MM Story Teller

Chapter 52

Viewers 5k

👾Chapter 52

အေးစက်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးများ

နက်ဗျူလာ ထွက်ပေါ်လာချိန်ကို လင်းဟန် သတိမထားခဲ့ပေ။ ကောင်းကင်ကြီး နက်မှောင်လာသည်ကြောင့်လား တိုက်ပွဲပြီးဆုံးသွားသည့်အတွက်ကြောင့်လား မသိရပါပေ...

လင်းဟန် မော့ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် တစ်ခဏမျှ စကားမပြောနိုင် ဖြစ်သွားသည်။

ထိုနေ့က တွေ့ခဲ့သော အလှမ်းဝေးတစ်နေရာမှ ဖုန်မှုန့် နက်ဗျူလာနှင့် မတူဘဲ တိမ်များထူထဲနေသော အိမ်မက်ဆန်လှသည့် ခရမ်းရောင် ရင့်ရင့် အလင်းများက နီးကပ်လာလု ဖြစ်နေသည်။ ပြင်ပ အဝန်းအဝိုင်းက ခပ်ဝိုင်းဝိုင်းပုံစံ ပြန့်ပြူးသွားပြီး အလည်ပိုင်းသည်ပင် ပလွန်အကျွံ တောက်ပနေသည်မျိုး မဟုတ်ပေ။ ယင်းက ကြယ်များထံမှ စွန့်ပစ်ခံလိုက်ရသည့် နက်ဗျူလာတစ်ခု ဖြစ်ပြီး နောက်ပါးတွင် ကျန်ရှိနေသော ပျံ့နှံ့နေသည့် အလင်းရောင်သည်သသာ ၎င်းတို့၏ အရောင်ကို ရောင်ပြန်ဟပ်နေကာ လင်းလက်တောက်ပနေလေသည်။

အရောင်အတုံးလေးများက ရေထဲတွင် ပျော်ဝင်သွားသည့်အလား ပျံ့နှံ့သွားသည့် လမ်းကြောင်းတလျှောက် နောင်တွင် ထပ်မကြုံနိုင်သော ကြီးကျယ်ခမ်းနားမှုများ သယ်ဆောင်ထားသည်။ လင်းဟန်၏ ယခင်က အာကာသယစ်မူးမှုများ ကွယ်ပျောက်သွားပြီ ဖြစ်သော်လည်း အခြားသော နစ်ဝင်သွားသည့် ခံစားချက်တစ်ရပ်က လေပေါ်လွင့်နေသလို ခံစားရပြန်သည်။

သူ လက်လှမ်းကာ အလှအပအပိုင်းအစလေးတစ်ခုအား ဖမ်းဆုပ်ရန် ကြိုးပမ်းလိုက်သည်။

သူတို့က နှစ်သစ်ဖွယ်မကောင်းသော အခြေနေတစ်ခု၌ ကျရောက်နေသော်ငြား စိတ်အေးချမ်းနေဆဲပါပင်။

"အယ်အင်နာအုန်း နက်ဗျူလာက ပေါ်လာဖို့ အခွင့်အရေး နည်းတယ်" ဟယ့်ယွင်ထင် ပြောလိုက်သည်။ "ကိုယ်လည်း အကြိမ်နည်းနည်းလောက်ပဲ တွေ့ဖူးတာ"

လင်းဟန်က ထိုသူ သူ့ဘေးနားတွင် လာရပ်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

"ဒီနက်ဗျူလာက ဘယ်အချိန်ဆို ပျောက်သွားမှာလဲ" လင်းဟန် မေးလိုက်သည်။

"နာရီ နည်းနည်းလောက် နေရင်... ဒါမှမဟုတ် ရင်နည်းနည်းလောက် နေရင်လည်း ဖြစ်နိုင်တယ်" ဟယ့်ယွင်ထင်၏ အသံက ပေါ့ပါးနေသည်။ "ဒါပေမယ့် ကံကောင်းလို့ မစ္စတာလင်း တွေ့လိုက်ရတာ"

သူတွေ့လိုက်ရပြီ ဖြစ်၍ ပျော်သွားပေမည်။ လင်းဟန်က ဟယ့်ယွင်ထင် စကားလုံးများ၏ အဓိပ္ပါယ်ကို ချက်ချင်းနီးပါး နားလည်သွားသည်။ သူ၏ လက်ရှိ ပုံပန်းသွင်ပြင်က မြင်မကောင်းရှုမကောင်း ဖြစ်နေကြောင်း သိပါသော်လည်း ဤအခိုက်တွင် ဟယ့်ယွင်ထင်အား အဓိပ္ပါယ်မရှိသောအရာများ ပြောရန် အချိန်မရှိပေ။

သို့သော်လည်း တိုက်ပွဲပြီးနောက် သူ့ကို မကြည့်မိဘဲ မနေနိုင်ပေ။ သူ၏ လက်မှ အထိအတွေ့နှင့် ခိုင်မာလှသော ပွေ့ဖက်မှုကို တွေးတောနေမိသည်။ လင်းဟန်၏ နှလုံးခုန်သံ ရုတ်တရက် စည်းချက်လွဲသွားလေ၏။ သူ၏ အသက်ရှုသံ၊ ခံစားချက်များကို ခြယ်လှယ်နေသူမှာလည်း ရှေ့တည့်တည့်တွင် ရပ်တည်နေသေးသည်။

လေထုက ကောင်းလွန်းနေသည်ကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်သလို နက်ဗျူလာကလည်း လှပလွန်းနေသည်ကြောင့်လည်း ဖြစ်မည်။

လင်းဟန်မှာ ထိုအခိုက်တွင် ကြယ်ပင်လယ်ကြီးထဲ၌ ရှိနေပြီး သူကိုယ်တိုင် ဖြတ်မသွားနိုင်ခင်မှာပင် သူ၏ ကမ်းစပ်လေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ထိုခံစားချက်မျိုးက အသိပေးချက်မရှိ ရောက်လာပြီး တောမီးလိုပင် ချစ်စိတ်များ ကဲ့ယူသွားကာ သူ့အား ရစ်ပတ်ထားလေသည်။

လင်းဟန်မှာ အချို့သော အယ်ဖာများက ဆွဲဆောင်မှုများဖြင့် မွေးဖွားလာကြောင်း သိနေပါ၏။

ထို့အပြင် ဟယ့်ယွင်ထင်မှာလည်း သေချာပေါက်ပင် ထိုသူများထဲမှ တစ်ယောက် ဖြစ်နေ၏။

သူ၏ မျက်နှာက ချောမောကာ အေးစက်နေပြီး မျက်လုံးများက အမြဲတမ်း တည်ငြိမ်နေကာ လင်းဟန်မှာ နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်ကလိုပင် သူ့လက်ကို ဆွဲကာ သူ့အား သဘောကျနေသည်လားဟု ပြောင်ပြောင်တင်းတင်းမေးရန် မစောင့်နိုင်တော့ပေ။

ထိုအတွေးများက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ မြင့်တက်လာသဖြင့် သူ၏ ကိုယ်ပိုင်လက်များကို ပြန်ကြည့်လိုက်မိသည်။

သူ့နှလုံးသားထဲမှ ခံစားချက်များက သူ့အား မိုင်ကုန်တင်ပေးလိုက်သဖြင့် လင်းဟန်က သူ့လက်ကို ဟယ့်ယွင်ထင်ထံ ဆန့်ထုတ်ကာ တစ်ဖက်လူ၏ လက်ငါးချောင်းကို ထိ၍ အတွေးများကို နားထောင်ချင်နေမိသည်။

"မစ္စတာလင်း" ဟယ့်ယွင်ထင်က ဤအခိုက်လေးမှာပင် ပါးစပ်ဟလာပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူ့အား လှည့်ကြည့်လာခဲ့သသည်။ သူ မေးလိုက်သည်။ "သဘောကျလား"

လင်းဟန်၏ လက်များက လေထဲမှာပင် ရပ်တန့်သွားလေသည်။ ထိုသူ၏ မျက်လုံးများက ယခင်ကလိုပင် ပြာလဲ့အေးစက်နေပြီး အသံကလည်း မပြောင်းမလဲ ဖြစ်နေကာ ဘေးဘက်မှ ကြည့်သည့်အခါ ခံစားချက်မရှိ ဖြစ်နေပုံရသည်။

လင်းဟန်မှာ နှလုံးခုန်သံများ ကဆုန်ပေါက်လာသလို ခံစားလိုက်ရပြီး တစ်ခဏလောက်ထိ မသိစိတ်မှ အကြည့်လွဲမိသွားလေသည်။ တစ်ဖက်လူမှ သူ၏ ဒရမ်ကဲ့သို့ ဆူညံစွာခုန်ပေါက်နေသော နှလုံးခုန်သံအား ကြားသွားမည်စိုးရသည့်အလား လေသံက အနည်းငယ် ပိုကျယ်လာခဲ့ပြီး ၎င်းကို ဖုံးကွယ်ရန် ကြိုးစားလိုက်လေသည်။ "ကျွန်တော်..."

သို့သော်လည်း စကားလုံးများအားလုံးက လည်ချောင်းတွင် တစ်ဆို့နေကာ အရိုးရှင်းဆုံးသော စကားလုံးများပင် ပိတ်ဆို့ခံထားရလေသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်မှာ သူ့အား ဤနက်ဗျူလာအား သဘောကျသည်လားဟု မေးနေခြင်းသာ ဖြစ်သော်လည်း သူ့ထံတွင် ထိုသူ၏ အတွေးများအား ဖတ်မိရာမှ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ခံစားချက်တစ်ခု ရှိနေခဲ့သည်။ သူ့အား သဘောကျနေသည်လားဟု မေးနေသည့်အလား...

လင်းဟန်မှာ ဟယ့်ယွင်ထင် မေးလာသည်က ထိုသို့မဟုတ်ကြောင်း သိနေပါသော်လည်း ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် သူ့နှလုံးသားခံစားချက်များကို ဖမ်းမိသွားသည့်အလား ထိတ်လန့်သွားမိလေသည်။ ဟယ့်ယွင်ထင်အား ဝန်ခံရန် ကြိုးစားခဲ့စဥ်က သူ၏ စိတ်အလုံးစုံမှာ အမှန်ပင် ဆောက်တည်ရာမရ ဖြစ်နေသည်ကို အမှတ်ရမိခဲ့သည်။

လင်းဟန် ဟယ့်ယွင်ထင်၏ မျက်လုံးထဲကို ကြည့်မိလိုက်ရာ သူကိုယ်တိုင်၏ ရှုပ်ပွနေသော ပုံစံကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ပျောက်ဆုံးနေသည့် တစ်ခုတည်းသောအရာမှာ တည်ငြိမ်အေးဆေးမှုများ ဖြစ်ပြီး ယခင်က မရှိခဲ့ဖူးသော မသက်မသာဖြစ်ရမှုများနှင့် ကျန်ရှိနေသော အလုပ်ပင်ပန်းမှုများ ဖြစ်သည်။

ယင်းမှာ အခြားသူများထံမှ အလွယ်တကူ ရှာဖွေတွေ့နိုင်သော်ငြား ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ရှာဖွေရန်မူ ရံဖန်ရံခါ ရှုပ်ထွေးလွန်းနေခဲ့သည်ပင်။

လင်းဟန်မှာ သူကိုယ်တိုင်၏ နှလုံးခုန်သံကို ကြားနိုင်ခဲ့ပါက အနည်းဆုံးတော့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း အဖြေရှာနိုင်မည်ဟု ခံစားရသည်။ ကြိုက်နှစ်သက်မှုလား မှီခိုအားထားမှုလား... သို့တည်းမဟုတ် အခြားသော စိတ်ခံစားမှုများလား...

ဤအခိုက်တွင် အသေအချာ နားမလည်နိုင်ခဲ့.. .

ဟယ့်ယွင်ထင်မှာ လင်းဟန် တုန့်ဆိုင်းနေရသည့်အကြောင်းအရင်းကို နားမလည်သဖြင့် မျက်ခုံးသဲ့သဲ့ ကြုံ့လိုက်ပြီး စကားသံထဲတွင်လည်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားသည့် အရိပ်အယောင်များ ပါလာသည်။ "မကြိုက်ဘူးလား"

"မဟုတ်ပါဘူး" ဤတစ်ကြိမ်၌ လင်းဟန် အလျင်အမြန် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ "ကျွန်တော် ကြိုက်တယ်... အရမ်းကိုပဲ"

သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင်ကပင် မည်သည့်မေးခွန်းအား ဖြေလိုက်သည်ကို မသိတော့ပါပေ။ ဟန်ပြမျှော်လင့်ချက်များ ရှိနေပြီး ၎င်းကို ခပ်မြန်မြန် ဖယ်ခွာကာ စိတ်ငြိမ်ငြိမ်ထားရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။

လင်းဟန်မှာ သူ့လက်ကို ဟယ့်ယွင်ထင်အား ထိရန် ကြိုးစားနေရာမှ ပြန်ရုတ်လိုက်လေသည်၊ "ကျွန်တော်... ကျွန်တော်... မက်ခါရဲ့ စွမ်းအင်လက်ကျန်ကို သွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်"

အနည်းဆုံး အလုပ်က သူ့အား တည်ငြိမ်နေစေသည်။

နှစ်ယောက်သား အချင်းချင်း ပွတ်တိုက်သွားမိကာနီးတွင် ဟယ့်ယွင်ထင်က ထပ်ပြောလာသည်။ "... မင်းကြိုက်နေသရွေ့ပေါ့"

သူ့စကားလုံးများက တဲ့တိုးဆန်ကာ အမြဲတမ်းလိုလိုပင် ရှင်းလင်းကာ တန်ဆာဆင်ခြင်း မရှိပေ။

နက်ဗျူလာဖြစ်စေ အခြားတစ်ခုခု ဖြစ်စေ...

မက်ခါက အအေးစက်အနီးတွင် အကန့်ငယ်လေး ရှိပြီး ယင်းမှာ သိုလှောင်ထားသော ရေသန့်များကို အားလုံးသော မက်ခါအစိတ်အပိုင်းများဆီသို့ အခြားသော အသုံးပြုစရာနေရာများအတွက် အအေးဓါတ်များ ဖြန့်ဖြူးပေးခြင်း ဖြစ်သည်။

လင်းဟန်က ရေလက်တစ်ဆုပ်စာ ခပ်ကာ မျက်နှာသစ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ အနည်းငယ် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ကာ တဖြည်းဖြည်း စိတ်ငြိမ်သွားအောင် လုပ်လိုက်သည်။ သူက စိတ်ခံစားချက်များကို ချိန်ညှိကာ အရင်ဆုံး အခြေအနေကို ရင်ဆိုင်ရန် ကြိုးပမ်းလိုက်ရသည်။ ဤနေ့ပြီးနောက် သူ့နှလုံးသားထဲရှိ ဟယ့်ယွင်ထင်၏ နေရာမှာ ကွဲပြားသွားနိုင်ကြောင်း သိနေခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း လင်းဟန်မှာ အမြဲတစေ ကျိုးကြောင်းဆက်စပ် စဥ်းစားနိုင်ပြီး တည်ငြိမ်နေတတ်သည်။ သူ၏ကိုယ်ပိုင်နှလုံးသားကိုသာ မမြင်နိုင်ပါက သွေးကြောများ ရှင်းလင်းလာသည်အထိ ဆက်လက် တူးထုတ်ပေလိမ့်မည်။

သူက မည်သူ့ကိုမှ မကြိုက်ခဲ့ဖူးဘဲ လူတိုင်းက သူ့အတွက် သာမန် ဖြတ်သွားဖြတ်လာများကဲ့သို့သာ ဖြစ်ကာ မည်သည့်အရိပ်အယောင် မည်သည့်အမှတ်အသားမှ မချန်ထားခဲ့ကြ။

သူ ကလေးဘဝက ကြယ်စင်စုပြပွဲခန်းမအတွက် လိုချင်တောင့်တခဲ့သော်ငြား ယခုတွင် သူသိမ်းထားနိုင်သည့် မည်သည့်တန်ဖိုးကြီးပစ္စည်းကိုမှ စာရင်းမလုပ်နိုင်တော့ပါပေ။

သို့သော်ငြား ဟယ့်ယွင်ထင်ကမူ ကွဲပြားသည်။

လင်းဟန်က အတွေးများနေရင်း မက်ခါ၏ အပျက်အစီးများအပေါ် လက်လှမ်း၍ ထိလိုက်သည်။

သို့သော်ငြား ထိုသူအား ကြိုက်ရမည်လား မကြိုက်ရမည်လားကိုပင် မသိတော့ပါပေ။

လင်းဟန်က စာလေ့လာရာတွင်လည်း အမြဲတမ်းလိုလို အကောင်းဆုံး လုပ်ခဲ့ပြီး ခက်ခဲသော မေးခွန်းများအားလုံးကို တိကျသော အတွေးထောင့်တစ်ခုဖြင့်ဖြစ်စေ အသေးစိတ် အတွေးများဖြင့် ဖြစ်စေ ဖြေဆိုနိုင်ရန် ကြိုးစားမည်ဖြစ်ပြီး အမြဲလိုလို သူလိုချင်သော အဖြေကိုသာ ရခဲ့သည်။သူက ရှေ့ရေးသို့ မျှော်တွေးကြည့်တတ်သူ ကောက်ကွေ့တတ်သူမျိုး မဟုတ်ဘဲ ကောက်ချက်တစ်ခုအတွက် အဖြေရှာရမည်ဆိုပါက အင်ပါယာသို့ ပြန်ရောက်လျှင် ဟယ့်ယွင်ထင်အား ယင်းကို ဖြေဆိုပေးရန်အတွက် သေချာပေါက် အခွင့်အရေး ရှာမည် ဖြစ်သည်။ ရလဒ်က မည်သို့ပင် ဖြစ်စေကာမူ လက်ခံနိုင်မည် ဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ရှုပ်ထွေးလာရသည်။ အကြောင်းမှာ ဤမေးခွန်းကို ဖြေရန်အတွက် မည်သည့် ရှုထောင့်ကိုမှ ရှာမတွေ့နိုင်၍ပင်။

အချိန်အတော်ကြာမှ ရင်းနှီးနေသည့် ခြေသံများကို ကြားလိုက်ရပါမှသာ သူ့ကိုယ်သူ ဆင်ခြင်သုံးသပ်မိနေရာမှ အတွေးပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ "ဗိုလ်ချုပ်"

မက်ခါတွင် မတော်တဆ ဖြစ်ပြီးနောက် မောင်းနှင်သူများ ဓါတ်ငွေ့ပြတ်တောက်ခြင်းမှ ကာကွယ်ပေးရန် အရေးပေါ် ကိရိယာတစ်ခု တပ်ဆင်ထားခဲ့သည်။ သူက ပုံမှန် လေသံအတိုင်းသာ ပြောလိုက်သည်။ "မက်ခါက တစ်ဝက်လောက် စွမ်းအင်ကုန်သွားတယ်... ကျွန်တော်တို့သာ ပြန်လည်မဖြည့်တင်းနိုင်ဘူးဆို သုံးရက်လောက်ပဲ စွမ်းအင်နိမ့်နိမ့်နဲ့ လည်ပတ်နိုင်မှာ"

သို့သော်လည်း တပ်ကူများက ခုန်ကူးမှတ်မှတဆင့် စစ်သင်္ဘောများ ပို့ဆောင်လာနိုင်တော့မည် မဟုတ်လေရာ သုံးရက်အတွင်း ရောက်မရောက် မသေချာပေ။

ဟယ့်ယွင်ထင်၏ မျက်နှာထက်မှ အမူအယာက ပြောင်းလဲသွားခြင်း မရှိဘဲ သူ့စကားကိုသာ ဆက်လက်နားထောင်နေသည်။

"ဆက်သွယ်ရေးစက်ကို တစ်ချိန်လုံး ဖွင့်မထားတာ အကောင်းဆုံးပဲ... စွမ်းအင် တအားကုန်မှာ စိုးရတယ်... ကျွန်တော့်ရဲ့ အကြံပြုချက်က တစ်နေ့ကို နာယီဝက်လောက်ပဲ ဖွင့်ဖို့ပါ" လင်းဟန် ပြောလိုက်သည်။ "ဒါပေါ့... ဗိုလ်ချုပ်ကိုယ်တိုင်လည်း ဆုံးဖြတ်ချက် ချနိုင်ပါတယ်... ကျွန်တော် ဝင်မစွက်ဖက်ပါဘူး"

"မစ္စတာလင်းစကားကိုပဲ နားထောင်မယ်" မည်သည့်အခါမှ ဆုံးဖြတ်ချက်ပြတ်သားပုံ မပေါ်ဖူးသည့် ဟယ့်ယွင်ထင်က ကန့်ကွက်ခြင်း မပြုလာဘဲ ခေါင်းငြိမ့်၍ ထောက်ခံလာသည်။

"အခုလောလောဆယ် အရေးအကြီးဆုံးက ပျက်နေတဲ့အပိုင်းတွေကို ပြန်ပြင်ဖို့ပဲ" လင်းဟန်က အပြင်ဘက်သို့ ကြည့်ကာ တွေးတောပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်။ "ဒါပေမယ့် အခုက ပစ္စည်းများများစားစား မရှိဘူး... ပြန်ဖာဖို့ တိုက်ပွဲဖြစ်တုန်းက ကွာသွားတဲ့ သတ္တုဖတ်တွေကိုပဲ ပြန်သုံးရတော့မယ်"

ဟယ့်ယွင်ထင်က လင်းဟန်၏ ဆိုလိုရင်းကို နားလည်သွားသည်။ "ကိုယ် ဆင်းသွားလိုက်မယ်" ဟယ့်ယွင်ထင် ဆက်ပြောလိုက်သည်။ "အခု အပူချိန် ကျဆင်းနေပြီဆိုတော့ ခုနကလောက် မပူတော့ဘူး... လူသားခန္ဓာကိုယ်နဲ့ တောင့်ခံနိုင်ပါသေးတယ်"

"ကျွန်တော်လည်း ပါမယ်" လင်းဟန် ပြောလိုက်သည်။ "ကျွန်တော်တို့ သုံးနိုင်တဲ့ တစ်ခုခု ရှိမလား ကြည့်ရမယ်" ဟယ့်ယွင်ထင်၏ အကြည့်များက လင်းဟန်အပေါ် ကျရောက်လာသော်ငြား အဆုံးတွင် မတားမြစ်ခဲ့ပေ။ "အိုကေလေ"

သူက စစ်တပ်သုံးဂျာကင်ကို လှမ်းပေးလိုက်သည်။ "အပြင်ဘက်မှာ အပူချိန် ကွာခြားမှု ကြီးလွန်းတယ်... ဒါဝတ်ထား မစ္စတာလင်း"

ဟယ့်ယွင်ထင်က မည်သည့်အရာများ ဖြစ်လာမည်ဟု မဆိုခဲ့... အအေးမိသွားမည် သို့မဟုတ် ထိခိုက်သွားမည်လား ဟူသည်ရောပင်...

လင်းဟန်က တစ်ခဏမျှ တုံ့ဆိုင်းသွားသော်လည်း သူ၏ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်မှုလေးကို မတောင်ခံနိုင်တော့ဘဲ ယူထားလိုက်သည်။ သူက ဟယ့်ယွင်ထင်၏ ဂျာကင်ကို ကိုယ်ထက်တွင် လွှားလိုက်ပြီး ရှင်းမပြနိုင်အောင်ပင် မတိုင်မီက ထိန်းချုပ်ခန်းမှ မြင်ကွင်းကို ပြန်လည် သတိရမိသွားသည်။

ထိုစဥ်က ဤအရာများ ဖြစ်မလာသေးသည့်အပြင် မြင်ကွင်းထက်၌ မည်သည့် လှည့်စားမှုများမှ မရှိပေ။

သို့သော်လည်း ထိုသူ၏ ဂျာကင်ကမူ နွေးထွေးနေလေသည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်၏ ဂျာကင်အင်္ကျီတွင် သစ်မွှေးရနံ့ ဖျော့ဖျော့လေး ကျန်ရှိနေပြီး ယင်းကအနံ့ကောင်းလေးပါပင်။

ထွေးပွေ့ခံရသည့် ထင်ယောင်ထင်မှား ခံစားချက်လေးတစ်ခုပင် ရှိနေသေးသည်။

သူက ဟယ့်ယွင်ထင်ဘေးသို့ လျှောက်လာခဲ့ပြီး နှစ်ယောက်သားက အမိုးကို အတူတကွ ဖွင့်လိုက်ကြသည်။ စိတ်ပြင်ဆင်ထားပြီးသားပင် ဖြစ်လင့်ကစား အအေးဓါတ်၏ ရိုက်ခတ်မှုကက လင်းဟန်အား တုန်ယင်သွားစေသဖြင့် အဝတ်များကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ရစ်ပတ်လိုက်လေသည်။

နယ်စပ်ဒေသနှင့် အပူချိန်ကွာခြားမှုက အမှန်ပင် ခန့်မှန်း၍ မရနိုင်အောင်ပင်။

လေထုထဲမှ ဇာဂ့်သွေးညှီနံ့များက အတန်ငယ်မ လွင့်ပြယ်လာပြီ ဖြစ်၍ အနည်းဆုံးတော့ လင်းဟန်အား မအော့အန်စေခဲ့ပေ။

အလွန် အေးစက်နေပါသော်လည်း ဟယ့်ယွင်ထင်၏ ဂျာကင်အင်္ကျီ ရစ်ပတ်ထားသဖြင့် မက်ခါသို့ ပြန်မလှည့်မိစေရန် တောင့်ခံထားခဲ့သည်။

နှစ်ယောက်သားက သဲဝါများကို နင်းကာ တစ်ယောက်နောက်မှတစ်ယောက် လျှောက်လာခဲ့ကြသည်။ ထိုမှသာ သူတို့တွေ ဤနေရာတွင် အမှန်တကယ် ပိတ်မိနေခဲ့လေပြီဟု လင်းဟန် ခံစားလိုက်ရသည်။

နောက်ဆက်တွဲအတွေးများအဖြစ် ဆာလောင်မှုသည်ပါ လိုက်ပါလာသည်။

လင်းဟန်၏ အစာအိမ်က အော်မြည်လာခဲ့ပြီး ခြေထောက်များ ပျော့ခွေလာခဲ့သည်။ အာဟာရထုပ်များကို နောက်ဆုံးမှီဝဲခဲ့ရသည်မှာ တစ်ရက်တာပင် ရှိခဲ့လေပြီ။

သို့သော်ငြား ဟယ့်ယွင်ထင်မှာ လင်းဟန် တွေးနေသည့်အရာကို သိနေသည့်အလား ရုတ်တရက် ပြောလာခဲ့သည်။ "မပူပါနဲ့ နည်းနည်းတောင့်ခံထားဦး... ကိုယ်ဒီနေရာကို မှတ်မိတယ်... မက်ခါပြင်ပြီးသွားတာနဲ့ မောင်းလို့ရပြီ"

မတိုင်မီက လင်းဟန်၏ နှလုံးသားထဲတွင် ပေါ်ထွက်လာခဲ့သည့် စိုးရိမ်ပူပန်မှုများက ရှပ်အင်္ကျီသာ ဝတ်ထားသည့် ဟယ့်ယွင်ထင်၏ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို ကြည့်နေရင်း ပြေလျော့သွားပြီး တိတ်တဆိတ် ခေါင်းငြိမ့်မိလိုက်သသည်။

လက်ရှိတွင် ဟယ့်ယွင်ထင် မမြင်နိုင်သေးသော်လည်း...

နှစ်ယောက်သားက တိုက်ပွဲဖြစ်ပွားခဲ့ရာ နေရာအချို့ကို တစ်ခဏ ဖြတ်ကျော် လျှောက်လှမ်းခဲ့ကြပြီး စိတ်ကျေနပ်ဖွယ်ရာ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုမှ မတွေ့ခဲ့ရပေ။ ဆယ်မိနစ်ကြာသောအခါ လင်းဟန်တစ်ယောက် ရပ်သွားပြီးနောက် အကောင်းပတိ ဖြစ်နေဆဲ သတ္တုအပိုင်းအစတစ်ခုကို ရှာတွေ့သွားခဲ့သည်။

ဟယ့်ယွင်ထင်က သူ့အတွက် ကောက်ပေးခဲ့ပြီး သူကမူ ရပ်နေဆဲ...

Prev Next