Chapter 75

💘Chapter 75 

ကိုယ်မင်းကိုနမ်းလို့ရမလား

 အစည်းအဝေးခန်းထဲ၌ အပ်ကျသံကိုပင် ကြားနိုင်လောက်သည်အထိ သေမတတ်တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။

တကယ်တမ်းတွင် ထိုမျှထိ လုံးဝ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်တော့မဟုတ်ပေ။ အနည်းဆုံးတော့ ကျိုးထုံဖမ်း၏ လေးလံသော အသက်ရှူသံကို ကြားနိုင်သေးသည်။

 သူက နောက်တစ်စက္ကန့်၌ သူ၏ အသက်ရှူသံကို မဖမ်းမိနိုင်တော့သကဲ့သို့ ၎င်းက တစ်ကြိမ်ထက်တစ်ကြိမ် ပို၍ လေးလံလာပုံပေါ်သည်။ ကျိုးထုံဖမ်းက ထိုနေရာ၌ပင် မူးမေ့မသွားသေးသည်က အံ့ဩစရာပင်။

သို့သော်လည်း အပြောင်းအလဲများကြောင့် ကျိုးထုံဖမ်းက ကျိုးပဲ့လွယ်နေခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင် ကျယ်လောင်သော ဘုတ်ကနဲအသံဖြင့် သူက မူးမေ့လဲကျသွားလေသည်။ သူ၏ လဲကျမှု ပြင်းအားနှင့် ဦးတည်ရာက ယူဆချက်လွဲခဲ့၍လားမသိ၊ သူ၏ အဝလွန်နေသော ခန္ဓာကိုယ်က မြေပြင်ပေါ်သို့ ပြိုလဲကျ သွားခဲ့ပြီး သူ၏ အဆီအပြည့်နှင့်အသားများကို တုန်ခါသွားစေခဲ့သည်။

ကျူးကောဖုန်းက ၎င်းကို တွေ့ပြီးနောက် ရှုံ့မဲ့မဲ့ဖြစ်သွားခဲ့ပြီး သူက ကျိုးထုံဖမ်းအတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်မှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။

ကျိုးထုံဖမ်း၏ လဲကျသွားမှုကြောင့် သုံးလတစ်ကြိမ် အစည်းအဝေးက ရုတ်တရက် ပြီးဆုံးသွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ပြောစရာရှိသည်အားလုံးက ပြောခဲ့ပြီး ဖြစ်ပြီး လုပ်စရာရှိသည်များကိုလည်း လုပ်ခဲ့ပြီးပြီ ဖြစ်သည်။ အဆုံးတွင်တော့ ကျူးကောဖုန်းက ကျိုးထုံဖမ်းကို ဆေးဝန်ထမ်းက ခက်ခက်ခဲခဲ သယ်သွားရသည်ကို ကြည့်နေခဲ့ပြီး သူ၏ စိတ်ခံစားချက်က အားရ ကျေနပ်နေသည်ဟု ဖော်ပြ၍ရသည်။

ကျိုးထုံဖမ်းက ဆေးရုံသို့ ခေါ်ဆောင်သွားခံခဲ့ရပြီး အစည်းအဝေးခန်းထဲရှိ လူများကလည်း လူစုကွဲသွားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း သူတို့က ထွက်ခွာသွားမည့်အစား ဝေ့ချန်ထံသို့ လျှောက်လှမ်းသွားခဲ့ပြီး သူ့ကို ပျော်ရွှင်မှုဖြင့် ဂုဏ်ပြုပေးခဲ့ကြသည်။ ထိုလူများက မေ့လျော့လွယ်ကြသည်။ အစည်းအဝေးမစမီက သူတို့၏ ညစ်ပတ်သော အတွေးများကို မေ့လျော့နေခဲ့ကြသည်။

ဝေ့ချန်က သူ့လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များ၏ ချီးကျူးစကားများကို အေးစက်စွာ တုံ့ပြန်ခဲ့ပြီး စိတ်ကြီးဝင်ခြင်း နှင့် ဂုဏ်ယူနေခြင်းကဲ့သို့ အမူအရာများကို မပြသခဲ့ပေ။ သူက လူတိုင်းကို အံ့အားသင့်‌စေခဲ့သည့် တစ်စုံတစ်ရာထက် သာမန် တစ်စုံတစ်ခုကို ပြီးမြောက်အောင် လုပ်ဆောင်ခဲ့သလိုပင်ဖြစ်သည်။

ဝိုင်းပတ်၍ မြှောက်ပင့်ပြောပြီးနောက် ထိုလူများက သူတို့၏ အလုပ်သို့ ပြန်သွားခဲ့ကြသော်လည်း အစည်းအဝေးပြီးနောက် သူတို့၏ ဝေ့ချန်အပေါ် အမြင်က ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

သူက သာမန် လူငယ်တစ်ယောက်မျှသာ မဟုတ်ခဲ့ပေ။ စွမ်းဆောင်မှုက တစ်လမျှ ငြိမ်သက်နေ‌ခဲ့စေကာမူ သူက တည်ငြိမ်နေခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးနေ့တွင် မထင်မှတ်ဘဲ ကြီးကျယ်ခမ်းနားသော လှုပ်ရှားမှုတစ်ခုကို ထုတ်ဖော်ခဲ့ပြီး လူတိုင်းကို သတိပြုမိစေခဲ့သည်။ 

ဤရလဒ်က ယခင်က သူ့ကို နှိမ့်ချခဲ့ဖူးသူများ၏ မျက်နှာကို ဖြတ်ရိုက်သွားသည်မှာ အသေအချာပင်။ သူတို့က လက်တုံ့မပြန်နိုင်ခဲ့သော်လည်း ၎င်းကို နုတ်ထွက်စာဖြင့် လက်ခံရမည်သာဖြစ်သည်။

အမှန်တွင်တော့ သူတို့က ဤရိုက်ချက်ကို လက်ခံခဲ့ကာ သူတို့၏ ဝေ့ချန်အပေါ် အမြင်များက လုံးဝ ပြောင်းလဲသွားခဲ့ပေပြီ။

အထွေထွေမန်နေဂျာကျူးကောက ဝေ့ချန်ကို များစွာ ယုံကြည်ခဲ့သည်မှာ အံ့ဩစရာ မဟုတ်ခဲ့ပေ။

အစည်းအဝေးက ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပြီး တက်ရောက်သူများက တဖြည်းဖြည်း ထွက်ခွာသွားခဲ့ကြကာ ကျယ်ဝန်းသော အစည်းအဝေးခန်းမထဲ၌ ဥက္ကဌနှင့် ကျူးကောဖုန်းတို့သာ ကျန်ရစ်ခဲ့ကြသည်။

"မင်းက ဒီတိုက်ပွဲကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် ကစားသွားခဲ့တာပဲ..."

ဥက္ကဌက အပြုံးတစ်ခုဖြင့် ပြောခဲ့သည်။

ကျူးကောဖုန်းက ကျိုးနွံစွာဖြင့် လက်ကို ဝှေ့ယမ်းပြီး ပြောခဲ့သည်။

"ဒီပွဲကို တိုက်ခိုက်ခဲ့တာက ကျွန်တော် မဟုတ်ပါဘူး...အဲ့ဒါက ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကိုပဲ ဝေ့ချန်က တိုက်ခိုက်ခဲ့တာပါ...ဒီလူငယ်လေးက ဒီလို လှုပ်ရှားမှုအကြီးကြီးကို တိတ်တဆိတ် လုပ်ခဲ့မယ်လို့ ဘယ်သူက သိနိုင်မှာလဲ..."

"အမှန်ပဲ...အဲ့ဒါက တကယ်ကို ကြီးမားတဲ့လှုပ်ရှားမှုပဲ..."

ဥက္ကဌက ထိုညစာစားပွဲမှ မြင်ကွင်းကို ပြန်လည်တွေးတောနေခဲ့ပြီး သက်ပြင်းချခဲ့သည်။

ထိုနေ့တွင် ကျူးကောဖုန်းက ဝေ့ချန်ထံမှ ဖိတ်စာကို ဥက္ကဌထံသို့ လက်ဆင့်ကမ်းခဲ့ပြီး ထိုဖိတ်စာက ဤသို့ ကြီးမားသော အံ့အားသင့်စရာကို ယူဆောင်လာလိမ့်မည်ဟု သူတို့နှစ်ယောက်လုံးက မမျှော်လင့်ထားမိခဲ့ပေ။ ထိုအံ့အားသင့်စရာကြောင့်ပင် သူတို့ ကြက်သေသေသွားခဲ့သည်။

အမှန်တွင် ကျူးကောဖုန်းက ဖိတ်စာကို ဥက္ကဌထံသို့ ပေးခဲ့သော်လည်း ဥက္ကဌက ထိုညစာစားပွဲကို တက်ရောက်ရန် ရည်ရွယ်ချက် မရှိခဲ့ပေ။ သူ့၌ ထိုညနေခင်းအတွက် အခြားအလုပ်များ ရှိနေခဲ့၍ ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ကျူးကောဖုန်းက ရုံးခန်းမှ ထွက်ခွာရန် ငြင်းဆိုခဲ့ပြီး ထိုပွဲသို့ သူနှင့်အတူ လိုက်ပါရန် ဥက္ကဌကို အတင်းအကြပ် တိုက်တွန်းခဲ့သည်။

အဆုံး၌ ဥက္ကဌက ကျူးကောဖုန်း၏ မဆုတ်မနစ်ကြိုးစားမှုအောက်၌ ခြေကုန်လက်ပမ်းကျခဲ့ပြီး သူ၏ မူလအစီအစဉ်များကို ရွှေ့ဆိုင်းခဲ့ရသည်။ ကျူးကောဖုန်းက သူ့နေရာ၌ ပွဲသို့ တက်ရောက်ခဲ့သည်။  ထို့နောက် ဥက္ကဋ္ဌက ပွဲသို့ တက်ရောက်ခဲ့ပြီး အံ့သြဖွယ်ရာများကို မြင်တွေ့ခဲ့ရသည့်အတွက် အလွန်ကံကောင်းသည်ဟု ခံစားခဲ့ရသည်။

၎င်းက ညစာစားပွဲတစ်ခုထက် ပိုပါသည်။ ၎င်းက အကြီးစား လက်မှတ်ရေးထိုးပွဲတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ဝေ့ချန်က တရုတ်နိုင်ငံရှိ ထိပ်တန်းနိုင်ငံရပ်ခြား မော်တော်ကားကုမ္ပဏီကြီးများ၏ ထိပ်တန်းအမှုဆောင်များနှင့် ကိုယ်စားလှယ်များကို ဖိတ်ကြားခဲ့ပြီး ချန်ဖုန်း နှင့် စာချုပ်ချုပ်ဆိုရန် ဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့သည်က အံ့သြစရာပင်ဖြစ်သည်။

 လက်မှတ်မရေးထိုးမီ ဥက္ကဋ္ဌနှင့် ကျူးကောဖုန်း တို့က ဝေ့ချန် ၏ ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာမှုနှင့် အနာဂတ်ဈေးကွက်အတွက် အစီအစဉ်များကို မြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။  ၎င်းက စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းပြီး ဝေ့ချန်က အဘယ်ကြောင့် ဤလုပ်ငန်းကြီးများကို စုဆောင်းနိုင်ခဲ့ကြောင်း သူတို့က နားလည်ခဲ့ရသည်။ သူ၏ အစီအစဥ်များက စျေးကွက်လမ်းကြောင်းများကို အခိုင်အမာဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ချန်ဖုန်း နှင့် မော်တော်ယာဥ်ကုမ္ပဏီများအတွက် နှစ်ဦးနှစ်ဖက်အောင်မြင်မှုအခြေအနေတစ်ရပ်ကို ဖန်တီးပေးခဲ့သည်။  ဤအစီအစဥ်က လုပ်ငန်းကြီးများကို သဘောကျစေခဲ့ပြီး စာချုပ်များကို လက်မှတ်ရေးထိုးစေနိုင်ခဲ့သည်။

ဥက္ကဌက ဝေ့ချန်၏ အမြင်ရှိမှု ၊ လိုက်လျောညီထွေရှိသောစိတ် နှင့် ထူးခြားသော နည်းစနစ်များကို မလေးစားဘဲ မနေနိုင်ခဲ့ပေ။

ဝေ့ချန်နှင့် ဟဲခယ်ချမ်းတို့က မားကတ်တင်းဌာနသို့ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ပြန်လာခဲ့ကြသည်။  မားကတ်တင်းဌာနမှ ဝန်ထမ်းများက ရလဒ်ကို မသိကြသေးသော်လည်း ဝေ့ချန် ပြန်လာသည်ကို မြင်သောအခါ မေးခွန်းမထုတ်ခဲ့ကြပေ။  သူတို့က သူ့ကို စိုးရိမ်သော အကြည့်များ ဖြင့်သာ ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။

ဝေ့ချန် က မည်သည်ကိုမျှမပြောခဲ့ဘဲ ခေါင်းညိတ်ပြခဲ့ပြီး သူ၏ ရုံးခန်းသို့ ပြန်သွားလိုက်လေသည်။  သူ၏ ကိုယ်နေဟန်ထားက ဖြောင့်မတ်နေခဲ့ပြီး အခန်းထဲ၌ တိတ်ဆိတ်မှုက ပြည့်နေခဲ့သည်။ ဝေ့ချန် ပြန်ရောက်လာသည့် သတင်းက သူတို့ကို ထိတ်လန့်သွား‌စေခဲ့ပုံရသည်။  အချိန်အတော်ကြာအောင် စောင့်ဆိုင်းပြီးနောက် နောက်ဆုံး၌ အော်ဟစ်သံများ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

"ဒါရိုက်တာဝေ့က အရမ်းတော်တာပဲ..."

"ဒါရိုက်တာဝေ့ အသက်ရာကျော်ရှည်ပါစေ..."

သူတို့က သဘာဝအလျောက် ဝေ့ချန်၏ ခေါင်းညိတ်ပြမှု အဓိပ္ပာယ်ကို နားလည်ခဲ့ကြသည်။ ၎င်း၏ ဆိုလိုရင်းက သူတို့၏ ဒါရိုက်တာက စွမ်းဆောင်မှု သုံးဆယ်ရာခိုင်နှုန်း တိုးတက်ရန် ပန်းတိုင်ကို အမှန်တကယ် အောင်မြင်ခဲ့ပြီ ဟုပင်။

မားကတ်တင်းဌာန၏ ဝန်ထမ်းများအနေဖြင့် သူတို့က ဤတာဝန် မည်မျှ ခက်ခဲကြောင်း သိကြပေသည်။ သူတို့က ၎င်းကို အောင်မြင်ခဲ့မည်ဟုပင် မတွေးတောမိခဲ့ကြပေ။ သို့သော် သူတို့၏ ဒါရိုက်တာက ၎င်းကို အမှန်တကယ် ‌လုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့ပြီး ဤသည်က သူတို့ကိုယ်တိုင် အောင်မြင်ခဲ့သည်ဟု ခံစားရမိစေသည်။ သူတို့၏ စိတ်လှုပ်ရှားမှုများ လိမ့်တက်လာပြီး ခုန်ပေါက်နေခဲ့ကြသည်။

ဟဲခယ်ချမ်းက ဤပျော်ပွဲရွှင်ပွဲကြားတွင် မားကတ်တင်း ဌာနသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။  သို့သော် ထိုသို့သော လေထုကြောင့် ဟဲခယ်ချမ်းက ပို၍ပင်စိတ်ပျက်သွားပုံရသည်။  သူက ခေါင်းမထောင်ခဲ့ဘဲ သူ၏ ရုံးခန်းထဲသို့ အလျင်အမြန်ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ မည်သူက စတင်ခဲ့မှန်း မသိခဲ့သော်လည်း သူ၏ နှလုံးသားကို ဓါးဖြင့် ထိုးနေသကဲ့သို့ အားပေးသံများကို ကြားနေရလေသည်။

သူက ရုံးခန်းတံခါးကို ဆောင့်ပိတ်လိုက်ပြီး ထိုအချိန်တွင် ဟဲခယ်ချမ်း၏ မျက်နှာ၌ အန္တရာယ်ရှိသော အမူအရာများဖြင့် ပြည့်‌နေခဲ့သည်။ သူက မဖော်ပြနိုင်သော စိတ်မသက်မသာဖြစ်မှုကို ခံစားခဲ့ရသည်။

"ဝေ့ချန်...အရမ်း ကောင်းတယ်..."

စကားလုံးတစ်ခုစီက သူ၏ သွားကြားထဲမှ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး သူ၏ နှလုံးသားထဲ၌ မရေမတွက်နိုင်သော ခံစားချက်များ ရောနှောနေခဲ့လေသည်။

****

ဝေ့ချန်က သူ့ရုံးခန်းသို့ ပြန်ရောက်သောအခါ ချန်လီက ပန်းချီကားတစ်ချပ် ရေးဆွဲ ပြီးသွားခဲ့ပြီး ထိုင်ခုံပေါ်တွင် မှင်တက်စွာ ထိုင်နေခဲ့သည်။  နေရောင်ခြည်က ပြတင်းပေါက်များမှတဆင့် ချန်လီအပေါ်သို့ ဖြာကျနေခဲ့ပြီး ရွှေရောင်တောက်ပနေခဲ့သည်။

ဝေ့ချန်က ချန်လီထံသို့ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး သူ၏ ပခုံးထက်၌ ခေါင်းကို မှီလိုက်ကာ သူ၏အကြည့်က ပြီးစီးသွားသော ပန်းချီကားပေါ်သို့ ကျရောက်သွားခဲ့သည်။

၎င်းက ဝေ့ချန်၏ ပုံကြမ်းဖြစ်သည်။ 

ပန်းချီကားထဲတွင် သူက ဝတ်စုံပြည့် ၀တ်ဆင်ထားပြီး အစည်းအဝေးခန်း၏ အလယ်တွင် ဖြောင့်တန်းစွာ ရပ်‌နေခဲ့သည်။ သူ၏ အကြည့်များက အေးစက်နေသော်လည်း ယုံကြည်မှုအပြည့် ရှိနေခဲ့သည်။သူ့ကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်လေထုက အနည်းငယ် အေးခဲနေပုံရပြီး သူ၏ ဂုဏ်သိက္ခာရှိမှုက သဘာဝအလျောက် ဖြစ်ပေါ်နေလေသည်။

ဝေ့ချန် အစည်းအဝေး ကျင်းပနေချိန်၌ ဤမြင်ကွင်းကို ချန်လီက စိတ်ကူးထားခဲ့သော်လည်း မထင်မှတ်ဘဲ အစစ်အမှန် မြင်ကွင်းနှင့် တိုက်ဆိုင်နေခဲ့သည်။  သို့သော် ဝေ့ချန်သည် ဤပန်းချီကားတစ်ချပ်မှတဆင့် ချန်လီက  သူ(ဝေ့ချန်)၏တာဝန်ကို ပြီးမြောက်စေမည်ဟု ယုံကြည်‌ကြောင်း ပြောပြ‌နေခဲ့သည်ကို ဝေချန်က သိခဲ့သည်။  သူက သူ့(ဝေ့ချန်)အပေါ်တွင်သံသယမရှိဘဲ ရာနှုန်းပြည့် ယုံကြည်ခဲ့သည်။

ဝေ့ချန်က စကားတစ်ခွန်းမျှ မပြောဘဲ သူ့ခေါင်းကို ချန်လီ၏ ပခုံးပေါ်သို့ မှီထားပြီး ထိုအခိုက်အတန့်၏ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်မှုကို ခံစားနေခဲ့သည်။

ချန်လီက ဝေ့ချန် ပြန်ရောက်လာသည်အား သိရှိသွားပြီးနောက် သူက ခေါင်းကို ညင်သာစွာ လှည့်ကာ ဝေ့ချန်ကို ငေးကြည့်လာ၏။ထို့နောက် လက်ကို မြှောက်ကာ ဝေ့ချန်၏ နက်ရှိုင်းသော မျက်လုံးများကို လက်ဖဝါးဖြင့် အသာအယာ ဖုံးအုပ်လိုက်သည်။

မင်းက ပင်ပန်းနေပြီမလို့...ကောင်းကောင်း အနားယူပါ...

၎င်းက ချန်လီ ဝေ့ချန်ကို ပြောချင်ခဲ့သည့်အရာ ဖြစ်နိုင်သည်။

ဝေ့ချန်က ‌၎င်းကို အလိုလိုခံစားမိပြီး ချန်လီကို ပွေ့ဖက်ရန် အနောက်မှနေ လက်လှမ်းလိုက်သည်။ ကိုယ်နေဟန်ထားက အနည်းငယ် ပင်ပန်းသော်လည်း ချန်လီကို သူ့လက်မောင်းများကြားတွင် ဆုပ်ကိုင်ထားခဲ့ပြီးနောက် ဝေ့ချန်က ကျေနပ်မှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။

 ယခင်လ၏ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုက ယခုမှ တဖြည်းဖြည်း ထိုးတက်လာခဲ့သည်။

အခြားသူများက သူ၏အောင်မြင်မှုများနှင့်ပတ်သက်၍ အံ့ဩ ချီးကျူးခဲ့ကြကာ မယုံကြည်နိုင်ဖြစ်ခဲ့ကြပြီး သူ့ကို ကွဲပြားစွာဆက်ဆံခဲ့ကြသော်လည်း ဝေ့ချန်က ပင်ပန်းနေခဲ့ပြီး အနားယူရန် လိုအပ်နေခဲ့ကြောင်း ချန်လီကသာ သိရှိခဲ့သည်။

မှန်ပေသည်။ ဤလ၌ အပြင်လူများက သူ၏ တည်ငြိမ်မှုကိုသာ မြင်ခဲ့ပြီး သူက တိတ်ဆိတ်ကာ စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်စရာမရှိဟု တွေးနေခဲ့ကြသော်လည်း ဤအောင်မြင်မှုရရှိရန် သူ မည်မျှ ကြိုးစားအားထုတ်ခဲ့ရသည်ကို မည်သူမျှမသိခဲ့ကြပေ။

တိတ်ဆိတ်သော ညအချိန်များ၌ ဝေ့ချန်က တခါတရံ ပင်ပန်းမှုကို ခံစားခဲ့ရသည်။ သို့သော် ထိုအချိန်၌ သူ လှည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ ချန်လီက သူနှင့် တိတ်တဆိတ် အတူရှိနေပေးခဲ့သည်ကို မြင်ခဲ့ရသည်။ သူ မည်သည့်အချိန်ပင် အိပ်စက်ပါစေ၊ ချန်လီက ထိုအချိန်ထိ သူနှင့်အတူ ရှိနေလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။

ချန်လီက သူ၏ လုပ်ငန်းတွင် များစွာ မကူညီနိုင်သော်လည်း ဤအဖော်က ဝေ့ချန်၏ ကမ္ဘာကို ပို၍ကောင်းမွန်စေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် သူက မရပ်မနား အလုပ်လုပ်ခဲ့သော်လည်း မောပန်းခြင်းကို မခံစားခဲ့ရပေ။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူ၏ နောက်၌ ချန်လီက အကာအကွယ်ပေးကာ အတူရှိနေပေးခဲ့ပြီး သူ့ကို ယုံကြည်ပေးနေကြောင်း သူ သိနေခဲ့သည်။

ပြတင်းပေါက် အပြင်ဘက်ရှိ နေရောင်က ပို၍ ပြင်းထန်လာခဲ့သည်။ ရုံးခန်းထဲတွင် လင်းလက်တောက်ပလာပြီးနောက် ၎င်းက ပုံရိပ်နှစ်ခု၏ ထပ်နေသော အရိပ်များကို ခွဲခြား၍မရသည်အထိ တစ်သားတည်း ပေါင်းစည်းသွားစေခဲ့သည်။

"လီလီ..."

ဝေ့ချန်က ချန်လီ၏ နာမည်ကို သူ၏ နားထဲသို့ ညင်သာစွာ ငြီးတွားနေခဲ့သည်။ ထိုစကားလုံးနှစ်လုံးက ဝေ့ချန်၏ နှလုံးသားထဲတွင် မရေမတွက်နိုင်သော နူးညံ့သိမ်မွေ့မှုတို့ ပါဝင်နေခဲ့သော်လည်း ချန်လီ၏ နှလုံးသားထဲတွင် ပြင်းထန်စွာ နေရာယူသွားခဲ့သည်။

ချန်လီက ပြန်မဖြေခဲ့ဘဲ ရှေ့ကို ငေးကြည့်နေခဲ့သော်လည်း သူ၏ လက်က အနည်းငယ် တုန်ယင်နေခဲ့သည်။

ဝေ့ချန်က သူ၏ လက်ကို မြှောက်ကာ သူ့မျက်လုံးများကို ဖုံးအုပ်ထားသည့် ချန်လီ၏ လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ညင်သာသော အသံနိမ့်နိမ့်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

"လီလီ...ကိုယ် မင်းကို နမ်းလို့ရမလား..."

အမှန်ပင် သူက ချန်လီကို နမ်းချင်နေခဲ့သည်။ ဤအချိန်တွင် သူ၏ အတွေးက မထိန်းချုပ်နိုင်လောက်အောင် ပြင်းထန်နေခဲ့သည်။

ချန်လီက ခေါင်းကို အနည်းငယ်မော့ကာ သူ၏ ချောမွတ်သော နဖူးကို ထုတ်ဖော်ခဲ့သည်။ ဝေ့ချန်က ယခင်ကကဲ့သို့ သူ၏ နဖူးကို နမ်းချင်နေသည်ဟု သူထင်နေခြင်းပင်။

"လီလီ...ဒီနေရာကို မဟုတ်ဘူး..."

ဝေ့ချန်က ပြောခဲ့ပြီး သူ၏ အခြားလက်က ချန်လီ၏ နဖူးကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။

ချန်လီက ဝေ့ချန်၏ လုပ်ရပ်များမှ လှုံ့ဆော်ခံခဲ့ရပြီး အနည်းငယ် ယားယံလာခဲ့သည်။ သူ၏ ကြီးမားသော မျက်လုံးများက မျက်တောင်မခတ်ဘဲ ဝေ့ချန်ကို စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ဝေ့ချန်၏ မျက်လုံးထဲတွင် သူ့ကို နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ဆွဲဆောင်နေသော တစ်စုံတစ်ရာ ရှိနေသည်ဟု ခံစားခဲ့ရသည်။ 

ဝေချန်၏ သွယ်လျသော လက်ချောင်းထိပ်များက ချန်လီ၏ ဖြူဖျော့သော်လည်း ဖောင်းနေသော နှုတ်ခမ်းများပေါ်သို့ ကျရောက်လာသည်။

"လီလီ...ကိုယ် မင်းကို ဒီနေရာကို နမ်းလို့ရမလား..."

ဝေ့ချန်က သူ၏ အတွင်းမှ လိမ့်တက်လာသော စိတ်ဆန္ဒများအား ဖိနှိပ်ထားရသောကြောင့် သူ၏ အသံက အက်ကွဲနေခဲ့သည်။

ချန်လီ၏ မျက်လုံးများက ပြူးကျယ်သွားခဲ့ကာ သူ၏ သူငယ်အိမ်များက ကျုံ့သွားခဲ့သည်။

 ဝေ့ချန်၏ မျက်နှာက သူ၏ရှေ့တွင် တဖြည်းဖြည်း ကြီးမားလာပြီး အဆုံးတွင် ဝေ့ချန်က သူ၏ နှလုံးသားမှ တောင့်တမှုကို မထိန်းနိုင်ခဲ့ဘဲ ခေါင်းငုံ့ကာ ချန်လီ၏ နှုတ်ခမ်းများကို ဖမ်းယူလိုက်၏။

 ချန်လီ သူ၏ နှုတ်ခမ်းထက်မှ နွေးထွေးမှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။

သူတို့၏ နှုတ်ခမ်းများ ထိသွားသော အချိန်တွင် ဝေ့ချန်က သူ၏ စိတ်ဝိညာဥ်အနက်ရှိုင်းဆုံးမှ မီးရှူးမီးပန်းများ ပေါက်ကွဲနေခဲ့သည်ကိုတွေ့ခဲ့ရပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမှုများဖြင့် တုန်ယင်သွားခဲ့လေသည်။

💘