Chapter 31

🌌Chapter 31

ဆံပင်အနက်ရောင်နှင့် မျက်လုံးအစိမ်းရောင်အမျိုးသားက မျက်လုံးပင့်၍ ကျင့်ချီကို မတူညီသော အကြည့်တစ်ချက်ပေးလိုက်သည်။ ၎င်းက လှည့်စားခြင်းဟုတ်မဟုတ် မသိသော်လည်း ကျင့်ချီက သူ့မျက်လုံးထဲတွင် မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်အလင်းရောင်လေး မြင်လိုက်ပုံရသည်။

လုမော့က ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြောလိုက်၏။

"လူကြီးမင်း...မင်းက မြင့်မြတ်တဲ့လူဆိုတော့ မျိုးရိုးမြင့်တွေရဲ့ ကျင့်ဝတ်ကို မမေ့သင့်ဘူး..."

ကျင့်ချီ တစ်ခဏမျှ ထိတ်လန့်သွားပြီး သတိလက်လွတ်မေးလိုက်၏။

"ဘာများမှားနေလို့လဲ..."

လုမော့က ထိုမေးခွန်းကို ဦးစွာမေးလိမ့်မည်ဟု သူ မမျှော်လင့်ထားပေ။

"ဘာများမှားနေလို့လဲတဲ့လား..." 

ဆံပင်အနက်ရောင်နှင့် မျက်လုံးအစိမ်းရောင်အမျိုးသားက ပြက်လုံးကြီးတစ်ခု ကြားလိုက်ရသကဲ့သို့ မျက်ခုံးပင့်လိုက်၏။

"မျိုးရိုးမြင့်တစ်ယောက်အနေနဲ့ သရုပ်ဆောင်တဲ့နေရာမှာတော့  ညံ့ဖျင်းနိမ့်ကျတဲ့ သရုပ်ဆောင်တွေနဲ့ မကွာဘူးလို့ ပြောရမှာပဲ ရှက်စရာကောင်းလိုက်တာ... မင်းကိုယ်မင်း ကြည့်ပါဦး...ဒီကို့ယို့ကားယား မိတ်ကပ်က မျိုးရိုးမြင့်တွေမှာ ရှိသင့်တဲ့ မိတ်ကပ်မဟုတ်ဘူး..."

အမျိုးသားဇာ့ဂ်(လုမော့)က ရယ်မောပြီး ပြောလိုက်၏။

"ဒါမှမဟုတ် မင်း အခု ဟာသရှိုးတစ်ခု သရုပ်ဆောင်နေတာလား..."

"..."

ကျင့်ချီက အံသြပြီး တောင့်တင်းသွား၏။

"လူကြီးမင်း...မင်း ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ..."

သူ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲရှိ သွေးများက ပြောင်းပြန်စီးလာပြီး သူ့နားစည်ကို အဆက်မပြတ် တုန်ခါစေ၏။ သူ့မျက်နှာပေါ်ရှိ မိတ်ကပ်က ကြောက်လန့်မှုကြောင့် ဖြူဖျော့နေသည်ကို ဖုံးမထားနိုင်ဟု သူ သံသယဖြစ်မိ၏။

လုမော့က လှောင်ရယ်လိုက်၏။

"မင်း နားမလည်ဘူးဆိုမှတော့...ငါ ထပ်ပြောဖို့ မလိုဘူးလေ..."

[ဒင်...အလွန်ဆိုးရွားတဲ့ဝါကျများနဲ့ အားပျော့နေသော မြင့်မြတ်သူတစ်ဦးရဲ့ တစ်ခုတည်းသော မိမိကိုယ်ကို အထင်ကြီးလေးစားမှုကို ဖိနှိပ်လိုက်လို့ အမှိုက်ဆန်မှုတန်ဖိုးက တစ်ရာအထိ တိုးလာပါတယ်...]

ကောင်းချက်ပဲ--

လုမော့က သူ့လက်သီးများ ဆုပ်ထားလိုစိတ်ကို မထိန်းနိုင်ချေ။ သူက အမြဲတမ်း အစီအစဥ်ချတတ်သူဖြစ်ပြီး အင်ပါယာကြယ်သို့သွားရန် ဆုံးဖြတ်ပြီးနောက်တွင် အသေးစိတ် အစီအစဉ်တစ်ခုကို သတ်မှတ်ခဲ့သည်။ သူ၏ အတိတ်အတွေ့အကြုံကို အကျဉ်းချုပ်လိုက်ပါက နောက်ဆုံးတွင် အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်များကို တိုက်ခိုက်ရန် အသုံးမဝင်ကြောင်းကို သူသဘောပေါက် ခဲ့၏။ သူက အမျိုးသားဇာ့ဂ်များကိုသာ ပစ်မှတ်ထားသင့်သည်။ အမျိုးသားက စိတ်ဆိုးပါက အမျိုးသမီးကလည်း စိတ်ဆိုးလိမ့်မည်။

ဤသုံးနှစ်အတွင်း သူက ဤမျှလုံ့လဝီရိယနှင့် အလုပ်လုပ်ခဲ့သော်လည်း ထိရောက်မှုမရှိခဲ့သော တစ်ခုတည်းသောအကြောင်းရင်းမှာ ကျတ်တီးကြယ်ပေါ်ရှိ အမျိုးသားဇာ့ဂ်အရေအတွက်မှာ နည်းပါးခြင်း သို့မဟုတ် အလွန်ရှားပါးလွန်းသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

ဘာမှမရှိဘဲနဲ့တော့ တစ်ခုခုလုပ်ဖို့ ခက်တယ်လေ...

လမ်းတစ်လျှောက်တွင် သူက အရှိန်ကို တမင်နှိမ့်ချပြီးနောက် ဤအမျိုးသားဇာ့ဂ်၏ ဓာတ်ပုံများကို လမ်း၏ နှစ်ဖက်စလုံးတွင် နေရာအနှံ့ ချိတ်ဆွဲထားသည်ကို သူတွေ့လိုက်ရသည်။ သူက သရုပ်ဆောင်တစ်ယောက်ဖြစ်၏။

မျိုးရိုးမြင့်တစ်ယောက်လိုမျိုး သရုပ်ဆောင်၊ ငွေရှာပြီး သူ့ကို စိတ်ဓာတ်ကျစေတဲ့အရာက ဘာများဖြစ်မလဲ... အဲဒါက ဆင်းရဲခြင်းပဲပေါ့လေ...

သူ့ကိုယ်သူ လေးစားမှုနှင့် မောက်မာမှုများက သူ့သရုပ်ဆောင်မှုစွမ်းရည်ကို အလွန်အမင်း ထိခိုက်စေနိုင်၏။ သူ့ကို ကြမ်းတမ်းသောစကားနှင့်  ပုတ်ခတ်လိုက်တိုင်း ၎င်းက ချက်ချင်း ပေါက်ကွဲသွားပေမည်။

လုမော့က မျက်လွှာချလိုက်ပြီး  စိတ်မကြည်တော့ပေ။ တကယ်ကို စိတ်မကောင်းပါဘူး လုမော့… ရှက်ရွံ့တဲ့ မျက်နှာနဲ့ တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေတဲ့ ဒီ သူဆင်းရဲအမျိုးသားကို ကြည့်လိုက်ပါ‌ဦး...ဒါ မင်းလုပ်လိုက်တဲ့ ဒုစရိုက်ပဲ...မင်းက တကယ်ကို ခေါင်းအစခြေအဆုံး လုံးဝ အမှိုက်ကောင် ဖြစ်နေပါပြီ…

လုမော့က တိုးတိုးလေးပြောသည်။

"လာပါဦး...လေးစားအပ်ပါသော သခင်ကြီးကျင့်ချီ...ငါ့အတွက် အထူးပြင်ဆင်ထားတဲ့ ဒီအိမ်ကို ကောင်းကောင်းပြပေးပါဦး..."

ကျင့်ချီ၏ မျက်ဆံများ တုန်လှုပ်သွားသည်။

ဒါက သူ့အတွက် အထူးပြုလုပ်ထားတဲ့ ထောင်ချောက်တစ်ခုဖြစ်တာ သိသွားပြီးပြီလေ...ဒီလိုမျိုး လျှို့ဝှက်ထားတဲ့ အမျိုးသားဇာ့ဂ်က ဘယ်လိုလုပ် ရှိနိုင်တာလဲ... ဒီခက်ခဲတဲ့အလုပ်ကို ငါ တကယ်ပြီးမြောက်နိုင်ပါ့မလား...

ကျင့်ချီ၏ ခြေလှမ်းများက ခဏမျှ ပိုလေးလံလာပြီး  တိုးတိုးလေးပြောလိုက်၏။

"ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော့်နောက်ကို လိုက်ခဲ့ပါ လူကြီးမင်း..."

ကျင့်ချီကို ကြည့်ရတာ သနားစရာကောင်းလိုက်တာ...

လုမော့က အမှန်တကယ် စိတ်မကောင်းဖြစ်သွား၏။ ကျင့်ချီပြိုလဲနေသည်ကို မြင်လိုက်ရာ သူက နောက်ဆုံးတွင် စနစ်၏ သတိပေးချက်ကို ချိုးဖောက်ပြီး ကျင့်ချီပခုံးပေါ်တွင် သူ့လက်ကို ညင်သာစွာတင်လိုက်၏။ သူက နွေးထွေးသောအပြုံးလေး ပေးလိုက်၏။

"အေးဆေးပေါ့...လူကြီးမင်း..."

"ဒါက သာမာန်ငွေလွှဲလုပ်ငန်းတစ်ခုပဲဟာ...အဲဒါကို စဉ်းစားနေဖို့ မလိုဘူးလေ...မဟုတ်ဘူးလား"

ကျင့်ချီ: "..."

နတ်ဆိုးကောင်…

သူက နတ်ဆိုးပဲ...

သူက အရာအားလုံးကို နားလည်နေသော်လည်း ယင်းကို မထုတ်ဖော်ပြထားရုံသာ။

သူက ငါ သေလုမြောပါး ပုရွက်ဆိတ်တစ်ကောင်လို လက်ဖဝါးထက်မှာထားပြီး ရုန်းကန်နေရတာကို ရှုံ့ချဖို့ ကြည့်နေတာ...

သူ့နောက်မှ ကလေးလေး၏ နူးညံ့သောအသံ ထွက်လာသည်။

"လူကြီးမင်းလင်း...မင်းရဲ့ လူကြီးမင်းလုမော့က စတိုင်အကျဆုံးလို့ ကျွန်တော်ထင်တယ်... ဒီအမျိုးသားဇာ့ဂ်က သူကောင်းမျိုး(မျိုးရိုးမြင့်)လိုမျိုး ဂုဏ်ကျက်သရေမရှိဘူး..."

လင်း : "သခင်လေး...မင်းရဲ့ စူးစမ်းမှုစွမ်းရည်က ပိုပိုပြီး စူးရှလာတာပဲ..."

ကလေး : "ဟီးဟီးဟီး...ကျွန်တော်က မင်းရဲ့ လူကြီးမင်း လုမော့ဆီက သင်ယူဖို့ ကြိုးစားနေတာလေ..."

ကျင့်ချီတုန်လှုပ်သွား၏။

နတ်ဆိုးပဲ...

အားလုံးက နတ်ဆိုးတွေ...

ကျဆုံးမှု...အပြီးကို ကျဆုံးသွားတာ...

ထိုအတွေးက ကျင့်ချီ၏စိတ်ထဲတွင် ပထမဆုံးအကြိမ် ပေါ်လာခြင်းပင်။ ကျင့်ချီ မွေးကတည်းက ဇာ့ဂ်များ၏ ထိပ်ဆုံးတွင် ရပ်တည်ခဲ့၏။  သူငယ်စဥ်ကတည်းက ပြုစုစောင့်ရှောက်ခံရပြီး ကြီးပြင်းလာခဲ့သည်။

ငါသာ နှစ်ဝက်အတွင်း D အဆင့် ကနေ Aအဆင့်ကို တိုးမြှင့်ခံရရင် ဘယ်လိုများဖြစ်မလဲ... ဒဏ္ဍာရီလို့သိကြတဲ့ စုန့်ကျန်းရှူးကတောင် ကျင့်ချီကို ဒီလိုမျိုး ဂယောင်ခြောက်ခြားဖြစ်အောင် မလုပ်ခဲ့ဖူးဘူး…

ကျင့်ချီက ငယ်စဉ်ကလေးဘဝကတည်းက ချစ်မြတ်နိုး ဂရုစိုက်ခံရပြီး ကြီးပြင်းခဲ့၏။ အခြား အမျိုးသားဇာ့ဂ်များကဲ့သို့ နေထိုင်ပြီး သေရရုံသာ မလုပ်ခဲ့သည့် အကြောင်းရင်းမှာ အံ့သြစရာ ကောင်းလောက်အောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို လေးစားမှု အပြည့်ရှိ၍ပင်။ ဇာ့ဂ်လူ့အဖွဲ့အစည်းတွင် အမျိုးသားဇာ့ဂ်များက အမြင့်ဆုံးအဆင့်အတန်းတွင်ရှိသည်။ အမျိုးသားများထဲတွင် ဒဏ္ဍာရီနီးပါး S အဆင့် အမျိုးသားများအပြင် A အဆင့်အမျိုးသားများက အဆင့်အတန်း အမြင့်ဆုံးရှိ၏။

သူ အချိန်အတော်ကြာအောင် တွေးပြီး နောက်ဆုံး ၎င်းကို တွေးလိုက်မိ၏။

ငါက အဖမ်းစားနိုင်ဆုံးနဲ့ ရေပန်းအစားဆုံး ယောကျာ်းဖြစ်ချင်တယ်...ဒါပေမယ့် A အဆင့် အမျိုးသားတွေ အများကြီးရှိတယ်...ငါ ဘယ်လို ထိပ်တန်းအမျိုးသားဇာ့ဂ် ဖြစ်လာနိုင်မလဲ...

ဤအဆုံးသတ်တွင် သူက ကြီးမားသော ကြိုးပမ်းအားထုတ်မှုဖြင့် သရုပ်ဆောင်မှုစွမ်းရည်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် လေ့ကျင့်ခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးတွင် ဇာ့ဂ်များထဲတွင် အကောင်းဆုံးမင်းသားဖြစ်လာခဲ့သည်။

သူ့မျက်လုံးထဲတွင် စုန့်ကျန်းရှူးက ထူးဆန်းသော ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးရှိသည့် အမျိုးသားဇာ့ဂ် တစ်ဦးထက် မပိုပေ။

ယခုမူကား...

ကျင့်ချီက သူ့စိတ်ထဲရှိ စိတ်ပျက်အားငယ်နေမှုကို လျစ်လျူမရှုနိုင်ပေ။ သူ့ကိုယ်သူ လေးစားမှုက ရှုံးနိမ့်မှုကို ဝန်ခံရန် တွန့်ဆုတ်စေသော်လည်း အကောင်းမြင်စိတ်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားဆဲပင်။ သူ့တွေးခေါ်မှုက သူ့ကို အရှုံးပေးရန် ပြောနေ၏။ 

အရှုံးပေးလိုက်...အရှုံးပေးလိုက်တော့...ဒီအမျိုးသားဇာ့ဂ်ရဲ့ မြင်ကွင်းက မင်းပုန်းလို့မရဘူး... မင်းရဲ့ လှည့်ကွက်တွေအားလုံးက သူ့မျက်လုံးထဲမှာ ကလေးသာသာပဲ...သူက မင်းကို ဖော်ထုတ်ဖို့တောင် အထင်သေးမှာ...

ကျင့်ချီ မျက်လုံးပင့်၍ လုမော့ကို လေးလေးနက်နက် စိုက်ကြည့်လိုက်ရာ ထိုအေးစက်စက် မြစိမ်းရောင်မျက်လုံးများတွင် သနားကြင်နာမှုအရိပ်အယောင်တစ်ခုရှိနေ၏။ 

ဘယ်လိုတောင်ရက်စက်တဲ့ ကြင်နာမှုလဲ...

လုမော့၏အချက်အလက်များကို သူဖတ်ဖူးသည်။ ဤမတိုင်မီတွင် လုမော့က ကျတ်တီးကြယ်၌ အမြဲနေခဲ့ပြီး သူ့တွင် ဂုဏ်ပုဒ်ငယ်လေးတစ်ခုသာ ရှိခဲ့၏။ ယခုအဖြစ်အပျက်တွင် လုမော့က ပြီးပြည့်စုံသော မျိုးရိုးမြင့် အသွင်အပြင်ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ ထိုသို့သော အခြေအနေမျိုးတွင်ပင် သူက ထောင်ချောက်များထဲ မရောက်သော်လည်း သူ့၏ မိမိကိုယ်ကို တန်ဖိုးထားမှုကို ထိန်းသိမ်းထားမည်မဟုတ်ပေ။

ကျင့်ချီ မတတ်နိုင်ဘဲ အံ့ဩသွားမိသည်။

လောကမှာ ဒီလိုပြီးပြည့်စုံတဲ့ အမျိုးသားဇာ့ဂ် ရှိသေးတာလား...

လူ့အဖွဲ့အစည်း၏ ထိပ်ဆုံးတွင် ရပ်တည်နေသော A အဆင့်ခွန်အားဖြင့် လုမော့က ယဉ်ကျေးမှု တစ်ခုလုံး၏ လွှမ်းမိုးမှုအောက်တွင် ဘယ်သောအခါမှ မကျဆုံးခဲ့ပေ။ သူက အလွန်ထက်သန်သော ထိုးထွင်းဉာဏ်နှင့် အကြောင်းပြချက်ကို အမြဲထိန်းသိမ်းထားခဲ့၏။

ပိုကြောက်စရာကောင်းတာက ဒီလိုအမျိုးသားဇာ့ဂ်မျိုးက သူ့ရဲ့မြင့်မြတ်တဲ့ဘွဲ့နဲ့ ထိုက်တန်တာပါပဲ..

သူနဲ့ ယှဉ်ရင် ငါက ဘာလဲ...ကျင့်ချီက ဘာလဲ...

ယခုစဉ်းစားကြည့်လိုက်ရာ ကျင့်ချီက မောက်မာလွန်းပြီး သူ့ကိုယ်သူ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အကောင်းဆုံးအမျိုးသားဟု ထင်ခဲ့ခြင်းပင်။ ကျင့်ချီက ခေါင်းယမ်းပြီး ရယ်မောလိုက်၏။

"လူကြီးမင်း...ကျွန်တော် တကယ် ရှုံးသွားပါပြီ...မင်းလို ယောကျာ်းမျိုးက ကမ္ဘာမှာ တကယ့်ကို ရှားပါတယ်..."

လုမော့: "..."

ဟမ်...ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲဟ...

ဤအမျိုးသား ကျင့်ချီက သူ့ရှေ့တွင် မျက်နှာအမူအရာ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ပြောင်းလဲခဲ့၏။ သူက အယူဝါဒဆိုင်ရာရုန်းကန်မှုကြီးကို တွေ့ကြုံခဲ့ရပုံပေါ်သော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် သူ့(လုမော့)ကို မျက်နှာချိုသွေးလာ၏။

ဤအချိန်တွင် လုမော့၏ ဦးနှောက်ထဲသို့ နှစ်ပေါင်းငါးထောင်ကျော်မှ တရုတ်ပညာရှိဆိုရိုး စကားများ အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ရောက်ရှိလာပြီး ရှေးခေတ်လူများ၏ မရေမတွက်နိုင်သော ဝီရိယစိုက်ထုတ်မှုကို သတိရမိစေ၏။

ဆေးကောင်းက ခါးပြီး ကောင်းမွန်သော ဆုံးမစကားက နားထောင်ရန် ခက်၏။ ပညာမဲ့သူက ပညာရှိသူ၏ အဝေးတွင်သာနေပြီး ဟန်မင်းဆက်ကလည်း ထိုအချိန်မှစ၍ ပျက်သုန်းခဲ့၏။ မိမိက အခြားသူများပေါ် စောဒကတက်လေလေ သူတို့အကျိုးအမြတ်ကို ရလေလေဖြစ်သော်လည်း သူတို့ပိုင်ဆိုင်မှုကို ယူပြီး သူတို့ကို တစ်ခုမှ မလုပ်ပေးခြင်းပင်။

ဒီလူ့မှာ လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခုရှိရမယ်...

လုမော့က မျက်လုံးများကို မှေး၍ ကျင့်ချီကို အေးစက်စွာ ကြည့်လိုက်၏။

သူက ငါ့ဆီက ဘာလိုချင်တာလဲ...

ကျင့်ချီ စိတ်ပျက်သွားပြီး ထိုအချိန်တွင် ထိုသို့ စူးရှသည့် မျက်လုံးများကို သူ မခံနိုင်တော့ချေ။ သူက အားတင်းပြုံးလိုက်၏။

"ဒါဆို ကျွန်တော်သွားပါတော့မယ်..."

သူ လှည့်၍ ဤနေရာမှ ထွက်ခွာရန် အသင့်ဖြစ်နေသော်လည်း တစ်ချိန်တည်းမှာ ဤသည်က လုမော့အတွက် သူ့၏ နောက်ဆုံးစမ်းသပ်မှုပင်။ နှစ်ဖက်စလုံးက အကြိတ်အနယ်ရှိနေကြသည်။ 

လုမော့က သူဘာတွေစီစဉ်နေလဲဆိုတာ သိပေမယ့် ဘာဖြစ်လဲ…

ထိုအမျိုးသားပြောသလိုပင် လုမော့က မည်မျှကောင်းနေပါစေ သူကမူ ထူးထူးခြားခြား ဇွဲနပဲနှင့် နူးညံ့သိမ်မွေ့‌သော စုန့်ကျန်းရှူးကိုသာ နှစ်သက်၏။ ကျင့်ချီက ဒဏ်ရာရသော အမျိုးသမီးကို ဤနေရာတွင် ထားခဲ့မည်ပြီး သူ(လုမော့)က အမျိုးသမီးကို ကယ်တင်ရမည်။

ထို့နောက် ထိုသူမျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်း ထိုအမျိုးသမီးက လုမော့၏ ဘ၀ထဲသို့ ဝင်ရောက်လိမ့်မည်—

ဤသည်က လျှို့ဝှက်ပူးပေါင်းကြံစည်မှုတစ်ခုဖြစ်ပြီး လုမော့ မည်သို့တုံ့ပြန်မည်ဆိုသည့် အပေါ်မှာ မူတည်၏။

ကျင့်ချီ၏ အကြည့်က တစ်ဖက်မှ လင်းအပေါ် သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ ဖုံးလွှမ်းသွားသည်။ ငွေရောင်ဆံပင် အမျိုးသမီးဇာ့ဂ်က နုနယ်ပြီး လက်ရာမြောက်သော လက်ဖက်ရည်ခွက်ကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်ဖြင့် ပွတ်သပ်နေ၏။ ၎င်းက အန္တရာယ်ရှိပုံပေါက်ပေမယ့် ၎င်းက မပြုတ်ကျသွားပေ။

သူ ယခင်က ကြားခဲ့ဖူးသော စကားတစ်ခွန်းကို သတိရသွား၏။

"မင်း သူ့ကိုမြင်ဖူးရင် ရူးတယ်လို့ တွေးမှာမဟုတ်ဘူး..."

စလာကတည်းက ဤဒဏ္ဍာရီလာဗိုလ်မှူးက စကားတစ်ခွန်းမှ မဟပေ။ 

ကျင့်ချီအနေနဲ့ အခု သူ့စိတ်ထဲမှာ ဘာတွေတွေးနေလဲ သိချင်လိုက်တာ...

ကျင့်ချီ၏ ပါးစပ်ထောင့်တွင် အပြုံးတစ်ခု ပေါ်လာသည်။ လင်းက ထိုအမျိုးသားဇာ့ဂ်ကို အင်ပါယာကြယ်သို့ မခေါ်ဆောင်လာခဲ့သင့်ပေ။ ကျတ်တီးကြယ်က လုမော့၏ အလင်းရောင်ကို ဖုံးကွယ်ထားနိုင်၏။ သူက အင်ပါယာကြယ်သို့ တစ်ကြိမ်လာရုံဖြင့် သာမန်လူမဟုတ်တော့ပေ။

ဤအခိုက်အတန့်တွင် လုမော့က နောက်ဆုံး ပြောလိုက်၏။

"နေပါဦး..."

ကျင့်ချီ၏ မသိစိတ်က သူ့လက်သီးကို ဆုပ်လိုက်၏။

"လူကြီးမင်း ဘာများရှိသေးလို့လဲ..."

အေးစက်စက်မျက်နှာနှင့် အမျိုးသားက တိုးတိတ်စွာ ရယ်မောလိုက်၏။

"လူကြီးမင်း ငါ့ကို မိတ်ဆက်ပေးတုန်းက ဘာပေးချင်လဲဆိုတာကို မေ့သွားပြီလား..."

ကျင့်ချီ၏ မျက်လုံးများ အနည်းငယ်ပြူးသွားသည်။ လုမော့က ဤကဲ့သို့ တင်းကျပ်သောနည်းလမ်းကို ရွေးချယ်ခဲ့၏။ သူ မမျှော်လင့်ထားသည့် အခြေအနေကို လုမော့က တိုက်ရိုက် ထောက်ပြလာသည်။ ထိုအခိုက်တွင် သူ အနည်းငယ် သတိလွတ်သွားကာ လွှတ်ခနဲ မေးလိုက်သည်။

"မင်း... မင်း ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ…"

တစ်ဖက်သားက မကျေမနပ်မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး အေးစက်သည့်အသံဖြင့် ပြောလိုက်၏။

"လူကြီးမင်းကျင့်ချီ ငါ ဒီကိစ္စကို ထပ်ပြောစရာလိုမယ် မထင်ပါဘူး...ဒါက မျိုးရိုးမြင့်မှာ မရှိတဲ့ ကျင့်ဝတ်တွေပါ...ဒါမှမဟုတ် မင်းရဲ့ ဆင်းရဲပြီး နှိမ့်ချတဲ့ဘဝနဲ့ ကျင့်သားရနေပြီမို့ မျိုးရိုးမြင့်တွေရဲ့ နည်းလမ်းတွေကို မေ့သွားပြီလား..."

ဤစကားများက ကျင့်ချီမျက်နှာအား အရှက်ရစိတ်ဖြင့် ပူတက်လာစေပြီး သူ့အရှက်တရားကြောင့် လုမော့ကို တိုက်ရိုက်မကြည့်နိုင်လုနီးပါးဖြစ်စေခဲ့၏။

သူ့ရဲ့ ရှေ့မှာ ငါက မွေးခါစကလေးငယ်လိုပါပဲလား...

"ကောင်းပြီ... အဆင်ပြေပါတယ်..." 

ကျင့်ချီက စိုစွတ်နေသော လက်ဖဝါးကို လက်မဖြင့် ပွတ်လိုက်၏။

"အဲ့ဒါကို ကြည့်ဖို့ ကျွန်တော် လူကြီးမင်းကို ခေါ်သွားပြမယ်... "

ကျင့်ချီက စိတ်ရှုပ်ဟန်မပြဘဲ သူ့မူလသန့်ရှင်းစင်ကြယ်မှုကို ထိန်းသိမ်းထား၏။ လုမော့၏ ခြေလှမ်းများက အနည်းငယ် တောင့်တင်းနေသည်ကို သူ သတိပြုကောင်းပြုမိပေမည်။

စနစ်- [လုမော့...မင်းကလည်း တောသားလူနုံပဲလေ...(လေးကြိမ်ပြော)]

လုမော့: ပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်း...

စနစ်- [ငွေအတွက် လောဘဇောတက်တာကို မင်းဘယ်နှစ်နှစ်ကြာမှ ဖယ်ရှားနိုင်ခဲ့တာလဲ...]

လုမော့က ဒေါသတကြီးပြော၏။ 

ဒါကြောင့်...အိမ်မှာ ထုပ်ပိုးရုံ ထုပ်ပိုးမယ့်အစား အမှိုက်ဆန်မှုတန်ဖိုးကိုရဖို့ ငါဒီမှာရှိသေး တာလေ...ဒါဆို ငါအလုပ်လက်မဲ့ဖြစ်ရင် မင်းလည်း အလုပ်လက်မဲ့ဖြစ်မယ်...အားလုံး အတူတူသေကြရလိမ့်မယ်... 

စနစ်- [...လေမှုတ်ထုတ်နေ...]

တစ်ခုခုမှားသွား၍ ဤနေရာတွင် နတ်ဆိုးတစ်ကောင်ရှိနေခြင်းဖြစ်မည်ဟု  လုမော့က နောက်ဆုံးတွင် အရာအားလုံးကို နားလည်သွားသည်။

ကျင့်ချီက ဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီး ငါ့ကို ချီးမွမ်းတာလဲ၊ ကျင့်ချီက ဘာလို့ စိတ်အားထက်ထက်သန်သန်နဲ့ဆက်ဆံရတာလဲ...

သူ့ယခင်ဘဝတွင် မရပ်မနားအလုပ်လုပ်ပြီး အတွေ့အကြုံများစွာရှိသော ရင့်ကျက်သော လူကြီးတစ်ယောက်အနေဖြင့် လုမော့က အကြောင်းပြချက်ကို ချက်ချင်းစဉ်းစားမိ၏။ ဖောက်သည်များ၏ အားသာချက်များကို ချီးမွမ်းပြီး သူတို့နှင့် နီးကပ်လာစေရန် ပြုလုပ်ပါ သို့မှသာ ဖောက်သည်များ သတိမထားမိဘဲ မင်းစွမ်းဆောင်ရည်ကို အကျိုးပြုနိုင်စေမည် ဖြစ်သည်။ ကျင့်ချီ၏ တင်းမာသော သဘောထားကို ကြည့်ပြီး လုမော့က သက်ပြင်းချလိုက်၏။

အစ်ကိုရေ မင်းက အရမ်းငယ်သေးတာပဲ...ငါက စီးပွားရေးလုပ်တဲ့အခါ အရမ်းမကျွမ်းကျင်ဘူးလေ...

ဒီလိုလုပ်ရုံနဲ့ မင်းရဲ့ကတိကို မေ့သွားလိမ့်မယ်လို့ ထင်လား...

ကြယ်ကွန်ယက်တွင် ပြောထားသည့်အရာတစ်ခုရှိ၏။

အိမ်ဝယ်မယ့်သူတွေအတွက် အံ့အားသင့်စရာလေးတွေရော မရှိဘူးလား…

အချို့လူများက သူတို့ယခုအချိန်အရူးလုပ်ခံရမည်ကို ကြောက်ကြ၏။ သူတို့သတိပြုမိလျှင်ပင် သူတို့က ရောင်းချသူဘက်က ကတိပေးထားသည့် လက်ဆောင်ကို တောင်းယူရန် မရှက်တတ်ကြပေ။

လုမော့က ချမ်းသာသော အရူးတစ်ယောက်ဖြစ်လျှင်ပင် မျက်နှာပြောင်၏။ သုံးနှစ်ကြာအောင် ပင်ပန်းဆင်းရဲခံပြီးနောက် ရှက်ရန်နေနေသာသာ သူ့တွင် သီလသမာဓိပင် မရှိတော့ပေ။

- ပစ္စည်းတွေကို ငါ့ဆီ လွှဲပေးပါ...

လုမော့က ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ချောင်းဆိုးလိုက်၏။

"အချစ်ကလေးရေ အဲ့မှာ ဘာလုပ်နေသေးတာလဲ...ဒီကိုလာဖို့ ကိုယ့်ကို ကူညီပေးစေချင်လို့လား..."

လင်းလက်ချောင်းထိပ်များရှိ လက်ဖက်ရည်ခွက်က တုန်ခါကာ ဖန်စားပွဲပေါ်သို့ “ဒိန်း”ခနဲ အသံဖြင့် ပြုတ်ကျသွား၏။ ဇာ့ဂ်ငယ်လေးက လင်းကို မဝံ့မရဲ ကြည့်လိုက်၏။

"လင်းလူကြီးမင်း...မင်းကို ကြည့်ရတာ အဆင်ပြေပုံမပေါ်ဘူးနော်..."

လင်းက မျက်လွှာချလိုက်ပြီး တိုးတိုးလေးပြော၏။

"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး..."

လူတစ်စုက အိမ်ကြီးကို ဖြတ်သန်း၍ ပန်းဥယျာဉ်၏ လျှို့ဝှက်ထောင့်တစ်ခုသို့ ရောက်လာကြ သည်။ လုမော့က ဤနေရာတွင် ဘာများဖြစ်နိုင်သည်ကို တွေးတောနေသေးသော်လည်း ကျင့်ချီက မြေပြင်ပေါ် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး စမ်းတဝါးဝါးရှာနေ၏။ ထို့နောက် စက်သံကို ခဏတာကြားရပြီး သူ့ရှေ့တွင် ဥမင်လိုဏ်ခေါင်းတစ်ခု ဖြည်းညှင်းစွာပေါ်လာသည်။

လုမော့: "...."

လုမော့: =口=

ဒါက မင်းမျိုးမင်းနွယ် မျိုးရိုးမြင့်တွေရဲ့ စတိုင်ပဲလား...အံ့ဩစရာကြီးဟ...အရင်က တီဗီဒရာမာတွေမှာပဲ ဒီလိုမျိုးတွေ မြင်ဖူးခဲ့တာ...မစ္စတာကျင့်ချီက မင်းတကယ်ကို အံ့သြစရာကောင်းတာပဲ...

ကျင့်ချီက အမူအရာပြလိုက်၏။

"ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော့်နောက်ကို လိုက်ခဲ့ပါ...”

"အဟမ်း...ကောင်းပြီ..."

🌌🌌🌌