MM Story Teller

Chapter 132

Viewers 11k

Chapters 379

🌍Chapter 132

လူတိုင်းတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ပြီး အကြောင်းပြချက်မျိုးစုံကို ရှာဖွေနေကြသည်။

ရုတ်တရက် မျက်မှန်နှင့်လူ၏ မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားခဲ့လေသည်။

"ငါတို့က မွန်းစတားကြီးကို မကယ်နိုင်လို့ မစ်ရှင်ရှုံးသွားတာ"

အားလုံးကသူ့ကိုလှည့်ကြည့်လာကြသည်။

မျက်မှန်နှင့်လူ၏ဦးနှောဏ်မှာ လျင်မြန်စွာ အလုပ်လုပ်ရင်း အသေးစိတ်ဖြစ်နိုင်ချေမှန်သမျှကို တွေးတောနေခဲ့လေသည်။

"ဂိမ်းလည်းရှုံးသွားပြီးတော့ ငါတို့အတွက် အပြစ်ဒဏ်အဖြစ် 'သည်းထိပ်ရင်ဖို ဆပ်ကပ်ပွဲည'ဆိုပြီး မစ်ရှင် ထပ်ပွင့်လာတယ်လေ... ငါတို့က ဆပ်ကပ်ပွဲမတ်ုင်ခင် ၁၉မိနစ်အလို ပွဲကိုသွားပြီး ဖျက်ဆီးရမှာ"

လူစုကသူ့ကိုရှုပ်ထွေးစွာကြည့်လိုက်သည်။

လင်းရီ မေးလိုက်မိသည်။

"ခေါင်းဆောင် အဲဒါကဘာမှားနေလို့လဲ"

မျက်မှန်နှင့်လူ အခုတော့ လုံး၀နားလည်သွားလေပြီ။ သူ၏မျက်လုံးများထဲတွင် အမှန်တရားကိုရှာတွေ့သွား၍ စိတ်လှုပ်ရှားမှုနှင့် ၄င်းကိုသိလိုက်ရ၍ လက်မခံနိုင်မှုနှင့်ဒေါသများကိုမြင်နေရသည်။

"ငါတို့ကဘာလို့ ထူးဆန်းထွေလာ ဆပ်ကပ်ပွဲညကို ဖျက်ဆီးရဦးမှာလဲ...တကယ်လို့ မွန်းစတားကြီးကသာ ကစားသမားတွေဆီက အခိုးခံလိုက်ရရင် ဆပ်ကပ်ပွဲက အစကတည်းကပျက်သွားပြီးပြီလေ အခုမစ်ရှင်အရ ဆပ်ကပ်ပွဲက အောင်အောင်မြင်မြင်နဲ့ စလို့ရသွားပြီ မွန်းစတားကြီးကအခိုးမှမခံလိုက်ရတာ"

လူတိုင်း တုန်လှုပ်သွားလျက် မျက်မှန်နှင့်လူကိုကြည့်လိုက်မိကြသည်။ သူကအံကိုကြိတ်လျက် ဆိုလာခဲ့သည်။

"မစ်စတာAနဲ့Bက မွန်းစတားကြီးကို ဆပ်ကပ်ကိုအောင်အောင်မြင်မြင် သွားပြန်ပို့လိုက်ပြီလေ...သူတို့တာ၀န်ကိုအောင်မြင်သွားပြီ သူတို့က ဖူ၀မ်သော်နဲ့ ထန်မော့ပဲ"

တစ်ဖက်မှာတော့ ထိုကစားသမားများကမိမိ၏ သရုပ်မှန်ကို သိသွားမည်အား ထန်မော့စိတ်ပူမနေချေ။ အနည်းဆုံးတော့ ထိုကစားသမားမှာ မိမိတို့၂ဦးထဲမှ မည်သူကထန်မော့ မည်သူကဖူ၀မ်သော်မှန်း သိလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ ထို့အပြင် ထိုကစားသမားများမှာ အစမှအဆုံး မိမိတို့မျက်နှာများကို မမြင်ဖူးခဲ့။

လမ်းတစ်လျှောက် ထန်မော့သည် မိမိ၏သရုပ်ဆောင်မှုက အလွန်ကောင်းလှကြောင်းတွေးနေမိသည်။ သူကပိုင်ရို့ယောင်နှင့် အရပ်တူတူမျှရှိသည်။ သူ၏ဆံပင်နှင့် ပါးစပ်တို့ကိုဖုံးကွယ်ထားပြီး မျက်လုံးများကိုသာဖော်ပြထားခဲ့သည်။ ပိုင်ရို့ယောင် အစစ်နှင့် ကွာခြားချက်သိပ်မကြီးလောက်ချေ။ လင်းရီမှလွဲ၍ ကျန်ကစားသမား၁၀ဦးမှာ သူ့တိုနှင့် ကြာကြာရှိမနေဖူး၍ သူ့ကိုသေချာမှတ်မိလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ နောက်ပိုင်းသူတို့ ပိုင်ရို့ယောင်နှင့် ဆုံလျက် တပုံစံတည်းပြုမူနေသည်ကို တွေ့လျှင် မစ်စတာBဟုအော်ခေါ်ပြီး လက်စားချေဖို့ပြေးသွားကောင်းသွားနိုင်သည်။ အနည်းဆုံးတော့ ပိုင်ရို့ယောင်သာ အသက်ရှင်နေသေးလျှင် ၄င်းကိုခံစားရလိမ့်မည်။

၂ဦးသား ဆပ်ကပ်ထဲသို့၀င်သွားပြီး မိနစ်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် ပုပု၀၀လူပုလေးတစ်ယောက် ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။ သူတို့တွေ့ကြသည်နှင့် ထိုလူပုလေးမှာ နှာအကြီးကြီးချေလိုက်ပြီး နှာရည်များက ပူပေါင်းသဖွယ်ဖောက်ခနဲထွက်လာခဲ့သည်။ ထိုလူပုလေး ထိုအစိမ်းရောင် နှပ်ချေးများကို ပြန်စုပ်သွင်းလိုက်ပြီး နှာခေါင်းကိုပွတ်လိုက်သည်။

"မွန်းစတားကြီးကဘယ်မှာလဲ မစ်စတာAနဲ့B ဆပ်ကပ်ကအခုစတောင်စနေပြီ... ၇နာရီရောက်လို့ မွန်းစတားကြီးကို ပြန်မပေးနိုင်ရင်တော့ မင်းတို့တ၀က်ကျန်တဲ့ပိုက်ဆံကိုလည်းမရဘူး ဆပ်ကပ်ပိုင်ရှင်ကလည်း မင်းတို့ကို ၀ါးစားပစ်မှာပဲ"

ထန်မော့နောက်သို့ကြည့်လိုက်သည်။

"မင်းလှောင်အိမ်ပြင်မထားဘူးလား"

လူပုလေးကအော်ဟစ်လာခဲ့သည်။

"ဘာလှောင်အိမ်လဲ လွန်ခဲ့တဲ့ ၇ရက်တုန်းက ငါတို့မင်းတို့ကို မွန်းစတားကြီးကိုလှောင်အိမ်နဲ့ထည့်ပြီး လှည်းတောင်ပြင်ပေးလိုက်သေးတယ်လေ"

ထန်မော့ကပြုံးလိုက်သည်။

"ဖြစ်သွားတာလေးတွေရှိလို့ အပြင်ထွက်ပြီးပြောရအောင်"

၃ယောက်သား ဆပ်ကပ်အပြင်ဘက်သို့ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ဆက်ကပ်၏အပြင်ဘက်ရှိ မြေပြင်ပေါ်တွင်ကြီးမားသော သံလှောင်ချိုင့်ကြီးရှိနေခဲ့သည်။ ဖူ၀မ်သော် အိတ်ကိုမြေပေါ်လို့ချလိုက်လျှင် လူပုလေး ၄င်းကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြီး ဆိုလာခဲ့သည်။

"အာ..ဒါ အဲဒီသောက် မွန်းစတားကြီးပဲ"

မွန်းစတားကြီး အိတ်ပွင့်သွားသည်နှင့် ထန်မော့ ဖူ၀မ်သော်နှင့် လူပုလေးတို့ကို မော့ကြည့်လာခဲ့သည်။

"မေမေဘယ်မှာလဲ မေမေကိုတွေ့ချင်တယ် မေမေ"

ဤသည်မှာ မျက်ရည်မထွက်သည့် ငိုခြင်းအတုပင်။

လူပုလေးမှာဒေါသတကြီးရေရွတ်လိုက်သည်။

"လှောင်အိမ်ထဲမြန်မြန်ထည့်လိုက် ငါသူ့ကို ဆပ်ကပ်ခေါင်းဆောင်ဆီပေးပြီး ပရိတ်သတ် ၁၀၀၀ရှေ့မှာ အပိုင်းပိုင်းလုပ်ခိုင်းလိုက်မယ်"

"၀ူး..."

လူပုလေးနှင့် တီကောင်ကြီးတို့၏အော်သံများ ရောနှောသွားခဲ့သည်။

ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော် တစ်ဦးကိုတစ်ဦးကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ဖူ၀မ်သော်က ထိုအိတ်ကိုဆွဲလျက် လှောင်အိမ်ထဲသို့ထည့်လိုက်သည်။ မွန်းစတားကြီး လှောင်အိမ်ထဲသို့ဘန်းခနဲပစ်ထည့်ခံရပြီး မူးဝေကာ မလှုပ်ရှားနိုင်ချေ။

ထို့နောက် သူတို့ ထိုလှောင်အိမ်ကို မြေကြီးတစ်လျှောက်တွန်းလိုက်သည်။ သူတို့တွန်းနေသော အလျင်မှာ ခရုသွားနေသည့်နှယ် အလ့န်နှေးကွေးလှသည်။ ၁မီတာရွေ့ရန် ၁မိနစ်ခန့်ကြာလေသည်။

လူပုလေး တန့်သွားခဲ့သည်။

"ဘာလုပ်နေသေးတာလဲ အမြန်တွန်းပြီး သွားပို့တော့လေ"

ဖူ၀မ်သော်မှာ လူပုလေးအားကြည့်လိုက်သည်။

"အရမ်းလေးလွန်းတယ်"

"ဘာ..."

ထန်မော့မှာ ဆပ်ကပ်ကိုစောင့်နေသော အစောင့်များကိုကြည့်လိုက်သည်။

"ဒါမှမဟုတ်မင်းတို့တွန်းမလား...နေဦး ငါတို့ပိုက်ဆံရော...မင်း ငါတို့ပိုက်ဆံကိုယူထားပြန်ပြီလား"

လူပုလေး၏အမူအယာမှာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။

"ဘယ်သူကမင်းပိုက်ဆံကိုလိုချင်လို့လဲ မွန်းစတားကြီးကိုသာမြန်မြန်သွားပို့ ပြီးမှပေးမယ်"

ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော် ထိုလှောင်အိမ်ကြီးကို ဆပ်ကပ်ထဲသို့ဖြည်းညှင်းစွာ တွန်းနေခဲ့သည်။

သူတို့ ထိုလှောင်အိမ်ကိုတွန်းနေသည့်ပုံစံက အနည်းငယ်ထူးဆန်းနေသည်ကို မည်သူမျှသတိမမူမိချေ။ သူတို့တစ်ချက်တွန်းလိုက်တိုင်း လှောင်အိမ်ကို ခြေထောက်ဖြင့် တစ်ချက်စီကန်လိုက်ကြသည်။ တီကောင်ကြီးကပြန်တွန်းလျှင် သူတို့ရပ်လိုက်မည်ဖြစ်သည်။ တီကောင်ကြီးက ဤတွန်းလိုက်ကန်လိုက်ဂိမ်းမှာ ပျော်စရာကောင်းသည်ဟု တွေးနေခဲ့လေသည်။ သူ၏ရွံစရာချွဲကျိကျိခေါင်းကြီးက သံတိုင်ကြားမှထွက်လာပြီး

"ပျော်စရာကြီး ပျော်စရာကြီး ထပ်တွန်းပေးဦး"

ထန်မော့မှာ အပူအညီမဲ့စွာဆိုလိုက်သည်။

"တကယ်ငတုံးပဲ"

ဖူ၀မ်သော် သူ့အားကြည့်လိုက်မိသည်။

၇နာရီထိုးခါနီးဖြစ်ကာ ဂျွမ်းဘားအလှပြသမှုက ပြီးဆုံးတော့မည်ဖြစ်သည်။ ခပ်နိမ့်နိမ့်နှင့် သြဇာပြည့်၀သောအသံတစ်ခုက စင်ပေါ်မှထွက်လာခဲ့သည်။

"ချစ်ခင်ရပါသော ကျက်သရေရှိ အမျိုးသမီးနဲ့ လူကြီးမင်းတို့...မြေအောက်လူသားတွေနဲ့ မွန်းစတားတို့ရေ....ထူးဆန်းထွေလာဆပ်ကပ်ပွဲညကြီးကနေ ကြိုဆိုလိုက်ပါတယ်...ကျွန်တော်ကတော့ ၀မ်ရှောင်ထျန်းရဲ့ အနမ်းချိုချိုလေးကို ရရှိထားတဲ့ ပရိတ်သတ်ကြီးတို့ရဲ့ အကြီးကျယ်ဆုံးဆပ်ကပ်ရဲ့ခေါင်းဆောင်ပဲဖြစ်ပါတယ် ခင်မျာ"

ပရိတ်သတ်များထံမှ အမိုးပင် ပွင့်ထွက်တော့မတတ် အားပေးသံများညံသွားသည်။

စင်၏နောက်တွင်ရပ်နေသော ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်က ထိုဆပ်ကပ်ခေါင်းဆောင်ကို မမြင်နိုင်ချေ။ သို့တိုင်အောင် ၄င်း၏ အသံကိုကြားလိုက်ရချိန်မှာပင် သူတို့၏ ရင်များတင်းကြပ်သွားမိလေသည်။ လူ၂ဦးမှာ တစ်ဦးကိုတစ်ဦးကြည့်လျက် လျင်မြန်စွာ နားလည်သွားခဲ့သည်။

ဤလူမှာ အလွန်အန္တရာယ်များလေသည်။

ထိုလူ၏ အသံချည်းသက်သက်မှာပင် ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော် လျစ်လျူမရှူနိုင်သော ဖိအားများဖြင့် ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။

ဤဆပ်ကပ်ခေါင်းဆောင်က ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးနှင့် စန်တာကလော့အဆင့်မျှရှိသော အနက်ရောင်မျှော်စင် မွန်းစတားတစ်ဦးပင်။

ထန်မော့ ထိုဖိအားကြောင့် ချွေးစေးများပင် ထွက်လာမိသော်လည်း တုန်တော့မတုန်လှုပ်မိချေ။

သူ၏ရှေ့မှ လိုက်ကာကိုတည်ငြိမ်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။ ဤလိုက်ကာ၏ အပြင်ဘက်တွင် ကြောက်မယ်ဖွယ်ဆပ်ကပ်ခေါင်းဆောင်နှင့် ပရိတ်သတ်၁၀၀၀မျှရှိနေသည်ကိုလည်း သိလေသည်။ သူတို့သည် ဆပ်ကပ်ခေါင်းဆောင်ထံမှ ထိုမွန်းစတားကြီးကို သူကိုယ်တိုင် အပိုင်းပိုင်းဆုတ်ဖြဲပြမည်ဖြစ်ကြောင်း ကြေညာပြီးသည့်အချိန်အထိ တိတ်တဆိတ်စောင့်နေလိုက်သည်။

ယခုလေးတင် ဂျွမ်းဘားအကကိုဖြော်ဖြေခဲ့သော မြေအောက်လူသားများက ဆပ်ကပ်အကူများနှင့်အတူ စင်အောက်သို့ဆင်းလာခဲ့ကြသည်။ စင်၏အနောက်ဘက်မှာ ရှုပ်ယှက်ခတ်နေခဲ့သည်။ ဤသည်မှာ ဆပ်ကပ်ပွဲ၏ အလုပ်အများဆုံးအချိန်ဟု ဆိုနိုင်ပေသည်။ လူပုလေးပင်လျှင် ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော်အား စောင့်ကြည့်ရန်အချိန်မရှိချေ။ သူ့တွင်လည်း လုပ်စရာများရှိနေခဲ့လေသည်။ သူထွက်မသွားခင် ငွေပြား၃ပြားပေးခဲ့လေသည်။ ဤသည်မှာ ဖူ၀မ်သော်နှင့် ထန်မော့တို့၏ လုပ်အားခပင်။

လက်ခေါက်မှုတ်သံများ အားပေးသံများက အမိုးပွင့်မတက်ညံလျက် ဆူဆူညံညံရယ်သံများနှင့် သီချင်းသံများကလည် ဤထူးဆန်းသောဆပ်ကပ်ကြီးကို ပုံဖော်နေသည့်နှယ်။

ဆပ်ကပ်ခေါင်းဆောင်ကအော်ဟစ်လိုက်သည်။

"ကဲ အထူးဧည့်သည်ကို ခေါ်ထုတ်လိုက်ရအောင်လားဗျာ..."

စင်နောက်မှ ပြင်ဆင်၍မပြီးသေးသော ဂျွမ်းဘားအကသမားများမှာ ထိုစကားကိုကြားသည်နှင့် အလျင်အမြန်ထွက်ပြေးလိုက်ကြလေသည်။

"အခုပဲ"

ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော် ပြိုင်တူရေရွတ်လိုက်ကြသည်။

ဘုန်း...

လိုက်ကာမပွင့်မီ ၁စက္ကန့်အလိုမှာပင် ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော် ထိုလှောင်အိမ်ကြီးကို ကန်ထည့်လိုက်ကြလေသည်။ အတိအကျဆိုရလျှင် လှောင်အိမ်၏အောက်ခြေကိုကန်လိုက်ခြင်းပင်။

ကြီးမားသော လှောင်အိမ်ကြီးက လိုက်ကာအောက်မှ လွင့်ထွက်လာခဲ့ပြီး အာမေဋိတ်သံများ ညံသွားခဲ့လျက် ဆပ်ကပ်ခေါင်းဆောင်မှာလည်းထိုလှောင်အိမ်ကြီးကို ခုန်ရှောင်လိုက်ရသည်။ လှောင်အိမ်မှာ ရှေ့ဆက်လိမ့်သွားပြီး ပရိတ်သတ်များရှေ့ရောက်လုဆဲဆဲပင်။

ရှေ့ဆုံးတန်းတွင်ထိုင်နေသော ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီးကသူမ၏ဇာထီးကလေးကိုဖွင့်လိုက်လေသည်။

ထိုလှောင်အိမ်ကြီး သူမ၏ထီးကလေးကိုထိသွားသည်နှင့် ဘန်းခနဲမြည်သံနှင့်အတူ မြေကြီးပေါ်ပြန်ကျသွားခဲ့သည်။

ဘွားဘွား၀ံပုလွေကြီး ကျက်သရေရှိစွာ ပြုံးလိုက်သည်။

"အာ.. ဘာပါလိမ့် လန့်သွားတာပဲ"

သူမက အမွှေးထူထူလက်ကြမ်းကြီးများဖြင့် သူမရင်ဘတ်ကိုပုတ်လျက် ကြောက်ရွံ့သွားဟန် အမူအယာမျိုး ပြုလုပ်လာခဲ့သည်။

တဖက်မှာတော့ လူပုလေးကအော်ဟစ်လာလေသည်။

"မင်းတို့ဘာလုပ်ချင်နေကြတာလဲ"

ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်၏ လုပ်ရပ်က ရုတ်တရက်ဆန်လွန်း၍ ဆပ်ကပ်ထဲကမည်သူကမျှ အချိန်မှီ မတုန့်ပြန်နိုင်လိုက်ချေ။ တီကောင်ကြီးပင်လျှင် တန့်နေခဲ့သည်။

ထန်မော့လျင်မြန်စွာဆိုလိုက်သည်။

"အမြန်မပြေးသေးဘူးလား"

တီကောင်ကြီးက အေးခဲသွားပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကိုတွန့်လိမ်လျက် မြေကြီးကိုစတူးတော့သည်။ ၄င်းမှာ သံလှောင်အိမ်၍အကာအရံမရှိတော့သဖြင့် မြေကြီးကို လျင်မြန်စွာပင် တူးသွားခဲ့သည်။ မြေကြီးကိုထိလိုက်သည်နှင့် လျင်မြန်စွာ ပျောက်ကွယ်သွားသည့်အလား။ ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော်မှာလည်း အမြန်လှည့်ကာ ထွက်ပြေးလိုက်ကြလေသည်။

ဆပ်ကပ်တစ်ခုလုံးရှုပ်ထွေးလျက်။

အလုပ်သမားများ သူတို့ကိုလိုက်ဖမ်းချင်ခဲ့သော်လည်း မရခဲ့ချေ။ လူများ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်နှင့် တိုးကြိတ်နေကြသည်ဖြစ်၍ ထန်မော့တို့ ၄င်းကို အခွင့်ကောင်းယူလျက် ဆပ်ကပ်ထဲမှ ပြေးထွက်သွားကြလေသည်။ ထို့နောက်မကြာခင်မှာပင် မျက်မှန်နှင့်လူနှင့် ကစားသမား၁၀ယောက်တို့ ရောက်ရှိလာခဲ့လေသည်။

သူတို့ရောက်ရှိလာချိန်တွင် ဆပ်ကပ်ပွဲတစ်ခုလုံး လူများကြိတ်ကြိတ်တိုးပြေးလွှားလျက် ၀င်ပေါက်ကိုပင်ရှာရခက်နေခဲ့သည်။

ဆပ်ကပ်အဖွဲ့၀င်များမှာ ဒန်အိုးပူပေါ်က ပရွက်ဆိတ်များနှယ်။ ငါ့ကိုနင်းရင် ငါကန်မှာပဲ ဟူသော ပြကွက်များကြောင့် ပရိတ်သတ်များမှာ ရယ်မောပွဲကျနေကြသည်။ ထိုစဥ် ဆပ်ကပ်ခေါင်းဆောင်မှာ တုန့်ပြန်လာခဲ့သည်။ သူသည် ပရိတ်သတ်များကြားမှ အရူးအမူးဖြတ်ကျော်ပြီး ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်နောက်မှ ပြေးလိုက်တော့သည်။

မျက်မှန်နှင့်လူမှာ ထိုမြင်ကွင်းကို အံ့အားသင့်စွာကြည့်နေခဲ့လေသည်။

လုရှင်းမှာတောင့်ခဲလျက် ပင်...

"ဒီဟာကထူးဆန်းထွေလာဆပ်ကပ်ညလား ငါတို့အခုမှ ပွဲဖျက်ရမှာမဟုတ်ဘူးလား"

ထူးဆန်းထွေလာ ဆပ်ကပ်ပွဲမှာ ကြက်နောက်ခွေးလိုက်သော ပြပွဲအဖြစ် အဆုံးသတ်သွားခဲ့သည်။ ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်က ဂိမ်းကိုချောမွေ့စွာ ရှင်းလင်းသွားခဲ့လေသည်။

ဆပ်ကပ်ခေါင်းဆောင်က သူတို့နောက် အမီမလိုက်နိုင်ခဲ့ချေ။ အရာအားလုံးမှာ အလွန်လျင်မြန်စွာဖြစ်ပျက်သွားခဲ့သည်။ ဆပ်ကပ်အဖွဲ့၀င်များလဲကျနေပြီး ဆပ်ကပ်ခေါင်းဆောင်ကို ခလုတ်တိုက်စေသည်။

သူတို့ဆပ်ကပ်ပွဲမှထွက်လာသည်နှင့် ကလေးသံ၏ကြေညာမှုက ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်၏ နားထဲသို့၀င်လာခဲ့သည်။

[["တင်းတောင်~ ကစားသမားဖူ၀မ်သော်နဲ့ ထန်မော့ အပိုမစ်ရှင် 'သည်းထိတ်ရင်ဖို ဆပ်ကပ်ပွဲည'ကိုရှင်းလင်းလိုက်ပြီး သနားစရာမွန်းစတားကြီးကိုကယ်တင်လိုက်ပါပြီ... 'တီကောင်ကြီး၏ဆုမွန်ကောင်း'ကို ဆုအဖြစ်ရရှိသွားခဲ့ပါပြီ"]]

ထန်မော့ ထို တီကောင်ကြီး၏ ဆုမွန်ကောင်း ဟူသည်မှာ ဘာလဲကောင်းကောင်းမတွေးနိုင်လိုက်ခင် ဖူ၀မ်သော်နှင့်အတူ ဂိမ်းပြင်သို့ပြန်ပို့ခံလိုက်ရသည်။ သူတို့မျက်လုံးများကို ပြန်ဖွင့်လိုက်သည်နှင် နန်ပူတံတားပေါ် ပြန်ရောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။

သူတို့ ထိုတံတားပေါ်မှ ချက်ချင်းထွက်လာပြီး အခန်းလွတ်တစ်ခုကို ရှာကာ ယာယီ၀င်လိုက်ကြသည်။

ထန်မော့တံခါးကိုပိတ်လိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ထိုင်ချလိုက်လေသည်။

သူတို့ ဆပ်ကပ်ခေါင်းဆောင်၏ အဆုံးအထိ အသည်းအသန်လိုက်ခြင်းကိုမခံခဲ့ရသော်လည်း အစွမ်းကုန်သုံးကာပြေးခဲ့ရခြင်းပင်။

ထန်မော့ အသည်းအသန်အမောဖြေနေရပြီး အိတ်ထဲမှ ကြွေကျခါနီး လရောင်ပန်းကိုထုတ်ယူလိုက်သည်။ နောက်ဆုံးငွေရောင်ပွင့်ဖတ်တစ်ခုမှကြွေကျသွားပြီး ထိုပန်းတစ်ခုလုံးမှာ ထန်မော့လက်ထဲတွင် ပြာအဖြစ်ပြောင်းသွားခဲ့လေသည်။ ထန်မော့၏နဖူးပေါ်တွင် ငွေရောင်အလင်းတစ်ခုလက်သွားခဲ့သည်။ ထိုအလင်းရောင်မှာ တဖြည်းဖြည်းမှိန်ဖျော့လာပြီး ထန်မော့၏နဖူးမှာ နဂိုအတိုင်းပြန်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

[ပစ္စည်း : အနီရောင်နှလုံးသားဘုရင်မရဲ့ လရောင်ပန်း]

[ပိုင်ရှင်:ထန်မော့]

[ဂိမ်းရှင်းလင်းရန်နည်းလမ်း: ညနေခင်း၆နာရီတွင် တီကောင်ကြီးကို ဆပ်ကပ်ကိုပြန်ပို့ပါ။ ထူးဆန်းထွေလာဆပ်ကပ်ညကိုရှင်းနိုင်လိမ့်မည်။ ထို့နောက် မစ်ရှင်အသစ်ဖြစ်သည့် သည်းထပ်ရင်ဖို့ ဆပ်ကပ်ပွဲည ထပ်မံပွင့်လာလိမ့်မည်။ တီကောင်ကြီးအား ဆပ်ကပ်ပွဲမှ လွတ်မြောက်အောင်ကူညီပြီး ဆပ်ကပ်ပွဲကိုဖျက်ဆီးပါ]

🪩

Prev Next