MM Story Teller

Chapter 32

Viewers 7k

🌍Chapter 32

မာရီယိုရဲ့ မိုနိုပိုလီဂိမ်း

သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးကြီးမှာအံစာတုံးကို လှိမ့်လိုက်သည်။ သူမကိုယ်သူမ ကံကောင်းခြင်း၏နတ်ဘုရားမဟု ယူဆကာ ထန်မော့ကဲ့သို့ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်အကွက်မျိုးကို ကျနိုင်ဖို့ ဆုတောင်းနေခဲ့သည်။

အံစာတုံးကြီးကမြေပေါ်တွင်သုံးလေးပါတ် လိမ့်သွားပြီး အမျိုးသမီးကြီးမှာ လက်ကိုတင်းတင်းဆုပ်လျက် ပူပန်နေခဲ့သည်။

အံစာတုံးကြီးလည်နေသည်က တဖြည်းဖြည်းနှေးလာရာမှ ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ နံပါတ် ၄ဟု ဖော်ပြလျက်ပင်။

၂၄ကွက်တွင်ရပ်နေသော အဘိုးကြီးမှာ အမျိုးသမီးကြီးအား မှုန်မှိုင်းစွာ ကြည့်လာခဲ့သည်။

လူနှစ်ယောက်၏ မျက်လုံးတွေကဆုံသွားကြသည်။

ထို့နောက်မာရီယို၏ သွေးဆာနေသော ရယ်သံကြီးကိုလည်း ကြားလိုက်ရတော့သည်။

"ဂုဏ်ယူပါတယ်၊ မင်းတို့နှစ်ယောက်က 'ငါ့ရဲ့ပျော်ရွှင်မှုနဲ့ မျက်ရည်တွေကို ဘယ်သူမျှဝေမလဲ ' သက်ရောက်မှုကို အသက်သွင်းလိုက်ပါပြီ၊ ချစ်စရာကလေးလေးတွေက ဒီစည်းမျဥ်းအသစ်ကို ကြိုက်မှာပါ၊ အမြန်လုပ် ဆုကိုလက်ခံတော့လေ"

သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးကြီးမှာ ခရုတစ်ကောင်နှယ် လေးလံစွာလျှောက်သွားလိုက်စဥ် လူအိုကြီးကမူ သူမအား အေးစက်စွာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

မာရီယိုမှာ လေချွန်လိုက်ပြီး သူတို့အား အလျင်စလိုမတိုက်တွန်းခဲ့ချေ။ ထိုအစား သူကစိတ်၀င်စားစရာရှိုးပွဲတစ်ခုကို အရသာခံကြည့်နေပုံပင်။

၅မိနစ်ကြာပြီးနောက်တွင်မူ သူကစိတ်မရှည်တော့ဟန်ဖြင့် ဒေါသတကြီးဆိုလာခဲ့သည်။

"ကလေး မင်းဘာလို့အဲဒီမှာရပ်နေသေးတာလဲ၊ မင်းကဦးဦးကို မချစ်တော့ဘူးလား၊ ဦးဦးနဲ့အတူ ဂိမ်း မကစားချင်တော့ဘူးလား"

သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးကြီးမှာ ခေါင်းကိုမော့လျက် မီးရောင်တို့ထွန်းလင်းနေသော စင်မြင့်ပေါ်မှာ မာရီယိုအား ကြည့်လိုက်သည်။

မာရီယို၏မျက်နှာတွင် တောက်ပသောအပြုံးတစ်ခုကို ဆင်မြန်းထားလျက်ပင်။ သူကနောက်ထပ်ပြောရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း အမျိုးသမီးကြီးမှာ ၂၄ကွက်သို့ လျှောက်သွားနှင့်ပြီဖြစ်သည်။

၂၂ကွက်နှင့် ၂၁ကွက်တွင် ရပ်နေကြသော လူကြီးနှစ်ယောက်က သူမကို လမ်းဖယ်ပေးလာခဲ့သည်။ သူတို့သည်ကား စိတ်မကောင်းစွာ ကိုယ်ချင်းစာနေပုံပေါ်သော်လည်း စိတ်၀င်စားသည်က ပိုနေပုံပင်။

အမျိုးသမီးကြီးက ၂၄ကွက်တွင်ရပ်လိုက်သည်နှင့် ထန်မော့ရော ကျန်လူများမှာ သူတို့နှစ်ဦးအား ပြင်းထန်စွာ စိုက်ကြည့်နေမိခဲ့ကြသည်။

ထို့နောက်တွင် သူတို့ကြားလိုက်ရသည်က

"တင်းတောင်~ 'ငါ့ရဲ့ပျော်ရွှင်မှုနဲ့ မျက်ရည်တွေကို ဘယ်သူမျှဝေမလဲ'ဆိုတဲ့ သက်ရောက်မှုကို အသက်သွင်းလိုက်ပါပြီ။ အဆင့်၇အပြစ်ဒဏ်က အသက်၀င်လာပါပြီ၊ တုနှိုင်းမဲ့တဲ့ ဦးဦးမာရီယိုဟာ လိပ်ကြီးတွေကိုရှင်းပစ်တယ်၊ မှိုဆိုးတွေကိုနင်းခြေပစ်တယ်၊ မကောင်းတဲ့ နဂါးဆိုးတွေကိုနှိမ်နင်းပြီးတော့ လှပတဲ့မင်းသမီးလေးကိုကယ်ခဲ့တာပေါ့၊ ဦးဦးမာရီယိုက အသင်းဖော် တစ်ယောက်မှမလိုခဲ့ဘူးနော်၊ ဘာလို့ဆို သူ့ရဲ့အသင်းဖော်ကသူပဲမို့လို့လေ၊ အခုသူက သူ့ရဲ့ပျော်ရွှင်မှုနဲ့ မျက်ရည်တွေကို မင်းနဲ့မျှဝေချင်ပါတယ်တဲ့"

မာရီယိုကြီးကရယ်လိုက်သည်။

"ဒီသက်ရောက်မှုအသက်၀င်လာတိုင်း အနက်ရောင်မျှော်စင်က ဦးကိုချီးကျူးသွားတာကို ဦးသိပ်သဘောကျတာ၊ မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ အနက်ရောင်မျှောင်စင်ကဦးကိုအရမ်းသဘောကျပြီးတော့ ကလေးတွေကလည်း ဦးကိုလေးစားကြတယ်လေ"

မည်သူမှ၄င်းကိုနားထောင်မနေကြချေ။

အမျိုးသမီးကြီးကအကွက်ပေါ်ခြေချလိုက်သည်နှင့် ၂၄ကွက်၏အဖြုရောင်အလင်းမှာ အနက်ရောင်အဖြစ်သို့ပြောင်းလဲသွားတော့သည်။

မာရီယိုက ၄င်းကို ဂရုတစိုက်ကြည့်ရှုနေခဲ့သည်။

ဗလာကွက်ဆိုလျှင် အ၀ါရောင်အလင်းတောက်ပလာမည်ပင်။

ဆုသို့မဟုတ် အပြစ်ဒဏ်အကွက်ဆိုလျှင်လည်း အနီရောင်အလင်းတောက်ပလာမည်ဖြစ်ကာ ဤသက်ရောက်မှု အသက်၀င်သည့်အရောင်ကမူ အနက်ရောင်ဖြစ်နိုင်လေသည်။

အမျိုးသမီးကြီးနှင့် လူအိုကြီးမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်နေခဲ့သည်။ နှစ်ဦးစလုံး တစ်ဦးကိုတစ်ဦး စိုက်ကြည့်နေခဲ့ကြကာ မည်သူကမျှ မစတင်ခဲ့ချေ။ ထိုစဥ် မြေကြီးကတုန်လှုပ်လာပြီး လူတိုင်းက ယိုင်သွားခဲ့ကြသည်။

ထန်မော့ အနက်ရောင်တစ်ခုအားမြင်လိုက်ပြီး သူ၏မျက်လုံးများကပြူးကျယ်သွားခဲ့သည်။

ဘုန်း...

ကြီမားတော့ အနက်ရောင်မာရီယိုကြီးက လူတိုင်း၏ရှေ့သို့ ကောင်းကင်ပေါ်မှ ကျလာခဲ့သည်။ သူက အနက်ယောင်ဦးထုပ်၊ အနက်ရောင် ဖိနပ် အနက်ရောင် လက်အိတ် စသဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံးအနက်ရောင်ကိုသာ ၀တ်ဆင်ထားခဲ့သည်။ အနက်ရောင်များ၀တ်ဆင်ထားသည်က လွဲလျှင် စင်ပေါ်မှ မာရီယိုနှင့် တစ်ပုံစံထဲပင်။

အဆင့်၄ အပြစ်ဒဏ်ကိုအသက်သွင်းမိသော မိန်းကလေးမှာ ထိုအကွက်ကိုနင်းလိုက်သည်နှင့် ထွက်လို့မရတော့ချေ။ သူမမှာ လိပ်ကြီးကြောင့်သေလုနီးပါပင်။ သို့သော် အဆင့်၇အပြစ်ဒဏ်တွင်ကား အမျိုးသမီးကြီးနှင့် လူအိုကြီးအား ထိုသို့တားဆီးမထားချေ။

ထိုအစား အနက်ရောင်မာရီယိုကြီးမှာ သူတို့အား လှမ်းမရိုက်ခင် သည်အတိုင်း စိုက်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။ ထိုကြောက်မက်ဖွယ် ရိုက်ချက်ကြီးကြောင့် လူနှစ်ဦးမှာ ဆယ်မီတာခန့် လွင့်စင်သွားလျက် ကျန်လူများကမူ ကြောက်ရွံ့စွာ ဘေးသို့ဖယ်လိုက်ကြသည်။

အနက်ရောင်မာရီယိုကြီးမှာ ဂိမ်းထဲမှအတိုင်း ပြေးလွှားလျက် အမျိုးသမီးကြီးနှင့် လူအိုကြီးထံသွားလိုက်သည်။

အရိုက်ခံလိုက်ရသော လူနှစ်ယောက်မှာတော့ သွေးများအန်လျက် လဲကျသွားကြလေသည်။

မာရီယိုကြီးက ကြင်နာစွာ အသိပေးလာခဲ့သည်။

"တခြားကလေးလေးတွေက ကြောက်စရာမလိုပါဘူးကွယ်၊ မင်းတို့က ဒီသက်ရောက်မှုကိုမှ အသက်မသွင်းရသေးတာ၊ ပြဿနာမရှိပါဘူး"

မာရီယိုကြီးက အနားကိုရောက်လာသည်နှင့် ကျန်လူများမှာလည်း မိမိကိုထိမိမည်စိုး၍ အလန့်တကြား ရှောင်ဖယ်မိကြသည်။

အကွက် ၁၅၀ရှိသော မိုနိုပိုလီမြေပုံကြီးပေါ်တွင် မာရီယိုကြီးက အမျိုးသမီးကြီးနှင့် လူအိုကြီးနောက်သို့လိုက်နေခဲ့သည်။ သူကထို နှစ်ဦးအား အပြုံးဖြင့်ကြည့်လျက် လည်တိုင်များကိုဖမ်းဆွဲလိုက်သည်။

လူအိုကြီးမှာ အသက်လည်းကြီးပြီမို့ သူ၏ခွန်အားတို့တိုးလာသည့်တိုင် အမျိုးသမီးကြီးထက်တော့ အားနည်းနေဆဲပေ။

ထိုအနက်ရောင်မာရီယိုကြီးက သူတို့ထံလက်လှမ်းလိုက်ချိန်တွင် အမျိုးသမီးကြီးမှာ ဓါးကိုဆွဲထုတ်လိုက်လျက် မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ တောင်းပန်လာခဲ့သည်။

"ကျွန်မတောင်းပန်ပါတယ်၊ ကျွန်မ မသေချင်လို့ပါ"

ဘန်း...

ကျယ်လောင်သော သေနတ်သံက အားလုံးကို တိတ်ဆိတ်သွားစေသည်။

ထန်မော့၏နေရာမှဆိုလျှင် အနက်ရောင်မာရီယိုကြီးက မြင်ကွင်းကိုကွယ်ရပ်ထားသည်မို့ ဖြစ်ပျက်သွားသည်အား မမြင်နိုင်ချေ။ ထိုသေနတ်သံပြီးနောက်တွင် အနက်ရောင်မာရီယိုကြီး၏ လှုပ်ရှားမှုက ရုတ်ချည်း ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ သူ့လက်မှာ ထိုလူနှစ်ဦးကို ဆံပင်အဖျားကိုသာ ထိလိုက်ရသေးတာဖြစ်သည်။ သူကရယ်မောရင်းဖြင့်ပင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။

လူအိုကြီးနှင့် အမျိုးသမီးကြီးမှ အစွန်ဆုံးမှ စတင်ခြင်း အကွက်အနီးတွင် ရပ်နေခဲ့ကြသည်။

သတ်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးကြီးမှာ လက်ထဲတွင် ဓါးတစ်ချောင်းကို ကိုင်လျက် လူအိုကြီးအား အရူးအမူး ထိုးစိုက်နေခဲ့သည်။ သူမ၏မျက်နှာပေါ်မှ ဆိုးယုတ်သော အပြုံးက မပျောက်ကွယ်သွားမီ သူမ၏မျက်လုံးများကတော့ ကြောက်ရွံ့မှုကြောင့် ပြူးကျယ်နေခဲ့သည်။ သူမ၏ပါးစပ်မှ သွေးအန်လျက် မျက်လုံးများကမှု မျက်ရည်တစ်စက်စီးကျလာခဲ့သည်။ ထို့နောက် ရင်ဘတ်မှ အပေါက်ကြီးနှင့် အတူ သူမမှာ တဖြည်းဖြည်းခြင်း လဲကျသွားတော့သည်။ သူမ မသေခင်တွင် လူအိုကြီးအား တုန်ယင်စွာဖြင့် မေးနေခဲ့သည်။

"ဘာ...ဘာလို့လဲ"

လူအိုကြီးမှာ လက်ထဲတွင် ပစ်စတိုတစ်လက်ကို ကိုင်လျက် လဲကျနေသော အမျိုးသမီးကြီးကို ကြည့်ကာ

"တောင်းပန်ပါတယ်၊ ငါမသေချင်သေးလို့"

၄င်းတူညီသော စကားပင်ဖြစ်သော်လည်း ရလဒ်မှာမူ အမျိုးသမီးကြီးမျှော်မှန်းထားသည်နှင့် ကွဲပြားနေခဲ့သည်။ သူမ၏ကိုယ်မှာတောင့်တင်းလျက် ရင်ဘတ်အပေါက်မှစီးဆင်းလာသော သွေးများမှာလည်း ကြမ်းပြင်ပေါ် စိုရွှဲသွားလေသည်။

လူကြီးမှာ သူ၏ရင်ဘတ်ကို ဖိရင်း ၂၄ကွက်သို့ ပြန်သွားလိုက်သည်။ အနက်ရောင်မာရီယိုကြီး၏ ရိုက်ချက်ကြောင့် သူ၏ နံရိုးတချို့ ကျိုးပဲ့သွားခဲ့လေသည်။ သူ့တွင်အလွန်ကောင်းမွန်သော ကိုယ်ရှိလျှင်တောင် ချက်ချင်းတော့ ပြန်မကောင်းနိုင်ချေ။

လူတိုင်းက လူအိုကြီးအား သတိဖြင့် ကြည့်လိုက်ကြလေသည်။ ကစားသမားများအတွက် သေနတ်မှာ ကြောက်စရာအကောင်းဆုံးအရာဖြစ်နေဆဲပင်။ ထန်မော့အနေနှင့် ခိုး၀င်သူများနှင့် တရား၀င်ကစားသမားများရော ဤဂိမ်းထဲတွင် ပါသလားမသေချာသော်လည်း အများစုမှာ အရံကစားသမားများသာ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ ကြိုတင်ပြင်ဆင်မထားပါက ထန်မော့က သေနတ်ကိုရှောင်နိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်။ ယခုလေးတင် တိုက်ခိုက််ံရခြင်းမှာ မိမိဖြစ်ပါက သူ့အနေနှင့်သေချာပေါက် အပစ်ခံရလိမ့်မည်။ သေတော့မသေနိုင်သော်လည်း အခြေအနေက ဆိုးရွားနေဦးမှာပင်။

ထန်မော့ အမျိုးသမီးကြီး၏ အလောင်းကို ကြည့်လျက် ကျန်ခြောက်ယောက်ထံ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

ဤခြောက်ယောက်ထဲတွင် တစ်ယောက်ကတော့ တရား၀င်ကစားသမား ဖြစ်လိမ့်မည်။

လွန်ခဲ့သော ၂နာရီခန့်က သူကလူ၇ဦးထံမှ ဂိမ်းထဲ ဆွဲခေါ်လာခြင်းခံလိုက်ရသည်။ လူအိုကြီးမှာ သာမာန်ပင်ဖြစ်ကာ သူကခြေထောက်အဆစ်လွဲမလွဲကိုလည်း

ဂရုမစိုက်ခဲ့ချေ။ ဤကမ္ဘာကြီးထဲတွင် ထန်မော့၌ လူအိုကြီးကို ကူညီလိုသည့်နှလုံးသားမရှိခဲ့ချေ။ ၄င်းမှာလည်း ထိုလူ၃ယောက် ပေါင်းလျက် သရုပ်ဆောင်နေသော ပြဇာတ်တစ်ခုသာဖြစ်ကြောင်း သူရိပ်မိပြီးသားပင်။

ထိုလူတို့က လူစိမ်းတစ်ယောက်ထံ အကူအညီတောင်းဖို့ အသည်းအသန်ဖြစ်နေသည်ကပင် သံသယ၀င်ရန် လုံလောက်လေသည်။

ပြဿနာမှာ ထန်မော့က၄င်းကိုရိပ်မိ၍ ချက်ချင်းရှောင်ပြေးခဲ့ပါသော်လည်း တစ်စုံတစ်ဦးက လေစွမ်းအင်ကို အသက်သွင်းလျက် ထန်မော့အား ဆွဲယူကာ ဤဂိမ်းထဲဆွဲချခဲ့ခြင်းပင်။

ထို့ကြောင့် ဤလူထဲမှ တစ်ယောက်ကတော့ စွမ်းရည်ကျိန်းသေရှိနေသည်။ လူ၇ဦး၏ပုံပန်းသဏ္ဍာန်ကို အကဲခတ်ရသလောက်တော့ ခိုး၀င်သူပါရှိနိုင်ချေများလှသည်။ အရံကစားသမားများတွင်လည်း စွမ်းရည်ပိုင်ဆိုင်နိုင်ချေနည်းလှကာ လောလောဆယ် ဖြစ်နိုင်ချေထဲမှဖယ်ထုတ်ထားနိုင်သည်။

ထန်မော့၏ အကြည့်တို့က လူ၇ယောက်အပေါ် ဂရုတစိုက်နှင့်ဖြတ်သန်းသွားလျက် ကတုံးနှင့်လူနှင့် ဘီယာဗိုက်နှင့်လူထံ ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။

ကတုံးနှင့်လူက သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသမီးကြီး၏ အလောင်းကို ရှုပ်ထွေးနေသော အမူအယာဖြင့် ကြည့်နေခဲ့သည်။ ဘီယာဗိုက်နဲ့ ယောကျာ်းကမူ တိတ်ဆိတ်နေလျက် သူ၏အထင်အမြင်ကို မဖော်ပြခဲ့ချေ။ သူတို့က အတူတကွပင် လူအိုကြီးအား လှည့်ကြည့်လိုက်ကြသော်လည်း သူတို့မျက်နှာတွင် ပူပန်မှုသိပ်ရှိမနေပုံပင်။

စွမ်းရည်ရှိသူက ဤလူနှစ်ဦးထဲမှ တစ်ဦးဖြစ်သင့်ပေသည်။

ကတုံးနှင့်လူမှာ အံစာတုံးကို စတင်လှိမ့်လိုက်သည်။

အံစာနောက်တစ်ကြိမ်လှိမ့်ရချိန်တွင် မည်သူကမျှ ထိုငရဲကဲ့သို့ သက်ရောက်မှုကို အသက်မသွင်းမိခဲ့ချေ။ တိုက်ဆိုင်စွာပင် ကတုံးနှင့်လူကြီးက နံပါတ်၆ကိုကျခဲ့ပြီး အကွက် ၅၉တွင်ရပ်လျက် ရှေ့ဆုံးမှ ဦးဆောင်နေခဲ့သည်။ ထန်မော့သည်လည်း အလွန်ကံကောင်းလှစွာ၅၃ကွက်တွင် လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ရပ်နေခဲ့သည်။

ငယ်ရွယ်သောစုံတွဲ၏ နံပါတ်များမှာတော့ နီးစပ်နေခဲ့ပြီး ၄၅နှင့် ၄၂ကွက်များတွင် အသီးသီးရပ်နေခဲ့ကြသည်။

ဘီယာဗိုက်နှင့် ယောကျာ်းမှာတော့ ၃၆ကွက်တွင် ရပ်နေခဲ့လေသည်။ သူ၏အမူအယာကသိပ်မကောင်းလှချေ။ သက်လတ်ပိုင်းလူကြီးတစ်ဦးမှာတော့ ၄၇ကွက်တွင်ရပ်နေပြီး လူအိုကြီးကတော့ ၃၉ကွက်တွင်ရပ်နေခဲ့သည်။

လူအိုကြီး အံစာပစ်ရန် အလှည့်ရောက်သည်နှင့် သူ၏ရှေ့မှာ လူငယ်စုံတွဲမှာ အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားလာခဲ့သည်။ မိန်းကလေး၏ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အလွန်မြန်မြန်သက်သာနေခဲ့ပြီးချေပြီ။ သူမတွင်ဒဏ်ရာများရှိသေးသော်လည်း သစ်သီးလှီးဓါးကို တင်းတင်းဆုပ်ထားခဲ့သည်။ အကယ်၍ လူအိုကြီးကသူမ၏အကွက်သို့ ရောက်လာခဲ့ပါက သူမအနေနှင့်တွန့်ဆုတ်နေလိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ တဖက်လူက သူမကိုပစ်ချိန်မရလိုက်ခင်မှာပင် သူမညှာတာမနေပဲ သတ်လိုက်မှာဖြစ်သည်။ သူမ၏ရည်းစားတွင်လည်း ထိုအတွေးရှိနေပုံရကာ လူအိုကြီးအား စူးရဲစွာ စိုက်ကြည့်နေခဲ့လေသည်။

အံစာတုံးမှာ လေထဲနှစ်ကြိမ်ခန့် လည်သွားခဲ့သည်။

ဘုန်း...

၄င်းမှ ၁ပင်။

လူငယ်စုံတွဲမှာ စိတ်သက်သာရရသွားခဲ့သည်။ လူအိုကြီးကတော့ ဇောချွေးများပြန်လျက်ပင် အကွက်၄၀သို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

"တင်းတောင်~အလွတ်ခုန်အကွက်ကို အသက်သွင်းလိုက်ပါပြီ၊ အရှေ့အကွက် ၃၀ ထဲက ကြိုက်တဲ့ အကွက်ကိုခုန်လို့ရသလို နောက်ကိုလည်း ကြိုက်တဲ့အကွက်ကို ပြန်ခုန်လို့ရပါတယ်။ အရင်ကျဖူးတဲ့ အကွက်ကိုတော့ပြန်ခုန်လို့မရပါဘူးနော်"

လူအိုကြီးမတိုင်ခင်က ကတုံးနှင့်လူကြီးသည်လည်း အလွတ်ခုန်အကွက်ကိုကျဖူးပြီး သူက ၂၉ကွက်ကို ခုန်ရန် ရွေးချယ်ခဲ့သည်။ မူလက သူကထန်မော့၏နောက်တွင်ရှိနေပြီး ယခု ထန်မော့ရှေ့ရောက်နေခဲ့တာဖြစ်သည်။ သို့သော် ကတုံးနှင့်လူကြီးမှာ ထန်မော့ရပ်ဖူးသော အကွက်ကို ခုန်ရန်ရွေးချယ်ခဲ့ပြီး ၆ဂဏန်းကိုလည်း အကြိမ်အနည်းငယ်ပစ်မိခဲ့ပြီး ရှေ့ဆုံးသို့ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်။

ဤတစ်ကြိမ်တွင် လူအိုကြီးရွေးချယ်ရမည့်အလှည့်ပင်။

လူအိုကြီး၏အသံမှာ ဆုံးဖြတ်ပြီးဟန်ဖြင့် လွန်စွာတည်ငြိမ်နေခဲ့သည်။

"၂၉ကွက်ကိုပြန်သွားဖို့ ရွေးပါမယ်"

"တင်းတောင်~သင်က ၂၉ကွက်ကိုပြန်သွားဖို့ ရွေးချယ်လိုက်ပါပြီ။ ၂၉ကွက်က အလွတ်ခုန်အကွက်ဖြစ်ပါတယ်၊ ဆက်တိုက်ခုန်ခြင်းကိုတားမြစ်ထားတာကြောင့် အလွတ်ခုန်ခြင်းက အသက်၀င်တော့မည်မဟုတ်ပါ"

လူအိုကြီးက ခေါင်းငြိတ်လိုက်ပြီး ဘာမှပြန်မပြောတော့ချေ။

စင်ပေါ်မှ မာရီယိုမှာ လူအိုကြီးအား ပြုံးလျက် ကြည့်နေခဲ့သည်။

ထန်မော့၏ရှေ့တွင်ရပ်နေသော ကတုံးနှင့်လူကြီးမှာ အလွန်ထူးဆန်းသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။

"ဒီလူအိုကြီးကရူးနေတာပဲ။ သူကနောက်ဆုံးရောက်နေပြီးသားကို၊ ငါတို့ကိုလည်းလိုက်မှီမှာမဟုတ်တာကို ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူကတော့ မာရီယိုသတ်လို့ သေမှာပါပဲ"

ထန်မော့ ထိုလူအား ကြည့်လိုက်မိသည်။

လူအိုကြီး၏ အကြံမှာ ထိုမျှမရိုးရှင်းနိုင်ချေ။

သူကအရှေ့ကိုတိုးရမည့်အစား နောက်ကိုဆုတ်ရန်ရွေးချယ်ခဲ့သည်။ ပထမဆုံးသိသာသည့် အကြောင်းပြချက်မှာ လူကြပ်ခြင်းကိုရှောင်ရှားရန်ဖြစ်သည်။ လူအိုကြီး၏ အစွမ်းအထက်ဆုံးလက်နက်မှာ သေနတ်ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူ၏၀ှက်ဖဲကို သူကိုယ်တိုင်ထုတ်ပြလိုက်ပြီးဖြစ်သည်။ အကယ်၍ ထိုသေစေနိုင်သော သတ်မှတ်ချက်ကို အသက်သွင်းမိပါက ထိုပစ်စတိုလေးက အလုပ်ဖြစ်ဦးမည်ဟုလည်း မသေချာချေ။ ထို့ကြောင့် တခြားလူများနှင့် ဝေးလေကောင်းလေပင်။

ဒုတိယအနေဖြင့် လူအိုကြီးမှာ အလွန်ကောင်းမွန်သော နေရာကိုရွေးချယ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ၂၉ကွက်မှာ အလွတ်ခုန်ကွက်ဟု သတ်မှတ်ထားပြီးသားပင်။ ခုန်ရန်လည်း အလွန်အန္တရာယ်ကင်းလေသည်။ ထို့အပြင် ထိုအကွက်မှာ ဘီယာဗိုက်နှင့်ယောကျာ်း၏ အရင်နေရာနှင့် ဂဏန်း၇ခုမျှသာ ကွာခြားလေသည်။

နံပါတ် ၇မှာလည်း အလွန်လုံခြုံလှသည်။ လူအိုကြီးအနေနှင့် အံစာပစ်လျှင် အလွန်ဆုံးကျနိုင်သော နံပါတ်မှ ၆သာဖြစ်ကာ ဘီယာဗိုက်နှင့် ယောကျာ်းကို မှီဦးမည်မဟုတ်ချေ။ သူ့အနေနှင့် အချိန်ကြာကြာ လုံခြုံစွာနေနိုင်လိမ့်မည်။ ထို့အပြင် ကွာခြားချက်မှာလည်း သူလိုက်မမှီနိုင်လောက်သည်အထိ မကြီးလှချေ။ နံပါတ်ကြီးကြီး တစ်ခုလောက်ပစ်နိုင်လိုက်သည်နှင့် ဘီယာဗိုက်နှင့် ယောကျာ်းကို အသာလိုက်မှီနိုင်လေသည်။

ထန်မော့မှာ လူအိုကြီးကို တည်ငြိမ်စွာကြည့်လိုက်သည်။ လူအိုကြီးမှာ ထိုအကြည့်ကိုခံစားမိပုံဖြင့် လှည့်ကြည့်လာခဲ့သည်။

အံစာတုံးကလေထဲတွင် လိမ့်လာလျက် ထန်မော့၏လက်ထဲ ကျရောက်သွားခဲ့သည်။ သူကအံစာတုံးကို ဖမ်းလျက် သာမာန်ကာလျှံကာပင် ပစ်လိုက်သည်။

၄င်းမှာ ၁ပင်။

ထန်မော့မှာ ရှေ့သို့တစ်ကွက်တိုးလျက် ၅အကွက်တွင် ရပ်လိုက်သည်။

ယခုသည် အံစာပစ်သည်က ၈ကြိမ်မြောက်ရှိပြီဖြစ်ကာ မည်သုကမျှ 'ငါ့ရဲ့ပျော်ရွှင်မှုနဲ့ မျက်ရည်တွေကို ဘယ်သူမျှဝေမလဲ'ဟူသည့် သက်ရောက်မှုကို အသက်မသွင်းမိကြသေးချေ။

လူတိုင်းမှာ ပေါ့ပါးနေကြပြီး အံစာပစ်သည့် နောက်တစ်လှည့်ရောက်သည်အထိ အေးအေးဆေးဆေး ရှေ့သို့တိုးနေကြဆဲပင်။

ကတုံးနှင့်လူကြီးမှာ အကွက် ၆၀ တွင်ရပ်နေခဲ့သည်။

ထန်မော့ အံစာတုံးပစ်ခါနီးတွင် ကတုံးနှင့်လူကြီးက လှည့်ကြည့်လျက် ရုတ်ချည်းဆိုလာခဲ့သည်။

"၆တော့မကျလောက်ပါဘူးနော်၊ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး"

ကြီးမားသော အံစာတုံးကြီးက ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် လိမ့်သွားခဲ့သည်။

ဘုန်း...

နံပါတ် ၆ဂဏန်းက အဟုတ်ပင် ကျသွားခဲ့သည်။

ကတုံးနှင့်လူကြီး၏ အပြုံးမှာ အေးခဲသွားလျက် ထန်မော့က မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်မိသည်။

လူနှစ်ဦးမှာ ၆ကွက်အကွာစီမှ တစ်ဦးကို တစ်ဦး ကြည့်နေကြပြီး မည်သူကမျှ အရင် မရွေ့လျားခဲ့ကြချေ။

ကတုံးနှင့် လူကြီးမှာ လက်နက်တစ်ခုကို ထုတ်ယူတော့မည့်နှယ် သူ၏အင်္ကျီအိတ်ထဲ စမ်းလိုက်သည်။ သို့သော် သူကချက်ချင်းထုတ်မလာပဲ သူ၏လက်ကို အင်္ကျီအိတ်ထဲတွင်သာ ထိုးထည့်ထားခဲ့သည်။ ထန်မော့သည်လည်း သတိမလွတ်၀ံ့ပဲ လူ၏လက်မှာ လက်ကောင်၀တ်မှ မီးခြစ်ဆံတက်တူးကို အသာဖိထားခဲ့သည်၊ ထို့နောက်သူက ခြေကိုကြွလျက် အကွက် ၆၀သို့လျှောက်သွားလိုက်လေသည်။

နောက်ဘက်မှ လူ၅ယောက်မှာ သူတို့၂ဦးအား ကြည့်နေခဲ့ကြသည်။

"တင်းတောင်~ 'ငါ့ရဲ့ပျော်ရွှင်မှုနဲ့ မျက်ရည်တွေကို ဘယ်သူမျှဝေမလဲ'သက်ရောက်မှုကို အသက်သွင်းလိုက်ပါပြီ"

ထန်မော့ အကွက်၆၀တွင် ရပ်လိုက်ပြီး ထိုကြေညာသံမဆုံးခင်မှာပင် ကတုံးနှင့်လူက သူ၏အင်္ကျီထဲမှ ထက်မြသောဓါးတစ်ချောင်းကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ထန်မော့အား တိုက်ရိုက် ထိုးချလာခဲ့သည်။ ထန်မော့မှာ ပြင်ဆင်ထားပြီးသားမို့ ဘယ်ခြေထောက်ကို ဆုတ်လျက် သွက်လက်စွာရှောင်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒူးကိုမြှင့်လျက် ထိုလူ၏ တံတောင်အား ကန်ထည့်လိုက်လျှင် ကတုံးနှင့်လူမှာ နာကျင်စွာ အော်ဟစ်လျက် လက်ထဲမှ ဓါးမှာလည်း လွတ်ကျသွားတော့သည်။

🪩

Prev Next