MM Story Teller

Chapter 1

Viewers 5k

👻Chapter 1-ပရလောကသို့ ဝင်ရောက်ခြင်း

တစ်ခုသော နေ့လည်ခင်းတွင် ကြိုးကွင်းများ ဝတ်ထားသည့် သန်သန်မာမာ လူကြီးတစ်ယောက်သည် စိတ်ကျန်းမာရေးဆေးရုံသို့ လျှပ်စစ်စက်ဘီး သေးသေးလေးနှင့် စီးပြီး သွားနေချိန် လမ်းသွားလမ်းလာများက တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့် ကြည့်သွားကြသည်။

ထိုလူက စက်ဘီးကို လက်တစ်ဖက်ထဲနှင့်ကိုင်ကာ စီးလာပြီး ကျန်တစ်ဖက်နှင့် ဖုန်းခေါ်နေသည်။

"ဆောရီးပါရှင်။ မိတ်ဆွေခေါ်ဆိုသော ဖုန်းနံပါတ်မှာ လတ်တလောတွင် မအားသေးပါသဖြင့်...။

ချူဟွိုက်၏ ဖုန်းကို ခေါ်မရ၍ လောင်ယွဲ့က ရင်တလှပ်လှပ် ဖြစ်လာရသည်။ သူက စိတ်ကျန်းမာရေးဆေးရုံသို့ ရောက်သွားသောအခါ ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ ဝမ်းနည်းငိုကြွေးသံများကို ကြားလိုက်ရ၍ လောင်ယွဲ့၏ နှလုံးခုန်နှုန်းက မတည်ငြိမ်နိုင်တော့ချေ။

ချူဟွိုက်က သေသွားတာတော့ မဟုတ်လောက်ပါဘူးနော်...။ မဟုတ်ရင် သူ့ဖုန်းကို ဘာလို့မဖြေတာလဲ...။

လောင်ယွဲ့က စိတ်ကျန်းမာရေး ဆေးရုံပေါက်ဝသို့ ရောက်သွားသောအခါ ဝမ်းနည်းသံများနှင့် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ရယ်မောသံများက ကောင်းကင်တစ်ခွင် ပဲ့တင်ထပ်နေသည်။ လောင်ယွဲ့၏ နားစည်များက တစ်ခဏမျှ စူးအောင့်သွားရင်း သူ၏ ဦးခေါင်းလည်း ချာချာလည်သွားရသည်။

သူက လျှပ်စစ်စက်ဘီးလေးပေါ်မှ အလျင်စလို ဆင်းလိုက်ရင်း စိတ်ကျန်းမာရေးဆေးရုံဝန်းထဲ နေရာချထားသည့် အနက်ရောင် ခေါင်းတလားအကြီးကြီးကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ မျက်ရည်များက ဖြေမဆည်နိုင်ပဲ တလိမ့်လိမ့် စီးကျလာသည်။

"အစ်ကိုကြီးချူ...ကျွန်တော် တကယ် စိတ်မကောင်းပါဘူး..." လောင်ယွဲ့က သူ့ကိုယ်သူ ခေါင်းတလားကြီးပေါ် ပစ်လှဲလိုက်ရင်း အခေါင်းပြားကြီးကို ပုတ်ပုတ်နေပြီး သူ့မျက်နှာကိုလည်း တဖြတ်ဖြတ်ရိုက်၍ တရှုံ့ရှုံ့ငိုနေသည်။

[T/N "Chu Da" ="ချူကြီး"လို့ ပြောရင် အဓိပ္ပါယ်မရှိမှာစိုးလို့ "အစ်ကိုကြီးချူ"လို့ သုံးလိုက်တာပါ]

"သောက်ကျိုးနဲရော။ အစ်ကိုကြီးက ရှေ့နှစ်ရက်တည်းက အပြန်ပြန် ခေါ်နေပေမယ့် ကျွန်တော်က ပိုက်ဆံမကုန်ချင်လို့ အမြန် ရထားစီးလိုက်တာ"

"မဟုတ်သေးဘူး။ ဒါကို ကျွန်တော့်အပေါ်ပဲ လုံးလုံး အပြစ်တင်လို့ မရဘူး။ နောက်ဆုံးတစ်ခေါက် ဖုန်းခေါ်တုန်းက ဘာလို့ အစ်ကိုကြီးရဲ့ အခြေအနေ ဆိုးရွားနေတာကို တစ်ခွန်းမှ မဟခဲ့ရတာလဲ"

Suonaမှုတ်ရန် ငှားထားသည့် အဖွဲ့က စတင်ပြီး ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် တီးမှုတ်လာ၍ အကုန်လုံး လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်လာကြသည်။ [Suona=တရုတ်ရိုးရာ လေမှုတ်တူရိယာတစ်မျိုးပါ]

"ရပ်...ရပ်...ရပ်...ဒါ ဘယ်က အရှုပ်ထုပ်လဲ" ချူဟွိုက်က လက်မှတ်ကို အောက်ချလိုက်ရင်း အသံချဲ့စက်ကိုင်ပြီး အော်တော့သည်။

"အစ်ကိုကြီးချူ။ အစ်ကိုကြီးက မသေဘူးလား" သူက အသံချဲ့စက်က အသံကို ကြားလိုက်ချိန် ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ရယ်မောလိုက်သည်။ သူက မြေပြင်ပေါ်မှ ထရပ်လိုက်ပြီး သူ၏ ကြိုးကွင်းများကို သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင် ဖုန်ခါလိုက်ရင်း လူအုပ်၏ အလယ်တည့်တည့်သို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။

ချူဟွိုက်၏ နူးညံ့ပြီး အပြစ်ကင်းစင်သည့် မျက်နှာလေးကို တွေ့သောအခါ လောင်ယွဲ့က စိတ်အေးသွားသလို သက်ပြင်းချမိသည်။ ထိုအခါမှသာ သူက ချူဟွိုက်၏ ဘီးတပ်ကုလားထိုင်၏ ဘေးနှစ်ဖက်လုံး၌ အလှလေးရှစ်ယောက် ရပ်နေသည်ကို ငမ်းမိသွားလေသည်။ အလှလေးတစ်ယောက်က သူ့ကို ထီးဆောင်းပေးနေလေသည်။

ချူဟွိုက်က အာရုံနောက်နေဟန်ဖြင့် မျက်လုံးပင့်ပြီး မေးလာသည် " ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ။ မင်းက ငါ့ရဲ့ ထူးချွန်ပြောင်မြောက်လှတဲ့ ငိုချင်းတပ်ဖွဲ့ကြီးကို ဘာထင်နေတာတုန်း"

လောင်ယွဲ့"...."

"အစ်ကိုကြီးက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သူတို့နား သွားရှုပ်နေရတာလဲ။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ဖုန်းကို ဘာလို့မကိုင်တာလဲ။ သေလောက်အောင် လန့်သွားတာဗျ။ အစ်ကိုကြီးက အသက်မရှိတော့ဘူးလို့ ထင်သွားတာ"

ချူဟွိုက်က ခေါင်းလှည့်လိုက်ပြီး ကိုင်ထားသည့် ဖုန်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ ထင်ထားသည့်အတိုင်း လွတ်သွားသည့် ဖုန်းခေါ်ဆိုမှု ခုနစ်ခု ရှိနေသည်။

"ဆောရီး။ အရမ်း ဆူနေတာနဲ့ ငါလည်း မကြားလိုက်ဘူး" ချူဟွိုက်က ပြောလိုက်ရင်း လက်အိတ်အဖြူကို ချွတ်လိုက်သည်။

လောင်ယွဲ့"...."

ယနေ့ကဲ့သို့ အလွန်ပူပြင်းသည့် နေ့တွင် လောင်ယွဲ့က ချွေးတဒီးဒီး ကျနေသည်။ သို့သော်လည်း ချူဟွိုက်က ရှပ်အင်္ကျီအဖြူပေါ် အပူစုပ်သည့် အနက်ရောင် ဂျာကင်ကြီးပင် ထပ်ဝတ်ထားလေသည်။

"ကောင်းပြီ။ မင်းတို့က တစ်မနက်လုံး မှုတ်နေကြတာ ဆိုတော့ အရင်ဆုံး နားလိုက်ကြဦး။ ပြီးတော့ မင်းက ငါ့နောက်လိုက်ခဲ့" ချူဟွိုက်က စကားပြောပြီးသွားသည်နှင့် ဘီးတပ်ကုလားထိုင်ကို လှိမ့်ရင်း အခန်းထဲ ဝင်သွားလေသည်။

လောင်ယွဲ့က တံခါးပိတ်လိုက်သည်နှင့် ချူဟွိုက်က သူ့ဆီ ကျော့လှည့်လိုက်ရင်း ရှပ်အင်္ကျီချွတ်ကာ ကြောက်မက်ဖွယ် ဖြူစွတ်စွတ် နောက်ကျောကို ပြောလာသည်။ လောင်ယွဲ့က တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်နှင့် ချူဟွိုက်၏ မြီးညှောင့်ရိုးပေါ်က မြေခွေးရုပ်ပုံကို မြင်သွားလေသည်။ ရုပ်ပုံက အသက်ဝင်လွန်းလှကာ မြေခွေးမျက်လုံးများက ထူးဆန်းသည့် အနီရောင် အလင်းတန်းတစ်ခု ထုတ်လွှင့်နေသည်။

“ဒါ...ဒါက ကောင်းကင်ဘုံ အမှတ်အသားလား" လောင်ယွဲ့က တစ်ခဏမျှ ပြောစရာမရှိ ဖြစ်သွားရသည်။

“ကောင်းကင်ဘုံ အမှတ်အသား..." ချူဟွိုက်က ထိုစကားလုံး၏ အဓိပ္ပါယ်ကို ရိပ်မိသွားသည်။

လောင်ယွဲ့က လက်လှမ်းပြီး ရုပ်ပုံကို ထိကြည့်ရာ သူ့လက်ပင် လောင်ကျွမ်းသွားမတတ် အပူချိန်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ထို့ကြောင့် သူက ချက်ချင်း လက်ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာသည်လည်း အရောင်မရှိသလို ဖြစ်သွားလေသည်။

“ဒါ အရမ်း ကြောက်စရာကောင်းတာပဲ။ ဒီတစ်ခေါက်မှာ ဒါကြီးက သူ့လုပ်ဆောင်ချက်တွေ ပြီးမြောက်တော့မှာ"

ချူဟွိုက်က ဤနှစ်အတွင်း ဝိဥာဥ်တစ်ခု ပူးကပ်ခံခဲ့ရပြီး သူ့ဘဝ အသစ်ပြန်လည် စတင်နိုင်ရန် ဖြစ်နိုင်သည့် နည်းလမ်းတစ်ခုကို စဥ်းစားမိသော်လည်း ဤရက်ပိုင်းအတွင်း ထိုအမှတ်အသားက....။

ချူဟွိုက်က သိချင်လာသည် " ကောင်းကင်ဘုံအမှတ်အသားဆိုတာ ဘာလဲ။ မင်း အရင်က မြင်ဖူးလား"

လောင်ယွဲ့က ခါးသက်သက် ပြုံးပြသည် " လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်အနည်းငယ်က အလောင်းတစ်ခုမှာ မြင်ဖူးခဲ့တာ"

ချူဟွိုက်:"...."

လောင်ယွဲ့က စိတ်ငြိမ်အောင် ထိန်းလိုက်ရင်း ရှင်းပြလာသည် " ကျွန်တော့်ရဲ့ ဘိုးဘေးတွေက ပြောခဲ့တာ။ 'ကောင်းကင်ဘုံအမှတ်အသား' ဆိုတာ နတ်ဘုရားက ပြစ်မှုကျူးလွန်တဲ့ ဒုစရိုက်သမားတွေကို အမှတ်အသားပေးတဲ့အခါမှာ သုံးပြီးတော့ အဲ့ဒီအမှတ်က သူတို့ကိုယ်ပေါ်မှာ ပေါ်လာတယ်တဲ့။ ကျိန်စာလိုမျိုးပဲ..."

“ဆက်ပြော" ချူဟွိုက်က အလျင်မလိုပဲ အင်္ကျီကြယ်သီး ပြန်တပ်လိုက်သည်။

“အမှတ်က စပြီး ပူလာတာနဲ့ လက်ခံသူကလည်း သေဖို့ မကြာတော့ဘူးလို့ ပြောချင်တာပဲ"

လောင်ယွဲ့က ကြောက်လွန်း၍ တဖျတ်ဖျတ်တုန်နေသည်။

"အစ်ကိုကြီးရဲ့ ကောင်းကင်ဘုံအမှတ်အသားက ပူနေပြီဆိုတော့ ကြည့်ရတာ ရက်ပိုင်းအတွင်း ဖြစ်တော့မယ်နဲ့တူတယ်"

ချူဟွိုက်က ခေါင်းညိမ့်ပြရင်း လူအိုကြီးများနေရာက တစ်ခုခု ထူးဆန်းသည်ဟု တွေးမိသည်။ လွန်ခဲ့သော နှစ်ရက်က ညသန်းခေါင်အချိန်တွင် သူ၏ မြီးညှောင့်ရိုး အပေါ်ပိုင်းက ရုတ်တရက် နာနာကျင်ကျင် ပွင့်ထွက်လာခဲ့သည်။ သူက မှန်ထဲကို စိုက်ကြည့်လိုက်ရာ ဝိဥာဥ်တစ်ခု ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

နာကျင်မှုက ပျောက်ဆုံးသွားချိန်တွင် သွေးစွန်းနေသော စကားလုံးများက သူ့စိတ်ထဲ ပေါ်ပေါက်လာသည်။

[သုံးရက်အတွင်း ရုပ်ပုံမှာ သွေးစက်ချလိုက်။ ပြီးရင် ပရလောကထဲ ဝင်လို့ရသွားလိမ့်မယ်။ မဟုတ်ရင် မကောင်းဆိုးဝါးဝိဥာဥ်တွေဆီကနေ အလိုက်ခံရပြီးတော့ အဆုံးသတ်လှမှာ မဟုတ်ဘူး]

ချူဟွိုက်က ထူးဆန်းသလို ခံစားရ၍ အပြင်တွင် လျှောက်သွားနေသည့် လောင်ယွဲ့ကို ပြန်လာပြီး တစ်ချက်ကြည့်ပေးရန် ဖုန်းဆက်ခဲ့သည်။ လတ်တလောရက်များတွင် ချူဟွိုက်က သူ့စိတ်ထဲ ရှေးဟောင်းစတိုင် နာရီမည်းကြီးတစ်လုံး ပေါ်နေခဲ့သည်။ တစ်နာရီထိုးတိုင်း လူ့အရိုးများက အချိန်သတ်မှတ်ရန် ပေါက်ထွက်လာပြီး အိပ်မပျော်နိုင်ဖြစ်လာရသည်။

သေရမည့် အချိန်က ယနေ့ည သန်းခေါင်ယံ အချိန်ဖြစ်ပြီး ယခုက ဆယ့်တစ်နာရီ ကျန်သေးသည်။ ချူဟွိုက်က လောင်ယွဲ့ကို အခြေအနေ အကျဥ်းချူပ် ရှင်းပြလိုက်သည်။

“ဒါဖြင့် အစ်ကိုကြီးက သွားတော့မှာလား" လောင်ယွဲ့က မေးလာသည်။

“မသွားဘူး" ချူဟွိုက်က စဥ်းစားမနေပဲ ဖြေလိုက်သည်။

“တရုတ်မဟောဂနီသားရယ် ရွှေချည်တွေနဲ့ လုပ်ထားတဲ့ အခေါင်းတစ်ခု ဝယ်ထားပြီးပြီ။ ပြီးတော့ မင်းလည်း ငိုချင်းအဖွဲ့နဲ့ suonaအဖွဲ့ကို တွေ့လိုက်တယ် မဟုတ်လား"

လောင်ယွဲ့:"......"

ချူဟွိုက်က ပြုံးလိုက်သည် " အခု ငါ့အခြေအနေအတိုင်း မင်း ငါ့ကို နတ်ဆိုးအစာအဖြစ် ပေးလိုက်စေချင်တာလား"

အစစ်အမှန်ကမ္ဘာတွင် သေခြင်းတရားက ကိုယ့်နောက်လိုက်နေ၍ အနည်းဆုံး သူ့အတွက် အလောင်းတစ်ခုကို စုထားလိုက်သည်။

လောင်ယွဲ့၏ မျက်နှာက အထင်ကြီးဟန် ပြလာသည်။ ချူဟွိုက်၏ စိုးရိမ်မှုများက အကျိုးအကြောင်း မသင့်လျော်သည်တော့ မဟုတ်ပေ။

ချူဟွိုက်က သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို အမြဲတစေ ဂရုစိုက်ခဲ့၍ မည်သူမှ သူ့လောက် အခြေအနေမှန်ကို ကောင်းကောင်း သိကြမည်မဟုတ်ပေ။ သူက ကြာကြာနေရတော့မည် မဟုတ်။

ဝိဥာဥ် ပူးကပ်ခံရသည့် နှစ်များအတွင်း ချူဟွိုက်၏ အတွင်းပိုင်း အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းများက ကြီးကြီးမားမား ပျက်စီးလာသော်လည်း သေစေနိုင်လောက်သည်ထိ မဟုတ်ခဲ့ပေ။ သို့သော်် သူ့ကိုယ်ထဲရှိ ယင်စွမ်းအင်က အရေးကြီးသည့် အမှတ်တစ်နေရာထိ ရောက်နေပြီး သူလည်း ထိန်းမထားနိုင်တော့၍ အန္တရာယ်ရှိလာသည်။

အချိန်ကျလာလျှင် ချူဟွိုက်၏ သေဆုံးမှုက အလွန်အမင်း ကြောက်စရာကောင်းပေလိမ့်မည်။

“အစ်ကိုကြီးအတွက် ဒီကိစ္စက လုံးဝ မကောင်းတဲ့အရာတော့ မဟုတ်ပါဘူး" လောင်ယွဲ့က တစ်ခဏမျှ စဥ်းစားနေပြီးနောက် သူ၏ ထင်မြင်ချက်ကို ပြောပြလာသည်။

ချူဟွိုက်က မျက်ခုံးပင့်ပြရင်း သူ ဆက်ပြောရန် စောင့်နေလိုက်သည်။

လောင်ယွဲ့က တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ပြောလာသည် " ပရလောကထဲ ဝင်သွားပြီးတဲ့နောက်မှာ အစ်ကိုကြီးကိုယ်ထဲ ကပ်တွယ်နေတဲ့ ဝိဥာဥ်က ကိုယ်ထင်ပြလာနိုင်တယ်"

ချူဟွိုက်က ချက်ချင်း စိတ်ဝင်စားသွားသည် " ဒါဆို ငါ သတ်ဖို့ အခွင့်အရေး ရပြီပေါ့ "

သူ၏မျက်လုံးများက ရက်စက်မှုတို့ ထင်ဟပ်နေပြီး စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။

ချူဟွိုက်က ဘာမှ ထုတ်ပြောမလာ၍ လောင်ယွဲ့က ချူဟွိုက်ဘက်က တွန့်ဆုတ်နေသလား တွေးမိရင်း တစ်ဖက်လူကို ဆေးပြင်းပြင်း ပေးလိုက်လေသည် " အစ်ကိုကြီးချူ။ ကျွန်တော် အရင်က တွေ့ခဲ့ဖူးတဲ့ ကောင်းကင်ဘုံအမှတ်အသားနဲ့ အလောင်းတွေဆို...ချီချောင်းတွေက သွေးထွက်နေတာက တော်တော်လေး အသင့်အတင့် ရှိတယ်။ သူတို့ အစာအိမ်တွေကလည်း ဖြတ်ထုတ်ခံထားရပြီး အသားပုတ်တွေ ထွက်နေတာ"

[ချီချောင်းက လူခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ ဒွါရကိုးပေါက်ကို ပြောတာပါ]

ချူဟွိုက်"....."

“ကျွန်တော် မသွားပဲ နေရမလား"

လောင်ယွဲ့က သူ့ကို ထပ်ပြီး တိုက်တွန်းချင်သော်လည်း ချူဟွိုက်၏ မျက်နှာက ချက်ချင်း အရောင်ဖျော့လာသည်။

“ငါ အနားယူလိုက်ဦးမယ်။ မင်း သွားလို့ရပြီ။ မင်းအတွက်လည်း ပိုက်ဆံတစ်ချို့ ပြင်ပေးထားပြီးပြီ" ပြောပြီးသည်နှင့် သူက ဘီးတပ်ကုလားထိုင်ကို လှည့်ရင်း အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး တံခါးသော့ပိတ်လိုက်သည်။

လောင်ယွဲ့က ချူဟွိုက် ပြောသည့် 'ပိုက်ဆံအချို့'က ပမာဏမသေးလောက်မှန်း သိလေသည်။ သူက ပိတ်သွားသည့် တံခါးကို အချိန်တစ်ခုစာထိ စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ အခုလေးတင် ချူဟွိုက် ဖြစ်သွားပုံအရ ထိုဝိဥာဥ်က သေချာပေါက် ဒေါသထွက်လာပြန်သည့်ပုံပင်။

စောစောက ချူဟွိုက် အဝတ်ချွတ်လိုက်ချိန် သူက တစ်ခုခုကို ဖုံးလိုက်ရန် လက်သီးဆုပ်ထားသော်လည်း လောင်ယွဲ့က သူ့လက်ဖဝါးကို ရိပ်ခနဲ တွေ့လိုက်ရသည်။ နူးညံ့ပြီး သိမ်မွေ့သည့် လက်ဖဝါးသားပေါ်တွင် အက်ကြောင်းရာများ ရှိနေသည်။

ဘယ်လောက် နာနေလိုက်မလဲ။

သူ လက်အိတ်ဖြူဝတ်ထားတာ အံ့သြစရာမရှိပါဘူး။ အဖိုးကြီးယွဲ့က ချူဟွိုက်ကိုယ်ပေါ် ကောင်းကင်ဘုံအမှတ်အသား ပေါ်လာသည့် အကြောင်းရင်းကို နားမလည်ချေ။ သူက ဤလူငယ်လေးကို နှစ်ငါးဆယ်အထိ သိကျွမ်းခဲ့သော်လည်း ဥပဒေနှင့် ဆန်ကျင်သည့် အလုပ်မျိုး လုပ်သည်ကို တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးပေ။

『23:50』

ညအမှောင်ထဲတွင် ချူဟွိုက်က တစ်နေ့လုံး တင်းတင်းပိတ်ထားသည့် တံခါးကို ဖွင့်လိုက်ပြီး ဘီးတပ်ကုလားထိုင်တွင် တိတ်တဆိတ် ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။

သူ့နဖူးထက် ချွေးစို့နေပြီး နှုတ်ခမ်းတစ်စုံက ဖြူဖျော့နေကာ လက်ချောင်းများကလည်း အပြာနှင့်အဖြူသန်းနေပြီ ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံး ပြီးဆုံးသွားချိန် သွေးကြောများထက် နာကျင်မှု ရေးရေးကျန်ခဲ့ပြီး နှလုံးက ထုံနေသည်။

ချူဟွိုက်က ယင်းနှင့် ကျင့်သားရလာခဲ့သည်။ အဲ့ဒီဝိဥာဥ်ကောင်က သူ့အပေါ် ဘယ်လိုမျိုး မုန်းတီးနေတာလဲ။ ဘာကြောင့် သူ့ကို ဒီအရှုပ်အထွေးထဲ ပါဝင်စေရတာလဲ။

“တစ်နေ့ကျရင်...ငါမင်းကို သတ်မယ်" ချူဟွိုက်က သူ့နှလုံးရှိရာကို ပွတ်သတ်လိုက်ရင်း နူးနူးညံ့ညံ့ ပြုံးလိုက်သည်။

သူ့စိတ်ကို ပြောင်းလိုက်ပြီး ပရလောကထဲ ဝင်ရန် အလျင်စလို မလုပ်တော့ချေ။ သူက နာမည်ကြီးလှသည့် အမဲလိုက်သမားများ၏ ပုံစံကို ကြည့်ချင်သေးသည်။ ပရလောကက သူတို့ကို နာရေးလုပ်ရန် အချိန်သုံးရက်ပေး၍ ထိုအချိန်အတွင်း အမဲလိုက်သမားများက သူ့ကို တိုက်ခိုက်လာခွင့်မရှိချေ။

ချူဟွိုက်က ထိုရုပ်ပုံက သော့ဖွင့်ရသည့် အမှတ်အသားနှင့်တူနေ၍ အမဲလိုက်သမားများကလည်း သားကောင်ကို ရှာရန် ထိုအမှတ်အသားကိုပဲ သုံးမည်ဟု ခန့်မှန်းမိသည်။ အဖိုးကြီးယွဲ့က အရင်က အလောင်းတစ်ခုပေါ်တွင် ကောင်းကင်ဘုံအမှတ်အသား တွေ့ဖူးသည်ဟု ပြောနေ၍ ထိုအလောင်းပိုင်ရှင်ကလည်း ရွေးချယ်ခံရသူ ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် ပရလောကထဲ ဝင်ခွင့်မရလိုက်ပဲ မကောင်းဆိုးဝါးဝိဥာဥ်များမှ အသတ်ခံလိုက်ရသည်ဟု ချူဟွိုက်က ထင်မိသည်။

ထို့ကြောင့် 'လူတိုင်းက စောစောပဲ ဖြစ်ဖြစ် နောက်ကျမှပဲ ဖြစ်ဖြစ် သေမှာပဲ' ဆိုသည့် ဆိုရိုးစကားကို ရှင်းပြရန် လွယ်ကူသွားသည်။ အသက်ရှင်နေသည့်သူများကလည်း ပရလောကသို့ သွားကြမည့်သူများသာ ဖြစ်လေသည်။ ချူဟွိုက်နောက်လိုက်နေသည့် မကောင်းဆိုးဝါးဝိဥာဥ်ကလည်း ကိုယ်ထင်ပြလာသည်။

ရုပ်ပုံ ပေါ်လာသည့် ပထမဆုံးနေ့တွင် ချူဟွိုက်က တရုတ်ဇီးသီးကို စားလိုက်သော်လည်း ထိုဇီးသီးအူတိုင်က မျက်လုံးတစ်လုံး ဖြစ်လာမှန်း တွေ့လိုက်ရသည်။ သေသေချာချာ စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ရာ ထိုအူတိုင်က ရှည်လျားကျဥ်းမြောင်းသည့် ကြောင်မျက်ဆံလိုမျိုး သူ့ကို တည့်တည့် စိုက်ကြည့်နေသည်။

ကြည့်ရသည်က တစ်ခုခု ပြောလိုက်သလိုပင် " ငါ မင်းကို ရှာတွေ့ပြီ"

နောက်တစ်နေ့ညတွင် ချူဟွိုက်က သေသွားအောင် လည်ပင်းညှစ်ခံရသည့် အိပ်မက်တစ်ခု မက်လာသည်။ သူက ဆတ်ခနဲ လန့်နိုးသွားချိန် ကုတင်ဘေးတွင် ကြော့ရှင်းသော အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ထိုင်နေလေသည်။

သူမ၏ မျက်လုံးများ ဟောက်ပက်ကြီး ဖြစ်ကာ သွေးတို့ ယိုစီးကျနေပြီး ထိုအမျိုးသမီး၏ နက်မှောင်သော ဆံနွယ်ရှည်များက သူ့လည်ပင်းတစ်ဝိုက်ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ရစ်ပတ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။

ထို့နောက် သူမက မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း ပျောက်ကွယ်သွားပြီး စောစောက ဖြစ်ခဲ့သည့်အရာအားလုံးက ပုံရိပ်ယောင် တစ်ခုလို ဖြစ်သွားသော်လည်း အိပ်ရာပေါ်တွင် သွေးတို့စွန်းနေ၍ ထိုကိစ္စက အမှန်ဖြစ်ခဲ့ကြောင်း ပြနေသည်။

ထို့ကြောင့် ချူဟွိုက်က တတိယမြောက်နေ့တွင် ဖြစ်လာမည့်အရာကို သိချင်မိသည်။

『23:55』

စိတ်ကျန်းမာရေးဆေးရုံ၏ သံတံခါးဂိတ်ပေါက်ကြီးကို ကျော်၍ ခပ်ဝေးဝေးရှိ အမှောင်ထုထဲတွင် အနီရောင်အရိပ်တစ်ခုကို ခပ်မှိန်မှိန် တွေ့လိုက်ရသည်။ ထိုပုံရိပ်က တရုတ်နိုင်ငံ၏ ကချေသည်မလေးတစ်ယောက်လို ကြွကြွရွရွ လျှောက်လှမ်းလာသည်။

သံတံခါးဂိတ်ကြီးက တိတ်တဆိတ် ပွင့်သွားလေသည်။

အူးဝါး...

အသံတစ်ခုပေါ်လာပြီး စူးစူဝါးဝါး ပြင်းပြင်းရှရှ ငိုသံများက တိတ်ဆိတ်သောညကို ဖြိုခွင်းသွားမှန်း မည်သူမှ မသိလိုက်ကြပေ။

ချူဟွိုက်က အလည်လာသည့်သူကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်လိုက်ရ၍ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်မိသည်။

သူ့ရှေ့က အမျိုးသမီးက အနီရောင် ချုံးဆမ်းဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။ ချုံးဆမ်းဝတ်စုံ၏ ဘေးနှစ်ဖ

က်လုံးကို အလွန်အကြူး ခွဲထား၍ ချောမွတ်သော ကျောက်စိမ်းရောင် ခြေထောက်တစ်စုံကို လှစ်ဟာ ပြထားသည်။ သူမက လှပကျော့ရှင်းပြီး ခါးတစ်ဝိုက်တွင် အနက်ရောင် ဆံနွယ်ရှည်များက ပြန့်ကျဲ့နေသည်။

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများက မယုံနိုင်လောက်အောင် နီရဲနေသော်လည်း မျက်လုံးဟောက်ပက်များ ရှိနေသည်။ ထိုအမျိုးသမီးက လက်ထဲက ယပ်တောင်ကို ဝေ့ယမ်းလိုက်ရင်း သူ့နားသို့ အသာအယာ ချည်းကပ်လာစဥ် ချူဟွိုက်က ယပ်တောင်ပေါ်မှ ကာမရုပ်ပုံများကို တွေ့လိုက်၍ တိတ်တဆိတ် ပြုံးမိသည်။ သူမ၏ အလှက မနိမ့်ပါးသလို သူမလို အမဲလိုက်သမားထံမှ ရွေးချယ်ခံရ၍လည်း ကျေနပ်မိသည်။

『23:57』

ချူဟွိုက်၏ မျက်လုံးထဲ ဗလာသက်သက် ဖြစ်သွားသလို ခံစားရသည်။ သူ နိုးလာစဥ် ထိုအမျိုးသမီးက သူ့ပေါင်ပေါ် ထိုင်နေရင်း သူ့မျက်နှာကို အသာအယာ ပွတ်သပ်လာသည်။

ချူဟွိုက်က သူ့ရှေ့မှ သရဲမက သူ့မှတ်ဥာဏ်ထဲက တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေ၍ အံ့အားသင့်သွားသည်။ နောက်ဆုံးမှတ်ဥာဏ်ထဲတွင် သူမက သူ့ကို ဆွဲဆောင်ချင်သည့် စိတ်တို့ နစ်မြုပ်ထားဟန် ရှိသည်။

ဒါပေမဲ့...

သူ့မှာ အဲ့ဒီဆန္ဒမရှိရင်ရော...။

👻👻👻