Chapter 2

🎬 Chapter 2

ရသစုံရှိုးဧည့်သည်

"မှားဝင်လာတာ မဟုတ်ပါဘူး..."

လုဝမ်ရှင်းက တန့်သွားပြီး ပြန်လှည့်လာကာ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သကဲ့သို့ တည်ငြိမ်စွာဖြင့် သန့်စင်ခန်းထဲ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

ကုယန်ရှန်းက တစ်ရှူးကို အမှိုက်ပုံးထဲသို့ ပစ်လိုက်ပြီး လုဝမ်ရှင်း သူ့ဘေးမှဖြတ်သွားစဥ် သူ့အကြည့်များက လုဝမ်ရှင်း၏ ဘယ်နားရွက်ပေါ် ရောက်သွားခဲ့သည်။

ငွေရောင်ကြယ်ပုံနားဆွဲပဲ...

ကုယန်ရှန်းက လုဝမ်ရှင်း လှည့်ကြည့်လာချိန်တွင် သူ့အကြည့်များကိုရုတ်ပြီး သန့်စင်ခန်းထဲမှ ထွက်လာလိုက်သည်။

- ဒီး ဒီး...

လုဝမ်ရှင်း သန့်စင်ခန်းထဲမှ ထွက်လာစဉ် သူ့အခန်းဖော်ထံမှ WeChat ဖုန်းခေါ်ဆိုမှု ရရှိခဲ့သည်။

"ရှင်းရှင်း ဘယ်တွေရောက်သွားတာလဲ... စကားပြောနေရင်း ပျောက်သွားလို့..."

လုဝမ်ရှင်းက မက်ဆေ့ခ်ျပို့ပြီးနောက် ချက်ချင်းအဆက်အသွယ်ပြတ်သွားကာ သူ့ဘက်မှ WeChat မက်ဆေ့ချ်များစွာ ပို့ခဲ့သော်လည်း လုဝမ်ရှင်းက စာမပြန်လာသောကြောင့် ဖုန်းဆက်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

"မင်း ကျေးဇူးကြောင့်လေ...ငါ ရုပ်ရှင်ဧကရာဇ်ကုနဲ့ တွေ့ခွင့်ရခဲ့တာ..."

လုဝမ်ရှင်းက ခေါင်းစောင်းပြီး ဖုန်းကို ခေါင်းနှင့် ပခုံးကြားညှပ်ကာ သူ၏သွယ်လျလှပသောလက်များကို ရေပိုက်ခေါင်းအောက်သို့ ဆန့်လိုက်သည်။ ကျလာသော အေးစက်စက်ရေများက လုဝမ်ရှင်းကို လက်ပြန်ဆုတ်လုမတတ်ဖြစ်သွားစေခဲ့သည်။

သူ့အခန်းဖော်၏လေသံထဲ၌ ဖုံးဖိမရသော အံ့အားသင့်မှုရှိနေခဲ့သည်။

"မင်း ကုယန်ရှန်းနဲ့ တွေ့ခဲ့တာလား...သူက အပြင်မှာ TV ထဲကထက် ပိုချောလား..."

"အင်း ချောပါတယ်..."

လုဝမ်ရှင်းက ဝတ်ကျေတန်းကျေတုံ့ပြန်လိုက်ပြီး တစ်ရှူးနှစ်ရွက်ဆွဲထုတ်ကာ သူ့လက်များကို ဂရုတစိုက်သုတ်လိုက်သည်။

"မင်း သူ့အပေါ်မှာ အမြင်ကောင်းချန်ထားခဲ့ရဲ့လား..."

"ငါ အင်တာဗျုးမတက်ရဘူး..."  

လုဝမ်ရှင်းက ရှင်းပြလိုက်သည်။

"ငါ့အေးဂျင့်မှာက အရေအတွက်အကန့်အသတ်ရှိတယ်...အနုပညာရှင်တိုင်း ပါလို့မရဘူး..."

လုဝမ်ရှင်းမှာ သူ့အခန်းဖော်ကို မူလက စာရင်းထဲ၌ သူ့နာမည်ပါခဲ့သော်လည်း လွန်ခဲ့သောအပတ်က သူ ကျန်းကျန့်ချင်ကို ခေါင်းရိုက်ခွဲခဲ့သဖြင့် ဝမ်မန်က သူ့ကို အင်တာဗျူးစာရင်းမှ ဖယ်ရှားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်ကိုမူ မပြောလိုက်ချေ။

သူ့အခန်းဖော်က နှမြောပြီး အနည်းငယ် သံသယဖြစ်သွားခဲ့သည်။

"မင်းရဲ့အေးဂျင့်က အမြင်အာရုံချို့တဲ့နေတာလား...မင်းရဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ဆို ဖျော်ဖြေရေးလောကမှာ ထိပ်ဆုံးရောက်နိုင်တာကို..."

"အဲဒီလောက် ချဲ့ကားပြောနေစရာမလိုပါဘူးကွာ..."  

လုဝမ်ရှင်းက အပြုံးတစ်ခုဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

"ဘာမှချဲ့ကားပြောနေတာမဟုတ်ဘူး... မင်း ပထမနှစ်တုန်းက ကျောင်းစတက်တဲ့ အပတ်မှာတင် ကျောင်းဝဘ်ဆိုဒ်ပေါ်မှာ မင်းအကြောင်းပြောထားတဲ့ပို့စ်တွေ ပလူပျံနေခဲ့တာကို မင်းလည်း သိတာပဲ..."

"ငါ တစ်ခါတလေကျ မင်းရဲ့အေးဂျင့်က မင်းကို ဝှက်ထားဖို့ လက်မှတ်ထိုးခဲ့တာလို့ သံသယရှိမိတယ်...သူက မင်းကို ဘာအရင်းအမြစ်မှ မပေးတဲ့အပြင် ခဏခဏ ဖြတ်ချခဲ့သေးတယ်...သူ့လိုအေးဂျင့်မျိုး ဘယ်လိုလုပ်ရှိနိုင်ရတာလဲ..."

လုဝမ်ရှင်း တွေးလိုက်မိသည်။

အဲဒါက မမှန်သေးဘူး...

ဝမ်မန်က ငါ့ကို အရမ်းလည်းဂရုစိုက်တယ်...အထူးသဖြင့် စပွန်ဆာရဲ့အိပ်ရာပေါ်တင်ပေးတဲ့နေရာမှာပေါ့...

အခန်းဖော်က လုဝမ်ရှင်း ထိုအကြောင်းကို မပြောလိုခြင်းဖြစ်မည်ဟု တွေးမိသောကြောင့် ဆက်မပြောတော့ဘဲ မေးလိုက်လေသည်။

"မင်း ဘယ်တော့ ကျောင်းပြန်လာမှာလဲ... ငါတို့ နောက်အပတ်ကျရင် နောက်ဆုံးပရောဂျက်ထပ်ရမှာ..." 

"ငါ ကုမ္ပဏီမှာပဲ ရှိသေးတယ်...မကြာခင် ကျောင်းပြန်လာခဲ့မယ်..."

သူ စာချုပ်ဖျက်သိမ်းရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ကတည်းက ဖြတ်ခုတ်ခံခဲ့ရသော အရင်းအမြစ်များကို ဂရုမစိုက်တော့ချေ။

ယခု သူ့အတွက် အရေးကြီးဆုံးအရာက နောက်ဆုံးပရောဂျက်ကို အပြီးသတ်ကာ ကုမ္ပဏီနှင့် စာချုပ်ဖျက်ရန်အတွက် အစီအစဉ်ဆွဲရန်ဖြစ်သည်။

လုဝမ်ရှင်းက ကျောင်းစောစောပြန်ရန် ပြင်လိုက်ပြီး ကော်ရစ်ဒါ၌ ဓာတ်လှေကားကို စောင့်နေလိုက်သည်။

ကော်ရစ်ဒါတွင် မီးခိုးရောင်ဆံပင်ဖြင့် ကောင်လေးတစ်ဦးက သူ့ဆီပြေးလာပြီး သူ နှုတ်ဆက်သည်ကိုပင် မစောင့်ဘဲ ပွေ့ဖက်လာခဲ့သည်။

"ရှင်းရှင်း...ရှင်းရှင်း..."

လုဝမ်ရှင်း၏မျက်ခွံများ လှုပ်ရှားသွားပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ လူကို ဆွဲခွာလိုက်သည်။

"ဝေ့ဇယ်..."

 ***

"စကားမပြောကြနဲ့...ရှေ့တန်းနဲ့ နောက်တန်းမှာညီညီရပ်ကြ..."

အနုပညာရှင်အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့က လေ့ကျင့်ရေးအခန်းထဲတွင် ရပ်နေကြပေသည်။

ကုယန်ရှန်းနှင့် သူ့မန်နေဂျာ ရှန့်ချောင်က စီနီယာခေါင်းဆောင်များနှင့်အတူ လေ့ကျင့်ရေးအခန်းရှေ့ရှိ ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်နေသည်။

ဒါရိုက်တာရှုက ကုယန်ရှန်း၏မန်နေဂျာဖြစ်သူ ရှန့်ချောင်ထံသို့ နာမည်စာရင်းကို ပေးပြီးနောက် ခေါင်းလှည့်ကြည့်လိုက်ရာ စိုးရိမ်နေသည့် အမူအရာဖြင့် ရှေ့၊ နောက် အပြန်ပြန်လျှောက်နေသော ဝမ်မန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"နင် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ...ဂနာကိုမငြိမ်နိုင်ဘူး..."

ဝမ်မန်က ဒါရိုက်တာရှု လက်အောက်မှ ထွက်သူဖြစ်ပြီး သူမ၏အမူအရာကို ကြည့်ရုံဖြင့် ဒါရိုက်တာရှုက သူမ၏လုပ်‌ဆောင်မှုအပေါ် မကျေမနပ်ဖြစ်နေကြောင်း ပြောနိုင်သည်။ သို့သော် သူမ ၎င်းကို ဂရုမစိုက်နိုင်အားဘဲ အသံတိုးတိုးဖြင့်ပြောလိုက်သည်။  

"ဝမ်ယွီ အခုထိ ရောက်မလာသေးဘူး..."

ဒါရိုက်တာရှု၏မျက်နှာထားက ချက်ချင်းပြောင်းသွားခဲ့သည်။ 

"နင် ဝမ်ယွီကို စောစောလာဖို့ မပြောထားဘူးလား..."

"ဝမ်ယွီက ဒီနေ့ မဂ္ဂဇင်းတစ်ခုသွားရိုက်ရတာ...ကျွန်မလည်း ဒီလောက်ကြာမယ်လို့ မထင်ထားဘူး..."

မူလက ထိုမဂ္ဂဇင်းကိုရိုက်ကူးရမည့်သူမှာ လုဝမ်ရှင်းဖြစ်သော်ငြား ဝမ်မန်က ၎င်းကို ဝမ်ယွီထံပေးခဲ့သည်။ မမျှော်လင့်စွာပင် ရိုက်ကူးရေးအချိန်က ရသစုံရှိုးအတွက် အင်တာဗျူးချိန်နှင့် တိုက်နေခဲ့သည်။

"မရောက်သေးတဲ့သူရှိနေတာလား..."  

ရှန့်ချောင်က သူတို့နှစ်ယောက်ကြားမှ စကားဝိုင်းကို တစွန်းတစကြားပြီး မေးခွန်းထုတ်နေသောအကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

ဒါရိုက်တာရှုက ဝမ်မန်ကို တစ်ချက်စိုက်ကြည့်ပြီး ရှန့်ချောင်ဘက်သို့ အပြုံးဖြင့် လှည့်ကာ တောင်းပန်လိုက်သည်။

"တောင်းပန်ပါတယ်...မရောက်သေးတဲ့ အနုပညာရှင်တစ်ယောက်ရှိနေလို့ပါ..."

ဒါရိုက်တာရှုမှာ ကုယန်ရှန်းနှင့် ပထမဆုံးအကြိမ်တွေ့ခြင်းဖြစ်သည့်တိုင် ဤနယ်ပယ်ထဲရှိ လူများထံမှ ကုယန်ရှန်းက နှိမ့်ချပုံပေါ်သော်လည်း အေးစက်သောအကျင့်စရိုက်ရှိပြီး အတုအယောင် လောကဝတ်များကို သဘောမကျ၍ လူအများကို မကြာခဏ မျက်နှာသာပေးလေ့မရှိကြောင်း သူမ ကြားဖူးခဲ့သည်။

အရေးကြီးဆုံးနှင့် လူသိများသော အရာမှာ ကုယန်ရှန်းက အချိန်မတိကျသူများကို မုန်းသည်ဟု လူသိရှင်ကြားပြောဖူးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ဒါရိုက်တာရှုက အသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်သည်။ သူမ ကုယန်ရှန်းနှင့် တွေ့သည်မှာမကြာသေးသော်လည်း ကုယန်ရှန်း၏ဒေါသကိုသွားစွမိနေပြီဖြစ်သည်။

ကုယန်ရှန်း သူတို့အပေါ် ပိုဆိုးသောအမြင် မထင်ကျန်ရစ်စေရန် ဒါရိုက်တာရှုက စက္ကန့်အနည်းငယ်ကြာ စဉ်းစားပြီးနောက် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချကာ ပရော်ဖက်ရှင်နယ်အပြုံးတစ်ခုဆင်၍ ပြောလိုက်သည်။

"ကုလောင်ရှီးရဲ့အချိန်ဇယားတွေပြည့်နေတယ်ဆိုတာ ကျွန်မ သိပါတယ်...ကျွန်မ အေးဂျင့်ကို နောက်ကျတဲ့သူတွေ လာစရာ မလိုဘူးတော့ဘူးလို့ ပြောခိုင်းလိုက်ပါမယ်..."

"ကျွန်တော် အစောကြီးရောက်နေတာပါ..."  

ကုယန်ရှန်းက မျက်လွှာချပြီး နာရီကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။  

"ဆယ်မိနစ်စောင့်ပေးပါ့မယ်..."

ကုယန်ရှန်း၏စကားကိုကြားချိန်တွင် ဒါရိုက်တာရှု၏မျက်လုံးများက မယုံကြည်နိုင်စွာ ပြူးကျယ်သွားခဲ့သည်။ 

ငါ နားကြားများ မှန်တာလား...

ကုယန်ရှန်းက စိတ်မပျက်ရုံတင်မကဘူး စောင့်ဖို့ ဆန္ဒတောင် ရှိနေသေးတယ်... 

၎င်းက အနည်းငယ်မှော်ဆန်သည်ဟု ဒါရိုက်တာရှု ခံစားလိုက်ရပြီး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကုလောင်ရှီး... ကျွန်မ အေးဂျင့်ကို အခုချက်ချင်းမြန်မြန်လုပ်ခိုင်းလိုက်ပါ့မယ်..."

ရှန့်ချောင်က မျက်ခုံးပင့်ပြီး ကုယန်ရှန်းကို ကြည့်ကာ တည့်တိုးပြောလိုက်သည်။ 

"မင်းကြည့်ရတာ တစ်ခုခုမှားနေသလိုပဲ..." 

ကုယန်ရှန်း သူ့နာရီကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီး ရှန့်ချောင်ကို အချိန်ကြည့်ခိုင်းလိုက်သည်။

၂:၅၁...

ချိန်းထားတဲ့အချိန်ထက် ကိုးမိနစ်စောနေသေးပေမယ့်...

တစ်ခုခုမှားနေတုန်းပဲ...

ဒါက လူရွေးပွဲဆိုမှတော့ အရွေးခံကြမယ့်လူတွေက ပြည့်ပြည့်ဝဝကြိုပြင်ဆင်ထားသင့်တယ်...ဘယ်သူက အချိန်အတိအကျစောင့်ပြီးလာလို့လဲ...

ဒါက ရုပ်ရှင် ဒါမှမဟုတ် ဒရမ်မာဇာတ်လမ်းအတွက် လူရွေးပွဲဆိုရင် အနုပညာရှင်အများစုက နာရီဝက်လောက်ပိုစောလာကြမှာ... ဒါမှမဟုတ် အဲဒီထက် ပိုစောစောတောင် လာလောက်တယ်...

ကုယန်ရှန်းက ဆယ်မိနစ် စောင့်ပေးနေတယ်တဲ့လား...ကျစ် မယုံနိုင်စရာပဲ... 

-ဘီးဇ်

သူ့အိတ်ကပ်ထဲရှိ ဖုန်းက အကြိမ်အနည်းငယ် တုန်ခါလာသဖြင့် ကုယန်ရှန်း ဖုန်းထုတ်ကာ WeChatကို နှိပ်လိုက်သည်။

[ကြက်တွေထက် စောစောထသူ] 

- ကျွန်တော့် ကြယ်ပွင့်လေးကို တွေ့ပြီးပြီလား...

[ကြက်တွေထက် စောစောထသူ]

-လက်မှတ်ရအောင် ကူညီပေးဖို့ မမေ့နဲ့နော် ကတိပေးထားတယ်...

[.] 

- ငါသဘောမတူခဲ့ပါဘူး...

ကုယန်ရှန်း မက်ဆေ့ချ်ပို့ပြီးသည်နှင့် နောက်ထပ် WeChatမက်ဆေ့ချ် တစ်ဒါဇင်ခန့် ဆက်တိုက်ရရှိခဲ့သည်။

ကုယန်ရှန်းက ဖုန်းကို မကြည့်လျှင်ပင် မည်သူပို့လိုက်သည်ကို သိသောကြောင့် နှိပ်မကြည့်တော့ချေ။ ရှန့်ချောင်က ၎င်းကို အမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်မိရာ chat profile ပေါ်ရှိ ရုပ်ဆိုးလှသော 'ရောင်စုံကြက်ဖကြီး' ကြောင့် ထိတ်လန့်သွားပြီး သူ့နဖူးပေါ်ရှိသွေးကြောများ ဆောင့်ခုန်သွားခဲ့သည်။

"မင်းညီလေးလား..."

"အင်း..."

"သူ ဘာထပ်တောင်းပြန်ပြီလဲ..."

ကုယန်ရှန်းက ဖုန်းကို သူ့အိတ်ထဲပြန်ထည့်ပြီး ပေါ့ပါးစွာပြောလိုက်သည်။ 

"လက်မှတ်..."

ရှန့်ချောင်က အနည်းငယ် ဆွံ့အသွားသော်လည်း ဘာမေးခွန်းမှထပ်မမေးချေ။ သူ့အတွက် ကုယန်ရှန်း၏ညီလေး လက်မှတ်တောင်းသည်က ပထမဆုံးအကြိမ်မဟုတ်ချေ။

အဓိကအကြောင်းရင်းမှာ ကုယန်ရှန်း၏ ညီက စိတ်အပြောင်းအလဲများသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ သူက တစ်နှစ်တွင် အိုင်ဒေါပေါင်းများစွာ၏ဖန်ဖြစ်နိုင်သော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် ထိုအိုင်ဒေါ၏မကောင်းသတင်းများ ပေါ်လာချိန်တွင် သူ အမြဲ anti ဖန် အဖြစ်သို့ပြောင်းသွားခဲ့သည်။

"အဲဒါအတွက်ကြောင့်နဲ့ ဆယ်မိနစ်ထပ်စောင့်တာလား..."

ကုယန်ရှန်းက မငြင်းပေ။ သို့သော် အမှန်တွင် ကုယန်ရှန်း၏အေးဂျင့်တစ်ယောက်အနေဖြင့် သူ့ကိုယ်စား လက်မှတ်တောင်းလိုပါက မန်းဂိုးအင်တာတိန်းမန့်၏ အနုပညာရှင်များကို မျက်နှာချိုသွေးရုံသာဖြစ်သည်။

သေချာစွာပင် ရှန့်ချောင်က ထိုကဲ့သို့ အသေးအမွှားကိစ္စကို ဂရုမစိုက်ချေ။ သူက ဧည့်သည်ရွေးချယ်ခြင်းကိုသာ ပိုဂရုစိုက်သည်။

အစောပိုင်းနှစ်များတွင် ကုယန်ရှင်းက ယခုကဲ့သို့ အေးတိအေးစက်နှင့် လျစ်လျူရှုတတ်သူ မဟုတ်ချေ။ သူက အရည်အချင်းကို နှစ်သက်ပြီး အရည်အချင်းရှိသော လူသစ်များကို မြှင့်တင်ပေးရန် ဆန္ဒရှိခဲ့သည်။

သို့သော် လူသစ်အများစုက ရည်ရွယ်ချက်ကောင်းများ မရှိကြချေ။ သူတို့က သူတို့ရှေ့ရှိ အမြတ်အစွန်းငယ်များကိုသာ မြင်ကြပြီး ကုယန်ရှန်း၏ ကျော်ကြားမှုကို အသုံးချကြ၍ သူတို့ နာမည်ကြီးလာစေရန် ဖြတ်လမ်းကိုသာ အလွယ်လိုက်လိုကြသည်။

နောက်ပိုင်းတွင် ကုယန်ရှန်းက အလုပ်သဘောအရ လိုအပ်မှသာ လူသစ်များနှင့် အဆက်အသွယ်လုပ်ပြီး ထူးမခြားနားသာ ဆက်ဆံခဲ့သည်။ ဤရသစုံရှိုးက သံသယမရှိစွာပင် ထိုအနုပညာရှင်များအတွက် အခွင့်အရေးကောင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။

ထိုအနုပညာရှင်များက ရသစုံရှိုးတွင် ရုပ်ရှင်ဧကရာဇ်နှင့် ပါဝင်နိုင်မည်ဆိုပါက ရည်ရွယ်ချက်ဆိုးများမရှိဘဲ ကောင်းကောင်းပြုမူနိုင်လိမ့်မည်ဟု ရှန့်ချောင်မယုံချေ။

ထို့အပြင် ၎င်းက ကုယန်ရှန်းပါဝင်သော ပထမဆုံး ပြင်ပလက်တွေ့ ရှိုးဖြစ်ပြီး တရားဝင် မကြေငြာရသေးမီမှာပင် အာရုံစိုက်မှုများစွာကို ဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့သည်။ ရှိုးတွင် ဖျော်ဖြေရေးလောကရှိ နာမည်ကြီးသုံးဦးက သူတို့ပါတနာများကို လွတ်လပ်စွာရွေးချယ်နိုင်သည့် အချက်က အင်တာနက်သုံးစွဲသူများကြား ဆွေးနွေးမှုမြင့်တက်နေသည်။

ဒါရိုက်တာအဖွဲ့က ကုယန်ရှန်းအပါအဝင် ဖျော်ဖြေရေးနယ်ပယ်ရှိ နာမည်ကြီး အနုပညာရှင်သုံးဦးကို သူတို့အမြင်နှင့် ကိုက်ညီသော ပါတနာများ ရွေးချယ်ရန် ကွဲပြားသော ဖျော်ဖြေရေးကုမ္ပဏီများသို့ သွားခိုင်းခဲ့သည်။ ၎င်းတွင် ကုယန်ရှန်းက မန်းဂိုးအင်တာတိန်းမန့်ကို ရွေးချယ်ခဲ့၏။

သူတို့က အင်တာဗျူးဧည့်သည်များဖြစ်သော်လည်း ကိုယ့်အဖွဲ့ဝင်ကို ကိုယ်တိုင်ရွေးချယ်ရမည်ဖြစ်ကာ ဒါရိုက်တာအဖွဲ့က သူတို့၏ရွေးချယ်မှုကို ဝင်ရောက်နှောင့်ယှက်မည်မဟုတ်ပေ။

အနုပညာရှင်အချို့က မေးခွန်းထုတ်လာခဲ့ကြသည်။

"ဒီတိုင်းကြည့်ရွေးရုံနဲ့ အဖွဲ့ဝင်ကောင်းကိုရွေးမိလားဆိုတာ ဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ..."

ဒါရိုက်တာက အဖြေပြန်ပေးခဲ့သည်။

"ဒီရှိုးက အရည်အချင်းပြရှိုးမဟုတ်ဘူး... မင်းတို့ကြိုက်သလိုရွေးလို့ရတယ်...ငါ သိပ်ဂရုမစိုက်ဘူး...မင်းတို့ ဘယ်လိုရွေးရမယ်မှန်း မသိရင် ဒီတိုင်း ရုပ်အချောဆုံးတစ်ယောက်ကိုပဲရွေးခဲ့လိုက်...ရုပ်ချောတဲ့လူတွေက ဒီဘက်ခေတ်ထဲမှာ နာမည်ကြီးတယ်... ဒါပေမယ့် အဲဒီလူက အရမ်းနာမည်ကြီးတဲ့သူဖြစ်လို့မရဘူး..."

သူတို့ရွေးချယ်ရမည့် အနုပညာရှင်များက ဖန်သားပြင်ပေါ်တွင် ပေါ်လာခဲသူဖြစ်ပြီး လူသစ်လုံးလုံးဖြစ်ရန် လိုအပ်သည်။

အဖွဲ့ဝင်ရွေးချယ်ခြင်းက ကိုယ်ပိုင်နှစ်သက်မှုအမြင်ပေါ်တွင် မူတည်ပြီး ရွေးချယ်လိုက်သူက အဖွဲ့ဝင်ကောင်းဖြစ်၊ မဖြစ်ကမူ အခြားကိစ္စတစ်ခုဖြစ်သည်။

ရှန့်ချောင်က ပူပန်နေသော အမယ်အိုကြီးကဲ့သို့ အလွန်အမင်းစိုးရိမ်နေသော်လည်း ကုယန်ရှန်းကမူ များစွာဂရုစိုက်ပုံမရချေ။

"အစ်..."

တိတ်ဆိတ်နေသော လေ့ကျင့်ရေးခန်းထဲ၌ အသံတစ်ခုက ရုတ်တရက်ထွက်လာခဲ့သည်။

လူတိုင်း တညီတညွတ်တည်းခေါင်းလှည့်ကြည့်လိုက်ရာ တံခါးဝတွင် ရပ်နေသော လုဝမ်ရှင်းနှင့် ဝေ့ဇယ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဝေ့ဇယ်က အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားသွားကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ ညှစ်လိုက်မိပြီး အသံတစ်ခုလုပ်မိခဲ့သည်။

"သူတို့ ဒီကို ဘာလာလုပ်ကြတာလဲ..."

လေ့ကျင့်ရေးခန်းထဲရှိ ကြယ်ပွင့်များက တီးတိုးပြောလာခဲ့ကြသည်။

"လုဝမ်ရှင်းကို အင်တာဗျူးစာရင်းထဲက ထုတ်လိုက်ပြီလို့ ကြားတယ်...ဒါဆို သူက ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလဲ..."

လုဝမ်ရှင်းက ထိုနေရာတွင် လူတိုင်း၏ အကြည့်များကို သတိမပြုမိသကဲ့သို့ ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းရပ်နေခဲ့သည်။ ဝေ့ဇယ်က ကို့ရို့ကားယားအမူအရာဖြင့် လုဝမ်ရှင်းနောက်တွင် ပုန်းနေပြီး လုဝမ်ရှင်း၏လက်မောင်းကို စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ဖက်ထားကာ သူ၏လှပသော မျက်နှာပေါ်တွင် ရှက်သွေးပါးပါးလေးပေါ်နေခဲ့သည်။

"တောင်းပန်ပါတယ်...ကျွန်တော် နှောင့်ယှက်ဖို့ မရည်ရွယ်......"

ဝေ့ဇယ် သူ့စကားကို အဆုံးမသတ်နိုင်မီ ဝမ်မန်က ဖြတ်ပြောလာခဲ့သည်။ သူမက မျက်မှောင်ကြုတ်ထားပြီး ဒေါသထွက်နေပုံရသည်။

"လုဝမ်ရှင်း ဒီမှာဘာလုပ်ဖို့ကြိုးစားနေတာလဲ...အခုချက်ချင်း ထွက်သွားစမ်း..."

လုဝမ်ရှင်းမှာ မူလက ထွက်သွားရန် ပြင်နေသော်လည်း ဝမ်မန်၏စကားကိုကြားချိန်တွင် လှုပ်ရှားရန် တုံ့ဆိုင်းသွားခဲ့သည်။

စောစောက အစည်းအဝေးခန်းထဲ၌ ဝမ်မန်က လုဝမ်ရှင်းကို အသံဖိုင်ဖျက်ပစ်အောင် ဆွဲဆောင်ရန် ထောက်ခံချက်များ၊ ရသစုံရှိုးများနှင့် အရာအားလုံးကို လေကြီးမိုးကြီးပြောခဲ့သည်။

လုဝမ်ရှင်းက လွယ်လွယ်အရူးလုပ်မခံသောကြောင့် ဝမ်မန် ခဏခန့် ပြန်ဆုတ်သွားခဲ့ရသည်။ သို့သော် လုဝမ်ရှင်းက အထိန်းအချုပ်မရှိဘဲ သူ မပြောသင့်သောစကားများပြောချလိုက်မည်ကို သူမ စိုးရိမ်ပေသည်။

ဝေ့ဇယ်က ဝမ်မန်၏ဒေါသထွက်နေသော အကြည့်ကြောင့် ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။ သူ လုဝမ်ရှင်း၏နောက်တွင် ရပ်နေပြီး တုပ်တုပ်မလှုပ်ဝံ့တော့ဘဲ သူ၏မိုက်ရူးရဲဆန်မှုကို မနေနိုင်စွာ နောင်တရမိခဲ့သည်။

သူက ကုယန်ရှန်း၏အမာခံဖန်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ သူ ကုယန်ရှန်းကို လျှို့ဝှက်စွာ သွားကြည့်ချင်သော်လည်း တစ်ယောက်တည်းမကြည့်ဝံ့သောကြောင့် လုဝမ်ရှင်းကိုပါ အတူဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။ မမျှော်လင့်စွာပင် သူကြောင့်နှင့် လုဝမ်ရှင်း ငြိစွန်းသွားခဲ့ရသည်။

လုဝမ်ရှင်းက ဝေ့ဇယ်၏လက်မောင်းထဲမှ သူ့ဘယ်လက်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ဘာမျှ မပြောနိုင်သေးမီ လေ့ကျင့်ရေးခန်းထဲတွင် ထိုင်နေသော ကုယန်ရှန်းက ရုတ်တရက် ထပြောလာခဲ့သည်။

"မှားဝင်လာပြန်တာလား..."

လုဝမ်

ရှင်း : "……"

ကုယန်ရှန်း၏လေသံက ရင်းနှီးနေပုံရပြီး 'ပြန်' ဟူသော စကားက လူအများ၏ စိတ်ကူးနိုင်စွမ်းကို နှိုးဆွပေးခဲ့သည်။

လုဝမ်ရှင်း ခဏခန့် ဘာပြောရမည်မသိဖြစ်သွားခဲ့သည်။

အေးတိအေးစက် ရုပ်ရှင်ဧကရာဇ်ကြီးရဲ့ လူမသိသူမသိဝါသနာက ဖလစ်တာများလား...