဝင်ပစ္စည်းအများအပြားနှင့် နို့မှုန့်ကိုဝယ်ခဲ့ပြီး ပန်ဒါပေါက်ကလေးကို ကျွေးမွေးခဲ့သည်။ 

ဆယ့်တစ်နာရီ ကျော်နေပြီ ဖြစ်သောကြောင့် အလွန်နောက်ကျနေပြီပင်။ ပန်ဒါပေါက်ကလေးနှင့် နှင်းကျားသစ်လေးတို့ အနားယူရန် လိုအပ်သည်။

ဥထဲကနေ ဘာလို့များ ပန်ဒါဝက်ဝံကလေး ထွက်လာရတာလဲ… သူ့မိဘတွေကရော ဘယ်မှာများလဲ...

ကုယွီမြန်က အင်တာနက်ပေါ်တွင် ရှာဖွေကြည့်ခဲ့သည်။ ကောအာရှစ်စစ်၏ ပိုစတာများကို ကြယ်ကွန်ရက်တစ်ခုလုံးတွင် တင်ထားခဲ့သော်လည်း ပန်ဒါလေး၏ အချက်အလက်ကိုမူ တစ်ကြိမ်ပင် မတွေ့ခဲ့ရပေ။ သူ ကြယ်ကွန်ရက်မှ ပန်ဒါများကို ရှာဖွေခဲ့သော်လည်း ထိုအချိန်တွင် ပြသခဲ့သည်က 'တည်ရှိခြင်းမရှိ သို့မဟုတ် သင့်တွင် မေးမြန်းခွင့်မရှိပါ”ဟူ၍သာ ပြသခဲ့သည်။ ပန်ဒါများ မျိုးတုံးသွားပြီဟုသာ သူထင်ခဲ့သည်။ 

သို့သော်လည်း ထိုအရာက အကြောင်းပြချက်တစ်ခု မဟုတ်ပေ။ လူသားတစ်ဦး၏ ခွင့်ပြုချက်အဆင့်က နိမ့်လွန်းသဖြင့် အချက်အလက်များစွာကို အလိုအလျောက် မေးမြန်း၍မရပေ။ လူသားများက ယခုအခါ တန်းတူညီမျှအခွင့်အရေးရသည့် နိုင်ငံသားများ ဖြစ်နေကြသော်လည်း နေရာများစွာတွင် တိုးတိုးတိတ်တိတ် အထူးဆက်ဆံခံ(အနိုင်ကျင့်ခံ/နှိမ့်ချခံ)ရဆဲဖြစ်သည်။ ပန်ဒါလေးကို မြင်မြင်ချင်းမှာပင် ဒယ်အိုးကြီး၏ ဆွေမျိုးဖြစ်နိုင်မည်လားဟု  သူ တွေးလိုက်မိသေးသည်။

သို့သော်လည်း မျှော်လင့်ချက်က ဖြစ်နိုင်ချေနည်းလွန်းသည့်အတွက် နောင်တွင် စိတ်ပျက်စရာမဖြစ်စေရန် ထိုမျှော်လင့်ချက်ကို စွန့်လွှတ်ရန်သာ ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ ကုယွီမြန်က အခြေအနေ အမျိုးမျိုးအတွက် စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသောကြောင့် သူက ကလေးများကို အိပ်ယာထဲသို့ဦးစွာပို့ပြီး မနက်ဖြန်မှသာ အခြားကိစ္စများကိုလုပ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ပန်ဒါလေးက အလွန်ကပ်တွယ်ပြီး ကုယွီမြန်ကို တစ်စက္ကန့်လေးပင် အနားမှ မခွာစေချင်ပေ။ ကုယွီမြန်လည်း ဤအတိုင်းသာ အိပ်လိုက်ရတော့သည်။

နှင်းကျားသစ်လေးက ထပ်ပြီး မပျော်မရွှင် ဖြစ်သွားသည်။

ယခင်ကမူ သူ ကုယွီမြန်နှင့် သီးခြားအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့ပြီး ညသန်းခေါင်မှ တိတ်တဆိတ် အိပ်ယာပေါ်တက်လာခဲ့သည်။ ယခုတွင်မူ သူက ကုယွီမြန် နှင့် ပန်ဒါပေါက်ကလေးကြားတွင် တိုက်ရိုက်အညှစ်ခံနေရသည်။ ပန်ဒါလေးက သန်မာမှုမရှိသည့်အတွက် သူ ငိုမိတော့မတတ်ပင်။ 

ကုယွီမြန် အိပ်ပျော်လုနီးပါး ဖြစ်နေသည်။ သူက အိပ်ချင်မူးတူးနှင့် သားပေါက်လေးနှစ်ကောင်ကို ဖက်ပြီး ချော့မြူလိုက်သည်။

“ထွမ်ထွမ်... ကလေးလေးကို အနိုင်မကျင့်ရဘူးနော်... မြန်မြန်အိပ်တော့... ပြီးရင် မနက် ထရဦးမယ်...”

သူက ဦးစွာ အိပ်ပျော်သွားသည်။

လေထဲတွင် နွေးထွေးသည့် နို့နံ့လေးအပြည့်နှင့် ညလေးက သိမ်မွေ့နေသည်။ အမွေးဖွားဖွားဖြင့် ကလေးလေး နှစ်ယောက်ကလည်း သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် ရှိနေသည်။ ထိုအရာက ကုယွီမြန် တွေးနိုင်သည့် အထဲမှ သက်တောင့်သက်သာ အဖြစ်ဆုံးနှင့် အပျော်ရွှင်ရဆုံး အခိုက်အတန့်လေးပင်။

အခန်းက တိတ်ဆိတ်နေသည်။

ပန်ဒါလေးက နို့ပင်မဖြတ်ရသေးသော်လည်း သူက ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးကို လျစ်လျူရှုထားသည်။ သူသိသည့် တစ်ဦးတည်းသောသူက ကုယွီမြန်သာဖြစ်သည်။ သူ မနေနိုင်တော့ဘဲ ကုယွီမြန်၏ရင်ခွင်ထဲသို့ သူ့ကိုယ်သူ တိုးဝင်လိုက်ပြီး သူ့လည်ချောင်းထဲမှ ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံလေးများပင် ထွက်လာသည်။

နောက်တစ်စက္ကန့်တွင်မူ ရှည်လျားပြီး သွယ်လျသည့်လက်တစ်စုံက ပန်ဒါဝက်ဝံလေးကိုဆွဲပြီး ကုတင်ခြေရင်းကို ပစ်ချလိုက်သည်။ 

"တုံးအတဲ့ အရာပဲ…" 

ဥပုံသဏ္ဍာန် ကယ်ဆယ်ရေးအာကာသယာဥ်၏ အဓိက ချို့ယွင်းချက်မှာ ဆေးက လူများကို သားပေါက်အဆင့်သို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိစေပြီးနောက် သူတို့၏ အသိပညာနှင့် မှတ်ဉာဏ်များကို နို့စို့ကလေးအရွယ်သို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိသွားစေခြင်း ဖြစ်သည် ။

ထိုအရာက အမြဲတမ်းအတွက် မဟုတ်ပေ။ အချို့လူများက သူတို့၏ ပုံမှန်အခြေအနေသို့ မိနစ်အနည်းငယ်အတွင်း ပြန်ရောက် သွားတတ်ကြပြီး အချို့လူများကမူ သူတို့၏ ပုံမှန်အခြေအနေကို ပြန်လည်ရောက်ရှိရန် ဆယ်စုနှစ်များစွာ ကုန်ဆုံးကြရသည်။ 

ထိုအရာက လူတစ်ယောက်ကို မသေနိုင်သည့်အဖြစ်ကို ရစေမည် မဟုတ်ပေ။ ဥပမာအားဖြင့်၊ သူတို့ အသက်နှစ်ဆယ်အရွယ်တွင် ကလေးဘဝသို့ ရောက်သွားပြီး အနှစ် သုံးဆယ်ကြာမှ မူလအခြေအနေသို့ ပြန်ရောက်သွားသောအခါ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာအခြေအနေက အသက်ငါးဆယ် အရွယ်သို့ တိုက်ရိုက်ရောက်သွားမည်ဖြစ်သည်။

ယနေ့တွေ့ရသည့် ပန်ဒါပေါက်လေးက အမှန်တကယ်ကို အရူးလေးပင်။ ပန်ဒါပေါက်လေးက ရုတ်တရက်ပေါ်လာသည့် ထူးဆန်းသည့်လူကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ ထိုလူက ယခုလေးတင် သူ၏ အစ်ကိုဖြစ်လာသည့် ထွမ်ထွမ်ဆိုသည်ကို အတည်ပြုပြီးနောက် မျက်တောင်ခတ်ကာ ကုတင်ခြေရင်းမှ ကုယွီမြန်ဆီသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း တက်သွားရန် ကြိုးစားနေခဲ့သည်။

သူ နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ပြီး အေးစက်စွာ ပစ်ချခံလိုက်ရကာ မမြင်နိုင်သည့် အတားအဆီး တစ်ခုက သူ့ရှေ့တွင် ပေါ်လာခဲ့သည်။ သူက မည်သည့်နေရာကိုမဆို သွားနိုင်သော်လည်း ကုယွီမြန်၏ ဘေးကိုမူ သွား၍မရခဲ့ပေ။ ပန်ဒါလေးလည်း အလွန် အံ့အားသင့်သွားသည်။ ခဏအကြာတွင် သူပါးစပ်ကို ဖိလိုက်ပြီး အလျင်စလိုနှင့် ဝမ်းနည်းကြေကွဲသည့် အသံသေးသေးလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။ 

ကုယွီမြန်က နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေပြီး မသိစိတ်က ငိုနေသည့် ပန်ဒါလေးကို ကူညီချင်ခဲ့သည်။ သူ လက်လှမ်းလိုက်သောအခါ တောင့်တင်းသည့်ရင်ဘတ်နှင့် ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားများကို ထိမိသွားပြီး အံ့အားသင့်သွားသည်။ ထို့နောက် သူ့လက်ကို အခြားလက်တစ်ဖက်က ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ကုယွီမြန်က ယောင်ဝါးဝါးနှင့် မေးလိုက်သည်။ 

"ကလေးလေးလား…"

ထိုလူ၏ မျက်လုံးများသည် အနည်းငယ် ခက်ထန်သွားပြီး ဒေါသတကြီးဖြင့် သူ့လက်ကို ကိုက်လိုက်သည်။ ကုယွီမြန်က နိုးထချင်သော်လည်း တစ်နည်းနည်းနှင့် သူ့မျက်ခွံပေါ်တွင် လေးလံသည့်အရာတစ်ခု ရှိနေပုံရပြီး ပင်ပန်းသလို ခံစားနေရ၍ မထနိုင်ခဲ့ပေ။ သူ့ မသိစိတ်၏ အဆုံးအဖြတ်က သူ့ကိုချော့မော့သောအသံကို ထုတ်ပေးခဲ့သည်။ 

"ထွမ်ထွမ်... လိမ္မာရမယ်နော်…" 

အသက်ရှူမှုနှင့် ခံစားမှုက သူ၏ နှင်းကျားသစ်ငယ်လေးနှင့် တူနေသော်လည်း ထိတွေ့မှုကမူ ကွဲပြားနေသည်။ ကုယွီမြန်တွင် ထို ကိစ္စကိုစဉ်းစားရန် အသိဉာဏ် မရှိတော့ပေ ။ ထုံးစံအတိုင်း သူ့လက်ကို နမ်းလိုက်ပြီး 'ဘိုးဘေးလေး' ကို ကိုင်ကာ ဆက်အိပ်နေလိုက်သည်။ 

ပန်ဒါလေးက အလွန်အားကိုးရာမဲ့ကာ ဝမ်းနည်းပူဆွေးနေခဲ့သည်။ သူ့ကို မမြင်နိုင်သည့် အတားအဆီးဖြင့် ခြားထားသော်လည်း ကုယွီမြန်နှင့် အနီးဆုံး သူသွားနိုင်သည့် နေရာအထိ သွားလိုက်သည်။ ခဏအကြာတွင် သူ့အာရုံပြောင်းသွားပြီး သူ့မျက်လုံးဝိုင်းလေးများက ထိုသူကို စူးစူးဝါးဝါး စိုက်ကြည့်မိသွားသည်။ 

ဒီလူက အရမ်းကပ်လွန်းနေတယ်…

ရှို့ဟန် သူ့နှုတ်ခမ်းများကို ဖိလိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ရှိ လူငယ်လေးကို ကြည့်လိုက်သည်။ နဖူးတွင် ဖုံးနေသည့် ဆံပင်ကို ဖယ်ထုတ်ရန်သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်ချင်သော်လည်း သူ့လက်က ကုယွီမြန်၏ မျက်လုံးများကို အမှတ်မထင် ထိမိသွားသည်။ လိပ်ပြာတောင်ပံနှင့်တူသည့် မျက်တောင်များက သူ့လက်ဖဝါးကို ထိမိသွား၍ မီးမြိုက်ခံလိုက်သကဲ့သို့ ပူလောင်လာပြီး သူ့လက်ကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ 

လရောင်က အဖြူရောင် လိုက်ကာများကို ဖြတ်သန်းကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ကျရောက်နေသည်။ 

ထွက်သက်တိုင်း သူနားမလည်နိုင်သည့် အခက်အခဲများနှင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ 

သူက ကုယွီမြန်ကို မျက်ဝန်းနက်များဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏ ခဲပြာရောင်မျက်လုံးများက စိတ်အားထက်သန်သည့် အသွင်အပြင်ကို တဖြည်းဖြည်း ပြသနေသည်။ သူက သူ့လက်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ညိုးလေးက ကုယွီမြန်၏ နဖူးအလယ်ဗဟိုမှ သူ့မျက်လုံးထောင့်နားရှိ နမ်းရန် လှပသည့်နေရာလေးသို့ လျှောကျသွားသည်။

“……….”

ထိုအချိန်တွင် သူ၏ လက်ပတ်ကွန်ပြူတာလေးက ရုတ်တရက် လင်းလာသည်။ ရှို့ဟန်က တင်းမာသောမျက်နှာဖြင့် လက်ပတ်ကွန်ပြူတာကို မကျေမနပ်ဖြစ်ကာ စိတ်မရှည်စွာဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးခဲ့သော အကြိမ်ကလည်း ထို့သို့ အလားတူပင် ဖြစ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဒုက္ခဖြစ်စေသည့် ထိုမိုက်မဲသည့်အရာကို ချေမွပစ်လိုက်ရမလားဆိုပြီး သူ လေးလေးနက်နက် စဉ်းစားမိသွားသည်။ နောက်ဆုံး သူ အရှုံးပေးလိုက်ကာ လက်ပတ်ကွန်ပြူတာကိုကိုင်ပြီး အိပ်ခန်းမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ သူထွက်သွားသည်နှင့်  ပန်ဒါလေးကိုပါ ကောက်မ လာခဲ့သည်။ ပန်ဒါလေးက ပျာယာခတ်ပြီး သူ့ခြေသည်းလေးချောင်းကို လေထဲတွင် ဝှေ့ယမ်းလိုက်ပြီးနောက် ရှို့ဟန်၏ ဆိုဖာပေါ်သို့ ပစ်ချခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။

“မင်းမှာ အရေးတကြီးပြောစရာရှိမှဖြစ်မယ်…" 

ရှို့ဟန်က လသာဆောင်တွင်ရပ်နေပြီး လက်ပတ်ကွန်ပြူတာမှ ဆက်သွယ်မှုကို လက်ခံလိုက်ကာ မထူးဆန်းဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ 

"စက္ကန့်သုံးဆယ်ပဲရမယ်…" 

ဤမျှဝေးကွာနေသော်လည်း မစ္စတာဖန်းနစ်ခ်က အချိန်မရွေး ခေါင်းပြုတ်သွားနိုင်သည်ကို ခံစားလိုက်ရပြီး သူ့မျက်နှာတွင် အေးစက်နေသောချွေးများဖြင့် ပြည့်လာသည်။ သူက အတတ်နိုင်ဆုံး မြန်မြန်ဆန်ဆန် ရှင်းပြလေသည်။ 

"အရှင်.. ကျွန်တော်တို့ ဥပုံသဏ္ဍာန်ကယ်ဆယ်ရေး အာကာသယာဉ်အကြောင်းကို စစ်ဆေးပြီးပါပြီ... အဲ့ဒါကို ကောမိသားစုက ပိုင်တာပါ... ရလဒ်အနေနဲ့ ဘာစိတ်ပူစရာအန္တရာယ်မှ မရှိပါဘူး.. အချက်အလက်တွေ အကုန်လုံးကို အရှင့်ရဲ့ လက်ပတ်ကွန်ပြူတာထဲကို ပေးပို့ထားပြီးပါပြီ... ပြီးတော့ နယ်စားကြီးရစ်ခ်ကိုလည်း ကိုင်တွယ်ပြီးပါပြီ... သိပ်မကြာခင်မှာပဲ တုဆင်းကို ပြန်ကြည့်ဖို့ ပြင်ပါတော့မယ်.. အရှင် ဘယ်တော့များပြန်လာမလံ…" 

ပြန်သွားပြီး ဧကရာဇ် ဆက်လုပ်ရမှာလား…

‌၎င်းက ပြည်တွင်းပြည်ပဆိုင်ရာ ပြဿနာတွေကြောင့်ပင်။ 

ရှို့ဟန်၏ စိတ်အားထက်သန်မှုက အမည်မသိ အကြောင်းပြချက်များကြောင့် မတည်မငြိမ် ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ယခုအခါ တည်ငြိမ်သွားကာ နိုင်ငံခြားရေးပြဿနာများ အားလုံးကလည်း ပြေလည်သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ အကယ်၍ ဧကရာဇ်အရှင်ကသာ ဤသည်ကို 'အားလပ်ရက်' ဟု မှတ်ယူထားပါက ထိုအချိန်က တော်တော်ကြာနေပြီဖြစ်သည်။ မစ္စတာဖန်းနစ်ခ်က စိတ်လှုပ်ရှားစွာ စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။ ဧကရာဇ်နှင့် အတူနေနေသည့် လူငယ်လေးအပေါ် ဧကရာဇ်မင်းမြတ်၏ သဘောထားကို သူ မသိပေ။ 

အရှင်သာ ထိုသူ့ကို ကစားစရာ အဖြစ်နေစေချင်ပါက နန်းတော်သို့ ပြန်ခေါ်လာနိုင်ပြီး ထိုအရာက ပြသနာတစ်ခု မဟုတ်ပေ။ သို့သော် ဧကရာဇ်အရှင်မှာ ထိုသို့ လုပ်ချင်ပုံလည်း မပေါ်ပေ။ ဖန်းနစ်ခ်က လက်ပတ်ကွန်ပြူတာ မှ အသံ ဖျော့ဖျော့ကိုကြားရရန် အချိန်အတော်ကြာစောင့်လိုက်ရသည်။

"ငါ စဉ်းစားလိုက်ဦးမယ်…" 

ထို့နောက် ဆက်သွယ်မှု ပြတ်တောက်သွားသည်။ 

-----

နောက်တစ်နေ့တွင်,

ကုယွီမြန်က တင်ဆက်သူအသစ်ထောက်ပံ့ခြင်းပရောဂျက်အသစ်ကို ရရှိထားသောကြောင့် ကြယ်တာရာကောင်းကင်မြို့ နှင့် နောက်ထပ် စာချုပ်သစ်ချုပ်ဆိုရန် လိုအပ်နေသည်။ သူ နိုးလာသောအခါတွင် နှင်းကျားသစ်လေးနှင့် ပန်ဒါလေးတို့ က အိပ်ပျော်နေဆဲဖြစ်၍ ကုယွီမြန် တစ်ယောက်တည်း ထွက်လာခဲ့သည် ။ ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် အိမ်တွင် စမတ်အိမ်စနစ်တစ်ခုရှိပြီး မိဘအုပ်ထိန်းမှုဆိုင်ရာ လုပ်ဆောင်ချက်များ ပြည့်စုံသောကြောင့် မည်သည့်အန္တရာယ်မှ မရှိဘဲ သူသွားနိုင်ခဲ့သည်။

ယခု အခေါက်  ကြယ်မျှော်စင်သို့ ရောက်သောအခါ သူ့ကို နှုတ်ဆက်သည့်လူက ခီရီတစ်ယောက်သာ ရှိသော်လည်း အခြားဝန်ထမ်းများ၏ သဘောထားကလည်း အတော်လေးပြောင်းလဲသွားသည်။ သူ တံခါးဝမှ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဝန်ထမ်းတော်တော်များများက သူ့ကို စူးစိုက်ကြည့်ကာ လက်ညှိုးထိုးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

"အဲ့ဒါ လူသားလား… ဟားဟား၊ သူ နောက်ဆုံးအကြိမ် လာတုန်းက မင်းအကြာကြီး မကျေမနပ်ဖြစ်နေခဲ့တာမလား..." 

"ငါ အဲဒီတုန်းက နားမလည်ခဲ့လို့ပါ..." 

"ဟုတ်တယ်… သူက တစ်ပတ်အတွင်း ကြည့်ရှူသူတွေကို ထိုးဖောက်ပြီး စီးကရက်ကို တွန်းချနိုင်ခဲ့တဲ့သူလေ… သူက စာချုပ်ချုပ်ဖို့ ဒီမှာရှိနေတာလား…"

"သူက အရမ်း ထူးခြားတယ်... ငါ့ရဲ့ ကြောင်သဘာဝက သူ့ကို သဘောကျတယ်… သူ့ကို အိမ်ပြန်ခေါ်သွားပြီး ငါ့အမွေးကို ဖြီးခိုင်းချင်တယ်…" 

"သူလက်မှတ်ထိုးတော့မယ်,သူလုပ်ထားတဲ့ အစားအစာတွေက အရမ်းအရသာရှိတယ်,"

"မစ္စတာကု…ရာထူးအသစ်ရဲ့ အကျိုးကျေးဇူးတွေအားလုံးကို ဒီမှာ ရေးထားပါတယ်… ကြည့်ကြည့်ပါဦး…"

ခီရီက ချောင်းဆိုးကာ ရှက်ပြုံးလေးဖြင့် ပြောလာသည်။

ထိုနေရာအတွက် အပြိုင်အဆိုင်တင်ဆက်သူ များစွာရှိခဲ့သည်။ အကျိုးကျေးဇူးများကလည်း အတော်လေးရက်ရောသည်မှာ အမှန်ပင်။ အနီးစပ်ဆုံးပြောရမည်ဆိုပါက ကြော်ငြာထောက်ခံအားပေးခြင်းကဲ့သို့သော ဆုများလည်း ဆက်တိုက်ရရှိခဲ့သည်။ ကုယွီမြန်မှာ မူလက အနိမ့်ဆုံး E အဆင့်စာချုပ်ကို ချုပ်ဆိုခဲ့သော်လည်း ဤတစ်ကြိမ်တွင်မူ B အဆင့်သို့ တိုက်ရိုက်အဆင့်မြှင့်တင်ခံခဲ့ရပြီး သူရသည့် အရင်းအမြစ်များလည်း အလွန်တိုးတက်လာခဲ့သည်။

"ပြီးတော့ တစ်လလောက်ကြာရင် ကြယ်တာရာမြို့တော်မှာ လူသစ်ပြိုင်ပွဲတစ်ခု ကျင်းပတော့မှာပါ… နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းက တင်ဆက်သူ အသစ်တွေလည်း ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်သွားမှာဖြစ်ပြီး ခရီးစရိတ်နဲ့ တည်းခိုစရိတ်တွေကို ကြယ်တာရာရုံးကပဲ ကျခံပေးသွားမှာ ဖြစ်ပါတယ်... ကျွန်မကတော့ ဝင်ပြိုင်စေချင်တယ်… မစ္စတာကုရော အဲလိုမတွေးမိဘူးလား…”

ထိုပြိုင်ပွဲက တင်ဆက်သူအသစ်လောက၏ ထိပ်တန်းဦးစားပေးဖြစ်သည်။ ပိုက်ဆံပြတ်နေသည့် စီးကရက်ကဲ့သို့ လူမျိုးအတွက်မူ စာချုပ်ကကောင်းမွန်၍ သူတို့က ထိုနေရာကို ရရန်အတွက် ပြိုင်ရန် အလျင်စလို လုပ်လေ့ရှိသည်။ အကြိုပြိုင်ပွဲအပြီးတွင် လူသစ်ပြိုင်ပွဲတွင် ဆက်လက်ပါဝင်ရန် ကြယ်တာရာမြို့တော်သို့ သွားရမည်ဖြစ်ကာ ပဏာမ ပြိုင်ပွဲပြီးပါက အဓိကအကြံပြုချက်များ(key recommendations) ကိုလည်း ရနိုင်သည်။ အကယ်၍ ဖိုင်နယ်သို့ ရောက်သွားခြင်း သို့မဟုတ် ပထမဆု ရှိခြင်းတို့ ရခဲ့ပါက ပထမတန်းစား တင်ဆက်သူ အဆင့်သို့ တိုက်ရိုက်ဝင်ရန်ပင် ပြဿနာမရှိပေ။ တာ့ခ် က အလွန်ဝေးလှသည်။ သူ့တွင် သိသာထင်ရှားသော ကြည့်ရှုသူများရှိသော်လည်း ၎င်းက စကြဝဠာတစ်ခုလုံး၏ သေးငယ်သော အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုမျှသာဖြစ်သည်။ 

ကုယွီမြန်၏ လက်ရှိပျမ်းမျှလူကြိုက်များမှုက တာ့ခ်တွင် အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်။ ကြယ်တာရာမြို့တော်၏ ထိပ်သီးပိုင်းတွင်မူ ၎င်းက လုံးဝကွဲပြားခြားနားလိမ့်မည်။ 

"ဒါပေမဲ့ အကယ်လို့ ရှင် သာ ကြယ်တာရာမြို့တော်ကို သွားမယ်ဆိုရင် တာ့ခ်မှာ အချိန်အတော်ကြာအောင် တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှု လုပ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘဲ ရှင့်ရဲ့ ကျော်ကြားမှုလည်း ပျက်စီးသွားနိုင်တယ်…“

တာ့ခ် ကြယ်ကွန်ရက်သို့ဝင်နိုင်သည့် နံရံတက်ခြင်းဆော့ဖ်ဝဲ(vpnလို နယ်ကျော်တဲ့ app ပါ)တစ်ခုက ကြယ်တာရာမြို့တော်တွင် ရှိခဲ့သည်။ တာ့ခ်ကဲ့သို့သော နေရာလေးတွင် တစ်စုံတစ်ယောက်က နံရံတက်ခြင်းဆော့ဖ်ဝဲလ်ကို တီထွင်ခဲ့မည်ဆိုလျှင်ပင် လူကြိုက်များမှုက မမြင့်မားပေ။ 

ထို့ကြောင့် လူအတော်များများ ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ 

ခီရီ၏ အံ့အားသင့်နေမှုကြောင့် ကုယွီမြန် နည်းနည်းလောက်စဉ်းစားပြီး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

 "အဆင်ပြေပါတယ်… ကလေးတွေက အင်း... တိုတိုပြောရရင် ကျွန်တော် နှစ်ရက်အတွင်း စလို့ရပြီ…" 

ယမန်နေ့ကတိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုက ကုယွီမြန်ကို များစွာတွေးစေခဲ့သည်။ သူက နှင်းကျားသစ်လေနှင့် အတူတူကြီးပြင်းချင်သော်လည်း ကြယ်တာရာခေတ်တွင် နိုးထနိုင်စွမ်းမရှိသော လူသားတစ်ဦး၏ သက်တမ်းမှာ အနှစ်တစ်ရာခန့်သာရှိပြီး နိုးထခြင်းမရှိသော တိရစ္ဆာန်များပင်လျှင် အနှစ်နှစ်ရာ အသက်ရှင်နေမည်ဖြစ်သည်။

သူ့ကလေးလေး ရွှယ်ထွမ်က စကားလည်းမပြောနိုင်ပေ။ဆယ်စုနှစ်များစွာကြာပြီးနောက် သူဆုံးပါးသွားသည်နှင့် သူ့ကလေးလေး မည်သို့နေထိုင်ရမည်ကို သူ မတွေးရဲပေ။ 

သူ စောစောပြင်ဆင်ထားချင်သည်။

🐯🐯🐯