MM Story Teller

Chapter 62

Viewers 4k

👨‍❤️‍👨Chapter 62

အပြန်အလှန် နားလည်နေကြခြင်း

နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစောတွင် သွမ့်ရှူးထုံက အိတ်ဆွဲပြီး အမြန်ရထားဘူတာဆီ သွားရန် တက္ကစီခေါ်လိုက်သည်။ သူက ဘူတာဆီ စောစောရောက်နေပြီး ရထားက မထွက်သေး၍ လက်မှတ်ရောင်းသည့် နေရာနားက ထိုင်ခုံတွင် ထိုင်ရင်း ဖုန်းကြည့်နေလိုက်သည်။

ခဏအကြာ သူက ရင်းနှီးနေသော အေးစက်စက်ရနံ့ကို ခံစားမိလိုက်သည်။ သူက အလိုလိုခေါင်းမော့ကြည့်ရာ သူ့ဘေးတွင် ထိုင်နေသည့်သူကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုလူက မျက်လုံးထူထူ မျက်လုံးလှလှများနှင့် တစ်မူထူးခြားသော သွင်ပြင်ရှိသည်။

သွမ့်ရှူးထုံက အချိန်အတော်ကြာသည်ထိ တကယ် အံ့သြမိသွား၍ မယုံနိုင်ဟန် မေးလာသည် " ခင်ဗျားဘာလို့ ဒီရောက်နေတာလဲ..."

ရှီသွမ်းက သူ့ကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ကြည့်လာရင်း အေးအေးဆေးဆေး ပြောလာသည် " ကိုယ်လည်း အမြန်ရထားစီးမလို့လေ..."

သွမ့်ရှူးထုံ " ...ဘယ်တုန်းက လက်မှတ် ဝယ်လိုက်တာလဲ..."

"မနေ့ညက..."

သွမ့်ရှူးထုံက လက်ခံဖို့ ငြင်းဆန်နေမိသည်။ သူက မေးလိုက်သည် " ဒီလိုအားလပ်ရက်မျိုးမှာ ရထားလက်မှတ် ဝယ်ဖို့က တော်တော်လေး ခက်တယ် မဟုတ်ဘူးလား..."

သူက လက်မှတ်ကို ရက်ကြိုပြီး ဝယ်ခဲ့ရသည်။ ထိုအချိန်ကတောင် လက်မှတ်ရဖို့ အချိန်အတော်ကြာခဲ့သည်။ ကံကောင်း၍ နောက်ဆုံးတွင် လက်မှတ်တစ်စောင်ရဖို့ လုပ်နိုင်ခဲ့သည်။

ရှီသွမ်းက ယခင်အတိုင်း သူ့လုပ်ရပ်က ဘယ်လောက်ထိ အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာဖြစ်သွားစေမှန်း မသိသလို မျက်နှာထားနှင့် ပြောလာသည် " ချန်နင်နဲ့ လျိုကျစ်ဖေးတို့နှစ်ယောက်လုံး ကူရှာပေးခဲ့တာလေ...."

ကံကောင်း၍ သူက လက်မှတ်ရသွားခဲ့သည်။

သွမ့်ရှူးထုံ "...."

ဒီလိုကံမျိုးကတော့ ထီလက်မှတ်ဝယ်လိုက်တာမှ ပိုကောင်းဦးမယ်။

[T/N :တရုတ်မှာ လနှစ်သစ်ကူးပွဲတော်တို့ နွေဦးကြိုပွဲတော်တို့လို မိသားစုစုံညီအားလပ်ရက်တွေမှာဆို အပြင်မှာရောက်နေတဲ့ သူတွေက မိဘအိမ်ပြန်ကြပါတယ်။ ဒါကြောင့် လမ်းတွေမှာဆို ကားတွေကြပ်နေပြီး အများပြည်သူသုံး ယာဥ်တွေကလည်း လက်မှတ်တွေ ရောင်းကုန်သွားပါတယ်။ ဒါကြောင့် နောက်ဆုံးမိနစ်အတွင်းမှာ လက်မှတ်ရဖို့ဆိုတာ ရယ်စရာကောင်းအောင် ခက်ခဲပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီအရာက ရှီသွမ်းက ရထားလက်မှတ်ကို ဘယ်လိုရခဲ့တယ် သွမ့်ရှူးထုံနဲ့ ထွက်ခွာချိန်တူဖို့ ဘာတွေလုပ်ခဲ့တယ်ဆိုတာကို ပြနေတာပါ။]

အမြန်ရထားက လူစည်နေသည်။ လမ်းပေါင်းစုံမှ သွားကြလာကြသူများနှင့် ပြည့်နေ၏။ သွမ့်ရှူးထုံက ဖုန်းကို လက်ထဲကိုင်ထားရင်း ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်ပြီး စဥ်းစားခန်းဝင်နေမိသည်။

စိတ်ခံစားမှုပိုင်းတွင် သူက သဘောပေါက်မမြန်သော်လည်း ရှီသွမ်း၏ ယခုလုပ်ရပ်က တစ်ခုခုပဲလို့ ပြောနိုင်သည်။

ရှီမိသားစုရဲ့ ကြီးမြတ်တဲ့ ဥက္ကဌကြီး...သူ ဒီလိုမျိုး ကွဲအက်သွားအောင် ဘာကများ ဖြစ်စေခဲ့တာပါလိမ့်။

တစ်ခဏမျှ စဥ်းစားပြီးနောက် သွမ့်ရှူးထုံမှာ မနေနိုင်ပဲ မေးမိတော့သည် " အရင်တုန်းကရော အမြန်ရထား စီးဖူးရဲ့လား..."

ရှီသွမ်း၏ လွတ်နေသော ဘေးဘက်တွင် သူစိမ်းတစ်ယောက်က ထိုင်လာသည်။ ထိုလူက တော်တော်လေး နေရာယူလာသည်။ ထို့ကြောင့် ရှီသွမ်းမှာ သွမ့်ရှူးထုံဘက် တိုးရတော့သည်။ ထို့နောက် သူက ပြန်ဖြေလာသည်

" ဟင့်အင်း...မစီးဖူးဘူး..."

သွမ့်ရှူးထုံ " ...ဒါဆို ကျွန်တော့်နားမှာ နေပါ..."

သွမ့်ရှူးထုံက ရှီသွမ်း၏ အိုင်ကျူနှင့် ပတ်သက်ပြီး ယုံကြည်ချက်ရှိသော်လည်း ထိုလူ လမ်းပျောက်သွားမှာ စိုးရိမ်မိသည်။ ဘယ်လိုထူးဆန်းတဲ့ စိတ်ကြီးပါလိမ့်။

သွမ့်ရှူးထုံက သူ့စိတ်ထဲ သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်တင်နေရင်း ရှီသွမ်း၏ နာနာခံခံ စကားသံကို ကြားလိုက်ရသည် " ကောင်းပါပြီ..."

သူက မေးလာသည် " ခင်ဗျားရဲ့ လက်မှတ်က အတွဲဘယ်လောက် ထိုင်ခုံဘယ်လောက်လဲ..."

ရှီသွမ်းက ဖုန်းထုတ်လိုက်ပြီး အချက်အလက်ကို ကြည့်လိုက်ရင်း ပြန်ဖြေလာသည် "အတွဲ၆...နံပါတ်၆စီ"

သွမ့်ရှူးထုံက တစ်ခဏမျှ အံ့သြသွားရသည်။ တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ...သူလည်း အတွဲ၆ပဲ ထိုင်ခုံက ဘေးချင်းကပ်လျက်မဟုတ်တာပဲ ရှိတယ်...

ထိုအချိန် စပီကာကနေ ကြေညာသံထွက်လာပြီး လက်မှတ်ဂိတ်လည်း ပွင့်လာသည်။

သွမ့်ရှူးထုံက လက်ဆွဲအိတ်ကို ကောက်ကိုင်ရန်ပြင်လိုက်ချိန် ရှီသွမ်းက သူ့အိတ်၏ လက်ကိုင်ကို ယူလာသည်။ ထို့နောက် အသားကျနေသလို အမူအရာနှင့် ဥက္ကဌကြီးရှီက ဆိုလာသည်

" အတူတူ တန်းစီကြအောင်လေ..."

လူတော်တော်များများက ကြိုပြီး တန်းစီးထားရသည်ကို ကြိုက်၍ သူတို့နှစ်ယောက် ဂိတ်ပေါက်ဝကို ရောက်သောအခါ လူတန်းကြီးက တော်တော်ရှည်နေပြီဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့က အတန်းနောက်ဆုံးကို သွားလိုက်ရသည်။ သူတို့သွားနေသည့်အချိန် လူတော်တော်များများကို ဆွဲဆောင်မိသွား၍ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ကြတော့သည်။

သူတို့ တန်းစီပြီးသွားချိန် သွမ့်ရှူးထုံက ရှီသွမ်းကို သတိပေးလာသည် " နာမည်ကတ်ကို အဆင်သင့်ပြင်ထားနော်..."

ရှီသွမ်းက ခေါင်းညိမ့်ပြလာရင်း သူ့နာမည်ကတ်လေးကို ထုတ်ကာ လက်ထဲ ကိုင်ထားမိသည်။ သူ့အတွက် အမြန်ရထားစီးဖို့ ပထမဆုံး တန်းစီဖူးခြင်းဖြစ်၍ သူလုပ်တာ သိပ်မကျွမ်းကျင်သေးမှန်း နားလည်နိုင်သည်။

သွမ့်ရှူးထုံကတော့ ချစ်စရာကောင်းသည်ဟု ထင်မိသည်။

သူတို့ လက်မှတ်စစ်ပြီးသွားသည့်အချိန် ရထားအလာကို စောင့်နေလိုက်သည်။ အကြာကြီးနေမှ သူတို့နှစ်ယောက်က အမြန်ရထားပေါ် ရောက်တော့သည်။ သွမ့်ရှူးထုံ၏ ထိုင်ခုံနံပါတ်က ၁၇အပ်ဖ်ဖြစ်၍ သူတိုနှစ်ယောက်က တော်တော်ဝေးသည်ဟု ပြောရမည်။

ရှီသွမ်းက သွမ့်ရှူးထုံ၏ အိတ်ကို အပေါ်က ထပ်ခိုးလေးထဲ ကူထည့်ပေးပြီးနောက် ၁၇အပ်ဖ်မှာပဲ ရပ်နေပြီး မလှုပ်ပေ။

သွမ့်ရှူးထုံက မေးလိုက်သည် "....ခင်ဗျားရဲ့ ခုံမှာ သွားမထိုင်ဘူးလား..."

ရှီသွမ်းက ခေါင်းငုံ့ပြီး သွမ့်ရှူးထုံကို ကြည့်လာသည်။ သူက ထိုင်ခုံနောက်ပိုင်းကို လက်တင်လိုက်ရင်း ပြောလာသည် " ခဏလောက် စောင့်ကြည့်ဦးမယ်.." ချန်နင်က အခြားသူနှင့် ထိုင်ခုံလဲလို့ရသည်ဟု ပြောလိုက်၍ သူလည်း လဲလို့ရမလား ကြည့်ချင်မိသည်။

သွမ့်ရှူးထုံက ငတုံးမဟုတ်ပေ။ အရမ်းသိသာနေတာ...ရှီသွမ်း ဘာလုပ်တော့မယ်ဆိုတာ သူ မခန့်မှန်းမိပဲ နေမှာလဲ...

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် လှပပြီး ချစ်စရာကောင်းသည့် မိန်းမငယ်လေးတစ်ယောက်က အိတ်ကြီးကြီးကိုင်ပြီး သူတို့ဆီ ဦးတည်လာနေလေသည်။ သူမက ထိုင်ခုံပေါ်က နံပါတ်အတိုင်း လိုက်ပြီး သူတို့ဆီ ရောက်လာသည်။ သူမက ရပ်နေသည့် ရှီသွမ်းနှင့် ထိုင်နေသည့် သွမ့်ရှူးထုံကို မြင်လိုက်ရချိန် အံ့သြမှင်သက်သွားရသည်။

အံ့သြသွား၍ သူမက စကားမဆိုနိုင်ပေ။ ရှီသွမ်းက ထိုင်ခုံလဲဖို့ ပထမဆုံးအကြိမ် မေးဖူးခြင်းဖြစ်၍ ဖြေးဖြေးချင်း ပါးစပ်ဟလာသည်။

တစ်ဖက်တွင်လည်း သွမ့်ရှူးထုံက ထရပ်လိုက်ပြီး အပြုံးလေးနှင့် ပြောလိုက်သည်။

" တောင်းပန်ပါတယ် မိန်းမလှလေး....ကျွန်တော်နဲ့ သူနဲ့ မိတ်ဆွေတွေပါ...ဒါပေမယ့် ထိုင်ခုံအတူတူ မရလို့...ကျွန်တော်တို့ ခုံလဲပေးလို့ရမလားမသိဘူး..."

ထိုမိန်းကလေးက ရှက်သွေးဖြာသွားပြီး အမြန်လက်ယမ်းပြလာသည် " နားလည်ပြီ...နားလည်ပြီ..." ထို့နောက် သူမက နောက်က အိတ်ကြီးကို ဆွဲပြီး ထွက်သွားတော့သည်။

နည်းနည်းသွားပြီးမှ သူမက ပြန်လှည့်လာရင်း ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ရယ်လာသည် " တဆိတ်လောက်နော်....သူ့ထိုင်ခုံက ဘယ်မှာလဲ..."

သွမ့်ရှူးထုံက သူမကို ၆စီကို ခေါ်သွားပေးလိုက်သည်။ သူမ၏ အိတ်အလေးကြီးကိုလည်း အပေါ်က ထပ်ခိုးဆီ တင်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမကို ဘယ်မှတ်တိုင်တွင် ဆင်းမလဲဆိုသည်ကိုပါ အသေးစိတ်မေးခဲ့သည်။ သူမက ယန်မြို့တော်ဟု ဖြေလာသောအခါ တိတ်တိတ်လေး စိတ်အေးသွားရသည်။

ဤသို့ဆိုလျှင် ကျန်သည့်ခရီးကို ထိုင်ခုံထပ်ပြောင်းဖို့ စိုးရိမ်စရာ မလိုတော့ပေ။

[T/N : ကောင်မလေးကသာ ယန်မြို့တော် မရောက်ခင် ဆင်းသွားရင် တစ်ခြားတစ်ယောက် တက်လာပြီး သူမနေရာမှာ ထိုင်ရမှာပါ။ အဲ့လိုဆို ရှီသွမ်းက အသစ်လာတဲ့သူနဲ့ ထိုင်ခုံထပ်လဲရပြန်ဦးပါမယ်။ ဒါကြောင့် သွမ့်ရှူးထုံက အဲ့လိုမလုပ်ရတော့လို့ ဝမ်းသာသွားတာပါ။]

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျ...." သွမ့်ရှူးထုံ၏ ဖြူဖြူစင်စင် အပြုံးလေးက မိန်းမငယ်လေး၏ မျက်နှာကို နီရဲသွားစေသည်။

" မဟုတ်တာ..မဟုတ်တာ...ကျွန်မအထုပ်တွေ သယ်ပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..."

သူ့ထိုင်ခုံသို့ ပြန်ရောက်သောအခါ သွမ့်ရှူးထုံက ရှီသွမ်း၏ နောင်တရနေသလို မျက်နှာကို ကြည့်မိရင်း မထိန်းနိုင်ပဲ ရယ်မိသည်။ သူက ရှီသွမ်း၏ ပုခုံးကို ပုတ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။

" လာလေ...ထိုင်ကြရအောင်..."

အမှန်တွင်လည်း သူ့အရပ်ကော ဆွဲဆောင်မှုနှုန်းကောက အရမ်းမြင့်နေသည်။ ထိုအတိုင်းရပ်နေလျှင် မျက်စိမလွှဲနိုင်အောင် ဖြစ်စေလိမ့်မည်။ အရင်ဆုံး ထိုင်လိုက်တာ ပိုကောင်းလေသည်။

ရှီသွမ်းက သွမ့်ရှူးထုံစကား နားထောင်ပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်သော်လည်း သူ့ခြေထောက်က ရှည်လွန်းနေသည့်အပြင် သူ့ရှေ့က ထိုင်ခုံနောက်ပိုင်းက နောက်ကို တော်တော်လေး ရောက်နေ၍ ခြေလျှောထိုင်ရတော့သည်။ သူက တော်တော်လေး နေရခက်နေပုံပင်။

သွမ့်ရှူးထုံက ရှီသွမ်းကြုံနေရသည့် ပြဿနာကို မြင်လိုက်ရချိန် တမင်သက်သက် မေးလိုက်သည် " အမြန်ရထားစီးရတဲ့ ခံစားချက်က ဘယ်လိုနေလဲ..."

ရှီသွမ်းက သူ့ကို လှည့်ကြည့်လာသည်။ သူ့မျက်လုံးထဲ နွေးထွေးသည့် အလင်းရောင်တစ်ခု ရှိနေပြီး နှုတ်ခမ်းထောင့်၌ အပြုံးတစ်ခု ပေါ်လာသည် " အရမ်းကောင်းတယ်..."

" ဘယ်လို ကောင်းတာလဲ..."

" အားလုံးကောင်းတယ်..."

ရထားက အရှိန်တင်ပြီး ယန်မြို့တော်ရှိရာ ခုတ်မောင်းနေသည်။ သွမ့်ရှူးထုံက စကားပြောရပ်လိုက်ပြီး ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်က ရှူခင်းကို ကြည့်နေလိုက်သည်။

ရထားထဲတွင် စကားပြောသံ ဖုန်းပြောသံ ဖုန်းထဲက ဗွီဒီယိုသံများနှင့် ကလေးအော်သံများ ပေါ်ထွက်နေသည်။ အရာရာတိုင်းက အသက်ဝင်နေသည်။

သွမ့်ရှူးထုံက မျက်လုံးပိတ်ထားလိုက်သည်။ သူ့ခေါင်းထဲတွင် ရှီသွမ်း၏ ပုံရိပ်များက တစ်ခုပြီးတစ်ခု ပေါ်လာသည်။ သူ့ခေါင်းထဲ ပုံရိပ်တစ်ခုချင်းစီက ပြတ်သားပြီး နက်ဝင်နေ၏။

အတိတ်တုန်းက ရှီသွမ်းက ဖိန်ရော့ဝိန်းအပေါ် ခံစားချက်ရှိနေတယ်ဆိုသည့် အချက်ကို လက်ကိုင်ထားပြီး ရှီသွမ်းအပေါ် ထားသည့် သူ့ခံစားချက်ကို မျက်ကွယ်ပြုထားမိသည်။ ယခု တိမ်ကင်းစင်သွားပြီး နေရောင်မြင်ရပြီဖြစ်၍ အမှန်တရားကိုလည်း ရိပ်တိပ်တိပ် မြင်နေရသလိုပင်။

ယင်းက သကာရည်အိုးလိုက် လောင်းခံရသည့်နှယ် သူ့နှလုံးသားက ပျော်ရွှင်မှုတို့ ပြည့်နေသည်။

သူက မျက်လုံးဖွင့်လိုက်ပြီး ဝီချတ်ကနေ မက်ဆေ့ချ်ပို့လိုက်သည် :[ အပြန်ကျရင်ရော အမြန်ရထား စီးဦးမှာလား...]

အချက်ပေးသံ ကြားလိုက်၍ ရှီသွမ်းက ဖုန်းဖွင့်ပြီး မက်ဆေ့ချ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူက လူငယ်လေး၏ ရည်ရွယ်ချက်ကို စဥ်းစားနေချိန် စားစရာ သောက်စရာများပါသည့် တွန်းလှည်းလေးရောက်လာပြီး တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ရှီသွမ်းခြေထောက်ကလည်း လမ်းပိတ်ထားသလို ဖြစ်နေလေသည်။

“ဆရာ...နည်းနည်းလောက် ရွေ့ပေးလို့ရနိုင်မလား..."

ရှီသွမ်းက ခြေထောက်ရုတ်လိုက်သော်လည်း ထိုင်ခုံနေရာက သေးလွန်း၍ သွမ့်ရှူးထုံဘက်ကို တိုးရတော့ရာ သူတို့နှစ်ယောက် ဒူးချင်းပွတ်မိသွားသည်။

ဘောင်းဘီစကနေ ဝင်လာသည့် တစ်ခြားသူ၏ ကိုယ်နွေးဓါတ်လေးကို နှစ်ယောက်လုံးခံစားမိလိုက်သည်။

ခဏကြာမှ သွမ့်ရှူးထုံက ခေါင်းငုံ့ပြီး ပြောလာသည်။

" သူမ သွားပြီ..."

" အင်း..." ရှီသွမ်းက သူ့ခြေထောက်ကို လမ်းကလေးကြား ပြန်ရွေ့လိုက်သည်။

လေထုက သိပ်သည်းလွန်း၍ နှလုံးခုန်မြန်စေကာ အသက်ရှူရပင် ခက်လာ၏။

ရှီသွမ်းက လက်တင်ခုံတွင် လက်ချောင်းများကို အလိုလို ပွတ်သပ်နေမိရင်း စိတ်အေးသွားချိန် ဝီချတ်ကနေ စာမပြန်ရသေးမှန်း သတိရသွားသည်။

ဒါပေမယ့် သွမ့်ရှူးထုံက ဘာပြောမလို့ပါလိမ့်။ သူကရော ဘယ်လို ပြန်ဖြေရပါ့မလဲ။ သူဖြေတာမှားသွားလို့ လူငယ်လေး စိတ်ဆိုးသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ။

ကိုယ်က ကိစ္စတစ်ခုကို ပိုပြီး ဂရုစိုက်လေလေ ထိုအကြောင်းကို အတွေးပိုများလေလေ ဖြစ်သည်။

ရှီသွမ်းက ထိုအရာနှင့် ဆက်စပ်သည့် အကြောင်းရာများကို အင်တာနက်တွင် ရှာကြည့်လိုက်သည် " တစ်ယောက်ယောက်က အပြန်ခရီးမှာရော အမြန်ရထား စီးချင်လားလို့ မေးလာရင် အဲ့ဒါ ဘာကို ပြောချင်တာလဲ..."

သေချာပေါက် ဘာအဖြေမှမထွက်လာပေ။

ဘယ်လောက်ပဲ တိကျပြတ်သားပြီး ကြောက်ရွံ့ရိုသေရသည့်သူ ဖြစ်ပါစေ သူတို့ ချစ်မိသွားသည်နှင့် မိုက်မဲသော သူများ ဖြစ်သွားကာ ခေါင်းထဲလည်း မစဥ်းစားတတ်ကြတော့ပေ။

သူက နှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့ပြီး စိတ်ဒုံးဒုံးချကာ ပြန်ဖြေလိုက်သည် [: အင်း...]

ပြန်စာကို မြင်သောအခါ သွမ့်ရှူးထုံက အကျယ်ကြီး ရယ်လိုက်ရင်း ပျော်ပျော်ကြီး စာပြန်လိုက်သည်[: အဲ့ဒါဆိုးတာပဲ...ကျွန်တော်က ကားကြုံလိုက်စီးချင်ပါတယ်ဆို...]

ရှီသွမ်း၏ ရင်တွင်းတစ်နေရာ : !!!

သူက အခြေအနေကို ပြန်ပြင်လိုက်သည် [: ဒါဆိုလည်း အတူတူကားစီးကြမယ်လေ.]

သွမ့်ရှူးထုံက မျက်ခုံးပင့်မိသွားသည်။ ထို့နောက် ရှီသွမ်းကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် သူတို့နှစ်ယောက်သား မျက်လုံးချင်းဆုံမိသွားလေသည်။ သွမ့်ရှူးထုံမှာ သူ့မျက်လုံးထက်က ပျော်မြူးရိပ်များကို မထိန်းနိုင်ခဲ့ပေ။

ပြတင်းပေါက်ကနေ နေရောင်ထိုးနေ၍ သူ့မျက်နှာဘေးဘက်ခြမ်းက တလက်လက်တောက်ပနေသည်။ သူက မစဥ်းစားတတ်လောက်အောင် ကြည့်ကောင်းနေခဲ့သည်။

ထိုတန်ဖိုးရှိသော အခိုက်အတန့်လေးတွင် ရှီသွမ်း၏ ရင်ထဲ နူးညံ့မှုများ အတိုင်းအဆမဲ့နေခဲ့သည်။ ချိုမြိန်မှုအားလုံးက သူရင်ထဲ ဝင်ရောက်ကုန်ပြီး နှုတ်ခမ်းဝထိ ပြည့်လျှံလာသလိုပင်။

ချိုမြိန်မွှေးပျံ့နေသည့် လေထုလေးက ဝီချတ်မက်ဆေ့ချ်သံကနေ နှောင့်ယှက်ခံလိုက်ရသည်။

သွမ့်ရှူးထုံက အောက်ငုံ့လိုက်ရင်း တစ်ဖက်လူ၏ ကံဆိုးမှုအတွက် မထိန်းနိုင်ပဲ ရယ်လိုက်မိသည်။

ရှီသွမ်းမေးလာမည်ကို မစောင့်ပဲ သူက ဖုန်းကို ယူပြီး သူ့ကို ပြလိုက်သည် " အဝေးပြေးလမ်းမပေါ်မှာ ကားတွေပိတ်နေတာတဲ့..."

" မင်းကို ဘယ်သူ ပို့တာလဲ..." ရှီသွမ်းက မေးလိုက်သည်။

သွမ့်ရှူးထုံက သူ့ဖုန်းကို ပြန်ယူလိုက်ပြီး မတ်မတ်ထိုင်လိုက်သည်

" အသစ်ခန့်ထားတဲ့ နည်းပညာသမားတစ်ယောက်ပါ..." သူက ရုတ်တရက် တစ်ခုခုကို တွေးမိသွားသည်။

" ချန်ကောနဲ့ လျိုကောတို့ရော ယန်မြို့တော်ကို ပြန်ကြတယ်မို့လား...သူတို့လည်း ကားပိတ်တဲ့အထဲ ရောက်နေမလား..."

ရှီသွမ်းက သူစိတ်ပူကြောင်း ပြရန် ချန်နင့်ဆီ ချက်ချင်း မက်ဆေ့ချ်ပို့လိုက်သည်။

သူက မက်ဆေ့ချ်ပို့ပြီးသည်နှင့် ချန်နင်၏ မချိမဆန့်ငိုသံကြီးနှင့် ပြန်စာကို ရရှိခဲ့သည် [: ဥက္ကဌရှီက အရမ်းဥာဏ်ကောင်းပြီး စဥ်းစားတတ်တာပဲ...အမြန်ရထားက အကောင်းဆုံးပဲ...အဝေးပြေးလမ်းက ပြွတ်သိပ်ညပ်နေတာ...]

ရှီသွမ်းက ခုနလေးတင် သူများကံဆိုးသည်ကို ပျော်နေသည့် သွမ့်ရှူးထုံ၏ပုံစံကို နားလည်သွားသည်။ လူငယ်လေးနှင့် အတူလိုက်ခဲ့သည်က သူကံကောင်းသွားသည်ဟု ခံစားမိသည်။

သူက ချန်နင်နှင့် လျိုကျစ်ဖေးဆီ နှစ်သိမ့်သည့်အနေနှင့် စာအိတ်အနီတစ်ခု ပို့ပေးလိုက်သည်။ ယင်းက သူလည်း သူတစ်ပါး ကံဆိုးသည်ကို ပျော်မိသွားသည့် အပြစ်ရှိစိတ်ကို သက်သာသွားစေရန် ဖြစ်သည်။

သူက သွမ့်ရှူးထုံဆီ သူ့ဝီချတ်ကို ပြလိုက်ရာ သွမ့်ရှူးထုံက စိတ်ရင်းနှင့် ချီးကျူးလိုက်၏ " အရမ်းကောင်းတဲ့ သူဌေးပါလား..."

သွမ့်ရှူးထုံအတွက် ဟန်လင့်ကို နှစ်သိမ့်သည့်အနေနှင့် စာအိတ်နီပေးဖို့ စဥ်းတောင်မစဥ်းစားပါချေ။

[T/N: ဖွီး...သွမ့်ရှူးထုံက ဒီအပိုင်းမှာတော့ သူများဒုက္ခရောက်တာကို ဝမ်းသာနေတဲ့ နတ်ဆိုးလေးပဲ]

သွမ့်ရှူးထုံနှင့် ရှီသွမ်းတို့က နှစ်ယောက်ကြား သက်တောင့်သက်တာ ဖြစ်အောင် ကြိုးစားနေကြသည်။ နောက်ဆုံးတွင် စကားစမြည်ပြောခြင်းက အမြန်ဆန်ဆုံးနှင့် အထိရောက်ဆုံး နည်းလမ်း ဖြစ်နေသည်။

" ဦးလေးရှီ ဆောင်းဦးကြိုပွဲတော်ကို ရှီယွိနဲ့အတူကုန်ဆုံးမှာလား..." သွမ့်ရှူးထုံက မေးလိုက်သည်။

ရှီသွမ်းက ခေါင်းညိမ့်ပြလာသည် " အင်း..."

သွမ့်ရှူးထုံက ထပ်မေးလိုက်သည် " သူ့အတွက် လက်ဆောင် ဝယ်ပြီးပြီလား..."

ရှီသွမ်းက အနည်းငယ် နေရခက်သွားသည် " ကိုယ် သူ့ကို လက်ဆောင်ဝယ်ပေးရဦးမှာလား..."

ဤကြောင်းပြောမှ သူက ရှီယွိကို လက်ဆောင်သိပ်မပေးဖူးသလိုပင်။

****

စာရေးသူမှာ ပြောစရာရှိပါတယ်။

မင်း အခြားသူတွေသိအောင် ပြောပြဖို့ မလိုတဲ့ အရာလေးတွေ ရှိတယ်နော်...

👨‍❤️‍👨

Prev Next