MM Story Teller

Chapter 46

Viewers 7k

🌍Chapter 46

အနက်ရောင်မျှော်စင်၏ ကြေညာခြင်းပြီးဆုံးသွားသည်နှင့် မျက်လုံးများ မဖွင့်နိုင်တော့သည်အထိ စူးရှလွန်းသောအဖြူရောင် အလင်းကဖုံးလွှမ်းလာသည်။

ထန်မော့မျက်လုံးကိုမှိတ်လျက် ဂိမ်းထဲ၀င်ရန်စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။ ၃စက္ကန့်ကြာပြီးနောက် သူ၏နားထဲသို့ ၀င်လာခဲ့သည်က မြူးကြွသောတေးသံမဟုတ်ခဲ့ချေ။ ထိုအစား ထူးဆန်းသော ကလေးချော့တေးမျိုးကာ သီဆိုနေသည်က ငှက်များ၏အသံပင်။

ထန်မော့သူ၏မျက်လုံးများကို အံ့အားသင့်စွာ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။

ဤသည်မှာ တောအုပ်နက်နက်တနေရာပင်။

ကောင်းကင်မှာ ဆေးသုတ်ထားသကဲ့သို့ ကြောက်စရာပင်ကောင်းလောက်အောင် အပြာရောင် သန်းလွန်းနေခဲ့သည်။ မိုချီလုံးများကဲ့သို့ အိစိအိစိတိမ်တိုက်များက ကောင်းကင်ပေါ်တွင်မြောလွင့်နေခဲ့သည်။ ၄င်းတို့မှာ တစ်ခုချင်းစီ ပုံဆွဲထားသည့်အတိုင်းပင်။ ကမ္ဘာကြီးမှာ ကောင်းကင်နှင့် မြေကြီးဟူ၍ နှစ်ပိုင်း ခွဲခြားခံထားရသည်။

ထန်မော့ ဤနတ်သမီးပုံပြင်ထဲမှ တောအုပ်ထဲတွင် ကြောင်စီစီနှင့် ရပ်နေမိသည်။

သိပ်မကြာခင်မှာပင် သူပြန်လည်တည်ငြိမ်သွားလျက် ပတ်၀န်းကျင်ကို စတင်စူးစမ်းလိုက်လေသည်။

ဤနေရာရှိသစ်ပင်များမှာ အလွန်ရှည်လျားလေသည်။ အသေးဆုံးတစ်ပင်မှာပင် ပင်စည်၏ အချင်း၀က်က ၇၈မီတာခန့်ရှိသည်။ သို့သော် ပန်းပင်များမှာတော့ ပုံမှန်အရွယ်အစားပင်။ အသံထွက်လာမည်စိုး၍ သူ ပန်းပင်များကို တက်မနင်းမိစေရန် ရှောင်ရှားလိုက်သည်။ သူသည် ခြေနင်းပျော့ပျောင်းသော ဖိနပ်ကို၀တ်ဆင်ထားကာ စိုစွတ်သော မြေကြီးပေါ်တွင်နင်းလျှောက်နေသည့်တိုင် မည်သည့်အသံမှမထွက်စေရချေ။

၅မိနစ်ခန့်ကြာပြီးနောက် ထန်မော့မူလနေရာသို့ပြန်လာပြီး သူ့တွင်ပါလာသည့်အရာများကို စစ်ဆေးလိုက်သည်။

အိတ်ထဲတွင် ဘီစကစ်၂ထုပ်၊ ရေတစ်ဘူး၊ ဓါတ်မီးတစ်လက်၊ မီးခြစ်တစ်ခုနှင့် ကြိုးတစ်ခွေပါရှိလေသည်။ ထန်မော့၏ ညာဘက်ခြေထောက်တွင် ဓါးမြှောင်၂ချောင်းကို ချည်နှောင်ထားပြီး သူ၏ဂျက်ကတ်အတွင်းဘက်နှင့် အိတ်ထဲတွင်ဓါးတို၄ချောင်းလောက်၀ှက်ထားသေးသည်။

အကုန်လုံးကိုစစ်ဆေးပြီးနောက် ထန်မော့ရှေ့ဆက်၍သွားရန်ပြင်လိုက်တော့သည်။

ထန်မော့ အနက်ရောင်မျှော်စင်ပထမထပ်သို့ ၀င်လာသည်မှာ ၁၀မိနစ်ခန့်ရှိလေပြီ။ ဖူ၀မ်သော်နှင့်အတူဆွဲခေါ်ခံရသော အကြိမ်တုန်းကနှင့်မတူသည်မှာ ယခုထိ အဓိကမစ်ရှင်ကို လက်မခံရသေးခြင်းပင်။

၁၀မိနစ်ကြာပြီးသည့်တိုင် အနက်ရောင်မျှော်စင်မှာ သူ့အား မစ်ရှင်ချမပေးသေးသဖြင့် ထန်မော့သည်အတိုင်းမနေနိုင်တော့။

ထန်မော့ဘေးပတ်ပတ်လည်ကို သတိထားကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ဦးတည်ရာတစ်ခုကိုရွေးချယ်ကာ ထွက်သွားလိုက်တော့သည်။

ဤထူးဆန်းသောနေရာမျိုးတွင် အသုံး၀င်မည်ဟုမထင်၍ သူ သံလိုက်အိမ်မြှောင်ကိုလည်း မယူခဲ့ချေ။ ထန်မော့၏ ဦးတည်ချက်မှာ ဤတောအုပ်တစ်ခုလုံး အထင်ကရဖြစ်သော နေရာတစ်ခုခုကိုမှတ်သားပြီး တောထဲမျက်စိလည်မနေစေရန်ပင်။

မြင့်မားလွန်းသောသစ်ပင်များက နေရောင်ခြည်တိုးမပေါက်စေရန် ကာရံထားရာ အရပ်မျက်နှာကို ရှာရခက်စေသည်။ သို့သော် ထိုကဲ့သို့မှိုင်းညို့သော တောအုပ်ထဲတွင် ထူးဆန်းစွာ ဓါးသဖွယ်ချွန်ထက်နေသောတောင်တစ်လုံးရှိနေလေသည်။ အလွန်ပါးလွှာကာ ချွန်ထက်လှပြီး နှင်းနှင့်ရေခဲတို့က တောင်ထိပ်ကို ဖုံးလွှမ်းထားသည်။ ထန်မော့ ထိုတောင်ကို အမှတ်အသားအဖြစ်အသုံးချလျက် တောအုပ်ထဲမှ ထွက်ပြေးရန်ကြိုးစားလိုက်သည်။

သူ ၁နာရီကျော်ကြာ လျှောက်လိုက်ရပြီးသည့်တိုင်အောင် ဓါးသဖွယ်တောင်က ဝေးကွာနေဆဲဖြစ်ကာ တောင်ခြေကိုပင်မမြင်နိုင်သေးချေ။

တောအုပ်ထဲမှသစ်ပင်များကလည်း တစ်ပင်နှင့်တစ်ပင် ပုံတူပွားထားသည့်နှယ် တူညီလှသည်။ ဆယ်မိနစ်စီတိုင်းတွင် ထန်မော့ ကျောက်စရစ်ခဲလေးများကို ကြက်ခြေခတ်သဏ္ဍာန်ချထားခဲ့လိုက်သည်။ ဤတစ်နာရီအတွင်း သူချထားခဲ့သော ကျောက်စရစ်ခဲတစ်ခဲကိုသော်မျှ မမြင်ခဲ့ရချေ။

"ငါလည်နေတာလည်းမဟုတ်ပဲ တောအုပ်ထဲကမထွက်နိုင်သေးတာပဲ..."

ထန်မော့ နှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့လျက် အရှိန်တင်လိုက်သည်။ သူ အနီရောင်အပင်တစ်ခုမှ ဖြတ်အသွားတွင် အသံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရသည့်အလား သူ၏နားရွက်များလှုပ်ခတ်သွားခဲ့သည်။

သူ ၁၀စက္ကန့်ခန့်ထိုအသံကို နားစွင့်ကာ ဂရုတစိုက်နားထောင်လိုက်သည်။ ငှက်များ၏ကျီကျီကြာကြာအသံနှင့် လေတိုးသံကလွဲလျှင် မည်သည့်အသံမှ မရှိသလိုပင်။

ထန်မော့သူ၏ကျောပိုးအိတ်အား ပြင်လွယ်ရင်း မျက်လုံးများကိုမှေးကျဥ်းလိုက်မိသည်။ သူကအသာငုံ့ကိုင်းလျက် မြေပြင်အား လက်ဖ၀ါးဖြင့်ထောက်လျက် သူ၏နားဖြင့်ကပ်ကာ နားထောင်လိုက်သည်။

တဖြည်းဖြည်းနှင့် သူထူးဆန်းသော အသံများကို ကြားလာရသည်။

ဘုန်း...

ဘုန်း ဘုန်း...

ဘုန်း ဘုန်း ဘုန်း...

တစ်ယောက်ယောက်က ဒရမ်တီးနေသကဲ့သို့ အသံများမှာ တဖြည်းဖြည်းစိတ်လာခဲ့ပြီး ထိုအသံများက ထန်မော့၏ရင်အား တင်းကြပ်သွားစေသည်။

အသံများမှာ တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာခဲ့သည်။

ထန်မော့ကုန်းထလျက် လှည့်ကာပြေးတော့သည်။ သူကအရွက်များအပေါ်တက်နင်းမိပြီး အသံထွက်မှာကိုလည်း ဂရုမစိုက်တော့၊ အလျင်အမြန်လွတ်မြောက်ရန်သာ အာရုံစိုက်နေခဲ့သည်။ သို့သော်ထိုအသံထွက်ပေါ်လာရာက သူ့ထက်ပို၍လျင်မြန်နေဆဲ။ သုံးမိနစ်အကြာတွင် အဖြူရောင်အရာတစ်ခုက ကောင်းကင်ပေါ်မှနေ ထန်မော့ရှေ့သို့ပြုတ်ကျလာခဲ့သည်။

ထန်မော့မျက်လုံးများမှေးကျဥ်းလိုက်မိသည်။

"ရှူး...ရှူး..."

သုံးမီတာခန့်မြင့်သော မျက်လုံးနီနီများနှင့်အဖြူရောင် ယုန်ကြီးတစ်ကောင်မှာ ထန်မော့ရှေ့တွင်ရပ်နေခဲ့သည်။ ၄င်း၏ကြီးမားသော လက်များကမြေကြီးကိုတစ်ခါယက်လိုက်တိုင်း ဆိုဖာကြီးသဖွယ် မြေကြီးများအလိပ်လိုက်ထွက်လာပြီး ဘေးရှိအပင်များကိုပင်တုန်ခါစေခဲ့သည်။

ထန်မော့မှာ မျက်တောင်ပင်မခတ်၀ံ့ပဲ ထိုအဖြူရောင်ယုန်ကြီးကို စိုက်ကြည့်နေရင်း နောက်သို့ တဖြည်းဖြည်း ဆုတ်သွားလိုက်သည်။

လူတစ်ယောက်နှင့် ယုန်တစ်ကောင်မှာ အပင်များကြား တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မလှုပ်မယှက်စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။

မိနစ်အနည်းအကြာတွင် ထိုယုန်ကြီး၏ သန်မာသော ခြေတစ်ဖက်မှာ သေသပ်သောအရှိန်အဟုန်ဖြင့် ထန်မော့ထံဦးတည်လာခဲ့သည်။

ထန်မော့ သူ၏လက်ကောက်၀တ်မှ မီးခြစ်ဆံကြီးကို ထုတ်ယူရန်တွန့်ဆုတ်မနေခဲ့ချေ။ သူ ယုန်ကြီး၏ ကန်ချက်အားရှောင်တိမ်းရန်ဘေးသို့ ရွေ့လိုက်ပြီး တစ်ပြိုင်နက်ထဲမှာပင် ယုန်ကြီးကို မီးခြစ်ဆံကြီးနှင့်လှမ်း၍ ရိုက်လိုက်သည်။ မီးခြစ်ဆံကြီးမှာ ယုန်ကြီး၏နူးညံ့သောအမွှေးပွပွများကို ထိသွားစဥ် မီးပွားများပင် လွင့်စင်လာခဲ့သည်။ ယုန်မွှေးများမှာ အလွန်နူးညံ့ပုံပေါ်သော်လည်း စတီးနှယ်မာကြောလှသည်။

ယုန်ကြီးမှာ ထန်မော့ မီးခြစ်ဆံကြီး၏တွန်းကန်အားကြောင့် ဆယ်မီတာခန့်ဆုတ်လိုက်ရလေသည်။

ထန်မော့ သစ်ပင်ကြီးနှင့်ဆောင့်မိသော်လည်း ပြန်လည်ကန်ထွက်လာခဲ့သည်။ လည်ချောင်းမှသွေးများပင် ဆန်တက်လာခဲ့သော်လည်း အတင်းအကြပ်ပြန်မြိုချလိုက်ရသည်။

ထန်မော့နှင့် ယုန်ကြီးမှာ ဆယ်မီတာခန့်အကွာအဝေးမှ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး သတိနှင့်ကြည့်လိုက်မိကြသည်။

ယုန်ဖြူကြီးက အကောင်ကြီးသော်လည်း သွက်လက်ပေါ့ပါးလှသည်။ ထန်မော့အား အကြိမ်ကြိမ်နောက်သို့ဆုတ်ရရန် တွန်းအားပေးနိုင်သည်ပင်။ သူ ယုန်ကြီး၏ လက်သည်းများကို မီးခြစ်ဆံကြီးနှင့် ခုခံရင်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် အပင်ကြီးနှင့်ကျောချင်းကပ်မိသည့် အခြေအနေအထိရောက်လာခဲ့သည်။

ထန်မော့နောက်တွင် လုံးပါတ် ၁၉မီတာခန့်ရှိသော သစ်ပင်ကြီးရှိကာ ၄င်း၏ဘေးနှစ်ဖက်တွင် ထူထဲသော ခြုံပုတ်များရှိလေသည်။ သူက ထိုခြုံပုတ်များထဲသို့ လှည့်ပြေးရန် တွန့်ဆုတ်မနေခဲ့ချေ။

ယုန်ကြီးမှာ သူ့အားဖမ်းရန် အလျင်အမြန်ပြေးလိုက်လာခဲ့သော်လည်း ထန်မော့က အမှန်တကယ်ထွက်ပြေးလိုခြင်းမဟုတ်မှန်းသိလိုက်ရလေသည်။ ထန်မော့က ခြုံပုတ်ထဲတွင်သူ၏တင်ပါး၌လက်နှစ်ဖက်ကို တင်ထားလျက် အော်ဟစ်လိုက်သည်။(သူ ခါးထောက်တာလူမသိအောင် ခြုံထဲ ဖင်ထည့်ထားတာ🤣)

"ငါ့အဘိုးပြန်ပေး..."

"ငါ့ အဘိုး..."

"ပြန်ပေး..."

ကျယ်လောင်သော အမျိုးသားအသံ တောအုပ်နက်ထဲ ပဲ့တင်ထပ်သွားခဲ့သည်။ ထန်မော့ပါးစပ်ကိုဟလျက် သူ၏နှုတ်ခမ်းများမှာ ၀ိုင်းစက်သွားခဲ့သည်။

တစ်ခုခုမှားနေသည်အား ခံစားမိသည့်အလား ယုန်ကြီး၏နားရွက်များမှာလှုပ်ခတ်သွားခဲ့ပြီး လှည့်ကာထွက်ပြေးတော့သည်။ နောက်တစ်စက္ကန့်တွင် ထန်မော့၏ပါးစပ်ထဲမှ ပူလောင်ပြင်းပြသော မီးတောက်များ ထွက်လာတော့လေသည်။

ထိုမီးများမှာ မီးလောင်လွယ်သော ခြုံပုတ်များအားစွဲသွားပြီး ချက်ချင်းကိုလောင်တော့သည်။

ဤ'ငါ့အဘိုးပြန်ပေး'စွမ်းရည်မှာ တစ်နေ့တွင်တစ်ကြိမ်သာလျှင် သုံးနိုင်သည်။ ၄င်းကိုသုံးရန် သူ၏တင်ပါးပေါ်လည်း လက်နှစ်ဖက်တင်ထားရသေးသည်။ ထို့နောက်သူသည် ၈၀၀ဒီဂရီဆဲစီးရပ်ခန့်ရှိသော မီးတောက်များကို စက္ကန့်၃၀ခန့်မှုတ်ထုတ်ပေးနိုင်လေသည်။

ထန်မော့ စက္ကန့်၃၀ခန့်အထိ မီးတောက်များကို ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းမဲ့စွာ မှုတ်ထုတ်နေခဲ့လေသည်။ သူ၏စွမ်းရည်ရပ်တန့်သွားချိန်တွင် ယုန်ကြီးမှာ အရိပ်အယောင်မျှပင်မကျန်အောင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီဖြစ်ကာ ပတ်၀န်းကျင်မှာ မီးပင်လယ်ကြီးအဖြစ် ပြောင်းလဲသွားခဲ့ချေပြီ။

ထန်မော့ ထောင့်တွင်ပစ်ချခံထားရသော လွယ်အိတ်ကိုကောက်လျက် လှည့်ကာပြေးတော့သည်။

သူ့တွင် ရွေးချယ်စရာမရှိသောအခြေအနေကြောင့်သာ မဟုတ်လျှင် ဤစွမ်းရည်ကို တောထဲတွင်လုံး၀ လုံး၀ မသုံးချင်ခဲ့ချေ။ တောတွင်းသည်ကား မီးလောင်လွယ်သော အပင်များအရွက်များနှင့် ပြည့်နှက်နေပြီး မီးတောက်တစ်ခုစသည်နှင့် ရပ်တန့်နိုင်တော့မည်မဟုတ်ချေ။ ယုန်ကြီး ထွက်ပြေးသွားခဲ့ပြီဖြစ်သော်လည်း ထန်မော့သည်လည်း ထိုနည်းတူ လှည့်ပြေးခဲ့ရသည်မဟုတ်ပါလား။

တောမီးမှာ အလွန်လျင်မြန်စွာ ကူးစက်လာတော့သည်။ ထန်မော့ ကီလိုမီတာ ဒါဇင်ကျော်ခန့်ပြေးလာခဲ့ပြီးသည့်တိုင် သူ့ကြောင့်တောက်လောင်နေသော မီးညွှန့်များကို မြင်နေရဆဲ။

ကြီးမားသောသစ်ပင်ကြီးများမှာ မီးတောက်များအောက်တွင် လဲပြိုကျလာခဲ့လေသည်။ မီးတောက်ကူးစက်မှုမှာလျင်မြန်လွန်း၍ ထန်မော့အတွက်အချိန်သိပ်မကျန်တော့ချေ။

သူ ကလေးသံ၏ကြေညာမှုအား မကြားလိုက်ခင်အထိ အရူးအမူးပြေးလွှားနေခဲ့သည်။

"တင်းတောင်~ အရံမစ်ရှင်ခွဲ ခေါင်းစွပ်ဦးထုပ်နီမလေးလိုဟန်ဆောင်ပြီး မွန်းစတားတောင်ကြားကို၀င်ပါ"

ထန်မော့၏ အမူအယာပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ သူ ထိုကြေညာသံအား အပြည့်အ၀နားလည်ရန် အချိန်မယူလိုက်ရသေးခင်မှာပင် အံ့အားသင့်နေသော အော်သံများကို ကြားလိုက်ရလေသည်။

"ဘုရားရေ မီးတောက်တွေ မွန်းစတားတောအုပ်က မီးလောင်နေပြီ"

"ရုတ်တရက်ကြီး ဘာလို့မီးလောင်သွားရတာလဲ၊ ငါဆင်ဘိုးဘိုးကြီးကိုရှာပြီး မီးငြိမ်းခိုင်းလိုက်မယ်"

ခြေသံများမှာ တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာခဲ့သည်။ ထိုခြေသံများကို နားထောင်ရလျှင် အနည်းဆုံး အယောက်၂၀တော့ရှိမည့်ပုံပင်။ ထန်မော့ထိုအသံများကို ကြားလိုက်ရချိန်တွင် ဆယ်မီတာခန့်ပင် မဝေးတော့ချေ။ ထန်မော့အတွက်ထွက်ပြေးရန်လည်းမဖြစ်နိုင်တော့။ အရေးပေါ်အခြေအနေကြောင့် သူ သစ်ပင်ပေါ်ပြေးတက်ပြီး သစ်ရွက်များကြားပုန်းကွယ်နေလိုက်သည်။

၅စက္ကန့်ကြာပြီးနောက် ထန်မော့၏နှလုံးမှာ ရပ်တန့်သွားတော့မတတ်ပင်။

သူ စကားပြောနေကြသူများကို မြင်လိုက်ရချေပြီ။

၄င်းများမှာ လူသားများမဟုတ်ပဲ တိရိစ္ဆာန်များပင် သို့တည်းမဟုတ် မွန်းစတားများဟုဆိုရမည်လား။

ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူမှာ လူ၀ံဦးခေါင်းနှင့် လူထွားကြီးပင်။ ထိုလူတွင် လူ၀ံကဲ့သို့ခေါင်းကြီးရှိပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကမူလူခန္ဓာကိုယ်ပင်။ ထိုလူကြီးမှာ အနက်ရောင်စွပ်ကျယ်ကို၀တ်ဆင်ထားပြီး ရေစည်ပိုင်းကြီးနှစ်လုံးကိုသယ်လျက် မီးလောင်ရာသို့ အပြေးသွားနေခဲ့သည်။ ထိုအထဲတွင် ၀က်ခေါင်းနှင့်လူ မျောက်ခေါင်းနှင့်လူနှင့် ရေပိုက်ကိုဆွဲထားပြီး တွားသွားနေသော မြွေအကြီးကြီးလည်းရှိလေသည်။

တချို့တွင် တိရိစ္ဆာန်ခေါင်းများရှိပြီး တချို့တွင်မူ တိရိစ္ဆာန်ခန္ဓာကိုယ်များရှိသည်။

ထန်မော့ အပင်ကြီးကိုဖက်တွယ်ရင်း အသက်ရှူကိုပင် အောင့်ထားမိသည်။ သူ၏နှလုံးမှာ တဒုံးဒုံးခုန်လှုပ်နေပြီး လောလောဆယ်သူလုပ်နိုင်သမျှမှာ သူ၏ဖြစ်တည်မှုကိုအတတ်နိုင်ဆုံး မရှိသည်အထိ လျှော့ချပြီး ထိုသတ္တ၀ါကြီးများသူ့အား ရှာမတွေ့စေရန် ဆုတောင်းနေမိသည်။

ရုတ်ချည်းဆိုသလို ခွေးခေါင်းနှင့်လူမှာ ရပ်တန့်သွားခဲ့ပြီး လေထဲသို့ တရှုံ့ရှုံ့အနံ့ခံလာခဲ့သည်။ ထို့နောက်တွင် သစ်ရွက်များကြားတွင် ပုန်းကွယ်နေသော ထန်မော့အား မော့ကြည့်လာခဲ့လေသည်။

ထန်မော့တစ်ကိုယ်လုံးထုံကျင်သွားလျက် သူ၏အိတ်ကပ်ထပ်မှ ဓါးမြှောင်တိုလေးကို စမ်းလိုက်သော်လည်း ပစ်တော့မပစ်ပေါက်လိုက်ချေ။ သူကထိုခွေးခေါင်းနှင့်လူအော်ဟစ်လိုက်သည်ကိုသာ နားထောင်နေခဲ့ရသည်။

"မြေအောက်လူ မြေအောက်လူသားတစ်ယောက်ရှိနေတယ်"

မွန်းစတားအားလုံးရပ်တန့်သွားလျက် ထန်မော့အား အတူတကွမော့ကြည့်လာကြသည်။

"မြေအောက်လူသားကိုဖမ်းကြ"

"သူ့ကိုဖမ်းဟေ့"

ထန်မော့အပင်ကိုကန်လျက် ထိုအရှိန်ဖြင့် နောက်တစ်ပင်သို့ ခုန်ကူးလိုက်သည်။

ကြီးမားသော မျောက်မွန်းစတားနှစ်ကောင်မှာ ထန်မော့ကို ဖမ်းဆီးရန် အပင်ပေါ်သို့တက်လာခဲ့လေသည်။ ထန်မော့တွင်တွန့်ဆုတ်နေရန် အချိန်မရှိချေ။ သူ နောက်မှမျောက်နှစ်ကောင်နှင့်အတူ အပင်များကိုခုန်ကူးနေခဲ့ပြီး အောက်မှလည်း မွန်းစတားတစ်အုပ်ကြီးက ပြေး၍လိုက်လာနေခဲ့သည်။

သေစမ်း...သူတို့မီးအရင်ငြိမ်းရမှာမဟုတ်ဘူးလား...

ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ထန်မော့ကျိန်ဆဲချင်သွားမိသည်။ သို့သော်သူ၏ရင်ထဲမှသာ ၄င်းကိုရေရွတ်နိုင်လေသည်။ အပင်များကိုခုန်ကူးနေရင်း သူမှာ နှုတ်ခမ်းဟရန်အချိန်ပင် မရှိချေ။

တောမီးမှာ အရှိန်ပြင်းပြင်းလောင်ကျွမ်းနေပြီး ထန်မော့၏ဘေးမှ အပင်ကိုပင် ကူးစက်ခါနီးလေပြီ။ သို့သော်လည်း မွန်းစတားအုပ်ကြီးမှာ သူ့နောက်မှ လိုက်ပါလာတုန်းပင်။ သူတို့မျက်လုံးများမှာ နီရဲနေပြီး နောက်မှ မျောက်နှစ်ကောင်ဆိုလျှင် သူ့ကိုကြည့်လျက် သွားရည်တမြားမြားဖြစ်နေကြသည်။

အပင်များတက်သည့်နေရာတွင် ဆရာတစ်ဆူဖြစ်သော မျောက်များထက် ထန်မော့က အားနည်းသည်ပင်။ သူ၏လက်မောင်းမှာ မျောက်တစ်ကောင်ထံမှ ဖမ်းဆွဲခံလိုက်ရပြီး နောက်တစ်ကောင်ကလည်း အပင်ပေါ်တွင်ဇောက်ထိုးဆွဲလျက် ထန်မော့အား ဖမ်းဆီးလာခဲ့သည်။ မီးခြစ်ဆံကြီးမှာ ထန်မော့၏လက်ထဲတွင် ပေါ်လာခဲ့ပြီး သူကမျောက်ကြီးရင်ဘတ်ကိုရိုက်ရန်အခွင့်အရေးအား လက်လွတ်မခံခဲ့ချေ။

မျောက်သည် ရိုက်နှက်ခံရခြင်းကြောင့် လွင့်ထွက်သွားခဲ့သော်လည်း ထိုမတိုင်ခင် ထန်မော့၏ရင်ဘတ်ကို ကန်လိုက်နိုင်သေးသည်။

ထန်မော့ကိုယ်မှာ ပြုတ်ကျလာပြီး မြေကြီးပေါ်ရိုက်ခတ်မိတော့သည်။

စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာပင် သူကမွန်းစတားများထံမှ ၀ိုင်းရံခံလိုက်ရသည်။

"မြေအောက်လူသားတစ်ယောက်"

ထိုမွန်းစတားကတံတွေးကို မြိုချလိုက်ရင်း

"ငါမြေအောက်လူတစ်ယောက်ကို မမြင်ရတာအတော်ကြာပြီ"

ထန်မော့ကိုကြည့်နေသော ၀က်ခေါင်းနှင့်လူ၏မျက်လုံးများမှာ တောက်ပလျက်

"ငါတို့သူ့ကိုစားလို့ရလား"

"ရတာပေါ့၊ မြေအောက်လူသားကိုကျိန်းသေပေါက် စားရမယ်"

“စားကြမယ်ဟေ့"

ထန်မော့၏ဦးနှောက်မှာ လျင်မြန်စွာလှုပ်ရှားနေခဲ့ပြီး သူ့တွင်ရှိသော စွမ်းရည်များနှင့် ဂိမ်းကူပစ္စည်းများက တစ်ခုပြီးတစ်ခုပေါ်လာခဲ့သည်။

မီးခြစ်ဆံကြီးကအလုပ်မဖြစ်ချေ။ မီးခြစ်ဆံကြီးမှာ ကောင်းမွန်သောလက်နက်ဖြစ်သော်ငြား ထန်မော့ဤအုပ်လိုက်ကြီးကို မီးခြစ်ဆံကြီးနှင့် မရိုက်နိုင်ချေ။

စက်၀ိုင်းဆွဲပြီးကျိန်စာတိုက်ခြင်းကလည်း တစ်ဦးကိုသာသက်ရောက်နိုင်မည်။

ငါ့အဘိုးပြန်ပေးစွမ်းရည်ကိုလည်း အသုံးပြုပြီးဖြစ်ကာ ၄င်းမှာ ဤမွန်းစတားအုပ်ကြီးကို ရင်ဆိုင်နိုင်သည့် တစ်ခုတည်းသော စွမ်းရည်ပင်။

ကစားသမားများ၏သရုပ်မှန်ကိုခွဲခြားသော စွမ်းရည်၊ လေမှုတ်ထုတ်သည့် စွမ်းရည်၊ တခြားခုခံစွမ်းရည်တချို့ ရှိသေးပါသော်လည်း...

ထန်မော့၏အမူအယာမှာ ရုပ်ဆိုးလာခဲ့သည်။

သူ၏စွမ်းရည်များမှာ ဤမွန်းစတားအုပ်ကြီးကို မဖြေရှင်းနိုင်ချေ။

ဂိမ်းစမှတ်ကို အရင်သိမ်းလိုက်သင့်လား...

ဂိမ်းထဲကိုရောက်ရောက်ချင်းလေ...

အနာဂါတ်မှာကြုံရမယ့်ဟာတွေကရော...

သူ့အနေနှင့် ယခုမှ မျှော်စင်တိုက်ခိုက်ဂိမ်းထဲသို့ ၀င်လာခြင်းဖြစ်ကာ အဓိကမစ်ရှင်ကိုပင် မသိရသေးချေ။

အဓိကမစ်ရှင်...

🪩

Prev Next