MM Story Teller

Chapter 85

Viewers 11k

👻Chapter 85

ဒဏ်ကြေလိမ်းဆေး (1)

အားပါလွန်း၍ ချူဟွိုက်၏ သွားဖွေးဖွေးလေးများက ကျင်းထျန်းယိ၏ နှုတ်ခါးပါးများနှင့် ပွတ်တိုက်သွားပြီး နှုတ်ခမ်းလွှာနှစ်ခုကြား ချိုမြိန်ပြီး ငန်ကျိကျိအရသာက စွဲထင်ရစ်သည်။

ကျင်းထျန်းယိက အံ့သြလွန်း၍ တစ်စက္ကန့်မျှ နှလုံးရပ်သွားသလို ခံစားမိပြီး တစ်ခဏမျှ တောင့်ခဲသွားရသည်။

သူတို့၏ နှုတ်ခမ်းသားများက ဖိပွတ်နေကြ၍ ချူဟွိုက်က သူ့ကို မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။ နှစ်ယောက်သား အကြည့်ချင်းဆုံသွားသည့်အခိုက် တစ်ခဏကြာအောင်ထိ စကားမဆိုမိကြသော်လည်း ထူးဆန်းသည့် ခံစားချက်ကြီးတစ်ခုက နှစ်ယောက်ကြား နေရာယူလာသည်။

ချူဟွိုက်က သူလုပ်လိုက်သည့် အရာကို သဘောပေါက်သွားသည့်အချိန် တစ်စက္ကန့်မျှ မေ့လဲသွားမလို ဖြစ်သွားရသည်။ သူ၏ ဦးရေပြားတို့ ထုံကျင်လာပြီး ခေါင်းပင် ပေါက်ကွဲထွက်တော့မလို ခံစားရသည်။

သူက မည်သို့တွေးလိုက်မိမှန်း မသိပဲ ကျင်းထျန်းယိကို မော့ကြည့်လိုက်သည့်အချိန် ထိုကိစ္စကို လုပ်ချင်စိတ်ပေါ်လာရသည်။

ထို့ပြင် သူ တကယ်ပဲ လုပ်ခဲ့လေသည်။

ချူဟွိုက်၏ မျက်နှာက ချက်ချင်း ရဲတက်သွားပြီး ဝမ်းဗိုက်ထဲမှ နာကျင်မှုကိုပင် မေ့သွားခဲ့သည်။

ကျင်းထျန်းယိက အံ့သြနေရာမှ အသိပြန်ဝင်လာရင်း တစ်ခုခုကို အတည်ပြုလိုက်ရသလို မျက်လုံးများက ရိပ်ခနဲ အရောင်လက်သွား၏။

ချူဟွိုက်က ကျင်းထျန်းယိကို ဂရုတစိုက် ကြည့်နေရင်း အချိန်ခဏထိ စောင့်နေလိုက်သည်။ သူ တုံ့ပြန်လာခြင်းမရှိ၍ သူစဥ်းစားနေသည့်အရာကို မသိရပဲ ဖြစ်နေသည်။ သူက စိတ်လှုပ်ရှားလာ၍ အမြန် ခေါင်းငုံ့လိုက်ရင်း စိုးရိမ်နေမှုတို့ကို ဖုံးကွယ်ထားလိုက်ကာ အသံအက်အက်နှင့် ပြောလာသည်

" အမ်....ကျွန်တော်....ကျွန်တော်...."

ကျင်းထျန်းယိက ချူဟွိုက်၏ အသိစိတ်လွတ်သွားသလို စိတ်လှုပ်ရှားနေသည့်အဖြစ်အား မြင်လိုက်၍ ရင်နာလာရသည်။

သူက ချူဟွိုက်၏ မျက်တောင်ဖျားများ လိပ်ပြာတောင်ပံလေးလို ညွတ်ကျသွားသည်ကို ကြည့်နေရင်း သူ့မျက်ဆံထက် အရိုင်းဆန်စိတ်များ ဝင်ရောက်လာလေသည်။

ချူဟွိုက်က ဤကိစ္စကို ကျော်လွှားရန်အတွက် ဆင်ခြေတစ်ခုလောက် ရှာရန် စဥ်းစားလိုက်သည်။

သို့သော်လည်း ကျင်းထျန်းယိ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းတွင် အပြုံးကြီးတစ်ခု ပေါ်လာသည်။ ချူဟွိုက်က သူ့ခံစားချက်များကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်လိုက်ရသော်လည်း နောက်ပြန်လှည့်သွားရန်အတွက် သူ့ကို အခွင့်အရေးတစ်ခုပင် ပေးလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။

သူ၏ ဆွံ့အနေမှုကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ကျင်းထျန်းယိက ချူဟွိုက်၏ မေးစေ့ကို ဆွဲညှစ်လိုက်ရင်း သွားများထဲ တိုးဝင်ပြီး လျှာချင်းလိမ်၍ ပြင်းပြင်းရှရှ နမ်းရှိုက်တော့သည်။

ချူဟွိုက်၏ မျက်လုံးနက်နက်များက အာရုံမစိုက်နိုင်တော့သလို ဖြစ်သွားရကာ ဗိုက်ထဲက နာကျင်မှုကလည်း အလိုလို ပျောက်ကွယ်သွား၍ သက်သာသွားသလို ဟင်းချနိုင်တော့သည်။

အချိန်အတော်ကြာပြီးနောက် ချူဟွိုက်က အသံထွက်လာပြီ ဖြစ်သည် " အမ်....အရင်ဆုံး အိမ်ပြန်ကြတာပေါ့...."

ကျင်းထျန်းယိက သူ့ကို ထိန်းယူလိုက်ပြီး သူ့ဒဏ်ရာ သက်သာအောင် လုပ်ပေးနေရင်း ဂူဝဆီ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူက စပ်ဖြဲဖြဲပြောလာသည် " အိမ်ပြန်ရောက်မှ ဆက်လုပ်ကြမလား...."

ချူဟွိုက် "....."

ကျင်းထျန်းယိက ချူဟွိုက်ပါးစပ်ကို သုတ်ပေးလိုက်ရင်း လျှာသပ်လိုက်ကာ ပြုံးပြလာသည်။ ချူဟွိုက်မျက်နှာပေါ်က လျော့ကျသွားသော အပူချိန်ကလည်း ပြန်ထလာသည် " ခင်....ခင်ဗျားကြီး....လွှတ်ပေး...."

ကျင်းထျန်းယိက လိုဏ်ဂူပေါက်ဝကို ကြည့်လိုက်ရင်း မျက်မှောင်ကြုပ်ပြလာသည် " ကိုယ်က မင်းတက်နိုင်အောင် ကူပေးမယ်....တောင့်ခံထားဦး....နာတာက ကိုယ်လည်း ဘာမှလုပ်ပေးလို့ မရဘူး...."

ချူဟွိုက်က မေးလာသည် " ခင်ဗျား အခု ကျွန်တော့်ကို အသုံးမလိုတော့ဘူးလေ....ဟုတ်တယ်မို့လား....ခင်ဗျား ဒါကို ဖြေရှင်းပေးလို့ရမလား...."

ကျင်းထျန်းယိက နားမလည်၍ ပြန်မေးလာသည် " ဘာဖြစ်လို့လဲ...."

ချူဟွိုက်က ရှင်းပြမနေတော့ပဲ တည့်ပြောလိုက်သည်

" ကျွန်တော် သေမှာ မဟုတ်ပါဘူး....ဒါကြောင့် ကျွန်တော့်ကို အသေလိုသာ ဆက်ဆံလိုက်ပါ....."

သူက စကားကို အဆုံးသတ်ပြောလိုက်ရင်း မျက်လုံးကို ဟန်ပါပါ လိမ့်လိုက်သည်။

ကျင်းထျန်းယိ၏ မျက်နှာက မည်းမှောင်သွားသည် " ......"

လိုဏ်ဂူအပြင်ဘက်တွင် လျိုဟန်က ကြိုးပေါ်က အလေးချိန်ကို ခံစားမိ၍ ချူဟွိုက် တက်လာနေပြီဟု ထင်လိုက်မိသည်။ သူက အားကုန်ဆွဲတင်လိုက်သော်လည်း ရုတ်တရက် မျက်နှာအစိတ်အပိုင်း ထင်းထင်းနှင့် ရုပ်ရည်ချောမောသော အမျိုးသားတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူက အရမ်း ထိတ်လန့်သွား၍ ကြိုးကို လွှတ်ချလိုက်မိပြီး အနည်းငယ် ခြေချော်ကျသွားရသည်။

ချူဟွိုက်ကို ကျင်းထျန်းယိကျောတွင် ချည်ထား၍ ကျင်းထျန်းယိမှာ လိုဏ်ဂူနံရံထက် ထိန်းကိုင်ထားလိုက်ရသည်။ သူက အပြုံးလေးနှင့် စကားဆိုလာသည်

" ကျွန်တော်က သူ့ကောင်လေးပါ...."

လျိုဟန်က အံ့သြလွန်း၍ အကျယ်ကြီး အော်လိုက်မိပြီး တစ်ခဏကြာအောင် စိတ်လွတ်သွားပြီးမှ ပြန်ဖြေလာသည်။ သူက နှစ်ယောက်လုံးကို ဂူအပြင်ဘက်သို့ အမြန် ဆွဲတင်ပေးလိုက်သည်။

သူတို့က ဂူပြင်ဘက်သို့ ပေါ်လာသည်နှင့် ကျင်းထျန်းယိက ချူဟွိုက်ကို အရှေ့ဘက်သို့ ပြောင်းချီလိုက်ကာ ထနိုင်အောင် ကူထောက်ပေးလိုက်သည်။ လျိုဟန်က ဟန်ဆောင်ထားသည့် သရဲ ဖြစ်နေမည်စိုး၍ သတိထားနေရသော်လည်း ချူဟွိုက်၏ မျက်လုံးထက် နူးညံ့ပျော်ဝင်နေသည့် အကြည့်ကို မြင်လိုက်ရချိန် ချက်ချင်း စိတ်အေးသွားရသည်။

ဆေးကျောင်းသား တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်ပြီး နှစ်ပေါင်းများစွာ တစ်ကိုယ်တည်းသမား ဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ သူလည်း မျိုးစုံ တွေ့ကြုံဖူးပြီး ခွေးစာမျိုးစုံ စားခဲ့ဖူးမှာပေါ့....ဟုတ်တယ် မို့လား...

ပြန်ရောက်သည့်အချိန် စုန့်ချင်း၏ ဒဏ်ရာများက ပျောက်ကင်းသွားပြီဖြစ်ပြီး သူမခန္ဓာကိုယ်ကိုလည်း ပြန်လည်ထိန်းချုပ်နိုင်သွားပြီ ဖြစ်သည်။ သူမက ကျင်းထျန်းယိ ပုခုံးပေါ် ခေါင်းမှီထားသည့် ချူဟွိုက်ကို ကြည့်လိုက်ရင်း စိုးရိမ်တကြီး မေးလာသည်

" ချူဟွိုက်က ဘာလို့ နိုးမလာသေးတာလဲ...."

ကျင်းထျန်းယိက နှုတ်ခမ်းပေါ် လက်ညှိုးတင်လိုက်ရင်း အသံလျှောပြောရန် အချက်ပြလိုက်သည်။ " သူက အရမ်း ပင်ပန်းနေတာ....ခဏလောက် အိပ်ခိုင်းလိုက်ကြရအောင်....ပြီးတော့ သူ့ဒဏ်ရာတွေက ပြင်းထန်လို့ ပြန်လည်သက်သာဖို့ အချိန်များများ လိုအပ်တယ်...."

စုန့်ချင်း၏ မျက်လုံးထက် မျက်ရည်များ အိုင်ဖွဲ့လာ၏။

ချူဟွိုက်က ပြောမပြခဲ့သော်လည်း သူမနှင့် လျိုဟန်က သူ ဘယ်လောက် ဖိအားများခဲ့မှန်း သိခဲ့ပါသည်။ သူက အားလုံးကို သည်းခံပြီး မညီးညူခဲ့သလို အရှုံးလည်း မပေးခဲ့ပေ။ နှုတ်ထွက်လိုက်ချင်သည်ဟုလည်း တစ်ကြိမ်မျှ မပြောခဲ့ပါပေ။

သူက ဥာဏ်ကောင်းသည့်သူ ဖြစ်၍ စုန့်ချင်းက ချူဟွိုက်တစ်ယောက်တည်း မစ်ရှင်ပြီးအောင် လုပ်နိုင်လိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်လေသည်။ သူ့အတွက် သူမတို့က ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးများသာ ဖြစ်သည်။

စုန့်ချင်းနှင့် လျိုဟန်တို့က အတွေးကိုယ်စီနှင့် အချင်းချင်း ကြည့်လိုက်ကြသည်။ ချူဟွိုက်သာ မရှိလျှင် သူတို့က အသက်ရှင်လျက် အိမ်ပြန်နိုင်မည် မဟုတ်ပေ။

စုန့်ချင်းက လျိုဟန့်ဘေး ထိုင်ချလိုက်ရင်း အပြုံးလေးနှင့် စနောက်လိုက်သည် " ကံကောင်းလို့ သူက ယောကျ်ားလေးတွေကိုပဲ ကြိုက်လို့သာ....မဟုတ်ရင် ကျွန်မက ကမ္ဘာအစစ်ကို ပြန်ရောက်သွားရင်တောင်မှ ဘဝတစ်လျှောက်လုံး သူ့ကိုပဲ သတိရတော့မှာရယ်...."

လျိုဟန်က စုန့်ချင်း၏ စကားလုံးများမှ ချူဟွိုက်ကို ဘဝတစ်လျှောက်လုံး အမှတ်ရနေတော့မည့်အကြောင်း သူ သိလိုက်ရသည်။

စုန့်ချင်းက ဆက်ပြောလာသည် " ဒါက အိပ်မက်လှလှလေး တစ်ခုလိုပဲ....ကျွန်မညီမက ကျွန်မကို အပြစ်တင်မှာ မဟုတ်မှန်း သိပါတယ်...အနာဂတ်ကျရင် သူမအတွက် ကောင်းကောင်း ရှင်သန်သွားရမယ်...."

သူမက ရင်ဘတ်ပေါ် လက်တင်လိုက်ရင်း စည်းချက်ကျကျ မြည်နေသော နှလုံးခုန်သံကို နားထောင်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမက သူမညီမနှင့် နှလုံးတစ်ခုတည်းကို မျှပြီး သုံးခဲ့ရသည်။ သူမ အိပ်မပျော်နိုင်သည့်အချိန်တိုင်း ပြတင်းပေါက်ဘေးတွင် ထိုင်နေပြီး ရင်ဘတ်ကို စမ်းကာ သူမ၏ ညီမက ဘယ်တုန်းကမျှ ထွက်မသွားခဲ့သလိုမျိုး စည်းချက်ညီညီ မြည်နေသော နှလုံးခုန်သံကို နားထောင်ကြည့်နေမိသည်။

“ တကယ်လည်း အိပ်မက်မက်လှလှလေး တစ်ခုပါပဲ...." သူမ၏ ညီမက သူမကိုယ်တွင်းတွင် ရှိနေပြီး သူမကို ကာကွယ်ပေး အရိပ်မိုးပေးကာ သူမနှင့်အတူ လိုက်ပါပေးခဲ့သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်က အစစ်အမှန်ကမ္ဘာသို့ ပြန်သွားမည့်အချိန်ရောက်သော် လျိုဟန်က စုန့်ချင်းကို ကြည့်လိုက်ပြီး ကျင်းထျန်းယိကို ပြောလိုက်သည်

" ခင်ဗျား မစ်ရှင်ပြီးလို့ ကမ္ဘာအစစ်ကို ပြန်ရတဲ့အခါ အားရင် ကျွန်တော်တို့ဆီ လာလည်ရမယ်နော်...."

ကျင်းထျန်းယိက သဘောတူသလို ခေါင်းညိမ့်ပြလိုက်လေသည်။

*****

အိပ်ချင်မူးတူးပုံစံနှင့် ချူဟွိုက်က လန့်နိုးလာပြီး မျက်နှာကြက်ကို စက္ကန့်အနည်းငယ်မျှ ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူက အခန်းအပြင်အဆင်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ရုတ်တရက် အိပ်ချင်ပြေသွားရသည်။

သောက်ကျိုးနည်း....ဘာလို့ သူက ကျင်းထျန်းယိရဲ့ အိပ်ရာပေါ် ရောက်နေရတာလဲ....

ချူဟွိုက်က ဆတ်ခနဲ ထထိုင်လိုက်ချိန် ပိုးသားစောင်ပါးလေးက လျှောကျသွားလေသည်။ ထိုမှသာ သူက ညအိပ်ဝတ်စုံကို ပြောင်းဝတ်ထားမှန်း သိလိုက်ရသည်။ သူက တစ်ခဏမျှ အံ့သြသွားပြီးနောက် ခေါင်းပွင့်မတတ် ဖြစ်သွားရလေသည်။

စောင်စကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ကိုင်ထားရင်း တုန်ယင်စပြုလာသည်။ သူက အမြန် ခေါင်းငုံ့လိုက်ရင်း သူ့ကိုယ်သူ စစ်ဆေးလိုက်သည်။

စောစောက ကျင်းထျန်းယိ ပြောသွားသည့် " အိမ်ပြန်ရောက်မှ ဆက်လုပ်ကြမလား...." ဆိုသည့် စကားကြီးက သူ့ခေါင်းထဲ ရုပ်ရှင်အနှေးကွက်ပြသည်အတိုင်း ပေါ်လာသည်။ ချူဟွိုက် မျက်နှာက ရဲတွတ်လာပြီဖြစ်သည်။

သူ တကယ်ပဲ သူနဲ့ အဲ့ဒါ လုပ်ခဲ့တာလား...

နေဦး...ဒါ ဘယ်သူ့ ညအိပ်ဝတ်စုံတွေလဲ....သူက အမျိုးသားအဝတ်အစား ပြောင်းဝတ်ကာစ ဖြစ်၍ ညအိပ်ဝတ်စုံ မဝယ်ရသေးပေ။

ချူဟွိုက်က အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး စိတ်ငြိမ်ငြိမ်ထားလိုက်သည်။ သူ့ခြေထောက်များက နာကျင်ကိုက်ခဲနေမှန်း ခံစားမိသွားလေသည်။

ကျင်းထျန်းယိက ဆေးယူပြီး ပြန်ဝင်လာသည့်အချိန် မျှော်လင့်ချက် မရှိတော့သလို မျက်နှာနှင့် စောင်ကို စိုက်ကြည့်နေသည့် ချူဟွိုက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူက အနည်းငယ် အံ့သြသွားသလို မျက်ခုံးပင့်လိုက်ရင်း လျှောက်သွားလိုက်သည်

" မင်း နိုးနေပြီလား....ဘာဖြစ်လို့လဲ...မင်းဘောင်းဘီကို ပင့်လိုက်...တစ်ချက် ကြည့်ရအောင်...."

ချူဟွိုက်က မျက်လုံးအပြူးသား ဖြစ်သွားရပြီး ကျင်းထျန်းယိလက်ထဲရှိ ဆေးဗူးရှည်ကို ကြည့်မိသွားသည်။ သူ၏ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ခံနိုင်ရည်အားက ချက်ချင်း ပြိုလဲကျသွားပြီ ဖြစ်သည်။

ချူဟွိုက်က သူ့ကို ခါးသက်သက်ပုံစံနှင့် စိုက်ကြည့်နေ၍ ကျင်းထျန်းယိက လမ်းပျောက်သွားရပြီး နောက်ကျောလေးကို ပုတ်ပေးကာ တိုက်တွန်းလိုက်သည် " အမြန်လုပ်လေ....ဘာလို့ မပင့်သေးတာလဲ...."

သူက ချူဟွိုက်ကို အိပ်ရာပေါ် သယ်လာခဲ့သည့်အချိန် သူ့ခြေထောက်များက ရှည်လွန်း၍ ကုတင်စွန်းကို မတော်တဆ တိုက်မိသွားလေသည်။

" ဒါက ဘယ်သူ့အင်္ကျီတွေလဲ...." ချူဟွိုက်က နောက်ဆုံးလက်ကျန် ကောက်ရိုးမျှင်လေးကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်သည်။

“ ကိုယ့်ဟာလေ...." ကျင်းထျန်းယိက အေးအေးဆေးဆေး ပြန်ဖြေလာသည်။

" ခင်ဗျားက ကျွန်တော့်ကို လဲပေးထားတာလား...." ချူဟွိုက်က အံတင်းတင်းကြိတ်ပြီး မေးလိုက်သည်။

" ဒါပေါ့...."

" ခင်ဗျား...." ချူဟွိုက်က ရှက်စိတ်နှင့်ပေါင်းပြီး ဒေါသပါထွက်လာရသည်။

ကျင်းထျန်းယိက ရယ်မောလိုက်ပြီး စနောက်လိုက်သည် " မင်းနဲ့ကိုယ်တို့ နှစ်ယောက်လုံးက အရွယ်ရောက်ပြီးသား ယောကျ်ားလေးတွေပဲလေ....ဘာလို့ အရမ်း ဆတ်ဆတ်ထိမခံ ဖြစ်နေရတာလဲ...."

" အဲ့ဒါနဲ့ မတူဘူးလေ...."

" ဘယ်လိုမျိုး မတူရတာလဲ..." ကျင်းထျန်းယိက ဖိပြီး မေးလိုက်သည်။

တစ်ခဏမျှ ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့ ဖြစ်သွားရမှ ချူဟွိုက်က မီးလို နီရဲနေသည့် မျက်နှာနှင့် ပြောလာသည်

" ကျွန်တော်တို့က....ခင်ဗျား သိပါတယ်...."

ကျင်းထျန်းယိက တုန့်ခနဲဖြစ်သွားပြီးနောက် နားလည်သွားဟန် ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်လာသည်။ သူက ထိုင်ချလိုက်ရင်း အသံတည်တည်နှင့် ပြောလာသည် " နာနေသေးလား...ကိုယ် ကြည့်ပေးပါရစေ...."

ချူဟွိုက်က ဒေါသထွက်လာရတော့သည် " ခင်ဗျား ဘာယူလာခဲ့တာလဲ...."

ကျင်းထျန်းယိက ပြုံးလိုက်ပြီး ချူဟွိုက်၏ ဘောင်းဘီစကို ဆွဲတင်လိုက်ကာ ဒဏ်ရာကို ပြလာသည် " ဒဏ်ကြေလိမ်းဆေးလေ...."

ချူဟွိုက်မှာ ဆွံ့အသွားရသည်။

စက္ကန့်သုံးဆယ်ခန့် ကြာပြီးနောက် အပေါ်ထပ်မှ တံခါးပိတ်သံ ပြင်းပြင်းကို ကြားလိုက်ရသည်။

ကျင်းထျန်းယိက တံခါးကို မှီနေရင်း သွေးရူးသွေးတန်း ပြေးဆင်းသွားသည့် ချူဟွိုက်ကို ကြည့်နေလိုက်သည်။ အပြုံးလေးနှင့် သူက မေးလာသည်

" တကယ်ပဲ မနာတော့ဘူးလား....ကိုယ့်အကူအညီကို မလိုတော့ဘူးလားဟင်...ကိုယ်က ကူပေးချင်ပါတယ်ဆို...."

ချူဟွိုက်တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်ခဲသွားပြီးနောက် အရှိန်တိုး၍ပင် လျှောက်သွားလိုက်သည်။

ကျင်းထျန်းယိက စကားဆိုလာသည် " တကယ်လည်း ကိုယ့်အမှားပဲလေ....ဒါကြောင့် ကိုယ့်ဘက်က တာဝန်ယူပေးရမှာပေါ့...."

ချူဟွိုက်က ဒေါသထွက်ထွက်နှင့် လှည့်ပြောလာသည် " ပါးစပ်ပိတ်ထားလိုက်တော့...."

ကျင်းထျန်းယိက နောက်က တကြော်ကြော် အော်ခေါ်နေသော်လည်း ချူဟွိုက်က ပြန်မဖြေတော့ပေ။ ကျင်းထျန်းယိက သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ပြောလာသည် " တကယ်တော့လေ...မင်း နားလည်မှုလွဲသွားလို့ ဖြစ်သွားတဲ့ ပုံစံလေးက ကိုယ့်ကို အရမ်း ပျော်သွားစေတယ်...."

သူက လှည့်ကြည့်မလာသော်လည်း အရှိန်လျှော့သွားပြီး နားစွန့်နေပုံရသည့် ချူဟွိုက်ကို ကြည့်နေမိလိုက်သည်။

ကျင်းထျန်းယိက ဒူးကွေးလိုက်ရင်း လှေကားလက်ရန်းပေါ် မှီထားပြီး အပြုံးလေးနှင့် ချူဟွိုက်ကို ငုံ့ကြည့်လာသည် " တကယ်တော့....ကိုယ် မင်းကို ပြောချင်တဲ့အရာတစ်ခု ရှိတယ်...."

" ကိုယ် နည်းနည်းလေး နောင်တရမိတယ်...." ကျင်းထျန်းယိက တမင်သက်သက် စကားစရပ်လိုက်ပြီး တစ်ပိုင်းတစ်စ ချန်ထားလေသည်။

ချူဟွိုက်က မနေနိုင်တော့၍ သူ့ကို မော့ကြည့်လိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည် " ခင်ဗျား အဆုံးထိ ပြောလို့မရဘူးလား...."

ကျင်းထျန်းယိက ပြုံးလိုက်ပြီး ရိုးရိုးသားသား ပုံစံလေးနှင့် ပြောလာသည် " ကိုယ် အဲ့ဒါ မလုပ်ခဲ့ရတဲ့အတွက် နောင်တရတယ်...."

" ခင်ဗျား..." ချူဟွိုက်က သူ့ကို စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုးနှင့် လက်ညှိုးထိုးလိုက်ရင်း မျက်နှာနီရဲလာလေသည်။

ကျင်းထျန်းယိက ချူဟွိုက်၏ စိတ်ဆိုးသွားသည့် မျက်နှာလေးကို ကြည့်ရင်း ရင်ထဲ ယားကျိယားကျိ ဖြစ်သွား၏။ သူ၏ မူလဟန်ဆောင်အမူအရာများကို ပြည်ဖုံးကာချလိုက်ရင်း သူ့ပုံစံအစစ်ကို ပြလာခဲ့သည့် ချူဟွိုက်က သူ့အတွက် ရတနာလေးတစ်ခုလိုပင်။

" ဒါပေမယ့် အနာဂတ်မှာ အခွင့်အရေးတွေ ရှိလာဦးမှာပါ...." ကျင်းထျန်းယိက လူကြီးလူကောင်းဆန်ဆန် ပြုံးပြလိုက်သော်လည်း သူ့စကားလုံးများက ခုန်တက်သွားစေမိသည်။

ကျင်းထျန်းယိက တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပုံစံ ပြန်ဖြစ်သွားပြီး ချူဟွိုက်ကို စကားဆိုလာသည် " ကိုယ်တို့ အခွင့်အရေးရှိလာတဲ့အချိန်မှ အားလုံး ပြောကြတာပေါ့...."

သူ့စိတ်ထဲ သိမ်းထားရုံနှင့် အဆင်ပြေသွားပြီဟု ထင်ခဲ့သော်လည်း ယခုမူ ချူဟွိုက်ပုံစံကို ကြည့်ရင်း အရာအားလုံးကို ရှင်းထုတ်ပေးချင်မိသည်။ ရှေ့တစ်လှမ်း ကြိုရောက်နေသည့် ချူဟွိုက်က အကြောင်းတစ်ချို့ကြောင့် ပြန်လည်နစ်မြုပ်သွားမည်ဟု စိုးရိမ်မိသည်။

ချူဟွိုက်က တစ်ခဏမျှ အသံတိတ်သွားပြီးနောက် ဘာမှဖြစ်မသွားသလို "ကောင်းပါပြီ" ဟု တိုးတိုးလေး ပြန်ဖြေလာသည်။ သူက ရှက်သွေးဖြာသွားပြီး မျက်နှာသေပုံစံနှင့် အောက်ဆင်းသွားလေသည်။

ညစာစားပြီးနောက် အောက်ထပ်ကို ဆင်းသွားလိုက်ချိန် ချူဟွိုက်က အမှိုက်အိတ်ကြီးငယ်ဆွဲပြီး လေးတိလေးကန် လျှောက်နေသည့် လော့ဇီယန်နှင့် တိုးသွားလေသည်။

လော့ဇီယန်က စိတ်ဆိုးနေပုံရကာ တစ်လှမ်းချင်းလှမ်းပြီး လျှောက်နေသည်။ သူက တံခါးနားတွင် ရပ်နေသော ချူဟွိုက်ကို တွေ့လိုက်သောအခါ တစ်စက္ကန့်မျှ အံ့သြတုန်လှုပ်သွားပြီး အားတင်းပြီး ပြုံးပြလာသည်။

စားသောက်နေသည့်အချိန်တွင်း လော့ဇီယန်က သူ့ပုံစံမဟုတ်သည့်အတိုင်း တိတ်ဆိတ်နေ၍ ချူဟွိုက်မှာ သိချင်လာရသည်။ သူက စကားပြောရန် အပေါ်တက်သွားသည့်အချိန် သူကိုင်ထားသည့် အထုပ်များအားလုံးက ယဲ့ယွမ်၏ ပစ္စည်းထုပ်များ ဖြစ်နေမှန်း သိလိုက်ရသည်။

ယဲ့ယွမ်က NPCအဖြစ်နှင့် ဆက်ရှိနေ၍ လော့ဇီယန်က သူ့ပစ္စည်းများကို လွှင့်ပစ်ခွင့်ရှိသော်လည်း....

" ခြေထောက်က ဘာဖြစ်ထားတာလဲ...." ချူဟွိုက်က မျက်ခုံးပင့်မိသွားပြီး သာမန်အတိုင်း မေးလာသည်။

လော့ဇီယန်က ချက်ချင်းပင် ရှူးရှူးရှဲရှဲ ဖြစ်သွားပြီး အထုပ်များကို မြေကြီးပေါ် ပစ်ချလိုက်သည်။

ချူဟွိုက်က တစ်ခုခု အာရုံခံမိသွားပြီ ဖြစ်သည် " ယဲ့ယွမ်က ခင်ဗျားကို ဘာလုပ်လိုက်လို့လဲ...."

သူက ယဲ့ယွမ့်ဘက်က ပြောပေးလိုက်ပြီး လော့ဇီယန်ပုခုံးကို ပုတ်ပေးလိုက်သည်။ " ဒါက သူ့အလုပ်ပဲလေ....သူက ထွက်သွားရမှာပဲပေါ့.... ခင်ဗျား သူ့ကို လက်မလွှတ်နိုင်လည်း ဘာမှမတတ်နိုင်ဘူးလေ...."

" ချီးပဲ....ငါက သူ့ကို လက်မလွှတ်နိုင်ဘူး ထင်နေတာလား...." လော့ဇီယန်က သူ့ကိုယ်သူ လက်ညှိုးထိုးပြလာသည်။

ချူဟွိုက်က နားမလည်သေးပေ " သူက အရမ်း သိတတ်ပြီးတော့ ခင်ဗျားစကားကိုလည်း ကောင်းကောင်းနားထောင်တာပဲ....ဘယ်လိုလုပ် ခင်ဗျားစိတ်ဆိုးအောင် လုပ်ရမှာလဲ သူက...."

လော့ဇီယန်က တစ်ခဏကြာသည်ထိ ခေါင်းငိုက်စိုက်ဖြစ်နေပြီး ပြန်မောကြည့်လာသည့်အချိန် မျက်ရည်လည်ရွှဲဖြစ်နေသည်။

ချူဟွိုက်က မေးလိုက်မိသည် " ဘာဖြစ်လို့လဲ...."

လော့ဇီယန်က ချူဟွိုက်လက်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်လာသည် " ငါ မင်းကို ပြောပြမယ်...."

“အိုကေ...."

လော့ဇီယန်က ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြလာသည် " အဲ့ဒီညက သူချမ်းနေလို့ဆိုပြီး ရှောင်ယဲ့က ခါတိုင်းလို ငါ့အိပ်ရာပေါ် တက်လာခဲ့တယ်...."

" သူက ပြောတယ် ' အစ်ကိုလော့နဲ့ အိပ်ချင်တယ်တဲ့'...."

" အဲ့ဒီတုန်းက ငါက အန္တရာယ်ကို သဘောမပေါက်သေးဘူး....ဒါကြောင့် 'ငါ့ကိုသာ တင်းတင်းဖက်ထား....ငါ့မှာ ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်တွေ အများကြီး ရှိတယ်' လို့ ခါတိုင်းလိုပဲ ပြောလိုက်တာ...."

“အဲ့ဒါနဲ့ သူလည်း ငါ့ပေါ်ကို တက်လာတယ်လေ...."

" ငါက သူ ဘာလုပ်နေတာလဲလို့ မေးလိုက်တာ...."

ချူဟွိုက်က နားထောင်နေရင်း မနေနိုင်တော့၍ ရယ်ချင်စိတ်ကို ထိန်းပြီး ဖြတ်ပြောလိုက်သည် " သူက ခင်ဗျားကို ဖာ့ခ်လိုက်တာ မို့လား...."

လော့ဇီယန်က မယုံသင်္ကာဖြစ်သွားသလို ဝမ်းနည်းတကြီး ပြောလာသည် " မင်းက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီအကြောင်းကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြောနိုင်ရတာလဲ...."

" ပြီးတာနဲ့ သူက ဘောင်းဘီဝတ်ပြီး ထွက်သွားရောလား...."

" ဟုတ်တယ်...."

👻

Prev Next