Chapter 67

👻Chapter 67

ချူကျောင်းရော ချူဟွိုက်ရော ကျွန်တော် တစ်ယောက်တည်းပဲ....

စစချင်းတွင် ချူဟွိုက်က ကံစမ်းကြည့်ရုံဖြစ်သော်လည်း အဖြေရသွားခဲ့သည်။

ဒုတိယပိုင်းတုန်းက နံပါတ်နှစ်ဆယ့်ခုနစ်ရဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ အပြုအမူကိုပဲ စဥ်းစားကြည့်လေ....သူက တွန့်ဆုတ်ခြင်းမရှိပဲ ပြတ်ပြတ်သားသား ဆုံးဖြတ်ချက်ချခဲ့တာ.... 

နံပါတ် သုံးဆယ့်ငါးက တုပ်တုပ်မှုမလှုပ်လို့ ပထမအဆင့် အထိအတွေ့က အမှားကြီး ဖြစ်နေမှန်း သက်သေပြသွားခဲ့တယ်....ဒါတောင်မှ သူက နံပါတ် သုံးဆယ့်ငါးရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်ပေါ်က နာရီကို စမ်းမိခဲ့သေးတယ်....

အကြားအာရုံက အတုဖြစ်နေတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်းပါ ထည့်ပေါင်းလိုက်ရင် ကျန်တဲ့ အနံ့ခံအာရုံနဲ့ အမြင်အာရုံက အမှန်လို့ ဆိုရမယ်....ဒါကြောင့် ခုနက ရခဲ့တဲ့ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် သွေးနံ့ကြီးက အစစ်အမှန်ပဲ....

သွေးနံ့က ရွံ့စရာကောင်းမနေဘူး.....အခြားသရဲတွေရဲ့ အနံ့နဲ့ တော်တော်လေး ကွဲနေတယ်....

လော်စပီကာက အသံတိတ်နေသော်လည်း ချူဟွိုက်က ကြောက်သလို မခံစားရပေ။ 

သူ ရွေးတာ မမှားနိုင်ဘူး....။ သူ့အာရုံများကို အပြည့်ပြန်မရသေး၍ အမှောင်ထဲကနေ ရလဒ်ကို တိတ်တိတ်လေး စောင့်နေလိုက်သည်။ 

ချူဟွိုက်၏ တိကျမြန်ဆန်သည့် ရွေးချယ်မှုကြောင့် ကျင်းထျန်းယိမှာ အံ့သြသွားရကာ ပြုံးလိုက်မိသည်။

ချူဟွိုက်က သဲလွန်စတစ်ခုကို အဖြေရှာတွေ့သွားတာ ဖြစ်ရမယ်....

နောက်ဆုံးတွင် လော်စပီကာမှ အသံအက်အက် ထွက်လာသည် " ပြိုင်ပွဲဝင် ချူကျောင်းက လူသားတစ်ယောက်ကို မှန်မှန်ကန်ကန် ရွေးချယ်မိတဲ့အတွက် ဂုဏ်ပြုပေးပါတယ်...."

ချူဟွိုက်က စိတ်မရှည်သလို ကြားဖြတ်ပြောလိုက်သည် " ကျင်းထျန်းယိလို့ပဲ ပြောလိုက်စမ်းပါ...."

“ကိုယ်ပါ....." ကျင်းထျန်းယိက ထွက်လာရင်း လော်စပီကာအစား အပြုံးလေးနှင့် ပြန်ဖြေပေးလာသည်။

ချူဟွိုက်၏ ပိတ်ဆို့ခံထားရသော အာရုံလေးပါးကလည်း ပြန်ရသွားပြီဖြစ်သည်။

“ကိုယ့်ကို ဘယ်လို ရှာတွေ့သွားတာလဲ...." 

ချူဟွိုက်က သူ့ကို မာန်ပါပါ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်

 " တော်တယ်မို့လား...."

သူ့အမြင်အာရုံက ပြန်ရကာစဖြစ်၍ အစပိုင်းတွင် ကျင်းထျန်းယိ၏ ခန္ဓာကိုယ် ဘေးလိုင်းများကိုသာ မြင်ရပြီး နောက်မှ တစ်ကိုယ်လုံးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရလေသည်။

ချူဟွိုက်ရင်ထဲ ပြောမပြတတ်အောင် ငြိမ်းချမ်းသွားသည်။

ကျင်းထျန်းယိက ပြုံးစစ ပြောလာသည်

 "ကိုယ် မင်းကို ပြောသားပဲ....မင်းက အမှန်ရွေးနိုင်လိမ့်မယ်ဆိုတာ...." သူက တစ်ခါမှ သံသယမဝင်ခဲ့ဖူးပေ။

" ကိုယ့်ကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး မြန်မြန်ဆန်ဆန် ရှာတွေ့သွားတာလဲ..."  ကျင်းထျန်းယိက မေးလာသည်။

ချူဟွိုက်က တုန့်ခနဲဖြစ်သွားပြီးမှ ဟိုသည်လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ပြောလာသည် " လျှို့ဝှက်ချက်...."

ကျင်းထျန်းယိအသံက သြရှနေ၍ ချူဟွိုက်က သူ့ဘယ်လက်ကို အနောက်မှ ဖွက်ထားမှန်း သတိထားမိသည်။

ထိုအချိန်မှ ချူဟွိုက်က ဒုတိယအဆင့်တုန်းက သွေးနံ့ပြင်းပြင်းကို အမှတ်ရသွား၍ ကျင်းထျန်းယိ၏ အင်္ကျီလက်နေရာကို ပုံဖော်ကြည့်မိသည်။ 

ချူဟွိုက်က တစ်ခဏမျှ တွန့်ဆုတ်နေရင်း ကျင်းထျန်းယိသာ သွေးထွက်အောင် မလုပ်ခဲ့လျှင် ထုတ်သည့်စာရင်းထဲ ချက်ချင်း ရောက်သွားမလား တွေးနေမိသည်။

ဤအကြောင်းစဥ်းစားရင်း သူ့ရင်တွေ တင်းကျပ်လာလေသည်။ 

ကျင်းထျန်းယိသာ အရိပ်အမြွက် မပြဘူးဆိုရင် ပြဿနာကို မြန်မြန်ဆန်ဆန် သဘောပေါက်သွားမှာ မဟုတ်ဘူး....သူသာ ဒုတိယအဆင့်မှာ ကျင်းထျန်းယိကို ထုတ်မိသွားရင် သူကတော့ တစ်ယောက်ယောက်ကို ရွေးပြီး အသက်မသေပဲ ထွက်သွားနိုင်မယ့် အခွင့်အရေးရှိသေးတယ်....ဒါပေမယ့် ကျင်းထျန်းယိကရော....

ချူဟွိုက်မှာ တွေဝေမိန်းမောနေမိသည်။

အမှောင်ထုက ရှင်းလင်းသွားပြီး ရွေ့လျားစက်ခါးပတ်ကလည်း ရုတ်တရက် ကွယ်ပျောက်သွားသည်။

မျက်စိတစ်မှိတ်စာအတွင်း နှစ်ယောက်သား "လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ အသိပညာရပ် စာအုပ်" ၏ တံခါးပေါက်ဆီ ပြန်ရောက်သွားကြသည်။

ထိုအချိန် သွေးစာတန်းကြီးက ပြိုင်ပွဲဝင်များအားလုံး၏ ခေါင်းထဲ ပေါ်လာသည် " ပြိုင်ပွဲဝင် ချူကျောင်းနဲ့ ကျင်းထျန်းယိတို့က ပရောဂျက်အားလုံးကို အရင်ဆုံး ပြီးသွားလို့ ဘတ်စ်ကားစီးပြီး ပြန်နိုင်ပါပြီ....အခုက မနက် ၂နရီ ၅၀မိနစ် ရှိပြီဖြစ်လို့ ကစားကွင်းမပိတ်ခင် ၁နာရီနဲ့ ၁၀မိနစ်ပဲ ကျန်ပါတော့တယ်.....အခွင့်အရေးကို မလွဲရဖို့ မပြီးသေးတဲ့သူများ အရှိန်တိုးပြီး ဆောင်ရွက်ပေးကြပါ..."

“ကျွန်မ ကြည့်ကြည့်မယ်...." ချူဟွိုက်က ကျင်းထျန်းယိနောက်က လက်ကို ညွှန်ပြလိုက်သည် " မနာဘူးလား...."

သွေးအများကြီး ထွက်ထားသော်လည်း ကျင်းထျန်းယိက ဘာမှမဖြစ်ထားသလိုမျိုး အေးအေးဆေးဆေးပင်။

သေချာစဥ်းစားကြည့်ပြီးနောက် ကျင်းထျန်းယိက ပြုံးလိုက်ပြီး စကားဆိုလာသည် 

" မင်းသာ ကိုယ့်အတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိရင် နာတယ်လို့ ကိုယ်ပြောပေးမယ်....မင်းသာ စိတ်မကောင်းသလို မဖြစ်မိရင်တော့ နာတယ်လို့ ကိုယ်ပြောမှာ မဟုတ်ဘူး...ချစ်စိတ် ငါးမှတ်နဲ့ ယုံကြည်မှုက ကိုးဆယ်ငါးမှတ်ဆိုတော့ .....အင်း....နာတယ်လို့ ကိုယ် ပြောမှာမဟုတ်သေးဘူး...."

ချူဟွိုက်က ရုတ်တရက် ပေါက်ကွဲထွက်လာသည်

 " အဲ့ဒါ အမှားတွေပါဆို...."

ကိုယ့်ကိုယ်ကို တန်ဖိုးထားသည့်နေရာတွင်တော့ ထိုမျှ မနည်းလောက်လို့ ထင်မိသည်။ အနည်းဆုံး ဆယ်မှတ်....ဆယ့်ငါးမှတ်လောက်တော့ မျှော်လင့်လို့ရတယ်မို့လား....

ချူဟွိုက်က အပြစ်ရှိသလို ခံစားမိ၍ လေသံပျော့ပျော့နှင် ပြောလာသည် " ရှင်သိပါတယ်....ချစ်စိတ် ငါးမှတ် ယုံကြည်မှု ကိုးဆယ့်ငါးမှတ်က ပေါင်းလိုက်ရင် တစ်ရာရတာပဲလေ...."

ကျင်းထျန်းယိက သူ့ဆီ လျှောက်လာပြီး ပွေ့ဖက်လာသည် " မင်းကတော့ ဥာဏ်ကောင်းတဲ့ နတ်ဆိုးလေးပဲ...."

သူက ဘတ်စ်ကားပေါ် တက်လိုက်ပြီး တိုက်ခန်းဆီ ပြန်ရောက်သည့်အချိန် ကျင်းထျန်းယိ၏ ဒဏ်ရာက ချက်ချင်း ပျောက်ကင်းသွားပြီး သူ့မျက်နှာကလည်း နီရဲလာသည်။ 

ချူဟွိုက်က ကျင်းထျန်းယိထံမှ စိုက်ကြည့်ခံနေရ၍ ပုံမှန်အတိုင်း မေးလိုက်သည် " ရှင် စိတ်မပူဘူးလား....ကျွန်မ တစ်ခြားမိန်းမတွေကို...."

ကျင်းထျန်းယိက သူ့ကို ပြုံးပြီးကြည့်နေသည်။    

ချူဟွိုက်က ချက်ချင်း စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်သည် " ကျွန်မက အခြား အမျိုးသားသရဲတွေ ဒါမှမဟုတ် ယောကျ်ားတွေဆီကနေ မြူဆွယ်ခံလိုက်ရလို့ ရှင့်ကို မရွေးမိမှာကို မကြောက်ဘူးလား...."   

“ဘာကြောက်စရာရှိလဲ...." ကျင်းထျန်းယိက နှာမှုတ်လိုက်ပြီး အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလိုက်ရင်း မေးလာသည် "သူတို့က ကိုယ့်လောက် ကောင်းလို့လား...."

ချူဟွိုက်က ပြောစရာစကားတို့ ပျောက်ဆုံးသွားရသည်။

ကျင်းထျန်းယိက ချူဟွိုက်လက်ကို ဆွဲကိုင်လိုက်ရင်း မှီချလိုက်ကာ သူ့နားရွက်ကို ကိုက်လာပြီး စကားဆ်ိုလာသည် " တကယ်တော့....ပထမအဆင့် အထိအတွေ့ပိုင်းမှာ ကိုယ်အရမ်း လုပ်ချင်တာ ရှိတယ်....." 

သူက အဓိပ္ပါယ်ပါသည့် အကြည့်နှင့် အောက်ငုံ့ကြည့်လာရင်း သူ့အပြုံးက တိုက်တွန်းနေသည့် အရိပ်ရောင်တို့ ခိုဝင်နေသည်။ 

“ရပ်လိုက်တော့...." ချူဟွိုက်က မသင့်လျော်သည့် အတွေးများ တွေးမိရင်း မျက်နှာပူလာ၍ အမြန် လက်ပြန်ရုတ်လိုက်သည်။

သူက နေ့စဥ်နေ့တိုင်း ယောကျ်ားတစ်ယောက်ဘေးမှာ ရှက်သလို ကြောက်သလို လုပ်နေရတယ်ဆိုတာ လုံးဝ မယုံနိုင်ဘူး.... 

သူတို့က တိုက်ခန်းသို့ ပြန်ရောက်သွားသည့်အချိန် စွန်းကျားမူက အောက်ထပ်ရောက်နေ၍ သူတို့နှစ်ယောက်ဝင်လာသည်ကို မြင်သွားသည်။ သူက တစ်ခဏမျှ ရပ်သွားရင်း လှောင်ပြောလာသည် 

" လော့ဇီယန်က သေသွားပြီလား..."

လော့ဇီယန်နှင့် ယဲ့ယွမ်တို့၏ ပရောဂျက်က မပြီးသေး၍ ပြန်မလာသေးကြပေ။

" မသေသေးဘူး...." ချူဟွိုက်က ကိုယ့်အထင်နှင့်ကိုယ် ကျေနပ်နေသည့် သူ့မျက်နှာကြီးကို အမြင်ကပ်သလို ကြည့်လိုက်ပြီး အေးစက်စက် ဆိုလိုက်သည်။

သူက တိုက်ခန်းသို့ ရောက်လာကြသည့် သူတိုင်း၏ ခံစားချက်ကို နားလည်ပေးနိုင်သော်လည်း စွန်းကျားမူ၏ အမူအကျင့်က အော်ဂလီဆန်စရာကောင်းလှသည်။

"သူက ရှင့်ထက်ကို အသက်ပိုရှည်ဦးမှာ...."စွန်းကျားမူကို ခနဲ့တဲ့တဲ့ ပြောလိုက်ပြီး အပေါ်တက်သွားလိုက်သည်။

တိုက်ခန်းထဲတွင် ချူဟွိုက်က စီရင်ချက်နံရံပေါ်ရှိ တုန့်အန်ယာနှင့် ကျိုးရှို့ဝမ်တို့၏ ပန်းချီကားများကို ကြည့်လိုက်ရင်း အံ့အားသင့်သွားရသည်။ 

ပန်းချီကားထဲတွင် ကျိုးရှိူ့ဝမ်က လူစိမ်းတစ်ယောက်၏ လည်ပင်းကို ဓါးနှင့် ထိုးထားပြီး တုန့်အန်ယာက အပြင်ဘက်တွင် ပုန်းနေသည်။

သူမက ပြတင်းပေါက်မှနေ၍ အထဲက အခြေအနေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း တွေ့လိုက်သော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အတင်းအကျပ် မျက်လုံးမှိတ်ထားကာ နားကိုလည်း လက်နှင့်အုပ်ထားသည်။

ချူဟွိုက်က အကျဥ်းချုံးကြည့်လိုက်သည်။ ကျိုးရှို့ဝမ်က လူသတ်ခဲ့တာလား....တုန့်အန်ယာက သိခဲ့ပေမယ့် နားပိတ်ထားပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို လိမ်ညာခဲ့တယ်....

ဖြစ်သွားပြီးပြီမို့လို့ ဘာမှထပ်မလာတော့ပါဘူး....

တစ်နာရီကြာပြီးနောက် ယဲ့ယွမ်နှင့် လော့ဇီယန်တို့ ပြန်လာခဲ့ကြပြီး နောက်က လူသစ်နှစ်ယောက်လည်း ပါလာသည်။

လော့ဇီယန်က ဂရုတစိုက် နေရာချပေးနေသည်။

ချူဟွိုက် ရေမချိုးခင် လူစုလိုက်ပြီး ကျင်းထျန်းယိကို ခိုးကြည့်လိုက်ကာ လည်ချောင်းရှင်းလိုက်သည်

 " ညစာစားချိန်ကျရင် ကျွန်မမှာ ကြေညာစရာတစ်ခု ရှိတယ်...."

ကျင်းထျန်းယိ၏ မျက်လုံးနက်နက်များက အံ့သြသွားဟန် လက်ခနဲဖြစ်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းတွန့်ပြုံးလိုက်သည်။ ချူဟွိုက်က ဖွင့်ထုတ်ပြတော့မလို့လား....သူ မစောင့်နိုင်တော့ဘူး....

လော့ဇီယန် တစ်ခုခု ဆိုးဝါးတာများ ဖြစ်ခဲ့၍လား စိုးရိမ်၍ မေးလိုက်သည် " ကိစ္စတစ်ခုခု ရှိလို့လား....ကျောင်းကျောင်း မင်းမှာ ပြဿနာတစ်ခုခု ရှိရင် ပြောပြရမယ်နော်....ဒါမှ အတူတူ ဖြေရှင်းလို့ရမှာ....."

“မဟုတ်ပါဘူး.....မရှိပါဘူး...." ချူဟွိုက်က အမြန်ပြောလိုက်ရသည် " ကိစ္စအသေးအမွှားလေးပါ....သိပ်အရေးမကြီးပါဘူး...."

သူက ယောကျ်ားလေး ဖြစ်နေတယ် ဆိုတာလေးပါပဲ....

လော့ဇီယန်က စိတ်အေးသွားရသည်။

ညစာစားချိန်၌ လော့ဇီယန်က ချူဟွိုက်အခန်းဆီ တက်လာပြီး တံခါးဖွင့်လိုက်ချိန် အံ့သြ၍ မေ့လဲမတတ်ဖြစ်သွားရသည်။

အမျိုးသားတစ်ယောက်က ကြော့ရှင်းသော ပုံစံနှင့် နံရံကို မှီပြီး ရပ်နေသည်။

ထိုအမျိုးသားက ပိန်ပိန်ပါးပါး ကိုယ်ဟန်ရှိ၍ ကြည့်ရသည်မှာ အလွန်ထူးခြားနေသည်။

သူ့တွင် ချောမောလှသော မျက်နှာအစိတ်အပိုင်းများရှိပြီး အသားအရေကလည်း စကျင်ကျောက်လေးများလို ရှင်းသန့်ဖြူစင်နေသည်။ ခပ်ဖျော့ဖျော့ ဆံပင်အရောင် ရှိသော်လည်း မျက်လုံးမျက်ဆံများက နက်မှောင်ပြီး စူးရှနေသည်။

ထိုသူက တစ်ယောက်ယောက် ဝင်လာသည်ကို မြင်လိုက်ချိန် မျက်တောင်ထူစိပ်စိပ်များနှင့် ပင့်ကြည့်လာရင်း လော့ဇီယန်ကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးပြလာသည်။ 

“ဟေ့....အချောလေး....မင်းက ဘယ်သူလဲ...." လော့ဇီယန်က တစ်ခဏမျှ အံ့သြသွားသည်။

သူက ထိတ်လန့်ဖွယ် ကစားကွင်းရဲ့ မစ်ရှင်မှာ အသက်ရှင်ခဲ့တဲ့ အသစ်လေးတွေထဲကလား....ဒါပေမယ့် ဘာလို့ ချူကျောင်းနဲ့ ဘော့စ်က မပြောပြထားတာပါလိမ့်.....

ပြီးတော့လည်း ဒီလူက ကြည့်လေ ကြည့်လေ ချူကျောင်းနဲ့ ပိုပိုတူလာသလိုပဲ....

လော့ဇီယန်က တံတွေးမြိုချလိုက်ရင်း မျက်လုံးပွတ်ပြီး အနီးကပ်ကြည့်မိသည်။ သူ ပိုပြီး ကြည့်လေ ချူကျောင်းနဲ့ တူတယ်လို့ ပိုထင်မိလာလေပဲ.....။သူ တော်တော်လေး အံ့သြသွားရသည်။

လော့ဇီယန်က သတိထားပြီး အထဲဝင်လိုက်ကာ စစ်မေးကြည့်လိုက်သည် " မင်း ချူကျောင်းကို သိလား....."

ချူဟွိုက်က အပြုံးလေးနှင့် ခေါင်းညိမ့်ပြလာပြီး ဖြူစင်သည့် ပုံစံလေးနှင့် ပြောလာသည် " သိပါတယ်...."

လော့ဇီယန်က သူ့ကို စီးကရက်တစ်လိပ် ပေးလိုက်၍ ချူဟွိုက်က အပြုံးလေးနှင့် ယူလိုက်ပြီး ပြောလာသည် "ကျွန်တော့် နာမည်က ချူဟွိုက်ပါ...."

သူကလည်း ချူမျိုးရိုးပဲလား....လော့ဇီယန်က ခေါင်းရှုပ်သွားသည်။

လော့ဇီယန်က လည်ချောင်းရှင်းလိုက်ပြီး ကိုယ်ကို မတ်မတ်ထားလိုက်ရင်း သူ့ကိုယ်သူ နှုတ်ဆက်လိုက်ရင်း မေးလိုက်သည် " မင်းက ချူကျောင်းနဲ့ ဘာတော်တာလဲ.....သူမက ဘယ်ရောက်နေတာလဲ...."

ချူဟွိုက်က ညစ်ကျယ်ကျယ် ပြုံးပြလိုက်သည် 

" ချူကျောင်းက....ကျွန်တော့်ရဲ့ ညီမလေးပါ...."

လော့ဇီယန်မှာ "အို့....." ဆိုသည့် အသံထွက်သွားရသည်။ ထို့နောက် ချက်ချင်း ချူဟွိုက်ကို ရင်းရင်းနှီးနှီး ပုခုံးပုတ်လိုက်ကာ စီးကရက်တစ်လိပ် ပေးလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ချူဟွိုက်က သူ မသောက်ကြောင်း လက်ယမ်းပြလာသည်။

" မင်းတို့နှစ်ယောက် အရမ်းဆင်နေတာ မအံ့သြတော့ပါဘူး....ငါ သိသားပဲ....ငါ့မျက်လုံးတွေကများ ငါ့ကို လှည့်စားနေတာလားလို့တောင် ထင်ခဲ့တာ..."

“ကျွန်တော်တို့က အမွှာတွေပါ...." ချူဟွိုက်က မျက်လုံးပြူးပြပြီး ပေါက်ကရ ဆက်ပြောနေ၏။

လော့ဇီယန်က စိတ်မကောင်းသလို အမူအရာနှင့် ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်ရင်း သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ 

“မင်းတို့မောင်နှမနှစ်ယောက်က တကယ် သနားစရာပဲ....အရင်ဆုံး နူးနူးညံ့ညံ့ ကျောင်းကျောင်းကို ခေါ်ခဲ့တယ်....နောက်တော့ သူမနဲ့တင် မကျေနပ်လို့ သူမအစ်ကိုပါ ဒီအရှုပ်ထုပ်ပဲ ဆွဲခေါ်ပြန်တယ်...."

“မင်းတို့ မိသားစုရဲ့ မျိုးရိုးဗီဇက တကယ် ကောင်းတာပဲ...."

လော့ဇီယန်က ရုတ်တရက် အနားကပ်လာသည် "မင်းမှာ ညီမတွေ ရှိသေးတာလား....ရှိရင် တစ်ယောက်လောက် မိတ်ဆက်ပေးပါဦး...."

ချူဟွိုက်က ရယ်ချင်စိတ်ကို ထိန်းထားလိုက်ရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည် " အင်းအင်း...."

သူက စကားဆက်ပြောရန် ပြင်လိုက်စဥ် အတူတူဝင်လာကြသည့် ကျင်းထျန်းယိနှင့် ယဲ့ယွမ်တို့ကို မြင်လိုက်ရသည်။

လော့ဇီယန်က ချူဟွိုက်ပုခုံးကို ပုတ်ပြီး ကျင်းထျန်းယိကို ညွှန်ပြလာသည် " မင်းရဲ့ ယောက်ဖ ရောက်နေပြီ...."

ချူဟွိုက်၏ မျက်နှာက တောင့်တင်းသွားရင်း ကျင်းထျန်းယိက သူတို့ဘက်ကို လှည့်ကြည့်လာသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် မျက်လုံးချင်းဆုံသွားသည့်အချိန် ချူဟွိုက်က အကြည့်လွဲသွားပြီး တည်ငြိမ်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သော်လည်း ကျင်းထျန်းယိက မျက်လုံးအကြည့်တို ကျဥ်းမြောင်းသွားသည်။

ယောက်ဖလား....ကောင်းပြီ...မကျေနပ်ချက် အသစ်တွေရော အဟောင်းတွေရော ဖြေရှင်းရတော့မှာပေါ့...

“မင်းလက်ကို ဖယ်လိုက်...." ကျင်းထျန်းယိ၏ မျက်နှာက မည်းမှောင်သွားပြီး ရုတ်တရက် စကားဆိုလာသည်။

ချူဟွိုက်က အံ့သြသွားပြီး နောက်မှ ကျင်းထျန်းယိက သူ့ပုခုံးပေါ် လက်တင်ထားသည့် လော့ဇီယန်ကို ပြောနေခြင်းဖြစ်မှန်း နားလည်သွားသည်။

သူ ငါ့ကို သတိထားမိသွားတာလား....ဒီလောက် မြန်တယ်ပေါ့....ချူဟွိုက်မှာ အံ့သြသွားရသည်။ 

လော့ဇီယန်က ဒီလို တုံ့ပြန်တတ်တဲ့သူမျိုးပဲလေ....

ချူဟွိုက်မှာ ကျင်းထျန်းယိ၏ တုန့်ပြန်ချက်ကို ကြိုမစဥ်းစားနိုင်သလို စိတ်လည်း မပူတော့နိုင်တော့ပေ။ သူကိုယ့်သူ ဤအရှုပ်ထုတ်ထဲ ဆက်ပါခွင့် မပေးနိုင်တော့။ သူ့မှာလည်း သူ့သောကနှင့်သူရှိသည်။ သူ့ကိုယ်ထဲက သရဲကလည်း အပြီးတိုင် ပျောက်သွားပြီ ဖြစ်သည်။

နောက်ပိုင်း ထိုသရဲက ဘာအချက်မှ ပြမလာတော့ပေ။ သူက သရဲကို ဖိနှိပ်ထားချင်၍ ကျင်းထျန်းယိနား ကပ်ချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့သည်။ အခုတွင် ထိုသို့ ဆက်လုပ်ရန် အကြောင်းမရှိတော့၍ အချိန်ဆွဲပြီးနေမိလျှင်လည်း ကျင်းထျန်းယိအတွက် မမျှတတော့ပေ။ သူ တစ်သက်လုံး ဟန်မဆောင်နိုင်ချေ။

အရေးကြီးဆုံးအရာက သူက " လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ အသိပညာရပ် စာအုပ်" ကြောင့် အဖော်ထုတ်ခံလိုက်ရပြီးဖြစ်သည်။ ကျင်းထျန်းယိ အဖြေရှာတွေ့သွားပြီး သူ့ကို လက်စားချေလာမည်ကို စောင့်နေမည့်အစား ဝန်ခံလိုက်ပြီး အဆုံးသတ်လိုက်သည်က ပိုကောင်းလိမ့်မည်။ 

ကျင်းထျန်းယိရဲ့ နစ်နာမှုအတွက် သူ ပြန်ပေးဆပ်ရလိမ့်မယ်....

လော့ဇီယန်က ဟိုသည် လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ရင်း ရုတ်တရက် အံ့သြသွားသည်။ 

“ဘော့စ်....ကျွန်တော့်ကို ပြောနေတာလား...ကျွန်တော့်လက်ကို ဖယ်ပေးရမှာလား...."

"ဟုတ်တယ်လေ...." ကျင်းထျန်းယိက အေးစက်စက် ဆိုလာသည်။ 

လော့ဇီယန်က သူတို့နှစ်ယောက်ကြားက တင်းမာနေသော လေထုကို နားမလည်နိုင်၍ အံ့သြသလို ကြည့်လိုက်ရင်း လက်ဖယ်လိုက်သည်။ သူ့မျက်နှာအနေအထားက ချူကျောင်း၏ အစ်ကိုကို အရိုးတစ်ခြားအသားတစ်ခြား ဆုတ်ဖြဲပစ်ချင်နေသလိုမျိုး ဖြစ်နေသည်ဟု ထင်ရသည်။  

လော့ဇီယန်က သူတို့ကြားတွင် မဖြေရှင်းရသေးသော နားမှုလွဲနေသည့် ကိစ္စများ ရှိမည်ဟု ထင်လိုက်၍ ချူဟွိုက်ဆီ ဖျောင်းဖျရန် သွားလိုက်သည်။ 

“ ချူဟွိုက်....ဒါက မင်းညီမ ချူကျောင်းရဲ့ ကောင်လေးလေ...." 

လော့ဇီယန်က စပ်ဖြဲဖြဲပြောလာသည်

 " သူက အရည်အချင်းရှိတယ်မို့လား....သူက အနည်းဆုံး ၁.၈မီတာကျော်တယ်....မင်းထက်တောင် အရပ်ပိုရှည်သေးတယ်....သူ့မျက်နှာ သူ့ခြေထောက် သူ့ရဲ့ ရင်ဘတ်ကြွက်သားကြီးတွေကို ကြည့်လိုက်....ချူကျောင်းနဲ့သူက ကောင်းကင်ဘုံက ကောင်းချီးပေးထားသလို အရမ်းလိုက်ဖက်တဲ့ အတွဲတွေပဲ.....ချူကျောင်းသာ သူနဲ့အတူရှိရင် သေချာပေါက် ပျော်ရွှင်ရလိမ့်မယ်..."

ယဲ့ယွမ်က အခြေအနေကို နားလည်သွား၍ မျက်နှာအုပ်လိုက်ရင်း လော့ဇီယန်ပါးစပ်ကို ပိတ်ထားစေချင်မိသည်။

ချူဟွိုက်ကလည်း အားတင်းပြုံးနေရပြီး လော့ဇီယန်ကို ပါးစပ်ပိတ်ထားဖို့ ပြောချင်နေပြီ ဖြစ်သည်။

ကျင်းထျန်းယိက ချူဟွိုက်ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေ၍ ချူဟွိုက်က နေရခက်လာရသည်။

လော့ဇီယန်က အခြေအနေကို နားမလည်သည့်သူမျိုးမို့ ကျင်းထျန်းယိကို ဆွဲခေါ်လိုက်ပြီး မျက်ရိပ်မျက်ခြေပြလိုက်သည်။

“ဘာလို့ ရပ်နေသေးတာလဲ....ယောက်ဖလို့ ခေါ်လိုက်လေ...." လော့ဇီယန်က စိုးရိမ်တကြီး ပြောလာသည်။

ကျင်းထျန်းယိက မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး ချူဟွိုက်ကို အပြုံးမမည်သော အပြုံးနှင့် ပြုံးပြလာသည် " ယောက်ဖ...."

ချူဟွိုက်၏ နှလုံးက တစ်ဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေပြီ ဖြစ်သည်။

“ဒီလိုမှပေါ့....." လော့ဇီယန်က ကျေနပ်သလို ပြောလာသည်။

ကျင်းထျန်းယိက လက်ဆစ်ချိုးလိုက်ရင်း အိပ်ကပ်ထဲ လက်ထည့်လိုက်ကာ ပျင်းပျင်းရိရိ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ 

လော့ဇီယန်က တုန်လှုပ်သွားပြီး အတွေးတစ်ခု ပေါ်လာသည် " ဘုရားရေ....သူတို့ ချကြတော့မှာလား...."

ကျင်းထျန်းယိက တစ်ခါတစ်ရံ စနောက်တတ်ပြီး ခြိမ်းလားခြောက်လား လုပ်တတ်သော်လည်း သူက လူရည်မွန်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ဒီလိုမျိုးတောင် ပေါက်ကွဲလာတယ်ဆိုတော့ သူတို့ကြားက အာဃာတက တော်တော်ပြင်းထန်တဲ့ ပုံပဲ....။

ယဲ့ယွမ်က သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး လော့ဇီယန်ကို ဆွဲထုတ်သွားသည်။

ချူဟွိုက်က အလိုလို နောက်ဆုတ်မိသော်လည်း တွေးလိုက်မိသည် " ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ကို ကြောက်နေရမှာလဲ ...." သူက ခြေလှမ်းရပ်ပြီး လှောင်ရယ်လိုက်သည်။

" မင်းက ချမလို့လား....လုပ်ပါ....ဘာလို့မရရမှာလဲ....ငါက မင်းကို အကြွေးတင်နေတာပဲ....လာပြီး ငါ့ကို ထိုးလှည့်....ငါ ပြန်မချဘူး...."

ယောက်ျားတွေကြားမှာ လက်သီးသုံးပြီး ဖြေရှင်းတာက ကောင်းတဲ့ ရွေးချယ်မှုပဲ....

ချူဟွိုက်က မတ်မတ်ရပ်လိုက်ပြီး မေးကို ပင့်ပြထားလိုက်သည်။ နှလုံးခုန်မြန်ပြီး ရင်ဘတ်ထဲမှ ခါးသီးမှုတို့ကို လျစ်လျူရှုကာ ထီမထင်သလို လုပ်နေလိုက်သည်။

သို့သော်လည်း ကျင်းထျန်းယိက နှင်းလို ဖြူဖွေးနေသည့် လည်တိုင်လေးနှင့် ညှပ်ရိုးလှလှလေးကို စိုက်ကြည့်လိုက်ရင်း မျက်လုံးတို့ နက်မှောင်သွားသည်။

ကျင်းထျန်းယိက မျက်ခုံးပင့်ပြလာသည် 

" ပြန်မချဘူးပေါ့...." 

“အင်း...."ချူဟွိုက်က ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ သူက နှစ်ပေါင်းများစွာ ခံခဲ့ရလို့ နာကျင်မှုကို အသားကျနေပြီ....နာမှာ မကြောက်တော့ဘူး...

ကျင်းထျန်းယိက သူ့ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

“တွန့်ဆုတ်မနေနဲ့...." ချူဟွိုက်က ရန်စပြီး ဆော်သြလိုက်သည်။

သူက လှည့်စားခဲ့တဲ့သူပဲ ....ဒီလိုဖြစ်လာမှာကို တွေးထားပြီးသားပါ....ကျင်းထျန်းယိက သူ့ကို သနားပြီး လက်မပါတာ ဖြစ်နိုင်လို့လား....  

“ ဖာ့ခ်....လူကြီးလူကောင်းဆိုတာ စကားနဲ့ပဲ ဖြေရှင်းရတယ်....လက်မပါရဘူး...."

လော့ဇီယန်က ရန်ပွဲကို တားရန် အပြေးသွားချင်နေ၍ ယဲ့ယွမ်မှာ အမြန် ဆွဲထားရသည်။

“ဝင်မပါနဲ့....ရှောင်လော့...." 

ချူဟွိုက်က မျက်မှောင်ကြုပ်လိုက်ပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြောလာသည်။

ကျင်းထျန်းယိက သူ့ကို နံရံဘက်ဆီ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း တွန်းပို့လာသည်။ ချူဟွိုက်က နံရံနှင့် ခေါင်းကပ်သွားသည်နှင့် နာကျင်ရတော့မည်ဟု တွေးထားသော်လည်း နာကျင်မှုက ရောက်မလာချေ။ ကျင်းထျန်းယိက သူ့ခေါင်းနောက်မှာ လက်ကို ခံပေးထား၍ပင်။

လော့ဇီယန်က ယဲ့ယွမ်လက်ထဲမှ ရုန်းကန်ရင်း အော်ပြောလာသည်

 " ငါ့ကိုလွှတ်....သောက်ကျိုးနည်း...." ကြည့်ရတာ ဒီအတိုင်း နားလည်မှုလွဲရုံ မဟုတ်တော့ဘူး....သူတို့သာ တကယ်ကြီးချကြရင် ဘော့စ်နဲ့ ချူကျောင်းတို့ ပြဿနာဖြစ်တော့မှာပဲ....

ကျင်းထျန်းယိက မျက်ဆံနက်နက်များနှင့် ချူဟွိုက်မျက်လုံးထဲ စိုက်ကြည့်လာရင်း ရက်စက်မည့် အရိပ်အရောင်တို့ ခိုတွဲနေသည်။

ချူဟွိုက်က ရောက်လာမည့် နာကျင်မှုကို အနည်းငယ် လန့်မိ၍ မျက်လုံးပိတ်ထားလိုက်သည်။ 

သို့သော်လည်း ကျင်းထျန်းယိ၏ အနမ်းက ကျရောက်လာ၏။

" ရန်မဖြစ်...."

လော့ဇီယန်၏ နောက်ဆက်တွဲ စကားလုံးများက လည်ချောင်းထဲ ဆို့တက်သွားကာ ထိုနေရာမှာပဲ တွေတွေကြီး ရပ်ကြည့်နေမိလေသည်။

👻