MM Story Teller

Chapter 77

Viewers 7k

🌍Chapter 77

"ဒီလောင်းကြေးက အဓိပ္ပါယ်မရှိဘူးလို့ထင်လား"

"ဒါပေါ့ "

ပီနိုကီယိုကသံရှည်ဆွဲလျက်ဆိုလိုက်လျှင် ကျောက်၀မ်ပင်းမှာ စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ဆက်ပြောလာမည့်စကားတို့ကို စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။ ပီနိုကီယိုက တည်ငြိမ်ဟန်ဆောင်နေသော သူ့ကိုကြည့်လျက် ရုတ်ချည်း ရယ်ချလာခဲ့သည်။

"မင်းကိုငါကဘာလို့ပြောရမှာလဲ အရူးကောင်... ဟား ဟား ဟား... မင်းက ငှက်ပျောသီးဘုံဆိုင်က ပိုးငတုံးကောင်ကျနေတာပဲ ဟား ဟား ချစ်ဖို့ကောင်းသား"

၄င်းကိုပြောပြီးစဥ် ပီနိုကီယို၏ နှာခေါင်းမှာ ရှည်ထွက်မလာခဲ့ချေ။ ကျောက်၀မ်ပင်းမှာ မတုန့်ပြန်နိုင်မိပဲ တန့်နေခဲ့မိသည်။

"မင်း မင်းငါ့ကိုလိမ်တယ်"

ပီနိုကီယို နံရံပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်ပြီး လက်ခုပ်တီးလိုက်ကာ

"ပိုးငတုံးလေး ပိုးငတုံးလေး"

ကျောက်၀မ်ပင်းအော်ဟစ်လိုက်သည်။

"မင်း..."

ထန်မော့ ထိုနှစ်ဦးအား အကြည့်လွှဲလိုက်တော့သည်။

ကျောက်၀မ်ပင်းက သိပ်တော့မတုံးလှ။ သူက ပင်နိုကီယိုမှာ ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်၏ နေရာများကို မြင်ပြီးပြီဟု သေချာနေခဲ့သည်။ အကယ်၍ ပီနိုကီယိုက ၄င်းမှာ အဓိပ္ပါယ်မရှိပဲ ရယ်စရာကောင်းလှသည်ဟုဆိုလာပါက ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်တို့ ရွေးချယ်သောအကွက်များ မတူညီဘူးဟူသော အဓိပ္ပါယ်ပင်။

သို့သော် ပီနိုကီယိုမှာ သူလိမ်လည်သောအခါတွင် နှာခေါင်းမှာ ရှည်ထွက်လာလိမ့်မည်ဟုသာ ဆိုခဲ့သည်။ ကျောက်၀မ်ပင်း၏ မေးခွန်းကို ဖြေပေးပါမည်ဟု မဆိုခဲ့ချေ။

ကျောက်၀မ်ပင်းမှာ စိတ်လည်းတိုပြီး ပင်နိုကီယိုထံမှ ကစားခံလိုက်ရသဖြင့် အရှက်ရနေခဲ့သည်။

၅မိနစ်ကြာပြီးနောက် အနက်ရောင်မျှော်စင်မှ ကစားသမားများမှာ ကတ်များကိုရွေးချယ်ပြီးပြီ ဖြစ်ကြောင်း ကြေညာလာခဲ့သည်။ ကျောက်၀မ်ပင်း၏မျက်နှာမှာ နီရဲလျက်။ သူကထန်မော့အတွက်ရော သူ့ကိုယ်သူအတွက်ပါ စိုးရိမ်နေခဲ့သည်။ အချိန်ပြည့်သည်နှင့် ထန်မော့ ထီးကလေးကိုကိုင်လျက် ရှေ့သို့တူရှုစိုက်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။ ထီးကလေး၏ ထိပ်ဖျားမှာ ကျောက်၀မ်ပင်း၏ လည်တိုင်ကို ထောက်ထားနှင့်ပြီးဖြစ်လေသည်။

သူကဆိုလိုက်သည်။

"စစ်သည်တော်ကွက်မှာ လာရပ်လိုက်"

ကျောက်၀မ်ပင်းအသက်ရှူပင်ရပ်တန့်သွားမိသည်။

သူသည် ဤသွေးအေးလွန်းသော ခိုး၀င်သူကို ကျိန်ဆဲပစ်ချင်ခဲ့သည်။ (ကျောက်၀မ်ပင်းက ထန်မော့ကို ခိုး၀င်သူဟု ထင်နေခြင်း) သူက ထန်မော့အတွက် လောင်းကြေးနိုင်စေဖို့နည်းတစ်ခုရှာ ပေးနေခဲ့သည်မှာ အသိသာကြီးပင်။ သို့သော် ထန်မော့က ၄င်းကို ကျေးဇူးမတင်ခဲ့။

ပန်းရောင်ထီးကလေးမှာ တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာလျက် ကျောက်၀မ်ပင်း၏ လည်တိုင်ကို ထောက်ထားခဲ့သည်။

ထန်မော့အမိန့်ပေးလိုက်သည်။

"ဒီမှာရပ်လိုက်"

ကျောက်၀မ်ပင်း အံကိုကြိတ်လျက် ဘုရင်ကွက်တွင် ရပ်လိုက်ရသည်။

ပီနိုကီယိုကပြုံးလိုက်သည်။

"မင်းနေရာပြောင်းဖို့မစဥ်းစားချင်တော့ဘူးလား"

သူ၏ညာလက်သီးကိုဆုပ်လျက် သူ၏ခေါင်းကိုထိယောင်ပြုလိုက်သည်။

"အိုး ငါမေ့သွားတာပဲ မင်းမှာဘုရင်မကွက်ကလွဲရင် တခြားရွေးစရာမှမရှိတာ"

ထန်မော့ ရှေ့သို့သာကြည့်နေခဲ့ပြီး ပီနိုကီယိုကို လှည့်မကြည့်ခဲ့ချေ။

ပီနိုကီယိုက ထန်မော့အားပြောရသည်မှာ ပျော်စရာမကောင်းတော့သဖြင့် နံရံပေါ်မှ ခုန်ဆင်းလိုက်ကာ လက်ခုပ်တီးလိုက်သည်။

ဘုန်း...

အဖြူရောင်နံရံမှာ တဖန်မြင့်တက်လာခဲ့ပြန်သည်။

ကျောက်၀မ်ပင်းအသက်ရှူအောင့်လျက် အဖြူရောင်နံရံကိုစိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူသည်တဖက်ကိုမြင်နိုင်စေရန် ကိုယ်ကိုပင်အသာကိုင်းလိုက်မိလေသည်။ ဖူ၀မ်သော်ရပ်နေသောအကွက်ကိုမြင်လျှင် ကျောက်၀မ်ပင်းမှာ အေးခဲသွားခဲ့သည်။ သူက မတ်မတ်ပြန်ရပ်လိုက်လျက် သူ့ကိုယ်သူနှစ်သိမ့်လိုက်သည်။

"ကိစ္စမရှိဘူး။ ငါတို့မှာ အခွင့်အရေးရှိသေးတယ်၊ ငါတို့ကတ်ရွေးတာ မမှားသ၍ ကိစ္စမရှိဘူး"

အဖြူရောင်နံရံမှာ လုံး၀မြင့်တက်သွားချေပြီ။ ထန်မော့မှာ ညာဘက်အစွန်ဆုံးမှ အကွက်တွင်ရပ်နေပြီး ဖူ၀မ်သော်ကမူ ဘယ်ဘက်အစွန်ဆုံးမှ အကွက်တွင်ရပ်နေခဲ့သည်။ လူနှစ်ဦးမှာ ဆန့်ကျင်ဘက် ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထားတွက် ရပ်နေခဲ့ကြသည်။ သူတို့တူညီသော အကွက်တွင်ရပ်နေရန်ဝေးစွ။

ပီနိုကီယို ခါးထောက်လျက် ရယ်တော့သည်။ သူကထန်မော့ ဘက်ခြမ်းသို့ပြေးသွားလိုက်ပြီး သူ၏အမူအယာကိုလာကြည့်လိုက်သည်။

"မင်းရှုံးသွားပြီ"

သူစောင့်မျှော်နေခဲ့သလိုမျိုး ထန်မော့၏အမူအယာမှာ အနည်းငယ်မှ ပျက်ယွင်းမသွားခဲ့ချေ။ ထန်မော့က တည်ငြိမ်စွာနှင့် ပီနိုကီယိုကိုကြည့်လာခဲ့သည်။

ပီနိုကီယိုမျက်မှောင်ကျုံ့လျက် မကျေမနပ်ကြည့်လိုက်သည်။

"မင်းရှုံးသွားပြီလို့ ငါပြောနေတယ်လေ မင်းရှုံးသွားပြီလို့"

"သူနိုင်သွားတာ"

တဖက်မှ တိုးလျသောအသံတစ်ခုကဆိုလာခဲ့သည်။

ပီနိုကီယိုက ဖူ၀မ်သော်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

"မင်းဘာတွေပြောနေတာလဲ...သူရှုံးသွားတာ အသိသာကြီးကို... မင်းတို့နှစ်ယောက် အကွက်တူတူမှာ ရပ်နေမှာမဟုတ်ဘူးလေ"

ထန်မော့ကဆိုလိုက်သည်။

"ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ဘယ်အကွက်မှာမှ ရပ်မနေပဲ"

ပီနိုကီယိုအေးခဲသွားခဲ့သည်။ ထန်မော့မှလွဲလျက် လူတိုင်းမှာ ဖူ၀မ်သော်ခြေချထားသော နေရာအား အသေအချာကြည့်လိုက်မိကြသည်။

အဖြူရောင်ကမ္ဘာကြီးထဲတွင် ဖူ၀မ်သော်က အကွက်နှစ်ခုကြား နေရာတွင် ရပ်နေခဲ့ခြင်းပင်။ ထန်မော့သည်လည်း ထိုကဲ့သို့ အကွက်နှစ်ခုကြားမှ မျဥ်းတွင်ရပ်နေခြင်းပင်။

ကျောက်၀မ်ပင်းနှင့် ထန်မော့ ဘုရင်ကတ်ကို အတူတကွရွေးချယ်ခဲ့ခြင်းမဟုတ်။ အစမှအဆုံးအထိ ထန်မော့ မည်သည့်ကတ်ကိုမှ မရွေးချယ်ခဲ့ချေ။ ကျောက်၀မ်ပင်းကသာ စစ်သည်တော်ကတ်ကို ရွေးချယ်ခဲ့ခြင်းပင်။ ကျောက်၀မ်ပင်းက စစ်သည်တော်ကတ်ကို ရွေးချယ်ခဲ့သည်ဖြစ်၍ နောက်ဆုံးရလဒ်ကို သက်ရောက်မှု မရှိချေ။

သို့သော် ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်ကမူ မည်သည့်အကွက်ကိုမျှ မရွေးချယ်ခဲ့ချေ။

ပီနိုကီယို၏အမူအယာမှာ ချက်ချင်းပျက်ယွင်းသွားခဲ့သည်။ ရုပ်သေးရုပ်တစ်ရုပ်မှ ထိုမျှရှုပ်ထွေးပြီး ကြွယ်၀သောအမူအယာမျိုးပြုလုပ်နိုင်လိမ့်မည်ဟု မည်သူမျှမမျှော်လင့်ထားခဲ့ချေ။ သူ၏မျက်ခုံးများက တဖြတ်ဖြတ်မြင့်တက်လျက် သူ၏နှာခေါင်းမှာလည်း တဆတ်ဆတ်လှုပ်ရှားလာခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင်သူကဒေါသတကြီးအော်ဟစ်လာတော့သည်။

"တစ်စက်မှပျော်ဖို့မကောင်းဘူး"

သူကစိတ်၀င်စားဖွယ်တစ်ခုခုကို မြင်လိုခဲ့သော်လည်း ဘာမှဖြစ်မလာခဲ့ချေ။ သူကဤလူ၂အုပ် အပြန်အလှန်သတ်ကြတာကို မြင်လိုခဲ့သည်။ သူကဖူ၀မ်သော်အား လှည့်ကြည့်လိုက်ကာ

"မင်းကတိတည်မှာ သေချာလား..အဲဒါကဘုရင့်ရွှေဒင်္ဂါးနော်..ဘုရင့်ရွှေဒင်္ဂါးကွ..မင်းကအသာစီးရနေတာပဲ..သူတို့ကနိုင်ဖို့တောင်မသေချာဘူးနော်"

ဖူ၀မ်သော်ကဆိုလိုက်သည်။

"ပေးပြီးတဲ့ကတိကိုတည်ရမှာပေါ့"

ပီနိုကီယို"..."

"သေစမ်း ငါဒီရိုးသားတဲ့လူမျိုးတွေကို အမုန်းဆုံးပဲ"

ပီနိုကီယို၏ ပေါက်ကွဲသံများအကြား နှစ်ဖက်အသင်းမှ ရွေးချယ်ထားသော ကတ်နှစ်ကတ်မှ အလယ်သို့ရွေ့လျားသွားခဲ့သည်။ ထို့နောက်ကျယ်လောင်သောအသံဖြင့် ထန်မော့ဘက်မှ ငွေရောင်ကတ်မှာ ပြိုကွဲသွားခဲ့လေသည်။ ထိုကွဲကြေသွားသော ကတ်ထံမှ အလင်းတန်းမှာ ထန်မော့၏နဖူးသို့ ချိတ်ဆက်နေခဲ့သည်။ တချိန်တည်းမှာပင် တဖက်ကတ်၏အလင်းတန်းမှာမူ မိန်းမငယ်လေးနှင့် လူအိုကြီး၏ နဖူးကိုချိတ်ဆက်နေခဲ့လေသည်။

"ဒီလိုပေါ့လေ"

ထန်မော့ရင်ထဲဒုန်းခနဲတချက်ဆောင့်ခုန်သွားခဲ့သည်။

အနက်ရောင်မျှော်စင်မှာ ကတ်များကို ရောလိုက်ပြီးနောက် ထန်မော့ဘက်တွင် ကတ်၃ကတ်နှင့် လူ၂ယောက်ရှိနေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် စစ်သည်တော်ကတ်ရော အစေခံကတ်ကပါ ထန်မော့နှင့် ချိတ်ဆက်နေခဲ့လေသည်။ ဘုရင်မကတ်မှာမူ ကျောက်၀မ်ပင်းကိုတွယ်ဆက်လျက်ပင်။ ထန်မော့မှာ အနက်ရောင်မျှော်စင်မှ မည်သည့်ကစားသမားအား ကတ်များများကိုယ်စားပြုခိုင်းမည်အား မည်သို့မည်ပုံရွေးချယ်မှန်း မသိခဲ့ချေ။ ၄င်းမှာကျပမ်းလည်းဖြစ်နိုင်ကာ ကိုက်ညီသောအချက်ကြောင့်လည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။ သို့သော် တဖက်အသင်းမှာမူ လူ၃ယောက်နှင့် ၄ကတ်ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် တစ်ကတ်မှာ လူနှစ်ဦးကို ချိတ်ဆက်ထားခဲ့လေသည်။

လူအိုကြီးနှင့် မိန်းကလေးကိုတွယ်ဆက်ထားသော အလင်းတန်းမှာ တဖြတ်ဖြတ်လင်းလက်သွားခဲ့သည်။ နှစ်ယောက်လုံးမှာ ထိုအလင်းတန်း၏ နောက်ဆုံးရွေးချယ်မှုကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာ စောင့်နေခဲ့ကြသည်။ တစ်မိနစ်ခန့်ကြာပြီးနောက်တွင် လူအိုကြီးအားချိတ်ဆက်နေသော အလင်းတန်းမှာ မှိန်ဖျော့သွားလျက် မိန်းကလေးကိုချိတ်ဆက်နေသော အလင်းတန်းမှာမူ ပို၍ တောက်ပလာခဲ့လေသည်။

မိန်းကလေးမှာ အံကိုကြိတ်ချက် စီးချင်းထိုးကွင်းပြင်ထဲသို့ ၀င်လာခဲ့ပြန်သည်။

သူမသည် သူမ၏စွမ်းရည်အား ဖော်ပြမိပြီးဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့်သူမမှာ ထန်မော့အား တုန့်ပြန်ရန်အချိန်ပင်ပေးမနေတော့ပဲ ကွင်းပြင်ထဲ၀င်သွားသည်နှင့် သူ့ထံတိုက်ရိုက်ချိန်ရွယ်ကာ ပစ်ခတ်လာတော့သည်။ ထန်မော့ဘေးသို့စောင်းလျက် ကျည်ဆံအားရှောင်လိုက်သည်။ သူကျည်ဆံအားရှောင်လိုက်ချိန်တွင် ထိုမိန်းကလေးမှာ ဘယ်လက်ကို မြှောက်လျက် သူမ၏မျက်နှာရှေ့သို့ ကာလိုက်ကာ ညာဖက်မျက်လုံးကိုသာ ဖော်ထားလိုက်သည်။

“Checkmate”

ဘန်း...

ဒုတိယကျည်ဆန်မှာ ထန်မော့၏ နဖူးထံဦးတည်လျက် ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။

ထန်မော့လျင်မြန်စွာ စကားစုကိုရွတ်ဆိုလျက် ထီးကလေးကို ဖွင့်လိုက်သည်။ သို့သော် ၄င်းမှာ ခတ္တမျှသာရှောင်ကွင်းသွားစေလျက် ကျည်ဆန်မှာ ပြန်ကွေ့လာပြီး သူ၏မျက်ခုံးနှစ်ဖက်ကြားသို့ တဖန်ပြေး၀င်လာခဲ့ပြန်သည်။

မိန်းကလေးမှာ သေနတ်ကို ထပ်မံမြှောက်လျက် တတိယကျည်ဆံကို ပစ်လာခဲ့သည်။

“Checkmate”

ဘန်း ဘန်း ဘန်း ...

ကျည်ဆံလေးခုမှာ ပျံသန်းနေသော အင်းဆက်များနှယ် ရူပဗေဒသဘောတရားကို ဆန့်ကျင်လျက် ထန်မော့နောက်မှ အတန်းလိုက် မခွာတန်းလိုက်နေခဲ့ကြလေသည်။ ထန်မော့ ထီးကလေးကို သွက်လက်စွာလှုပ်ရှားလျက် ကျည်ဆံများကို ကာကွယ်နေခဲ့သည်။ ကျည်ဆံများမှာ ထီးကလေး၏ မျက်နှာပြင်ကို ထိခတ်သွားသည်နှင့် သတ္တုအချင်းချင်းပွတ်တိုက်မိသံတို့ထွက်လာခဲ့လေသည်။

လူတိုင်း အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။ ဖူ၀မ်သော်သာလျှင် မျက်လုံးများမှေးကျဥ်းလျက် ကျည်ဆန်များအား ဖျတ်လတ်သန်မာလွန်းသော တုန့်ပြန်မှုနှုန်းနှင့် ရှောင်ရှားနေသော ထန်မော့ကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

အချိန်တချို့ကျော်လွန်သွားသည်နှင့် ကျည်ဆံလေးခု၏ တိုက်ခိုက်မှုနှုန်းမှာ ပိုပိုနှေးကွေးလာခဲ့ပြီး မိန်းကလေးမှာလည်း ၄ခုမြောက်ကျည်ဆံကိုပစ်လွှတ်လိုက်ပြီးနောက် အလွန်ဖြူရော်သွားကာ ပို၍အသက်ကြီးသွားသယောင်ထင်ရလေသည်။ သူမ၏နဖူးပေါ်၌ပင် ဆံပင်ဖြူတချို့ရှိခဲ့သည်။

ထန်မော့ ထိုကျည်ဆံ၄ခုအား အခက်အခဲမရှိ ရင်ဆိုင်နေသည်အား တွေ့လျှင် အံကိုတင်းတင်းကြိတ်လျက် တုန်ယင်နေသောလက်များဖြင့် သေနတ်ကိုနောက်တစ်ကြိမ်မြောက်လိုက်သည်။

“Checkmate"

သေနတ်သံထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် မိန်းမငယ်လေး၏ ဆံပင်တ၀က်ခန့်က ချက်ချင်းအဖြူရောင်အဖြစ် ပြောင်းသွားခဲ့သည်။ သို့သော် သူမထိုစကားကိုရေရွတ်လိုက်ချိန်တွင် ထန်မော့က ကျည်ဆံလေးခုကိုခါထုတ်လိုက်ချေပြီ။ သူကလေးမီတာခန့်အကွာမှ မိန်းကလေးကိုကြည့်လိုက်သည်။

မိန်းကလေးမှာ တစ်ခုခုကိုနားလည်သွားပုံပေါ်ကာ ကြောက်ရွံ့စွာလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် သူမ၏ စွမ်းရည်မှာ အားကုန်နေပြီမို့ လုံး၀ကို မတုန့်ပြန်နိုင်တော့ချေ။

၅ခုမြောက်ကျည်ဆံကိုပစ်လွှတ်လိုက်ချိန်တွင် ကျန်ကျည်ဆံလေးခုမှ အရှိန်များလျော့ကျသွားခဲ့သည်။ သူ၏ကိုယ်မှာ မြှားတစ်စင်းနှယ် ရှေ့သို့ဖြတ်ခနဲပြေးသွားလျက် ကျည်ဆံလေးခုမှာ သူ့ထံတဖန်လိုက်လာခဲ့ပြန်သည်။

ထန်မော့ မိန်းကလေးဆီသို့ပြေးသွားလိုက်သည်။

သူ၏နောက်တွင် ကျည်ဆံလေးခုမှာ နီးသထက်နီးကပ်လာခဲ့သည်။ သူသည် ထီးကလေးကိုမြှောက်လိုက်ပြီး သူ၏မျက်လုံးအိမ်မှာ ကျယ်ပြန့်လျက်။ သူ၏အထူးအမြင်အာရုံနှင့် ခန္ဓာကိုယ်တုန့်ပြန်မှုကိုအသုံးပြုလျက် သူကထီးကလေးကို ဖြတ်ခနဲရှေ့သို့ ထိုးလိုက်သည်။

တောင်...

မည်သူကမျှ ထိုအသံလေးကို ဂရုမမူမိကြချေ။ ဖူ၀မ်သော်သာလျှင် ထန်မော့သည် ထီးကလေး၏ထိပ်ဖျားဖြင့် ငါးခုမြောက်ကျည်ဆံအား နှစ်ပိုင်းခွဲခြားလိုက်သည်ကို အံ့အားသင့်စွာ ကြည့်နေခဲ့သည်။

ထန်မော့၏ ထီးကလေးမှာ မိန်းကလေး၏ လည်တိုင်ကိုချိန်ရွယ်ထားစဥ် ကျည်ဆံလေးခုမှာ သူ့အားလိုက်မီလာလျက်သူ၏ ခေါင်းအနောက်သို့ ချိန်ရွယ်ထားခဲ့သည်။ သို့သော်သူ၏ထီးထပ်ဖျားကသာ မိန်းကလး၏လည်တိုင်ကို အရင်ဆုံးထောက်မိသွားခဲ့လေသည်။

ကျည်ဆံများအားလုံးရပ်တန့်သွားလျက် မိန်းကလေးမှာလည်း သူ့အား ကြောက်လန့်စွာ မော့ကြည့်လာခဲ့သည်။ သူမမှာ အသက်ရှူရန်ပင်မော့လျော့သွားပုံရကာ မျက်နှာမှာလည်း ဖြူလျော်သွားခဲ့လေသည်။

တောင် တောင်...

ကျည်ဆံများမှာ မြည်သံတချို့နှင့်အတူ ပြုတ်ကျသွားခဲ့သည်။

ထန်မော့ထီးကိုမဖယ်လိုက်သေးချေ။ ထို့အစားအေးစက်သောအသံဖြင့် ဆိုလိုက်သည်။

"အရှုံးကို ၀န်ခံလိုက်"

မိန်းကလေး၏ဆံပင်များမှာ တစ်ခေါင်းလုံးဖြူဖွေးသွားတော့မတတ်ပင်။ သူမကတုန်ယင်စွာဆိုလာခဲ့သည်။

"အ...အရှုံးပေးပါတယ်"

ကြီးမားသောအနက်ရောင်တွင်းပေါက်ကြီးက သူမ၏ခြေထောက်အောက်တွင်ပေါ်လာခဲ့ပြီး အော်ဟစ်ရင်းပင် ပြုတ်ကျသွားခဲ့တော့သည်။ ထန်မော့ထီးကိုပြန်ပိတ်ကာ နေရာသို့ပြန်လျှောက်လာခဲ့လေသည်။

တစ်ယောက်ယောက်အထုတ်ခံလိုက်ရတော့မှ ပီနိုကီယို၏မျက်နှာတွင် စိတ်၀င်စားမှူတချို့ပြသလာသည်။ သူလက်ခုပ်တီးလိုက်လျှင် အဖြူရောင် နံရံကြီးက တဖန်ပြုတ်ကျလာခဲ့ပြန်သည်။

ဖူ၀မ်သော်ကအော်ပြောလိုက်သည်။

"ဒီတစ်ကြိမ် မူးမတ်ကတ်ကို ရွေးမယ်"

ထန်မော့သူ့အားလှည့်ကြည့်လိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းများမှာ ကွေးညွတ်သွားသည်။

"ကောင်းပြီ"

ပီနိုကီယိုမှာ ပျင်းစရာကောင်းသော ဂိမ်းကြောင့်အလွန်စိတ်တိုနေတော့သည်။

၅မိနစ်ကြာပြီးနောက်

"တင်းတောင်~ စတုတ္ထအချီကိုပြန်လည်စတင်လိုက်ပါပြီ"

ဖူ၀မ်သော်၏ အရှေ့မှ ငွေရောင်ကတ်မှာ ကွဲကြေသွားခဲ့သည်။ သူအမှန်တကယ် မူးမတ်ကတ်ကို ရွေးချယ်ခဲ့ခြင်းပင်။ ထန်မော့မှာမူ ဘုရင်မကတ်ကို ရွေးချယ်ခဲ့သည်။ သူကရှေ့သို့ထွက်လာခဲ့လျှင် သူ၏အရှေ့မှ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်အမျိုးသမီးကြီးမှာ ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် တုန်လှုပ်သွားခဲ့သည်။ ထန်မော့မှာ ထီးကလေးကို ဖွင့်ရန်သာပြင်လိုက်သေးသော်လည်း သူမကအလျင်အမြန်ဆိုလာခဲ့သည်။

"အရှုံးပေးတယ်...ငါအရှုံးပေးတယ်...ငါ့ကိုမသတ်ပါနဲ့ မသတ်ပါနဲ့"

ထန်မော့ တန့်သွားခဲ့လေသည်။

သူ့အား ခိုး၀င်သူဟုအထင်မှားနေကြပုံပင်။

အနက်ရောင်တွင်းပေါက်ကြီးမှာ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်အမျိုးသမီးကြီး၏ ခြေထောက်အောက်တွင် ပေါ်လာခဲ့ပြီး ထန်မော့ ထီးကလေးကိုဖယ်လိုက်ကာ ခပ်တိုးတိုးဆိုလာခဲ့သည်။

"စိတ်မကောင်းပါဘူး"

စတုတ္ထအချီပြီးနောက်တွင် ထန်မော့အသင်းတွင် ထန်မော့နှင့် ကျောက်၀မ်ပင်း၂ဦးရှိသေးသည်။ တစ်ဖက်တွင်မူ ဖူ၀မ်သော်နှင့် လူအိုကြီးဖြစ်သည်။ တစ်ဖက်စီတွင် ၂ကတ်ဆီကျန်ရစ်ကာ ၄င်းမှာ အစေခံကတ်နှင့် ဘုရင်၊ ဘုရင်မကတ်များဖြစ်လေသည်။

🪩

Prev Next