MM Story Teller

Chapter 72

Viewers 7k

🌍Chapter 72

ကျောင်းသူရော သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် လူကြီးကပါ ကျောက်၀မ်ပင်း၏ စကားများကို သဘောတူကြသည်။

ထန်မော့မှာ ကျောက်၀မ်ပင်း၏စကားကိုနားထောင်နေရင်း ဘုရင်မကတ်ကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

ကျောက်၀မ်ပင်း၏ စကားများမှာ မဆီလျော်တာတော့မဟုတ်ပေ။ ဤသည်မှာ အမှန်တကယ်ကို စိတ်ကိုအရူးလုပ်နိုင်သော ဂိမ်းတစ်မျိုးပင်။ သာမာန်အခြေအနေမျိုးတွင် မည်သူကမျှ အစေခံကတ်ကိုသော်လည်းကောင်း ဘုရင်ကတ်ကိုသော်လည်းကောင်း ထုတ်လာမည်မဟုတ်ချေ။ ထိုနှစ်ကတ်မှာ အလွန်အရေးကြီးလွန်းသည်။ အကယ်၍ ပထမပွဲတွင် ကတ်ကိုဆုံးရှုံးသွားပါက နောက်ပွဲများတွင်လည်း တန်ပြန်တိုက်ခိုက်ရန် လွယ်တော့မည်မဟုတ်ချေ။

ထိုလေးကတ်လုံးတွင် အရေးအပါဆုံးမှာ ဘုရင်ကတ်မဟုတ်ပဲ အစေခံကတ်ဖြစ်သည်။

အစေခံကတ်ကိုဆုံးရှုံးသွားပါက ထိုအသင်းမှာ မူးမတ်နှင့် စစ်သည်တော်ကို ဖိနှိပ်ရန် အမြင့်ဆုံးဘုရင်ကတ်ကိုသာ အသုံးပြုရပေတော့မည်။ ကတ်များအရင်ဆုံး ဆုံးရှုံးသွားသော အသင်းမှာလည်း အရှုံးကို ရင်ဆိုင်ရမည်ဖြစ်သည်။ သို့ဆိုပါက ထန်မော့အသင်းမှာ အနိုင်ရရှိရန် အခွင့်အရေးရှိတော့မည်မဟုတ်ချေ။

ထို့ကြောင့် ပထမအလှည့်မှာ ကြိမ်းသေ အစေခံကတ်ကို ထုတ်ကြမည်မဟုတ်ချေ။

သို့သော် မူးမတ်ကတ်လည်း ဖြစ်နေစရာမလိုချေ။"

"ဟို မော့ လူကြီးမင်း ခင်များတော့ မူးမတ်ကတ်ထုတ်ဖို့ သဘောတူရဲ့လား"

ထန်မော့ ကျောက်၀မ်ပင်းကိုလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

"ငါကတော့ ဘုရင်မကတ်ကိုပဲ ထုတ်ချင်တယ်"

ကျောက်၀မ်ပင်းမှာ သူ့အား ထိတ်လန့်စွာကြည့်လိုက်မိကာ ကျောင်းသူလေးနှင့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်လူကြီးမှာလည်း အံ့အားသင့်သွားခဲ့သည်။

ကျောက်၀မ်ပင်းမှာ ခတ္တမျှစဥ်းစားလိုက်လျက် ခေါင်းကိုယမ်းလိုက်ကာ

"ဟင့်အင်း အန္တရာယ်များလွန်းတယ် တစ်ဖက်ကအစေခံကတ်ကို ထုတ်လာရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ သူတို့ကကျွန်တော်တို့ကတ်ကိုမမြင်နိုင်ပေမယ့် ကျွန်တော်တို့ဖိနှိပ်ခံရပြီး ဘုရင်မကတ်ကို ဆုံးရှုံးသွားတာကို သိသွားလိမ့်မယ်"

ထန်မော့က ပေါ့ပါးစွာဆိုလိုက်သည်။

"ငါကဘုရင်မကတ်ကို အလေးသာနေရုံပဲ မင်းက မူးမတ်ကတ်ကိုဆော့ချင်သပဆိုလည်း မကန့်ကွက်ဘူး"

"ဒါဆို အတည်ဖြစ်သွားပြီနော်"

ဤကဲ့သို့ဂိမ်းမျိုးတွင် အသင်းအများစုမှာ မူးမတ်ကတ်ကိုသာ အရင်ဆုံးရွေးချယ်မိကြမှာဖြစ်သည်။ တစ်ဖက်အသင်းမှာလည်း မူးမတ်ကတ်ကိုရွေးချယ်ရန် ရာခိုင်နှုန်းအလွန်များလေသည်။ ဤသည်မှာ နှစ်ဖက်အသင်းရွေးချယ်မည့် အလုံခြုံးသောရွေးချယ်မှုဖြစ်ကာ အဖွင့်ဂိမ်းမှာ အေးအေးဆေးဆေးဖြင့် ပြီးသွားလိမ့်မည်။ ပြိုင်ဘက်အသင်း၏ အတွေးနှင့် ရွေးချယ်မှုများကိုလည်း ပို၍ ခန့်မှန်းလာနိုင်မည်ဖြစ်ကာ နောက်တစ်လှည့်အတွက် ရွေးချယ်မည့်ကတ်ကို ခန့်မှန်းရာလည်း ပိုလွယ်ကူလာလိမ့်မည်။

ထန်မော့ ဘုရင်မကတ်ကို ထုတ်ရန် ယုံကြည်ချက်ရှိခြင်းမှာလည်း တစ်ဖက်အသင်းမှ အစေခံကတ်ကို ထုတ်မလာမည်မှာ ၈၀ရာခိုင်နှုန်း သေချာနေ၍ပင်။ ထိုကဲ့သို့ဖြစ်နိုင်ချေမှာ လောင်းကြေးထပ်ကြည့်ရန် အလွန်ကောင်းသောအခြေအနေလည်းဖြစ်သည်။ အရင်ဆုံးကတ်တစ်ကတ်ဆုံးရှုံးသွားသည့်ဖက်က စတင်အရေးနိမ့်သွားမည်လည်းဖြစ်လေသည်။

ကျန်အကြောင်းပြချက်တစ်ခုမှာလည်း ထိုဘုရင်မကတ်၏ အစွမ်းကြောင့်ပင်။

အနက်ရောင်မျှော်စင်ကဆိုခဲ့သည်မှာ ဘုရင်မကတ်မှာ အိမ်ပြန်ပြီး အ၀တ်လျှောက်ဘုတ်ပြားတွင် ဒူးထောက်စေဟူသော သက်ရောက်မှုကို အသက်သွင်းနိုင်သည်ဟုပင်။ ဤနည်းဖြင့် တစ်ဖက်ကစားသမားအား မေးခွန်းမေးနိုင်လေသည်။

ကျောက်၀မ်ပင်းကဆိုလိုက်သည်။

"ကျွန်တော်တို့မှာ ဘုရင်မကတ်ရှိနေတယ်ဆိုတော့ တစ်ဖက်အသင်းကို ဘယ်ချိန်မဆိုမေးခွန်းမေးလို့ရနေတာပဲ ဘယ်မေးခွန်းမေးမလဲဆိုတာ စဥ်းစားထားကြမလား...ကတ်နဲ့ပတ်သတ်တဲ့ မေးခွန်းဖြစ်လို့မရဘူး တစ်ဖက်ကလည်း ဟုတ်တယ်မဟုတ်ဘူးပဲ ဖြေလို့ရမယ်"

ကျောင်းသူလေးကအလျင်အမြန်ပြောလာခဲ့သည်။

"ရှင်မှတ်မိလား အကယ်၍ တစ်ဖက်အသင်းက လိမ်ခဲ့ရင် ကျွန်မတို့နိုင်မယ်ဆိုတာလေ ဒါဆို ကျွန်မတို့ သူတို့မသိတဲ့မေးခွန်းမျိုးမေးလို့ရတာပဲ သူတို့မှားဖြေပြီး လိမ်တာလည်းဖြစ်သွားနိုင်တယ်လေ"

သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်လူကြီးကလည်း ထောက်ခံလာခဲ့သည်။

"ဒီနည်းနဲ့နိုင်လို့လည်းရသားပဲ"

ထို၃ယောက်ထံမှ ၁မီတာအကွာတွင်ရပ်လျက် ဘုရင်မကတ်အား စိုက်ကြည့်နေသော ထန်မော့မှာ အေးစက်စွာ ကန့်ကွက်လာခဲ့သည်။

"အနက်ရောင်မျှော်စင်က အဲလောက်သိသာတဲ့ နိုင်ကွက်မျိုးကိုပေးမှာမဟုတ်ဘူး၊ ၉၉ရာခိုင်နှုန်းက မေးခွန်းကိုဖြုန်းတီးမိပြီးတော့ အနက်ရောင်မျှော်စင်က မေးခွန်းကိုအကျုံးမ၀င်ဘူးပဲ သတ်မှတ်လိုက်လိမ့်မယ် တကယ်ဖြုန်းတီးချင်လို့လား"

ထန်မော့မှာ တွက်ချက်နေဆဲပင်။ သူတိတ်ဆိတ်စွာရပ်နေခဲ့သည်အား ထိုကျောင်းသူမှ အကြိမ်ရေတချို့ လှည့်လှည့်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူကထိုအေးစက်သော စကားများကိုဆိုလိုက်လျှင် ကျောင်းသူမှာ မျက်နှာပျက်သွားလျက် သူ့ကိုလည်း နောက်ထပ်လှည့်မကြည့်တော့ချေ။

ကျောက်၀မ်ပင်းကလည်းဆိုလာခဲ့သည်။

"အရေးကြီးတဲ့မေးခွန်းမျိုးကိုပဲ စဥ်းစားရအောင်.. သိပ်စိတ်ပူနေစရာမလိုပါဘူး တဖက်လူတွေ ရွေးချယ်တာတွေကိုစောင့်ကြည့်ပြီးမှ သူတို့သဘောထားအပေါ်မူတည်ပြီး စဥ်းစားကြတာပေါ့"

ထိုစဥ်မှာပင် ကျယ်လောင်သော အသံတစ်ခုက အဖြူရောင်ကမ္ဘာကြီးတွင်ပဲ့တင် ထပ်သွားခဲ့သည်။

"တင်းတောင်~ပီနိုကီယိုရဲ့ ရိုးသားမှုကတ်ဂိမ်း ပထမအချီစတင်ပါတော့မယ် ကတ်များကို ကျပန်းလှည့်ပါတော့မယ်နော်"

အဖြူရောင်ကမ္ဘာကြီးမှာ ကျယ်လောင်သောအသံကြီးနှင့်အတူ တုန်ခါသွားခဲ့သည်။ ထန်မော့သည် ထိုငွေဖြူရောင် ကတ်ကြီးလေးကတ်မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ မြောက်တက်သွားလျက် တည်နေရာများ လျင်မြန်စွာပြောင်းသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထန်မော့၏ စူးရှသောအမြင်အာရုံမှ အစပိုင်းတွင် အနည်းငယ်မြင်နိုင်သေးသည့်တိုင် နောက်ပိုင်းတွင်မူ အမီမလိုက်နိုင်တော့ချေ။

ဆယ်စက္ကန့်ကြာပြီးနောက်

ဘန်း...

ကတ်လေးကတ်မှာ အကွက်လေးကွက်ရှေ့သို့ပြန်လည် ကျဆင်းလာခဲ့သည်။ ကတ်များထံမှ ငွေရောင်ဖျော့ဖျော့အလင်းတန်းကိုယ်စီထွက်လာလျက် ထန်မော့အပါအ၀င် ကျန်ကစားသမားများ၏ နဖူးကို ဆက်သွယ်နေခဲ့သည်။ ကတ်တစ်ကတ်ချင်းစီမှာ ထိုအကွက်တွင်ရပ်နေသော ကစားသမားနှင့် ဆက်နွယ်နေခဲ့သည်ပင်။ သို့သော် ကတ်များမှာမူ ပြောင်းလဲသွားချေပြီ"

ကျောက်၀မ်ပင်း၏ကတ်မှာ မတိုင်ခင်က စစ်သည်တော်ကတ်ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ယခုမူ အစေခံကတ်ဖြစ်နေခဲ့သည်။

ကျောင်းသူလေးမှာ မူလက အစေခံကတ်ဖြစ်သော်လည်း ယခုမူ မူးမတ်ကတ်အဖြစ်ပြောင်းသွားကာ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်လူကြီး၏ စစ်သည်တော်ကတ်မှာလည်း ဘုရင်မကတ်အဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေသည်။

ကတ်များလှည့်ပြီးသည်နှင့် အနက်ရောင်မျှော်စင်၏ ကြေညာချက်ကို ထပ်၍ကြားလိုက်ရလေသည်။

"တင်းတောင်~ ၃မိနစ်အတွင်းမှာ ကစားသမားတွေအားလုံး သက်ဆိုင်ရာအကွက်တွေမှာ ရပ်နေပေးကြပါနော် အကွက်ထဲမှရှိနေတဲ့ကတ်က နောက်တစ်ချီအတွက် ဖော်ပြထားတဲ့ ကတ်ပဲဖြစ်ပါလိမ့်မယ်"

ကျောက်၀မ်ပင်းနှင့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် လူကြီးမှာ မူးမတ်ကွက်ဆီသို့လျှောက်သွားလိုက်ကြသည်။ ကျောင်းသူသည်လည်း သူမ၏အကွက်မှာ အစေခံထံမှ မူးမတ်အဖြစ်ပြောင်းလဲသွားသည်အား တွေ့လိုက်ရလေသည်။ သူမသည်တွန့်ဆုတ်စွာ ရပ်နေမိလျက် မလှုပ်ရှား၀ံ့ခဲ့ချေ။ ကျောက်၀မ်ပင်းက သူမကို လှည့်ကြည့်လိုက်ကာ

"ဘာဖြစ်လို့လဲ မူးမတ်ကွက်မှာ အတူရပ်ကြရအောင်လေ"

ကျောင်းသူလေးမှာ လက်သီးကိုတင်းတင်းဆုပ်လျက်

"ကျွန်မက မူးမတ်ဖြစ်သွားပြီ"

သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်လူကြီးမှာ သူမပြောသည်ကိုနားလည်ပုံဖြင့် ခပ်ပြတ်ပြတ်ပင်ဆိုလာခဲ့သည်။

"အရင်ကငါမူးမတ်ဖြစ်နေတုန်းက မူးမတ်ကတ်ကို ထုတ်ဖို့မငြင်းပဲ သဘောတူခဲ့တာပဲ အခုမှ ပထမအချီပဲရှိသေးတယ် ဘာတွေကြောက်နေတာလဲ ဟိုလူတွေလည်း မူးမတ်ကိုပဲ ရွေးမှာပဲ ကတ်နှစ်ကြေသွားပြီး စီးချင်းထိုးစရာလည်း လိုမှာမဟုတ်ဘူး"

ကျောင်းသူလေးမှာ အနည်းငယ်တွန့်ဆုတ်နေဆဲပင်။

ကျောက်၀မ်ပင်းက သူမကိုတိုက်တွန်းလိုက်သည်။

"မကြောက်ပါနဲ့ တစ်ဖက်က ဘုရင်ကတ်ကိုထုတ်လာနိုင်စရာအကြောင်းမရှိဘူး ငါတို့လိုပဲ သူတို့လည်း ပထမအချီမှာ သိပ်အရဲစွန့်မှာ မဟုတ်ဘူးရယ်"

သူမမှာ ကျောက်၀မ်ပင်းထံမှ သိမ်းသွင်းခြင်းခံရပြီးနောက် သူမကအားတင်း၍ပြုံးလိုက်ကာ မူးမတ်ကွက်ထံသို့လျှောက်သွားခဲ့သည်။

ထန်မော့မှာ သူတို့အား အိတ်ထဲ လက်ထည့်လျက်ကြည့်နေခဲ့ကာ တဖက်မှအကွက်ဆီသို့ အေးအေးလူလူလျှောက်သွားလိုက်လေသည်။

လူ၃ယောက်မှာ သူ့အား ထိတ်လန့်စွာကြည့်လာခဲ့သည်။

ကျောက်၀မ်ပင်းကမေးလာခဲ့သည်။

"မော့လူကြီးမင်း ခင်များ ဒါ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ"

"ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး စမ်းကြည့်နေတာလေ အကယ်၍လူလေးယောက်ရဲ့ ရွေးချယ်မှုတွေကမတူရင် အနက်ရောင်မျှော်စင်က ဘယ်လိုဆုံးဖြတ်မလဲ သိချင်လို့ အကယ်၍ ဒီလိုလုပ်လို့ ကတ်ကအကျုံးမ၀င်ဘူးဆိုရင် ငါမင်းတို့နဲ့ ရပ်ပေးမယ်"

ကျောင်းသူလေးနှင့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်လူကြီးက မကျေနပ်သည်မှာ အလွန်သိသာလှသည်။ သူတို့မှာ ထန်မော့အား အေးစက်စွာကြည့်နေခဲ့ကြသော်လည်း ဘာမှတော့မဆိုခဲ့ကြချေ။

၃မိနစ်ကြာပြီးနောက် ကလေးသံ၏ ကြေညာမှုကို ကြားလိုက်ရလေသည်။

"တင်းတောင်~ ကတ်တွေကိုရွေးချယ်ပြီးပါပြီ"

လူ၃ဦး၏ရှေ့မှ ကတ်ကြီးမှ တဖြည်းဖြည်း ကျဆင်းလာခဲ့သည်။ ၄င်း၏ မျက်နှာပြင်မှာမူ တစ်ဖက်အသင်းကို ပြသထားလျက်။ ထိုကတ်ကျလာသည်နှင့် ကတ်များနှင့် ကစားသမားများအကြားဆက်သွယ်ထားသော ငွေရောင်အလင်းတန်းများ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

"အရေအတွက်အနည်းအများစည်းမျဥ်းကို အရပေါ့လေ"

ကတ်များကိုဆုံးဖြတ်ပြီးသည်နှင့် ပီနိုကီယိုက ထခုန်လိုက်ပြီး အဖြူရောင်နံရံကြီးပေါ်တွင် ရပ်လိုက်သည်။ သူကထန်မော့တို့ဘက်ခြမ်းကို တစ်လှည့် တစ်ဖက်ခြမ်းကို တစ်လှည့်စီကြည့်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက်ဆိုးရွားသောအပြုံးကြီးဖြင့် နံရံကြီးကို ပုတ်လိုက်ကာ

"ကဲ ကဲ ညီအစ်ကိုရေ ကြည့်ရတာ ရိုးသားတဲ့ကလေးတွေက ရွေးချယ်ပြီးပြီထင်တယ်၊ ခင်များအနားယူလို့ရပြီဗျာ"

အဖြူရောင်နံရံကြီးမှာ ကျယ်လောင်သောအသံနှင့်အတူ အပေါ်သို့ပြန်လည်မြင့်တက်သွားခဲ့သည်။

ထန်မော့လည်း တဖက်အသင်းဆီသို့ ချက်ချင်းအကြည့်ပို့လိုက်မိလေသည်။ ထို့နောက် သူ၏မျက်ခုံးတို့ တမဟုတ်ချင်းကျုံ့သွားမိလျက် သူနှင့်ဆန့်ကျင်ဘက်မှ အနက်၀တ်နှင့် ယောကျာ်းကို ကြည့်လိုက်မိသည်။

တဖက်အမျိုးသားမှာ ထန်မော့အားကြည့်နေခဲ့ပြီး နှုတ်ခမ်းထောင့်တို့ အသာမြင့်တက်လာလျက် အပြုံးတစ်ခုကိုဖော်ပြလာခဲ့သည်။

မည်သည့်စကားတစ်ခွန်းမျှ မဆိုမိကြချေ။ ဤအတိုင်း တစ်ဦးကိုတစ်ဦး စိုက်ကြည့်နေကြခြင်းသာ။

ထန်မော့၏ရင်ထဲမှ ပြင်းထန်သော မလွယ်ကူမှုတို့ မြင့်တက်လာခဲ့သည်။ သူ၏ လက်မှ မီးခြစ်ဆံတတက်တူးကိုပွတ်သပ်လျက် အနက်၀တ်အမျိုးသားကို ကြည့်နေမိလေသည်။

ကျောင်းသူလေးမှာလည်း တီးတိုးရေရွတ်လိုက်မိလေသည်။

"သူတို့က ဘာလို့ ကျွန်မတို့လိုမျိုးရပ်နေရတာလဲ"

အမှန်ပင်။ တဖက်အသင်းမှ လူ၃ဦးမှာလည်း အကွက်တစ်ကွက်ထဲတွင် အတူတကွရပ်နေကြပြီး အနက်၀တ်အမျိုးသားတစ်ဦးကသာ ထန်မော့နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် အကွက်တွင် ရပ်နေခဲ့လေသည်။

ဤအမျိုးသားသည်လည်း သူ့လိုမျိုး ဂိမ်း၏စည်းမျဥ်းကို စမ်းသပ်လို၍ပင်လော။

ပီနိုကီယိုက နံရံပေါ်မှ ခုန်ဆင်းလျက် ပျော်ရွှင်စွာ လက်ခုပ်တီးလိုက်သည်။ လက်ခုပ်သံမှာ အဖြူရောင်ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံး ပဲ့တင်ထပ်သွားခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် ကောင်းကင်ပေါ်မှ ပြုတ်ကျလာသော ငွေရောင်ကတ်နှစ်ကတ်မှာ အသင်းနှစ်သင်း၏ အလယ်မှ အနက်ရောင်နယ်မြေထံသို့ရွေ့လျားသွားခဲ့လေသည်။ ထို့နောက်ကတ်နှစ်ကတ်မှာ ပူးကပ်သွားလျက် မည်သည့်ကတ်များဖြစ်ကြောင်းကိုမူ မမြင်နိုင်တော့ချေ။

မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်းမှာပင် ပင်နိုကီယိုမှာ ထန်မော့ဘက်ခြမ်းမှ ကတ်ထံပြေးသွားလျက် ကိုယ်ကိုကိုင်းလျက် ကတ်ကိုအသာထိလိုက်လေသည်။

"ကတ်ကောင်းပဲ"

ထန်မော့ မည်သည့်တုန့်ပြန်မှုမှ မပေးခဲ့ချေ။

အနက်ရောင်မျှော်စင်မှာ ပီနိုကီယိုမှာ ကတ်များကို မသိနိုင်ဟုဆိုခဲ့ပြီးသားပင်။ သူ့စကားများမှာ ဘာအဓိပ္ပါယ်မှမရှိချေ။

ပီနိုကီယိုမှာ တဖက်အသင်းဆီပြေးသွားလျက် ကတ်ကိုထိလိုက်ပြန်သည်။

"ဒါလည်း ကတ်ကောင်းပဲ"

ဤသည်မှ ပထမအချီ၏ ရွေးချယ်မှုဖြစ်သည်။ ပီနိုကီယိုမှလွဲလျှင် နှစ်ဖက်အသင်းမှ မည်သူကမျှ စနောက်နိုင်စွမ်းမရှိချေ။ သူတို့မှာ တစ်ဦးကိုတစ်ဥိးသာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။ ထန်မော့သည် တစ်ဖက်အသင်းမှ လူ၃ယောက်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ၏အကြည့်ကိုလွှဲလိုက်လျှင် အနက်၀တ်အမျိုးသားမှာ ယခုထိသူ့အား စိုက်ကြည့်နေဆဲဖြစ်ကြောင်း တွေ့လိုက်ရလေသည်။

ထန်မော့ ထိုလူက တစ်ခုခုမှားနေသည်ဟုသော ခံစားချက်မျိုးရနေမိသည်။ သူ့တွင်အဖြေတစ်ခုတော့ရှိခဲ့သော်လည်း အတည်ပြုရန် အရင်ဆုံးငြင်းဆန်ထားခြင်းပင်။

တစ်ဖက်မှ လူလေးယောက်မှာ အဘယ်ကြောင့် ဘုရင်ကတ်ကို ရွေးရပါသနည်း။

ထိုလူများမှာ အမှန်တကယ် ဘုရင်ကတ်ကို ရွေးရန် သဘောတူခဲ့သည်လော။

၄င်းမှာ လုံး၀မဖြစ်နိုင်ချေ။

ပီနိုကီယိုသာ် ကစားသမားများက သူ့ကိုလျစ်လျူရှူနေကြသည်ကို မြင်လျှင် မဲ့ရွဲ့သွားလျက် တစ်ဖက်ခြမ်းမှကတ်ရှေ့တွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။

"ကဲ စလိုက်ရအောင် မင်းတို့တွေက တစက်မှပျော်စရာမကောင်းဘူး မင်းတို့မြေအောက်ကမ္ဘာမှာ ရေပန်းအစားဆုံး ပီနိုကီယိုရဲ့ရိုးသားမှုကတ်ဂိမ်း နောက်ခံသီချင်းကို မကြားဖူးကြဘူးမလား"

"ပြူး..."

ပင်နိုကီယိုချက်ချင်း သူ၏စကားလုံးများကို ပြောင်းလဲလိုက်ရသည်။

"ဟုတ်ပါပြီ သီချင်းကနာမည်တစက်မှ မကြီးပါဘူး ဒါပေမယ့်သီချင်းကောင်း...မဟုတ်ဘူး တစက်လေးမှမကောင်းဘူး သောက်ကျိုးနဲ တော်ပါတော့ ငါသီချင်းပဲဆိုတော့မယ်"

"ဘုရင်ကြီးက အမဲလိုက်ထွက်သွားတဲ့အခါ ဘုရင်မကြီးက မှန်ကိုနေ့တိုင်းကြည့်သတဲ့ကွယ်..."

"မူးမတ်ဟာ ဘုရင်ကြီးနဲ့လိုက်သွားပြီးတော့ စစ်သည်တော်လေးကတော့ မင်းသမီးလေးနဲ့တွေ့ချင်ခဲ့သတဲ့ကွယ်..."

ပီနိုကီယိုက လက်ဖျောက်တီးလျက် ခြေထောက်ကလေးလှုပ်ကာ မျက်လုံးမှိတ်လျက်သား ကီးကြောင်နေသော သီချင်းသံတွင် နစ်မျောနေခဲ့သည်။

"အစေခံလေးကဘယ်မှာပါလိမ့်.အိုး...သူကတော့ မီးဖိုချောင်က အိုးကြီးထဲမှာပေါ့ကွယ်"

"တင်းတောင်~ပထမအချီစတင်ပါပြီ ကစားသမားများ ကတ်များကို ထုတ်လိုက်ပါပြီ"

ကတ်နှစ်ကတ်ထံမှ တောက်ပသောအဖြူရောင်အလင်းများ ထွက်လာခဲ့သည်။ ပီနိုကီယို၏ တင်ပါးမှာ တစ်ခုခုထံမှ လောင်ကျွမ်းခံလိုက်ရသည့်နှယ်။ ချက်ချင်းထရပ်လျက် ဘေးသို့လျှောက်သွားလိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် ဆိုးရွားသော အပြုံးကြီးဖြင် နှစ်ဖက်မှ ရွေးချယ်ထားသော ကတ်၂ကတ်ကို ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

အဖြူရောင်အလင်းမှာ ပိုပိုတောက်ပလာပြီး အဖြူရောင်ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးကို ဖုံးလွှမ်းသွားလုနီးပါးပင်။ အလင်းမှာစူးလွန်း၍ လူတိုင်းမှာ မျက်လုံးကိုမှိတ်လိုက်မိကြသည်။ ထန်မော့မျက်တောင်ခတ်လျက် ရှေ့သို့ကြည့်ရန်ကြိုးစားသော်လည်း မအောင်မြင်ခဲ့ချေ။ ထိုစဥ် သူသည် အသံတစ်ခုကို ကြားလိုက်ရလေသည်။

သူ၏ခန္ဓာကိုယ်မှာတစ်ချက် တုန်သွားလျက် ၄င်းမှာမည်သည့်အသံမှန်း နားလည်သွားခဲ့သည်။

ခရက်..

အလင်းရောင်ကပြန်လည်ပျောက်ကွယ်သွားလျက် ထန်မော့ဘက်မှ ကတ်မှာကွဲကြေလာခဲ့သည်။ အက်ကွဲကြောင်းမှ အလယ်မှစ၍ ပင်ကူအိမ်နှယ် ကတ်တစ်လုံးကိုပျံ့သွားခဲ့ပြီးနောက်

ထိုကတ်မှာ အဖြူရောင်အဖြစ်ပြောင်းလဲသွားလျက် လေထုထဲသို့ ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။

ပီနိုကီယိုမှာ သူ၏ပါးစပ်ကိုကာလျက် ဟန်လုပ်ထားသော အံ့အားသင့်နေသော အသံဖြင့် မေးလာခဲ့သည်။

"ဘုရားရေ မင်းတို့လူလိမ်လေးတွေ ဘယ်ကတ်ကိုရွေးလိုက်ကြတာလဲ"

သူကဒေါသထွက်နေပုံပေါ်သော်လည်း သူ၏မျက်လုံးများကမူအပြုံးများကို မဖုံးကွယ်နိုင်ပဲ ကစားသမား၈ဦးကို ကြည့်လာခဲ့သည်။

ထန်မော့ဘက်မှ လူ၃ယောက်မှာတော့ ကတ်ပျောက်ကွယ်သွားရာနေရာဆီသို့ စူးစိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။

ကျောင်းသူလေး၏မျက်လုံးအစုံက မယုံနိုင်မှုကြောင့် ပြူးကျယ်လျက်

"မဖြစ်နိုင်ဘူး"

သူမ၏ခြေလှမ်းတို့က တုန်ယင်စွာ နောက်သို့ဆုတ်သွားခဲ့သည်။ ထိုစဥ် ကတ်ပျောက်ကွယ်သွားစဥ်က ငွေရောင်အလင်းတန်းမှာပြန်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ကျောင်းသူလေး၏ နဖူးကိုတဖန်ချိတ်ဆက်သွားခဲ့သည်။ ထန်မော့သည် အကောင်းအတိုင်းကျန်ရစ်သော ကျန်တစ်ကတ်ကို လျင်မြန်စွာ ကြည့်လိုက်လေသည်။

ငွေရောင်အလင်းတန်းမှာ ထိုကျန်ရစ်သော ကတ်ထံမှ ထွက်ပေါ်လာပြီး အနက်၀တ်အမျိုးသား၏ နဖူးကိုချိတ်ဆက်သွားခဲ့သည်။

ထန်မော့၏ ရင်ထဲမှ ဆောင့်ခုန်သွားလျက် အနက်၀တ်အမျိုးသားကို ကြည့်လိုက်မိလေသည်။

အနက်ရောင်၀တ်အမျိုးသားမှာ တည်ငြိမ်စွာပင် နေရာလွတ်ထံသို့လျှောက်သွားခဲ့သည်။ သူရောက်လာသည်နှင့် ငွေရောင်အလင်းမှာလည်း ပြန်လည်ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။ သူသည် ဖြူဖျော့နေသော ကျောင်းသူကိုကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ထန်မော့ထံသို့ တစ်ဖန်အကြည့်ရောက်လာခဲ့သည်။

သူ အသာပြုံးလိုက်၏။

"စီးချင်ထိုး သက်ရောက်မှု အသက်၀င်ပြီ"

စာရေးသူမှာပြောစရာရှိတယ်။

ထန်ထန်: နေပါဦး ဘာလို့ကျွန်တော့်ဘက်ကကျ ဘုရင်မကတ်လဲ။

လူအိုကြီးဖူ: မှန်နေတာပဲကို ပြဿနာမရှိပါဘူး။

ဖူ၀ါ(စာရေးသူ): ဘုရင်မကတ်က မေးခွန်းမေးခွင့်ရှိတယ်လေ၊ မင်းတကယ်မလိုချင်ဘူးလားပြော

ထန်ထန်:...

အချီတချို့ကျော်လွန်ပြီးနောက်...

ထန်ထန်: အိမ်ပြန်ပြီး အ၀တ်လျှောက်ဘုတ်ပြားမှာ ဒူးထောက်စေ သက်ရောက်မှုကို အသက်သွင်းလိုက်ပြီ။ ကဲ တစ်ဖက်အသင်းက လူကြီးမင်းဖူကို မေးစရာရှိတယ်၊ ခင်များစိတ်ကူးထဲက ဇနီးကဘယ်လိုပုံမျိုးလဲ

လူအိုကြီးဖူ : [ကိုယ်ကအရမ်းလွယ်ကူပါတယ်ကွာ]

🪩

Prev Next