MM Story Teller

Chapter 52

Viewers 6k

🥘Chapter 52

ပိုင်ရှန်းကျစ်သည် ယနေ့လာသော စားသုံးသူများက အနည်းငယ် ထူးခြားနေသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ ယခင်က ပျားပန်းခတ်မျှ ဆူဆူညံညံ မြင်ကွင်းများနှင့် နခြားနားစွာ အပြင်ဘက်မှ လေထုက တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။ လိုင်းမှာရှိသော နောက်ဆုံးစားသုံးသူကို ဝန်ဆောင်မှု ပေးလိုက်ပြီး သူ့လက်များကို သုတ်ကာ သီးသန့်ဧရိယာကို သွားကြည့်လိုက်သည်။ ကြည့်ကြည့်ချင်းပင် အခြေအနေကို နားလည်သွားသည်။

သီးသန့်ဧရိယာထဲက စားပွဲတစ်ဝက်ကို တူညီသော နက်ပြာရောင်အင်္ကျီ နှင့် ဘောင်းဘီများ ဝတ်ဆင်ထားသော လူများက နေရာယူထားကြသည်။ သူတို့၏ စနစ်ကျသော စားသောက်မှု ပုံစံနှင့် တည်ငြိမ်လေးနက်နေသော လေထုကြောင့် အချိန်-အာကာသ စစ်မြေပြင်မှ ပြန်လာသော စစ်သားများ ဖြစ်ရမည်ဟု ချက်ချင်း ခန့်မှန်းလိုက်သည်။ သူတို့ဘေးမှာရှိနေသရွေ့ သုံးထောင်စားတော်ဆက်တွင် စားနေသော ဧည့်သည်များက စကားကို ကျယ်လောင်စွာ မပြောရဲကြပါပေ။ လူတိုင်း သူတို့ခေါင်းလေးများကို ငုံ့ကာ နာနာခံခံစားနေကြသည်။

တရုတ်မှာကြီးပြင်းလာသူ တစ်ယောက်အနေဖြင့် ပိုင်ရှန်းကျစ်က သဘာဝကျစွာပင် စစ်တပ်ဝန်ထမ်းများနှင့် စစ်သားများကို သဘောကျနှစ်သက် လေးစားပေသည်။ ဤစစ်သားများက အချိန်-အာကာသ စစ်မြေပြင်မှ အားလပ်ရက်ရထားသည်ကို တုလင်လင်ထံမှ သိလိုက်ပြီးနောက် ပိုင်ရှန်းကျစ် မီးဖိုချောင်သို့သွား၍ အနီရောင်နှင့် အဖြူရောင်မှိုစွပ်ပြုတ်များလုပ်ကာ တစ်ယောက်ချင်းစီအတွက် မေတ္တာလက်ဆောင်အနေဖြင့် အခမဲ့ကျွေးလိုက်သည်။

စစ်တပ်အရာရှိများ အံ့သြသွားကြသည်။ အပြင်၌ သူတို့အား ဤကဲ့သို့ ဦးစားပေးဆက်ဆံတာမျိုး ကြုံဖူးသည်မှာ ပထမဆုံးပင် ဖြစ်သည်။ ကမ္ဘာသုံးထောင်၌ သူတို့တွင် ခိုင်မာသော ရာထူးအာဏာများ ရှိကြသော်လည်း အပြင်လောကတွင်မူ မည်သူမှ သူတို့အား များစွာ အာရုံမစိုက်ကြပေ။ အထူးသဖြင့် ဂုဏ်သတင်းနည်းပါးသော ကလန်များမှလာသော အဆင့်နိမ့် အရာရှိလေးများအတွက် ဖြစ်သည်။ ပြင်ပကမ္ဘာ၌ သူ့တို့အား ဆက်ဆံပုံမှာ စစ်တပ်အတွင်းရှိရာထူးများထက် သူတို့၏နောက်ခံမျိုးနွယ်ပေါ် အခြေခံပြီး ဆက်ဆံကြခြင်းဖြစ်သည်။

သုံးထောင်စားတော်ဆက်တွင် မေတ္တာလက်ဆောင် အနေဖြင့် စွပ်ပြုတ်အပေးခံရလိမ့်မည်ဟု မည်သူမှ မမျှော်လင့်မိပေ။ မေတ္တာလက်ဆောင်လေး တစ်ခုသာဖြစ်သော်လည်း မည်သည်မှ မရသော အခြားစားသုံးသူများကို ကြည့်လိုက်ပြီး ဤသည်မှာ သူတို့အတွက် အထူးပြင်ဆင်ထားခြင်းဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ကြသည်။ အနည်းဆုံးတော့ စစ်မြေပြင်မှ သူတို့၏ ကြိုးစားအားထုတ်မှုများကို တစ်စုံတစ်ယောက်က အသိအမှတ်ပြုပေးခဲ့သည်။

စွပ်ပြုတ်ကို မြည်းကြည့်လိုက်ရာ ဘယ်လောက်တောင် အရသာရှိလဲ ဆိုသည်ကို သိသွားသည်။

အနံ့မွှေး၍ ချိုမြိန်ကာ နူးညံ့နေလေရာ တစ်ကျိုက်တည်း တန်းမျိုချလိုက်ကြသည်။ သူတို့၏ကြီးမားသောအစားစားချင်စိတ်နှင့် လျင်မြန်စွာပင် စွပ်ပြုတ်ကို အပြီးသတ်လိုက်ကြသည်။ အချို့က ပိုက်ဆံပေးဖို့ ဆန္ဒရှိကာ နောက်ထပ်စွပ်ပြုတ် ထပ်ရနိုင်မည်လားဟု မေးလာခဲ့သည်။ သို့သော် တုလင်လင်က သူတို့ဆိုင်၌ ရနိုင်သော စွပ်ပြုတ်ပွဲမှာ အကန့်သတ်ရှိသောကြောင့် အကုန် ကုန်သွားပြီဟု နောင်တများနှင့် အကြောင်းကြားလိုက်ရသည်။

ထိုသို့ကြားလိုက်ရသောအခါ စစ်သားများသာမက စွပ်ပြုတ်မရသော အခြားစားသုံးသူများပါ ဝမ်းနည်းစိတ်ပျက်သွားကြသည်။ သို့သော်ငြားလည်း စွပ်ပြုတ် အရသာလေးတောင် သူတို့ မသိလိုက်ရချိန်တွင် စစ်သားများက အနည်းဆုံးတော့ အရသာခံလိုက်ရသေးလေသည်။

--------------------------------------

စွပ်ပြုတ်ကို ပျော်ရွှင်ကျေနပ်စွာ သောက်ပြီးသွားသော မုန့်လန်က ကျိလန်အား စိတ်လှုပ်ရှားစွာ ကြည့်လိုက်သည်။

"အစ်မကျိ...ညီမ အစ်မကို မလိမ်ခဲ့ဘူးနော်..တကယ်အရသာရှိတယ် ဟုတ်တယ်မလား..."

ကျိလန်က မှန်ကန်ကြောင်း ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ ထိုဟင်းလျာများက အရသာရှိပေသည်။ သူမတို့မိသားစုမှ ခန့်ထားသော စျေးကြီးကြီး စားဖိုမှူး ပြင်ပေးသည့် ဟင်းလျာများထက်ပင် အရသာရှိသည်။

ကျိလန်၏ထောက်ခံမှုကြောင့် ကျေနပ်သွားပြီး မုန့်လန် ဆက်စားနေလိုက်သည်။ သူမတို့ မြိန်ရေရှက်ရေ စားသုံးနေစဥ်မှာပဲ ယောကျ်ားတစ်ယောက်က မျက်လုံးတွင် ဒေါသများ အပြည့်နှင့် သူမတို့အနား ချဥ်းကပ်လာခဲ့သည်။

"နောက်ဆုံးတော့ မင်းကိုတွေ့ပြီ..."

ယဲ့ယန်က သူအိမ်မှထွက်လာလာချင်းပင် ဤမိန်းမနှင့် တွေ့ရလိမ့်မည်ဟု မယုံကြည်နိုင်ပေ။

ဘယ်လောက်တောင် တိုက်ဆိုင်လိုက်သလဲ...

လွန်ခဲ့သော ငါးနှစ်ကသူမ သူ့အပေါ် မည်သည့်အရာများ လုပ်ခဲ့သည်လဲ မေးရန်အတွက် လှမ်းဖမ်းဖို့ရန် ကြံစည်ကာ တဟုန်ထိုး ပြေးသွားလိုက်သည်။ သို့သော်ငြား အံသြစရာကောင်းစွာ လေကလွဲ၍ မည်သည်ကိုမှ မဖမ်းမိခဲ့ပေ။ သူ ပြန်မတုံ့ပြန်နိုင်မီတွင် ခလုတ်တိုက်ကာ မြေပေါ် လဲကျသွားသည်။ စွပ်ပြုတ်ကို သောက်နေသော အမျိုးသမီးက အထက်စီးဆန်စွာ သူ့ကို ကြည့်လိုက်သည်။

"ရှင်က ဘယ်သူလဲ..."

ငါဘယ်သူလဲ....

ယဲ့ယန် အေးစက်စက်အပြုံးနှင့် မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်။

"ငါဘယ်သူလဲ ဟုတ်လား...မင်းက ဘယ်လိုလုပ် မသိရတာလဲ...လွန်ခဲ့တဲ့ငါးနှစ်က မင်းငါ့ကိုဘာတွေလုပ်ခဲ့တာလဲ..."

ကျိလန် အစပိုင်းတွင် မမှတ်မိသော်လည်း "လွန်ခဲ့သော ငါးနှစ်" ဟူသော စကားအား ကြားလိုက်သောအခါ ဝိုးတဝါးမှတ်ဥာဏ်များ ပြန်ပေါ်လာကာဤလူကို ယောင်ဝါးဝါး မှတ်မိသွားသည်။ လွန်ခဲ့သောငါးနှစ်က ဤလူသည် သူမ၏အိပ်ရာဖော် ဖြစ်ဖူးသည့်ပုံပင်။ သူမ သူ့ကို ဂရုတစိုက် စမ်းစစ်အကဲဖြတ်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ပြဿနာကို နားလည်သွားသည်။ စိတ်ဝိညာဥ်စွမ်းအင်များ အလွန်အမင်းကုန်ခန်းသွားခဲ့ပြီး အားနည်းသွားစေခဲ့သည်။

သူမအမှားကို သိသွားလျက် စိတ်ဝိညာဥ်သစ်သီးကို ထုတ်ကာ သူ့အရှေ့မှာ ချထားလိုက်သည်။

"အဲ့တုန်းက တကယ့်ကို ကျွန်မရဲ့ ပေါ့ဆမှုပါပဲ...ဒီအသီးစားလိုက်ရင် ရှင် ပြန်ကောင်းလာပါလိမ့်မယ်..."

စိတ်ဝိညာဥ်သစ်သီးတစ်လုံး!

ယဲ့ယန် သူ့ရှေ့ကအသီးကို ချက်ချင်း မှတ်မိလိုက်သည်။ ထိုအသီးက နဂါးကလန်တွင်တောင်တွေ့မြင်ခဲပြီး တကယ့် အဖိုးတန်ပစ္စည်းပင်။ ဤမိန်းမက ဘယ်နေရာကများ ရလာသည်လဲ... ထို့ပြင် သူမက ယခုလေးတင်မှ သူ့တိုက်ခိုက်မှုများကိုပင် ရှောင်နိုင်လိုက်သေးသည်။ ယဲ့ယန် မျက်နှာထားတင်းတင်းဖြင့် မေးလိုက်သည်။

"မင်းကဘယ်သူလဲ..."

ကျိလန် သူမခေါင်းကို လှည့်ကာ သူ့ကို လစ်လျူရှုလိုက်သည်။ စားပွဲဝိုင်းတစ်ဖက်တွင် ထိုင်နေသော မုန့်လန်က အားနည်းလှသော နဂါးကလန်အဖွဲ့ဝင်ကို အထင်တသေး ကြည့်လိုက်ပြီး ကျိလန်ကို ပြောလိုက်သည်။

"အစ်မကျိ...ဒီကြက်သားအစပ်ဟင်းကို စားကြည့်လိုက်... ဒီဟင်းကို အဆိပ်ရှိတဲ့အသီးတွေနဲ့ ချက်ထားတာလို့ပြောတယ် အရသာကကျ တကယ်ကောင်းတယ်ရယ်..."

ကျိ...

စားပွဲဘေး၌ ရပ်နေသောယဲ့ယန် တောင့်တင်းသွားသည်။ ဤမျိုးရိုးနာမည်သည် ကမ္ဘာသုံးထောင်တွင်ရှားပါးပြီး ထူးခြားသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ လူရာဂဏန်း အနည်းငယ်လောက်သာလျှင် မျိုးရိုးနာမည် "ကျိ" ရှိကြပြီး ထိုသူများကလည်း ခြွင်းချက်မရှိ နတ်ဘုရားကလန် "ကျိ"မိသားစုပင် ဖြစ်သည်။

စိတ်ဝိညာဥ်သစ်သီးကို ယူလျက် ယဲ့ယန် လှည့်ထွက်သွားသည်။ သူသည် သူ့ကိုယ့်သူ အရွက်တစ်ရွက်မှစွန်းထင်းခြင်းမရှိသည့် ပန်းအမြောက်အများကို ဖအောင်နိုင်သော ကြော့ရှင်းမြင့်မြတ်သူ ဟု အမြဲမှတ်ယူခဲ့သည်။ သို့သော် တစ်နေ့တွင် သူ မဖြေရှင်းနိုင်သော ပြဿနာတစ်ခုနှင့် ကြုံတွေ့ရလိမ့်မည်ဟု အနည်းငယ်ပင် မသိရှိခဲ့ပေ။ သူအခွင့်ကောင်းယူခံလိုက်ရပြီး ပိုဆိုးသည်မှာ တစ်ဖက်က သူ့ထက် အဆင့်အတန်းမြင့်မားလွန်း၍ သူ့အား စွမ်းအားမဲ့သွားစေသည်။

အစာ စားချင်စိတ်မရှိဘဲ တိတ်ဆိတ်စွာပင် ယဲ့ယန် လှည့်ထွက်သွားခဲ့သည်။ နဂါးကလန်မှ အထူးပြုလုပ်ထားသောယာဥ်ကို စီးကာ နှစ်အနည်းလောက် ပုန်းနေရန် အစီစဥ်ဆွဲလိုက်သည်။ ယာဥ်မထွက်ခွာမီ တစ်စက္ကန့်အလိုတွင် ကိုယ်ပျောက် နဂါးဝတ်စုံကိုဝတ်ထားသော ယဲ့လင်းက သတိလစ်နေသော ရှောင်လုံကို တိတ်တိိတ်လေး သယ်ဆောင်၍ နောက်ခန်းထဲသို့ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ဝင်သွားလိုက်လေသည်။

--------------------------------

မွန်းလွဲပိုင်း ၅ နာရီသည် အလုပ်ရှုပ်ဆုံးအချိိန်ဖြစ်သည်။ ပိုင်ရှန်းကျစ် မီးဖိုချောင်ထဲတွင် အလုပ်ရှုပ်နေချိန် ရုတ်တရက် ရှောင်လုက လှေကားပေါ်မှ ဒယိမ်းဒယိုင်ဆင်းလာကာ သူ့ခြေထောက်လေးကို ကိုင်လျက် ငိုလာခဲ့သည်။

"ဦးလေး...ရှောင်လုံပျောက်သွားပြီ...."

ပိုင်ရှန်းကျစ် လက်ထဲမှ ယောက်ချိုဇွန်းက ပြုတ်ကျသွားပြီး အပေါ်ထပ်ကို တဟုန်ထိုးပြေးသွားလိုက်သည်။ တုလင်လင်က နောက်မှ လိုက်လာကာ စားသုံးသူများကို နှစ်သိမ့်ပေးနေသည်။ မိနစ် အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် ပိုင်ရှန်းကျစ် ပြန်ရောက်လာကာ တုလင်လင်ကို စိုးရိမ်ပူပင်မှုများဖြင့် ကြည့်လျက် ပြောလိုက်သည်။

"နဂါးငယ်လေး တကယ်မရှိတော့ဘူး..."

ဤလများ၌ ပထမဆုံးအကြိမ် သုံးထောင်စားတော်ဆက်က သူတို့အလုပ်ချိန်တွင် ဆိုင်တံခါးများကိုပိတ်လိုက်သည်။ စောင့်ဆိုင်းနေသော စားသုံးသူများက အစတွင် မကျေနပ်ကြသော်လည်း ဆိုင်ရှင်၏သားက ပျောက်ဆုံးနေသည်ကို သိလိုက်သောအခါ သူတို့စိတ်များ ပြောင်းသွားကြသည်။ သူတို့က စားတော်ဆက်ကို ပိတ်ထားပြီး အွန်လိုင်းပေါ်တွင် သတင်းဖြန့်ရန် တိုက်တွန်းကြလေသည်။

ရှောင်လုံ၏ မြောက်များစွာသော မေမေဖန်များနှင့် ကောင်မလေးဖန်များက အင်တာနက်မှတဆင့် သူ့ကိုစတင်ရှာကြတော့သည်။ ပိုင်ရှန်းကျစ် ပထမဦးစွာ အချိန်အကာသာစီမံခန့်ခွဲမှုဌာနကို ခေါ်လိုက်သည်။ များစွာသော အပြန်အလှန်ဆက်သွယ်မှုများနှင့် ဖုန့်ယဲ့နှင့်သူ၏အဆက်သွယ်ကြောင့် သုံးထောင်စားတော်ဆက်သည် ဥပဒေ၏ လက်လှမ်းမီမှုကိုကျော်လွန်နေသော်လည်း အချိန်အာကာသစီမံခန့်ခွဲမှုဌာနက ဤအခြေအနေနှင့် ပတ်သတ်ပြီး အစစ်အမှန် ရိုးသားစွာ စိတ်ပူပင်ပေးခဲ့သည်။

အပေါ်ထပ်မှ အခန်းများကို စစ်ဆေးပြီးနောက် ဝန်ထမ်းများက သရဲပန်းရနံ့ အကြွင်းအကျန်များကို ရှာဖွေ တွေ့ရှိသွားခဲ့သည်။ ရှောင်လုံနှင့် ရှောင်လု နှစ်ယောက်လုံး ဆေးမိကာ သတိလစ်သွားကြခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့ပေမည့် အဘယ့်ကြောင့် ရှောင်လုံ့ကိုသာလျှင် ခေါ်သွားမှန်း သူတို့မသိရသေးပေ။

ပိုင်ရှန်းကျစ် စားတော်ဆက်၏ စောင့်ကြပ်မှုကို စစ်ဆေးကြည့်သော်လည်း မူမမှန်သည့် မည်သည့်အရာမှ မတွေ့ခဲ့ပေ။ မည်သူမှ မီးဖိုချောင်လှေကားကို ဖြတ်ပြီး အပေါ်ထပ်ကို မတက်ခဲ့ဘဲ ရှောင်လုံကို ခေါ်ဆောင်သွားသည်ကိုလည်း မတွေ့ခဲ့ပေ။ ထို့ပြင် ဒုတိယထပ်တွင် ပြတင်းပေါက်များမရှိ၍ ရှောင်လုံ ဘယ်လိုပျောက်သွားသလဲ ဆိုသည်ကို ပဟေဠိဖြစ်နေကြသည်။

အချိန်အာကာသစီမံခန့်ခွဲမှုဌာနမှ ဝန်ထမ်းသည်လည်း အကူညီမဲ့စွာနှင့် ပြန်သွားရတော့သည်။ သူတို့ပြန်သွားပြီးနောက် ပိုင်ရှန်းကျစ်၏ နလုံးသားကို မီးမြှိုက်နေသကဲ့သို့ ပူလောင်လာကာ သူ့အား အနားမယူနိုင် ဖြစ်စေခဲ့သည်။

ထိုအချိန်တွင် ဖုန့်ယဲ့ စားတော်ဆက်ထဲသို့ ဝင်လာပြီး စားသုံးသူတစ်ယောက်မှမရှိသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ရှောင်လုက ရှိုက်ရှိုက်ပြီး ငိုနေလျက် ပိုင်ရှန်းကျစ်နှင့် တုလင်လင်ကမူ စိုးရိမ်ကြောင့်ကြနေကြသည်။

သူမေးလိုက်သည်။

"ဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲ..."

---------------------------------

အခြေအနေကို နားလည်သွားပြီးနောက် သူ့မှာ ဖြေရှင်းနည်းရှိကြောင်း ဖုန့်ယဲ့ အရိတ်အမြွက် ပြောပြလိုက်သည်။ သူ လင်းကို မက်ဆေ့ချ်ပို့ပြီး ဖုန့်မိသားစုမှ မွေးထားသော စိတ်ဝိညာဥ်လိပ်ပြာများကိုယူလာခိုင်းလိုက်သည်။ စိတ်ဝိညာဥ်လိပ်ပြာများသည် အလွန်ထူးခြားသော ရနံ့များကို အာရုံခံနိုင်သည့် အထိအခိုက်လွယ်သည့် သတ္တဝါများဖြစ်သည်။ မိုင်ထောင်ပေါင်းများစွာသော အဝေးကနေပင် အနံ့ကို အခြေခံပြီး တည်နေရာကိုရှာတွေ့နိုင်သည်။ ထို့အပြင် စိတ်ဝိညာဥ်လိပ်ပြာများ၏ ရှာဖွေမှုကို လုံးဝတားဆီးနိုင်သည့် နည်းလမ်းများ ယခုအချိန်ထိ မရှိသေးပေ။

ထိုသို့ဆိုသော်ငြား ဤအထင်ကြီးစရာကောင်းလှသော လိပ်ပြာများသည် အလွန်အမင်း အထိအခိုက်လွယ်လှပေသည်။ သူတို့ကို မွေးမြူရသည့် ပတ်ဝန်းကျင်သည် တိကျသော အပူချိန်၊ စိုထိုင်းမှု၊ လတ်ဆတ်မှုနှင့်အစားအစာများ၊ လုံလောက်သော စိတ်ဝိညာဥ်စွမ်းအင်များ ရှိရန် လိုအပ်ပြီး အစားအစာအမျိုးအစား မှားယွင်းမှုလေးကပင် သူတို့အား သေသွားစေနိုင်သည်။

စိတ်ဝိညာဥ်လိပ်ပြာများအား အောင်မြင်စွာ ပျိုးထောင်နိုင်ရန် အလွန်များပြားသော အရင်းအနှီးများနှင့် ဂုဏ်သိက္ခာအဆင့်အတန်းလည်း လိုအပ်ပေသည်။ ထိုသို့မဟုတ်လျှင် လိပ်ပြာများအား လွယ်ကူစွာ ခိုးယူခံရနိုင်ပေသည်။

ဖုန့်မိသားစုသည် ချမ်းသာမှုနှင့် ဂုဏ်ဒြပ် နှစ်ခုလုံး ရှိပေသည်။ သူတ်ု့တွင် စိတ်ဝိညာဥ်လိပ်ပြာများ ရှိရုံသာမက သူတို့နှင့် သံပြိုင်သီဆိုပွဲပင် လုပ်နိုင်ပေသည်။ ဒါက ဟာသတစ်ခုပါပေ...

T/N- စိတ်ဝိညာဥ်လိပ်ပြာတွေအများကြီးရှိလွန်းလို့ လိပ်ပြာအများကြီးနှင့်သီချင်းဆိုပွဲလုပ်နိုင်တယ်လို့ပြောချင်တာဖြစ်မယ်ထင်တယ်)

အဓိကအကြောင်းအရာကိုပြန်သွားရလျှင် လင်းကလျှင်မြန်စွာပင် ရောက်လာခဲ့ပြီး စိတ်ဝိညာဥ်များက စိတ်စွမ်းအင်များနှင့် လွမ်းခြုံထားလျက် အတောင်ပံများ တဖျပ်ဖျပ်ခတ်နေကြသည်။ ဖုန့်ယဲ့၏ အချက်ပြမှုအတိုင်းလိုက်ပြီး ပိုင်ရှန်းကျစ် စိတ်ဝိညာဥ်လိပ်ပြာများကို ရှောင်လုံ၏အဝတ်အစားများမှ အနံ့ကို ရှုခိုင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် စိတ်ဝိညာဥ်လိပ်ပြာများက ဦးတည်ချက်ကို ပြောင်းလိုက်ကာ အပြင်သို့ ပျံသွားကြသည်။

ဖုန့်ယဲ့နှင့် လင်းကနောက်မှ လိုက်ရန်ပြင်လိုက်ချိန်တွင် ပိုင်ရှန်းကျစ်က ဖုန်းယဲ့ကို နောက်မှဆွဲထားသည်။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်ခဲ့ဘဲ တိုက်ရိုက်ပင် မေးလိုက်သည်။

"ခင်ဗျား ကျွန်တော့်ကို အပြင်ခေါ်ထုတ်နိုင်မလား..."

ဖုန့်ယဲ့၏ မျက်ဝန်းများတွင် နားလည်မှု အရိပ်အယောင်ဖြတ်ခနဲ ပေါ်လာသည်။ ပိုင်ရှန်းကျစ်၏ မူမမှန်မှုများကို သူ အချိန်အတော်ကြာကတည်းက သတိပြုမိခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ သုံးထောင်စားတော်ဆက်၏ပိုင်ရှင် ဖြစ်သော်လည်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်တွင်းရှိ စိတ်စွမ်းအားအတက်အကျများကို အာရုံမခံစားမိပေ။ အဆိုးဆုံး အရည်အချင်းရှိသည့် မျိုးနွယ်တစ်ခုဖြစ်လျှင်ပင် ဝိညာဉ်စွမ်းအင်နဲ့ ပြည့်နေသော အစားအစာများကို အများကြီးစားပြီးနောက်တွင် သူတို့၏ခန္ဓာကိုယ်၌ အနည်းငယ်တော့ ရှိသင့်ပေသည်။ သို့သော် ပိုင်ရှန်းကျစ်၌ မရှိပေ။

သုံးထောင်စားတော်ဆက်တွင်ရှိသော မည်သူကမှ သူတို့၏ စွမ်းအားများကို သူ့ထံမှ ဖုံးကွယ်နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ဟု ဖုန့်ယဲ့ ယုံကြည်သည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် တစ်ခုတည်းသော ဖြေရှင်းချက်မှာ ပိုင်ရှန်းကျစ်သည် ကမ္ဘာသုံးထောင်တွင်ရှိသော မည်သည့်မျိုးနွယ်ကမှမဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် သဘာဝကျစွာပင် သူ့ခန္ဒာကိုယ်က ကမ္ဘာသုံးထောင်မှ စိတ်ဝိညာဥ်စွမ်းအင်များကို မထိန်းသိမ်းထားနိုင်ဘဲ ကမ္ဘာသုံးထောင်ကိုလည်းမဝင်ရောက်နိုင်ပေ။

ထိုအချိန်တွင်းမှာပင် စိတ်ဝိညာဥ်လိပ်ပြာများက အဝေးသို့ ပျံသွားနေပြီး နှောင့်နှေးနေဖို့ အချိန်မရှိပေ။

ဖုန့်ယဲ့ မေးခွန်းများ မေးမနေတော့ဘဲ တိုက်ရိုက်ပြောလိုက်သည်။

"ပါးစပ်ဟ..."

ပိုင်ရှန်းကျစ် နာနာခံခံနှင့် ပါးစပ်ဟလိုက်သည်။ နို့နှစ်ရောင် အရည်ခဲသေးသေးလေး တစ်တုံးက သူ့ပါးစပ်ထဲသို့ ပျံဝင်လာပြီး လည်ချောင်းမှတစ်ဆင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ ပျံ့နှံ့သွားသည်။ ဖုန့်ယဲ့က အကျဥ်းချုံး ရှင်းပြလိုက်သည်။

"အဲ့ဒါက စိတ်ဝိညာဥ်စွမ်းအား အများကြီးကိုသိပ်သည်းအောင်လုပ်ပြီး အရည်ကျိုထားတာ

...အဲ့ဒါနဲ့ဆို မင်း ကမ္ဘာသုံးထောင်ထဲကို ခဏဝင်နေလို့ရတယ်..."

ထိုသို့ပြောလိုက်ပြီးနောက် ပိုင်ရှန်းကျစ်၏ လက်မောင်းကို လှမ်းဆွဲလိုက်ကာ သုံးထောင်စားတော်ဆက်မှ ပျံသန်း ထွက်လာခဲ့သည်။ ရှောင်လုနှင့် တုလင်လင်ကမူ သုံးထောင်စားတော်ဆက်မှ လှမ်းကြည့်လျက် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသော အမှောင်ထုထဲတွင် ပိုင်ရှန်းကျစ် ပထမဆုံးအကြိမ် သူ့ဆိုင်အပြင်ဘက်တွင်ရှိသော အာကာသအက်ကြောင်းကို မြင်လိုက်ရသည်။

အဝေးမှ စိတ်ဝိညာဥ်လိပ်ပြာများက အပြာရောင်အလင်းဖျော့ဖျော့ကို ထုတ်လွှတ်နေလေသည်။

--------

ရှောင်လုံ နိုးလာသောအခါ မူးနောက်ကာ ရီဝေဝေဖြစ်နေပြီး မရင်းနှီးသောနေရာတစ်ခုကို ရောက်နေသည်ကို သိလိုက်သည်။ သူ့အကြည့်များက လုံးဝိုင်းကာ မျက်ဆန်များက ဒေါင်လိုက် ဖြစ်နေသော မျက်ဝန်းတစ်စုံနှင့် ဆုံသွားသည်။ထို့နောက် ကလေးဆန်သောအသံလေးကို သူ့နားမှ ကြားလိုက်ရသည်။

"မင်းနောက်ဆုံးတော့နိုးလာပြီပေါ့! လာ မြန်မြန်ထ... ငါမင်းကို ငါ့ဖွားဖွားဆီ ခေါ်သွားပြမယ်..."

ထို့ကြောင့် မူးဝေဝေဖြစ်နေဆဲ ရှောင်လုံမှာ တစ်လျှောက်လုံး တရွတ်တိုက်မတတ် ဆွဲခေါ်သွားခံလိုက်ရသည်။ သူ့ခေါင်းမှာ ချာချာလည်နေပြီး သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုပင် အာရုံမစိုက်နိုင်ခဲ့ပေ။ တစ်ယောက်ယောက် မေးမြန်းလိုက်သည်ကိုသာ ကြားလိုက်သည်။

"မင်းဘယ်သွားမလို့လဲ..."

သူ့ကို ဆွဲခေါ်နေသောသူမှာ ရပ်သွားခဲ့သည်။

ယဲ့လင်းက ကြောက်က်ရွံ့စွာနောက်ဆုတ်လိုက်ချိန်တွင် သူ့နောက်မှအသံထွက်လာခဲ့သည်။ အသံတွင်ဂုဏ်ယူမှုများ ပြည့်နှက်နေလျက်

"ဟမ့်...ငါ ဖွားဖွားကိုသွားရှာမလို့လေ...အခုချိန်ကစပြီး မင်းက အထင်ကြီးစရာ အကောင်းဆုံး နဂါးလေးဖြစ်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး..."

ထိုသို့ပြောလိုက်ပြီးနောက် သူကတမင်သက်သက် ရှောင်လုံကို ထုတ်ပြလိုက်သည်။

ယဲ့လန်က သူ့အနောက်မှ နဂါးလေးကို တချက်ကြည့်ပြီး သရော်လိုက်သည်။

"မင်းဆွဲခေါ်လာတဲ့သူက သေချာပေါက်နဂါးမဟုတ်ဘူးကွ ..."

ယဲ့လင်းက ရှောင်လုံ၏ခေါင်းမှ ဦးချိုသေးသေးလေးများကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

"သူ့ဦးချိုတွေက ငါ့ဟာနဲ့တစ်ပုံစံထဲပဲဟာကို...သူကနဂါးလေးပဲ!"

ယဲ့လန်နှင့် သူ့နောက်မှကလေးက အားရပါးရ ရယ်လိုက်ကြသည်။

"ယဲ့လင်းက အရူးပဲဟေ့...မင်းဆွဲခေါ်လာတဲ့သူက ဒေါင်လိုက်မျက်ဆံတွေမှ မရှိတာ...သူက ဘယ်လိုလုပ် နဂါးလေး ဖြစ်နိုင်မှာလဲ.....Ha ha ha..."

ယဲ့လင်းက နဂါးငယ်လေးရဲ့မျက်ဆံကို မြန်မြန်စစ်လိုက်ပြီး အနက်ရောင်မျက်ဆံ ဝိုင်းဝိုင်းများကို မြင်လိုက်ရသည်။ သူတို့က တကယ့်ကို ဒေါင်လိုက်မျက်ဆံများ မဟုတ်ပါပေ။ သူ့မျက်နှာလေးမှာ ထိတ်ထိတ်ပျာပျာ ဖြစ်သွားပြီး အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နှင့် ငြင်းဆန်ရှာလေသည်။

"ဒါ ဒါပေမဲ့...သူ့မှာ ဦးချိုတွေရှိတယ်လေ! သူကနဂါးလေးပဲ..."

"သူက နဂါးမဟုတ်ဘူး..."

"ဟုတ်တယ်..."

"မဟုတ်ဘူး..."

"ဟုတ်တယ်..."

🥘

Prev Next