Chapter 134
ကျန်းကျန့် ချမ်းသာသွားပြီ
ဆွေးနွေးပြီးနောက် လူတိုင်းက ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။ သို့သော်လည်း သူတို့အားလုံးက အိမ်တွင် ပြန်ထားစရာများ ရှိနေပြီး အထူးသဖြင့် ကျောက်လျူ၏ ဝါးဇကာလေးကို ကိုင်ထားသည့် အမျိုးသမီး ဖြစ်သည်။ သူမက အိမ်နှစ်အိမ်ကို ဖြတ်ကာ ထိုပစ္စည်းများ သွားထားရမည် ဖြစ်သည်။
"ငါ့ကို စောင့်ကြဦး"
"ဒီလောက် လမ်းတိုတိုလေးကို ဘာတွေ စောင့်နေရဦးမှာတုန်း... ဖြည်းဖြည်းပဲ သွားနှင့်ကြရအောင်"
အချို့လူများက ခြေလှမ်းပြင်နေခဲ့ပြီး ဖြစ်နေသည်။
ဆောင်းရာသီနေ့ရက်များက တိုတောင်းပြီး အရုဏ်တက်ချိန်သာ ရှိသေးသော်လည်း ဟယ့်ရှီရွာသားများက အားလုံး နိုးနေကြလေပြီ။ မနက်စာ စောင့်နေသည့် ယောကျ်ား တစ်ယောက်မှာ သူ့မိန်းမက အပြင်ဘက်မှ ခပ်သုတ်သုတ် ပြန်လာသည်ကို တွေ့သောအခါ မေးလိုက်လေသည်။
"ဘာလို့ ဒီလောက် မြန်မြန် ပြေးလာတာလဲ"
"ဘာတွေ ဖြစ်နေမလဲ သွားကြည့်မလို့"
"ဘာတွေ စိတ်ဝင်စားစရာ ရှိနေလို့လဲ"
"ကျန်းကျန့်က လူအုပ်ကြီး ခေါ်ပြီး ကျောက်တဟူအိမ်ကို သွားတယ်လေ"
ကျန်းကျန့်က ကျောက်တဟူအိမ်ကို လူတွေ အများကြီး ခေါ်သွားတယ်... ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ... ကျေးလက်တွင် စိတ်ဝင်တစား ဖြစ်စရာ ကိစ္စရပ်များက နည်းလှသည့်အတွက် မည်သူက မည်သည့် ကိစ္စ ဖြစ်ပေါ်လာပါစေ လူတိုင်းက အပြေးအလွှား ပွဲသွားကြည့်လေ့ ရှိကြသည်။ ကျန်းကျန့်က လူအုပ်ကြီးကို ခေါ်ကာ ကျောက်တဟူအိမ်သို့ သွားနေသည့်အတွက် လူတိုင်းက အပြေးသွားကြည့်လေကြသည်။
ရွာလူကြီး ကျန်းဖျင်သည်လည်း အပြေးရောက်လာခဲ့လေသည်။
သူ့သားက ကျောက်မိသားစုအိမ်သို့ မနက်စောစော သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် လူအုပ်ကြီးတစ်စုက ကျောက်တဟူအိမ်သို့ သွားနေကြသည်ဟု ကြားခဲ့ရလေသည်။ မည်သည့်အရာများ ဖြစ်ပျက်နေသည်ကို သူ မသိပါသော်လည်း သူ့အတွက် မျက်စိဒေါက်ထောက် ကြည့်ထားရန် လိုပေသည်။
ထိုအချိန်တွင် ကျောက်တဟူ မိသားစုသည်လည်း နိုးနှင့်လေပြီ။
သူတို့က ရွာသားများနှင့် အနည်းငယ် လှမ်းသည့် နေရာတွင် နေထိုင်ကြသဖြင့် ပထမတွင် လူအုပ်ကြီးတစ်အုပ်က အဝေးမှ ပြေးလာနေသည်ကို တွေ့သောအခါ ကြောက်လန့်သွားကြသည်။ တစ်ယောက်ယောက်က သူတို့၏ အိမ်ကို လာရောက်လုယက်မည်ကို စိုးရိမ်နေခဲ့ကြပြီး ထိုသူများက ကျန်းကျန့်၏ လူများ ဖြစ်ကြသည်ကို တွေ့သောအခါ ပို၍ပင် ကြောင့်ကြလာခဲ့လေတော့သည်။
အရင်တုန်းက သူတို့ ကျောက်ကျင်းကောအပေါ် အရမ်းကြီး မသက်ညှာခဲ့ကြဘူး... ကျန်းကျန့်က သူတို့ကို ပြဿနာ လာရှာတာတော့ မဟုတ်လောက်ပါဘူးနော်...
သူတို့က ပူပန်နေခဲ့ကြသည်။ ထို့နောက် ပြေးနေသော လူအုပ်ကြီးမှာ သူတို့အိမ်ဘေးမှ လမ်းကို စနစ်ကျကျ ကူးကာ မြစ်ဆီသို့ ဦးတည်နေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ကျောက်တဟူက စိတ်သက်ရာသာ ရစွာဖြင့် သက်ပြင်းချလိုက်ပြီးနောက် ချက်ချင်းပင် သိလိုစိတ် ပြင်းပြလာရသည်။ ဒီလူတွေ မြစ်တစ်ဖက်ကို ဘာသွားလုပ်ကြပါလိမ့်... သူလည်း သွားကြည့်ရမယ် ထင်တယ်...
ကျောက်တဟူ မိသားစုကလည်း ကိုယ်လက်သန့်စင်ကြပြီးနောက် အုံအုံကြွကြွ ကိစ္စရပ်များကို ကြည့်ရန် ထွက်ခဲ့ကြလေသည်။
ထိုအချိန်၌ သင်္ဘောကြီးတစ်စင်းက မြစ်ဘေးသို့ ဆိုက်ကပ်ရန် ရောက်လာပြီး ၎င်း၏ ကပ္ပတိန်က ဆိုက်ကပ်ရန် နေရာရှာနေပုံရကာ အချို့လူများက မြစ်ကမ်းဘေးသို့ ပြေး၍ သင်္ဘောကို မြစ်ဘေးမှ သစ်ပင်များနှင့်အတူ ကြိုးဖြင့် ချည်နှောင်လိုက်ကြသည်။
ယေဘုယျအားဖြင့် သင်္ဘောဖြင့် ပစ္စည်း သယ်ယူပို့ဆောင်နိုင်မှုက မြင်းနှင့် တွဲချည်ကာ သယ်ယူခြင်းထက် ပိုကောင်းသည်။ အဆုံးတွင် သင်္ဘောများက ပေါလောပေါ်နိုင်ခြင်း၏ အကူအညီ ရှိပေသည်။ သင်္ဘောက ပိုကြီးနေသရွေ့ ပစ္စည်းများ ပို၍ တင်ဆောင်နိုင်လေ ဖြစ်သည်။ သင်္ဘောကို ခိုင်ခံ့စေရန်အတွက် ထိုလူများက ကြိုးများ ပိုထုတ်ကာ ခိုင်ခိုင်ခံ့ခံ့ ချည်နှောင်ရသည်။ ချည်ပြီးသွားသောအခါ သူတို့က ဘုတ်ပြားများ ရှာ၍ သင်္ဘောနှင့် မြစ်ကမ်းအကြားတွင် ခင်းထားလိုက်ကြသည်။
အရာအားလုံး လုပ်ပြီးသွားသောအခါ အလုပ်ရှုပ်နေကြသော လူများမှာ ဝမ်ဟိုင်ရှန်းကို ကြည့်၍ မေးလိုက်ကြသည်။
"အစ်ကိုဝမ်... နေရာကျပြီလား... ဘောစ့်က ဘယ်အချိန်မှ လာမှာလဲ"
"မကြာခင်ပေါ့"
ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ပြောလိုက်သည်။ သင်္ဘောပေါ်မှ လူများ သူ့ကို တရိုတသေ ဆက်ဆံကြပြီး အစ်ကိုဝမ်ဟု ခေါ်နေကြခြင်းက သူ့အား ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားလာရစေသည်။ သူက ငါးဖမ်းသမား တစ်ယောက် ဖြစ်ခဲ့ပြီး ယခုလို နေ့မျိုး ရောက်လာလိမ့်မည်ဟု အမှန်ပင် မထင်ထားခဲ့ပါပေ။
ဝမ်ဟိုင်ရှန်း ပြောပြီးသည်နှင့် ဟယ်ချွန်းရှန့်က လူအုပ်ကြီးနှင့် ရောက်လာပြီး မကြာမီပင် ကျန်းကျန့်လည်း ရောက်လာခဲ့သည်။
ကျန်းကျန့်က ကျောက်လျူကို ခေါ်လာပြီး မြစ်တစ်ဖက်သို့ လျှောက်လာချိန်၌ လမ်းတစ်ဝက်တွင် ကျောက်ဖူကွေ့နှင့် ကျောက်ကျင်းကောတို့ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ကျောက်ကျင်းကောက ခြေလှမ်းကျယ်ကျယ် လှမ်းနေချိန်တွင် အမြဲတမ်း တိတ်ဆိတ်နေတတ်သော ကျောက်ဖူကွေ့က သူ့ကို မျက်ခြေမပြတ်ကြည့်နေပြီး မထင်မှတ်ထားစွာပင် ပြောလိုက်သည်။
"ကျင်းကော... ဂရုစိုက်... ဂရုစိုက်လေ... ကလေးရှိနေတာကို ဘာလို့ မြန်မြန် လျှောက်နေရတာလဲ"
သူ့သားက ကောအများစုနဲ့ မတူဘူး... ကျန်းကျန့် သူ့ကို မကြိုက်တော့မှာကို မကြောက်ဘူးလားမသိ...
"အဖေ... ဘာတွေ အာရုံစိုက်နေရဦးမှာလဲ"
"ဘာအာရုံစိုက်ရမှာလဲ... မင်းကို ခြေလှမ်း နှေးနှေး လျှောက်စေချင်နေတာလေ"
ကျောက်လျူက ချက်ချင်း ဝင်ပြောလိုက်ပြီး ကျန်းကျန့်က သူမကို ပြုံးကြည့်နေလေသည်။
ကျန်းကျန့်ကို တွေ့သောအခါ ကျောက်ကျင်းကောက ချက်ချင်း နှေးချလိုက်သည်။
သူတို့မိသားစုက မြန်မြန် လမ်မလျှောက်ခဲ့ကြသည့်အတွက် အချိန်တိုလေးအတွင်းမှာပင် ကျန်ရွာသားများ မြစ်ကမ်းဘေးသို့ ရောက်သည့်အချိန်၌ သူတို့ကို မီလာခဲ့ကြသည်။
အတိတ်တွင် ကျန်းကျန့်က မြစ်ကမ်းဘေး၌ ကျောက်ကျင်းကောနှင့် မကြာခဏ ချိန်းတွေ့ခဲ့သည်။ ထိုနေရာလေးကို ကြည့်လိုက်သောအခါ သူ့မျက်လုံးများက အတိတ်ကို လွမ်းဆွတ်တမ်းတမှုများ ပြည့်နှက်လာခဲ့ပြီး အရာရာတိုင်းက စိတ်ကျေနပ်ဖွယ်ရာ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ အထူးသဖြင့် ဆောင်းရာသီဒဏ်ကြောင့် ညှိုးလျော်ကာ ဝါကျင့်နေသည့် ရွက်ကြီးဝါးပင် အုပ်လေးက အလွန်အမင်း ချစ်စရာ ကောင်းနေပေသည်။
အတိတ်တွင် သူက ဤနေရာလေး၌ ကျောက်ကျင်းကော၏ လက်ကို ကိုင်ခဲ့ပြီး သူ့ကို အနမ်းများလည်း ပေးခဲ့သေးသည်။
ကျန်းကျန့်က အတိတ်ကို တွေးတောနေချိန်တွင် ကျောက်လျူနှင့် ကျောက်ဖူကွေ့တို့၏ မျက်လုံးများမှာ မြစ်ကမ်းဘေးမှ သင်္ဘောကြီးများဖြင့် ညှို့ယူခံနေရသည်။
မြစ်၏ ဤဘက်ကမ်းတွင် သွားလိုက်ပြန်လိုက် လုပ်နေကြသော သင်္ဘောများစွာ ရှိနေလေသည်။ ကျောက်ဖူကွေ့နှင့် ကျောက်လျူတို့ နှစ်ဦးလုံးမှာ ယခင်က သင်္ဘောဆိပ်တွင် ကုန်တင်ကုန်ချ လုပ်ခဲ့ကြဖူးသဖြင့် ထိုကဲ့သို့သော သင်္ဘောကြီးများပေါ် တက်ခဲ့ဖူးပါသော်လည်း ဤတစ်ခုမှာ...
ဟယ်ချွန်းရှန့်နဲ့ အဲ့လူတွေက သင်္ဘောဆီကို ပြေးသွားနေတယ်... ဒီသင်္ဘောက... ဒီသင်္ဘောက...
"ဘာလို့ ဒီနေရာမှာ သင်္ဘောအကြီးကြီး ရောက်နေတာလဲ"
"ကျန်းကျန့်ရဲ့ လက်အောက်က လူတွေ အပေါ် တက်သွားကြတယ်"
"ကျန်းမင်ကို မြင်လား... သူက သင်္ဘော
ပေါ်က ပစ္စည်းတွေကို သယ်ချပေးနေတာ"
. . .
ဟယ့်ရှီရွာထဲမှ လူများက အနားကို မကပ်ရဲကြဘဲ အနီးမဝေးနေရာမှ မြစ်ကမ်းဘေးထက် မြင့်သော မြေမို့မို့လေးပေါ်တွင် ရပ်နေကြသည်။ သူတို့က တစ်ယောက် တစ်ပေါက် ပြောနေကြပြီးနောက် တစ်ခဏအကြာတွင် လူတိုင်းက ရွာလူကြီး ကျန်းဖျင်ကို ကြည့်လိုက်ကြသည်။
ရွာလူကြီးက အမြဲတမ်း ကိစ္စတွေ အများကြီးကို သိနေတာ... ကျန်းမင်ကလည်း သင်္ဘောဆီကို သွားတယ်... ထိုအခိုက်တွင် သံသယများ ရှိနေကြသည့်အတွက် သူတို့က ကျန်းဖျင်ကို မေးရပေလိမ့်မည်။ ဘယ်သူက ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ နတ်ဆိုးကောင် ကျန်းကျန့်ကို မေးရဲပါ့မလဲ...
ကျန်းဖျင်: “. . .”
သူတကယ်ပဲ ဒီသင်္ဘော ဘယ်ကလာလဲ မသိပါဘူးလို့...
သူ့ကောင်စုတ်လေးက သင်္ဘောပေါ် ပစ္စည်းကျန်ခဲ့လို့ သွားယူရဦးမယ်ပြောနေတာ... ဒီသင်္ဘောများ ဖြစ်နေမလား... ဒီသင်္ဘောက ကျန့်မိသားစု ပိုင်တာများလား...
ထိုအကြောင်းကို စဥ်းစားပြီးနောက် ကျန်းဖျင်က ဖြစ်နိုင်ချေ ရှိသည်ဟု တွေးမိသဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
"ကျန်းကျန့်က ကျန့်မိသားစုအတွက် အလုပ်လုပ်ပေးနေတာ မဟုတ်ဘူးလား... ဒီသင်္ဘောက ကျန့်မိသားစုရဲ့အပိုင် ဖြစ်လောက်တယ်"
သူစကား ပြောပြီးသွားသည်နှင့် ကျန်းကျန့်က ထိုသင်္ဘောဆီသို့ သွားနေပြီး သင်္ဘော
ပေါ်မှ လူတိုင်းကလည်း ခေါင်းငုံ့ကာ ကျန်းကျန့်ကို "ဘောစ့်"ဟု ဦးညွှတ်လိုက်ကြသည်။
နေပါဦး... ဒီသင်္ဘောက ကျန်းကျန့်ဟာတော့ မဟုတ်လောက်ပါဘူးနော်...
"ဒီသင်္ဘောက... ကျန်းကျန့်ဟာတော့ မဟုတ်လောက်ပါဘူးနော်"
အဝေးတစ်နေရာတွင် ရှိနေသည့် ကျန်းဖျင်က တွေဝေနေပြီး ကျောက်လျူသည်ပင် သံသယအချို့ရှိသွားခဲ့သည်။ ခုနတုန်းက ကျန်းကျန့် သူ့သင်္ဘောက လမ်းမှာ ရောက်နေပြီလို့ ပြောခဲ့သလားလို့...
"အဓိပ္ပါယ် မရှိလိုက်တာ... ဒီလောက် အရွယ်အစား သင်္ဘောတစ်စီးက ဘယ်လောက် ကုန်ကျလိုက်မလဲ"
ကျောက်ဖူကွေ့က သူ့ဇနီးကို လှမ်းဟန့်လိုက်သည်။ စီရင်စုမြို့က လူချမ်းသာ အများစုကတောင် ဒီလောက်ကြီးတဲ့ သင်္ဘောမျိုး မရှိကြဘူးကွ...
"အင်းပါလေ" ကျောက်လျူသည်လည်း သင်္ဘောက ကျန်းကျန့်၏ အပိုင် မဖြစ်နိုင်ဟု ခံစားရသည်။
"အဖေနဲ့ အမေ အဲ့တာ ကျန်းကျန့်ဟာပါ"
ကျောက်ကျင်းကောက နေရခက်ဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ သူ ထိုအကြောင်းကို သူ့မိဘများအား မပြောရသေးကြောင်း ယခုမှပင် သတိရမိသည်။
ကျေက်လျူက သိမ့်သိမ့်တုန်သွားပြီး အနည်းငယ် မတည်မငြိမ် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ကျောက်ဖူကွေ့၏ အမူအယာသည်လည်း အေးခဲသွားခဲ့လေသည်။
"ကျင်းကော... ဘာပြောလိုက်တာလဲ"
"သင်္ဘောက ကျန်းကျန့် ပိုင်တာ" ကျောက်ကျင်းကောက ပြောလေသည်။
ကျောက်ဖူကွေ့နှင့် ကျောက်လျူတို့ကကြက်သေသေသွားကြပြီး ကျောက်ကျင်းကောအား တစ်ခဏမျှ ကြည့်လိုက်ကြသည်။ ကျောက်ဖူကွေ့က ပြောလိုက်သည်။
"ဘယ်က ရလာတာလဲ"
ကျောက်လျူ: "ကျန်းကျန့်က ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီလောက်ကြီးတဲ့ သင်္ဘောကို ဝယ်နိုင်သွားရတာလဲ... ကျင်းကော သားသူ့ကို သေချာကြည့်ထားရမယ် .. သူ့ကို မှင်စာလိုဟာတွေ ဆွဲဆောင်တာခံရအောင် ခွင့်ပြုမထားနဲ့နော်"
"အမေ... ကျန်းကျန့် မလုပ်ပါဘူး"
ကျောက်ကျင်းကောက ကျောက်လျူကို ပြန်ဖြေလိုက်ပါသော်လည်း ကျောက်ဖူကွေ့အား မည်သို့ ပြန်ဖြေရမည်ကို မသိခဲ့ပေ... ကျန်းကျန့် ဒီလှေကို လုခဲ့တာလို့တော့ သူပြောလိုက်လို့ မဖြစ်ပါဘူးနော်...
ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် ကျောက်ဖူကွေ့က ညှို့ယူခံနေရသဖြင့် ဆက်မမေးလေတော့...
ကျန်းကျန့်က ကုန်းပတ်ဆီသို့ သွားနေပြီး ဖြစ်ကာ လူအများအား ပစ္စည်းများ သယ်ချရန် အမိန့်ပေးနေသည်။
ပထမဆုံး ချလာသော ပစ္စည်းများမှာ လူတိုင်းက အိမ်ကို ပြန်သယ်သွားရန်အတွက် မြို့တော်မှ ဝယ်ခဲ့သည့် ပစ္စည်းများ ဖြစ်ကြသည်။ ကျန်းကျန့်က သူ့လူများအား ထိုပစ္စည်းများကို အိမ်ပြန်သယ်သွားကြရန် ခွင့်ပြုပေးလိုက်သည်။ မည်သို့ပင် ဆိုစေကာမူ သင်္ဘောပေါ်တွင် သင်္ဘောသားများစွာရှိသဖြင့် သူ့အတွက် ကုန်ပစ္စည်းများ ကူရွှေ့ပေးရန် လူမရှားပါးပေ။
ကျန်းကျန့်၏ လူများက သူတို့၏ ကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းများကို တစ်ခုပြီး တစ်ခု တပျော်တပါး သယ်ချနေကြသည်။
ဟယ်ချွန်းရှန့်က အရောင်တောက်တောက် အစများစွာ ဝယ်ချလာပြီး သူ့ညီလေး ဟယ်ချိုးရှန့်ကို ရှာလိုက်သည်။
"ချိုးရှန့်... ဒါ မင်းအတွက်... ဝတ်စုံချုပ်ဖို့ ယူသွား"
"အစ်ကိုကြီး" ဟယ်ချိုးရှန့်၏ မျက်လုံးများ ချက်ချင်း ဝင်းလက်သွားလေသည်။
"အဖေ ကျွန်တော် အဖေ့အတွက် ဆီးအိုး ဝယ်ခဲ့တယ်... အဖေ့ဆီးအိုး ကွဲသွားပြီလို့ ပြောနေတာ ကြားလို့လေ... အဖေတောင် မတော်တဆ ထိုးမိသွားသေးတယ်ဆို... အွတ်"
ကျန်းမင်၏ စကား မဆုံးခင်မှာပင် သူ့အဖေထံမှ ခေါင်းကို အရိုက်ခံလိုက်ရသည်။
ဒီကောင်စုတ်လေးကတော့ အကုန်ပြောရဲနေတော့တာပဲ... ကျန်းဖျင်က သူ့ဘေးနားမှ လူများကို ကသိကအောက် ဖြစ်ဟန်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ရာ သေချာပေါက်ပင် ရွာသားများက သူ့အား အံ့အားသင့်ဟန်ဖြင့် ကြည့်နေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့၏ မျက်လုံးများက သူ၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်နေရာကို စုန်ချည်ဆန်ချည် ရောက်ရှိနေကြပေသည်။
ကျန်းဖျင်: “. . .” သူ့သားကတော့ အရင်ဘဝက အကြွေးရှင်လားပဲ "အဟွတ်" ကျန်းဖျင်က နှစ်ကြိမ် ချောင်းဆိုးလိုက်ပြီး ကျန်းမင်၏ ဘေးမှ အိတ်ကြီးများကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။
"ဒါတွေအားလုံး မင်းဝယ်လာတာလား"
"ဟုတ်တယ်လေ အဖေ" ကျန်းမင်က ပြောလေသည်။ "ကျွန်တော်က အိမ်ကလူတိုင်းအတွက် တစ်ခုစီ ဝယ်လာပေးတာ"
"ဒီသင်္ဘောက..." ကျန်းဖျင်က ထပ်မေးလိုက်သည်။
"ဒီသင်္ဘောက ဘောစ့်ပိုင်တာလေ" ကျန်းမင်က ဖြေသည်။
"ကျန်းကျန့်ရဲ့ သင်္ဘောလား... ကျန်းကျန့်က ဒီလောက်ကြီးတဲ့ သင်္ဘောကို ဘယ်ကနေ ရလာတာလဲ"
ကျန်းဖျင်က ထိတ်လန့်သွားလေသည်။ ထို့ကြောင့် ဟယ့်ရှီရွာသားများက ဝိုင်းလာကြလေသည်။
ကျန်းကျန့် ဒီသင်္ဘောကြီးကို ဘယ်ကရလာတာလဲ... သူက ငွေမရှာနိုင်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား...
"ဒါက သင်္ဘောလေးပဲမလား... အဖေတို့က ဘာတွေ အံ့သြနေကြတာလဲ" ကျန်းမင်က ပြောလေသည်။
ဒီသင်္ဘောက ရေးကြီးခွင်ကျယ် ဖြစ်လောက်စရာလည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့...
"ဒါက သာမန်လှေလေးမို့လို့လား" ကျန်းဖျင်က ဒေါသထွက်သွားလေသည်။
"ဒါက သာမန်လေးပဲပေါ့... ဘောစ့်မှာ အဲ့ဒီလောက် အရွယ်အစားရှိတဲ့ သင်္ဘောနောက်ထပ် ငါးစီး ရှိသေးတယ်... နည်းနည်း ပိုသေးတာတွေရောပဲ" ကျန်းမင်က ပြောလိုက်သည်။
ကျန်းဖျင်: “. . .”
ဟယ့်ရှီရွာသားများ: “. . .”
ကျန်းကျန့်မှာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီလောက်များတဲ့ သင်္ဘောတွေ ရှိနေရတာလဲ... ကျောက်တဟူနှင့် အိမ်သားများမှာလည်း လူအုပ်ကြားထဲတွင် ရှိသဖြင့် ကျန်းဖျင်နှင့် သူ့သား ပြောနေကြသော စကားများကို နားထောင်ပြီးသွားသောအခါ...
သူတို့က ရွာထဲမှာ အချမ်းသာဆုံး ဖြစ်ခဲ့တာ... ဒါပေမယ့် အခုတော့ နောက်ထပ် မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး ထင်ပါရဲ့... ရုတ်တရက် သူတို့က အနည်းငယ် စိတ်မချမ်းမသာ ဖြစ်သွားကြသည်။
သားသတ်သမားကျန်း၏ မိသားစုမှလွဲ၍ ဟယ့်ရှီရွာသား အများစုက မြစ်ကမ်းဘေးသို့ ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ သားသတ်သမားကျန်း ရောက်မလာသည့် အကြောင်းကား... ထိုအချိန်တွင် သူတို့က ကျန်းကျန့်ထံမှ ပုန်းကွယ်ကာ သိုသိုဝှက်ဝှက် နေရန် လိုအပ်နေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ သူတို့က ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သူတို့ကိုယ်သူတို့ ကျန်းကျန့်ဘက်ကို သွားပို့လိုက်ကြပါ့မလဲ...
ဟယ့်ရှီရွာသားများအားလုံး ပြေးထွက်သွားကြသည့်အတွက် တစ်ရွာလုံးက ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်နေပုံပေါ်သည်။ ထိုအခိုက်တွင် ကျူးရှုဖန်က သူမ၏ မိဘများနှင့် ဆွေမျိုးများကို ခေါ်ကာ ပြန်ရောက်လာသည်။
သူမက မနေ့က ကျန်းမိသားစုကို နှုတ်မဆက်ခဲ့ဘဲ ပစ္စည်းများ ထုပ်ပိုးကာ သူမ၏ အမေအိမ်ကို ပြန်လာခဲ့သည်။ သူမက သူမ၏ မိသားစုကို ခေါ်လာပြီး ကျန်းမိသားစုကို ခွဲထုတ်ရန် ဖိအားပေးချင်သည့်အတွက် ယနေ့တွင် မနက်စောစော ရောက်ချလာကြခြင်း ဖြစ်ပေသည်။
ဟယ့်ရှီရွာသားများက မိသားစု ခွဲထုတ်မည့်ကိစ္စအား သဘောမတူကြမည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် ကျူးရှုဖန်က ယနေ့တွင် လူအမြောက်အများ ခေါ်ချလာခဲ့သည်။ ကျူးရှုဖန်၏ ဖခင် ကျူးရှို့ချိုက်သည်ပင် လူကိုယ်တိုင် လိုက်လာခဲ့သည်။
သူတို့က ဟယ့်ရှီရွာသို့ ဒေါသတကြီး အပြေးရောက်လာကြသော်လည်း တွေ့လိုက်ရသည်မှာ...
ဟယ့်ရှီရွာက ဘာလို့ ဒီလောက် တိတ်ဆိတ်နေရတာလဲ... ပြီးတော့ ဘာလို့ လူတစ်ယောက်မှ မရှိတာလဲ...
