MM Story Teller

Chapter 176

Viewers 14k

🦊Arc 11 - ဧကရာဇ်ပလ္လင်ထက်မှ ကောလေး

Chapter 176

11.16 - ဗင်နီဂါတွေနဲ့ခွေးစာ အရသာအသစ်။

ကောင်းကင်ဘုံကို တိုင်တည်ပြီးနောက် ဧကရာဇ်သစ်မှ အမတ်များကို နေရာဒေသအလိုက် ရာထူးချပေးရမည့် အလှည့်ဖြစ်သည်။ အစက ထိုအတိုင်းမဟုတ်သော်လည်း ဧကရာဇ်သစ်က အပြောင်းအလဲလုပ်ချင်နေပြီး အမတ်များဖင်အောက်တွင် မီးမွှေးပေးထားချင်ပုံရသည်။

သူ၏ ပထမဦးစားပေးအလုပ်မှာ ညီလာခံမှအမတ်များကို လာဘ်စားခြင်း၊ လူသတ်ခြင်းနှင့် ဥပဒေမဲ့ ပရမ်းပတာလုပ်ခြင်းမှ ပြန်လည်ပြင်ဆင်ခြင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့မှာ ယင်းရှန်းတပ်သားများ ဆွဲထုတ်သွားသည့်အခါ ရှပ်တိုက်ပါသွားကြရကာ လူအများအပြား ထိတ်လန့်ကုန်ကြတော့၏။ ၎င်းတို့အတွက် ဤအဖြစ်မျိုးက ဦးဆုံးဖြစ်ပြီး အမတ်များမှာ ရူးချင်စိတ်ပေါက်သည်အထိ ကြောက်လန့်ကာ ၎င်းတို့၏လုပ်ရပ်များကို ပြန်လည်သုံးသပ်နေရင်း နောက်တစ်ယောက်အလှည့်ကို သိချင်လာခဲ့ကြသည်။

ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် ဧကရာဇ်အသစ်က ၎င်းတို့အားလုံးကို ညီလာခံထဲမှ ဖယ်ထုတ်ရန် မတွေးထားသည့်တိုင် ဥပမာလေးတစ်ခုတည်းနှင့် ၎င်းတို့၏အသိစိတ်မှာ အပြင်းအထန် ထိခိုက်သွားတော့သည်။ သို့သော် ယင်းက ရန်စမှုတစ်ခုဖြစ်နေဆဲပင်။ သည့်အပြင် သူ့ဘေးမှ ဘယ်နှင့်ညာအမတ်များက လစ်လပ်နေသေးပြီး ထိုအရာကပင် အခြားသူများ၏စကားကို ဂရုမစိုက်ဘဲ ဧကရာဇ်၏လက်နှစ်ဖက်ကို ဖြတ်တောက်ပစ်လိုက်သည်နှင့် ခပ်ဆင်ဆင်တူနေခဲ့သည်။ ထိုသူသည် ညီလာခံ၏ ထုံးတမ်းအစဥ်အလာများကို ချိုးဖောက်ပစ်ပြီး လူကြီးသူမများကို ပြတင်းပေါက်မှ ပစ်ထုတ်ပေးလိုက်သည်။

အိုကြီးအိုမ အမတ်များနှင့် အချင်းများရပြီးနောက် အသစ်အစားထိုးမည့် အဆင့်ရောက်လာ၏။ ထိုအချိန်မှာပင် အမတ်များမှာ ဧကရာဇ်သစ်က မည်မျှစိတ်အပြောင်းအလဲမြန်ကြောင်း နားလည်သွားခဲ့ကြသည်။ လက်ရှိညီလာခံတွင် အမတ်ချုပ်ကြီးနေရာကိုရွေးချယ်လိုက်ခြင်းထက် အမတ်သစ်နှစ်ယောက်ကို ထပ်သွင်းလိုက်ခြင်းက အမတ်များ၏အမြင်နှင့် ၎င်းတို့၏စိတ်အခြေအနေ ဆိုးဝါးသွားခြင်းက ပိုခဲ့သည်။

"ဒီနေ့ကစပြီး ကိုယ်တော်ချစ်ခင်ရတဲ့ အမတ်နှစ်ယောက်က ကိုယ်တော်ရဲ့ ဘယ်နဲ့ညာအမတ်တွေ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်...ရွှယ်နိုင်ငံတော်ရဲ့တိုးတက်မှုက ကိုယ်တော့်ရဲ့အမတ်နှစ်ယောက်အပေါ်မှာ မူတည်နေတယ်.."

ရွှယ်လင်သည် တော်ဝင်အမိန့်ပြန်တမ်းကို ဒူးထောက်ယူနေသော ချမ်ကျင့်ကျန်းနှင့် လီယွမ်ကို ချီးမွမ်းပြောဆိုပြီး သူ့အကြည့်များက မကျေမနပ်ဖြစ်နေသော အမတ်များအပေါ် ရောက်ရှိသွားခဲ့သည်၊ သည့်နောက် ရှုဟမ်ကို တတိယမြောက်အမိန့်စာအား ဖတ်ခိုင်းလိုက်၏။

အမတ်များမှာ ရာထူးချပေးနေသည့် ပထမပိုင်းတည်းက သေချင်စိတ်ပေါက်နေကြပြီဖြစ်ပြီး မူးဝေနေသည့်ခေါင်းများဖြင့် တတိယမြောက်စကားကို ကြားလိုက်ရပြန်သည်။ ၎င်းတို့ နားကြားလွဲသလို ခံစားလိုက်ရသည့်တိုင် ၎င်းတို့အနားမှလူများကို လှည့်ကြည့်လိုက်ကြသည့်အခါ အချင်းချင်းမယုံသင်္ကာ ဖြစ်နေကြသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။

ကျန်းနန်မင်းသား ယင်းရှန်းကို နန်းတွင်းအကြံပေးနေရာမှာထားမယ်? ပြီးတော့ ဧကရီအနေနဲ့ရောပဲ? ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ? သူတို့နားတွေပဲ မကောင်းတော့တာများလား?။

အားလုံး၏စိတ်နှင့် မျက်နှာများပေါ်တွင် '???' များဖြင့် ပြည့်နှက်သွားခဲ့သည်၊ သို့သော် ရှုဟမ်ကမူ တည်ငြိမ်စွာဖြင့် အမိန့်စာကိုဖတ်နေဆဲ။ သူဖတ်အပြီးတွင် နန်းတွင်းညီလာခံတစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်သွားတော့၏။

ဧကရီ၏ကျောက်စိမ်းပြားနှင့် ရတနာစာအုပ်ကို ကိုင်ထားသည့် နန်းတွင်းအစေခံများက ဖြည်းဖြည်းချင်း နောက်ဆုတ်သွားခဲ့သည်။ ရွှယ်လင်က ယင်းရှန်းကို ကျောက်စိမ်းပြားလှမ်းပေးပြီးပြောလိုက်လေ၏။

"ဒါက ကိုယ်တော်မင်းကို ကတိပေးထားတဲ့အတိုင်းပဲ...မင်းကိုယ်တော့်ကို ကတိပေးထားတာကိုမမေ့ပါနဲ့.."

ယင်းရှန်းကလက်ထဲရှိ ရတနာစာအုပ်နှင့် ကျောက်စိမ်းပြားကို ငုံ့ကြည့်ပြီး တခစ်ခစ်ရယ်သည်။

"ကျွန်တော်မျိုးက ဒါထက်ပိုလိုချင်ခဲ့တာ..."

"ကိုယ်တော်သိပါတယ်..." ရွှယ်လင်က ဝတ်ရုံလက်ကိုခါယမ်းပြီး နောက်လှည့်ကာမေးလာလေသည်။ "မင်းကိုယ်တော်နဲ့အတူ လမ်းလျှောက်ဦးမလား..." ၎င်းက အကြံပေးအဖြစ် နောက်ဆုံးအဆင့်ပင် ဖြစ်သည်။ ဧကရာဇ်နှင့်' ဧကရီ' တို့သည် လက်ချင်းတွဲကာ အတူလျှောက်သွားကြရင်း ပလ္လင်ပေါ်တွင်အတူထိုင်ကြရမည်။

ယင်းရှန်းက သူနှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက်ပြီး ရွှယ်လင်ကမ်းပေးလာသည့် လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။

ထိုမြင်ကွင်းက မည်မျှပင် ထူးဆန်းနေပါစေ၊ ဧကရာဇ်ငယ်လေး၏ သဘောအတိုင်း သူ့ဘက်မှ လိုက်လျောပေးရမည်ပင်။

အကြောင်းမှာ နန်းတွင်းအကြံပေးနေရာကို သူဂရုမစိုက်ပေ။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ဧကရာဇ်က သူ့အပိုင်ဖြစ်ပြီး ဘွဲ့အမည်မှာလည်း ထိုမျှအရေးမပါချေ။ ထိုအတိုင်းဖြစ်လျှင်ပင် ထိုနေ့က ဧကရာဇ်ငယ်လေးမှ သူ့အားပေးခဲ့သည့်လက်ဆောင်ကြောင့် အလွန်ကိုပျော်ရွှင်ရပြီး နန်းတက်ပွဲကို ကျင်းပပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ပွဲပြီးဆုံးသွားသည့်အခါ အမတ်များအားလုံးပြန်နားကြသည်။ နေရာတိုင်းတွင် ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲများဖြင့်ပြည့်နေပြီး မြို့တော်၏ ကောင်းကင်တစ်ခွင်တွင် အခမ်းအနားအမှတ်အသားအဖြစ် ရဲရဲနီနေခဲ့သည်။ အမတ်များအားလုံး ထွက်သွားကြသော်လည်း ၎င်းတို့မှာ ရင်ထဲမှ ကျိန်ဆဲနေကြပြီး တော်ဝင်အခမ်းအနားတွင် ထုတ်ပြော၍လည်းမရချေ။

ထိုသို့ စိတ်အနှောင့်အယှက်ပေးနိုင်သည့် အတွေးများကို ကြည့်ပါလေ။ ဧကရာဇ်ငယ်လေးက ထိုစဥ်အချိန်ကနှင့် ကွဲပြားသွားခဲ့ပြီး ဧကရာဇ်အသစ်က လူငယ်လေးဖြစ်လျှင် သို့မဟုတ် ဧကရာဇ်ဟောင်းက အမတ်ချုပ်ကြီးဖြစ်နေလျှင်ပင် အဘယ်ကြောင့် ကျန်းနန်ဝမ်က နန်းတွင်းအကြံပေး ဖြစ်နေရပါသနည်း။ ဘာကြောင့်များ ဧကရာဇ်က ကောင်းကင်ဘုံပေါ်သို့ တစ်ခါတည်းတက်မသွားခဲ့ပါသနည်း။

အမတ်များမှာ စိတ်ထဲတွင်သာကြိတ်မနိုင်ခဲမရဖြစ်နေသော်လည်း ရွှယ်လင်ကိုလည်း မတားနိုင်ကြချေ။ ဧကရာဇ်အသစ်သည် နန်းတက်ခဲ့ပြီး ဧကရာဇ်က ၎င်း၏ဝှက်ထားသည့် လက်သည်းများကို ထုတ်မပြသရွေ့ ရက်အနည်းငယ်ကြာသည်အထိ ပျော်ပွဲရွှင်ပွဲအသံများက မစဲသွားခဲ့ကြပေ။ သူသည် မြို့တော်မှစတင်ကာ လူများ၏ပျော့ကွက်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး ရာထူးမှ ဖယ်ရှားပစ်ခဲ့သည်။

အမတ်များမှာ အမတ်ချုပ်ကြီးနေရာရောက်နေသည့် လူငယ်လေးနှစ်ယောက်အရှေ့တွင် ခေါင်းငုံ့နေရသော်ငြား ယခုမူ ကိုယ်ရှူးကိုယ်ပတ်သလို ဖြစ်နေရလေပြီ။ နောက်ဆုံးတွင် လူအများမှာ ဧကရာဇ်က ထိုနေရာတွင် အပျော်ထိုင်နေခြင်းမဟုတ်ဘဲ သူတို့ကသာ ရုပ်သေးများဖြစ်နေသည်ကို နားလည်သွားခဲ့ကြသည်။ အကယ်၍ ယင်းရှန်းသာ ဧကရာဇ်ဖြစ်ချင်ခဲ့ပါက ထိုနေရာအထိ အတင်းတွန်းပို့ပေးနေစရာမလိုဘဲ နောက်ကွယ်မှနေပြီး ညီလာခံတစ်ခုလုံးကို ကြိုးဆွဲထားနိုင်ပေမည်။

တစ်လအကြာတွင် မြို့တော်တစ်ခုလုံးမှလေထုကတက်ကြွနေပြီး နန်းတွင်းညီလာခံသည်လည်း အဆုံးတွင်နားလည်လာခဲ့ပုံရသည်။ ရွှယ်လင်သည်လည်း ပုခုံးပေါ်မှဝန်ထုပ်ကြီးကို လွှတ်ချလိုက်နိုင်သလိုခံစားလိုက်ရကာ ယင်းရှန်း၏လက်မောင်းကြားထဲသို့ ပစ်ဝင်လိုက်လေ၏။

"...အရမ်းပင်ပန်းတယ်..."

ယင်းရှန်းသည်ကား သူ၏ကျောပြင်ကို အသာလေးပုတ်ပေးကာ သူ့မျက်လုံးများက ညင်သာနူးညံ့နေပေသည်။ "ဒီရက်ပိုင်း အလုပ်ကြိုးစားပြီးရင် အဆင်ပြေပါပြီ..အလုပ်ဆိုတာ အစပိုင်းတော့ ခက်တာပဲလေ..."

ရွှယ်လင် ဝေ့လည်ကြောင်ပတ် လုပ်နေပြီးမှ ထိုသူ၏လက်မောင်းပေါ်တွင် မှီချလိုက်၏။ "အဲဒီအမတ်တွေအကုန်လုံးက ရူးနေတာချည်းပဲ..သူတို့ကို ဒီလောက်ကြိုးစားပမ်းစား သင်ပေးတာတောင်...ကျွန်တော့်ကို နားမလည်ကြသေးဘူး..တစ်ချိန်လုံး ဒီထူးဆန်းပြီး အရေးမကြီးတဲ့ အစီအရင်ခံစာတွေပဲ လာတင်နေကြတယ်..စိတ်ရှုပ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ..."

ယင်းရှန်းက သူ၏မျက်ခုံးရိုးများကို နှိပ်နယ်ပေးနေပြီး သူ့အနားပိုရောက်အောင် ဆွဲလိုက်သည်၊ ထို့နောက် တင်းကြပ်သည်အထိ ဖက်ထားလိုက်လေ၏။

"ကိုယ်မင်းကို နားလည်ပေးနေတာနဲ့တောင် မရသေးဘူးလား..."

ရွှယ်လင်သည် ထိုသူနှင့် ပိုမိုနီးကပ်သည်အထိ မှီထားလိုက်ပြီး ၎င်း၏လည်ပင်းကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် တွယ်ချိတ်ကာနမ်းရှုံ့လိုက်၏။ "ရပါပြီ...ဒီနေ့တော့ ဒီစိတ်ရှုပ်ဖို့ကောင်းတဲ့ အစီရင်ခံစာတွေကို ဆက်မလုပ်တော့ဘဲ ကိုယ်တော်နဲ့ပျော်ရအောင်လေ.." ရွှယ်လင်သည် ပါးစပ်မှသာပြောနေပြီး တစ်ချက်မှမလှုပ်သေးပေ။ "အခုလေးတင် မြောက်ပိုင်းကနေ စစ်ရေးသတင်းရောက်လာတယ်..စစ်သူကြီးမော့ပေချီရဲ့ မိသားစုကအကြောင်းပြန်လာပြီ...ကျွန်တော်လိုချင်တာကို အတိအကျသိရဖို့ တစ်လပဲလိုမယ်ထင်ပါတယ်.."

"အရမ်းကောင်းတာပဲပေါ့..ချီရှန်းသာပူးပေါင်းမယ်ဆိုရင် ကိုယ်လည်းဒီလောက်အထိ အပင်ပန်းခံ တိုက်နေစရာမလိုတော့ဘူး..ကိုယ်လည်းမင်းနဲ့ အကြာကြီးမခွဲနိုင်ဘူး.." ယင်းရှန်းသည်ကား ချီအိမ်က ဘာပဲလုပ်ပါစေ၊ ဂရုမစိုက်ပေ။ ၎င်းတို့မိသားစုက အမြဲသည်အတိုင်းသာ ဖြစ်သည်။ ဧကရာဇ်သာ ကောင်းကောင်းလုပ်နိုင်ပါက ၎င်းတို့သည် အလယ်ပိုင်းအုပ်ချုပ်ရေးဌာနစကားကို နားထောင်မည်ဖြစ်ပြီး ဧကရာဇ်သာ စိတ်ရှုပ်ထွေးနေလျှင် သူတို့လမ်းအတိုင်း သွားကြလိမ့်မည်။ အနောက်မြောက်ပိုင်းသာ ၎င်းတို့လက်ထဲတွင်ရှိနေသရွေ့ နောက်ဆုံးပြောစရာ တစ်ခွန်းသာရှိတော့သည်။

ရွှယ်လင် မျက်လုံးများကို မှေးလိုက်၏။ သူသည်စားပွဲပေါ်မှ လျို့ဝှက်အစီရင်ခံစာကို တဖတ်ဖတ်ခေါက်လိုက်ပြီး နှာခေါင်းရှုံ့လိုက်၏။

"ချီမိသားစုက ရှိနေတာကြာခဲ့ပြီ...သူတို့ဝန်ခံလိုက်တာနဲ့ ကိုယ်တော်က သူတို့ကိုလွှတ်ပေးလိုက်ရတော့မှာလား..."

"အရှင်မင်းကြီးအချိန်ယူပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းဖြိုချလိုက်ပါ..ကျွန်တော်မျိုးကပဲ သူတို့အပေါ်မှာ အင်အားကြီးတဲ့ အရာရှိတယ်ဆိုတာကို ပြလိုက်ပါ့မယ်..ဒီလိုစကားမျိုးကို လုံးဝပြန်ရုတ်သိမ်းစရာမရှိပါဘူး..." သူသည် အားပိုထည့်လိုက်မိပြီး ရွှယ်လင်သည်လည်း နောက်တကြိမ် သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ မှီလာပြန်သည်။

"ရှုဝမ်က သူ့အစွမ်းအစကြောင့် သူ့အိမ်ထဲအထိ သတင်းမရောက်နိုင်ဘူးလို့ ထင်နေတာ...အဲဒါကြောင့် အရင်မတော်တဆမှုတုန်းကလည်း သူသတင်းမပေးတာပေါ့..မင်းရောဘယ်လိုထင်လဲ..."

"သန်းမိသားစုက ရှုဝမ်ရဲ့အိမ်ကို ပြေးသွားတယ်လေ...ပြောပါဦး...ကျွန်တော်မျိုးက ဘယ်လိုထင်ရမှာလဲ..."

ရွှယ်လင်သည် စားပွဲကို တဒေါက်ဒေါက်ခေါက်ရပ်နေရာမှ ရပ်လိုက်လေ၏။ သူသည် သူ၏တော်ဝင်ဦးရီးတော်က မဆင်မခြင်လုပ်တတ်မှန်း သိသော်လည်း သန်းမိသားစုက သူ့ဘက်တွင်ရှိနေသည်ကို နားမလည်သေးပေ။

"မင်းကငယ်ပါသေးတယ်..သန်းရှီနဲ့ရှုဝမ်တို့က အချင်းချင်း ဘယ်လိုခံစားချက်တွေ ရှိနေလဲဆိုတာ မသိသေးပါဘူး.အစတည်းက ရှုဝမ်က သူ့အိမ်ကိုပြန်လိမ့်မယ်လို့ မင်းကဘာလို့ထင်ရတာလဲ..." တော်ဝင်မိသားစုများ၏နောက်ကွယ်မှ လျို့ဝှက်ချက်များအကြောင်းပြောနေစဥ်တွင် ယင်းရှန်း၏ မျက်နှာထားမှာ မာကျောနေလေ၏။ "အခုအချိန်မှာ သန်းရှီပျော်နေသင့်တယ်...မင်းကနန်းပြန်ရသွားပြီဆိုတော့ သူမင်းကို အသုံးချလို့ရပြီလို့တွေးနေမှာ..."

"ကျွန်တော်က ငယ်ပါသေးတယ်.." ရွှယ်လင်သည် အဆိုပါ လျို့ဝှက်ချက်များအပေါ်တွင် အလွန်အမင်း အာရုံစိုက်မနေပေ။ တော်ဝင်မိသားစုများ၏ ပရမ်းပတာဆန်သော ပတ်သတ်မှုများထက် ရွှယ်လင်က အခြားအရေးကြီးအချက်တစ်ချက်ကို ပိုစိတ်ဝင်စားနေမိ၏။ "ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားလည်း အသက်ကြီးလွန်းနေပြီ ~ ဒီလိုကိစ္စမျိုးကိုတောင် သိနေပြီ..ခင်ဗျားကိုတကယ် အဘိုးကြီးလို့ ခေါ်သင့်တယ်.."

ယင်းရှန်းက မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။ "ကိုယ်က မင်းထက်အသက်ကြီးတယ်ဆိုပြီး အထင်သေးနေတာလား..."

ရွှယ်လင်က မတ်မတ်ထိုင်လိုက်သည်။ "ကျွန်တော်တို့ကြားမှာ နှစ်နှစ်ဆယ်တောင်ကွာတယ်...အဘိုးကြီးရဲ့..."

ယင်းရှန်းက သူ့မျက်လုံးများကို စေ့စေ့ကြည့်ကာ ခဏတဖြုတ်မျှ အချင်းချင်းကြည့်နေခဲ့ကြသည်။ ပုံမှန်အတိုင်းပင် ရွှယ်လင်က သူ့လည်ပင်းကိုရစ်တွယ်ကာ နှုတ်ခမ်းများကို နမ်းလိုက်သည်။ "ဟုတ်ပြီ...ဝမ်းမနည်းပါနဲ့...ခင်ဗျားအဘိုးကြီးဖြစ်လည်း ကျွန်တော်ကတော့ သဘောကျတယ်..."

ယင်းရှန်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ စားပွဲပေါ်မှစာလိပ်များကို လက်တစ်ဖက်တည်းဖြင့် တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်ပြီး ရွှယ်လင်ကို တိုက်ရိုက်ပင် စားပွဲပေါ်သို့တင်လိုက်၏။ "ကိုယ် နဂါးပလ္လင်ပေါ်မှာလုပ်ဖို့တော့ မလောပါဘူး...အရင်ဆုံး တော်ဝင်စားပွဲခုံမှာ လုပ်ကြတာပေါ့..."

ရွှယ်လင်က မေးကိုပင့်ကာ လှောင်သလိုပြောလိုက်လေ၏။ "ခင်ဗျားလုပ်နိုင်မှာသေချာလား..."

ယင်းရှန်းက လက်ဆန့်ကာ တော်ဝင်ဝတ်ရုံကို စချွတ်တော့သည်။ အနှီသူသည် ရှက်ရမ်းရမ်းကာ ဒေါသထွက်နေပုံရပြီး စိတ်တိုနေပုံလည်းရ၏။ "ကိုယ်မင်းကိုအဘိုးကြီးလား လုပ်နိုင်လား မလုပ်နိုင်ဘူးလားဆိုတာပြမယ်..."

ယင်းရှန်းက တစ်လှမ်းချင်းဆင်းသွားပြီး နန်းတွင်းစာကြည့်ခန်းကို လူဝင်မလာနိုင်အောင်လုပ်လိုက်သည်။ သူ့အနောက်မှ တံခါးကိုပင်ပိတ်ပစ်လိုက်၏....

ချမ်ကျင့်ကျန်းသည် ရွှယ်မျိုးရိုးကို အချိန်အတန်ကြာအောင် ခစားလာခဲ့ပြီးနောက် ယင်းသည် ရွှယ်လင်နှင့် ယင်းရှန်းတို့ဆက်ဆံရေး တိုးတက်လာသည်ကို ကြည့်နေခဲ့ကာ၊ အစပိုင်းက စိတ်ကူး၍ပင်မရသည့်အရာက လက်တွေ့ဖြစ်လာခဲ့၏။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ နန်းတွင်းအကြံပေးဖြစ်နေပြီး ၎င်းတို့က ပြဿနာရှာချင်နေလျှင်ပင် သူအတတ်နိုင်ဆုံးမှာ တံခါးကြားမှလျှောထွက်သွားပြီး ခွေးစာနည်းနည်း သွားစားရုံသာဖြစ်သည်။

သို့ထိတိုင် သူသည်ကား သနားစရာအကောင်းဆုံးမဟုတ်သေးပေ။ မူကောက ပို၍ပင်ဆိုးသေးသည်။ သူက ရိုးရိုးခွေးစာသာကျွေးခံရသော်လည်း မူကော၏ခွေးစာကမူ ရှာလကာရည်များဖြင့် ပြည့်နေခဲ့လေသည်။

*****

နွေရာသီအဆုံးသတ်ရန် နီးကပ်လာလေပြီ။ နွေရာသီ၏ ကျန်နေသေးသော နေ့ရက်များအမီ စစ်တပ်က နောက်တစ်ကြိမ်ထွက်ခွာရပြန်ပြီ။

၎င်းတို့သည် မျိုးဆက်အစဥ်အဆက် တည်ရှိနေခဲ့ပြီး အမွေဆက်ခံမည့်လမ်းကြောင်းတွင် အဟန့်အတားမရှိသော မြောက်ပိုင်းမှဝမ်မိသားစုထံသို့ ဦးတည်ထားလေသည်။ လွန်ခဲ့သောနှစ်များစွာတည်းကမှ မြောက်ပိုင်းတွင် ၎င်းတို့လူများက ပျံ့နှံ့နေခဲ့ပြီး ၎င်းတို့အညံ့ခံလိုက်လျှင်ပင် ၎င်းတို့ကို ဆန့်ကျင်ရန်မှာ ရွှယ်လင်အတွက် ခက်ခဲပေလိမ့်မည်။ သည့်အပြင် ဝမ်မိသားစုသည်လည်း ရွှယ်လင်နှင့် အဆက်အဆံမလုပ်ချင်ကြပေ။

မြောက်ပိုင်းမှာ ၎င်းတို့ပိုင်နက်ဖြစ်ပြီး အကျိုးအမြတ် များပြားသည်။ ဝမ်မိသားစုသည် အကြောက်အလန့် ကင်းသော်လည်း ယင်းရှန်းက ရယ်ကာမောကာဖြင့် ၎င်းတို့ကိုပွဲကောင်းကောင်းကြည့်ရရန် ဖိတ်ခေါ်သင့်သည်ဟု အကြံပေးခဲ့သည်။

ရွှယ်လင်သည် သူမအောင်မြင်နိုင်သည့် ကိစ္စများအပေါ် မစိုးရိမ်တတ်ပေ။ အနှီသူကို သံချပ်ကာကူဝတ်ပေးနေရင်း ပြောလိုက်သည်။ "ခင်ဗျား နှစ်သစ်မတိုင်ခင် ပြန်လာဖို့မျှော်လင့်ပါတယ်..."

ယင်းရှန်းက သူနှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံအောင်ကြည့်လိုက်ပြီး ရယ်ကာ သူ့နဖူးအား ခေါင်းငုံ့နမ်းလိုက်သည်။ "ကိုယ်ပြန်လာမှာပါ...ကိုယ်ပြန်လာခဲ့ရင် မြို့တော်ကမီးပုံးပွဲတော်ကို မင်းနဲ့အတူကြည့်မယ်..."

ရွှယ်လင်ကမူ တဒင်္ဂမျှ တောင့်ကနဲဖြစ်သွားပြီးနောက် နှစ်သစ်ကူးပြီးဆယ့်ငါးရက်မြောက်နေ့က အနှီသူထံ ပြောခဲ့ဖူးသောစကားကို ပြန်အမှတ်ရသွားမိသည်။ သူသည် မနေနိုင်စွာရယ်လိုက်ပြီး ရစ်ဝဲနေခဲ့သောစိုးရိမ်ပူပန်မှုတို့ကို ပကတိ လွှတ်ချလိုက်နိုင်လေသည်။ "ကောင်းတယ်...ကျွန်တော်ခင်ဗျား အောင်ပွဲနဲ့အတူ ပြန်လာမှာကိုစောင့်နေမယ်..."

ယင်းရှန်း၏စစ်တပ်က ဆောင်းဦးလေနှင့်အတူ ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်၊ ရွှယ်လင်သည်လည်း ရှုဝမ်နှင့်အတူ ဆွေးနွေးရမည့် ကိစ္စများအတွက် ပြန်လာခဲ့၏။

ရှုဝမ်သည် ၎င်း၏မယ်တော်ဖြစ်သူကို စောင့်ရှောက်ပေးရန် သူ့ထံစာရေးခဲ့သည်။ ထိုသူသည် မြို့တော်ထံသို့ မယ်တော်ကြီးအား အတူခေါ်လာခဲ့ပြီး ရွယ်လင်ကို လာတွေ့မည်ဟုဆိုထား၏။ ရွှယ်လင်သည်လည်း နွေးထွေးစွာကြိုဆိုနေကြောင်း အကြောင်းပြန်ခဲ့ပြီး စီစဥ်ရမည့်ကိစ္စများအတွက် မူကောအား ညွှန်ကြားခဲ့သည်။ ရှုဝမ် မြို့တော်အတွင်းသို့ ဝင်လာသည်နှင့် သူ့လူများက အမြန်ဆုံးဖမ်းဆီးကြလိမ့်မည်။

ရွှယ်လင်သည် သန်းရှီကဲ့သို့ပင် ထိုသူအတွက် အပြစ်ပေးရန်စီစဥ်ထားခဲ့ပြီး အလွယ်တကူ လွှတ်မပေးခဲ့ပေ။ ပုံမှန်အခြေအနေအောက်တွင် ၎င်းတို့က သူ့အရှေ့သို့ ရည်ရွယ်ချက်ရှိစွာ ရောက်မလာခဲ့ပါက ရွှယ်လင်သည်လည်း သူတို့နှင့်စကားပြောရန် ပျင်းရိနေပေလိမ့်မည်။ သည်အချိန်လေးတွင် သန်းမိသားစုက ဦးနှောက်မရှိစွာ ထွက်ပြေးသွားခဲ့ကြပြီး ရွှယ်လင်ကိုလည်း ယခင်ကဧကရာဇ်ဟောင်းအတိုင်း ဖြေရှင်းနိုင်လိမ့်မည်ဟု ထင်ခဲ့ကြသည်။ သူသည် ယင်းရှန်းကျေးဇူးကြောင့် နန်းပြန်ရလာသည်ဟု ၎င်းတို့ကထင်ထားကြပြီး ယခုအမြန်ပြန်ရောက်လာကာ နောက်တကြိမ်ပြန်လည်ထိန်းချုပ်ဖို့ကြိုးစားကြတော့၏။

ရွှယ်လင်သည် သန်းရှီနှင့်ရှုဝမ်ကို ဧကရာဇ်ဟောင်းအား အဆိပ်ခတ်သတ်မှုဖြင့် စီရင်ရန်အသင့်ပြင်ထားခဲ့သည်။ စီရင်မှုအောင်မြင်သွားသည်နှင့် သန်းမိသားစု၏ မျိုးဆက်ကိုးဆက်လုံး ကွပ်မျက်ခံရပြီး ၎င်းတို့၏ပိုင်ဆိုင်မှုများကို တိုင်းပြည်ဘဏ္ဍာအဖြစ် သိမ်းယူမည်ဖြစ်သည်။ ရှုဝမ်သည်လည်း သေရမည်ဖြစ်သော်လည်း ကံဆိုးစွာဖြင့် ထိုသူက သူ၏တော်ဝင်ဦးရီးတော်ဖြစ်နေကာ ရွှယ်လင်သည်လည်း ၎င်းတို့တစ်မျိုးလုံးအား သေမိန့်ချရန်မဖြစ်နိုင်ချေ။

ထိုနှစ်ယောက်ကိုရှင်းရန် ပြင်ဆင်ပြီးသည့်နောက်တွင် ကမ္ဘာကြီး၏ဂြိုလ်သွားရာလမ်းကြောင်းကိုလည်း ညှိပြီးသားဖြစ်သွားလေ၏။

ယခုမူ လီယွမ်၏ဘဝသည်လည်း ပိုအလုပ်ရှုပ်လာလေသည်၊ သို့ထိတိုင် သူလုပ်ခဲ့သမျှအရာတိုင်းက လက်တွေ့ အသုံးဝင်လာလေ၏။ သူ၏စိတ်ကူးတိုင်းကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု အကောင်အထည်ဖော်နိုင်ခဲ့ပြီး သူကျီးရုန်ဟန်နှင့် အတူရှိနေစဥ်က လစ်ဟာကာ အဆက်အသွယ် ပြတ်တောက်နေရခြင်းအကြောင်းအရင်းကို နားလည်သွားခဲ့သည်။ အကြောင်းသည်ကား ကျီးရုန်ဟန်က သူကိုယ်တိုင်သာ ဆန်းစစ်ဝေဖန်ပြီး တိုင်းပြည်မှလူများကို မကြည့်ပေ။

မြို့တော်တွင် နေထိုင်သူများသည် ဧကရာဇ်အသစ်ပြောင်းလဲမှုက သူတို့ဘဝကို ပြောင်းလဲစေခဲ့ကြောင်း သတိထားမိခဲ့ကြ၏။ သည်နှစ်များအတွင်း တိုင်းပြည်ရေးကို အခြေခံရပါက နှစ်ဆုံးတွင် သာမန်လူများက စားနပ်ရိက္ခာပိုလျှံခဲ့ကြသည်၊ ဧကရာဇ်ငယ်လေးက လူငယ်လေးတစ်ယောက်ဖြစ်လျှင်ပင် ၎င်းတို့က သူ့အတွက် ဂုဏ်ယူနေကြဆဲပင်။

လူလတ်တန်းစားများမှာ ထိပ်ပိုင်းမှလူများ၏ ပုံစံနှင့်ဂုဏ်ဒြပ်ကို ဂရုမစိုက်ကြချေ။ သူတို့အတွက် ကောင်းမွန်သည့်ရလဒ်များကို ယူဆောင်လာပေးပြီး တိုင်းပြည်ကြွယ်ဝနေသရွေ့ သူ့အား ဉာဏ်ပညာရှိသောဘုရင်တစ်ပါးအဖြစ် အသိအမှတ်ပြုကြပြီး ယင်းသို့သော ဘုရင်များသည်လည်း သူတို့၏လေးစားမှုနှင့် ထောက်ခံမှုတို့ဖြင့် ထိုက်တန်သည်ဟု တွေးကြပေလိမ့်မည်။

Prev Next