MM Story Teller

Chapter 143

Viewers 11k

🌍Chapter 143

ခပ်၀၀ကြက်ဆင်ကြီးက သူမ၏ကြက်ပေါက်ကလေး၂ကောင်ကိုဦးဆောင်၍ စူပါမားကတ်ထဲသို့ ပျော်ရွှင်စွာ၀င်သွားတော့သည်။

ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော် ကြက်ဆင်ကြီးနောက်မှ လိုက်သွားခဲ့သည်။ သူတို့မှာ အလွန်ပူးပေါင်းပါ၀င်လိုစိတ်ရှိနေပြီး သူတို့ဘာသာလိုက်သွားနေခြင်းဖြစ်သည်။

ထန်မော့ ဖူ၀မ်သော်ကိုလှည့်ကြည့်လျက် မမေးဘဲမနေနိုင်ခဲ့ချေ။

"ဘာလို့လဲ"

ဖူ၀မ်သော် သူ၏လက်များကို အိတ်ကပ်ထဲထိုးထည့်ထားခဲ့သည်။ သူကထိုမေးခွန်းကိုကြားလျှင် ထန်မော့အားလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူကထန်မော့၏မေးခွန်းကိုနားလည်ကာ ခတ္တမျှတွေးတောနေလျက် ပြန်ဖြေလာခဲ့သည်။

"ဘာလို့လဲဆို့တော့သူ့မှာ သားသမီး၇ယောက်ရှိလို့လေ...မင်းကခြောက်ကောင်မြောက်ဆိုရင် ဥမကမပေါက်သေးတဲ့တစ်ကောင်ကျန်သေးတယ်... ဒီဟာကလည်း ၇ယောက်ဆော့ရတဲ့ဂိမ်း မင်းကလွဲရင်အထဲမှာ လူ၅ယောက်ကစောင့်နေမှာပဲ...ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းအတွက် အသင်းဖော် ၇ယောက်ပြည့်ဖို့လိုနေတာပဲလေ"

ဤသည်မှာ သူတို့၂ဦးပါ၀င်ခဲ့ဖူးသော သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီး ဂိမ်းနှယ်၊ သံဖိနပ်ချုပ်သမားကြီးဂိမ်းထွင် ကစားသမားများကို အသင်း၂သင်းအဖြစ်ခွဲခြားထားသည်။ တစ်သင်းမှာ ပျော်ရွှင်ဖွယ်အမေးအဖြေကဏ္ဍမှ သဲလွန်စများ ရယူနိုင်ရန် ကြိုးစားရမည်ဖြစ်ကာ တစ်သင်းကတော့ ဖိနပ်တိုက်ဆေးကိုရှာရမှာပင်။ တာ၀န်တစ်ခုမှာ တစ်ယောက်တည်းဖြေရှင်း၍ရနိုင်သည့်အတွက် ကစားသမားတစ်ယောက်စီသာလိုအပ်သည်၊ ကျန်တာ၀န်မှာမူ ဖိနပ်တိုက်ဆေးမှာ ကစားသမား၂ဦး၏သွေးကိုပေါင်းလိုက်မှရမည်ဖြစ်၍ ကစားသမား၂ဦးလိုအပ်လေသည်။

ကြက်ဆင်ကြီး၏ဂိမ်းမှာလည်း တူညီသည်ပင်။ ဂိမ်းမစတင်မီ ကစားသမား၇ယောက်ကို လိုအပ်လိမ့်မည်။ သို့သော် ဖူ၀မ်သော် အရံမစ်ရှင်ခွဲကို အသက်မသွင်းရသေးသဖြင့် သူဆန္ဒအလျောက် ဂိမ်းထဲသို့ မ၀င်လျှင်လည်း ရသည်သာ။

သူဘာလို့လိုက်၀င်လာရတာလဲ...

ထန်မော့မှာ ထိုမေးခွန်းကိုမေးလိုက်မိပြီး ပြန်ရလာသော အဖြေမှာ သူ့ကိုရင်ထဲအနည်းငယ် ထိရှသွားစေခဲ့သည်။ အကယ်၍ဖူ၀မ်သော်သာ ဤကြက်ဆင်ဂိမ်းထဲ ဆွဲသွင်းခံလိုက်ရသူဖြစ်ပါက သူ လိုက်မ၀င်ဖို့ ဖြစ်နိုင်ချေ ၅၀ရာခိုင်နှုန်းရှိလေသည်။ သူတို့မှာ အသင်းဖော်ဖြစ်သော်လည်းအနက်ရောင်မျှော်စင်ဂိမ်းမှာ အလွန်အန္တရာယ်များလှသည်။ ထန်မော့ ချက်ချင်းလိုက်၀င်မိမည်မဟုတ်။ သို့သော် အတော်ကြာစဥ်းစားပြီးလျှင်တော့ သူ၀င်ကောင်း၀င်ခဲ့လိမ့်မည်။

အဆုံး၌ သူ့တွင် ဘုရင့်ရွှေဒင်္ဂါးရှိနေဆဲပင်။

အကယ်၍ ဂိမ်းကအလွန်ခက်ခဲခဲ့လျှင် တိုက်ရိုက်ကျော်ချသွားရန်အခွင့်အရေးမျိုးသူ့မှာရှိလေသည်။ သို့သော် ဖူ၀မ်သော်တွင်တော့ ထိုသို့အသက်ကယ်ပစ္စည်းမျိုးမရှိချေ။

ထန်မော့ဖူ၀မ်သော်အား ကြည့်နေမိလျှင် တဖက်လူကလည်း သူ့ကိုပြန်ကြည့်လာခဲ့သည်။ ခတ္တမျှကြာပြီးနောက်ထန်မော့ရယ်လိုက်သည်။

"ကျားရို့"

ဖူ၀မ်သော်မှာ ထန်မော့ဆီမှ ၄င်းကိုကြားရမည်ဟု မျှော်လင့်ထားပုံမရ၍ အံ့သြသွားခဲ့သည်။

ထို့နောက် သူကဆိုလိုက်သည်။

"ဟုတ်ပြီ"

စူပါမားကတ်ထဲ၀င်လာသည်နှင့် ကြက်ဆင်ကြီးက စင်တန်းများကြားမှ ပတ်သွားရင်း စူပါမားကတ်၏ အတွင်းပိုင်းသို့၀င်လာခဲ့သည်။ ဤစူပါမားကတ်သည်ကား အလွန်ကြီးမားလှသည်။ ၄င်းတွင် အနည်းဆုံး checkoutကောင်တာ အခု၁၀၀လောက်ရှိကာ အဆုံးကိုမမြင်နိုင်ချေ၊ ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော် ကြက်ဆင်ကြီးနောက်မှလိုက်လာပြီး ဂိမ်းထဲသို့၀င်လာပြီးနောက် ၂ယောက်လုံး စွမ်းရည်များကိုအသုံးပြု၍ မရတော့ချေ။ သို့သော်အကူပစ္စည်းများကိုတော့ သုံးနိုင်ဆဲပင်။

ထန်မော့ထီးကလေးကိုကိုင်လျက် သူ၏ရှေ့မှ ကြက်ဆင်ကြီးအား သတိအပြည့်ဖြင့်ကြည့်လိုက်သည်။

ကြက်ဆင်ကြီးက ရှေ့မှနေ တင်ပါးကိုလှုပ်ယမ်းရင်းပျော်ရွှင်စွာလျှောက်သွားနေခဲ့သည်။

"မေမေ့ရဲ့ကလေးလေးတွေနောက်ဆုံးတော့အိမ်ကိုပြန်လို့ရပြီ'

လူ၂ယောက်နှင့်ကြက်ဆင်တစ်ကောင်မှာ အအေးခန်းများရှိရာဘက်သို့ရောက်ရှိပြီး အသားရောင်းသည့်ကောင်တာများကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ထန်မော့၏ခြေလှမ်းတို့နှေးကွေးသွားလျက် သူ၏နှာခေါင်းကိုအလုပ်ပေးရင်း ဖူ၀မ်သော်ကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဖူ၀မ်သော်၏ မျက်ခုံးတို့မှာလည်း တွန့်ချိုးသွားလျက် လေထဲသို့အနံ့ခံလိုက်မိလေသည်။ သူတို့၂ဦးလုံး ထူးဆန်းသောအနံ့ကို တပြိုင်နက်တည်းရလိုက်ခြင်းပင်။ ၂ယောက်သားမှာ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သည်။

သူတို့ရှေ့သို့အနည်းငယ်လျှောက်သွားပြီးနောက်တွင် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှ အလောင်းများနှင့် သွေးများက သူတို့၏မြင်ကွင်းများထဲ၀င်လာခဲ့လေသည်။

ထန်မော့၏ လည်ချောင်းမှ အချဥ်ရည်များဆန်တက်လာပြီး အန်ချပစ်ချင်စိတ် ပြင်းထန်လာခဲ့လေသည်။ ဖူ၀မ်သော်သည် စစ်မြေပြင်တွင်အလောင်းများစွာ မြင်ဖူးသဖြင့် သူ့ထက်တော့ ပိုအဆင်ပြေကောင်းပြေလိမ့်မည်ပင်။ သူ၏အမူအယာမှာ အလျင်အမြန်ပြန်လည်တည်ငြိမ်သွားခဲ့သည်ပင်။

သူတို့၂ဦး၏ရှေ့တွင်တော့ တက်ကြွနေသော ကြက်ဆင်ကြီးမှာ ဘာကိုမှမမြင်သလိုပင်။ ၄င်းမှာထိုအသားစများပေါ်မှ နင်းဖြတ်သွားနေခဲ့သည်။ ထိုစဥ် ကြက်ဆင်ကြီးမှ အသားပုံများကြားမှမျက်လုံးတစ်လုံးကိုနင်းမိပြီး သွေးများ ပွက်ခနဲပန်းထွက်လာခဲ့သည်။

ကမ္ဘာကြီးအွန်လိုင်းပေါ်တက်လာပြီးနောက် ထန်မော့သည် အလောင်းများစွာနှင့် မွန်းစတားကြီးမှ လူအားအရှင်လတ်လတ်စားနေသည်ကိုပင် မြင်ဖူးခဲ့သည်။ သို့သော် ဤမျှအသားစများပြန့်ကျဲကာ သွေးများစိုရွှဲနေသည့်မြင်ကွင်းကိုတော့မမြင်ခဲ့ဖူးချေ။

စူပါမားကတ်၏အသားကောင်တာတွင် သွေးများ လူအသားစများပြန့်ကျဲလျက်။ တောက်ပသော အနီရောင်သွေးများမှာ အဖြူရောင်မျက်နှာကျက်၊ ရေခဲသေတ္တာနှင့် ကြမ်းပြင်အနှံ့ပေကျံလျက်။ သွေးအိုင်များ၏အလယ်တွင် အသားစများမွစာကျဲလျက်။ ၄င်းမှာ တစ်ခုခုထံမှာ တစစီဖြစ်သည်အထိ ဆွဲဖြဲခံထားရသည့်နှယ်။ ကြက်ဆင်ကြီးမှာ ၄င်းတို့ကိုနင်းဖြတ်သွားလျှင် တပွက်ပွက်အသံများမြည်နေခဲ့သည်။

ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော် အသားကောင်တာအနီးတွင်ရပ်လျက် ရှေ့သို့ဆက်မသွားနိုင်ခဲ့ချေ။

ကြက်ဆင်ကြီးက သူမ၏ခေါင်းကိုလိမ်လျက် သူတို့အားလှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။

"ကတော် ကလေးလေးတို့"

ထန်မော့အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူလျက်ထိုအသားပုံများပေါ်နင်းကာ ကြက်ဆင်ကြီးနောက်ကိုလိုက်ရန် ကြိုးစားလိုက်ရတော့သည်။

ထီးကလေးကိုဆုပ်ကိုင်ထားသည့် ထန်မော့၏လက်တို့တင်းကြပ်သွားမိသည်။ ဖူ၀မ်သော်မှာမူ လက်မောင်းပြတ်တစ်ချောင်းတွဲလောင်းကျနေသော ရေခဲသေတ္တာအနီးမှ ဖြတ်လာခဲ့သည်။ ကြက်ဆင်ကြီးက ပြုံးလျက် ထိုလက်မောင်းကိုဆွဲယူလိုက်ပြီး ၀ါးစားလိုက်သည်။

ကြက်ဆင်ကြီးမှာ ထိုလက်မောင်းကို စိမ်ပြေနပြေ၀ါးနေရင်းဆိုလာသည်။

"မေမေ့ကလေးလေးတွေနောက်ဆုံးတော့မွေးလာကြပြီပဲ...မေမေကကလေးလေးတို့အတွက် အရသာရှိတဲ့ ပိုးကောင်ရှာထားတယ်... အရမ်းအရမ်းအရသာရှိတဲ့ ပိုးကောင်နော်... ကလေးလေးတို့ကပိုးကောင်ကိုကြိုက်တယ်မလား"

ကြက်ဆင်ကြီးက ထန်မော့ကိုကြည့်လာသည်။

ထန်မော့ အမူအယာမဲ့စွာဆိုလိုက်သည်။

"ကြိုက်ပါတယ်"

ကြက်ဆင်ကြီးက ထိုလက်မောင်းမှ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကို ကိုက်ဆွဲလိုက်ပြီး ပြုတ်ထွက်သွားသော လက်ချောင်းကို တကျွတ်ကျွတ်၀ါးလိုက်သည်။

"တကယ်လိမ်မာတဲ့ ကလေးလေးတွေပဲ မင်းအစ်ကိုရောက်လာတဲ့အထိပဲစောင့် ဒီလိုဆိုစားလို့ရပြီ"

သူ့တွင် စွမ်းရည်များလည်း အပိတ်ခံလိုက်ရပြီးဖြစ်ကာ ကိုယ်ခွန်အားများမှာလည်း အလျော့ခံထားရပြီး အကူပစ္စည်းများကိုသာမှီခိုနိုင်သည်။ သူ့အနေနှင့် ဖူ၀မ်သော်ကိုသာ အားကိုးရန်ရှိတော့သည်။ တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့ပါက သူတို့တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ကူညီလိမ့်မည်ပင်။ ကြက်ဆင်ကြီးမှာ လက်မောင်းကိုလက်စသတ်လိုက်ပြီး အရိုးများကို ဘေးသို့လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ သူမကခေါင်းကြီးကိုလိမ်လျက် ထန်မော့အား အလွန်စိတ်ကျေနပ်စွာ စိုက်ကြည့်လာပြန်သည်။

"လိမ္မာတဲ့ကလေးလေး ဘယ်လိုပိုးကောင်မျိုးကိုစားချင်လဲ မေမေရှာ..."

ဘန်း...

ကြက်ဆင်ကြီးက ၀က်သားနှင့် အမဲသားကောင်တာနှစ်ခုကြားမှ အဖြတ်တွင် အပြောင်းအလဲတစ်ခုဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော်မှာ အံ့အားသင့်သွားခဲ့လေသည်။ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းမှာပင် လူ၂ဦးမှာ နောက်သို့လျှပ်တပြက်ဆုတ်သွားပြီး မျက်တောင်တစ်ခတ်အတွင်း မှာပင် ၁၀မီတာအကွာအဝေးသို့ရောက်ရှိသွားခဲ့လေသည်။ ကြက်ဆင်ကြီး၏ခြေထောက်မှ ဗုံးတစ်လုံး ထပေါက်လာခဲ့သည်။ ကြီးမားသော ကြက်ဆင်ကြီးမှာ ထိုပြင်းထန်သောပေါက်ကွဲမှုကြောင့် မျက်နှာကျက်ဆီ လွင့်စင်သွားခဲ့သည်။

သူမကြမ်းပြင်ပေါ် ဘုန်းခနဲပြန်ကျလာပြီး သူမ၏ဖင်ကိုလိမ်ကာ ဒေါသတကြီး ပြန်ထလာခဲ့သည်။

"ကတော်... ဘယ်သူကငါ့ကိုတိုက်ခိုက်ရဲတာလဲ"

ပြောရင်းနှင့်ပင် ကြက်ဆင်ကြီးမှာ အတောင်တဖြတ်ဖြတ်ခတ်လျက် နူးညံ့သည်ဟုထင်ရသော အတောင်များမှာ အမဲသားရေခဲသေတ္တာ၏မှန်များကို ထိခတ်သွားလျှင် ထိုမှန်ကအစိတ်စိတ်အမွှာမွှာကွဲထွက်သွားခဲ့သည်။ ထိုစဥ် မရေတွက်နိုင်သော ငွေရောင်အပ်များမှာ ထိုရေခဲသေတ္တာအောက်မှ ကြက်ဆင်ကြီးထံသို့ပြေး၀င်လာခဲ့လေသည်။ ထိုအပ်များမှာ နူးညံ့သော အတောင်များကို ထိမိလျှင် သတ္တုချင်းထိခတ်မိသံတို့ ထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။

အသက်ရှူရန်အချိန်ပင်မရှိချေ။ ကြက်ဆင်ကြီးမှာ ထိုငွေအပ်များကြောင့် နောက်သို့အတင်းဆုပ်လိုက်ရချိန်တွင် ၀က်သားရေခဲသေတ္တာအောက်မှ အရုပ်ကားလေးတစ်စီးထွက်လာခဲ့လေသည်။

ထန်မော့ အဝေးမှ ထိုအရုပ်ကားကို ထိတ်လန့်စွာ ကြည့်လိုက်မိလေသည်။ ၄င်းမှာ အမှန်တကယ်သာမာန်အရုပ်ကားတစ်စီးသာဖြစ်ပြီး မူကြိုကလေးငယ်များဆော့နေကျ အရုပ်များနှင့်အတူတူပင်။

ဗုံးပေါက်ကွဲခြင်းနှင့် ငွေအပ်များထွက်လာပြီးနောက်တွင် ဤကဲ့သို့တိုက်ခိုက်မှုမျိုးမှာ မြေအောက်လူသားများသို့မဟုတ် မွန်းစတားများ လုပ်နိုင်သောအရာမဟုတ်မှန်း ချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ ဤသည်မှာ ကစားသမားတစ်ဦး၏ လက်ချက်ပင်။ သို့သော်ဤအရုပ်ကား၏ သက်ရောက်မှုကိုတော့သူတို့လည်း မခန့်မှန်းနိုင်ချေ။ ထိုစဥ် အသံတစ်ခုက သူ၏စိတ်ထဲမှ မေးခွန်းကို ဖြေပေးလာခဲ့သည်။

"တီတီ...လမ်းအဖြတ် သတိထားပေးပါ...လမ်းအဖြတ် သတိထားပေးပါ"

ထိုအရုပ်ထရပ်ကားလေး၏ ခေါင်းခန်းမှာလင်းလာခဲ့ပြီး ရင်းနှီးနေသော အသံတစ်ခုက စူပါမားကတ်ထဲတွင်ကြားလိုက်ရလေသည်။ ကြက်ဆင်ကြီးမှာ ထိုအသံကိုကြားလျှင် ဒေါသတကြီးအော်ဟစ်လာခဲ့သည်။

"ဘာလဲ ဒါက အား..."

ထန်မော့ ကြက်ဆင်ကြီးသည်ရုတ်တရက်တောင့်တင်းသွားပြီး နောက်သို့ပြန်ဆုတ်လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

သူမ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းမရှိပုံပေါ်ကာ နံရံဆီသို့တလှမ်းပြီးတစ်လှမ်းဆုတ်နေခဲ့လေသည်။ တချိန်တည်းမှာပင် ထိုထရပ်ကားလေးမှာရှေ့သို့တဖြည်းဖြည်းတိုးလာပြီး အနီရောင်လေးလင်းလာခဲ့သည်။ ထို့နောက်ချွန်ထက်သော ဓါးတစ်ချောင်းက နံရံမှထွက်လာပြီး ကြက်ဆင်ကြီး၏ရင်ဘတ်ကို ချိန်ရွယ်လာခဲ့လေသည်။

ကြက်ဆင်ကြီးမှာအတောင်ကို တဖြတ်ဖြတ်ခတ်လိုက်သော်လည်း သူမ၏ခြေထောက်မှာ ထိန်းချုပ်၍မရချေ။ လမ်းအဖြတ်ကိုသတိထားပါဟူသော အချက်ပေးစကားသံနှင့်အတူ ၄င်းအားချိန်ရွယ်ထားသော ဓါးချွန်ဆီတဖြည်းဖြည်းတိုးသွားနေမိလေသည်။

ဤသည်မှာ အလွန်လျင်မြန်စွာဖြစ်ပျက်သွားခြင်းပင် ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော်မှာ ယခုမှဂိမ်းထဲသို့၀င်လာရုံသာရှိသေးသော်လည်း သူတ်ု့မှာ ကြက်ဆင်ကြီးသေသည်ကို ကြည့်ရတော့မည့်ပုံပင်။

တိတ်ဆိတ်နေသော စူပါမားကတ်ထဲတွင် ထန်မော့တို့သာလျှင် ကြက်ဆင်ကြီးထံတွင် ဖြစ်ပျက်နေသည်ကို ရပ်ကြည့်နေခဲ့သည်။

ထိုချွန်ထက်သောဓါးက ကြက်ဆင်ကြီး၏ ရင်ဘတ်ကို ထိုးဖောက်ခါနီး၌ပင် ကြည်လင်သော ကလေးသံ၏ကြေညာမှုကို ကြားလိုက်ကြရသည်။

"တင်းတောင်~ ကစားသမားဂျော့အက်ဒ်၀ါ့ဟာ 'မိဘကျေးဇူးကန်းသူ'သက်ရောက်မှု အသက်သွင်းမိခဲ့တဲ့အတွက် မိုးကြိုးပြစ်ဒဏ်ကို လက်ခံလိုက်ရပါပြီ"

"ဖာ့ခ်"

စူပါမားကတ်၏အတွင်းပိုင်းမှ ကျိန်ဆဲသံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရလေသည်။

စူပါမားကတ်၏မျက်နှာကျက်ကိုဖြတ်လျက် မိုးကြိုးလျှပ်စီးတစ်ခုက ရေခဲသေတ္တာနောက်ထံသို့ပစ်ထည့်လိုက်လေသည်။ ငွေရောင်လျှပ်စီးကြောင်းမှာ မြွေတစ်ကောင်နှယ် စူပါမားကတ်ထဲတွင် ကခုန်သွားခဲ့သည်။ ၄င်းမှာမျက်စိနှင့်မြင်နိုင်သော နာကျင်မှုပင်။ ထန်မော့အကြည့်ပင်လွဲလိုက်မိ၏။ တဖက်တွင်တော့ ထိုဓါးမှာ ကြက်ဆင်ကြီး၏ ရင်ဘတ်ကို ထိုးစိုက်လိုက်ဆဲပင်။ သို့တိုင်အောင် ထိုဓါးထိုးစိုက်လိုက်စဥ်မှာပင် ကြက်ဆင်ကြီး၏ရင်ဘတ်မှာ စတီးနှယ်မာကျောလျက် ကလန်ဟုသာ အသံတစ်ခုထွက်လာခဲ့လေသည်။

ထိုတိုက်ခိုက်မှုပြီးဆုံးသွားသည်နှင့်ကြက်ဆင်ကြီးက ထိန်းချုပ်မှုမှပြန်လည်လွတ်မြောက်သွားသကဲ့သို့ သူမ၏အတောင်၂ဖက်ကို တဖြတ်ဖြတ်ခတ်လျက် ရှေ့သို့တစ်ဟုတ်ထိုးထွက်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် ရေခဲသေတ္တာ၏ နောက်မှ ရွှေရောင်ဆံပင်နှင့် ကောင်လေးတစ်ဦးကို ဆွဲမလိုက်လေသည်။

ကြက်ဆင်ကြီးမှာ ထိုကောင်လေးအား မုန်းတီးစွာစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

"ငါ့ကလေး မင်းဘာလုပ်ချင်နေတာလဲ၊မင်းရဲ့အမေကိုပြန်သတ်ချင်နေတာလား"

ရွှေရောင်ဆံပင်နှင့် ကောင်လေးမှာ ကြက်ဆင်ကြီးကို ရွံရှာစွာစိုက်ကြည့်လျက် တရုတ်နှင့် အင်္ဂလိပ်လေသံ၀ဲ၀ဲဖြင့် ကျိန်ဆဲလာသည်ကိုကြားလိုက်ရသည်။

"ဘယ်သူကမင်းကလေးလဲ သောက်ကြက်ဆင်ကြီး"

ကြီးမားသောကြက်ဆင်ကြီးမှာ သူမ၏အတောင်ကိုမြှောက်လျက် ထိုကောင်လေးကို ဒေါသတကြီး ရိုက်ပစ်လိုက်သည်။ ၁၀နှစ်အရွယ်ကောင်လေးမှာ နံရံဆီလွင့်ထွက်သွားပြီး ပါးစပ်မှ သွေးများအန်လျက် ပြုတ်ကျလာခဲ့သည်။ သူသည်ခေါင်းမာစွာဖြင့် ပါးစပ်မှသွေးများကို ပွတ်သုတ်လိုက်ပြီး သူထပ်ပြောလို့မဖြစ်တော့သည်ကို နားလည်စွာ ရိုရိုကျိုးကျိုးဖြင့်ဆိုလာခဲ့သည်။

"သားမှားသွားပါတယ်မေမေ"

သို့တိုင်အောင် ကြက်ဆင်ကြီးက ရှေ့တိုးလာပြီး ထိုကောင်လေးကို ဂုတ်မှဆွဲမလိုက်ဆဲပင်။

"နင်ကတကယ်ကြီး နင့်အမေကိုပြန်သတ်ချင်နေတာပဲ... ငါအရမ်းစိတ်ပျက်သွားပြီ"

ထန်မော့၏မျက်လုံးတို့ကျဥ်းမြောင်းသွားလျက် ဖူ၀မ်သော်မှာလည်း အနက်ရောင်ဓါးကို ချက်ချင်းထုတ်လိုက်သည်။

ထိုစဥ် ရေခဲသေတ္တာနောက်မှ အမျိုးသားတစ်ဦး၏အသံက ရုတ်ချည်းထွက်ပေါ်လာခဲ့လေသည်။

" အမေ ရှောင်ရှောင်းက အမေ့ကိုသတ်ချင်တာမဟုတ်ပါဘူး...သူကသတ်ခဲ့လို့လား၊ နားလည်မှုလွဲနေတာပါ"

လူတိုင်း အသံလာရာသို့ကြည့်လိုက်မိကြသည်။

သူတို့သည် ရေခဲသေတ္တာ၏နောက်မှ ထရပ်လာသော ညင်သာသော မျက်နှာသွင်ပြင်နှင့် လူတစ်ဦးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူသည်ထိုကောင်လေးနှင့်အတူ ရေခဲသေတ္တာနောက်တွင်ပုန်းနေခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး သူထရပ်လိုက်သည်နှင့်သူ၏နောက်မှ ဆံပင်ရှည်ရှည်အမျိုးသမီး၁ဦးနှင့် ကျန်မိန်းကလေး၂ဦးပါ ထရပ်လာခဲ့သည်။

ထိုမိန်းကလေး၂ဦးကိုမြင်လျှင် ထန်မော့၏မျက်လုံးများက အံ့အားသင့်လျက် ပြူးကျယ်သွားခဲ့သည်။

တစ်ဖက်အမျိုးသားမှာလည်း ထန်မော့နှင့်ဖူ၀မ်သော်ကို ကြည့်လျက် မျက်လုံးများမှေးကျဥ်းသွားခဲ့လေသည်။

ထို့နောက်သူက ကြက်ဆင်ကြီးကို ပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး အကူအညီမဲ့စွာ ပြုံးလိုက်သည်။

"အမေ ရှောင်ရှောင်းက သူ့အရုပ်တွေနဲ့ဆော့နေတာပါ...ဒီဟာက သူ့အကြိုက်ဆုံးအရုပ်ကားလေးလေ... ကျွန်တော်တို့က အငယ်ဆုံးလေး၂ယောက် ဥကထွက်လာမှာကိုစောင့်ရင်း ဗိုက်ကလည်းဆာ ပျင်းကလည်း ပျင်းနေတာ...အဲဒါကြောင့်ရှောင်ရှောင်းကို ဆော့ခိုင်းထားလိုက်တာ အမေ ဒါကအငယ်လေးတွေလား"

ပြောနေစဥ်အတွင်း ထိုအမျိုးသား၏လက်မှာ ကြက်ဆင်ကြီး၏ အတောင်ကိုထိလိုက်သည်။ ၄င်းကိုကြားလျှင် ကြင်ဆင်ကြီးမှာ ချက်ချင်းစိတ်ပြောင်းသွားခဲ့သည်။

"အိုး မေမေ့ကလေးတွေ ဗိုက်ဆာနေပြီလား။ "

ထို့နောက် သေမတတ်ဖြစ်နေသော ကောင်ကလေးကို အလျင်အမြန်လွှတ်ပေးလိုက်လေသည်။

ကောင်လေးမှာ အကယ်ခံရပြီးနောက် ထိုအမျိုးသား၏နောက်တွင် ရပ်နေပြီး ဘာမှမဆိုခဲ့ချေ။

"မင်းတို့လေးတွေ ဗိုက်ဆာနေကြပြီပဲ ကတော်... မေမေ့ကလေးတွေအကုန်စုံပြီဆိုတော့ စားကြတာပေါ့... ကတော်ကတော်...ကလေးလေးတွေကို ဗိုက်ဆာခိုင်းထားလို့ဘယ်ရမလဲ"

ကြက်ဆင်ကြီးမှာ အတောင်တဖြတ်ဖြတ်ခတ်လျက် အသားစင်နောက်သို့ ပြေးသွားပြီး တစ်ခုခုရှာနေတော့သည်။

ထိုလူရွယ်မှာ ၄င်းကိုအခွင့်ကောင်းယူလျက် နိုင်ငံခြားသားကောင်လေးနှင့် ဆံပင်ရှည်ရှည်မိန်းကလေးတို့နှင့်အတူ ထန်မော့တို့၂ဦးရှေ့သို့ လာရပ်ခဲ့သည်။ ကျန်မိန်းကလေး၂ဦးမှာလည်း ကတုန်ကယင်နှင့် နောက်မှလိုက်လာခဲ့လေသည်။ သူတို့သည် ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်ကိုမြင်လျှင် ထိတ်လန့်သွားဟန်ဖြင့် ရေရွတ်လာခဲ့သည်။

"အာ မနေ့ကလူ၂ယောက်..."

ဤမိန်းကလေး၂ဦးမှာ ယမန်နေ့က ထန်မော့နှင့် ဖူ၀မ်သော်ကားနှင့်တိုက်မိတော့မလိုဖြစ်သွားသော ၂ဦးပင်။ သူကအသာအယာဆိုလိုက်သည်။

"ခင်များကခေါင်းဆောင်လား"

🪩

Prev Next